คลังเรื่องเด่น

ทรงสมถะและนอบน้อม! พระสังฆราชไม่เคยถือพระองค์ว่าเป็นสมเด็จ กราบไหว้พระเถระอย่างนอบน้อม ...ตอบคำถามโยม! ใช้ปัจจัยอย่างไร?
สมเด็จพระมหามุนีวงค์ หรือ หลวงปู่อัมพร อมฺพโร แห่งวัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม ท่านเป็นศิษย์ใน "ท่านพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร" แห่งวัดป่าอุดมสมพร จ.สกลนคร
.
สมเด็จพระมหามุนีวงค์ ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ว่างครั้งใดท่านจะไปเยือนวัดป่าในเขตภาคอิสานเพื่อพบปะกับพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบหลายรูป หรือไปในงานของครูบาอาจารย์วัดป่ากรรมฐานทั้งธรรยุติและมหานิกายหลายครั้ง ท่านไม่ถือตัวว่าเป็นสมเด็จท่านกราบพระเถระผู้ใหญ่กว่าท่านได้อย่างงดงาม
บ่ายวันหนึ่งที่กุฏิเจ้าประคุณสมเด็จพระมหามุนีวงศ์ หลังจากผู้ที่มาถวายสักการะท่านเจ้าประคุณสมเด็จกลับไปหมดแล้ว มีโยมท่านหนึ่งกราบเรียนถามท่านเจ้าประคุณสมเด็จว่า "ท่านอาจารย์ ปัจจัยมากๆ ท่านอาจารย์ใช้ปัจจัยอย่างไรครับผม" ท่านเจ้าประคุณสมเด็จท่านก็เมตตาพูดให้ฟังว่า ปัจจัยที่เราได้มานั้น
.
๑. นำเข้ามูลนิธิหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ที่ท่านเป็นประธานอยู่
๒. นำไปช่วยเหลือโรงเรียนวัดราชบพิธ ที่ท่านเป็นประธานอยู่
๓. นำมาสงเคราะห์ให้กับพระเณร ที่อยู่ในวัดราชบพิธ...

ดูภาพขนาดใหญ่ที่นี่ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=mahanati&month=20-04-2017&group=1&gblog=108

หลังจากที่ได้รับทุกขเวทนาในนรกแล้ว ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน หรือ หลังจากเกิดเป็นเปรตแล้ว. เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ก็จะได้รับผลของกาเมสุมิจฉาคือ
1.มีผู้เกลียดชังมาก
2.มีผู้คิดปองร้าย
3.ขัดสนทรัพย์
4.เกิดเป็นวัวเป็นควาย เพราะเคยสวมเขาให้คนอื่นต้องมีเขาอยู่บนหัว
5.อดอยาก ย ากจน
6.เกิดเป็นหญิง
7.เกิดเป็นกระเทย
8.เป็นเกย์คิง เกย์ควีน เก้งกวาง ทอมดี้
9.มีความสัมพันธ์ต้องหลบๆซ่อนๆจากครอบครัวและสังคม เพราะทำเรื่องน่าอายผิดศีลลักกินขโมยกินไว้
10.ถ้าเกิดเป็นชายก็จะเกิดในตระกูลต่ำได้รับความอับอายอยู่เสมอ
11.ร่างกายไม่สมประกอบ มากด้วยวิตกกังวล พลัดพรากจากผู้ที่ตนรัก
เครดิตเฟส แก้วดารา บารมีธรรม

"...หลายคนเวลาปฏิบัติจะเจอการทดสอบแบบหนัก ๆ
ทำให้เราเข้าใจผิดในพระรัตนตรัยไปเลย อย่างเช่น
ภาวนาคาถาชินบัญชรไป ๔ - ๕ เดือน สารพัดเรื่องร้าย
ก็ประดังเข้ามา ทำให้เราคิดว่าเป็นผลจากคาถา

บางรายตอนสมัยยังไม่ได้เข้าวัดเข้าวา เมาหัวทิ่มบ่อ
นอนตากน้ำค้างทุกคืนไม่เป็นอะไร พอเลิกกินเหล้าเข้าวัดมาภาวนา
กลับป่วยเช้าป่วยเย็น ก็เลยพลอยทำให้เข้าใจผิดไปว่า
เพราะว่าเข้าวัดปฏิบัติธรรมจึงป่วย ก็เลยเลิกเข้าวัด

จำไว้ให้แม่น ๆ ใครก็ตามที่ทำแล้วประสบกับการทดสอบแรง ๆ แบบนี้
แปลว่าบุคคลนั้นถ้าทำต่อไปจะเกิดผลเร็วมาก เขาเกรงว่าเราจะหนีรอดไปได้
ก็เลยพยายามขัดขวางแบบรุนแรงเช่นกัน ในเมื่อขวางแรงก็ทำให้เราเข้าใจผิดได้ง่าย
ถ้ากำลังใจไม่มั่นคง หลายรายหลุดวงโคจรไปเลย..."

พระอาจารย์เล็ก เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน
อ.ทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรี

ที่มา : คอลัมน์เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี
ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๕๕ เว็บวัดท่าขนุนดอทคอม

"หอบทุกข์ไปด้วย"

" .. "การฝึกจิตให้เข้าถึงความสงบนี้ เป็นสิ่งจำเป็นจริง ๆ ให้ถือเป็นเรื่องจำเป็น" ถ้าปล่อยจิตให้เลื่อนลอยไปตามอำนาจของกิเลสก็มีแต่ทุกข์ "อยู่ในปัจจุบันนี้ก็ทุกข์ใจ" หนักใจมาก "ละโลกนี้ไปสู่โลกหน้าก็ทุกข์ หอบเอากองทุกข์เหล่านี้ไปด้วย" มันเป็นอย่างนั้น มันทุกข์หลาย "บางคนก็ถึงฆ่าตัวตาย ไม่มีทางออก"

ผู้ไม่เชื่อคำสอนของพระพุทธเจ้า "ผู้ไม่ปฏิบัติตามคำสอน ให้ไหว้พระ นั่งสมาธิภาวนา" ขี้คร้านไม่เอา ไม่นั่งแล้วเพราะใจมันลอย "ใจมันไปยึดถือแต่เรื่องภายนอก แล้วจะมีแก่ใจมาไหว้พระ นั่งภาวนาสำรวมใจให้สงบอยู่ภายในจะได้อย่างไร"

"การที่ภาวนาจิตใจให้มันสงบลงไปได้ ก็เพราะมันเตือนใจของตนให้ละเรื่องภายนอกอยู่เสมอ" ในเวลาที่ไม่ได้นั่งสมาธิภาวนา ก็ต้องเตือนใจ "ให้ละอารมณ์ที่มากระทบทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ" มันกระทบมาเวลาใด เราก็พิจารณากำหนดละมันในเวลานั้นไปเรื่อย ๆ "ให้จิตนี้เป็นปกติอยู่เสมอ" ไม่ให้จิตนี้มันเปลี่ยนแปลงหวั่นไหวไปตามอารมณ์ที่มากระทบ .. "

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
รพ.วิชัยยุทธ ๙/๙/๒๕๔๖

ความหลงในสงสารบทที่ 21 30 นิยายธรรมะ หลวงพ่อจรัญ

เธอผู้ไม่แพ้ ตลอดกาล :- Published on Sep 26, 2014

เรื่องนี้มีเงื่อนงำ!! ย้อนเหตุการณ์สื่อฝรั่ง "เอเชียแมกาซีน" ส่งนักข่าวมาทำสกู๊ป "หลวงปู่แหวนเหินฟ้า" จนได้รับคำตอบจากปากของท่านเองว่า...?!!
จากเหตุการณ์ที่นายทหารคนหนึ่งพบเห็นพระภิกษุชรารูปหนึ่งลอยอยู่บนก้อนเมฆขณะกำลังขับเครื่องบินเหนือน่านฟ้า และได้ตามหาตัวจนกระทั่งพบว่าเป็นหลวงปู่แหวนในเวลาต่อมานั้น เหตุการณ์อัศจรรย์นี้มิได้เป็นที่โจษจันกล่าวขานกันเฉพาะในหมู่ชาวพุทธไทยเท่านั้น เพราะเมื่อเรื่องนี้รู้ถึงฝรั่งต่างชาติเข้าก็ถึงขนาดต้องส่งนักข่าวมาทำสกู๊ปข่าวเลยทีเดียว สื่อที่ว่านี้ก็คือ "เอเชีย แมกกาซีน" ซึ่งได้ส่งนายชาร์ลส์ บราวส์ มาทำข่าวและเขียนเป็นบทความขึ้นมา ดังนี้

-----------------------------------------------------------------------------
"ความเชื่อในสิ่งที่นอกเหนือธรรมชาติหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นเรื่องธรรมดาในเมืองไทย เพราะมีผีและวิญญาณทุกหนทุกแห่ง ไม่ว่าจะปลูกบ้าน เดินทางไปเมืองนอก หรือเปลี่ยนคณะรัฐมนตรี ก็จะต้องมีผู้ชำนาญการคอยช่วยชี้แนะเขาเหล่านั้น คือ โหร (นักพยากรณ์) คนเข้าทรง ฯลฯ แม้แต่พระสงฆ์ในพุทธศาสนาก็มีหลายองค์ที่มีเรื่องศักดิ์สิทธิ์เล่ากัน...

“ญาณระลึกชาติ” ของ “หลวงปู่ชอบ ฐานสโม” พระผู้ถูกกล่าวขานว่าเป็นอรหันต์
สำหรับญาณการระลึกรู้อดีตชาติที่ศิษย์ผู้ใกล้ชิด ผู้ใฝ่ในการปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ได้เคยขอโอกาสกราบเรียนถาม หลวงปู่ชอบ ฐานสโม แล้วท่านก็ยอมเล่าให้ฟังบ้าง โดยท่านเล่าว่า ท่านไม่ได้ระลึกชาติได้มากมายอะไร เหมือนดังที่สมเด็จพระพุทธองค์ทรงระลึกได้อเนกชาติหาประมาณมิได้นั้น เพราะท่านทรงมหาสติ มหาปัญญา มหาบารมี สำหรับท่านนี้ เท่าที่ระลึกได้
1.ท่านไม่เคยเป็นกษัตริย์ มักจะเป็นแต่คนทุกข์ยากเสียมากกว่า เช่นเคยเกิดเป็นพ่อค้าขายผ้าชาติลาว ออกเดินทางมากับพ่อเชียงหมุน (อุปัฏฐากคนหนึ่งในชาตินี้) ข้ามแม่น้ำโขงมาฝั่งนี้ มาทานผ้าขาวหนึ่งวา และเงินเป็นมูลค่าประมาณเท่ากับ ๕๐ สตางค์ ในปัจจุบันนี้ บูชาถวายพระธาตุพนม พร้อมทั้งอธิษฐานขอให้ได้บวช ได้พ้นทุกข์ ท่านเล่าว่า ท่านเคยมาสร้างพระธาตุพนมด้วย สมัยพระมหากัสสปเถรเจ้า พระธาตุพนมนี้สร้างก่อนพระปฐมเจดีย์
2.ท่านเคยเกิดเป็นคนยางอยู่ในป่า เคยเกิดเป็นทหารพม่า มารบกับไทย ยังไม่ทันฆ่าคนไทย ก็ตายเสียก่อน เคยเกิดอยู่เมืองปัน พม่า ชาตินี้ท่านก็ได้กลับไปดูบ้านเกิดในชาติก่อนที่เมืองปันด้วย...

คาถาเด็ดหลวงปู่ฝั้น! แก้โรคเวรโรคกรรมชะงัด! ใครป่วยเรื้อรังลองทำดู... รำลึกเมตตาธรรมหลวงปู่ฝั้น พระอาจารย์แห่งสมเด็จพระสังฆราช
ระหว่างที่พำนักอยู่ที่บ้านจีด มีโยมผู้หญิงคนหนึ่ง ไอทั้งวันทั้งคืน เสาะหายาจากที่ต่าง ๆ มากิน จนนับขนานไม่ถ้วนก็ยังไม่หาย ฟังเทศน์ก็ฟังไม่ได้ ขณะฟังก็ไออยู่ตลอดเวลา เป็นที่รบกวนสมาธิของผู้อื่น

คืนที่สาม พอฟังเทศน์จบลง พระอาจารย์ฝั้นจึงถามว่า ทำไมไม่รักษา

โยมผู้นั้นตอบว่า กินยามาหลายขนานแล้วก็ไม่เห็นหาย
ท่านจึงบอกโยมผู้นั้นไปว่า คงเป็นกรรมเก่าที่ทำมาแต่ปางก่อน ขอให้หัดภาวนาดู แล้วบอกคาถาให้บริกรรมว่า “ปฏิกะ มันตุ ภูตานิ”

วันแรกท่านให้ภาวนาตั้งจิตบริกรรม โดยกำหนดจิตที่ใดที่หนึ่ง

วันแรกนั่งบริกรรมได้สักพักก็ยังไออยู่ตลอด วันที่สองปรากฏว่ามีอาการค่อยชุ่มคอขึ้นหน่อย อาการไอห่างไปบ้าง พอถึงวันที่สามอาการไอก็หายไปราวกับปลิดทิ้ง รู้สึกคอชุ่มขึ้น!!!
โยมผู้นั้นนั่งบริกรรมอยู่จนดึกดื่น ใคร ๆ หลับกันหมด แกก็ยังไม่ยอมหลับ

ในที่สุดอาการไอก็หายโดยเด็ดขาดตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา โยมผู้นั้นสำนึกในบุญคุณ ได้เอาเงินทองมาถวายพระอาจารย์ฝั้น แต่ท่านไม่ยอมรับ...

“เรื่องบุญ เรื่องบาป เป็นของมีจริงเชื่อได้ หากไม่มีจริงจะมีคนร่ำคนรวยได้หรือ? ”ตามคำสอนของ”หลวงปู่ฝั้น”
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร ท่านเป็นพระอริยสงฆ์สายหลวงปู่มั่น และยังเป็นพระอาจารย์ของสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๒๐ ของกรุงรัตนโกสินทร์ “สมเด็จพระมหามุนีวงศ์ (อัมพร อมฺพโร)” ได้เมตตาสอนในเรื่องบุญ – บาปให้พุทธศาสนิกชนได้เชื่อในเรื่องนี้ว่ามีจรอง ดังรายละเอียดดังนี้
"ให้เชื่อเรื่องบุญ เรื่องบาป ว่าเป็นของมีจริง โดยมากคนมักไม่เชื่อ ศาสนาก็คือคำสอน สอนให้คนละชั่ว ทำความดี เพื่อขจัดทุกข์ให้ประสบความสุข...
ถ้าผลบุญผลบาปไม่มีจริงแล้ว จะมีคนร่ำรวย มียศถาบรรดาศักดิ์และมีคนทุกข์ยากกระจอกงอกง่อย ขี้ทูดกุดถังได้อย่างไร...ของมันเห็นๆกันอยู่ แต่ไม่รู้จักพิจารณาก็ย่อมไม่เข้าใจ
ให้เข้าใจว่าที่มีศาสนา ที่มีผู้สอนให้ ก็เพื่อประโยชน์ของผู้ศรัทธาปฏิบัติตาม จะได้พ้นทุกข์พ้นยาก แต่ถ้าไม่เชื่อก็แล้วแต่...ให้รู้จักภาวนา พุทโธ ทำดวงจิตให้ผ่องใส จะได้เป็นที่พึ่งของเราได้แน่นอน
ให้ทราบว่าในโลกนี้ไม่มีแก่นสารอันใด เกิดมาแล้วก็ต้องตาย เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง ที่จะเอาได้ก็เป็นเรื่องของดวงจิตเท่านั้น ฉะนั้น...

กำลังใจของพระโพธิสัตว์

ตอนไปกราบปู่โพธิสัตว์ ได้กราบเรียนท่านว่า ช่วงนี้ครูบาอาจารย์เก่งๆมรณภาพไปหลายองค์ แถมบ้านเมืองก็วุ่นวายเหลือเกิน

ปู่ตอบว่า หลายองค์ท่านเอาชีวิตมาช่วยค้ำบ้านเมืองนะ
ปู่เองก็เคยอธิษฐานจิตนะ อธิษฐานว่า
"หากแลกด้วยชีวิตของข้าพเจ้าแล้ว จะช่วยให้บ้านเมืองสงบได้ คนเลิกทะเลาะฆ่าฟันกัน ก็ขอเอาชีวิตเข้าแลก..."
เราจะตายก็ช่างมันเถอะ ชาตินี้ตายไป เดี๋ยวไปเกิดมาสร้างบารมีใหม่ต่อไปก็ได้

แต่พอลองอธิษฐานแล้ว เค้าบอกว่า เราช่วยไม่ได้ ก็ต้องปล่อยวางนะ เรื่องทางโลกมันจบไม่เป็นนะ ยังไงก็แก้ไม่จบ มันอยู่ที่ตัวเราเองว่า จะเอาใจเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความวุ่นวายนั้นแค่ไหน ต้องแก้ตรงนั้น

คำสอนปู่โพธิสัตว์ จ.ชัยภูมิ

ปล.เคยไปกราบครูบาอาจารย์สายโพธิสัตว์หลายรูป ท่านมีลักษณะคล้ายกันคือ ไม่เคยเสียดายชีวิตตนเอง หากตายแล้วเป็นประโยชน์กับผู้อื่น ท่านยอมตายได้โดยไม่เสียดาย เพราะคิดว่าเดี๋ยวตายไปก็เกิดใหม่ ก็มาสร้างบารมีต่อไปได้
หลวงตาม้า วัดถ้ำเมืองนะ ก็เคยเล่าให้ผมฟังเสมอๆว่า พระโพธิสัตว์ส่วนใหญ่ท่านจะอายุไม่ยืนนานมากนัก พอร่างกายเริ่มแก่ เริ่มไม่มีแรงทำประโยชน์ ท่านก็ไม่ขออยู่ต่อ...

กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๑๕๘

เดือนเมษายน ๒๕๖๐

โดยพระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.

วัดท่าขนุน อ.ทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรี
เล่มอื่น ๆ ตามไปอ่านได้ที่ http://www.watthakhanun.com/webboard/forumdisplay.php?f=60

ครูบาศรีวิชัย เป็นพระโพธิ์สัตว์ ที่หลวงปู่มั่นรับรองกับพระอุบาลี (จันทร์)
ท่านพระอาจารย์มั่น ท่านพระอาจารย์ใหญ่แห่งสายวิปัสสนากัมมัฏฐาน ได้เคยพำนักอยู่วัดเจดีย์หลวงร่วมสมัยกับกับพระเดชพระคุณพระอุบาลี (จันทร์) ระหว่าง 2472-2474 ซึ่งเป็นช่วงระยะเวลาที่ครูบาศรีวิชัย พระนักบุญแห่งล้านนาขึ้นมาพำนักอยู่ที่วัดสวนดอก เมืองเชียงใหม่เพื่อฟื้นฟู บูรณะวัดวาอาราม พระธาตุเจดีย์ ปูชนียสถานต่างๆ ในเมืองเชียงใหม่ รวมทั้งสร้างถนนขึ้นดอยสุเทพด้วย พระครูบาศรีวิชัยแม้องค์ท่านจะไม่มีฐานันดรสมณศักดิ์ แต่ท่านก็เป็นพระมหาเถระสมบูรณ์พร้อมด้วยคุณธรรม และวัตรปฏิบัติอันประเสริฐยิ่ง มีบารมีสูงสุด จนคนเหนือยกย่องให้เป็น "ตนบุญ" หรือ "นักบุญแห่งล้านนา" พระครูบาศรีวิชัยได้เข้ามากราบนมัสการท่านเจ้าคุณอุบาลี วัดเจดีย์หลวงถึง 2 ครั้ง และพระเดชพระคุณก็มีโอกาสไปเยี่ยมพระครูบาศรีวิชัยเป็นการตอบแทน ก่อนที่ท่านจะเดินทางกลับกรุงเทพ
ส่วนพระอาจารย์มั่นนั้น เคยพบและสนทนาธรรมกับพระครูบาศรีวิชัย หลังจากที่พระครูบาศรีวิชัยถูกอธิกรณ์แล้ว ท่านอาจารย์มั่น เคยออกปากชวนพระครูบาศรีวิชัยออกปฏิบัติกัมมัฏฐานด้วยกัน...

หาชมยาก!! “สมุดภาพไตรภูมิสมัยกรุงธนบุรี” จากพระราชศรัทธาของ พระเจ้าตากสิน อีกหนึ่ง ราชภารกิจบนเส้นทางแห่งพระโพธิสัตว์
ความปรารถนาในพระโพธิญาณของพระเจ้าตากสินมหาราช เป็นที่ปรากฏให้พวกเราได้เห็น ยกตัวอย่างเช่น เมื่อครั้งเสร็จศึกอะแวหวุ่นกี้ปี ๒๓๑๙ ก็ได้ทรงโปรดให้มีงานบุญใหม่พระราชพิธีบังสุกุลพระอัฐิของพระมารดา พระเจ้าตากฯ ก็ทรงอธิษฐานว่า
“เดชะผลทานบูชานี้ ขอจงยังพระลักขณะ พระปิติทั้ง๕ จงบังเกิดแก่ข้าพเจ้า และอย่าได้อันตรธาน และพระธรรมซึ่งยังมิได้บังเกิดขึ้น ขอจงบังเกิดภิญโญภาพยิ่งๆ ขึ้น อนึ่งขอจงเป็นปัจจัยแก่พระบรมภิเษกสมโพธิญาณในอนาคตกาลภายภาคหน้า”
ซึ่งความจริงสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีมิใช่พระมหากษัตริย์สยามพระองค์แรกและพระองค์เดียวที่มีความปรารถนาในพระโพธิญาณ เช่นเดียวกับ พระมหาธรรมราชาลิไท แห่งกรุงสุโขทัย (ผู้รจนาคัมภีร์ไตรภูมิพระร่วง) และแน่นอนว่าในรัชสมัยแห่งพระเจ้ากรุงธนบุรี ก็ได้มีการจัดทำ “สมุดภาพไตรภูมิ” เช่นเดียวกัน
สมุดภาพไตรภูมิสมัยธนบุรี ฉบับกรุงเบอร์ลิน จัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรมเอเชีย (Museum für Asiatische Kunst) ในกรุงเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี...

วิปัสสนาญาณ ๑๖ - ท่านเจ้าคุณโชดก

DrSeripiput Srimuang .-
Published on Aug 8, 2012
Playlist ...

สีเล ปติฏฺฐาย นโร สปญฺโญ จิตฺตํ ปญฺญญฺจ ภาวยํ อาตาปี นิปโก ภิกฺขุ โส อิมํ วิชฏฺเย ชฏํํ นรชนผู้ฉลาด มีความเพียรเครื่องเผากิเลสอย่างต่อเนื่อง มีปัญญา คือ สัมปชัญญะ 4 (นับ) เป็นภิกษุผู้เห็นภัยในวัฏฏะ ตั้งมั่นอยู่ในศีล อบรมจิตและปัญญาอยู่นรชนผู้นั้นจะพึงถางรกชัฏออกได้

ไตรสิขา๓ - ศีล สมาธิ ปัญญา
ปัญญา๓ - สุตมยปัญญา จินตมปัญญษ ภาวนามยปัญญา
ภาวนามยปัญญา เป็นปัญญาจากการเจริญวิปัสสนากรรมฐานเกิดญาณ๑๖
๑. นามรูปปริเฉทญาณ ๒. ปจยปริคหญาณ ๓. สมสณญาณ ๔. อุทยัพพยญาณ
๕. ภังคญาณ ๖.ภยตูปัฏฐานญาณ ๗. อาทีนวาญาณ ๘. นิพพิทาญาณ ๙. มุญจิตุกัมยตาญาณ ๑๐. ปฏิสังขาญาณ ๑๑. สังขารุเบกขาญาณ ๑๒. สัจจานุโลมิกญาณ ๑๓. โคตรภูญาณ ๑๔.มรรคญาณ ๑๕.ผลญาณ ๑๖. ปัจจเวกขณญาณ

วิสุทธิมรรค๗ ๑.ศีลวิสุทธิ ๒.จิตตวิสุทธิ ๓.ทิฏฐิวิสุทธิ - นามรูปปริเฉทญาณ ๔.กังขาวิตรณวิสุทธิ - ปจยปริคหญาณ
๕.มัคคามัคคะญาณทัศนวิสุทธิ - ๓.สมสณญาณ ๔.อุทยพยญาณ เกิดวิปัสสนูปกิเลส๑๐ - ๑.โอภาส ๒.ปิติ ๓.ญาณ ๔.ปัสสัทธิ ๕.สุข ๖.อธิโมกข์...

"แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร"

" .. ผู้ชนะมักเข้าใจว่าตัวเองได้ "แท้จริงแล้วเสีย เสียอะไร เสียมิตรไมตรี เสียความรู้สึกที่ดี ๆ ของอีกฝ่ายไปจนหมดสิ้น" ที่เรียกว่าได้ก็คือ "ได้อัตตา ได้เวรเพิ่มขึ้น" เพราะผู้แพ้ก็จะผูกใจเพื่อจะเอาชนะต่อไป จึงเป็นอันว่าไม่ได้ความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย

"แต่เมื่อจะต้องให้ มีเรื่องให้แพ้ฝ่ายหนึ่งชนะฝ่ายหนึ่ง ก็ควรต้องมีใจหนักแน่นพอที่จะเผชิญผลได้ทุกอย่าง" สามารถที่จะเห็นความจริงว่า "แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร" ทั้งนี้ต้องชนะตนเอง คือชนะใจตนเองด้วย

"ส่วนผู้ที่ละได้ทั้งแพ้ทั้งชนะจึงจะได้ความสงบสุข" ทั้งนี้โดยไม่ก่อเรื่องที่จะต้องเกิดมีแพ้ชนะกันขึ้น .. "

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙

หลวงพ่อปานกับหลวงพ่อเนียม
ทีนี้เวลาหลวงพ่อปานไปหาหลวงพ่อเนียม ก็ไปโดนดีเข้า เข้าไปแล้วเจอะหลวงพ่อเนียมที่ไหน ความจริงหลวงพ่อเนียมก็เดินคว้าง ๆ อยู่กลางวัดนั่นแหละ มีผ้าอาบ 1 ผืนที่ชาวบ้านเขาเรียกกันว่าผ้าขาวม้า แต่ว่าพระนั่นเขาเรียก ผ้าอาบน้ำฝน สีเหลือง แต่ว่าผ้าที่ท่านนุ่งมันไม่เหลือง มันตุ่น ๆ เข้าไปแล้ว มันจะดำ เหลืองหมดไป ขาวก็ไม่ขาว กลายเป็นผ้าดำ ๆ นุ่งแบบชนิดไม่รัดประคด คาดลอยชาย ผ้าอีกอผืนหนึ่งแบบเดียวกัน คล้องคอเดินไปรอบวัด มีหมาวิ่งตามเป็นฝูง ยี่ห้อนี้คล้าย ๆ ฉันนะ นี่อย่าเอาบารมีฉันไปเปรียบกับหลวงพ่อเนียมนะ ที่ว่าคล้ายนี่คล้ายตอนที่หมาวิ่งตามนี่แหละ ฉันก็เหมือนกัน เวลาฉันไปไหนหมามันชอบวิ่งตาม ฉันก็ชอบคุยกับหมา เดินไปเดินมาคุยกับหมา ๆ มันไม่ขัดคอฉัน เวลามันพูดว่าอย่างไรฉันไม่รู้เรื่อง ฉันพูดไปมันรู้หรือไม่รู้ก็ไม่รู้ แล้วก็เลยพูดสบาย
หลวงพ่อปานก็บอกว่า เมื่อท่านเห็นน่ะ ก็ไม่รู้ว่าหลวงพ่อเนียม เห็นพระแก่ ๆ ผอม ๆ นุ่งผ้าลอยชายผืนหนึ่ง เอาผ้ามาคล้องคออีกผืนหนึ่ง เดินมีหมาฝูงหนึ่งวิ่งตามไป ท่านก็คุยกับหมาตัวโน้นบ้าง ตัวนี้บ้าง เดี๋ยวก็ยิ้มกับหมาตัวโน้น ลูบหัวหมาตัวนี้...

"หลวงปู่ชอบฯ กับพระธาตุพนม"

คำถาม : หลวงปู่เจ้าค่ะ พวกเราเคารพเลื่อมใส ศรัทธาหลวงปู่กันมาก อยากบำเพ็ญบุญ ทำกุศลถวายหลวงปู่เท่าใดก็ไม่อิ่ม หลวงปู่บำเพ็ญบารมีทำบุญอะไรในชาติก่อนเจ้าคะ จึงได้บวชเป็นหลวงปู่ให้พวกเราได้กราบไหว้บูชาอย่างนี้
หลวงปู่ฯ : ไปธาตุพนม สร้างธาตุพนม ไปกับพ่อเชียงหมุน(ชาติก่อนซึ่งเป็นสหายกัน) ช่วยกันสร้างธาตุพนม "เอาเงิน ๕๐ สตางค์ กับผ้าขาววาหนึ่ง" เอาไปทานกับเพิ่น

คำถาม : หลวงปู่ทำบุญแล้วอธิษฐานหรือเปล่าเจ้าคะ อธิษฐานว่าอย่างไร ตอนให้ทานเงิน ๕๐ สตางค์
หลวงปู่ฯ : อธิษฐานว่า "ให้ได้บวช ให้พ้นทุกข์" ว่าอย่างนี้แหละ

คำถาม : เงิน ๕๐ สตางค์ สมัยโน้นคงจะมากนะหลวงปู่
หลวงปู่ฯ : มากอยู่

คำถาม : สร้างตั้งแต่แรกเลยหรือคะหลวงปู่
หลวงปู่ฯ : อือ

คำถาม : แต่ก่อนพระธาตุพนมสูงอย่างนี้หรือเปล่าเจ้าคะ หลวงปู่ไปสร้างอายุเท่าไรแล้ว
หลวงปู่ฯ : สูง ตอนไปเฒ่าแล้ว อายุ ๗๐ ปี เป็นคนลาว ข้ามมาจากฝั่งโน้น

ฐานสโมบูชา (หน้า ๒๖๕)
ชมรมพุทธศาสน์ การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย

ไม่ผูกจิตติดใจในขันธ์ ๕
ธรรมโอวาทหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

ให้พิจารณาว่า ขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราไม่มีในขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ ไม่มีในเรา โดยให้พิจารณาเป็นปกติ เมื่อเห็นว่าขันธ์ ๕ ป่วยก็รักษา เพื่อให้ทรงอยู่ แต่เมื่อมันจะพังก็ไม่ตกใจ หรือมันเริ่มป่วยไข้ ก็คิดว่า ธรรมดามันต้องเป็นอย่างนี้ เราจะรักษาเพื่อให้ทรงอยู่ ถ้าทรงอยู่ได้ ก็จะอาศัยเพื่องานกุศลต่อไป ถ้าเอาไว้ไม่ได้มันจะผุพัง ก็ไม่มีอะไรหนักใจ ความทุกข์จะเกิดแก่ตัวเองหรือใคร อะไรก็ตาม ไม่ผูกจิตติดใจอย่างนี้ จนกระทั่งบรรลุอรหัตผล

พระอาจารย์กล่าวว่า "กายกรรม..การกระทำทางร่างกาย วจีกรรม..การกระทำทางวาจา สามารถที่จะระงับได้ง่ายกว่า ส่วนมโนกรรมเป็นของละเอียด จึงระงับได้ยาก แต่เราต้องระงับในลักษณะที่ว่า อยากจะคิดก็คิดไป แต่เราจะไม่พูดและไม่ทำ

ถ้าอย่างนั้นความชั่วก็ไม่ครบองค์ประกอบ จะชั่วได้แค่ใจอย่างเดียว กายกับวาจาไม่ทำ โทษหนักก็ไม่มี มีแค่โทษเบาคือกำลังใจที่เศร้าหมองเอง"

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.

เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี
เดือนกรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๕๕

ที่มา : เว็บวัดท่าขนุนดอทคอม

ถาม : คนให้ร้ายเรา ทำให้เราเสียหาย นินทาเรา พูดให้เราเสียชื่อเสียง เราควรจะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจตามความเป็นจริงหรือไม่ ❓ หรือว่าวางเฉยในเรื่องดังกล่าว ❓

ตอบ : เสียเวลาไปอธิบาย ใครอยากว่าอะไรก็ช่าง การนินทากาเลเหมือนเทแกลบ ไม่เจ็บแสบเหมือนเอาตูดไปครูดหิน แม้องค์พระปฏิมายังราคิน คนเดินดินหรือจะพ้นคนนินทา ปล่อยเขาไปเถอะ เดี๋ยวเหนื่อยก็เลิกไปเอง

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.

เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี
เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๖

ที่มา : เว็บวัดท่าขนุนดอทคอม

..เรื่องของทิฐินี่พูดยาก ✨ ให้ดูที่ตัวเรา แก้ที่ตัวเรา ✨ ดูกันแค่นั้น ดูผิดที่เมื่อไรก็ลำบาก จำไว้ว่าเรื่องของคนอื่นเป็นเรื่องของโลกทั้งหมด เราแก้ไขโลกไม่ได้ เราต้องดูที่ตัวเรา แก้ที่ตัวเรา แก้ไขโลก มักจะเกินกำลังไป ดีชั่ว ใครทำ คนนั้นก็รับ ถ้าหากว่าเขาไม่ละอายชั่วกลัวบาป เขาสามารถทำของเขาได้ เราเองก็ถอยห่างออกมา

แต่ขณะเดียว ให้ดูว่าตัวของเราเองเป็นอย่างไร มีความดีส่วนไหนที่ควรจะเร่งทำ มีความชั่วส่วนใหญ่ที่เราควรจะละให้หมดไป ให้ตั้งหน้าตั้งตาแก้ไขตรงจุดนั้น ดูที่ตัวเอง แก้ที่ตัวเอง อัตตนา โจทะยัตตานัง กล่าวโทษโจทย์ตัวเองอยู่เสมอ ๆ อย่าเข้าข้างตัวเอง ให้เห็นอยู่เสมอว่า จริงแล้ว ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นนั้น เราเป็นคนผิด ถ้าหาจุดผิดไม่ได้ เราก็ผิดตั้งแต่เกิดมาแล้ว อยากเกิดมาเอง ถ้าไม่เกิดมาไม่เจอหรอก ไม่รู้ว่าจะโทษใคร โทษตัวเองสบายใจที่สุด ❤️

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.

ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ
เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕

ที่มา : เว็บวัดท่าขนุนดอทคอม

ธรรมราชา...เมื่อพุทธกษัตริย์เสด็จเยือน ดินแดนพุทธภูมิ ด้วยพระราชศรัทธาแห่ง"กษัตริย์จิกมี่" เข้านมัสการ ภิกษุไทย "พระอาจารย์อารยะวังโส"
พระอาจารย์อารยะวังโสนั้น นอกจากจะดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าพุทธพจน์หริภุญไชย จ.ลำพูน ยังเป็น “บุคคลที่ชาวพุทธในอินเดียเคารพนับถือ” เนื่องจากท่านเป็นผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการฟื้นฟูพุทธศาสนาในประเทศอินเดียอย่างแข็งขัน ถึงขนาดได้รับการยกย่องว่าเป็น “Guruji” (กูรูยี) หรือ “ผู้ที่จะหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งพุทธศาสนาลงบนแผ่นดินอินเดีย” เลยทีเดียว

โดยวัดเวฬุวรรณมหาวิหาร เป็นอารามแห่งแรกในพระพุทธศาสนา ตั้งอยู่ใกล้เชิงเขาเวภารบรรพต ริมฝั่งแม่น้ำสรัสวดี มีบ่อน้ำร้อนโบราณคั่นอยู่ระหว่างกลาง นอกกำแพงเมืองเก่าราชคฤห์ อดีตเมืองหลวงของแคว้นมคธ รัฐพิหาร ประเทศอินเดียในปัจจุบัน หรือแคว้นมคธชมพูทวีปในสมัยพุทธกาล ซึ่งเป็นวัดที่พระพุทธเจ้าแสดงโอวาทปาติโมกข์แก่พระสงฆ์จำนวน 1,250 รูปด้วย
ขอบคุณภาพจาก : คุณหญิง สุพัตรา มาศดิตถ์
เรียบเรียงโดย

จินต์จุฑา เจนสระคู : สำนักข่าวทีนิวส์
--------------
http://www.tnews.co.th/contents/310120

ไม่ละพยายาม แม้ยาวนานชั่วกัปกัลป์!! ย้อนเล่า "สุเมธ ดาบส"บุรุษผู้ได้รับคำนายว่า อีก ๔ อสงไขแสนกัป ดาบสผู้นี้จะได้เป็นองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า !
ในสมัยพระทีปังกรพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ของเราทรงถือกำเนิดในตระกูลพราหมณ์ มีชื่อว่า สุเมธ เป็นผู้คงแก่เรียนเชี่ยวชาญในศาสตร์ทั้งหลายที่มีอยู่ในศาสนาพราหมณ์ เมื่อบิดามารดาละโลกไปแล้ว เบื่อหน่ายในการเวียนว่ายตายเกิด จึงสละทรัพย์ถวายพระราชาใช้บำรุงบ้านเมือง แล้วออกบวชเป็นดาบสอยู่ในป่าหิมพานต์ ทำความเพียรอยู่ ๗ วัน บรรลุฌาน อภิญญา ๕ สมาบัติ ๘ มีความสุขในการเข้าฌาน

วันหนึ่งท่านสุเมธดาบสออกจากฌานสมาบัติ เหาะไปในอากาศ เห็นชาวเมืองช่วยกันแผ้วถางหนทาง และปรับพื้นที่ให้เป็นทางเดินกันอยู่มากมาย จึงลงจากอากาศไปสอบถาม ได้รับคำตอบว่าเตรียมหนทางให้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมด้วยเหล่าภิกษุสงฆ์อรหันตสาวก ๔ แสนรูป เสด็จบิณฑบาตตามที่ชาวเมืองทูลอาราธนาไว้
เมื่อสุเมธดาบสได้ยินคำว่า พุทธะ ก็มีความปีติตื่นเต้นยินดีเป็นที่ยิ่ง จึงขอมีส่วนร่วมในการทำทางบ้าง ชาวเมืองแบ่งส่วนที่เป็นโคลนตมให้ เพราะเห็นว่าเป็นผู้มีฤทธิ์เหาะได้...

พญานาคมีจริง!!!ปางก่อนเป็นคน หมั่นทำบุญ ถืออุโบสถศีล ส่งผลให้เกิดในภพภูมิเทวะพญานาค ตามที่ได้คุยกับ"หลวงปู่ชอบ" เพื่อปกป้องพระศาสนา.
บุพกรรมพญานาคสองผัวเมีย

องค์ท่านหลวงปู่ชอบถามถึงบุพกรรมของเจ้าจอมผาห่มพร้าวกับคู่บารมี กรรมอะไรที่ทำให้ท่านทั้งสองได้มาเกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนา กรรมอะไรที่ทำให้ท่านทั้งสองได้มาปกปักรักษาสมบัติของพระศาสนาอยู่ที่นี่?
กากะละนาคราชบอกองค์ท่านว่า ชาติที่ข้าพเจ้าเป็นมนุษย์ ข้าพเจ้าเป็นคนนักเลงใจร้อนมุทะลุ เมียข้าพเจ้าจึงชวนเข้าวัดปฏิบัติธรรมถือศีลอุโบสถในวันพระ บุญที่ข้าพเจ้ารักษาศีลห้าและศีลอุโบสถ ประกอบกับบุญที่ข้าพเจ้าอุปัฏฐากพระสงฆ์องค์เณร บุญกุศลนี้จึงส่งผลให้ข้าพเจ้าได้เกิดเป็นเทวะภูมิพญานาคในชาติปัจจุบัน

ตอนเป็นมนุษย์ปฏิบัติอยู่ในวัดวาศาสนา ข้าพเจ้าเผลอพลาดกรรมเพียงครั้งเดียวในการปฏิบัติต่อสมบัติศาสนา ข้าพเจ้ากับเมียยืมจอบเสียมมีดพร้าของวัดเอาไปปลูกผักทำไร่ พอพืชผักออกผลข้าพเจ้ากับเมียก็นำมาทำอาหารถวายพระสงฆ์องค์เณรในวัด มีดพร้าจอบเสียมที่ยืมของสงฆ์ไปชำรุดแตกหักข้าพเจ้าก็ไม่ได้นำมาใช้คืนให้สงฆ์...

"ฝึกสมาธิ ให้เหมือนชาวนาทำนา"

" .. ฝึกหัดสมาธิ ให้เหมือนชาวนาทำนา "เขาไม่รีบร้อน เขาหว่านกล้า ไถ คราด ปักดำ โดยลำดับ ไม่ข้ามขั้นตอน แล้วรอให้ต้นข้าวแก่" ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่เห็นเมล็ดไม่เห็นรวงเลย แต่เขาก็มีความเชื่อมั่นของเขาว่า "จะมีเมล็ดมีรวงวันหนึ่งข้างหน้าแน่ ๆ"

เมื่อต้นข้าวแก่แล้วออกรวงมาจึงเชื่อแน่ว่า "จะได้รับผลแน่นอน" เขาไม่ไปดึงต้นข้าวให้ออกรวงเอาตามใจชอบ ผู้ไปกระทำเช่นนั้นย่อมไร้ผลโดยแท้ "การฝึกสมาธิภาวนาก็เช่นเดียวกัน จะรีบร้อนข้ามขั้นตอนย่อมไม่ได้" ต้องตั้งจิตให้เลื่อมใสศรัทธาให้แน่วแน่ว่าอันนี้ล่ะ เป็นคำบริกรรมที่จะทำให้จิตของเราเป็นสมาธิได้แท้จริง

"แล้วอย่าไปลังเลสงสัยว่า คำบริกรรมนี้จะถูกกับจริตนิสสัยของเราหรือไม่หนอ" คำบริกรรมอันนั้น "คนนั้นทำมันเป็นไปอย่างนั้นอย่างนี้ เราทำแล้วจิตไม่ตั้งมั่น" อย่างนี้ใช้ไม่ได้ .. "

"ฝึกสมาธิ โดยบริกรรมพุทโธ"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เรื่อง บุพกรรมของพระมหาสาวก

Buddhism Channel :-
Published on Apr 14, 2017
หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เรื่อง บุพกรรมของพระมหาสาวก

พระเถระท่านหนึ่งที่ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ท่านยืนยันว่ายังมีชีวิตอยู่ ก็คือ "พระอุปคุต" ผู้ที่มีวิมานอยู่ที่สะดือทะเล ซึ่งครูบาอาจารย์บางท่านบอกว่าอยู่ในบริเวณมหาสมุทรอินเดีย

ในสมัยที่หลวงปู่มีชีวิต บ่อยครั้งที่ท่านจะฝึกนักปฏิบัติให้มีความว่องไวในเรื่องมโนมยิทธิ โดยเฉพาะเด็ก ๆ ท่านก็จะให้ขอบารมีหลวงปู่ทวดนำจิต ไปกราบพระอุปคุตที่สะดือทะเล ซึ่งเด็ก ๆ ที่เพิ่งไปเป็นครั้งแรกมักจะกลัว เพราะต้องผ่านน้ำวน ๆ ลงไป ก็จะพบวิมานอยู่ในถ้ำใต้น้ำ มีพญานาคเฝ้าดูแลอยู่
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008385811533&hc_ref=NEWSFEED&fref=nf

ภาวะสงครามโลก ก็คือ ความทุกข์ ความพินาศ ฉิบหายของสัตว์โลก นั้นมันเกิดเป็นครั้งเป็นคราว

....ธาตุ ขันธ์ ใจ กับกิเลสตัณหา เป็นสงครามที่เกิดแก่เราทุกคน มันเกิดอยู่ตลอดเวลา สงครามนี้ใครๆ ก็มี ใครๆ ก็เกิด ปกติมันอยู่กับธาตุกับขันธ์ อยู่กับจิตใจ......

อยู่กับธาตุกับขันธ์ ก็คือ การเจ็บไข้ได้ป่วย ปวดหัวตัวร้อน มีประการต่างๆ ที่เรียกว่า “สงครามจำเพาะตัวใครตัวเรา” ต้องใช้ยาเข้าไปปราบ ถ้ายาถูกมันก็หาย ถ้ายาไม่ถูกมันก็ตาย นี่ก็สงคราม คือสงครามธาตุขันธ์

สงครามโลก ก็มีเรื่องธาตุกับขันธ์ ทำลายสมบัติเงินทองต่างๆ ทำลายจิตใจของกันและกัน

สงครามภายในระหว่างกิเลสกับใจนั้น ก็เป็นทำนองเดียวกัน ถ้าอันนี้ระงับสงครามโลกก็ไม่เกิด เพราะสงครามภายในใจไม่เกิดชนวน ที่ทำให้เกิดสงครามเพราะกิเลสนี้มีมาก เมื่อลุกลามขึ้นมากน้อยเพียงไรก็แสดงออกมาให้โลกได้เห็นชัดเจน ถ้าสุมอยู่ภายในก็แสดงอยู่ภายในขันธ์ อยู่ภายในจิตใจของแต่ละคน ซึ่งล้วนแต่เรื่องของสงครามทั้งนั้น นี่ควรเรียกว่า “สงครามใต้ดิน” และเป็นสงครามยืดเยื้อเรื้อรังไม่รู้จักสงบและเลิกรากันได้ ถ้าไม่มีธรรมเป็นเครื่องปราบปราม ดังท่านผู้ได้ชัยชนะเคยปราบปรามมาแล้ว...