เพื่อการกุศล *★.• ใกล้หมดแล้ว !!! พญาลิ้นทอง ยอดแห่งมนต์เสน่ห์เขมรโบราณ สายวิชา "กรูเปรี๊ยะออง" ♡* อ.โอม •.★*

โอ๊ะโอ....สงสัยคุณราชันย์ขาวคงยังไม่สะดวก งั้นผมขอแอบแซงคิวเล่าเรื่องต่อก่อนนะขอรับ...แหะๆ...

 

เรื่องที่จะเล่านี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในนิมิตของ อ.โอม ตอนที่ผมส่งพ่อหุ่นพยนต์ทั้งสองตนคือ หุ่นพยนต์ตัวหัวหน้า(หมายเลข3)กับหุ่นพยนต์ตัวลูกน้อง(ของคุณ misu)ให้ไปช่วยคุ้มครองน้องคนงานที่โดนของ และในขณะที่ผมบอกให้สาวๆนางจันทั้งหลายคอยช่วยคุ้มครองผมขณะที่นั่งภาวนาอยู่ตามคำสั่งของ อ.โอม ครับ...

อ.โอม เล่าให้ฟังว่า พอได้เวลาตามที่นัดกันเอาไว้ ก่อนที่ อ.โอม จะทำพิธีแก้ไปทางตัวของอาจารย์ที่ทำมาจากเขมรนั้น อ.โอม ได้นั่งดูไปที่น้องเค้าก่อน ว่าที่สั่งให้ผมส่งหุ่นพยนต์ไปคอยคุ้มครองน้องเค้านั้นส่งไปแล้วหรือยัง เพราะตามที่ อ.โอมบอกไว้ว่า ในคืนวันนั้นอาจารย์ทางโน้นจะส่งของมาหาของเค้าอีก คราวนี้ท่าจะหนักกว่าเดิม ถ้าไม่ช่วยกันไว้ก่อนแก้ กลัวว่าน้องเค้าอาจเป็นอันตรายครับ...

พอ อ.โอม นั่งดูมา ก็เห็นว่า หุ่นตัวเล็ก(ตัวของคุณ misu)ยืนอยู่เหนือหัวของน้องเค้า คอยคุ้มครองอยู่ ส่วนตัวหัวหน้า(หมายเลข3) ถือดาบสองมือฟาดฟันอยู่กับผีถึง 3 ตัวครับ ตอนนั้น อ.โอม เล่าว่า ท่านนั่งดูอยู่ครู่หนึ่งเพื่อความแน่ใจว่า หุ่นพยนต์ของเราสู่เค้าไหวรึป่าว เมื่อดูจนแน่ใจแล้วว่าฝ่ายโน้นเป็นฝ่ายที่โดนคมดาบของฝ่ายเราซะเป็นส่วนใหญ่ในขณะที่โดนรุมถึงสามต่อหนึ่ง แถมอีกตัวของเรายังยืนคุมเชิงอยู่เฉยๆได้ แสดงว่าเจ้าสามตัวนั้นไม่เท่าไหร่ก็เลยวางใจครับ...

 

หุ่นพยนต์ผม..มีประสปการณ์ แล้ว..สู้ๆๆ

 

พอมั่นใจว่าหุ่นพยนต์จัดการทางนั้นได้แล้ว อ.โอม ก็ดูมาทางผมครับ อ.โอม เล่าว่า ในนิมิตเห็นผมนั่งภาวนาอยู่หน้าหิ้งพระโดยมีสาวๆนางจันนั่งอยู่ด้านหลังผมอีก 5นาง ซึ่งเรื่องจำนวนนางจันนี้ ผมไม่ได้บอกให้ อ.โอม รู้เลยว่าผมมีนางจันอยู่เท่าไหร่ แต่ที่ อ.โอม ดูมาแล้วนั้นก็ตรงเป๊ะครับ...

อ.โอม เล่าว่า ตอนที่ดูมาตอนแรกนั้นก็เห็นผมนั่งสงบดีอยู่ แต่แป๊บเดียวเท่านั้นเอง ก็เหมือนมีอะไรพุ่งมาจากทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ก็คือทางด้านหลังของผมเยื้องไปทางซ้ายหน่อยๆ ตำแหน่งนั้นมีหน้าต่างอยู่ครับ อ.โอม บอกว่า มันพุ่งมาเป็นแสงสีออกเขียวๆ พอเพ่งดูเข้าไปก็เห็นเป็นจิตวิญญาณ หรือที่เราเรียกกันง่ายๆว่าผีนั่นแหละครับ ท่านว่าเป็นผีตายโหง มันกะพุ่งชนเลย พวกนี้ถ้าพุ่งชนถึงตัวเราได้ไม่เจ็บก็ตายครับ ฟังมาถึงตรงนี้ เล่นเอาใจตุ้มๆต่อมๆไปเลยครับ...

แต่ อ.โอม เล่าว่า พอแค่มันพุ่งมาเกือบจะถึงหน้าต่างห้อง ก็มีแสงสีเขียวพุ่งออกจากห้องไปเหมือนกัน ท่านว่าแสงนี้พุงไปปะทะกับแสงสีเขียวของผีนั้นเลยครับ แล้วนางจันทั้ง5 ก็ลุกพรึบพร้อมกันเหมือนเป็นการล้อมหลังผมไว้ในขณะที่ผมนั่งหลับตาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรครับ...

 

ผมก็เลยถาม อ.โอม ว่าเจ้าแสงสีเขียวที่พุงออกไปปะทะนั้นคืออะไรครับ...อ.โอม บอกว่า เป็นควายธนูไม้...พอผมได้ยินยังงั้น ผมก็นึกขึ้นได้ครับ ว่าที่หิ้งพระผมมีควายธนูอยู่ 2 ตัว ตัวหนึ่งเป็นไม้แกะ (อ.โอม แกะ) อีกตัวเป็นดินปั้น ซึ่งทั้งสองตัวนี้ อ.โอมเสกและให้ไว้นานแล้วครับ และเลี้ยงบูชาไว้อยู่ในห้องข้างหิ้งพระฝั่งซ้ายของผมนี่เองครับ...

ท่านว่า เจ้าควายนี้พุ่งออกไปก่อนเค้าเลย แล้วท่านก็ย้อนถามผมกลับมาว่าช่วงหนึ่งจะมีเสียงดังเหมือนมีอะไรกระทบกับกระจกหน้าต่าง ไม่ได้ยินเหรอ ผมก็พยายยามคิดย้อนเหตุการณ์ไปครับ ก็จำได้ว่า หลังจากที่ผมนั่งไปได้สักพักหนึ่ง รู้สึกกำลังสบายๆ ก็เหมือนจะได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรมาเคาะหรือกระทบที่กระจกหน้าต่างฝั่งทางทิศตะวันออกเฉียงใต้อยู่เหมือนกันครับ ได้ยินอยู่สองสามครับ แต่เสียงไม่ได้ดังมากเท่าไหร่ ตอนนั้นกำลังสบายๆก็เลยไม่ได้สนใจอะไร ก็เลยหลับหูหลับตาภาวนาไปเรื่อยครับ ไม่คิดว่า นั่นเป็นเสียงของการปะทะกันของควายเรากับผีผู้มาเยือนครับ...

 

แต่โชคดีครับ เพราะทางผมมีผู้มาเยือนแค่ 1 แต่ผู้คอยต้อนรับเพียบ ศึกนี้เลยจบไวครับ อ.โอม บอกว่าสู้กันได้ไม่นานเจ้าผีนั้นก็หนีหายไปแล้ว เหลือแต่ควายที่ยืนฟึดฟัดๆอยู่ด้านนอก กับสาวๆนางจันที่กลับมานั่งล้อมหลังภาวนาไปกับผม...

เห็นอย่างงั้น อ.โอม ก็เลยดูตามเจ้าผีนั้นไปจนไปถึงที่ฝั่งโน้นครับ หลังจากนั้นท่านก็เล่าแต่เพียงว่าก็แก้ทางอาจารย์ทางโน้นอยู่พักหนึ่ง ก็เห็นพ่อหุ่นพยนต์ตัวใหญ่ (หัวหน้า) ถือดาบไล่ฟันผีตัวหนึ่งไปจนถึงฝั่งโน้นเหมือนกัน อ.โอม กลัวว่า หุ่นจะไปก่อเวรก่อกรรมก็เลยบอกให้กลับมาเฝ้าน้องเค้าต่อครับ...

เมื่อดูว่าทางโน้นเค้าไม่มาทำอะไรทางเราแล้ว อ.โอม ก็ถอนออกจากสมาธิ เป็นอันจบคดีคราวนี้ครับ...

พอวันรุ่งขึ้นผมก็เอาตะกรุดคู่กันพรายของท่าน อ.แทน แล้วก็ห้อยพระเศรษฐีนวโกฏิ ซึ่งจำไม่ได้แล้วว่าไปบูชามาจากวัดไหน หรือว่าได้รับแจกมาจากไหน เอาไปให้น้องเค้าใส่ตามคำแนะนำของ อ.โอม โดยบอกกับน้องเค้าว่า พระนี้ดีทางเรื่องการเงิน เอามาให้จะได้ช่วยให้มีเงินมีทอง ทำงานเก็บเงินเก็บทองให้ได้เยอะๆครับ แต่ทั้งที่จริงๆแล้วตั้งใจจะให้ใส่ตะกรุดไว้เพื่อป้องกันตัว กันของกันกระทำมากว่าครับ แต่ อ.โอม ไม่อยากให้บอกกับน้องเค้าตรงๆ เพราะเดี๋ยวเอาไปเล่าให้แฟนเค้าฟังแล้วมันจะไม่จบครับ...

 

เหตุการณ์ครั้งนี้ ถ้านับเวลาเริ่มตั้งแต่รู้ว่าน้องเค้าโดนของในวันที่ 6 มกรา แล้วเริ่มแก้กัน จนเกิดการปะทะและจบลงในคืนวันที่ 8 มกรา ใช้เวลาถึง 3วัน 3คืน ถึงจบเหตุการณ์ครั้งนี้ได้ครับ ก็ถือว่าโชคดีมากครับ โชคดีตรงที่ไม่มีใครเป็นอะไร ทั้งน้องเค้าผู้ถูกกระทำ ทั้งผมและผบ.ในฐานะคนกลางที่อยากช่วย อ.โอม ผู้ที่มาช่วย และ อาจารย์ฝ่ายโน้นซึ่งเป็นผู้กระทำ

หากจะเป็นการล่วงเกิน หรือมีการก่อเวรซึ่งกันและกัน ก็ขออโหสิกรรมให้แก่กันนับตั้งแต่บัดนี้ เวลานี้ เป็นต้นไป ขออย่าได้มีความอาฆาต ผูกพยาบาท จองเวรซึ่งกันและกันต่อไปเลย...ขออโหสิกรรม...สาธุ...

 

เรื่องราวทั้งหมดที่เล่ามานี้เป็นเรื่องราวที่ได้พบเจอ และรับรู้มาด้วยตัวผมเอง จึงนำมาเล่าสู่กันฟังครับ...

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะขอรับ...(smile)(good)

 

ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ...

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะครับ...สาธุ...

 

...อัพ อัพ อัพ กระทู้ คร๊า....
สงสัยเหมือนกันค่ะ! ทำไปเพื่ออะไร!!! Money? ไม่น่าใช่!!
หรือว่า Control ไม่ให้ไป...น้องเทยอ่ะนะ! น้องปอยรึเปล่า ฮ้า ฮ้า ฮ้า
ขำๆ ค่ะ เพราะถ้าหาก...เทียบเคียงได้อย่างนั้นก็คงใช้วิธีนี้...

yimmyimm:VO

 

เขาคงจะหวงละมั้ง...หรือไม่ก็ของข้าต้องเป็นของข้าตลอดกาล....อาจจะหน้าตาไม่หล่อเท่าท่านเจ้าเมือง..ก็เป็นไปได้:''(

 

อันนี้ก็เป็นเรื่องที่ผมกับผบ.สงสัยตั้งแต่วันแรกที่คิดว่าน้องเค้าโดนของรึป่าวเหมือนกันครับ เพราะถ้าโดนจริง คนทำเค้าจะทำไปเพื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่สันนิษฐาน (เดา)ไปต่างๆนานา และก็ได้สองประเด็นนี้มาเหมือนกันกับคุณtuangthunyaแหละครับ...แหะๆ

 

แฟนของน้องเค้าจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีเลยครับ สูงโปร่ง ตาหวาน แต่ติดที่ผิวคล้ำไปหน่อยเท่านั้นเองครับ แถมมีลูกมีเมียแล้วด้วย ก็ยิ่งทำให้ผมงงไปใหญ่นั่นแหละครับว่าเค้าจะทำไปทำไม แต่ถ้าดูจากอาการนับตั้งแต่รู้เรื่องนี้มาจนถึงปัจจุบัน ผมว่าเค้าดิ้นไม่หลุดครับ แต่ดีตรงที่ทางเราก็ไม่ได้ไปทำให้เค้าแยกกันไป ก็ปล่อยให้เค้าอยู่กันไปตามบุญตามกรรมของเค้าครับ หวังว่าเค้าคงจะไม่ทำแบบนั้นอีก...

 

เรื่องการทำของหรือคุณไสย นี่เมื่อก่อนผมก็ไม่เชื่อหรอกครับ คิดว่าสมัยนี้จะยังมีอยู่อีกเหรอ
แต่เมื่อได้เห็นด้วยตาตัวเองมา3-4ครั้ง ถึงได้รู้ได้เชื่อว่ามีอยู่จริง (แต่เชื่อแบบมีเหตุผลไม่งมงายนะครับ)

 

ใช่ๆๆๆ...เรื่องอย่างนี้ถ้าไม่เจอกับตัว ไม่เห็นกับตา ใครมาพูดให้ฟังก็คงฟังไปสงสัยไป... จริงเหรอ...อะไรจะปานนั้น...ประมาณนี้แหละครับ

 

​

 

ตัวนี้แหละครับ เจ้าควายธนูที่ อ.โอม พูดถึงว่าช่วยคุ้มครองผมตอนที่อาจารย์ทางโน้นเค้าส่งผีมาครับ...

 

ควายธนูตัวนี้ แกะจากไม้กระดูกโลง (โครง) ในเหตุการณ์สึนามิครับ ตอนนั้นผมเป็นทหารเกณฑ์(เฒ่า) ไปปฏิบัติหน้าที่ที่พังงา เป็นชุดซ่อมสร้างจากเหตุการณ์สึนามิ ก็เลยได้ไม้นี้มาท่อนหนึ่งครับ ตอนแรกก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอามาทำอะไร แต่เห็นไม้ท่อนนี้แล้วมันถูกใจยังไงไม่รู้ ทั้งที่ก็มีไม้แบบเดียวกันนี้เยอะแยะไปหมดครับ

พอเอามาให้ อ.โอม ดู อ.โอม ก็เลยเอามาแกะเป็นควายธนูให้ผมตัวหนึ่งครับ ท่านแกะเอง แกะเสร็จก็พ่นสีเงินแล้วก็ลงอักขระ ปลุกเสกสร็จ แล้วก็ให้ผมมาครับ ตั้งแต่ได้มา ผมก็ตั้งบูชาไว้ข้างหิ้งมาตลอดครับ ขอให้เค้าช่วยเฝ้าบ้าน และคุ้มครอง ตลอดห้าหกปีมานี่ก็ไม่เคยมีอะไรมารบกวนครับ ขนาดว่าแต่ก่อนหน้าบ้านนี้จะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นบ่อยๆ แต่พอเอาควายธนูนี้มาเลี้ยง ก็ไม่มีเหตุเกิดขึ้นอีกเลยครับ...

 

คืนนี้ขอตัวพักผ่อนก่อนนะครับ...

 

กลับมาเล่าต่อครับ ช่วงตรุษจีนผมเดินทางกลับมาเยี่ยมพ่อแม่ที่กรุงเทพฯ ต้องทิ้งบ้านที่ต่างจังหวัดไว้ไม่มีคนเฝ้า ก่อนเดินทางก็เลยหยิบหุ่นพยนต์มาอธิษฐานขอให้ช่วยดูแลบ้านให้ด้วย ก็พูดธรรมดานี่แหละครับ ไม่ได้ว่าคาถาอะไร เสร็จแล้วก็เก็บเข้ากล่องพระตามเดิม อยู่กรุงเทพฯได้สองวัน ลืมไปเลยว่านัดให้คนงานมาทำสะอาดบ้านให้ พอถึงวันนัด คนงานโทรมาบอกว่าเข้าบ้านไม่ได้ แฟนผมก็เลยบอกว่าไหนๆก็มาแล้ว ให้ปีนรั้วบ้านเข้าไปทำความสะอาดรอบๆบ้านแทน สักพักเดียวครับ คนงานโทรมาบอกด้วยน้ำเสียงตกใจว่า มีคนอยู่ในบ้าน แล้วก็ได้ยินเสียง พั่บ ๆ ๆ อยู่ในบ้านด้วย แฟนผมตกใจยิ่งกว่าคิดว่าขโมยขึ้นบ้านกลางวันแสกๆ โทรเข้าบ้าน 555 ผมก็คิดขโมยที่ไหนมันจะรับโทรศัพท์ ถึงตอนนี้ผมเริ่มคิดแล้วว่าน่าจะเป็นหุ่นพยนต์แน่เพราะบอกให้ช่วยเฝ้าบ้านไว้และน่าจะทำเสียงให้คนอื่นเข้าใจว่ามีคนอยู่ในบ้าน ก่อนออกจากบ้านผมปิดหน้าต่าง แล้วก็ไม่มีอุปกรณ์อะไรที่จะทำให้เกิดเสียงตามที่คนงานบอกได้เลย ผมไม่รู้จะทำไงก็เลยคิดอธิษฐานบอกกล่าวเอาในใจแล้วโทรกลับคนงานบอกเสียงเงียบไปแล้วก็เลยเบาใจ เรื่องที่สองตอนเดินทางกลับถึงบ้านตรวจสอบดูก็ไม่มีของตกหล่นหรืออะไรที่จะทำให้เกิดเสียง แต่ก่อนออกจากบ้านผมปิดม่านประตูกระจกด้านข้างสวนไว้ แล้วผมไม่เคยลืมปิดเพราะจะปิดทุกวันทุกครั้งที่ออกจากบ้าน ยิ่งต้องเดินทางไกลผมจะตรวจสอบก่อนออกจากบ้านอีกครั้ง แต่กลับมาคราวนี้พอเข้าบ้านก็ตกใจนิดหน่อย ทำไมม่านเปิดทิ้งไว้ ก็เล่าสู่กันฟังครับ แต่ส่วนตัวผมเชื่อแล้วครับว่าหุ่นพยนต์นี้ของดีจริงครับ