ใครศรัทธา หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด มาพูดคุยกันครับ

หลวงปู่ทวด วัดห้วยมงคล
หลัง สก ปี ๒๕๔๔ และพิมพ์กรรมการ

 

ชุดนี้ผมส่งเป็นมวลสารไปร่วมสร้างพระกับพวกๆแล้วครับ อิอิ ไม่มีแล้ว
แต่ของคุณ thong สวยมากเลยครับ

 

กราบหลวงปู่ทอง...กราบ กราบ กราบ

 

สิ้นหลวงพ่อทองแล้ว คนที่ปะนาเระคงจะขาดที่พึ่ง
ขนาดผู้ว่ายังโดนบอมบ์ ห่างจากโรงพักกิโลกว่าเอง
ล้อระเบิดเสียสามล้อยังรอดมาได้
แสดงว่าผู้ว่าท่านนี้เป็นคนทำงาน ไม่ใช่แต่นั่งตากแอร์สบาย
ข้าราชการก็ลำบากอย่างนี้ ยิ่งอยู่ในพื้นที่เสี่ยงด้วย
ไม่เหมือนพวกนักการเมืองมาทีล้อมหน้าล้อมหลังกันใหญ่โต
ขนาดนี้มีบางคนยังไม่กล้ามา ขนาดตอนนั้นเป็นถึง รมต.มหาดไทย
คงไม่ได้กลัวระเบิดหรอก เพราะเขาคงจัดทีมคุ้มกันแน่นหนา
แต่คงกลัวลูกหลงนะ เพราะหาที่มาของลูกกระสุนไม่ได้ 555+
กำ...ของคนไทย({)

 

ขอเชิญฝากดวงกับหลวงปู่

ขอขอบคุณคุณธรรมประทีปครับ

 

หลวงปู่ทวด รุ่น พุทธรังษีบารมีโพธิสัตว์
รุ่น ช่วยชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์









อธิฐานจิตอัญเชิญพระพุทธาภิเษก วันมหาจักรี 6 เมษายน 2551
ณ ตำหนักพระโพธิสัตว์กวนอิม เขาเทวดา สงขลา

*********************
​

 

เข้ามากราบ สมเด็จหลวงปู่ทวด สวัสดีเพื่อนสมาชิก ขอรับ​

 

กราบหลวงปู่ทวดครับ..^^

เหตุระเบิดที่อำเภอ 'รือเสาะ' จังหวัดนราธิวาส

นับเป็นอีกเรื่องที่ต้องบอกว่า “เหนือความลิขิต” โดยแท้เนื่องจากเป็นเรื่องที่ “ไม่ธรรมดา” ทั้งที่ระหว่างเกิดเหตุมีผู้ที่โดน “ระเบิด” ครั้งนั้นหลายรายแต่ก็มี “ผู้หญิง” ผู้หนึ่งทั้งที่ยืนอยู่ในกลุ่มของผู้ที่โดนระเบิดซึ่งห่างจากจุดเกิดเหตุ เพียง “10 เมตร” แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่เป็นอะไรเลยชนิด “เหนือลิขิต??... ประกาศิตฟ้าดิน ??” ตรงนี้ต้องสืบเสาะเจาะมานำเสนอเพื่อพิสูจน์ว่า “ปาฏิหาริย์” บนแผ่นดินไทยนี้ “ยังมีให้ประจักษ์” อยู่เสมอเพราะเหตุ การณ์ครั้งนี้เกิดขึ้นเมื่อ วันที่ 4 สิงหาคม 2550 นี้เองโดย “นางสำลี สมมิตร” อยู่บ้านเลขที่ 319/1 หมู่ 10 ต.รือ เสาะ อ.รือเสาะ จ.นราธิวาส อายุ 55 ปี มีอาชีพเป็น “แม่บ้าน” ได้เผยถึงเหตุระทึกขวัญที่เกิดขึ้นกับนางว่า “ในวันที่ 4 สิงหาคม 2550 เวลาประมาณ 07.30 น. ได้ไปจ่ายตลาดตามปกติทุกวันที่ “ตลาดนัดสถานีรถไฟรือเสาะ” ขณะเดินอยู่ในตลาดห่างจากจุดเกิดเหตุประมาณ 8-10 เมตร ก็ได้ยินเสียงระเบิด (รีโมตคอนโทรล) ที่ซุกอยู่ใต้เบาะ “รถจักรยานยนต์” ที่คนร้ายนำมาจอดไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ดังสนั่นปานฟ้าถล่ม ผลจากระเบิดปรากฏว่ารถจักรยานยนต์คันนั้นขาดออกเป็น “2 ท่อน” ส่วน “นางสำลี” เกิด “อาการช็อก” ทำอะไรไม่ถูก ยังยืนตะลึงอยู่กับที่กระทั่ง “เจ้าหน้าที่” ซึ่งประจำอยู่ “สถานีรถไฟ” ที่ห่างออกไปหลายสิบเมตรได้ยินเสียงระเบิดจึงหันมามองยังต้นเสียงระเบิดได้ ตะโกนบอกให้หมอบลง “นางสำลี” จึงกุลีกุจอล้มตัวลงหมอบอย่างตกใจ

ครั้นควันระเบิดจางผู้คนรวมทั้ง “เจ้าหน้าที่ตำรวจ” จึงกรูกันมาสำรวจความเสียหายปรากฏว่ามีผู้บาดเจ็บ “สาหัสถึง 2 ราย” ซึ่งทั้ง 2 รายนี้ล้วนยืนซื้อของอยู่ติดกับ “นางสำลี” นอกจากนี้ยังมีผู้ได้รับบาดเจ็บจาก “สะเก็ดระเบิด” อีก 6 คน (รวม 8 คน) เจ้าหน้าที่จึงหามส่งโรงพยาบาลกันวุ่นวายโดยมี “นางสำลี” ติดร่างแหไปด้วยจึงทราบว่า “ตัวเอง” ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใดจะมีเจ็บก็เพียง ตอนทิ้งตัวลงหมอบกับพื้นตามเสียงตะโกนบอกเท่านั้นคือปรากฏ “รอยถลอก” ที่ฝ่ามือและหัวเข่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และจากการสอบสวนของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ชำนาญ “วัตถุระเบิด” จึงทราบว่าระเบิดที่ “คนร้าย” นำมาซุกไว้ใต้เบาะรถจักรยานยนต์แล้วทำการ “กดรีโมตคอนโทรล” ครั้งนี้มีน้ำหนักถึง “10 กิโลกรัม” และมีรัศมีการทำลายล้างถึง “50 เมตร” จากนั้นจึงนำ “นางสำลี” ไปลงบันทึกประจำวันที่สถานีตำรวจ “อำเภอรือเสาะ” พร้อมสอบสวนถึงช่วงที่เกิดเหตุเนื่องจาก “นางสำลี” เป็นผู้ที่ยืนอยู่ใกล้จุดเกิดระเบิดที่สุด แถมไม่ได้รับบาดเจ็บอีกด้วยและคำถามหนึ่งที่บรรดา “เจ้าหน้าที่ตำรวจ” ทำการถามก็คือมี “ของดี” อะไรจึงรอดจากการบาดเจ็บ “นางสำลี” จึงโชว์ “ของดี” ให้ดูปรากฏว่าเป็น “เหรียญรูปไข่กะไหล่ทองเหลืองอร่าม” โดยด้านหน้าเป็นรูป “หลวงปู่ทวดนั่งสมาธิเต็มองค์” ส่วนด้านหลังเป็นรูป “หลวงพ่อจำเนียนครึ่งองค์” ที่เรียกกันว่า “เหรียญกันภัย (รุ่น 1) สำนักสงฆ์ต้นเลียบ จ.สงขลา” ซึ่งนางสำลีแขวนไว้เพียงองค์เดียวเท่านั้น ด้วยเหตุนี้นางสำลีจึงเชื่อมั่นว่าเป็นเพราะบารมีของ “หลวงปู่ทวด” และ “หลวงพ่อจำเนียน” คุ้มครองทำให้แคล้วคลาดจากระเบิดที่เกิดขึ้น

อีกรายหนึ่งที่มีประสบการณ์จากเหรียญ “หลวงปู่ทวด” ที่ “หลวงพ่อจำเนียน” เป็นผู้สร้างไว้คือเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม 2541 “นายฐิติ ลัมพชวา” อายุ 15 ปี เรียนหนังสืออยู่ “ชั้น ป.4 โรงเรียนวัดบวรนิเวศ” โดยมีบ้านพักอยู่เลขที่ 79/27 ซึ่งเป็นบ้านพักในกรมพลาธิการทหารบก สนามบินน้ำ อ.เมือง จ.นนทบุรี วันนั้นเดินทางไปเรียนหนังสือตามปกติด้วยการ “โดยสารเรือด่วนเจ้าพระยา” ที่ “ท่าน้ำนนทบุรี” เมื่อเรือโดยสารมาถึง “นายฐิติ” ก็ลงเรือเฉกเช่นผู้โดยสารคนอื่น ๆ และตรงไปนั่งยัง “บริเวณท้ายเรือ” ใกล้ห้องเครื่องและขณะเรือเร่งเครื่องลอยลำออกจากท่าปรากฏว่ามี “เรือโดยสาร” อีกลำแล่นสวนทางมาเร็วมากพร้อมพุ่งเข้าชนเรือที่ “นายฐิติ” นั่งอยู่ตรงท้ายเรือแบบประสานงาเป็นผลให้ “นายฐิติ” กระเด็นตกน้ำทันทีซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้ “นายฐิติ” ได้เล่าเหตุการณ์ให้เพื่อน ๆ ฟังว่า

“เรือโดยสาร 2 ลำประสานงากันอย่างแรงเศษไม้ของเรือ แตกเป็นชิ้น ๆ กระเด็นใส่ผมเร็วมากตอนนั้นผมตกใจมาก เพราะไม่ได้ระวังตัวจึงกระเด็นลงในแม่น้ำแล้วจมลงไปทันที ระหว่างนั้นผมรู้สึกสำลักน้ำเพราะหายใจไม่ออก ได้แต่ตะเกียกตะกายช่วยตัวเองให้ขึ้นบนพื้นน้ำ ระหว่างนั้นก็เบิ่งตามองขึ้นไปบนผิวน้ำเลยเห็นมีอะไรดำ ๆ ลอยอยู่ ผมจึงใช้ขาถีบตัวทะลึ่งพรวดขึ้นบนผิวน้ำจึงทราบว่าที่เป็นเงาดำนั้นก็คือ “ห่วงยาง” ที่มีผู้โยนให้ตอนผมตกลงไปในน้ำ จากนั้นก็มีคนนำเชือกมาโยนให้และดึงเข้าฝั่งในที่สุด ผมว่ายน้ำไม่เป็นเลย ถ้าตอนนั้นไม่เห็นห่วงยางแล้ว หากผมจมไปครั้งที่สองก็คงสำลักน้ำขาดใจตายแน่ เพราะไม่เห็นมีใครว่ายน้ำมาช่วยเลยผมจึงมั่นใจว่าที่รอดมาได้ก็เพราะบารมี “หลวงปู่ทวด” ที่ผมห้อยคอเพียงองค์เดียวคือ “เหรียญรุ่นที่หลวงตาเนียน” สร้างไว้ที่สำนักสงฆ์ต้นเลียบซึ่งปัจจุบันท่านมรณภาพไปแล้ว”

“หลวงพ่อจำเนียน โชติธัมโม” เกิดเมื่อเดือน 4 ปีเถาะ พ.ศ. 2451 นามเดิม “จำเนียน เรืองศรี” เกิดที่ บ้านหัวไทร ต.ดีหลวง อ.สทิงพระ จ.สงขลา บิดา-มารดาชื่อ “อุ้ย-ทอง เรืองศรี” เมื่อครั้งอุปสมบทมี “ท่านพระครูคลิ้ง” (พระครูอุเทศอัตตัญญู) วัดคลองรี ต.คลองรี อ.สทิงพระ จ.สงขลา เป็นพระอุปัชฌาย์ “พระอาจารย์เหลือ ธรรมโฆติ” วัดประดู่หอม ต.คลองรี อ.สทิงพระ จ.สงขลา เป็นพระกรรมวาจาจารย์ “พระอธิการขันธ์ ธมมรังสี” วัดกระดังงา อ.สทิงพระ จ.สงขลา เป็นพระอนุสาวนาจารย์ได้รับฉายาว่า “โชติ ธัมโม” แปลว่า “ธรรมะอันสว่างไสว” หลังจากบวชแล้วได้ศึกษาปฏิบัติกรรมฐาน-เจริญกสิณ-เวทวิทยาคมจากสำนัก “วัดเขาอ้อ” โดยศึกษากับ “พระอาจารย์ยู” วัดปากพล อ.เขาชัยสน จ.พัทลุง “อาจารย์ทวดขาว” ซึ่งเป็นฆราวาสจอมขมังเวทแห่ง จ.พัทลุง จนมีความเชี่ยวชาญทางพุทธาคมและมีลูกศิษย์ลูกหามากจึงได้สร้างมงคลวัตถุไว้ หลายรุ่นส่วนใหญ่ จะเป็นรูป “หลวงปู่ทวด” เพราะที่สำนักสงฆ์ต้นเลียบนี้เป็นสถานที่ “ฝังรก” ของ “หลวงปู่ทวด” ไว้ที่ “ใต้ต้นเลียบ” จึงเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์มาแต่โบราณกาล “หลวงพ่อจำเนียน” มรณภาพอย่างสงบด้วยโรคชราเมื่อคืนวันอาทิตย์ที่ 21 กรกฎาคม 2539 เวลา 21.20 น. ณ สำนักสงฆ์ต้นเลียบ สิริอายุ 100 ปี 40 พรรษา โดยก่อนมรณภาพมีเหตุอัศจรรย์ให้ลูกศิษย์ประจักษ์ เพราะท่านสามารถระบุวันละสังขารเหมือนท่านรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าโดยบอกว่า ก่อนเข้าพรรษา 7 วัน จะละสังขารจากนั้นท่านยังระบุไว้ในพินัยกรรมว่า “ร่างของท่านจะไม่เน่าเปื่อย” จะแห้งไปเองซึ่งเมื่อถึงเวลาที่ท่านระบุทุกประการก็เป็นจริง ปัจจุบันสังขารธรรมของท่านยังคงสถิตอยู่ในโลงแก้ว ณ สำนักสงฆ์ต้นเลียบ ให้สาธุชนได้กราบไหว้ ขอพึ่งบารมีธรรมของท่านตลอดกาลนานสืบไป ท่านใดมีโอกาสเดินทางไปสงขลา ก็ไปกราบร่างของท่านได้ทุกวันจากนั้นไปสักการะ สถานที่ฝังรกของหลวงปูทวดจะมีมงคลมากขึ้น.

 

**********เม็ดแตง 22*********




********************​

 

นำปี22 มาให้ชมอีกเหรียญค่ะ...

​

 

นำภาพพระหลวงปู่ทวดเนื้อผงพิมพ์ต่าง ๆ ของหลวงปู่ดู่มาให้ชม



นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา
นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา
นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา

นะโม พรหมปัญโญ
นะโม พรหมปัญโญ
นะโม พรหมปัญโญ

 

กราบหลวงปู่ครับ สาธุ
ชุดนี้สิ เยี่ยม ท่านอ.จงอาง

 

ทั้งชุด เคยเห็นอยู่องค์เดียวครับ คุณมี่จัง คือองค์สุดท้ายเลยครับ

 

​

King Cobra​

 

สวัสดียามเที่ยงค่ะ....
ทานข้าวกันหรือยังคะ....

​

 

แบบนี้หรือเปล่าครับที่คุณนวลจะไปทำสกรีนแจก..อิ อิ

 

ตอนเด็กๆ เขานิยมแหวนแบบนี้เยอะเลย หัวเป็นตะกั่วหรือโลหะอะไรซักอย่าง

 

ใกล้เวลาเลิกงานสำหรับบางคน ใครต้องใช้รถใช้ถนนเดินทางขอให้ปลอดภัยครับ

 

ค่ะ จะสกรีนเองเลยค่ะ แต่ยังไม่ได้แบบเลย กะจะไปยะลาไปกราบที่เขื่อลป.ทวดวัดช้างให้ขออนุญาตหลวงปู่ทวดทำผ้ายันต์ค่ะ....อยากทำค่ะ....จะได้นำเข้าพิธีที่เชียงใหม่ค่ะ..

 

โห..เอาจริงหรือนี่ ผมแค่จะแอบเนียนเอง ถ้าจะทำจริงผมมีแบบผ้ายันต์หลวงปู่ทวดน่าจะเป็นยุคแรกที่ทางวัดทำแจกทหาร (ถ้าผิดขออภัยด้วยครับ) เป็นแบบที่ไม่ซับซ้อนน่าจะแกะบล็อกง่ายเอามาให้ชมครับ เป็นตัวเลือก

ตอนทำแบบน่าจะให้ผู้มีความรู้เรื่องอักขระขอมตรวจดูความถูกต้องก่อนก็จะดีครับ เพราะเคยเห็นผ้ายันต์แบบสกรีนที่ลงอักขระผิด หรือไม่ครบ หรือทำเป็นตัวยึกยือแค่คล้ายๆแต่อ่านไม่เป็นคำก็มีครับ

​