แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

ขอขอบพระคุณ คุณ nuanpan มากครับ

ผมเองก็เคยมีประสบการณ์จากหลวงปู่ทวดมากมายเลย เรียกได้ว่ารอดชีวิตมาได้ก็เพราะบารมีหลวงปู่ทวดทั้งนั้น ขอบคุณในความมีน้ำใจของคุณและเพื่อน ๆ พี่ ๆ สมาชิกทุกท่านครับ ผมดีใจที่ได้มีโอกาสพบเจอกัลยาณมิตรที่เวปนี้นะครับ



นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา ขอกราบบูชาครูบาอาจารย์ครับ

 

วันวานคือของขวัญอันล้ำค่า
วันนี้คือตำราที่ต้องสอน
วันวานคือตำราที่ต้องวอน
ให้เดินตามคำสอนของคนดี

 

สวัสดียามเช้าทุกๆท่านครับ....หายไปสองสามวันกระทู้ไปหลายหน้าเลยอ่ะครับ..แบบนี้พี่หนุ่มกลับมาคงหายเหนื่อยเลย...(^_^)...
โมทนากับคุณ nuanpan ด้วยนะครับที่ได้แจกของดีให้หลายๆท่านได้ไว้บูชากัน.......

 

พูดถึงหลวงปู่ทวด...ผมคนหนึ่งก็เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับหลวงปู่ทวดสมัยยังเป็นนักศึกษาครับ...ผมอาจจะเล่าเรื่องหรือเรียบเรียงคำพูดไม่ได้อรรถรสมากนักก็ขออภัยไว้ก่อนนะครับ..(^_^)..ตั้งแต่มาอยู่ กทม.ใหม่ๆก็ยังไม่ค่อยสนใจพระเครื่องหรือสนใจที่จะแขวนพระสักเท่าไรนัก..ก็มีแต่แขวนตอนเด็กๆเท่านั้น...จนช่วงปี 2 ก็ได้รับหลวงปู่ทวดจากผู้ใหญ่ท่านหนึ่งก็เลยลองแขวนดู....และได้ลองอ่านประวัติหลวงปู่ทวดว่ามีความเป็นมาอย่างไร..ก็ได้รู้เรื่องราวความเป็นมามากมายและความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่ทวด..ถ้าใครมีหลวงปู่ทวดอยู่ที่คอแล้วจะแคล้วคลาดไม่มีวันตายโหง...จากนั้นผมก็ได้แขวนหลวงปู่ทวดมาตลอดในช่วงที่เป็นนักศึกษา...อยู่มาวันหนึ่ง..ผมได้นั่งรถเมล์สายอะไรจำมะได้ล่ะ..แต่เหตุการณ์วันนั้นก็ไม่เคยลืม...ในตอนนั้นคนในรถเมล์สายนี้ก็มีเกือบๆเต็มคันรถ คนนั่งเต็มทุกที่ และก็มีหลายๆคนที่ยืนโหนอยู่..รวมถึงผมด้วย...สายนี้เป็นสายที่ซิ่งมากๆเป็นของเอกชนสีฟ้าขาว...ในตอนนั้นรถก็ยังไม่ค่อยติดมากนัก..ก็ทำให้คนขับตีนผีพอควร...ทำให้คนในรถต้องรู้สึกหงุดหงิดกับการขับรถของคนขับมาก...พอมาถึงป้ายๆหนึ่ง...จู่ก็มีรถคันหน้าเบรกกระทันหันขึ้นมาจนทำให้รถเมล์ที่ผมยืนโหนอยู่นั้นเบรกอย่างแรง..จนทุกคนที่ยืนนั้นล้มลงมาหลายคน..รวมถึงคนที่นั่งอยู่ก็ต้องเจ็บตัวและของสัมภาระหล่นกันไปตามๆกันเพราะแรงเบรกนั้น..จนบางคนเกือบหล่นจากรถเมล์..เพราะไม่ได้ปิดประตูไว้...และผมก็ยืนโหนอยู่ตำแหน่งหน้าๆรถ..วินาทีนั้น..ตัวผมกระเด็นตามแรงเบรกไปข้างหน้าจนหัวของผมพุ่งไปกระแทกกับกระจกหน้าของรถเมล์...ตอนนั้นทุกอย่างมันเร็วมากจนไม่สามารถจะบังคับตัวเองให้ทรงตัวไดรวมถึงไม่สามารถที่จะเอามือไปจับสิ่งใดๆได้เลย...พอรถหยุดปั๊บ..ในใจคิดว่าหัวคงแตกแน่ๆเพราะรู้สึกมึนๆกับการกระแทกนี้..และหันมามองกระจกนั้นก็เห็นรอยร้าวนิดๆ...ซึ่งคนที่นั่งด้านหน้าก็มีสีหน้าตกใจมากๆคิดว่าเลือดต้องโชกเต็มหัวผมแน่ๆก็ถามผมว่าเป็นไรมากมั้ย..หัวแตกรึเปล่า..เพราะตัวเขาเองก็เจ็บเหมือนกัน..ผมก็ได้เอามือลูบคลำที่หัวว่าเป็นยังไงบ้าง...ในใจคิดว่าหัวต้องแตกแน่นอน...แต่กลับกลายเป็นว่าไม่มีบาดแผลเลยสักนิด..แค่เจ็บๆระบมๆเท่านั้นเอง..ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะขนาดกระจกหน้ารถเมล์ที่มีความหนาขนาดนั้นยังร้าวเลย...แล้วเนื้อที่หุ้มหัวคนเรามันก็คงไม่แข็งมากนัก...ซึ่งก็เป็นเรื่องที่แปลกมากๆ..เพื่อนที่มาด้วยกันก็ได้แผลถลอกกันไปแต่ก็งงว่าทำไมผมไม่เป็นไรเลย..ในตัวตอนนั้นก็มีแค่หลวงปู่ทวดองค์เล็กๆองค์เดียวเท่านั้น....จากวันนั้นทำให้ผมศรัธทาในความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่ทวดเป็นอย่างมาก..จะเดินทางไปไหนก็ตามไม่ว่าใกล้หรือไกลก็จะสวด นะโมโพธิสัตโต..อาคันติมายะ...อิติภะคะวา...ในใจเสมอๆ...ทุกวันนี้จึงขาดหลวงปู่ทวดไม่ได้เลยครับ..จะมีอยู่ในรถเสมอและบนหิ้งพระที่บ้าน..แม้กระทั่งบนโต๊ะทำงาน...

เรื่องแคล้วคลาดแบบนี้ในการเดินทางก็เกิดขึ้นหลายครั้งเหมือนกันครับ...แล้วผมจะนำประสบการณ์มาแชร์ให้ฟังต่อไปนะครับ...เสียดายในช่วงที่คุณหนุ่มยังอยู่ในช่วงนั้นงานผมยุ่งมากๆ..เลยไม่มีเวลามานั่งพิมพ์เยอะๆแบบนี้สักที...(^_^)..

 

ขอขอบคุณทุกท่านที่เมตตาผมครับ

ขอบคุณทุกท่านจริง ๆ นะครับ ผมดีใจที่ได้รู้จักกับทุกท่านครับ โชคดีทุกท่านครับ...

 

สวัสดียามสายๆครับ

 

สวัสดีครับคุณ 15 ค่ำ....(^_^)..

 

ขอนำเรื่องเก่ามาเล่าใหม่บ้างนะครับ...อาจจะไม่หวือหวามากนะครับ..เผื่อหลายๆท่านยังไม่เคยได้อ่านเรื่องราวนี้นะครับ..ซึ่งเรื่องนี้เกี่ยวกับหลวงปู่หมุนที่ผมเพิ่งได้รู้จักเมื่อปลายปี ธค.2552 ครับ

--------------------------------------------------------------------------


<O
เรื่องแรกครับ...หลังจากที่ผมได้พระกริ่งสัมฤทธิ์ผลจากพี่คนหนึ่งในเวปมาบูชาติดตัว...ผมก็ได้นำมาเลี่ยมใส่กรอบแขวนเดี่ยวติดตัว...และเย็นวันที่ 28 ธค. 52 ผมได้ไปเดินซื้อของที่ The mall รามคำแหงกับแฟน และบังเอิญเดินผ่านมาตรงที่มีการประมูลสร้อยทองอยู่...เป็นการที่พนักงานจะถามผู้ชมว่าใครมีเลขตัวท้ายนั้นๆที่เลขบัตรประชาชนบ้างหรือใครมีเลขนั้นๆที่เลขท้ายแบงค์ร้อยแบงค์ยี่สิบบ้าง...ซึ่งผมก็ชวนแฟนยืนดูอยู่พักหนึ่งก็เกิดความคิดที่อยากจะลองดูบ้างเผื่อจะได้สร้อยในราคาไม่แพงบ ก็เลยอธฐิานขอหลวงปู่หมุนว่า...คราวนี้ขอให้เลูกและแฟนลูกมีเลขนั้นๆตามที่พนักงานผู้ให้ประมูลประกาศออกมาด้วยเถิด..และสิ่งที่ทำให้ผมอึ้งที่สุดก็เกิดขึ้นครับ...พนักงานบอกว่าใครมีเลข 9 อยู่บนแบงค์ร้อยที่อยู่ตำแหน่งหน้าสุดและหลังสุดในใบเดียวกันให้ยกมือขึ้น ทันใดนั้นผมและแฟนก็รีบหยิบแบงค์ร้อยทั้งหมดที่มีอยู่ประมาณ 3-4 ใบออกมาดูก็ปรากฏว่าเจอครับ..เป็นแบงค์ร้อยที่มีเลข 9 อยู่ด้านหน้าและหลังสุดอยู่หนึ่งใบจริงๆ...เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากๆเพราะตอนนั้นก็ไม่ได้มีแบงค์ร้อยติดตัวกันหลายใบ...ตอนนั้นผมอึ้งอยู่ว่าเพิ่งลองอธิฐานขอหลวงปู่หมุนไม่ทันครบ1นาทีก็เกิดเรื่องปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับผมในทันทีทันใด ( ซึ่งปกติผมจะไม่ค่อยได้ขอหรือบนบานอะไรมากมายหรือบ่อยนัก ) กลับมาช่วงตอนที่อึ้งอยู่ประมาณ 3 วิ แฟนก็รีบบอกว่าทำไมไม่ยกมือโชว์แบงค์ที่เรามีตามเลขนั้นล่ะ คือแฟนผมในตอนนั้นไม่รู้ว่าผมตกใจกับสิ่งที่แอบอธิฐานขอหลวงปู่อ่ะครับ....ซึ่งพอได้สำเร็จอย่างแรกปุ๊บ..ผมก็ยังอยากทดสอบอีก..ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องฟลุ๊กหรือเปล่า...และรอบต่อมาติดๆพนักงานคนนั้นก็ได้ประกาศประมูลอีก..ผมก็ลองขอหลวงปู่อีกครั้งว่าครั้งนี้ถ้าลูกได้อีกครั้ง..ลูกก็ไม่มีสิ่งใดให้เป็นที่สงสัยอีกแล้ว...และแล้วก็ได้จริงๆครับ....นาทีนั้นผมขนลุกมากๆ..ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งนี้จะเกิดกับผม...ถึงแม้สิ่งที่ได้มาจะไม่ได้มีราคาสูงส่งอะไรมากมายนักแต่ก็ทำให้ผมรู้สึกศรัทธาในหลวงปู่หมุนครับ<O
ต่อมาเรื่องที่สองครับ...<O></O>
เมื่อวันปีใหม่ที่ผ่านมา ผมได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด และได้นำพระเครื่องของหลวงปู่หมุนติดตัวไปด้วยทุกๆองค์ และวันนั้นผมก็ได้พาย่าไปทำบุญที่วัดป่าแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆบ้านผมเอง ..เพราะย่าผมอยากพาไปกราบพระสงฆ์รูปหนึ่งที่เป็นพระที่ปฏิบัติดีและเป็นพระสงฆ์ที่เป็นลูกศิษย์ของพระอาจารย์ปรีชา วัดเขาอิติสุคโต (สายเดียวกับแม่ชีทศพร) ซึ่งวันนั้นก็โชคดีมากๆที่ท่านอยู่ที่วัด และผมก็ได้พาย่าเข้าไปกราบหลวงพ่อ...จากนั้นหลวงพ่อก็ได้แสดงธรรมสักพักใหญ่... และพอใกล้จะเดินทางกลับ ผมจึงได้กราบรบกวนหลวงพ่อลองดูและอธิฐานจิตเพิ่มเติมให้พระเครื่องจากผมหน่อยครับ...ซึ่งหลวงพ่อก็เมตตาและผมก็ยื่นตลับใส่พระเครื่องหลวงปู่หมุนให้ท่านจับดู ...จากนั้นท่านก็นำมาวางบนฝ่ามือทั้งสองข้างในท่านั่นขัตสมาธิ.และหลับตาสักพัก..ท่านก็บอกว่า..พระเครื่องที่อยู่ในนี้มีพลังมากแล้ว...ไม่ต้องอธิฐานจิตหรือทำอะไรเพิ่มเติมเลย และท่านยังได้ถามว่าเป็นของหลวงพ่ออะไร ผมจึงตอบท่านไปว่าเป็นหลวงปู่หมุน..จากนั้นท่านก็ส่งพระให้ผมคืนมา...และนาทีที่มือผมได้รับตลับพระจากท่าน...ผมก็รู้สึกว่าตลับสแตนเลสที่ใส่พระเครื่องหลวงปู่หมุนของผมทำไมมีความรู้สึกอุ่นๆร้อนๆผิดปกติ ทั้งๆที่ก่อนนี้ตลอดการสนทนาธรรมตลับพระรเครื่องก็อยู่ในมือผมตลอดเวลาโดยที่ไม่มีไออุ่นจากมือผมติดเลยสักนิด ทั้งๆที่ผมก็เอามาวางบนมือนานกว่าบนมือของหลวงพ่อซ่ะอีก...ซึ่งก็ทำให้ผมรู้สึกศรัทธาหลวงปู่หมุนมากขึ้นเป็นทวีคูณไปอีกที่ได้รู้สึกว่าคงเป็นเพราะพลังบารมีของหลวงปู่ที่แผ่ออกมาจากพระเครื่องทั้งหมดนี้แน่นอน.ครับ.....ในตอนนั้นมีญาติโยมผู้อื่นมารอคิดที่จะเข้ามากราบอีกมาก..จึงทำให้ผมไม่สะดวกที่จะสอบถามในหลายๆสิ่งที่อยากรู้เพิ่มเติมครับ...ก็เลยต้องเดินทางกลับในตอนนั้น.ครับ....

 

นั่นสิครับคุณ nuanpan ...คุณบอยเล่าเก่งแบบนี้ขอฝึกด้วยคนสิครับ..อิอิ..(^_^)..

 

แอบเจ้านายเข้ามาอ่านค่ะ....เรื่องน่าสนใจทั้งนั้น
ชวนติดตามมากเลยค่ะ...
....catt24 เล่ามาอีกนะคะ...
ต้องบูชาหลวงปู่หมุน แล้ว....

 

สวัสดีครับคุณ nuanpan ....ยังไงก็นำประสบการณ์มาเล่าเรื่อยๆนะครับ...จะคอยตามอ่านครับ..กระทู้จะได้ไม่เงียบเหงาอ่ะครับ...ส่วนเรื่องหลวงปู่หมุนที่ผมเล่าให้ฟังนั้นก็ขอให้ใช้วิจรณญาณให้มากๆนะครับ...เพราะตั้งแต่ปลายปี 52 ผมเพิ่งได้ลองบูชาพระของหลวงปู่หมุน..ในช่วงนี้ก็เลยได้ประสบการณ์จะหลวงปู่หมุนซ่ะส่วนใหญ่.. แต่เด๋วจะนำเรื่องราวต่างๆมาเล่าสู่กันฟังต่อไปนะครับ...

 

อนุโมทนาในเรื่องราวดีๆแปลกๆ ของทุกท่านอ่านแล้วรู้สึกสนุกสนานและได้ความรู้เพิ่มขึ้น

 

สวัสดียามเย็นๆครับ....(^_^)...

 

ได้พระหลวงปู่หมุนมา1องค์ต้องขออย่างไรค่ะถึงจะได้ผล

 

อ่านเรื่องจากหลายๆท่านแล้ว รู้สึกดี เลยอยากเล่าบ้าง ผมเคยได้รับพระหลวงปู่ทวดเนื้อว่านสีดำ ดูพิมพ์ก็เหมือนกับหลายๆวัด คือพิมพ์ 2497 แต่เนื้อพระใหม่มาก คงไม่ใช่พระเก่าเส้นลวดลายจีวรชัดเจน คนที่ให้มาเขาเป็นฆราวาส อยู่รับใช้พระอาจารย์นก วัดเขาบังเหย ชัยภูมิมาหลายปี เขาบอกว่าได้มาจากทางใต้ ใส่กรอบสแตนเลสเรียบร้อย เมื่อได้มาแล้วก็ไม่ได้แขวนนิมนต์ท่านไว้ที่โต๊ะพระ ผ่านไปหลายเดือน วันหนึ่งนั่งเล่นเงียบๆ คนเดียวในบ้าน ก็นึกถึงพระองค์นี้ อยากรู้ว่าสร้างที่วัดใหนนะ จึงนิมนต์ท่านลงมา แล้วแกะกรอบสแตนเลสออก เพื่อดูด้านหลังองค์พระแต่ไม่มีอักขระหรืออักษรใดเลย หลังเรียบๆ แต่เอ๊ะ ทำไมมีเลขเขียนไว้ด้านในของกรอบสแตนเลส 217 พรุ่งนี้หวยจะออกด้วยซิ ไม่เล่นมานานหรือท่านจะดลใจให้โชค วันรุ่งขึ้นลองแทงเล่นๆ ปรากฏว่าหวยอกล่าง 17 ก็เลยสรุปว่า ท่านศักดิ์ศิทธิ์(อันนี้แน่นอน) ประการต่อมา เวลาจะมีโชคสิ่งศักดิ์สิทธ์ หรือพระ รวมทั้งกรรมดีเขาจะจัดสรรให้เอง ทุกวันนี้ผมก็นำท่านมาใส่พานบูชารวมกับพระหลวงปู่ดู่หลวงตาม้า สวดจักพรรดิ์ นั่งสมาธิถวายท่านเกือบทุกวัน ครับ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 17 คน ( เป็นสมาชิก 10 คน และ บุคคลทั่วไป 7 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>15 ค่ำ, cheingb, kanpatsavee, mcoz, numkitti, sakorn1967, supphasit, zunwu, คลอง5, เอกสุกิตติมา </TD></TR></TBODY></TABLE>
ยังหนาแน่นจริงๆ สวัสดีทุกๆท่านครับ........

 

ประสบการณ์ด้านพระเครื่อง
ผมเป็นคนที่ชอบห้อยพระมาตั้งแต่เด็ก เอาตอนเป็นหนุ่มสักอายุ18ปีตอนนั้นยังคึกคะนองชอบขับรถจักรยานยนต์เร็วตอนนั้นก็ ฮอนด้าบีดอาร์ ถือว่าแรงมาก จำได้เพื่อนเป็นคนขับและทางต่างจังหวัดสมัยก่อนจะเป็นถนนสองเลนไม่มีเกาะกลางเวลาแซงต้องระวังดีๆเพราะถ้าแซงไม่พ้นเจอรถใหญ่ชนหรือต้องหลบหลงข้างทางไม่ตายก็สาหัสเพราะข้างทางเป็นลูกรังเอารถไม่อยู่แน่นอน ตอนนั้นลืมเงินไว้ที่บ้านเลยชวนเพื่อนที่มีบีดอาร์ พาไป วิ่งมาจนใกล้จะถึงบ้านแล้วแต่ด้วยความเร็วของรถที่วิ่งมาด้วยความเร็ว ประมาณ130กิโลเมตรต่อชั่วโมง จะแซงออกขวาแต่รถทัวร์วิ่งสวนมาเร็วเหมือนกันทำให้เพื่อนแซงรถกระบะกลัวหลบไม่พ้นเลยตัดสินใจหลบหลงข้างทางแต่ควบคุมรถไม่อยู่มอไซค์วิ่งหลงทางข้างแต่ไม่พ้นหลุมใหญ่ที่เป็นท่อระบายน้ำแบบบ้านนอกลึกมากและมีต้นขี้เหล็กต้นใหญ่และสุงประมาณ4-5เมตรได้อยู่ข้างหลุมพอดี รถตกหลุมอย่างแรงเพื่อนอัดกับแฮนด์รถแล้วลอยไปพร้อมกับรถอาการสาหัสมากปอดฉีกทั้งสองข้างในปากไม่รุ้กินหญ้าเข้าไปได้ยังงัยต้องปั้มหัวใจ ส่วนผมไม่ต้องพูดถึงไม่พ้นต้นขี้เหล็กแน่นอนเพราะรถบีดอาร์มันเป็นรถทรงผู้ชายที่ท้ายสูงเอาการ ตัวผมทั้งตัวอัดกับต้นไม้ที่ว่า ต้นไม้หักกลางเลยแต่เชื่อมั่ยผมแค่เสื้อและกางเกงขาดมีแผลถลอกเหมือนยางบอนนิดหน่อย รู้สึกตัวและเห็นภาพทุกอย่างแบบแว๊บๆเร็วมากตั้งสติได้ลุกขึ้นวิ่งไปช่วยเพื่อนที่นอนแบบแน่นิ่ง แต่ยังโชคดีที่มีคนรอรถประจำทางแบบสองแถวนะครับเค้าเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างแบบชัดเจนจนแก่ว่าไม่มีใครรอดแน่นอนเพราะรถมาเร็วมาก และรถเป็นซากได้เลย แต่แก่ตกใจที่เห็นผมลุกขึ้นมาแล้ววิ่งไปดูเพื่อนแบบไม่เป็นไรเลย แก่ก็มาช่วยโบกรถนำเพื่อนผมไปส่งที่โรงบาลในตัวเมือง แต่ดูท่าทางเพื่อนผมจะไม่ไหวเลยต้องแวะเข้าไปที่โรงบาลศรีมหาโพธิ์อุบลก่อน ลืมบอกไปบ้านผมอยู่นอกอำเถอเมืองไปทางอำเภอเขื่องใน แต่เกิดเหตุที่บ้านหนองไหลพอดีห่างจากตัวเมืองอุบล 8Km ต้องรีบเข้าโรงบาลศรีมหาโพธิ์ก่อนเพราะเพื่อนผมหยุดหายใจและตาเริ่มเหลือก คงรู้นะครับว่าเป็นโรงบาลรักษาคนไม่ปกติ แต่จำเป็นต้องเข้าไปก่อนหมอที่นั้นก็ช่วยดีมากปั๊มหัวใจจนเพื่อนผมหัวใจเต้น และบอกว่าถ้ามาช้ากว่านี้แค่ 5นาทีตายแน่นอน และหมอยังช่วยตรวจร่างกายให้ผมพอคราวๆอีกด้วยหมอ งง ใครเห็นสภาพต้นไม้และรถคงบอกว่าทำไมผมไม่เป็นอะไร รถมอไซค์ไม่ได้ชนต้นไม้นะครับ ตัวผมร่างกายผมเต็มๆที่โดนต้นไม้ และต้องรีบส่งตัวเพื่อนผมเข้าโรงบาลใหญ่โดยด่วนเพื่อนก็รักษาตัวอยู่สองเดือนเพราะแขนหักด้วย กระดูกซี่โครงหักด้วย เย็บปอดด้วยครั้งสองข้าง มาถึงผมบ้างที่ผมไม่เป็นไรเลยแค่แผลถลอกนิดหน่อยอาจเป็นเพราะพระที่ผมห้อยอยู่ สามองค์ก็เป็นได้
องค์แรกคือพระคงองค์สีดำไม่ทราบว่าแท้หรือเปล่าแต่แท้ในใจผมแน่นอน
องค์สองพระหลวงพ่อผางปี 12 องค์ที่สามพระหลวงปู่ฝั่นเป็นเหรียญจำไม่ได้ว่ารุ่นไร เพราะพระผมหายจากคอคิดว่าสร้อยขาดออกจากคอกลับไปหาก็ไม่เจอ และต้นขี้เหล็กต้นนั้นไม่โตเลยผ่านมาสองปีจนผมจบเทคนิคก็ต้นเท่าเดิมไม่โตเลย ต้นขี้เหล็กต้นนั้นถ้าใครเป็นคนอุบลและต้องอยู่แถวบ้านปะอาว หรือเขื่องในเวลาผ่านจะมาในตัวเมืองอุบลจะต้องผ่านสถานีวิทยุบ้านหนองไหล จะมีหลุมใหญ่ๆและต้นขี้เหล็กฝั่งตรงข้ามสถานีพอดีเมือสัก ปี พศ 2538 จะต้องเห็นถ้าผ่านบ่อยๆ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วเพราะทำถนนใหม่แล้ว ใครมีโอกาสหาได้ก็เอาขึ้นคอนะครับอย่าใส่พานไว้ที่บ้านไม่มีประโยชน์นะครับท่าน
เพราะผมเชื่อ1000% ว่าที่ผมกับเพื่อนรอดมาได้เพราะพระที่ผมห้อยคอแน่นอนเพราะเพื่อนไม่ห้อยพระ และต่อจากนั้นประมาณ3-4เดือนก็มีเด็กวัยรุ่นผู้ชายถูกรถกระบะชนตายคาทีกับมอไซค์ที่ขับมา 2คนพอดี และตรงจุดที่ผมกับเพื่อนล้มด้วย เป็นเรื่องจริงนะครับไม่ได้โกหก เพราะมีประวัติการรักษาที่โรงบาลทั้งสองแห่งขับพี่ที่อยู่ประจำสถานีเมื่อปี พศ นั้นต้องจำได้
แน่นอน และขอฝากไว้นะครับสำหรับคนที่มีลูกหลานที่ชอบขับรถเร็วเพราะถ้าเกิดเหตุเค้าอาจไม่มีโอกาสมาเล่าแบบผมก็ได้ อย่าประมาทครับผม

 

หนึ่งคน หนึ่งประสบการณ์ คือ บทเรียนหนึ่งบท
หลายคน หลายประสบการณ์ คือ บทเรียนหนึ่งเล่ม

 

มาเล่าต่อ จำได้ว่ามีประสบการณ์ของที่ผมเขียนไว้ในที่ปีผ่านมา ในบอร์ดพลังจิต พระที่ผมแขวนในวัยเด็ก ยังไม่ประสีประสากันนะครับ

ประสบการณ์ ..บุญบารมีครูบาเจ้าศรีวิชัย ช่วยชีวิตไว้


ประกบการณ์ครั้งแรก
เมื่อตอนอยู่ชั้นประถมศึกษา ผมและเพื่อนชอบที่จะเล่นกีฬา คือ ฟุตบอล เล่นซ้อมทุกวัน มีวันหนึ่ง ขับมอเตอร์ไซค์ อัด 5 คนจะไปสนามฟุตบอลโรงเรียน ในวันเกิดเหตุด้วยความที่ผมพึ่งหัดขัด และทางยกระดับจากพื้นถนน กับรั้วบ้านคนอยู่ต่างระดับ รถที่อัด 5 คนและกำลังจะเลี้ยวด้วยความเร็ว รถได้เสียหลักและได้ถลาลงไปชนกับรั้วไม้ ที่มีลวดหนามเหล็ก ผูกตึงไว้กับเสาปูน ด้วยน้ำหนักคน 5 คนและแรงส่งที่ขับเร็วได้ถลาลงไปชนรั้วไม้.....ผมหลับตา....ลืมตามาดูอีกที ระยะ 5 ซม. ที่ตาผมจะถูกลวดหนามแทง พอดีลวดหนาถูกกระจกรถกั้นไว้ เสาปูนที่กั้นลวดหนามกับรั้วไม้หัก ได้สติเพื่อนคนที่อยู่ท้ายๆช่วยกันดึง ในวันนั้นไม่มีใครได้รับบาดเจ็บมาก มีแต่ฟกช้ำเล็กน้อย ผมได้สติก็ถอดเหรียญของท่านออกจากคอ ไหว้สาครูบาเจ้าที่ท่านช่วยไว้ ให้ไม่ได้รับอันตราย




ประสบการณ์ครั้งที่สอง
ก็เกี่ยวกับมอเตอร์ไซค์อีกครับ คราวนี้อยู่ ม.3 ด้วยวัยคะนอง ชอบขับเร็ว และทางเกิดเหตุเป็นทางโค้ง ถนนในหมู่บ้าน ที่กินเหล็ก กินหิน กินปูน กินทรายกัีน ถนนเลยไม่ค่้อยดีเป็นหลุมเป็นบ่อ เพราะความชุ่ยเลยเอาก้อนหินหยาบๆ มาถมหลุมถมบ่อไว้ เจ้ากรรมผมขับเร็ว จะเข้าโค้ว รถเสียหลัก ผมถลาลง รถยนต์ตามมาด้วยหลัง จังหวะนั้นคล้ายกับตัวเองนอนบนอากาศ และพุ่งออกจากถนน ความรู้สึุกเบามากๆครับ และก็ตกลงพื้นไม่รู้สึกเจ็บเลย คนเห็นเหตุการณ์ตกใจ เพราะรถที่วิ่งมาด้านหลังก็ขับเร็ว เหยี่ยบล้อรถมอเตอร์ไซต์ผมเป็นเลข 8 .. ถ้าผมตกข้างรถๆ ..ก็คงเหมือนล้อรถ ในคอผมแขวนเดี่ยวเหรียญครูบาเจ้าศรีวิชัย ที่ท่านช่วยชีิวิตผม สอง ครั้ง




อีกเหรียญประสบการณ์ของผมในวัยเด็ก ห้อยแบบเลี่ยมพลาสติกจนแตก น้ำเข้ากินผิวเหรียญ ปัจจุบันแกะออก และเก็บรักษาอย่างดีครับ

ลิงค์เดิมที่เขียนแชร์ประสบการณ์ในเว็บพลังจิตครับ ..บุญบารมีครูบาเจ้าศรีวิชัย ช่วยชีวิตไว้

 

สวัสดียามเช้าครับ...(^_^)...

ผมเองก็เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับอุบัติเหตุสมัยเด็กย่างเข้าสู่วัยรุ่นบ่อยๆเหมือนคุณ BlueBlur ครับ....และหลายๆครั้งผมก็เชื่อว่าที่เฉียดตายมาด้วยพุทธคุณของพระเครื่องที่ผู้ใหญ่ให้แขวนติดตัวไว้ครับ...ถึงตอนที่เรายังเด็กเราอาจจะไม่ได้มีความคิดเคารพและศรัทธาเหมือนเช่นทุกวันนี้..แต่เมื่อย้อนกลับไปรำลึกในตอนเด็กก็มีความเป็นไปได้สูงที่พลังของวัตถุมงคลนั้นๆช่วยให้เรารอดตายหลายๆครั้งอ่ะครับ...ดั่งเช่นพระองค์นี้ก็อยู่ที่คอผมมาตั้งแต่ผมจำความได้ครับ...สมัยก่อนจะห้อยแบบไม่ได้เลี่ยมกรอบอะไรเลย..ก็เลยมีสภาพอย่างที่เห็นครับ...เพราะเหรียญนี้ทำให้ผมผ่านพ้นภัยอันตรายมาได้จนโตมาทุกวันนี้...ขอเล่าให้ฟังสักเรื่องนะครับ....

สมัยเด็กๆ เชื่อว่าหลายคนคงเคยเล่นน้ำคลองหรือในสระน้ำต่างๆที่ใกล้บ้านในวัยเยาว์....หากคุณเคยอยู่ในอำเภอหรือหมู่บ้านที่ไม่ได้เจริญนัก..และผมก็เป็นคนหนึ่งที่เติบโตมากับชีวิตต่างจังหวัด...ซึ่งสมัยก่อนก็จะมีถนนแค่สองเลนส์เท่านั้น...และเป็นธรรมดาตามประสาเด็กผู้ชายที่มักชอบไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆผู้ชายตามระแวกเดียวกัน...ซึ่งก็มีหลายๆกิจกรรมที่เด็กต่างจังหวัดสมัยเมื่อ20ปีที่แล้วซุกซนตามประสาเด็ก....และแถวบ้านก็จะมีลำคลองใกล้ๆบ้าน...ซึ่งผมและเพื่อนๆก็มักที่จะแอบไปเล่นน้ำเป็นประจำ (ทั้งๆที่ผู้ใหญ่ก็ชอบห้ามเป็นประจำ) เพราะกลัวว่าเราจะจมน้ำบ้าง หรือเป็นอันตรายบ้าง...แต่ก็เป็นตามวัยที่เราจะดื้อเสมอๆ..ในทุกๆวันหยุดผมก็จะแอบไปเล่นนำกับเพื่อนๆเสมอๆ ก็สนุกไปตามประสาเด็ก โดยไม่รู้ว่าเวลาที่น้ำมันมีปริมาณมากเพราะอยู่ในช่วงฤดูฝนจะอันตรายมากนักด้วยเหตุที่น้ำมันเชี่ยวกราด..แต่ผมและเพื่อนๆก็มักจะไม่ค่อยสนใจ...กลับคิดกันว่า..ก็ดีซ่ะอีกมีน้ำเยอะๆจะได้เอาไม่ไผ่มาทำแพ..แล้วล่องมันไปเหมือนการผจญภัยในการ์ตูน...(แต่เรื่องจริงๆแล้วเราก็ไม่ได้ทำแพล่องกันนะครับ) แต่ก็เป็นเพียงการเล่นน้ำบริเวณริมคลองเท่านั้น..คือเราจะลอยตัวเล่นไปเรื่อยๆตามริมๆคลองให้น้ำมันพาเราไหลลงไปเรื่อยๆเท่านั้น โดยที่บริเวณนั้นก็ไม่ได้ลึกมากนัก..ความลึกบริเวณริมๆก็แค่หน้าอกเท่านั้น..แต่เรานึกไม่ถึงว่าบางช่วงมันจะมีความลึก และน้ำไหลเชี่ยวจนบางจุกเกิดน้ำวน..และด้วยความเป็นเด็ก..เราก็ว่ายน้ำไม่แข็งนัก..ไม่มีทางที่จะสู้กับแรงน้ำป่าที่ไหลมาจากภูเขาได้หรอกครับ...แต่ด้วยความที่เรามีแต่ความคึก..ความสนุกตามประสาเด็กก็จะแอบมาเล่นเป็นประจำ..คราวนี้มันไม่เหมือนทุกๆครั้งที่เรารู้สึกปลอดภัยนัก ..เพื่อนผมประมาณ2 คนก็เล่นกันไป..ไหลกันไปเพลินๆ จนมาถึงจุกที่มันลึกและเป็นน้ำวน..นาทีนั้นผมและเพื่อนๆก็ได้หลุดไปจากฝั่งไปอยู่กลางลำคลองอันไหลเชี่ยว ตอนนั้นตกใจมากครับ..แรงของน้ำมันทำให้ผมและเพื่อนๆจมกันไปสำลักน้ำกันไปเรื่อยๆ ทั้งตะเกียกตะกายกันไม่คิดชีวิต พร้อมทั้งร้องเรียกให้คนช่วย...แต่สองฝั่งคลองมีแต่ป่าครับ..หามีผู้ใดได้ยินไม่..นาทีนั้นผมคิดในใจว่า..ตายแน่ๆ ทำยังไงดี..สุดท้ายตอนนั้นมือไม้มันก็คว้าไปรอบตัวครับ...แต่อีกมือหนึ่งก็กำพระที่คอไว้ข้างหนึ่ง...ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่รู้ตัวว่าอีกมือกำพระที่คอตั้งแต่เมื่อไร..จนตัวผมถูกน้ำพัดเข้าไปใกล้กิ่งก้านของต้นไม้ต้นหนึ่งที่มันพาดเข้ามาบริเวณริมคลองจนเกือบถึงกลางลำคลอง..ซึ่งโชคดีมากๆ..นาทีนั้นผมไม่รู้ตัวว่ามือผมไปจับยึดกิ่งไม้นั้นได้อย่างไร..และมีกิ่งไม้โผล่มาได้อย่างไร..นาทีนั้นร่างกายมันเมื่อยล้าสุดๆ แต่ภายใจจิตใต้สำนึกของการเอาชีวิตรอดคือต้องจับไว้ให้แน่นๆ อย่าปล่อยเด็ดขาด..พร้อมกับมีเสียงแว่วๆในหูเบาๆว่า..." จับไว้ จับไว้ " สุดท้ายผมก็รอดตายมาได้อย่างเฉียดฉิว..จนทำให้ผมเข็ดกับการไปเล่นน้ำคลองเชี่ยวๆแบบนั้นไปหลายเดือนครับ...ส่วนเพื่อนผมอีกสองคนก็ไหลไปติดตามกิ่งไม้เช่นเดียวกัน..ซึ่งปกติถ้าปริมาณน้ำไม่สูงมาก..กิ่งไม้พวกนี้จะไม่อยู่ต่ำหรือใกล้กับลำน้ำมากนัก..แต่โชคดีที่น้ำมันพัดพาพวกเราผ่านไปถึงช่วงของลำคลองที่มีต้นไม้หนาแน่นของสองฝั่งคลองครับ...ไม่อย่างนั้นคงต้องเป็นผีเฝ้าลำคลองแห่งนี้เป็นแน่ๆ...และสิ่งหนึ่งที่อดคิดไม่ได้คือ..ตอนนั้นมีเสียงใครที่มันแว่วเข้ามาบอกว่าให้..จับไว้ จับไว้....แต่ด้วยความที่เราเด็กเราก็ไม่ได้คิดเรื่องพุทธคุณความศักดิ์สิทธิ์หรืออิทธิปาฏิหารย์จากหลวงพ่อหรือพระที่เราแขวนหรอกครับ...ได้แต่รู้สึกว่าโชคดีนะ..ที่เราไม่จมน้ำตาย...จนกลับมาถึงบ้านก็ถูกตีตามระเบียบครับ..เพราะหลักฐานการหนีไปเล่นน้ำคลองมันฟ้องอยู่ที่เสื้อผ้าของผมเปียกหมด และผมบนหัวก็แห้งไม่ทัน...เพราะวันนั้นเป็นช่วงฤดูฝน..ฝนก็ตกปรอยๆทั้งวัน( ปกติหลังจากไปเล่นน้ำคลองเมื่อไรต้องไปยืนตากแดดให้ผมแห้งเร็วๆและให้เสื้อผ้าไม่มีความชื้นหรือเปียกเลยครับ) แต่เรื่องจมน้ำไม่ได้บอกใคร..รู้กันแค่เพื่อนเราสองคน...555......

เอาไว้มีเวลาจะนำเรื่องราวประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังเรื่อยๆนะครับ...(^_^)...
ผมเชื่อว่าถ้าคุณหนุ่มกลับมาเมื่อไหร่...รับรองต้องมานั่งอ่านยาวเหยียดไปหลายวันเลยครับ...อิอิ...(^_^)...


และด้านล่างนี้คือเหรียญที่ผมมีติดตัวเสมอๆตั้งแต่จำความได้ครับ...ด้านหลังของเหรียญสึกหมดจนไม่รู้ที่มาที่ไปเลยอ่ะครับ....(^_^)....และยังมีอีกเหรียญนะครับที่ได้แขวนติดตัวสลับไปเรื่อยๆกับเหรียญนี้ ซึ่งสภาพการใช้งานไม่ต่างกันครับ...ไว้โอกาศต่อไปจะนำมาให้ชมพร้อมประสบการณ์นะครับ..ต้องกลับไปถ่ายรูปก่อนเพราะเหรียญที่สองนี้ผมแขวนไว้ในรถเสมอครับ..