เอาอะไรไปละ" ความไม่รู้ " ได้คับ

ไปหาครูบารอาจารย์คะ
แล้วเล่าให้ท่านฟังคะ

 

อาการลุงแมวตอนนี้ มันดูทะแม่งชอบกลนะ เป็นพระอรหันต์ที่สำเร็จได้ ด้วยการฟัง แล้วคิด

 

555 ช้าก่อนท่านผู้เจริญ
เอาแค่ศึกษาไตร่ตรองทำคความ
ข้าใจถึงวิธีการละตัวตน"เรา เขา
ให้ตกกระแส
อริยบุคคลขั้นโสดาปฏิมรรค
ให้ได้ก่อนฮับ
ถึงจะใส่เกียร์สปีดได้ ต้องเดินตามลำดับ
ขั้นตอนฮับ

 

อาการหนัก

 

บุคคลผู้เกียจคร้านมาก ทำตนให้เป็นเหยื่อของหมู่เรือด นอนกลิ้งเกลือกอยู่ตลอดจนพระอาทิตย์ขึ้นก็ดี ผู้เสพกาม บริโภคโภชนะที่ดีแล้ว นอนอยู่บนที่นอนอันเป็นสิริก็ดี ย่อมไม่รู้ความที่ราตรีนั้นนาน,
ส่วนพระโยคาวจรผู้เริ่มตั้งความเพียรตลอดคืนยังรุ่งก็ดี พระธรรมกถึกแสดงพระธรรมกถาตลอดคืนยังรุ่งก็ดี บุคคลผู้นั่งฟังธรรมอยู่ในที่ใกล้อาสนะตลอดคืนยังรุ่งก็ดี ผู้ที่ถูกโรคทั้งหลายมีโรคในศีรษะเป็นต้นถูกต้องแล้ว หรือผู้ถึงทุกข์ มีการตัดมือและเท้าเป็นต้น ถูกเวทนาครอบงำก็ดี คนเดินทางไกล เดินทางตลอดคืนก็ดี ย่อมรู้ความที่ราตรีนั้นนาน.
บทว่า โยชน์ เป็นต้น ความว่า แม้โยชน์ก็มีเพียง ๔ คาวุตเท่านั้น, แต่สำหรับผู้ล้าแล้ว คือผู้บอบช้ำแล้ว อยู่ข้างไกล คือว่าย่อมปรากฏเป็นราวกะว่า ๒ เท่า ๓ เท่า.
จริงอยู่ คนเดินทางตลอดทั้งวันล้าแล้ว พบคนเดินสวนทางมา ถามว่า "บ้านข้างหน้าไกลเท่าไร?" เมื่อเขาบอกว่า "โยชน์หนึ่ง" ไปได้หน่อยหนึ่ง ก็ถามคนแม้อื่นอีก, แม้เมื่อคนอื่นนั้นบอกว่า "โยชน์หนึ่ง" ไปได้หน่อยหนึ่งอีก ก็ถามแม้คนอื่นอีก, แม้เขาก็กล่าวว่า "โยชน์หนึ่ง" คนเหล่านั้น ถูกคนผู้เดินทางนั้นถามแล้วๆ ก็บอกว่า "โยชน์หนึ่ง"
เขาคิดว่า "โยชน์นี้ ไกลจริงหนอ" ย่อมสำคัญโยชน์หนึ่งเป็นราวกับว่า ๒-๓ โยชน์.
บทว่า พาลานํ เป็นต้น ความว่า ส่วนสงสารของชนพาลทั้งหลาย ผู้ไม่รู้ประโยชน์ในโลกนี้และประโยชน์ในโลกหน้า คือผู้ไม่อาจเพื่อกระทำที่สุดแห่งสังสารวัฏ ผู้ไม่รู้แจ้งสัทธรรม อันต่างด้วยธรรม มีโพธิปักขิยธรรม ๓๗ เป็นต้น ที่พระอริยเจ้าทั้งหลายรู้แล้วกระทำที่สุดแห่งสงสารได้ ย่อมชื่อว่ายาว.
แท้จริง สงสารนั้น ชื่อว่ายาว ตามธรรมดาของตนเอง.
สมจริงดังพุทธพจน์ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า๑- :-
ภิกษุทั้งหลาย สงสารนี้มีที่สุดอันใครๆ ไปตามไม่รู้แล้ว เบื้องต้น เบื้องปลาย (แห่งสงสารนั้น) ย่อมไม่ปรากฏ."

"เมื่อคนเราไม่อยู่กับปัจจุบัน แต่อยู่กับความคิดเวลาย่อมเนิ่นนานทั้งที่จริงมันก็เป็นของมันอย่างงั้นแหละฮับ หากคุณล้าก็ลองพักซะนะครับจะได้ไม่ล้า"

 

การตื่นของ พุทธศาสนา จะต้อง
มีรสในทาง ปฐมฌาณ เปนของเล่น

ถ้า ตื่น โดยหน่วงเหนี่ยว ปิติ ที่เปน
องค์ฌาณให้ปรากฏ โดยไม่ยาก
ไม่ลำบาก ไม่ได้ .....ก้ต้อง หาหมอ

แต่ถ้า ตื่นรู้ แล้ว ใจปราถนา ปฐมฌาณ
ปิติ ปรากฏให้ทราบได้ชัดเจน โดยไม่
ต้องเจตนา บริกรรม "วิตก วิจาร" ...ก้
จะทราบชัดว่า อาหารคือผัสสะ
และ การผักผ่อนก้คือ ปฐมฌาณ นั่น
แหละ เปนสิ่งที ใช้แทนการ นอน(ผักผ่อน)

นะ

พินาเอา ฮับ

ปิติ ต้องปรากฏ เปน อานัติสัญญาน
เหมือน ควันมี พราะ ไฟมี

ตื่นรู้มี ปฐมฌาณ ต้อง กลายเปน
ของเล่น ไม่เจตนาบริกรรม ก้ มี
จิตไม่ห่างจาก ปิติ สะเตะนิ่ม

ทั้งนี้เพราะ....

ราคะสัญญาดับ ปฐมฌาณ จึงปรากฏ

 

ถ้าที่กล่าวมา ไม่ใช่ "โวหาร"

เลือก บทบาทสาระ มา ย้อมแมวขาย

หากจะพัก ไม่ยากเลย

แค่ทำการเหนลงไปว่า

ที่ว่า "สามารถเหนคิดเกิดดับไม่หยุด"

ให้เหน แม้นความสามารถนี้ ก้ ดับ
เปนธรรมดาด้วย ไม่มี ค้างเติ่ง

สัพเพธรรมา อนัตตา

ปฏิปทาทุกอย่างไม่เที่ยง ( แปล
มาจากคำว่า ทุกขาปฏิปทา ..
ทุกขา คือ ไม่เที่ยงเปนสามัญ )

 

เหนความสามารถ เหนคิดเกิดดับ
ไม่หยุด ก้ ดับด้วย ปั๊ป

ปิติ จะต้องเกิด

หากไม่เกิด แปลว่า กำลัง เอา
ธรรมบทคำใหม่ ไปปะผุ
แบบ หมูกระดาษออมสิน
เปเปอร์มาเช่

ถ้า ปิติ เกิด ...การถาม ธรรม จะดับ
ลง ไม่ต้องถามว่า แล้วไงต่อ

เพราะ ถ้าจิตผลิกเปน ฌาณ การ
ชะแง้ ส่งจิตถาม แล้วไงต่อ ผู้ภาวนา
จะทราบทันทีว่า ทำเหตุให้ตกจาก
กรรมฐาน ซึ่ง ไม่ใช่ ฐานะของ
ผู้ภาวนา ที่ อาบน้ำแล้ว ก้ โดด
ลงหลุมคลี่ ถามผู้อื่น ภาวนายังไง ต่อ

 

พอตอบ แบบนี้

แนะ นำเปิดบัญชี ธนาคาร ออมสิน

และ ธกส. เปิดตลาด ขาย ลำไย
ที่ดาวอังคาร ได้เลยตะเภาเดียว
กัน

บัดนั้น

กราบเท้าลา


ปล. นักภาวนา พุทธแท้ๆ จะเน้น
เหนกิเลสดับ ....ไม่ใช่ไปเหน ความ
ว่าง

 

ใช่ใช่ใช่ ต้องหาผู้รู้วาระจิต
จะช่วยแก้ให้ถูกจุด

 

เห็นความคิดเกิด-ดับ..เคยพิจารณาถึงต้นเหตุ ก่อนที่จะเกิดไหมครับ..ถ้าพิจารณาได้ จะเหลือแค่ตัวดับ อย่างเดียวครับ..ดับปุ๊บ รู้ปั๊บ ไม่สามารถปรุงความคิด

 

ก่อนกิเลสดับ ต้องผ่านความว่างครับ

 

พอดับเสร็จ จะเหลือแค่ตัวเดียวครับ เป็นตัวเกิด ที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง หลังจากนั้น จะเข้าไปเสวยความสุขครับ

 

ทำจิตรับรู้ ตามสภาวะ นั้นๆครับ

 

กลับไปภาวนา พุทธโธ ครับ ให้จิตเป็นสมาธิ จะได้เลิก ฟุ้งซ่าน ครับ

ความคิด ไม่ใช่ตัวจิต เป็นสิ่งส่งออกมา เป็นสมุทัย ไม่ใช่ตัวจิต ไปตามดูตามรู้ความคิด เกิด ดับ ทั้งชาติ ก็ไม่ช่วยอะไร แถมขวางผลการปฏิบัติ ผิดทาง หลงไปอีกครับ

การภาวนา ทำสมาธิ เราต้องเข้าไปที่ตัวจิต ไม่ใช่ ไปมัวตามเงา ความคิด เกิด ดับ อะไรหรอกครับ

แนะนำว่าให้กลับไป ภาวนาในกรรมฐาน ให้จิตเป็นสมาธิ เป็นพื้นฐาน ก่อน ครับ

ดูก็รู้แล้วว่า ฟุ้งซ่าน ส่งออก ทั้งนั้น จะแก้กิเลส ต้องแก้ที่จิตใจตัวเอง

ให้กลับไป สงบอารมณ์ ทำสมาธิ ภาวนาให้จิตลงสมาธิก่อนเป็นพื้นฐาน ครับ

ทำสมาธิ จิตเข้าสมาธิ จิตเป็นผู้รู้ ได้หรือยัง

 

555 สุดจะขำ
ไอ้หน้าแดงเอ๊ย ปัญญามืดบอด
คนตายไปแล้วธาตุขันธ์เค้า
เหลือแค่ 1
ยังอุตส่าห์ดันขันธ์ 5
มัวเมากิเลส
ของตัวเองไปค่อนแคะ
ชาวบ้าน อย่างไม่ละอาย น่าสลดสังเวช
จริงๆ แฮะ

 

หากจะมีใครในเว็บนี้ต้องโดน ดินดูด
ตามความเห็นส่วนตัว ผมว่านางตุ๊ดหน้าแดง
นี้ต้องโดนดูดคนแรกแบบไม่ต้องสงสัยครับ​

 

พอเข้ามาในเว็บก็มีแต่ ชื่อที่ส่อไปถึงความพิการทางสมองและทางจิต
มาจัดหน้าแดงอยู่เนืองๆ เลวแบบไม่มีที่ติ




​

 

คนไม่เคยเห็นเป็นคนมักพูด ไปต่างๆนาๆ
ต้องแบบโน้น แบบนี้ แต่คนเห็นแล้ว รู้ว่าสิ่งนั้นเกิดขึ้นแล้ว มีแต่สุขๆๆ สุขเกิดเอง เสวยเอง ไม่มีใครตั้งใจเสวย เอิ๊กๆๆๆๆๆ

 

หัวเราะเสร็จแล้วก็นิ่งๆ ไม่มีใครทำให้นิ่ง