เก็บไว้ให้คิด...คนเล่นวิชชาต่ำ

คุณมีครูดีเหมือนกันนิครับ เราก็เคยเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกันมา

 

เรื่องที่คุณกำลังทุกข์เรื่องแม่อยู่ ลองเล่าให้ผมฟังได้นะครับ

 

ขออนุโมทนาครับ วิชาความรู้ต่างๆ ในโลก เรียนเพื่อรู้ รู้เพื่อวางครับ เพราะทุกสรรพสิ่งมีสองด้านเสมอๆ
สังคมทุกวันนี้มอง เรื่อง วิชาอาคมและเครื่องราง เป็นธุรกิจไปหมดแล้ว หากินกับความศรัทธาของประชาชน ทำแต่ของต่ำของไม่ดี ออกมาให้ประชาชนเช่าบูชา ส่วนประชาชนก็หวังบูชา กันด้วยความโลภครับ หวังรวยกัน วันนี้เดี๋ยวนี้ โดยไม่คำนึงถึงหลักแห่งความจริงกันบ้างเลย

 

ไสยดำ็ก็ดี ไสยขาวก็ดี มันขึ้นอยู่กับผู้เรียน หาจิตใจดีแล้วย่อมรู้การใช้ในการประโยชน์
ส่วนมาก ทุกวันนี้ของร้อน อาจารย์เขาจะไม่ค่อยปล่อย เพราะหมดยุคหมดสมัยที่จะใช้แล้ว
เป็นไปตามโลก ตามสมัย เช่นคาถาเรียกทรัพย์ บางอาจารย์ ก็เรียกได้วันล่ะ 12 บาท 24 บาท เป็นต้น
ถ้าเทียบกับทุกวันนี้แล้ว เงินจำนวนเท่านี้มันเกินค่าสมัยก่อนแล้ว อาจารย์ท่านจึงไม่ปล่อย
และอีกหลายๆคาถา ก็เหตุผลเช่นเดียวกัน สาธุ

 

คำในวงเล็บและประโยคสุดท้ายนั้น ถ้าพอจะเล่าไว้เป็นธรรมทานเล็กๆน้อยๆ ให้แก่คนที่อยากฝึกหรือกำลังฝึกอยู่ก็คงจะเป็นประโยชน์แก่คนหลายๆคนให้คิดทบทวนสักหน่อย
ถ้าหากว่าสามารถที่จะบอกเล่าประสปการณ์ตอนนั้น (เท่าที่พอจะเล่าได้) จะขอขอบคุณมากค่ะ

 

มนต์เรียกทัพย์ต่างๆของอาจารย์หลายๆท่านไม่มีกำหนดหรอกครับ ว่าเรียกได้เท่าไร
มนต์ก็เปรียบเสมือนตัวเร่งของเก่าครับให้มาเร็วเท่านั้นเอง ถ้าของเก่าเราไม่ได้ทำไว้ ต่อให้ท่องไปกี่บทๆ ผลก็จะไม่เกิดครับ

 

ใช่ครับสมัยนี้เป็นธุรกิจไปหมดแล้วครับ อย่าพวกน้ำมันเสน่ห์ต่างๆ อาจารย์บางท่านที่ทำราคาก็เกินความจริงไป ทั้งๆที่สรรพคุณของใช้ได้ไม่เท่ากับที่บรรยายเลยก็มี ยกตัวอย่างนะครับ น้ำมันพรายคางคกของอาจารย์ฆราวาสท่านหนึ่ง ตอนนี้ก็ดังนะ(ขอไม่บอกชื่อแล้วกัน) ผมลองเอามาจับดูพลังทางเมตตาไม่ถึง 20 เปอเซนของตัววิชชาเลย แต่โปรโมทจนเกินจริงไม่รู้ว่าท่านมุ่งหวังเรื่องเงินมากเกินไปหรือเปล่าจนทำของมาได้ไม่ดีเท่าที่ควรทำ แต่ของจริงเขาก็มีนะ

 

คำว่าครูบาอาจารย์ข้างบนก็คือ พวกฤาษีต่างๆ ที่อยู่ชั้นจาตุฯ(ขอไม่บอกชื่อฤาษีพวกนั้นนะครับ) ข้างบนที่เป็นเจ้าของวิชชาสายต่ำที่ผมเรียน

เมื่อตอนที่ผมอยากเลิกแล้วจะมาฝึกวิชชาธรรมกาย(เป็นวิชชาแรก) ผมโดนครูเก่าข้างบนกะทืบในจิตเขาจะมาเป็นร่างยักษ์ จนไอเป็นเลือดกายหยาบของผมเจ็บระบมไปหมดครับ ตาจะดำคล้ำเหมือนโดนของจะปวดกะหม่อมตลอดเวลาและจะเกิดอุบัติเกือบถึงขั้นเสียชีวิตหลายต่อหลายครั้ง เช่น ผมไปเล่นน้ำตกแห่งหนึ่งก็มีมือคนนี่แหละดึงจมลงไปเกือบจะนาทีได้ที่ผมดิ้นหลุดในตอนนั้นผมนึกถึงอำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์จึงทำให้รอดมาได้ ขับรถยนต์ก็มีคนที่เป็นฤาษีมาชี้กลางถนนทำให้ผมหักหลบรถคว่ำอาการตอนนั้นหนักมากจนผมต้องผ่าตัดสมอง เมื่อตอนนอนโรงพยาบาลก็มีฤาษีนี่แหละมานั่งบนอก นั่งที่ไม่ใช่ฝันนะ เป็นกายเนื้อเลยแล้วบอกว่า "กูไม่ให้มึงเลิก ถ้ามึงเลิกคือมึงตาย มึงอย่าคิดว่าพุทธจะช่วยมึงได้นะ"น้ำหนักที่นั่งทับเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆจนผมเริ่มหายใจไม่ออกผมก็ต้องนึกถึงอำนาจพุทธ ธรรม สงฆ์ ถึงครูเก่าผมจะหายไป เพราะแรงอาฆาตของครูเก่าแรงมาก พระอาจารย์ที่สอนวิชชาธรรมกายผมก็ค่อยๆช่วยเอาไว้กว่าพวกครูเก่าๆจะเลิกราวีผมใช้เวลาเกือบสองปีนะ ในตอนนี้ผมก็ต้องขอบคุณวิชชาธรรมกายที่ทำให้ผมเป็นคนใหม่และขอบคุณวิชชามโนมยิทธิทีี่ให้ผมได้อะไรพิเศษ

 

วิชชาต่ำ ถ้าเราเรียนไว้และใช้ประโยชน์ในทางดี จะเรียนได้ไหม หรือเรียนแล้วจะร้อนจนต้องใช้วิชาไปเรื่อยๆ คุณยายของท่านก่อนตายใช้วิชานี้ทางไหน และเวลาตายเป็นอาการแบบไหน ที่สำคัญเผาไหม้ไหมครับ เพราะผมได้ยินมาว่าส่วนใหญ่จะเผาไม่ไหม้ ต้องไปตัดไม้อะไรมาใส่ไม่รู้ถึงไหม้ ไม่ได้ลบหลู่นะครับแต่สนใจเรื่องแบบนี้จริงๆ และก็กลัววิชาแบบนี้มากๆด้วยเช่นกัน และผมขอถามว่า มีอยู่ครั้งหนี่ง ผมได้ไปทานข้าวกับเพศตรงข้ามที่ไม่ได้พบกันนาน แต่ผมไม่ได้ทานอาหารทานแต่เครื่องดื่ม แล้วก็แยกย้ายกัน แต่พอตอนกลางคืนผมฝันว่า เธอคนนั้นแลบลิ้นออกมาเลียถึงจมูกของเธอเกือบถึงลูกตา แต่ไม่ใช่หน้าของเธอเอง และผมก็มีคนแก่ใส่ชุดขาวที่เป็นอาจารย์ของผม มาตามผมไปเอาของออก มันจะเป็นอะไรไม่รู้เหนียวๆ ดำๆ ติดอยู่ในลำคอผม อาจารย์บอกว่าดีนะที่ไม่กลืนลงไปในท้อง ไม่งั้นจะเอาออกยากมาก และบอกให้ผมพักอยู่กับท่านอีกระยะหนึ่งจะเอาของออกให้หมด และก็มีคนแก่อีกคนแต่งตัวแบบอาจารย์ของผมมาแอบดูผม และพูดออกมาว่ากูจะทำมีงให้ได้ อาจารย์ผมไม่เคยเห็นในโลกความจริงหรอกครับ เพิ่งเคยเห็นในฝันนี่แหละ ท่านจขกท คิดเหมือนผมไหมว่าเธอคนนั้นเล่นของใส่ผม หรือผมฝันสะเปะสะปะไปเรื่อย เรื่องนี้ต้องถามกูรูถึงจะแน่นอน รบกวนด้วยครับ

 

คำตอบข้อที่ 1 เรื่องวิชชาต่ำ ถ้าใช้ในทางที่ดีก็เรียนได้ครับอยู่ที่ว่าจิตของแต่ละคนแข็งเพียงใดแต่คุณถ้าได้เรียนไปแล้วใจของคุณจะใฝ่ไปใช้ในทางที่ไม่ดีแน่ๆ เป็นเพราะแรงครูข้างบนหรือเรียกทั่วๆไปว่าร้อนวิชชานั่นเอง

คำตอบข้อที่ 2 คุณยายผมไม่ได้สอนวิชชาดำครับ ท่านสอนวิชชาขาวครับ ซึ่งเป็นตำรา(วิชชาขาว)ของตระกูลผมเอง เวลาคุณยายท่านเสียก็เผาไหม้ปกติครับ อาการเวลาเสียท่านไม่ได้ทรมาน ท่านหลับไปเองครับ
ปล. ถ้าเกี่ยวกับเรื่องเผาศพไม่ไหม้กับพวกมีอาคม ตามตำราผมเค้าให้ใช้ ผักบุ้ง7ยอด ใส่ไปในเตาเผาครับ


คำตอบข้อที่ 3 เธอคนนั้นไม่มีอะไรหรอกครับ คุณอาจจะโดนอย่างอื่นทำ แต่ไม่ใช่เธอคนนั้นแน่ครับ


คำตอบข้อที่ 4 ถ้าอาจารย์ในโลกทิพย์ที่ท่านเห็นมาอีก(ถ้าเจอนะ) ให้ว่าตามผมนะ "ด้วยอำนาจของ นะโมพุทธายะ ยะธาพุทโมนะ จงให้พวกที่เป็นมิจฉาทิฐฐิวินาสไป" จบ

 

ขอยืมตำราคุณยายได้ไหมจ๊ะ

 

ฮ่าๆ ย่อมได้จ้ะ

 

ในตำราของยายพี่ มีวิชาเรียนเก่งเรียนเข้าใจไหมครับ
แบบว่า เข้าใจบทเรียนง่ายกว่าคนอื่นแล้วอ่านหนังสือจำได้เกือบหมดอ่ะครับ

 

ขอบพระคุณอย่างสูงครับ กับความกระจ่างและความเมตตาของท่าน ในใจคารวะสุดๆนะครับท่าน แต่ทำไมต้องท่องคาถาแบบที่แนะนำ หรือที่พบเห็นเป็นแบบร้ายๆต้องท่องป้องกันตัวไว้ก่อน
ผมแอบท่องคาถาเรียกจิตที่ท่านลงในกระทู้อื่น สามคำแรกที่ท่องเกือบวูบ แต่ก็ท่องจนจบ แต่ไม่มีใครมาเลย เก่งไม่พอแน่เลย

 

การเรียนคาถาต้องสำคัญที่จิต เพราะต้องเพ่งต้องเป็นสมาธิ แต่ถ้าอยากทำสมาธิละทำงัย
สงสัยมานาน
เคยนั่งทำอยู่ระยะหนึ่ง แล้วรู้สึกว่าลมหายใจไม่มี ตอนนั้นกลัวตายมากรีบหายใจ
มันเป็นเพราะอะไร พยายามเรียนศึกษาการทำสมาธิมากๆแต่ก็เหมือนจะเข้าใจแต่พอทำแล้วมันไปคนละทางเลย แล้วที่ว่าดีไม่คิดเลวไม่คิด มันคิดทั้งดีและเลวหมด วิธีแก้ทำงัยครับ

 

ในตำราของคุณยายไม่มีครับ แต่ผมจะใช้คาถาที่คุณยายสอนนอกเหนือตำราครับ ทุกวันนี้ผมก็ยังใช้อยู่ เป็นคาถาเลิศปัญญา ดังนี้ครับ "อะอิงอ้อ อ้อสูตรอ้อเขียน อ้อเรียนอ้อมัด อ้อคัดหัวใจ อ้อไขเห็นดูก อ้อผูกเห็นเงา อ้อเกาเห็นยอด อ้อขอดเห็นใบ นะจำจิต โมจำใจ พุทจำไว้ ทาจำให้ อย่าให้หลงลืม" เสกข้าวกินทุกวันนะ 3 จบ ครับ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นของหลวงปู่มั่น นะครับ ตอนเด็กๆคุณยายเคยบอกไว้

 

คาถาที่ให้ไปเป็นคาถาที่เราขอพึ่งบารมีของพระพุทธเจ้าทั้งห้าพระองค์นะ คนที่มาหาเป็นฝ่ายไม่ดีเค้าก็จะวินาศไปครับแต่ถ้าดีก็แล้วไป

ส่วนคาถาเรียกจิต นั่นเวลาท่องนึกถึงครูบาอาจารย์แล้วจุดธูปหนึ่งดอกด้วยนะครับ(ผมลืมบอกไป) แต่คาถาจะสำเร็จหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับจิตด้วยนะครับหรือไม่ก็ขึ้นอยู่วิบากกรรมของคนๆนั้นอีกด้วยอาจเพราะคนๆนั้นอาจมีของดีอะไรสักอย่างที่คุ้มอยู่ ที่วูบไปเป็นเพราะคุณไม่ได้นึกถึงครูอาจารย์

 

ผมจะพูดสมาธิแบบของผมที่ผมฝึกแล้วกันครับ ผมกำหนดแค่ลมหายใจเข้าออกให้รู้สึกว่าเข้ากับออก แค่นั้นเอง สนใจแค่ลมหายใจพอ ที่ลมหายใจไม่มีนั้นคุณได้สมาธิขั้นนึง(เรียกว่าขั้นอะไรไม่ทราบ)แล้วนิครับ แต่คุณกลับตกใจซะก่อน ถ้าเป็นแบบนั้นอีกให้คุณปล่อยไปเลย ถ้าจะตายเพราะคุณเข้าสมาธิก็ดีแล้วนิอย่างน้อยคุณก็จะได้เป็นพรหม

 

ฝึกมโนมยิทธิ หมายถึงอะไรเหรอครับ

 

ฤทธิ์ที่เกิดจากใจ (ในความคิดผมนะ) แต่ผมฝึกอะไรมักจะไม่สงสัย เพราะว่าความสงสัยทำให้เราสำเร็จช้า