อย่าคิดว่าพลังของพระอรหันต์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะต้าน วิบากกรรมของประเทศได้

หิวข้าว แล้วกินข้าว เป็นกรรม ป่ะ

 

เป็น กรรม เพราะ เจตนา ของ จิตนั้นเอง

 

แต่ ถ้าเรา ไม่เลือก กิน ไป ตามที่มี โดยไม่เลือก นั้น ถือว่า เรากินตามกรรม

 

พระอรหันต์ทำไมช่วยไม่ได้

 

เรามาเพื่อ ศึกษา ไม่ได้เพื่อมาเอา ผล

หากมีผลใดๆ แม้แต่ว่าง ก็เพราะ ทำกรรม

เพราะ กรรมมี ผลจึงมี

ว่างได้ ก็เพราะประกอบ กรรม

จงเข้ามาเพื่อศึกษา เพื่อให้รู้ว่าศึกษาสิ้นแล้ว
ไม่มีอะไรให้ศึกษาอีก

ไม่ใช่ มาเอา ว่าง เอา ผลใดๆ

อย่าตั้งเป้าหมายผิด เพราะจะทำให้เกิด

การเล็งผลเลิศ เสมอ

 

ต้องเปิดใจท่าน ๆ ทั้งหลายก่อน อย่างคุณยายสันโดษ ก็ช่วยอยู่
ถ้าอยากหายเร็วต้องใช้ยาแรง ต้องเปลี่ยนแปลงศาสนา กล้า?(sing)

 

เป็นกรรม เกิดเป็นการกระทำ

แล้วถ้าจะสร้างกรรมดีต่อเนื่อง ก็อุทิศบุญกุศล

ให้กับเจ้าของชีวิต ที่เราเอามาต่อสังขารเรา

หรือจะทำกรรมลูกโซ่ ต่ออีก ก็ให้ "รู้" ตัวเสมอ

 

เราไม่ได้ มาเพื่อ บอกใคร เพียงแต่ เป็น สัญญา ที่ ผูกกันมา

หากใคร ระลึกได้ เร็ว หากใคร ระลึกได้ ก่อน จะต้อง มาช่วย กัลญาณมิตร

และ เมื่อ องค์กองทัพธรรม พร้อม ก็ ต้องแยกย้ายกันไป ช่วย เวไนยสัตว์ ตามวิถีแห่งตน

ไม่ได้ อยากให้ใครรู้ว่า เรา คือ ใคร

อยากให้ พวกเขารู้ ว่า ตัวตน ของพวกเขาคือ ใคร

ด้วย จิตผู้รู้ ของ เขา เอง

 

เรา รู้เเล้ว ว่า เรา คือ ใคร เท่านั้น พอ

 

เรื่องกรรม ศาสดาแห่งพุทธ สอนไว้ดีนะ กรรมดี กรรมชั่ว กรรมส่งผลช้า กรรมส่งผลเร็ว
กรรมส่งผลไม่ทัน เพราะทำกรรมเพื่อความหลุดพ้น และพ้นจากวัฎไปแล้ว ^-^

 

ศีล สมาธิ ปัญญา คืออะไร

มันก็คือ ไตรสิกขา คือ สิ่งที่ต้องเรียนรู้สามอย่าง

ศีล สมาธิ ปัญญา จึงไม่ใช่ผล ไม่ใช่มาทำให้เป็นผล

ไม่ใช่ รักษาศีลให้เป็นผล ไม่ใช่ทำสมาธิให้เป็นผล ไม่ใช่เอาปัญญาไปเป็นผล

สัพเพ ธรรมา อนัตตา ไม่มีอะไรอยู่เป็นผล

จงรู้ รู้สึกเอา รู้สึกเอาจนรู้ จนรู้ชัด ว่าจบการศึกษา ได้อะไรไป ก็ต้องวางลง

ไม่ใช่ให้ถือไว้ ไม่ใช่ให้กำหนดเป็นคุณลักษณะประกอบตัวตน

ก็แค่ รู้ มันจะได้จบง่ายๆ ไม่ต้องเอาอะไรไปมากกว่า รู้

เพราะสิ่งสุดท้ายก็ถึงได้ด้วยรู้ ไม่ใช่ด้วยการถือเอาไว้

 

หนทางที่บอกกล่าว มีมากมายหลายคอมเม้นท์
หากแต่ไม่ถูกใจ ไม่ตรงใจ ท่านจึงไม่เปิดใจ
รับฟังเรื่องราว ที่มีสาระ และทางแก้ไขที่ตรงจุดจริงๆ
ท่านอาจต้องแสวงหาคำตอบไปอีกหลายกัลป์
เรื่องแบบนี้เกิดแล้วดับวนมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
แต่เหล่าสัตว์โลกก็ยังล้วนต้องการคำตอบเดิมๆ
ที่ตกซ้ำชั้นครั้งแล้วครั้งเล่า
ไม่เคยคิดพึ่งตนเอง
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เท่านั้น
ลูกที่ถูกเลี้ยงโดยได้รับการช่วยเหลือตลอด
ย่อมไม่อาจมีชีวิตรอดในสังคมที่วุ่นวายได้
ด้วยตนเองฉันใดก็ฉันนั้น

 

หากยังไม่พ้นจากวัฏ กรรมย่อมส่งผลเสมอ ไม่ว่ากรรมดี และกรรมชั่ว
ผู้เห็นทุกข์จึงกลัวกรรมชั่ว ไม่กลัวกรรมดี

ฉะนั้น ไร้กรรมชั่ว กันนะครับ จ๋าขอ ^-^

 

ไม่มี คำว่า พอ ใน เรื่องของการรู้

มีแต่ คำว่า พอ ของ การ อยากรู้

หาก ปัญญา เรา จะมี ก็ เพราะ เรา รู้ ไม่ใช่ เพราะ อยากรู้

การที่เรา อยากรุ้ ทำให้ เรา เกิด ความสงสัย ในความอยากรู้ เกิด เป็น กิเลส

สิ่งที่ เรา ทำ อย่า ฝืน ธรรมชาติ รู้ ก็ สัก แต่ ว่ารู้ ถ้า ไม่รู้ ก็ ไม่ต้องไป ฝืน เพื่อที่จะรู้

เพราะ ท้าย ที่สุดเเล้ว ความรู้ จะ ได้ สิ่งที่เรียกว่า ความรู้ เทียม

ไม่ใช่ปัญญา ที่เกิด จาก ปัญญา ของ จิตผู้รู้ ที่เเท้จริง

 

เรียนถามท่านบุคคล3
ที่ว่า รู้ นี้ รู้อะไร
แล้วใครเป็นผู้ รู้
แล้ว รู้ นี้ต้องวางไหม

 

อยากตอบ พี่แซน ขา......รู้ ที่ถาม เรียกว่า อยากรู้ เเละ นำเสนอ จะ ได้ ความรู้ เทียม

 

ก็เป็นเพราะ มันเป็นเรื่องของการ รู้ การศึกษา ไม่ใช่ผลปรากฏ

คนๆนั้น ถ้าเขาไม่ศึกษา ไม่เข้าไปรู้ แล้วเขาจะ รู้ทางได้อย่างไร

คนอื่นช่วยเราได้ ทำให้เรามีศีลได้ ก็เช่น จับไปขังไว้ เราก็ไม่ได้
ทำอะไรผิด กินข้างแดงไปวันๆ ไม่ต้องทำอะไรผิด แต่มันอึดอัด
มันไม่ได้รู้เรื่องอะไรที่เป็นประโยชน์เลย

คนอื่นช่วยเราได้ ทำให้เรามีสมาธิได้ เห็นเรานั่งหลับไม่จดจ่อกับ
การงาน ไม่จดจ่อกับการกำหนด ก็โบย(เซน) ก็ทุบดั่งการปั้นหม้อ
(พระพุทธองค์) ก็ลงแซ่(พระพุทธองค์) แต่มันจะได้อะไร ถ้าเขา
ไม่รู้ทางทำสมาธิของตนเอง ต้องให้คนอื่นคอยกำกับร่ำไป

คนอื่นช่วยเราให้มีปัญญาได้ไหม อันนี้ทำไม่ได้ ไม่มีทางทำได้
อ่านหนังสือแล้วเข้าใจ อย่าคิดว่า เขาทำให้เรามีปัญญา ไม่เกี่ยว
ปัญญาของพุทธะไม่ได้ง่ายๆ ขนาดนั้น มันลึกกว่านั้น แต่มันก็เกิด
กับคนๆนั้น และเกิดเอง ไม่สามารถจงใจให้เกิดได้ เพราะ

สัพเพ ธรรมา อนัตตา

เราจึงต้องเป็นผู้ศึกษาด้วยตนเอง พระท่านไม่สามารถช่วยอะไร
ได้ ถ้าเราไม่ รู้สึก

 

รู้แล้วไม่วาง ก็คือ รู้แล้วถือไว้ ก็ถือว่า ไม่รู้

ผู้รู้เป็นอะไร ถ้า ผู้รู้เป็นเรา เราถือไว้ ก็ถือว่า ไม่รู้

รู้นี้ รู้อะไร ก็รู้สักแต่ว่ารู้ ในสิ่งไรๆ
พอมันรู้ มันก็วางของมันเองไปแล้ว
พอมันรู้ผู้รู้ สักแต่รู้ มันก็ไม่มีผู้รู้
( แต่อันนี้ยากนะ -- ส่วนใหญ่ไปคิดว่า ว่าง คือ ไม่มีผู้รู้ แต่จริงๆไป รู้ว่างเข้า )

 

งั้นเรามาช่วยท่านกัน

 

ที่นี้ วกเข้าหัวกระทู้

พระอรหันต์ช่วยโลกอย่างไร

ก็ถ้า มีพระอรหันต์ ท่านกรุณา มาแสดงธรรมเทศนา และยิ่งมาเทศนา กับท่าน
เป็นรายบุคคล และ ถ้าศรัทธา น้อมรับคำไปปฏิบัติ ( รับปฏิบัติมา -- คำสวด)

ท่านก็จะได้เข้ามา ศึกษา ไตรสิกขา ว่าทำงานอย่างไร เมื่อรู้แล้ว ได้ศึกษาแล้ว

คราวนี้ภัยพิบัติเกิดขึ้น ท่านจะเป็นผู้สงบ รำงับ ไม่ร้อนรน ทุรนทุราย วุ่นวายใจ
หดหู่ใจ ท้อใจ เมื่อท่านตั้งมั่นได้อย่างนี้ ท่านก็จะกลายเป็นเสาหลัก ในยาม
ที่คนอีกมากมายมหาศาล นั้นทุกระทม ไหลตามโลก หากพวกเขาแลเห็นท่าน
ก็ดั่งแลเห็น สมณะ เมื่อนั้น ธรรมสวนะ ธรรมเทศนะ จะถูกขับเคลื่อนต่อไป

โลก ก็จะมี สันติธรรม คุ้มครอง

การช่วยโลก ก็ง่ายๆ แค่นี้ ไม่ต้องเสียสตางค์ แค่ รู้ลงมาที่กาย ที่ใจเรา
ถ้ารู้ลงไปที่กายมากๆ ก็จะมีอนิสงค์มาก แต่ก็ยังเป็นเรื่อง รู้มาที่ตัวเรา ศึกษา
ตัวเราด้วยไตรสิกขา