อย่าคิดว่าพลังของพระอรหันต์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะต้าน วิบากกรรมของประเทศได้

ท่าน 00000

จะห่วง ไปไย เล่า ในเมื่อ ภัยพิบัติ มี ไว้ เพื่อ ดู เเละ พิจารณา โทษ เเห่งกรรม

จะกังวลไปไยเล่า ในเมื่อ เรา และ เพื่อนผองสามัคคี และ คอยปกป้องบ้านเมืองอยู่

จะทุกข์ ไปไยเล่า ใน เมื่อ สิ่งต่างๆเหล่า ล้วนเป็นไป ตาม กระเเสเเห่งกรรม

ไม่มี อันใด ต้องกังวลใจ หากท่าน อยู่ ในกรอบแห่ง ศีลธรรม

ผู้มี ศีล ไปแห่งใด จะ ร่ม เย็นทั่วแผ่นฟ้า

และ เทพยดา จะ เเซ่ซ้อง เพื่อ ให้ แคล้วคลาดจากหมู่มาร

ไม่มี อันใด ต้องกังวล ใจสงบ ใจนิ่ง ใจเย็นได้ เมื่อใด

แผ่นดิน จะ สงบนิ่งเฉกเช่นเดียวกัน

หาก ท่านกังวล สิ่งนั้น จะเป็น ผลร้าย ต่อ บ้านเมือง

 

ทางพ้นทุกข์ มีอยู่แล้ว แต่นมนาน
พระพุทธองค์ ทรงชี้ทาง แก่สาวก
มีผู้เดิน ตามทาง ที่กำหนด
จนหลุดพ้น การเวียนว่าย ตายเกิดเอ่ย...

 

ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะคะ เพราะ ว่า เทพ และ มาร อยู่ ปะปน ในสังคม

เทพ มีรูปร่างเป็นมนุษย์ ก็ อยู่ ซ่อนตัว โดยไม่เปิดเผยตัว

ที่กลัวเพราะ ท่านยังไม่มั่นใจ คำสอนของพระพุทธองค์ เท่านั้นเอง

หากท่าน มั่นใจ และ เชื่อ ใน คำสอน พวกท่านทั้งหลาย จะ รู้ทุกอย่าง ด้วยตนเอง

ธรรม จะ คุ้มภัย พวกท่านเอง

 

เข้าถึงธรรม เมื่อไร จิต จะ พาร่าง ไปสู่ ที่ปลอดภัย

เพราะ จิต ไม่มี ตัวตน อาศัยร่างอยู่ ดังนั้น จิต จึง รู้ ว่า ที่ใด ปลอดภัย

หากท่าน ชั่วช้า ท่าน จักมีภัย เป็น แน่แท้

 

เบื้องบนเลวๆแบบนั้น อย่าคิดว่ามันเป็นพระ มันเป็นมารแท้ๆ ต้องปราบมารให้หมด โลกจึงสันติ พระโพธิสัตว์ของแท้ท่านไม่ถอยให้มารอยู่แล้ว ต้องประมูลฤทธิ์สู้กันให้ถึงที่สุด เทวดาจะหนีก็ช่างเทวดา ตอนพระสิทธัตถะผจญมาร เทวดาก็หนีหมด สุดท้ายพระบรมโพธสิตว์ก็ชนะมารด้วยบารมี ครั้งนี้ก็เช่นกัน

 

เราทราบแล้วว่าอีกไม่นาน...มั่นใจแล้วด้วย สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นบนโลกใบนี้
ขอให้มีสติและปัญญา อยู่คู่ตน

 

ไม่ได้ ดอกท่านถิ่นธรรม

บาปกรรม ไม่ใช่ สิ่งที่ มาร เป็น ผู้กระทำ แต่ เป็น บ่วงกรรม จาก อดีตชาติ

หาก มนุษย์ ประพฤติชอบ จักมีชีวิตที่ผาสุข

มารไม่ได้ทำร้ายใครนะคะ มารเป็นเพียงจิตนึง ที่ล่อหลอกมนุษย์

แต่มนุษย์ เป็น ผู้ มีสิทธิ ในการตัดสินใจ เลือก สิ่งเหล่านั้น

 

สถานะการณ์ที่เกิดขึ้น เป็นกรรมของสัตว์โลก
มองให้เป็นเรื่องธรรมดา หากต้องตาย ก็ไม่หวั่น
ที่สำคัญ เราต้องสร้างเหตุให้ตนเองข้ามโคตรไปสู่ภพที่ปลอดภัย
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แม้แต่ความตาย ก็ไม่กลัว
จงใช้ความกังวลนี้ แปรเปลี่ยนมาเป็นพลัง เพื่อค้นหาสัจธรรมสูงสุด
และเป็นการย้ำเตือนตนเองว่า อย่าประมาท (มรณังนุสติกรรมฐาน)
พวกเราทุกผู้ทุกนามนี้ เกิดตายมาแล้วมากมายแค่ไหน ใครรู้บ้าง
จะต้องตายเกิดอีกเท่าไหร่ รู้บ้างไหม
ความทุกข์โศกนั้นมากมาย ยังไม่พออีกหรือไร
มีสติประคองไว้ แล้วดีเอง
การเปลี่ยนแปลงผู้อื่น อาจเกินวิสัยของเรา
แต่การเปลี่ยนแปลงตนเอง ก็ไม่มีใครทำให้เราได้นอกจากตนเองเช่นกัน
ผู้ใดปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง ปฏิบัติถูกต้อง
มรรคผล จะไปที่ไหนเสีย
แต่ถ้ามีทิฏฐิ เชื่อมั่นในตน ไม่ฟังกัลยาณมิตร
สวรรค์ ก็อาจไม่ได้ไป...ความตายใครว่าน่ากลัว ความเกิดนี่สิ น่ากลัวยิ่งกว่า เพราะมีแต่ทุกข์ ทุกข์ ทุกข์ อยู่ร่ำไป

 

บททดสอบเพิ่งจะเริ่ม

ใยต้องกังวลใจไปล่วงหน้า

วางใจให้เป็น

เห็นทุกข์ วางให้เป็น

เห็นสุข วางให้เป็น

ดูด้วยใจระทึก ก็รู้

ดูด้วยใจหายใจคว่ำ ก็รู้

ดูด้วยความทรมานใจ ก็รู้

ดูด้วยใจวางแล้ว ก็รู้

เกิดมาเพื่อจะเรียนรู้ ก็รู้

เกิดมาเพื่อไม่เกิด ก็รู้

จะทำอะไร ก็รู้

อย่าหลงไป ก็รู้

มีแต่มายาภาพ ก็รู้

มีแต่สภาวะ ก็รู้

ถ้ายังไม่รู้ ก็หัดรู้ บ้างก็ดีนะ

 

คน กลุ่มนึง เกิด มาเพื่อใช้ กรรม

คนกลุ่มนึง เกิด มาเพื่อ สร้างบารมี

คนกลุ่มนึง เกิด มาเพื่อ ช่วยเวไนยสัตว์

ทุกอย่างมีลำดับขั้นตอน

ขึ้นอยู่ที่ ปัจจุบัน กรรม ท่านเลือก ที่จะอยู่ ใน กลุ่ม ใด

 

จะสอนให้ นะคะ บารมี ท่านเลือกได้ ตั้งแต่ ท่าน อธิษฐานจิต นั้น คือ ผลแห่งนิพพาน ณ ปัจจุบัน

ตั้งใจ อะไร อยากเป็น อะไร ทำได้ ทันที นิพพาน ที่นี้ เดี๋ยวนี้

หรือ ตั้งใจ ช่วย ก็ อธิษฐาน ทันที นั้น คือ การตัดกรรม ด้วย ความตั้งใจ

 

คนที่เข้ามาเป็น สมาชิกในเว็บนี้ มิใช่เรื่องบังเอิญ

 

บังเอิญ

 

สัตว์โลกVIP

 

พ้นทุกข์น่ะได้ แต่พ้นกรรม ม่ายด้าย เด้อออ

 

กรรม ไม่ได้ อยู่ ที่ ไหน อยู่ ที่ ใจ ของตนเอง นะเอย นะเอย

ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่ทรมาณ หากเรา จิตใจ สงบนิ่ง เหมือนดั่ง ความว่างเปล่านั้นเอง

 

น้าจร เสี่ยสั่งลุย หุหุ

 

ปัญญา เกิด เมื่อเห็นตัวรู้ พิจารณา ที่ ขจร เป็น เรียกว่า จิตเเตก

จึง บ้าไป พักนึง เเต่ จิตนั้น ก็ ยังคง อยู่ในตน

อยู่ที่ว่ารู้ตัวหรือ ไม่ หาก ไม่รู้ตัว จิต ดวงนั้น ก็ จะไม่สามารถเป็นปัญญาได้

แต่หากรู้ ว่าจิตเราร้อน เย็น เบื่อ ทุกข์ เเล้ว ทำตามประสงค์ ของจิต ณ ปัจจุบัน

จิตทั้ง หลายทั้งมวล คือ ปัญญา เเละ สามารถ ล่วงรู้วาระจิต ของ ผู้คน ทั่ว สารทิศโดย ปริยาย

 

ที่รู้ ไม่ใช่ เพราะ อยากรู้ เเต่ มันรู้เอง เเละ สามารถ ทำได้ ดั่งใจ นึก เพราะ เรา ไม่ควบคุม จิตของเรา

 

เมื่อใจพ้นทุกข์ พ้นสุข ใจจึงพ้นกรรม

และเมื่อวิบากกรรมส่งผลมาถึง

ใจจึงไม่ได้รับผลกรรม

มีเพียงสังขารร่างกายรับผลกรรมนั้น

รักษาใจให้บริสุทธิได้

ใจจึงพ้นจากกรรม

ไม่มีกรรมใดส่งผลถึงใจนั้น