หลังจากดับขันต์ไปแล้วพุทธเจ้ายังมีอยู่จริงหรือที่แดนนิพพาน

ถ้าเป็นแดน นิพพาน แดนสุขาวดี เป็นนิพพานของพระอมิตาภะ แต่ถ้านิพพานของจริง อยู่เหนือกว่านั้น อยู่หลุดจากวัฎสงสาร เสร็จกิจแล้ว ไม่มีอะไรในนั้นแล้ว จบแล้ว เลยจากอนัตตาไปอีก

 

มิเชื่อมิเป็นไรให้เชื่ออย่างเดิมนั่นแหละดีแล้ว ไปตามที่ตนเองปรารถนานั่นแหละดีแล้ว เรารู้จริงในสิ่งที่พวกเจ้ามิรู้

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ siarayamarata
**********
การจะรู้ว่านิพพานคืออะไรนั้นจะต้องรู้ความหมายของคำว่านิพพานให้ถูกต้องเสียก่อน
คำว่านิพพานมาจากอักขระบาลีที่ใช้บัญญัติกฎแห่งกรรมคือ [นิปน] อ่านว่า นิปะนะ แปลว่า คนดีที่สั่งสมความดี
มาจากคำว่า [นิวน] อ่านว่า นิวะนะ แปลว่า คนดีที่รู้จริงว่าการทำความดีคืออย่างไร เฉกเช่นพระพุทธเจ้า

[ว] อ่านว่า วะ แปลว่าตัวชี้วัดตามกฎแห่งกรรม
[วน] อ่านว่า วะนะ แปลว่าตัวชี้วัดความดี
[วย] อ่านว่า วะยะ แปลว่าตัวชี้วัดความชั่ว
[ย] อ่านว่า ยะ แปลว่าความชั่ว
[น] อ่านว่านะ แปลว่าความดี

นิพพานจึงแปลว่าคนดีที่สั่งสมความดี คนดีที่รู้ว่าความดีต้องทำอย่างไร

แดนนิพพานเป็นอย่างไร
นิพพานเป็นดีที่สั่งสมความดี แดนนิพพานคือแดนที่คนดีต้องได้รับผลของการทำความดี คือสวรรค์ชั้นดาวดึงส์สำหรับสตรีที่ทำความดี คือสวรรค์ชั้นดุสิตสำหรับบุรุษที่ทำความดี เป็นสวรรค์ชั้นสิขาวดีหรือพุทธภูมิสำหรับพระพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ พระอรหันต์ พระอนาคามี เทพเซียนจากเต๋า รวมทั้งพระผู้สร้างเท่านั้น

หากทำความชั่ว [นิรยม] อ่านว่า นิระยะมะ แปลว่า คนดีที่ความดีลดลงเพราะการทำความชั่ว แดนสำหรับคนชั่วคือนรกภูมิ นั่นคือข้อเท็จจริง
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

นี่หรือ ผู้มีธรรม
นอกจากจะไม่ชี้แจงแสดงธรรมให้เป็นที่ยอมรับได้แล้ว
ยังเสือกไสไล่ส่งอีก
แล้วตบท้ายด้วยการยกตัวเองว่า ข้ารู้แล้ว

กลับคืนสู่หลุมดำเถิดท่านสีอาน
คุณธรรมท่านยังต้องบำเพ็ญอีกมาก

 

*********
คุณเข้าใจคำว่านิพพานแล้วหรือ
คนที่ทำความดีคือนิพพาน
พระสงฆ์ที่ทำความดีเรียกว่า อารยะสงฆ์
ฆราวาสที่ทำความดีเรียกว่า อารยะเจ้า
คนทำความดีสามารถเป็นทั้งบรรพชิต และฆราวาส
หากต้องการหลุดพ้นคือการอยู่อย่างสันโดษ คนเดียวมิยุ่งเกี่ยวกับใคร
บุรุษสามารถอยู่อย่างโดดเดี่ยวได้นานกว่าสตรี
พระอรหันต์หลุดพ้น พระพุทธเจ้า ทั้งปวงจึงสามารถอยู่คนเดียวได้นานกว่าพระโพธิสัตว์ที่เป็นสตรีเพศ
หากรู้จริง จักรู้ว่า มิว่าจักอยู่คนเดียว หรืออยู่รวมกันเป็นสังคม ล้วนต้องทุกข์ทั้งสิ้น เพียงแต่การอยู่คนเดียวเป็นทุกข์จากความเงียบเหงา เปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง และเดียวดาย การอยู่รวมกันเป็นสังคมเกิดจากการเบียดเบียนซึ่งกันและกัน สิ่งที่สามารถทำได้คือทุกข์น้อยลง [กร]
คุณเข้าใจคำว่าอนัตตาดีแล้วหรือ
อนัตตา มาจากอักขระบาลีที่ใช้บัญญัติกฏแห่งกรรม [อนต] อ่านว่า อะนะตะ แปลว่า สิ่งที่ดีที่สุด

 

**********
เจ้าปฏิเสธคำสอนตั้งแต่ต้น ดูถูกเหยียดหยามเราตั้งแต่ต้น เป็นคนมิอาจสอนได้

 

ไม่ยึดในความเป็นอนัตตาจ๊ะ วันนี้ลองโทรหา TVJ หน่อยสิ

 

คนทำความดีที่เป็นฆราวาสสำหรับสตรีเพศคือ สกิทาคามี [สกรทคมร] อ่านว่า สะกะระทะคะมะระ แปลว่า สัตว์ที่แสวงหาความสุขจากคุณธรรม แสวงหาความเมตตา สามารถขึ้นสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ได้ เพราะเป็นสวรรค์สำหรับสตรีเพศเท่านั้น บุรุษสตรีมิอาจอยู่รวมกันได้ ในโลกของจิต สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ คือ
[ทวติสร นิปน สวติ] อ่านว่า ทะวะติสะระ นิปะนะ สะวะติ แปลว่า คนที่มีผลของการกระทำเป็นคนที่ทรงคุณธรรมซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว เป็นคนดีที่สั่งสมความดี เป็นคนที่รู้กฎแห่งกรรมของสัตว์

คนทำความดีที่เป็นฆราวาสสำหรับบุรุษเพศคือ โสดาบัน [สตปน] อ่านว่า สะตะปะนะ แปลว่า สัตว์ซึ่งมีตัวตนอยู่ซึ่งสั่งสมความดี สามารถขึ้นสู่สวรรค์ชั้นดุสิตได้ เพราะเป็นสวรรค์สำหรับบุรุษเพศเท่านั้น
[ทุสิตร นิปน สวติ] อ่านว่า ทุสิตะระ นิปะนะ สะวะติ แปลว่า คนซึ่งทรงคุณธรรมบนโลกมนุษย์ซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว เป็นคนดีซึ่งสั่งสมความดี เป็นคนที่รู้กฎแห่งกรรมของสัตว์

คนดีซึ่งทำความดีที่เป็นเทพเซียนพระอรหันต์พระอนาคามีพระโพธิสัตว์พระพุทธเจ้า ก็คือคนดีเฉกเช่นกันเพียงแต่อยู่บนสวรรค์คนละชั้นกับฆราวาสที่ทำความดีเพียงเท่านั้น ต่างคนต่างอยู่ มิได้อยู่รวมกันเป็นสังคม แต่มีแดนสำหรับเทพเซียนพระอรหันต์พระอนาคามีพระโพธิสัตว์พระพุทธเจ้าแน่นอน มิได้ล่องลอยเป็นสัมภเวสี แต่อยู่บนสวรรค์ชั้นสิขาวดีหรือพุทธภูมิ
[สิขวติ นิวน สวติ] อ่านว่า สิขะวะติ นิวะนะ สะวะติ แปลว่า คนซึ่งสามารถรักษากฎแห่งกรรม เป็นคนดีที่รู้จริงว่าความดีคือต้องทำอย่างไร เป็นคนที่รู้กฎแห่งกรรมของสัตว์

 

ถ้ามีในใจ เพราะยึด ถ้าไม่มีในใจหล่ะ ก็ไม่ยึดงัย ไม่ยึดความเป็นอนัตตา

 

อยากเพราะยึด ถ้าไม่ยึด จะไม่อยาก

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ siarayamarata
*********
คุณเข้าใจคำว่านิพพานแล้วหรือ
คนที่ทำความดีคือนิพพาน
พระสงฆ์ที่ทำความดีเรียกว่า อารยะสงฆ์
ฆราวาสที่ทำความดีเรียกว่า อารยะเจ้า
คนทำความดีสามารถเป็นทั้งบรรพชิต และฆราวาส
หากต้องการหลุดพ้นคือการอยู่อย่างสันโดษ คนเดียวมิยุ่งเกี่ยวกับใคร
บุรุษสามารถอยู่อย่างโดดเดี่ยวได้นานกว่าสตรี
พระอรหันต์หลุดพ้น พระพุทธเจ้า ทั้งปวงจึงสามารถอยู่คนเดียวได้นานกว่าพระโพธิสัตว์ที่เป็นสตรีเพศ
หากรู้จริง จักรู้ว่า มิว่าจักอยู่คนเดียว หรืออยู่รวมกันเป็นสังคม ล้วนต้องทุกข์ทั้งสิ้น เพียงแต่การอยู่คนเดียวเป็นทุกข์จากความเงียบเหงา เปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง และเดียวดาย การอยู่รวมกันเป็นสังคมเกิดจากการเบียดเบียนซึ่งกันและกัน สิ่งที่สามารถทำได้คือทุกข์น้อยลง [กร]
คุณเข้าใจคำว่าอนัตตาดีแล้วหรือ
อนัตตา มาจากอักขระบาลีที่ใช้บัญญัติกฏแห่งกรรม [อนต] อ่านว่า อะนะตะ แปลว่า สิ่งที่ดีที่สุด




</TD></TR></TBODY></TABLE>

*********
หากรู้จริงจักรู้ว่าคนดีที่สั่งสมความดีคือ [นิปน] คือความหมายของนิพพาน
ผลของคนดีที่สั่งสมความดี ต้องได้รับความสุข แดนที่ได้รับความสุขคือสวรรค์ แตกต่างกันไปตามความดีที่ทำ คนสามารถทำความดีได้ทั้งบรรพชิต และฆราวาส
อุปสรรคของการเข้าถึงพุทธปรัชญาคือมิรู้จริงในอักขระบาลีที่ใช้บัญญัติกฎแห่งกรรม
หากต้องการรู้จริงในกฎแห่งกรรมต้องเริ่มเรียนรู้อักษรไต๋ซึ่งใช้บัญญัติกฎแห่งกรรม มีเพียง 19 อักขระ เท่านั้น มิใช่ภาษาบาลีที่ใช้บันทึกพระไตรปิฎกเพราะเป็นเพียงภาษามคธเท่านั้น เป็นภาษาบาลีที่คนบัญญัติขึ้นภายหลังจากพระพุทธเจ้าดับขันธ์ไปแล้ว
อุปสรรคอีกประการคือ คนมิรู้ว่าการกระทำอย่างไรเรียกว่าการทำความดี [นิวน]

 

ก็จะไปยึดทำไมหล่ะ ยึดก็เป็นอัตตา ในเมื่อไม่ยึด ปล่อยมัน ชำระกิเลศ จิตบริสุทธิ์ แค่ไหนก็รู้เอง เมื่อรู้ก็ปล่อยวาง ไม่ยึด มีอัตตา มีตัวรู้ เพื่อรู้ เมื่อรู้แจ้ง ก็ไม่ยึด และไม่ยึดผู้รู้ นั่นก็อนัตตา และวิมุตติ การเป็นพุทธะ คือ กลับมาอยู่กับปัจจุบันที่เป็นสิ่งสมมุติ และเข้าใจว่าทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติ ทุกอย่างนะ อ่านดี ๆ เป็นสิ่งสมมุติ และอยู่กับมันไปจนดับขันธ์ไป ความเป็น " พุทธะ " เป็นธรรมชาติ ที่เข้าใจทุกสิ่ง อยู่ด้วยความเข้าใจ ก็คือ ผู้ตื่น ผู้รู้ ผู้เบิกบาน จิตเบิกบาน เพราะไม่มีกิเลศ

และถามว่าที่มาพูดเป็นต่อยหอย ให้คนอื่นอ่านเนี่ย จุดประสงค์เพื่ออะไรกัน

 

ตามสบายเลยท่านสีอาน

 

ตามสบายเถิดจะเกิดผล คริก ๆ

 

555 ถ้าซื้อหวยก็ถูกอ่ะนะ แต่เผอิญไม่เคยซื้อซะด้วยอ่ะนะ ชั้นรู้แล้วว่า พี่ต้องพูดแบบนี้ ชั้นไม่ได้หมายความสีอานเป็นพี่ ชั้นเรียกท่านศรีอารยะ ว่าเป็นสีอาน ตะหาก กรำ 555 เห็นมั้ยว่า มันปรุงออกมาเป็นยังงัย ความคิดน่ะ 555

 

แกก็ตอบมาดิ รู้แล้วจะมาถามทำมัย เซ็งแกหว่ะ

 

*******
มิมีสิ่งใดที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวได้ การนำปฐมธาตุกำเนิดสรรพสิ่งมาแปรเปลี่ยนขนาดเพื่อลดระดับพลังงานลง ด้วยการอัดมวลสารธาตุเข้าด้วยกัน
เป็นการหักล้างอำนาจแม่เหล็กของธาตุใดๆ
ในขณะเดียวกันขนาดมวลสารธาตุนั้นๆ จักมีขนาดใหญ่ขึ้น
หลายๆมวลสารธาตุรวมกันแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งปนเปื้อนที่อยู่ท่ามกลางความว่างเปล่า
เป็นปฐมเหตุของการสร้างความมืดขึ้นมาท่ามกลางความว่างเปล่าที่มิมีสิ่งใดเลย
ความว่างเปล่ามาก่อนความมืดมิด สิ่งปนเปื้อนที่ทำให้เกิดความมืดมิดขึ้นมาท่ามกลางความว่างเปล่าคือการเปลี่ยนพลังงานเป็นสสาร เป็นเทหวัตถุ
การสร้างจิตสรรพสัตว์เกิดจากการอัดมวลสารธาตุกำเนิดจิตสรรพสัตว์เข้าด้วยกันกระทั่งเป็นแผ่นพื้นหินแข็งใส จากนั้นทำให้หินเรืองแสงแผ่รังสีออกมา
จิตสรรพสัตว์เกิดจากรังสีธาตุของหินธาตุกำเนิดจิตสรรพสัตว์ในยุคการสร้างจิตสรรพสัตว์คือยุคสังสารวัฏโกฏิหรือยุคของพระอิศวร
เป็นการนำธาตุกำเนิดสรรพสิ่งมาคนรวมกันตามสูตรเคมีสร้างจิตสรรพสัตว์ให้มีความแตกต่างกัน แบ่งเป็น 3 ส่วนทุกชนิดของชั้นหิน นั่นคือ
ทุกเซลล์ธาตุต้องกอปรด้วยอนุภาคธาตุพลูตาเนียม ยูเรเนียม และไฮโดรคาร์บอน ทั้งสิ้น
แต่มีอัตราส่วนที่แตกต่างกัน เช่นอัตราส่วน 4-3-3 ,5-2-3 ,1-8-1,2-6-2 เป็นต้น
นั่นคือปฐมกำเนิดจิตสรรพสัตว์ทั้งปวง
โลกธาตุกอปรด้วยธาตุนานัปการมิได้มีเพียงธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ เพียงเท่านั้น

โลกธาตุตามหลักพุทธศาสนา หมายถึงสากลจักรวาลใดๆ ซึ่งกอปรกันเป็นมหาสากลจักรวาล มีจำนวน 10,000 โลกธาตุ ต่อ 1 มหาสากลจักรวาล หรือ 1 จักรภพ

สรรพจิต สรรพสัตว์มีความแตกต่างกันตามการคนกันของจิตสรรพสัตว์ทั้งปวง เมื่อครั้งถูกกินยุคสังสารวัฏโกฏิหรือยุคของพระอิศวร
ภายหลังจากสลายพลังเมื่อครั้งยุคพระอิศวรล่มสลายไปจิตสรรพสัตว์จึงคนรวมกันมีพฤติกรรมของสรรพสัตว์ทั้งปวงอยู่ในทุกๆคน
เพียงแต่มีความแตกต่างกันไปตามปริมาณจิตสรรพสัตว์ใดๆยุคพระอิศวรเป็นสำคัญ
หากมีจิตยักมากจักเป็นคนชั่วร้าย หากมีจิตปักษามากจักเป็นคนชั่วร้าย เจ้าเล่ห์ หากมีจิตนาคาอยู่มากจักเป็นคนอมหิตโหดร้ายทารุณ
หากมีจิตคนหรือทวยเทพอยู่มากจักเป็นคนที่ทรงคุณธรรม

 

*******
มิใช่เหตุผลของการสร้างสรรพสัตว์ให้อยู่รวมกันเป็นสังคม เพื่อเป็นเพื่อนกัน เรามิต้องการหลุดพ้น เราต้องการอยู่ในสังสารวัฏตราบชั่วนิรันดร
โดยมิต้องทุกข์

 

รอคำตอบเหมือนกัน ขอวิจารณ์นิดนึงนะ ที่เค้าบอกว่า มันว่าง ก็คือจิตประภัสสรหล่ะมั้ง

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>to2504, TVJ+, พระศิวะเทพ </TD></TR></TBODY></TABLE>


เออ... ตามมาทำมะ ฮะ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>to2504, เรวัตตะ08, TVJ+, พระศิวะเทพ </TD></TR></TBODY></TABLE>


เฮ้ ... ว่างัย