สุขบ้างทุกข์บ้างสีสันของชีวิต

แม้ทุกข์สุข โศกศัลย์ ทั้งหรรษา
ผ่านเข้ามา เยี่ยมเยือน เหมือนหนหลัง
ได้แต่คอย ดูห่าง อย่างระวัง
กลัวจะพลั้ง ผิดช้อน ให้อ่อนใจ

 

ทุกอย่างล้วน มีเขต เหตุกำหนด
น้ำตาหยด กี่หยาด จึงขาดสาย
ก่อนจะแข็ง เริ่มอ่อนแอ มีแต่ไร
ก่อนจะบ่าย ยังเช้าตรู่ รู้รู้กัน

 

เกิดเป็นคน นั้นลำบาก หากไม่รู้
จำต้องดู ต้องรู้ ทุกสิ่งอย่าง
พลั้งทำผิด พลาดไป ใคร่ละวาง
เพราะหนทาง บางอย่าง ต่างไม่รู้

 

อย่าพึ่งท้อ รันทด ให้หดหู่
ทุกอย่างคุ่ ต้องกัน จงหรรษา
มีมืดก็ มีสว่าง กระจ่างตา
สูงเทียมฟ้า ยังมีต่ำ ทำด้วยดิน

 

คิดว่าตัว ทำดี มิมีชั่ว
กลับหมองมัว มึคนคิด จิตอกุศล
ทั้งใส่ร้าย ป้ายสี ในบัดดล
เกิดเป็นคน ช่างลำบาก อนาถใจ

 

อุปสรรค มักสร้าง ทางสำเร็จ
ยามเมื่่อเหน็ด เหนื่อยหนัก พักก็หาย
คำของคน พ้นปาก อยากระบาย
ดีชั่วให้ ใจเรารู้ อยู่ก็พอ

 

ไม่อยาก ทำร้ายใคร ให้ใจเศร้า
แต่เขาทำ กับเรา เท่าสิงขร
ไม่อยากผูก เวรกรรม ต่างครรลอง
จำต้อง กล้ำกลืนฝืน รื้นน้ำตา

 

หยาดน้ำตา เป็นคราบ ลงอาบสาย
ล้างเวรกรรม ให้มลาย หายสิ้นสูญ
หมดทุกข์โศก โรคเศร้า เหงาอาดูร
เปลี่ยนเป็นบุญ ให้อิ่ม ได้ยิ้มนวล

 

แวะมาเยี่ยมเยียนจ้ะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรปีใหม่นะ

 

ให้มีความสุขมากๆนะคะ..คุณบุษฯ..

 

สวัสดีครับเป็นไงบ้างสบายดีไหมครับ

 

สวัสดีครับยังไม่ได้ทักทายกันเลยแวะมาเที่ยวบ่อยๆนะครับ

 

ถ้าว่างจะแวะมาเสมอ มิได้ลืมจร๊า..(จุ๊บทีนึงนะ อิๆ ขำๆจร๊า)
ปล. เพื่อนกันๆ..ฉันและเธอจ๊ะ..อ้อ..ลืมประเด็นสำคัญ ขอให้เลิกเศร้าได้แหล่ะ..เศร้ามานานแล้วนี่นา (ยิ้ม)

 

ดีบ้างไม่ดีบ้างแหละจ้ะ ตามสภาพ โดยรวมก็เรื่อยๆแหละ ยังอยู่ที่เดิมไหม เป็นยังไงบ้าง

 

ลงรูปสวยๆแล้วไม่บอกที่มาอีกแล้ว

 

วันเพ็ญเดือนสามถ่ายหลังเวียนเทียนเสร็จครับ