ลักษณะที่เกิดเวลาสวดมนต์และนั่งสมาธิ

นั่งสมาธิแล้วรู้สึกลุ่มร้อนบริเวณสะดือมากเลยคับร้อนจนอยากอาบน้ำเลย
เป็นเพราะอะไรหรอคับรบกวนท่านผู้รู้ช่วยตอบทีคับ

 

ขอบคุณทุกท่านเลยครับเป็นกระทู้ที่ได้คำตอบและความรู้มากมายจริง ตัวผมเองไม่ได้ทำอะไรจริงจังทั้งเรื่องการสวดมนต์หรือ นั่งสมาธิเพราะความขี้เกียจ และนั่งสมาธิก็ไม่เคยรู้สึกถึงสมาธิเลย เคยคิดว่าทุนเดิมแต่ชาติก่อนคงจะไม่มีแต่ตอนนี้ล่ะครับจะเริ่มใหม่จะลองทำโดยที่ไม่หวังอะไรตามที่คุณสันโดษแนะนำทำตามที่ใจต้องการจะทำ กำลังรวบรวมและลำดับบทสวดที่อยากสวดอยู่ครับ อนุโมทนาสาธุ ทุกท่านครับ
ผมจะรบกวนถามคุณสันโดษ ได้มั้ยครับว่าเจ้ากรรมนายเวรผมเนี่ยเขาต้องการอะไรมีวิธีไหนที่ผมจะทำได้บ้าง เพราะตอนนี้ชีวิตติดขัดมีปัญหามากครับ ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณมากๆครับ รับทราบพร้อมนำไปปฏิบัติ

 

น้องโดษยังไม่มา คุณกิ๊กเลยขอแจม

อาการอย่างนี้ก็เจอจ้า เจอเป็นปกติ เหมือนกินคาวแล้วต้องมีหวานตาม แล้วก็สะดุ้งโหยงทุกครั้ง จนหลังๆตัวเองจดจ่อว่ามันจะเกิดเมื่อไหร่ แต่พอเผลอก็โครม! ตกใจทุกที

จนได้อ่านคำสอนของหลวงพ่อ ให้พิจารณาดูว่า ตอนนั้นเราขาดสติหรือไม่ และอารมณ์ของณานมันต้องมีลักษณะเยี่ยงไร

อุปจารสมาธิ
โดย พระราชพรหมยาน

อาการของอุปจารสมาธิคือ ปีติได้แก่อารมณ์ความอิ่มใจเมื่อทำมาถึงตอนนี้อารมณ์จะชุ่มชื่นมาก อารมณ์สะอาดเยือกเย็น มีความเป็นสุขอย่างยอดเยี่ยม ไม่เคยพบความสุขอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต ตอนนี้เวลาภาวนาลมหายใจจะเบากว่าปกติมาก อารมณ์เป็นสุข ร่างกายของนักปฏิบัติที่เข้าถึงระดับนี้ ผิวหนังจะนวลขึ้นเพราะอารมณ์ที่มีความสุขแต่อาการทางร่างกายนี่สิที่ทำให้นักปฏิบัติตกใจกันมากนั่นก็คือ

๑. อาการขนลุกซู่ซ่า เมื่อเกิดอาการอย่างนี้หรืออย่างอื่นที่กล่าวถึงต่อไปจะมีอารมณ์ใจเป็นสุข ขอให้ทุกท่านปล่อยอาการอย่างนั้นไปตามสภาพของร่างกาย จงอย่าสนใจ เมื่อสมาธิสูงขึ้น หรือลดตัวลงต่ำกว่านั้น อาการอย่างนั้นก็จะหมดไปเอง อาการขนลุกพองถ้ามีขึ้นพึงควรภูมิใจว่า เราเข้าถึงอาการของปีติระดับหนึ่งแล้ว อย่ากังวลอาการของร่างกาย

๒. อาการของปีติขั้นที่ ๒ ได้แก่อาการน้ำตาไหล

๓. อาการของปีติขั้นที่ ๓ คือร่างกายโยกโคลง โยกไปข้างหน้าบ้างข้างหลังบ้างบางคราวโยกแรง จนศีรษะใกล้ถึงพื้น

๔. อาการของปีติขั้นที่ ๔ ตามตำราท่านว่าตัวลอยขึ้นบนอากาศ แต่ผลของการปฏิบัติ ไม่แน่นัก บางรายก็เต้นเหมือนปลุกตัว บางรายก็ตัวลอยขึ้นบนอากาศ เมื่อลอยไปแล้ว ถ้าสมาธิ คลายตัวก็กลับมาที่เดิมเอง (อย่าตกใจ)
๕. อาการของปีติขั้นที่ ๕ คือ มีอาการแผ่ซ่านในร่างกายซู่ซ่าเหมือนมีลมไหลออก ในที่สุดเหมือนตัวใหญ่และสูงขึ้น หน้าใหญ่แล้วมีอาการเหมือนลมไหลออกจากกาย ในที่สุดก็มีความรู้สึกว่าตัวหายไปเหลือแต่ท่อนหัว

อาการทั้งหมดนี้ เมื่อเกิดขึ้นอารมณ์ใจจะมีความสุข ฉะนั้น นักปฏิบัติให้ถืออารมณ์ใจเป็นสำคัญ อย่าตกใจในอาการตามที่กล่าวมาแล้วนั้น พอสมาธิสูงถึงระดับฌานก็จะสลายตัวไปเอง ปีตินี้เมื่อเกิดขึ้นแล้วอารมณ์จะเป็นสุข คือถึงระดับที่สี่ ที่จะเข้าถึงปฐมฌาน ต่อไปก็เป็นปฐมฌานเพราะอยู่ชิดกันอุปจารสมาธิระดับสุดท้าย

เมื่อจิตเข้าถึงอุปจารสมาธิขั้นสุดท้าย ถ้าผู้ปฏิบัติไม่สนใจในนิมิต หรือสร้างนิมิตให้เกิดขึ้นไม่ได้ ให้สังเกตอารมณ์ใจดังนี้ อารมณ์นี้มีเหมือนกันทั้งท่านที่ถือนิมิตหรือไม่ถือนิมิต คือจะมีความรู้สึกว่ามีอารมณ์ตั้งมั่นทรงตัวดี มีความชุ่มชื่นไม่อิ่มไม่เบื่อในการปฏิบัติ มีอารมณ์เป็นสุขเยือกเย็นมาก ซึ่งไม่เคยพบมาเลยในชีวิต และมีอารมณ์เป็นหนึ่ง กำหนดอารมณ์ไว้อย่างไรอารมณ์ไม่เคลื่อนจากที่ตั้งอยู่ได้นาน ตอนนี้เป็น ฌาน อารมณ์ที่สังเกตได้คือ


๑. รู้ลมหายใจเข้า รู้ลมหายใจออก คำภาวนาทรงตัว ไม่ลืมไม่เผลอไม่ฟุ้งไปสู่เรื่องอื่น นอกเหนือจากที่คิดจะภาวนา มีอารมณ์เต็มเปี่ยมด้วยกำลังใจไม่อิ่มไม่เบื่อไม่อยากลุกออกจากที่ มีความสุขหรรษาเป็นพิเศษ ซึ่งไม่เคยมีความสุขใดในชีวิตที่เคยพบมาก่อนเลยมีอารมณ์ตั้งมั่นดิ่ง อยู่ในที่เดียวเป็นพิเศษ (ข้อห้านี้เป็นฌาน) หูได้ยินเสียงทุกอย่างชัดเจนมากที่เข้ามากระทบประสาทหู เสียงคนหรือเสียงสัตว์ธรรมดาไม่ใช่เสียงทิพย์ แม้แต่เสียงเครื่องขยายเสียงที่มีเสียงดัง มาก ตอนนี้ได้ยินทุกอย่างชัดเจนตามปกติแต่ไม่รำคาญในเสียงนั้นเลย คงภาวนาหรือกำหนดรู้ลม หายใจเข้าออกได้เป็นปกติเหมือนไม่มีเสียงรบกวนลมหายใจจะเบากว่าเวลาปกติจนสังเกตได้ชัด อาการอย่างนี้ท่านเรียกว่า ปฐมฌาน คือ ฌานที่หนึ่ง

------------

การนั่งสมาธิ หรือการสวดมนต์ หรือการเดินจงกรม สามารถนำเราเข้าไปสู่อารมณ์สมาธิได้ทั้งนั้น เรียกว่า สวดมนต์จนเข้าณาน หรือเดินจนเข้าณาน เรื่องนี้นักปฏิบัติเจอกันมานักต่อนัก ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิดปกติน่าตกใจแต่ประการใด หากเป็นเรื่องดี เพราะถือว่าเริ่มทำสมาธิได้ในอิริยาบถ 4 ไม่ว่าจะ ยืน เดิน นั่ง นอน หรือทำกิจกรรมอะไรก็แล้วแต่

จะพูดถึงการสวดมนต์จนจิตเข้าณาน อันนี้ก็ทำมาแล้ว และทุกครั้งถ้าตั้งใจ ก็สามารถกำหนดให้การสวดมนต์แต่ละครั้ง เป็นการทำสมาธิได้ ซึ่งเมื่อจิตอยู่ในสมาธิขณะสวดมนต์ จะมีแต่เรากับบทสวดมนต์ บางคนเห็นตัวหนังสือจากบทสวดมนต์ไหลวนไปมาตามเสียงอ่าน บางคนก็มีจิตดิ่งสงัดเหลือแต่เรากับบทสวดมนต์ จนที่สุดไม่เหลือเรา นี่ก็เข้าสวดมนต์จนเป็นณาน จิตสงัด อารมณ์เป็นหนึ่ง ถ้าเป็นปฐมณาน ก็จะเป็นอย่างที่หลวงพ่อบอก เสียงอะไรจะเกิดขึ้นก็ไกลเหลือเกิน ไม่มีอาการสะดุ้งตกใจ จิตอยู่ในอารมณ์สมาธิ

บางครั้งเสียงก็จะดังก้อง สะท้อนไปมา เพราะเป็นการพูดด้วยกำลังณาน อันนี้เป็นน้องๆอภิญญา ที่คนสมัยโบราณเรียกว่า สิงหนาท อันนี้ก็ไปลองดูกันก็ได้

บางครั้งเกิดอตีตังสญาณ ตัวตนในอดีต ขึ้นมาสวดมนต์นั้น อันนี้ก็เกิดได้ เพราะเมื่ออยู่ในณาน จิตจะทำงานได้อย่างเต็มที่ ข้อมูลที่จิตเก็บไว้ก็จะเปิดผนึกออกมา ให้เห็นกันจะจะ

ข้อควรระวัง ในการทำสมาธิ ของเหล่านักปฏิบัติคือ : หากมีแต่สมาธิ ไม่มีตัวสติสัมปชัญญะรู้ตัวทั่วพร้อม จะทำให้ไม่สามารถรักษาณานที่ได้นั้นไว้ได้ จิตจะคลายตัวแล้วเริ่มไหล เกิดอาการเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เมื่อภาวะนั้นเกิดขึ้น มีเสียงมากระทบ จะมีอาการสะดุ้ง สะเทือน มากกว่าปกติ เพราะกำลังเคลิบเคลิ้มขาดสติสัมปชัญญะ เมื่อเจอบททดสอบของเทวดา เลยสมาธิหาย คว้านหากันไม่ทันเจอแต่อกอีแป้น และหงุดหงิดทันที ทั้งที่เมื่อสักครู่พึ่งอยู่ในอารมณ์สมาธิจิตใจผ่องใสอยู่ แป๊บเดียวอารมณ์ขุ่นมัวเสียแล้ว น่าเสียดายนัก

ทางแก้ไข ต้องฝึกสติสัมปชัญญะรู้ตัวทั่วพร้อมไว้เป็นอาวุธที่ดี เมื่อเจริญสมาธิกำลังวังชาดีแล้ว สติสัมปชัญญะพร้อมบริบูรณ์ อย่าปล่อยให้ไหลไปกับสมาธิ หรือปิติ หรือนิมิต ด้วยความเพลินเคลิบเคลิ้ม เมื่อเจอเทวดาทดสอบอีก ย่อมสามารถประคับประคองสภาวะจิตให้ทรงอยู่ในอารมณ์สมาธิ รักษาอารมณ์ณานนั้นไว้ได้

 

แอร์ BTU น้อยไปหรือเปล่า? และอีกอย่างคือ ห้องเล็กไปหรือเปล่า? ถึงจะเปิดแอร์เต็มที่ แต่ทั้งเจ้ากรรมนายเวร และสรรพวิญญาณ ที่คุณpimpusa เมตตาเชิญมาสวดมนต์ด้วยกัน แค่ไม่กี่ร้อย ยังร้อนขนาดนี้

ถ้ามาครบทั้งหมดตามคำเชิญคงจะร้อนกว่านี้ค่ะ แหม! ก็อัดกันซะขนาดนั้น ขยายห้องเพิ่มแอร์ก็ดีนะคะ

ปล.รักดอกจึงหยอกล้อ;aa13

 

คุณหมั่นเพียร ปฏิบัติมาดีแล้วค่ะ เมื่อจิตเริ่มเข้าสมาธิดิ่งลึก กายกับจิตจะเริ่มแยกจากกัน เจ้านายขันธ์5 มันก็จะเริ่มทำตัวเป็น "ขันธมาร" เข้าตามสูตรผู้ขวางกั้นความดี


อาการปิติทั้ง ๕ เกิดกับนักปฏิบัติทุกท่านเป็นเรื่องปกติค่ะ บางท่านก็เจอแบบเดียว บางท่านก็เจอหลายข้อ กิ๊กเองก็เจอมาเยอะ ตัวบวม ตัวยุบ ตัวลอย ตัวโคลงขนาดที่ว่าออกจากสมาธิยังโคลงเลยค่ะ บางครั้งก็ขนลุกทุกครั้งที่เริ่มปฏิบัติ หรือน้ำตาไหลพรากๆตั้งแต่เริ่มกราบพระครั้งแรก ยังไม่ทันได้สวดเลย น้ำตามันไหลพรากๆ หาสาเหตุไม่ได้ บางครั้งก็มาพร้อมขี้มูกเลอะเทอะไปหมด 55555 ตัวมารจริงๆ

นักปฏิบัติต้องรู้เท่าทันสิ่งที่เกิดขึ้น โดยจะต้องรักษาสติสัมปชัญญะ คือ การรู้ตัวทั่วพร้อม และรู้เท่าทัน คือ รู้ตอนที่กำลังเกิด และขณะที่เกิดขึ้นแล้ว ของอาการ และอารมณ์ต่างๆ แต่ไม่ต้องไปสนใจ รู้เฉยๆ เช่นเดียวกับ การตามรู้ลมหายใจ หรือที่เรียกว่า อานาปานุสติกรรมฐาน รู้ว่าลมหายใจเข้า เกิดตอนไหน เป็นอย่างไร และจบตอนไหน จะพูดกันง่ายๆ มันก็จบตอนหายใจออก อันนี้

หลวงพ่อก็สอนว่า ให้ตามดู อย่าบังคับลม ถ้าไปบังคับลมมันผิดปกติ มันฝืนธรรมชาติก็จะทำให้เป็นโรคประสาทได้ เครียดเกินไปก็ไม่ดี หย่อนเกิดไปก็ไม่เหมาะ เคลิ้มก็ไม่เอา หลงก็ไม่ได้เรื่อง เผลอก็ไม่ได้ แล้วเอาไงดีหว่า? กิ๊กหล่ะงง ;aa13

อารมณ์ที่เหมาะสำหรับการปฏิบัติ คือ อารมณ์ที่เรามีความสุข สบายกาย สบายใจ ไม่ต้องรีบไปไหน ไม่มีห่วงกังวลใจใด ว่าจะต้องอาบน้ำ ต้องกินข้าว ต้องไปซักผ้า ต้องรีบเดินทาง ไม่อยู่ระหว่างอาการเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด ถ้าเหนื่อยนักก็นอนดีกว่า อย่ามาฝืนนั่งสมาธิให้เครียด อะไรที่มากเกินไป ก็เลย มัชฌิมาปฏิปทา ก็จะทำให้ร่างกายย่ำแย่ได้

นักปฏิบัติแต่ละท่าน ต้องค้นหา ความสบายของตนเองให้พบ สำหรับตัวกิ๊กเองแล้ว ก็ได้เปรียบเทียบภาษาบ้านๆของตนเองไว้ว่า "ลมชายทุ่ง" ก่อนทำสมาธิกิ๊กก็จะนั่งเล่นเย็นๆใจ นึกถึงว่าเรานอนเอกเขนกอยู่ชานบ้าน มองไปเห็นทุ่งข้าวสีเขียวสด กำลังกินขนม ฟังเพลง อ่านนิยายสนุกสนานอยู่ แล้วเหม่อมองไปในท้องทุ่ง สบายๆ

ครึ้มๆก็นึกถึงเพลง..;aa10ยามเย็นเดินเล่นชายทุ่ง ผ้าขะม้าคาดพุงนุ่งกางเกงขายาว... จนสำราญใจผ่องใสปลอดโปร่งดีแล้ว จึงภาวนา กำหนดตามประสาที่ยังต้องสีกิเลสอีกเยอะอย่างกิ๊ก

ทำให้กิ๊กเข้าใจว่า การทำสมาธิเป็นสุขอย่างยิ่ง และเข้าใจเหตุที่ คนที่ปฏิบัติสมาธิได้อย่างถูกต้องนั้น จะมีหน้าตาผ่องใส ผิวพรรณดี มีกระแสที่ใครเข้าใกล้ได้พูดคุยก็สบายใจ ก็เลยเอากะเค้าหน่อย แต่ยังเป็นเหนี่ยงpig_cryyอยู่เลย สงสัยต้องสะสมต่อไป


พยายามต่อไปนะคะ กิ๊กขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านก้าวหน้าในการปฏิบัติ
แต่ก่อนกิ๊กก็บื้อๆบ้าๆขี้เกียจสุดๆ พอเจออะไรก็ตกใจ กลัว และหวาดผวา แบบว่ามายืนปลายเตียงเลย :z13เลิกแล้วไม่เอาดีกว่า

หลวงพ่อดุว่า "คนมันกลัวจะดี"

เลยต้องสู้กับความกลัว และเรื่องแปลกๆสาระพัด โดยเฉพาะอาการที่เกิดทางกาย และจิต สำหรับนักอ่านก็คงไม่ค่อยเป็นนัก แต่เมื่อลงมือปฏิบัติแน่นอน อาการเวทนาของร่างกายตามมาเป็นเหมือนเงาอารมณ์ของนักปฏิบัติ

ปฏิบัติคนเดียวอาจจะเหงาไปหน่อย กิ๊กก็เป็นมาก่อนหมุนไปหมุนมาเกิดอะไรไม่รู้จะถามใคร ไม่รู้จะปรึกษาใคร ทำให้มีความฟุ้งซ่าน ย้ำคิดย้ำทำ หาทางออกไม่ได้ นักปฏิบัติจึงจำเป็นต้องมีกัลยาณมิตรทางธรรม ไว้ปะชะดะ เรื่องปฏิบัติโดยเฉพาะ ถ้ามีอะไรก็มาคุยกันได้จ้า

สุขสันต์วันศุข

:z3

 

สวัสดีครับ..ผมพึ่งเริ่มสวดมนต์และนั่งสมาธิมาได้ไม่นาน....ตอนนั่งสมาธิรู้สึกว่าจิตไม่นิ่งเลยครับ จิตจะแว๊บไปคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ พอรู้สึกตัวก็ดึงจิตกลับมา....สักพักก็เป็นเหมือนเดิม จนบางครั้งก็รู้สึกท้อกับการนั่งสมาธิเหมือนกันครับ...จะมีวิธีการแก้ไขอย่างไรบ้าง รบกวนช่วยแนะนำผมด้วยครับ ขอบคุณมากครับ

 

^
เห็นว่าเป็นคล้ายๆกับผม ตอนแรกๆ เลยอยากแนะนำ วิธีของผมดูนะครับ ไม่รู้ว่าช่วยได้ หรือถูกต้องรึป่าวนะ

ผมจะใช้วิธีปล่อยให้มันคิดไป อยากคิดอะไรก็คิดไปเลย ไม่ต้องไปสนใจมัน เรากำหนดลมหายใจอย่างเดียวพอ พอนานๆเข้า มันก็เลิกคิดเองนะครับ แล้วอาการจะเหมือน เรานอนหลับ ไม่คิดอะไรเลย มีแต่ลมหายใจ แค่นี้สมาธิ ก็สบายๆละครับ <<< ตอนนี้ผมทำแค่นี้เอง เอากำหนดลมหายใจแบบสบายๆ ไว้ก่อน

มีคำถามเหมือนกันครับ คือ พักนี้สวดมนต์แล้ว มันมีอาการตึงๆ ที่จักระ 4 นะครับ << ไม่รู้เรียกถูกไหม ตึงๆแถวหน้าอก เป็นเฉพาะตอนสวด ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏก

ช่วงแรกไม่เป็นไร พักหลังๆรู้สึกเหมือน คนเอาค้อนมาทุบหน้าอก -*- เป็นแบบนี้ อยากได้คำแนะนำนะครับ

ขอบคุณครับ

 

ดีใจด้วยนะคะ ตอนนี้ เป็น การถูกทดสอบ ที่จะก่อให้เกิดการทรมานกายเเล้วคะ

เมื่อถึงจุดที่เรานิ่งเเล้ว อะไรที่อยู่ข้างใน (จิตเปิด) จะ พยายามออกมา

คือ จิตหรือความคิด = ปรโลก หรือ โลกเเห่งวิญญาณ หรือ สัมผัสที่หก หรือ ตาที่สาม (แล้วเเต่จะเรียกคะ)

หรือ ใช้ภาษาง่ายๆว่า จิตที่ประสาท กาย (ผัสสะภายใน) เรียกร้องความสนใจ อยู่ที่ว่า

เราจะทนเจ็บปวดทรมานได้เเค่ไหน ตรงนี้ละคะที่ จะบอกว่า

ถ้านั่งสมาธิเเล้วจะตายให้ได้ ก็ ให้ตายเเล้วเข้านิพพานไปเลยคะ

เเล้ว จะรู้สึก แปลกๆขึ้นเรื่อยๆ เป็นการแยกกายกับจิตออกจากกันคะ

 

​

อิจฉาตาร้อน ๆ ....

​

​

​

​

​

 

อืมๆๆๆๆ

 

เอ่อ มีเรื่องอยากถามอีกน่ะครับ คือมะเช้าผมพิเรน ทำอะไรแปลกๆไป ไม่รู้ว่าอันตรายรึป่าว

ผมไปอ่านเจอมาว่า มีการทำสมาธิแบบนอนหลับ ใช้วิธีภาวนา พุทธ-โธ ตอนกำลังนอน เมื่อเช้านอนไม่ค่อยหลับเลยใช้วิธีทำสมาธิตอนจะนอนดู แต่ว่า

พอทำสมาธิไป เสียงก็เริ่มเงียบลงๆ เหมือนกำลังจะหลับ แล้วตอนนั้นก็ได้ยินเสียงอื่นดังขึ้นมาแทน เหมือนเสียงลมดังๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นลมหายใจของเรารึป่าว ไม่ได้ยินเสียงอื่นเลย แล้วเหมือนตกอยู่ในภวัง มันเงียบฉี่ไปหมด ไม่ได้ยินอะไรเลย แต่รู้สึกตัวอยู่ ยังไม่ทันหลับนะครับ

แล้วตอนนั้นก็เกิดรู้สึก อึดอัดมาก ตัวแข็งทั้งตัว ลืมตาไม่ขึ้น เลยพยายามจะลืมตา แล้วลุกขึ้น จนที่สุดก็ลืมตาได้ข้างนึง แล้วก็พยายามยกแขน ยกขาขึ้น มันหนักมาก อาการตอนนั้นเหมือนคนไม่สบายอย่างหนักเลย ภาพที่เห็นในตาข้างเดียวมันหมุนๆติ้วๆ ผมมองไปที่โต๊ะทำงาน

อยู่ๆผมก็วูบไปอยู่ที่โต๊ะทำงาน แล้วแหวะ ออกมาเป็นของเหลวใสๆ ตกใจมากว่าเกิดอะไรขึ้น ผมทำสมาธิผิดวิธีรึป่าว พยามองไปรอบๆ ตอนนั้นรู้สึกว่าไม่ได้หลับนะ รู้สึกตัวตลอดเวลา พอตั้งสติได้ ก็เลยพยายามทำสมาธิใหม่ ให้เราปกติ (มีคนบอกไว้ว่า ไม่มีใครทำสมาธิแล้วตาย) ผมเลยนึกถึงข้อนี้ แล้วภาวนาใหม่ สักแปบ ก็รู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่ แล้วก็ลืมตาขึ้นได้ เลยตกใจมากว่าเกิดอะไรขึ้น ลุกขึ้นมาจับหน้าตัวเอง เอ๊ะไม่มีน้ำอะไรที่เราแหวะ ออกมานะ ทุกอย่างปกติหมด

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นครับ แต่ตกใจสุดๆ ไม่รู้ว่าเป็นอันตรายรึป่าว รบกวนผู้รู้แนะนำอีกทีครับ ถ้าผมจะทำแบบนี้อีก จะเป็นอะไรรึป่าวครับ ขอบคุณครับ

 

Nexu<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1517837", true); </SCRIPT> ทำต่อไปเรื่อยๆ มาถูกทางเเล้วเเต่คำตอบ เราต้องให้ จิตผู้รู้เป็นผู้เฉลย

อาจารย์ คือ ตนเอง อย่ามัวเเต่ถามคนอื่น เร่งปฏิบัติเพื่อการณ์อันสมควร

แล้วยังไง เล่าให้ฟังต่อนะ ส่วนถามว่าอันตรายหรือ ไม่? ขอตอบว่า ไม่อันตรายอะไรหรอกนะคะ

เพียงเเต่ มนุษย์ไม่ชินกับสภาวะ จิตเเยกจากกาย กายจึงเป็นเช่นนั้นเอง

 

ขอบคุณครับ คุณสันโดษ บางทีผมรู้สึกว่า ทำอะไรเร็วไปมันก็ไม่ดี ตอนนี้ปลงๆน่ะครับ อยากให้ตัวเองอยู่ในทำนองคลองธรรมมากกว่า (รักษาศีล ยังไม่ครบทุกข้อเลย) คงมีซักวันที่เอาชนะใจตัวเองได้

อนุโมทนา และขอบคุณกับความช่วยเหลือในทุกๆด้านด้วยครับ

 

คนบางคนของเก่าติดตัวมาเยอะ หรือ เราสนใจผู้อื่นน้อย มองเห็นตัวเองมากกว่า

จิตจึงได้รับการใส่ใจ เเละ ได้รับการสอนโดยตนเองอย่างรวดเร็ว

ถึงเเม้ศีลไม่ครบเเต่ จิตที่รักตนเอง คือ ทางออกทางนึงที่ทำให้หลายๆคน ค้นพบตนเอง

อย่าท้อ เพียงเพราะเราไม่เป็นอย่างใน ตำรับตำรา

แต่ถ้าเราพอใจใน ความเป็นตัวตนของตน โดยไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในตัว ย่อมเเสดง สิ่งมหัศจรรย์ให้เราเห็นเองคะ

 

มีเรื่องรบกวนถามค่ะ หนูนั่งสมาธิแล้วนอนไม่หลับเลย เป็นมาได้3-4วันแล้วค่ะ
แต่โชคดีว่าช่วงนี้หนูปิดเทอมเลยไม่มีปัญหาอะไร แต่โรงเรียนใกล้เปิดแล้ว
ถ้านั่งแล้วนอนไม่หลับอีก เช้ามาตื่นไปโรงเรียนง่วงแน่เลยค่ะ เพราะว่าหนูนั่งสมาธิ
ก่อนนอน ประมาณ 1 ชั่วโมง ออกจากสมาธิก่อนเที่ยงคืนอีกนะค่ะแต่กว่าหนูจะได้นอน
ตี 3 โน่นล่ะค่ะ อยากทราบว่าหนูควรแก้ไขอย่างไรดีค่ะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ

 

เคยนอนไม่หลับเหมือนกันครับ แต่ช่วงแรกๆที่ทำสมาธิ หลับสบายมากๆ หลับปุ๋ยเลย
แต่ไม่รู้ทำไมพักนี้ ทำสมาธิแล้วนอนไม่หลับเหมือนกัน - -"

พักนี้ทำสมาธิแล้ว ชอบเห็นรูปร่างของ รูปเลขาคณิตแปลกๆ เป็นวงกลมแปลกๆมั่ง สามเหลี่ยมกลับหัวมั่ง ไม่รู้ว่าคืออะไร ยังมีอักขระแปลกๆ เหมือนยันต์ด้วย

ที่แปลกกว่านั้นคือ เห็นกระดาษ 1 แผ่นที่มีอักษรแปลกๆ เป็นภาษาอะไรซักอย่าง หลายครั้งเลย พยายามจะอ่าน แต่มองได้ไม่ชัด แถมมันก็หายไป

เป็นเรื่องแปลกๆที่มาเล่าสู่กันฟังนะครับ

 

วันนี้หนูนอนไม่หลับถึงเช้าเลยค่ะ นั่งสมาธิตั้งแต่เมื่อคืนเวลาเที่ยงคืนถึงตี1หนูนอนไม่หลับ
จนถึงเช้าแล้วเนี้ย เลยลุกมาเปิดคอมเล่นซะเลย