รายชื่อผู้ที่ปราถรถนาพุทธภูมิ(ในเว็บนี้)

โมทนาด้วยครับ น้อง Seel
ชอบจริงๆ บารมีพิเศษเนี่ยๆ

 

อือม์ สงสัยคงกลัวโดนลอกเลียนลิขสิทธิ์ แซวเล่นครับ ขออนุโมทนาสาธุด้วย

 

ใช่ๆ มาทิ้งไว้ให้สงสัยแล้วก็จากไป เหมือนอ้นเลย
ไม่เหมือนท่าน PCO
สุดๆ
(verygood)

 

เห็นด้วยกับคุณ Kasin84000 ล้านเปอร์เซนต์ ไหนๆก็บอกว่าเป็นแบบพิเศษแล้ว พิเศษยังไงล่ะ อย่างความปรารถนาท่าน PCO พออ่านจบ โอ้โฮ พิเศษจริงๆอ่ะ

(tm-love) (b-ng) (b-lablin)

 

ปรารถนาปัจเจกพุทธภูมิ ** แต่ตอนนี้ลาแล้วครับ **

 

แหะๆ ไม่กล้าบอก เพราะกลัวจะไม่พิเศษพอน่ะคับ แต่ว่าพิเศษสำหรับผม (กลัวว่าจะไม่ใช่การอธิฐานพิเศษด้วยน่ะสิ แหะๆ )

 

อ้าว....พ่อยอดน้อย หอยขม บอกหน่อยเร็ววว คนเขาสงสัยกันใหญ่เลย

 

เอ่อ ที่คิด ๆ ไว้ก็ อยากให้คนทั้งโลกมีพระรัตนตรัยเป็นสรณะ นับถือพระพุทธศาสนากันทุกคน น่ะคับ แหะ ๆ ถ้าผิดพลาดยังไง ต้องขอขนมาต่อพระรัตนตรัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคับ

 

โห น้อง Seel แจ๋วจริงๆ
(b-ping)

 

นี่แหละ ความพิเศษแล้วล่ะ ขออนุโมทนาด้วยครับ

 

ผมก็เป็นคนหนึ่งครับ ติดสอยห้อยตามมาตั้งแต่ยุคของสมเด็จองค์ปฐมท่าน จุดเริ่มต้นมานั้นเกิดจากเมื่อสมเด็จองค์ปฐมท่านบรรลุสัมมาสัมโพธิญานแล้ว ท่านก็ได้พิจารณาว่าจะรื้อขนสัตว์ไปนิพพานได้หมดหรือไม่ แล้วจึงตั้งจิตอธิฐานให้ปรากฏหน่อเนื้อพุทธธางกูร สืบทอด เจตนารมย์แห่งการเป็นพระโพธิสัตว์เจ้าสืบวงศ์ สืบพุทธประเพณีในการบำเพ็ญบารมี เพื่อความเป็นพระพุทธเจ้า เมื่อลูกหลาน และเหล่าบริวารของท่านได้ทราบถึงความสำคัญจึงได้ตั้งจิตปรารถนาพุทธภูมิเพื่อสืบต่อวงศ์ของพระพุทธเจ้าและเพื่อพาหมู่สัตว์ให้หลุดพ้นจากบ่วงแห่งทุกข์
ในครั้งนั้นมีหลายท่านขออธิฐานพุทธภูมิบารมีพิเศษ เช่น ขอสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าองค์แรกนับแต่สมเด็จองค์ปฐมเป็นต้นมา และที่ขอมากที่สุดก็คือ ขอเป็นผู้ปิดท้ายขบวน ขอดูแลให้สรรพสัตว์เข้านิพพานให้หมดส่วนตนนั้นขอเข้าสู่พระนิพพานเป็นองค์สุดท้าย ซึ่งมีผู้ปรารถนาบารมีพิเศษนี้จำนวนมาก และทุกท่านเป็นปรมัตถ์บารมี อยากช่วยสรรพสัตว์ได้มากๆ นานๆ ตามพระปรารถ แห่งสมเด็จองค์ปฐมท่านและเพราะเวลาช่างยาวนานมากจึงเป็นธรรมดาที่จะมีตัวตายตัวแทนไว้เพื่อให้ภาระกิจแห่งพุทธภูมิสำเร็จ ส่วนชุดอื่นๆก็จะเริ่มปรารถนาเมื่อเห็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อๆไป ทำให้เกิดศรัทธาปรารถนาตามบ้าง
ดังนั้นพุทธภูมิทุกท่านจึงเสมือนดังพี่น้องร่วมอุทรกันมา ควรช่วยเหลือให้กำลังใจกัน ร่วมสร้างบารมีกันทั้งทางโลกและทางธรรมครับ
เรื่องต่างๆข้างต้นนี้ พระ ท่านเมตตามาเล่าให้ฟังครับ เพราะในช่วงเวลานี้มีพระโพธิสัตว์มาจุติเพื่อบำเพ็ญบารมีจำนวนมาก
ส่วนผมขอกราบโมทนาบุญของพระโพธิสัตว์ทุกพระองค์ในกุศลผลบุญบารมีที่ทุกท่านได้บำเพ็ญมาตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน และที่จะบำเพ็ญต่อไปในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นทาน ศีล ภาวนา สัมมาทิษฐิ สัมมาสมาธิ สัมมาปัญญา ขอให้จิตปรารถนาดีของท่านทั้งหลายจงตั้งมั่นและสำเร็จโดยเร็วด้วยเทอญ..

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR title="โพส 263495" vAlign=top><TD class=alt1 align=middle width=125>Seel</TD><TD class=alt2>แหะๆ ไม่กล้าบอก เพราะกลัวจะไม่พิเศษพอน่ะคับ แต่ว่าพิเศษสำหรับผม (กลัวว่าจะไม่ใช่การอธิฐานพิเศษด้วยน่ะสิ แหะๆ )</TD></TR></TBODY></TABLE>ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่พิเศษพอนะครับการที่เราเดินตามหลังนั้นทำให้เราได้มีโอกาสได้รู้ได้เห็นแบบอย่างมากมายจากองค์สมเด็จท่านที่ได้ล่วงหน้าไปก่อนแล้วนั้นเราจะเลือกเอาพิเศษแบบใหนก็เป็นของไม่น่าแปลกไม่ยาก เพราะตามธรรมดาของลูกย่อมที่จะนำเอาสมบัติเดิมที่พ่อมีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วมาพัฒนาปรับปรุงเพิ่มเติมตามกำลังสติปัญญาความรู้ความสามารถ เหมือนอย่างพ่อเป็นเศรษฐีหมื่นล้าน คนเป็นลูกถ้ารับมรดกหมื่นล้านมาแล้วดันมาเป็นเศรษฐีพันล้านนี่ผมว่ามันยังไงอยู่นา ท่านอื่นคิดอย่างไรนั้นผมไม่รู้ใจของท่าน แต่ผมคิดว่าถ้าเป็นผมก็คงจะรักษาสมบัติของพ่ออย่างสุดกำลัง การปราถนาพิเศษของผมนั้นก็มาจากหลายสาเหตุ และอีกอย่างมันก็เป็นนิสัยที่ทำอะไรมักจะเกินกว่าที่คนอื่นเขาทำกัน อันนี้ไม่ใช่อยากเด่นกว่าคนอื่นนะครับแต่มันมีที่มาที่ไป
ยกตัวอย่างสมัยเด็กเริ่มจำความได้ก็ถูกฝึกฝนมาค่อนข้างหนักครอบครัวของผมนั้นยากจน หมู่บ้านที่เกิดก็ยากแค้นกันดาร ชีวิตต้องต่อสู้ดิ้นรนทุกอย่าง แต่เป็นวาสนาของผมอย่างยิ่งที่มีพ่อและแม่สุดประเสร็ฐที่ได้เคี่ยวเข็ญอบรมบ่มนิสัยของผมมาอย่างหนักตรงตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสอนแทบจะทุกอย่าง ผมถูกสั่งสอนมาแบบนี้ครับยกตัวอย่างการทำงานสักเรื่องหนึ่งคือการตักน้ำหรือการขนน้ำ ก็น้ำใช้อาบใช้ดื่มนี่แหละ บ้านแม่ผมอยู่ไกลจากแหล่งน้ำประมาณ 1.5กิโล บ้านในชนบทแถวบ้านผมในสมัยนั้นส่วนมากเป็นบ้านทรงไทยยกพื้นสูงมีบันไดอย่างน้อย 9 ขั้น บ้านบางหลังมีบันได15 ขั้น ส่วนบ้านแม่ผมนั้นมี 11ขั้นมันก็ค่อนข้างสูง การกักเก็บน้ำก็ใช้โอ่งลายมังกรขนาดความจุเจ็ดหาบครึ่งเท่ากับ15ปีป หรือ300ลิตร บนบ้านก็จะมีโอ่งน้ำประมาณ5-6โอ่งตามจุดต่างๆเช่นในครัว2โอ่งเป็นต้น ข้างล่างอีก5-6โอ่งเช่นกันที่บ้านก็มีคนอยู่กันหลายคนทีนี้การใช้น้ำในแต่ละวันนั้นมันหลายร้อยลิตรทั้งดื่มทั้งอาบซักล้างสารพัดการขนน้ำนั้นใช้วิธีเดียวคือใช้การหาบเหมือนแม่ค้าหาบเร่นั่นแหละโดยหาบของผู้ใหญ่จะเป็นหาบปีปที่จุปีปละ20ลิตรหนึ่งหาบคือ40ลิตรจากแหล่งน้ำกว่าจะถึงบ้านนี่ต้องหยุดพัก1-2ครั้ง วันนึงต้องตักน้ำใส่โอ่งอย่างน้อยต้องเป็นสิบเที่ยวขึ้นไป ทีนี้ความพิเศษที่ติดเป็นนิสัยของผมมาเป็นอย่างนี้ครับคือเวลาขนน้ำนี่จะช่วยกันทั้งพ่อทั้งแม่ผมเป็นลูกคนโตจึงได้ช่วยงานทุกชนิดตั้งแต่เล็กๆเลยทั้งของพ่อและของแม่จำได้ว่าหุงข้าวเป็นตั้งแต่ยังไม่เข้าโรงเรียน ป.1โดยใช้เตาถ่านและหุงข้าวที่เรียกว่าเช็ดน้ำ ทีนี้เมื่อช่วยกันขนจนเต็มโอ่งแล้วนี้จะยังไม่พอทั้งพ่อและแม่จะต้องมีเที่ยวพิเศษอีกคือจะต้องไปอีกคนละหนึ่งเที่ยวเพื่ออาบน้ำซักผ้าที่ใกล้แหล่งน้ำนั้นจากนั้นก็จะต้องหาบน้ำกันกลับบ้านเพื่อมาตั้งสำรองไว้อีกนอกจากในโอ่งที่ขนกันจนเต็มแล้ว
นี่มันเป็นแบบนี้ความเป็นพิเศษมันถูกฝึกมาอย่างนี้
และอย่างอื่นๆก็จะคล้ายๆกันไม่ว่าจะทำอะไรจะต้องพิเศษเสมอเพราะทั้งพ่อทั้งแม่ซึ่งเป็นคนขยันละเอียดรักความสะอาดมีระเบียบวินัย บรรยายไม่ไหวถึงคุณสมบัติของท่านทั้งสอง แม้ในทุกวันนี้เมื่อนึกย้อนอดีตตั้งแต่เริ่มจำความได้ก็อดที่จะขอบพระคุณในโชคชตาที่ได้เกิดในตระกูลที่ยากไร้แต่ทรงคุณธรรมและอยู่ในศีลในธรรมจึงได้มีโอกาสได้รับรู้รสชาดของวิริยะวิริยังทั้งปวงเป็นอย่างดี
และในวันนี้ได้มีโอกาสอีกที่ได้มาเล่าให้ท่านอื่นๆได้รับรู้ ผมไม่กลัวว่าใครจะเลียนแบบหรือว่า ว่าโอเว่อร์สะเป๊กนะครับ ลองทำกันดูเถอะแต่ละอย่างมันเหนื่อยอย่างที่หลวงพ่อบอกคือเหงื่อไม่มีจะใหล แต่ก็สนับสนุนเป็นกำลังใจให้พุทธภูมิทุกท่านทุกประเภทจงสมความปารถนาทุกท่านนะครับรวมทั้งคุณSeel
ที่ปารถนาพิเศษขอให้เข้มแข็งใจกล้าๆครับไม่ต้องเขินกลัวผมจะเลียนแบบนะเพราะความบ้าของผมยังมีแอบๆไว้อีกมาก ตอนนี้ผมชักจะกลัวๆอยู่ท่านหนึ่งที่ฉลาดมากๆในการสั่งสมบุญญาธิการ ใครอยากรู้ยกมือขึ้นครับเดี่ยวจะมาเฉลย 28 มิถุนายน 2549

ลองทายดูกันเล่นๆก็ได้นะครับแต่ไม่มีรางวัล

 

สวัสดีคับ ผมปราถนาสาวกภูมิครับ ตอนเด็กๆผมเคยคิดว่าคนเราเกิดมาทำไม ทำไมต้องเกิดมาด้วย เป็นความคิดสมัยเด็กอ่ะคับ คือตอนนั้นประมาณ ป.3-ป.4 มั๊ง คับ คิดว่าคนเราเกิดมาในโลกนี้เกิดมาเพื่ออะไร จนมาวันหนึ่งได้เรียน
วิชาพระพุทธศาสนา คุณครูสอนเรื่อง อริยสัจ4 ซึ่งมี 1.ทุกข์ 2.สมุทัย 3.นิโรธ 4.มรรค มาสะดุดอยู่ 2 ข้อแรกอ่ะคับ คือ 1.ทุกข์ คือ ความทนได้ยาก
2.สมุทัย สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ข้อสมุทัยนี่โดนที่สุดเลยคับที่ว่า "สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์" คือเป็นความคิดแบบเด็กๆอ่ะคับ แบบว่าอือ แหะ มันมีสาเหตุ
มันเลยทำให้เราเกิดทุกข์ คือตอนนั้นมันเป็นความคิดแบบเด็กๆอ่ะคับ คือ
ไมเราต้องเกิดมาเรียนหนังสือด้วย ไม่อยากเรียนหนังสือเลย(ไม่รู้เพื่อนๆบางคน
เคยเป็นแบบนี้มั๊ย ไม่อยากเรียนหนังสืออ่ะ) ด้วยความไม่อยากเรียนหนังสือ มันเลยทำให้เราเกิดความทุกข์แบบเด็กๆอ่ะคับ คือทำไมคนเราต้องเกิดมาด้วย เกิดมาแล้วเป็นทุกข์ ก้อเลยมีคำถามลึกๆในใจตั้งแต่เด็กว่า คนเราเกิดมาเพื่ออะไร? ตอนเด็กๆที่ได้เรียนเรื่อง อริยสัจ 4 นั้น เข้าใจอยู่ 2 ข้อแรกคือ 1.ทุกข์ กับ 2.สมุทัย อย่างที่บอกไปแต่แรก ส่วนข้อ 3.กับข้อ.4 คือ นิโรธ มรรค
ตอนนั้นรู้สึกจะไม่เข้าใจ จำความได้ตอนเด็กๆว่าเป็นศัพท์ที่เข้าใจยากๆ แปลกๆนะคับ คือคิดแบบเด็กๆอ่ะคับ ต่อมาพอโตขึ้น ได้เรียนรุ้เกี่ยวกับพุทธศาสนามากขึ้น จึงได้รู้จักคำนี้คับ มรรค ผล นิพพาน คำๆนี้ผมคงไม่ต้องอธิบาย
ว่าคืออะไรนะครับ ขอสรุปเป็นคำสั้นๆง่ายๆว่า การพ้นทุกข์ ไม่รู้ว่าคำๆนี้จะเป็นการให้คำตอบ คำถามที่เกิดขึ้นในใจผมตั้งแต่เด็กๆได้ไหม ว่าคนเราเกิดมาเพื่ออะไร? แต่ผมก็คงพอสรุปตีขลุมว่า คนเราเกิดมาเพื่อ มรรค ผล นิพพาน กระมัง ถึงแม้จะแลตีความหมายตรงตัวไปหรือเปล่า ว่าคนเราเกิดมา
เพื่อ มรรค ผล นิพพานกระนั้นหรือ แต่คำว่า ความพ้นทุกข์ ก็ตอบคำถามสมัยเด็กได้ข้อนึงที่รู้สึกตั้งแต่เด็กว่า ชีวิตนี้เป็นทุกข์ ที่ผมสาธยายมายืดยาว
โม้เป็นคุ้งเป็นแควมาตั้งนานไม่ใช่อะไรหรอกครับ จากที่ผมเล่าให้ฟังถึงความคิดผมสมัยๆเด็กๆ กับการค้นพบคำตอบที่สงสัยมานาน จึงพอรู้ตัวเองว่า
วิสัยผมน่าจะบำเพ็ญบารมีเพื่อเป็นสาวกภูมิประมาณ Born To Be อ่ะคับ อิอิ^^
แล้วผมมาทำอะไรที่บอร์ดพุทธภูมิ คำตอบคือ ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ผมก้อพอ
มีความศรัทธาในพระพุทธศาสนาในระดับที่พอควรระดับหนึ่ง มาเห็นเพื่อนๆปราถนาอยากจะเป็นพระพุทธเจ้าใน อนาคตกาล ก้อเลย อึ้ง ทึ่ง แบบคิดในใจกับตัวเอง"พระพุทธเจ้าเลยเชียว นา" "พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เป็นพระสัพพัญญู ผู้สูงสุด เป็นศาสดาของ 3 โลกเลยเชียวนา" และก้อได้มีโอกาสได้ไปอ่าน ประวัติของ หลวงพ่อปาน กับ หลวงพ่อฤาษี ว่า คนเราสามารถปราถนาเป็นพุทธภูมิได้ สมัยพระศรีศากยมุนีโคดมเจ้าเสวยพระชาติเป็นมหาทุคตะ ขายเสื้อผ้าตนเองซื้อ ด้าย มาถวายในการทอดกฐิน ปราถนาตนเองเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต ก้อทรงสำเร็จดังจุดมุ่งหมายที่ปราถนาไว้ได้ ก้อคือมนุษย์เราสามารถ
ตั้งความหวังปราถนาจะสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าได้ในอนาคต ก้อทำให้ผมพอเข้าใจ จึงทำให้ผมค่อนข้างสนใจคนที่ปราถนาเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต ผมอยู่ต่างจังหวัด เคยมีงานจัดให้เคารพพระบรมสารีริกธาตุ ผมก็ไปเอาดอกไม้ ธูป เทียน มาไหว้ก้ออธิษฐานขอให้บรรลุนิพพานไม่ชาตินี้ ก้อชาติหน้าต่อๆ กันไป
ในอนาคตกาล ก้อเกิดปิติ ขนลุกซู่ แล้วเกิดใจแว๊บๆ ไปทางอยากจะปราถนา พุทธภูมิบ้าง เป็นอยู่ชั่วขณะจิตนึง แต่พอเข้าสู่ภาวะปกติ จิตก็ปรับระดับมา ก็คือเข้าสู่สภาวะเดิมคือ อยากพ้นทุกข์ในอนาคตข้างหน้าโดยคงเป็นได้ระดับสาวกก็เพียงพอ ก้อคือมีแว๊บๆไปบ้าง อาจจะเป็นเพราะเกิดปิติในขณะกราบพระบรมสารีริกธาตุกระมัง เลยมีความคิดไปทางพุทธภูมิ แว๊บแวบ ทำให้รู้ตัวเองข้อนึงว่า
เรากำลังใจยังน้อย ก็ขอบำเพ็ญไปทาง ที่มีของเราไว้ต่อไป ทีนี้ผมอยากจะออกความคิดเห็นซักเล็กน้อย
คือที่ได้อ่านคนที่โพสต์ๆ จะมีบางท่านบอกว่า จะมัวปราถนาพุทธภูมิไปทำไม
อุตส่าห์ได้เกิดมาเจอพระพุทธศาสนาแล้ว รีบทำความดี ไปบวชปฏิบัติธรรม
ตัดกิเลสตั้งแต่ชาตินี้จะดีกว่า เพราะไม่มีหลักประกันว่า เกิดมาชาติหน้าจะเป็นคนดีได้ เกิดมาชาติหน้าอาจจะเป็นมิจฉาทิฐิก็ได้ ผมฟังก็เออแหะ เห็นด้วยเหมือนกัน รีบตัดกิเลสจะได้ไม่ต้องไปเกิดให้เป็นทุกข์สร้างภพ สร้างชาติต่อไปก็น่าจะดีเหมือนกัน แต่ก็มีพวกพุทธภูมิมาแย้งว่า คนเราแต่ละคนมีวิถีทางทีไม่เหมือนกัน มีวิสัยที่ไม่เหมือนกัน จะตกนรกซักกี่ขุมก็ยอม จะสร้างภพ สร้างชาติอีกนานแสนนานก็ยอม ขอให้ได้ช่วยให้สัตว์โลก รื้อขน สรรพสัตว์ ให้พ้น
จากกองทุกข์ได้ก็พอ ผมฟังเหตุผลที่แย้งก็ อือ แหะ มีเหตุผลฟังขึ้น และมีคนบอกว่า
บางที พุทธภูมิ กับ สาวกภูมิ ก็คุยกันไม่รู้เรื่อง ผมว่าก้อจิง เพราะสาวกภูมิ มุ่งตัดกิเลสเข้าสู่พระนิพพานโดยตรง ส่วนพุทธภูมิ มุ่งสร้างบารมีต่างๆเพื่อให้บรรลุในอนาคตเมือบารมีเต็มพร้อม คือมุ่งจะช่วยสัตว์อื่นๆให้พ้นทุกข์ไปด้วย
เมื่อผมอ่านจบ ผมก็เกิดความคิดอย่างหนึ่งขึ้นมา เป็นความคิดของผมที่คิดมา
เพียวๆ เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ผมเลยขอฟันธงไปเลยว่า!!!!!!! ผู้ที่ปราถนาพุทธภูมิ เป็นผู้ที่พิเศษกว่าคนอื่น เคยได้ยินคำนี้ไหมครับ 100 คนจะเกิดมาซัก คน 1000 คนจะเกิดมาซักคน 10,000 คนจะเกิดมาซักคน
พวกที่ปราถนาพุทธภูมิก็คงเป็นประมาณนั้นกระมังคับ ไม่รู้นะเป็นความคิดเห็นของผมคนเดียว แค่อยากจะแสดงควมคิดเห็น ถ้าใครเห็นว่าผิดผมก็ขอน้อมรับคำ ติ-ชม นะครับ เพราะความรู้สึกที่ดีใจที่ได้รับคำชม กับความรู้สึกเซ็งกับที่ได้รับคำด่า
ที่สุดแล้วมันก็เป็นแค่เวทนาเท่านั้น พอเวลาผ่านไปมันก็ไม่มีตัวตน เอ้า!! มาต่อ และผมมี Comment ถึงพวกพุทธภูมิอย่างนึงว่า ผมคิดนะ คิดว่านะ
คนที่ปราถนาพุทธภูมิเนี่ยะ จิตต้องแข็งแกร่ง ตั้งมั่นกว่าคนธรรมดาทั่วไปค่อนข้างสูงนะ เรียกได้ว่าน่าจะหลายเท่านะ จิตต้องไม่ธรรมดาเลยอ่ะ ต้องมั่นคง
แข็งแกร่ง ปณิธานต้องยิ่งใหญ่ เพราะต้องเผชิญ กับการสร้างบารมีไปไม่รู้ กี่ภพ
กี่ชาติ ต้องเจอ สุข เจอทุกข์ นับร้อย นับพัน นับหมื่น เพราะฉะนั้นต้องแกร่งมากๆ ส่วนตัวผมก็อย่างที่บอกไปแล้ว ในชาตินี้ก็คงจะพยายามสร้าง ทาน
ศีล ภาวนา ให้มากๆ ในชีวิตประจำวันที่ค่อนข้างแก่งแย่งชิงดี ชิงเด่นกัน
ก็จะทำให้การบำเพ็ญค่อนข้างลำบาก จึงพยายามทำให้ดีที่สุด ตักบาตร
สวดมนต์ สังฆทาน วิหารทาน ธรรมทาน นั่งสมาธิ และวิธีทำความดีอื่นๆ
เช่น ปล่อยวัวปล่อยควาย บริจาคโลหิต ฯลฯ มีโอกาสจะพยายามทำให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ สะสมๆไป สักวันสิ่งที่เราสะสมจะไปมหาทานเข้าสักวัน
เหมือนหยดน้ำหยดลงตุ่ม มาทีละหยดๆ แต่หยดติดต่อกันสม่ำเสมอ ซักวันก็เต็มตุ่มฉันใดก็ฉันนั้น ถ้ามีโอกาสในอนาคตปลดเกษียณตัวเองจากหน้าที่การงาน หรือ ครอบครัว ก็อยากจะบวชตลอดชีวิต แล้วเข้าป่า เจริญวิปัสสนา เพื่อ
หาทางพ้นทุกข์ที่ตัวเองตั้งความหวังเอาไว้ ซึ่งเป็นเรื่องของอนาคต ตอนนี้
ขณะนี้ เดี๋ยวนี้ ก็ทำได้เพียงความดีเล็กๆน้อยๆที่ได้บอกไว้ ทำไปก่อน สะสมไปก่อน สุดท้าย ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆที่ปราถนาพุทธภูมิ ขอให้เพื่อนๆมีกำลังใจทำต่อไป สิ่งทีเพื่อนๆทำนี่เป็นอะไรที่พิเศษกว่าคนอื่นมากๆ และผมก็ไม่เข้าใจถึงจิตใจของคนเป็นพุทธภูมินะ เพราะผมหวังแค่สาวกภูมิ แต่ผมก็คงทำได้แค่ให้กำลังใจเท่านั้น แต่คนที่หวังพุทธภูมินี่ ต่อไปในอนาคตเมื่อเต็มแล้ว
ก็จะเป็นบุคคลที่เป็น "หนึ่งไม่มีสอง" ขอบคุณมากครับ

 

ผู้ปรารถนาพุทธภูมิเทียบกับมนุษย์ทั่วไปมีเพียงหนึ่งในล้านครับ และที่สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าก็ลดหย่อนลงไปอีก แต่ถ้าเทียบสเกลในระดับอนันตจักรวาลละก็ หนึ่งในอสงไขยครับ

 

มีเรื่องราวเกี่ยวกับพุทธภูมิเรื่องหนึ่งจะเล่าให้เพื่อนๆฟังครับ "มีพระหลวงตารูปหนึ่งเป็นพระอรหันต์ปทิสัมภิทาญาณ มีลูกศิษย์เป็นเณรน้อยอยู่องค์หนึ่ง เช้าวันหนึ่งขณะไปบิณฑบาตร เณรก็เกิดคิดขึ้นมาว่า เป็นพระอย่างหลวงตานี่ก็ดีนะ ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ แต่เป็นพระพุทธเจ้าก็ดีนะช่วยคนได้ตั้งเยอะ แยะ หลวงตาท่านก็เรียกเณรว่า เอ้า เณรๆ เดินข้างหน้าซิ เณรก็ขยับมาเดินข้างหน้าหลวงตา ซักพักเณรก็คิดต่อว่า แต่เอ จะเป็นพระพุทธเจ้านี่ เราต้องบำเพ็ญบารมีอีกเป็นขสงไขย เหนื่อยตายเลย หลวงตาก็สะกิดเณรอีกว่า เณรๆ มาเดินข้างหลังมา เณรก็ขยับลงมาเดินตามหลวงตา แล้วเณรก็คิดต่ออีกว่า ไม่เป็นไรสู้ได้เป็นพุทธภูมินี่ละเยี่ยมที่สุดแล้วทำประโยชน์ได้มาก หลวงตาก็สะกิดน้องเณรอีกว่าเอ้ากลับมาเดินหน้าซิ เณรก็เลยสงสัยถามหลวงตาว่า หลวงตาครับ ทำไมสะกิดผมเดี๊ยวให้เดินข้างหน้า เดี๋ยวให้เดินตามหลังครับ ? เพื่อนๆ พอจะทราบคำตอบไม๊ครับ ลองเอาไปคิดเล่นๆดูแล้วกันครับ

 

อ่านกระทู้หน้า 3 กระทู้ของคุณlotteแล้ว น่าจะอุปทานแล้วละครับบอกมาได้อย่างไรเหลืออีก 3 ชาติ ปรารถนาพุทธภูมินะดีมากๆผมโมทนาแต่พยากรณ์ตัวเองแบบมั่วๆๆแบบนี้ผมไม่ยินดีด้วย อย่างพระราชดำรัสในหลวงพระองค์ท่านบอกว่า " ทำอะไรอย่ามั่ว " ( คืออย่ามั่วนิ่ม ) ยิ่งบางท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิก็มีบารมีสูง - สูงมากแล้ว ผมว่าท่านยิ่งต้องละเอียดละออในเรื่องพวกนี้นะคือไม่มั่ว

 

ยังมีแอบๆไว้อีกหรือครับท่าน อิอิ
ที่บอกว่า ชักจะกลัวๆอยู่ท่านหนึ่งที่ฉลาดมากๆในการสั่งสมบุญญาธิการ
ท่านผู้นี้คือใครครับ อยากรู้อ่ะครับ ?
ถ้าในเวปพลังจิตนี้ ส่วนตัวผมยอมรับนับถือคุณพี่มหาหินมากที่สุด ท่านสุดยอดจริงครับ

 

หุหุ "มีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาเดียว ศาสนาเอกของโลก คนทั้งโลกนับถือพระพุทธศาสนา มีพระรัตนตรัยเป็นสรณะ "