รวม ธรรมะสั้นๆ เข้าใจง่าย ของครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่น - พระป่าธรรมยุติ etc.

สิ่งใดที่เราเข้าไปยึดถือว่าของกูจริงๆ สิ่งนั้นจะต้องตีกลับทับตัวเองอย่างบอกไม่ถูก
ผู้ฝึกหัดปล่อยวางรู้อยู่เสมอ นั้นคือก้อนธรรมอันประเสริฐ

...หลวงปู่ขาว อนาลโย

 

" สมาธิเปรียบเหมือนตะปู ปัญญาเปรียบเหมือนค้อนที่ตอกตะปู
ถ้าตะปูเอียงไปค้อนก็ตีผิดๆ ถูกๆ ตะปูนั้นก็ไม่ทะลุกระดานนี้ฉันใด
ใจเราจะบรรจุธรรมชั้นสูงทะลุโลกได้จะต้องมีสมาธิเป็นหลักก่อน
แล้วจึงเกิดญาณ ญาณนี้จะได้แต่คนทำสมาธิเท่านั้น "

...ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

การภาวนา เป็นเรื่องของการบำเพ็ญ เพื่อความสุข ไม่ใช่เพื่อความทุกข์
แม้จะมีความยากลำบากบ้างก็อย่าท้อถอย ให้เห็นเป็นธรรมดาของการจะทำสิ่งมีค่าให้เกิดขึ้น

....หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร

 

"ไตรสรณคมน์หรือศีล 5 นี่แหละคือ รากฐานของการบำเพ็ญเพียรภาวนา
ถ้าไม่มีฐาน ไม่มีศีลรองรับ ก็ยากจะดำเนินความเพียรได้"

...หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

 

"อย่าไปว่าคนอื่นเขา ตัวเรานั้นดีแล้วหรือ"

...หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

 

ขอเจริญพรว่า จะแก้บทใดอย่าพูดเรื่องนั้น
อย่าไปด่าว่าสามีเจ้าชู้ เล่นการพนัน จะไม่มีทางแก้ไขได้
จะเป็นการหยิกเล็บเจ็บเนื้อ จะเหลือวิสัย
อย่าไปจี้แผลนัก เดี๋ยวจะกลายเป็นโรคมะเร็ง และจะแก้ไขปัญหาไม่ได้

หลวงพ่อจรัญ ธิตธัมโม วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี

 

"..อธิบายทั้งปวงก็เพื่อนำธรรมเข้าสู่จิตและปัญญา
ได้ฟังได้อ่านแล้วก็ให้ทิ้งๆไปเสีย
กำหนดไว้แต่ตัวธรรมแท้ๆ จะไม่มีหนักสมอง
ตัวธรรมนี้อยู่ในความเข้าใจความจริง
อาจอธิบายไม่ได้เพราะไม่มีภาษาจะอธิบาย.."

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

 

ให้พิจารณาดูว่า ร่างกายนี้เมื่อเกิดขึ้นมาแล้ว จะต้องมีความแก่รุกรานเข้ามาหาตนทุกวิถีทาง ความเจ็บก็จะมีมา ความตายก็จะมีมา ความพลัดพรากจากสรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้ก็จะมีมาถึงตนจนได้ ร่างกายก้อนนี้ย่อมมีลักษณะปรากฏอยู่เสมอ เป็นต้นว่า อนิจจัง เป็นของไม่เที่ยงมั่นคงถาวร คอยโยกคลอนอยู่เสมอ ทุกขัง เป็นของที่ทนอยู่ได้ลำบาก อนัตตา ไม่ใช่ตัวตนเราเขา เอามาไม่ได้ เอาไปไม่รอด ตายแล้วย่อมทอดทิ้งเหมือนท่อนไม้และท่อนฟืน หาเป็นสาระแก่นสารมิได้ เมื่อเพ่งพิจารณาด้วยอาการเช่นนี้แล้ว ก็จะเกิดความสลดสังเวชเป็นเหตุจิตสงบตั้งมั่นเป็นสมาธิ

...ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

"เมื่อเราทำดีที่สุดแล้ว
ผลจะเป็นอย่างไร ถูกใจ หรือไม่ถูกใจ
ใครจะสรรเสริญ ใครจะนินทา ก็ปล่อย
ไม่ยึดมั่น ถือมั่นว่า ฉันทำดีแล้วคนต้องชม
ฉันทำดีแล้ว ฉันต้องได้ 2 ขั้น ฉันต้องได้เลื่อนตำแหน่ง
คนดี อยู่ที่ไหน ใครจะว่าอย่างไร ก็ดีอยู่เสมอ
และสามารถดำเนินชีวิตได้ด้วยความพอใจ
นี่คือ ไม่ยินดียินร้าย ไม่ยึดมั่นถือมั่น"

พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

 

การปฏิบัติจำไว้ให้ดี เวลาเราทำได้เร็ว ทำสงบแล้วทำสมาธิ ต้องทำอย่างนั้น ก็ขอให้กล้าหาญอย่าไปกลั้วมัน กลัวเป็นโรคภัยไข้เจ็บ กลัวมันตาย อย่างนั้นอย่างนี้ ยุงมากัดกลัวเป็นมาลาเรีย อย่าไปกลัวมัน ยุงตัวเดียวมันไม่หามเราไปไหนได้หรอก ขามันปวดก็อย่าไปคิดว่ามันจะเป็นโรคเหน็บชาอัมพาต เอวมันเจ็บ ถ้าเราเปลี่ยนอิริยาบถมานั่งไตมันทำงานหนัก มันจะเป็นโรคไตเราก็ต้องไปเดิน อยู่นั่นเอง วิธีแก้ไขมัน เราเดินอยู่ อิริยาบถเรา เปลี่ยนไปมาเรากล้าหาญอย่างนั้น อย่าไปท้อถอย
ครูบาอาจารย์ท่านทำมา ยิ้มทั้งวันเลย ท่านหนังเหี่ยวหนังแห้ง ท่านยังยิ้มได้ ตนเองยังไม่เฒ่าไม่แก่ถึงขนาดยิ้มไม่ออก เราก็ต้องเอาสิ ท่านยังทำได้ ผู้หญิงผู้ชายไม่เลือก ทำสมาธิ ความทุกข์ ความสุขมันมีเหมือนกันหมด เหมือนกันหมด ความโกรธ ความเกลียด มันมีเหมือนกันหมด ทั้งรักทั้งชังเขามี ความสุข-ความทุกข์ เขามีเหมือนกันหมด ความเบื่อหน่ายเขามีเหมือนกันหมด
เหตุฉะนั้นการปฏิบัติเขาจึงว่ามันมีเหมือนกันแต่สติปัญญาใครจะว่องไวกว่ากัน ก็ต้องสร้างซิเห็นว่าตนเองไม่สงบจะหยุดก่อนไม่ได้ ก็ดูเขาวิ่งแข่งกันถ้าเขาแพ้เขาก็ต้องไปฟิตทุกเช้าใช่ไหม ฟิตเพื่อให้วิ่งเร็วขึ้น เราก็ฝึกสติของเราให้เร็วขึ้นซิ ฝึกการปฏิับัติของเราให้แข็งแกร่งขึ้น ต้องดูอย่างนั้น ถ้าใครมีจุดมุ่งหมายอย่างนั้นสงบแน่ ได้รับความสุขแน่
เพราะเราไม่มีงานอะไรนี่ ไม่ได้แบกไม่ได้หามอะไรนี่ เราละทิ้งงามทางกายไม่ได้ทำงานทางกาย พิจารณางานทางจิต จิตวิเวก จิตสงบ ถ้าจิตสงบแล้ว อุปธิวิเวก จะไปละกิเลส เข้าวิปัสสนากรรมฐาน เพื่อหาละกิเลส เพื่อให้จิตของเราได้ว่าง ไม่มีกิเลสจดจำ มันจะได้สบาย เอาแค่นี้แหละนะ

พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก จ.เชียงใหม่

 

บุคคลผู้ประสงค์จะแก้บาปนั้น นอกจากการนั้งสมาธิภาวนาแล้ว
ไม่มีวิธีอย่างอื่นที่จะแก้ได้ เพราะมีอานิสงส์มาก
เป็นวิธีแก้จิตที่เป็นบาปให้กลับมาเป็นบุญได้
แก้จิตที่เป็นโลกีย์ให้เป็นโลกุตระได้
เมื่อแก้จิตให้บริสุทธิ์ดีแล้ว บาปอกุศลก็หลุดหายไปเอง
พึงเห็นองคุลิมาลเป็นตัวอย่าง

หลวงปู่สิงห์ ขันตยาคโม
วัดป่าสาลวัน อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา

 

ภาวนาวันนี้ ธรรมะข้อนี้ช่วยผมได้มากเลยครับ จิตสงบแบบแปลก ๆ แบบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนให้อัศจรรย์ใจ เป็นกำลังใจให้การปฏิบัติของตนขึ้นมาอีก ยังเข้ามาเรื่อย ๆ นะครับ ^^



รู้อยู่ที่เดียว

สติสัมปชัญญะ...สัมมาสติ ก็อันเดียวกันนั่นล่ะ มีหน้าที่กำหนดรู้...

ที่เกิดของธรรม-ที่ดับของธรรม รู้อยู่ที่เดียวนี้ล่ะ...

ละอยู่ที่เดียวนี้ล่ะ วางอยู่ที่เดียวนี้ล่ะ การปรารภความเพียรก็เอาสตินี้ล่ะ...เวลาเกิดความคับขันก็ให้น้อมเข้ามาปฏิบัติอยู่ ให้เพียรเพ่งอยู่จนหายสงสัย...อันนี้สำคัญมาก...เพ่งเข้ามาสู่จิตสู่ใจ อย่าไปเพ่งออกภายนอก...เพ่งจนหายสงสัย...จนไม่มีเกิด ไม่มีดับ...พราหมณาจารย์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่ เพียรเพ่งอยู่จนมันดับไปเอง...แม้เกิดขึ้นแล้ว มันก็ดับไปเอง แต่อย่าเข้าไปยึดถือในอะไรๆ สิ่งที่มันปรุงขึ้นแต่งขึ้น มักจับมันไม่ทัน...

ให้เพ่งจับอยู่เฉพาะในปัจจุบัน...อย่าไปเพ่งอดีต-อนาคต...อดีตเป็นธรรมเมา อนาคตเป็นธรรมเมา...พราหมณาจารย์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่...เพ่งอยู่ภายใน...ต้องเพ่งเข้าสู่ภายใน...สิ่งใดสิ่งหนึ่งเมื่อเกิดขึ้น มันก็ดับไปเอง...อย่าเข้าไปยึดถือสำคัญมั่นหมายว่าเป็นสิ่งนั้น ว่าเป็นสิ่งนี้...เพ่งอยู่จนหายสงสัย...ถ้าหายสงสัยมันก็ได้บรรลุมรรค-ผล-นิพพานเท่านั้นล่ะ...

การเพ่งอย่าให้มันออกไปข้างนอก...ให้เพ่งเข้ามาหาใจ...ให้เข้าสู่ใจ ให้เข้าสู่ ฐิติ ภูตัง...ให้ตั้งอยู่ในธรรม อันไม่ไป ไม่มา ไม่เข้า ไม่ออก


ธรรมเทศนาของหลวงปู่แหวน สุจิณโณ
พระอริยะสงฆ์ แห่งดอยแม่ปั๋ง สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
เรื่อง “ปัจจุบันธรรมเป็นธรรมโม” ในหนังสือหลวงปู่แหวน สุจิณโณ ของ กฝผ.

 

ครั้งหนึ่ง ..พ่อแม่ครูอาจารย์วันชัยท่านเมตตาสอนผมอย่างมีนัยยะว่า

"..เรียนไปเถอะนะ เรียนไปเท่าไหร่ก็ไม่จบไม่สิ้นหรอก
ต่อให้เรียนจบดอกเตอร์ซักสิบใบก็ไม่มีทางจบ.."

คำสอนนี้ ยังเตือนผมอยู่ในความทรงจำตลอดมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่ให้หลงระเริงในความรู้ทางโลกซึ่งเทียบไม่ติดกับความรู้ทางธรรมที่ขนสัตว์โลกออกจากกรงขังทั้งสามมานักต่อนัก
และท่านยังเมตตาเตือนเช่นนี้กับผู้ที่อยู่ในวัยเรียนเสมอๆ

เรียบเรียงโดย: ต่อซออินดี้

 

“พวกท่านทั้งหลายแสดงความสนใจในการบำเพ็ญภาวนา ก็พากันบำเพ็ญภาวนาไป ไม่ต้องไปห่วงไปสนใจกับวัตถุมงคลอันเป็นของภายนอกนี้ แต่สำหรับผู้มีจิตใจเพลิดเพลินอยู่ ยังยินดีในการเกิดตายในวัฏฏสงสาร ยังไม่สามารถหันมาสู่การปฏิบัติธรรมได้ ก็ให้อาศัยวัตถุภายนอกเช่นวัตถุมงคลนี้ เป็นที่พึ่งไปก่อน อย่าไปตำหนิติเตียนอะไรเลย

ครั้นเขาเหล่านั้น ประสบเหตุเภทภัยมีอันตรายแก่ตนและเกิดแคล้วคลาดด้วยคุณแห่งพระรัตนตรัยก็ดี โดยบังเอิญก็ดี ก็จะเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาได้ในภายหลัง ซึ่งจะเป็นเหตุให้เจริญงอกงามในทางที่ถูกต้องได้เอง สำหรับผู้ที่มีศรัทธามากแล้ว ชอบการบำเพ็ญภาวนาจิตใจในธรรมปฏิบัติอันยิ่งๆ ขึ้นไป ในเรื่องวัตถุมงคลนี้ หลวงปู่จะบอกตามสัจจธรรมว่าไม่มีอะไร เป็นเพียงช่วยด้านกำลังใจเท่านั้น…”

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

 

"..มีสุขอยู่ที่ไหน มีทุกข์อยู่ที่นั่น หาสุขจากกาม หาสุขในโลก จะได้มาจากไหน มันคือการหาสุขในทุกข์ สุขไม่มี ตัวของเราไม่มีในนั้น.."

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร
วัดศรีอภัยวัน จังหวัดเลย

 

"สิ่งใดรู้เท่าทัน
สิ่งนั้นไม่สามารถที่จะดึงดูดใจของเรา
ไปทรมานให้เกิดทุกข์ได้"

หลวงปู่พุธ ฐานิโย

 

เงินทอง ส่งถึงโรงพยาบาล
ลูกหลาน ส่งถึงหลุมศพ
บุญกุศล ส่งถึงภพหน้า
ภาวนา ส่งถึงนิพพาน
โกรธเขา เราทุกข์
อภัยเขา เราสุข

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

ผู้ปฏิบัติธรรม...จะต้องเสียสละไม่เห็นแก่ตัว บุคคลใดมีธรรมอันพอจะช่วยให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นได้ แต่ไม่ช่วย พระพุทธเจ้าย่อมไม่ทรงสรรเสริญบุคคลชนิดนั้น

...ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์อย่างยิ่ง..สังขารคือ สภาพที่ปรุงแต่งให้มีขึ้น..สังขารโลก คือ สิ่งที่มีวิญญาณครองคือ มนุษย์ สัตว์ดิรัจฉาน เป็นต้น..สังขารธรรม คือ สภาพจิตปรุงแต่งให้เป็นบุญเป็นกุศล หรือเป็นบาปเป็นอกุศล

...หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ