มีใครเป็นลูกหลานเสด็จปู่พญานาคาธิบดีศรีสุทโธนาคราชบ้างครับ

เป็นเพียงฝัน...ฤามายา!*-*

แถมพักหลังล่าสุดเมื่อคืนฝันว่าได้เดินทางไปยังวัดที่อยู่กลางหุบเขา..วัดทั้งวัดถูกสร้างด้วยแท่งหินศิลาแรงทั้งหมด รูปปั้นหน้าวัดถูกสลัดด้วยหินศิลาที่สวยงามแต่กลับมีชีวิต..ยามใดที่มีภัยหรือสิ่งอื่นใดรุกล้ำ เทวรูปเหล่านั้นกลับฟื้นมีชีวิตและทำหน้าที่รักษาเทวสถานแห่งนั้น
แต่น้องยอมรับจริงๆว่าเป็นวัดที่สร้างด้วยหินศิลาแรงที่สวยงามจริงๆ ลักษณะคล้ายปราสาทเขาพนมรุ้งแต่เป็นวัด และดูมีมนต์ขลังมากกว่ากันหลายเท่านัก...*-*
ถ้าหากเป้นเพราะจิตฟุ้งซ่านก็ม่ายน่าจะใช่ เพราะฝันติดกันบ่อยจัง*-*! จะว่าธาตุกำเริบก็ม่ายใช่เพราะตอนเย็นน้องต้องออกกำลังกายเข้าฟิตเนส แถมตอนเย็นก็ทานน้อย
พี่ๆ.เพื่อนๆคนใหนพอจะรู้มั้งอะคับ...หรือว่ามันจะเป็นเพียงแค่ความฝัน
เคยเห็น...แต่เห็นที่ใหน
เคยเห็น...รางเลือน คล้ายฝัน
เคยเห็น เคยพบ ลืมวัน
เคยเห้น...แล้วพลัน มลายไป

 

โลกนี้ เหลือที่ จะนึกฝัน
เป็นมายา แปรผัน เปลี่ยนแปลงได้
จริง...เท็จ เท็จ...จริงปะปนไป
จริงตรงไหน เท็จตรงใหน ใครรู้จริง

(ลักษณาวดี)

 

เทวะนาคา....ฤาจะเป็นเพียงนาคาที่ไร้ใจ..!

บนมุ่นเกล้า ศิราภรณ์ นาคเก้าเศียร
ผ้าสะพัก เศวตเพียง หิรัญฉาย
ทองพระกร พาหุรัด พราวเพริศพราย
รอยแย้มสรวล ละม้าย สโรชบาน

(ลักษณาวดี)

 

ข้อคิดดีๆ...จากการกินผัก..(ขอยืมข้อความข้างบ้านมาก้าบ)*-*!

ทำไมเราจึงไม่ควรกินเนื้อสัตว์? โดยท่านพุทธทาสภิกขุfficeffice" /><O></O>
<TABLE class=MsoNormalTable style="WIDTH: 95%; mso-cellspacing: 1.5pt; mso-padding-alt: 1.5pt 1.5pt 1.5pt 1.5pt" cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #efefef 1pt solid; PADDING-RIGHT: 1.5pt; BORDER-TOP: #efefef 1pt solid; PADDING-LEFT: 1.5pt; BACKGROUND: #efebef; PADDING-BOTTOM: 1.5pt; BORDER-LEFT: #efefef 1pt solid; PADDING-TOP: 1.5pt; BORDER-BOTTOM: #efefef 1pt solid; mso-border-alt: solid #EFEFEF .75pt" vAlign=top><?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><v:shapetype class=inlineimg id=_x0000_t75 title="Tongue out" alt="" border="0" src="http://palungjit.org/images/smilies/tongue-smile.gif" stroked="f" filled="f" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" o</v:shapetype>referrelative="t" o:spt="75" coordsize="21600,21600"><v:stroke joinstyle="miter"></v:stroke><v:formulas><v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"></v:f><v:f eqn="sum @0 1 0"></v:f><v:f eqn="sum 0 0 @1"></v:f><v:f eqn="prod @2 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @0 0 1"></v:f><v:f eqn="prod @6 1 2"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"></v:f><v:f eqn="sum @8 21600 0"></v:f><v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"></v:f><v:f eqn="sum @10 21600 0"></v:f></v:formulas><Vath o:connecttype="rect" gradientshapeok="t" o:extrusionok="f"></Vath><?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com</o:lock><v:shape id=_x0000_i1025 style="WIDTH: 162pt; HEIGHT: 225pt" alt="" type="#_x0000_t75"><v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\user\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg" o:href="http://www.mindcyber.com/wp-content/uploads/2009/09/WM_1_1-216x300.jpg"></v:imagedata></v:shape>


ข้อคิดพิจารณาธรรม
ท่านพุทธทาสภิกขุแห่งสวนโมกข์จังหวัดสุราษฎร์ธานี
ทำไมเราจึงไม่ควรกินเนื้อสัตว์?
เพราะเป็นการปฏิบัติเพื่อยึดเอาประโยชน์ทั้งฝ่ายโลกและฝ่ายธรรมการไม่กินเนื้อสัตว์เป็นทางก้าวหน้าของสัมมาปฏิบัติอย่างหนึ่ง ซึ่งได้ผลมากโดยลงทุนทางวัตถุน้อยที่สุดแต่ให้ผลมากทางใจ
ประโยชน์ทางฝ่ายธรรม
ข้อที่ ๑เป็นการเลี้ยงง่ายยิ่งขึ้น
เพราะพวกพืชผัก เป็นของหาง่ายในหมู่คนยากจนเข็ญใจซึ่งมีการปรุงอาหารด้วยผักเป็นพื้นนักกินผักย่อมไม่มีเวลาไปกระวนกระวายเพราะอาหารไม่ค่อยจะถูกปากถูกลิ้นนักเลยในขณะที่นักกินเนื้อมักต้องเลียบๆ เคียงๆ เพื่อให้ได้มาซึ่งภัตตาหารเนื้อบ่อยๆญาติโยมเสียไม่ได้ในท่าทีก็พยายามหามาถวายศรัทธาญาติโยมที่มีใจเป็นกลางเคยปรารภกับข้าพเจ้าหลายต่อหลายครั้งว่า เขาสามารถจะเลี้ยงพระได้ถึง ๕๐ รูปโดยไม่รู้สึกลำบากอะไรเลย หากเป็นอาหารที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อกับปลาแต่ที่ผ่านมาต้องฝืนใจทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อย่างมากๆ ไม่ใช่ว่าจะคิดว่าเนื้อมีราคาแพงกว่าผักแต่เป็นเพราะรู้ว่าสัตว์ถูกฆ่าตายเพื่อการทำบุญเลี้ยงพระของเรามีอีกหลายคนที่ทีแรกค้านว่าการทำอาหารมังสวิรัติวุ่นวายลำบาก แต่เมื่อได้ทดลองทำไป ๒-๓ ครั้งกลับสารภาพว่าเป็นการง่ายเสียยิ่งกว่าง่าย เพราะบางคราวไม่ต้องไปติดไฟเลยก็มีตัณหาของนักกินผักกับกินเนื้อมีความแตกต่างกันอย่างไรจะกล่าวในข้อหลังเฉพาะข้อนี้ขอจงทราบไว้ว่า
“คนกินเนื้อสัตว์เพราะแพ้รสตัณหา
กินเพราะตัณหา ไม่ใช่เพราะเลี้ยงง่าย”
ข้อที่ ๒.เป็นการฝึกในส่วน “สัจธรรม”
คนเราห่างไกลจากความพ้นทุกข์ก็เพราะมีนิสัยเหลวไหลต่อตัวเองสัจจะในการกินผักนั้นเป็นแบบฝึกหัดที่น่าเพลินบริสุทธิ์ได้ผลสูงเกินกว่าที่คนไม่เคยทดลองจะคาดถึง พืชผักเป็นอาหารที่จะหล่อเลี้ยง “ดวงธรรมแห่งสัจจะ”ในใจของเราให้สมบูรณ์แข็งแรงดังนั้นการฝึกกินผักอาหารพืชผักจึงเป็นแบบฝึกหัดสำหรับผู้ปฏิบัติธรรมที่ยอดเยี่ยมกว่าแบบฝึกหัดอย่างอื่นๆ เพราะแบบฝึกหัดบางอย่างค่อนข้างง่ายแต่บางอย่างก็ยากเกินจะฝึกทำให้ไม่สามารถนำมาเป็นเกมฝึกหัดประจำทุกๆวันแต่เราผู้ปฏิบัติธรรมต้องฝึกทุกวันจึงจะได้ผลเร็วเหตุฉะนี้การฝึกใจด้วยเรื่องอาหารอันเป็นสิ่งที่เราต้องบริโภคอยู่ทุกวันจึงเหมาะมากอย่าลืมพระพุทธภาษิตที่มีใจความว่า
“สัจจะเป็นคู่กับผ้ากาสาวพัสตร์”
ข้อที่๓.เป็นการฝึกในส่วน“ทมะ”ธรรม
“ทมะ” คือ การข่มใจให้อยู่ในอำนาจคนเราเป็นทุกข์เพราะตัณหาอันได้แก่ ความอยากที่ข่มใจไว้ไม่อยู่มีข้อพิสูจน์เฉพาะเรื่องผักกับเนื้อง่ายๆเช่นข้าพเจ้าเคยเห็นชาวบ้านที่มาจากป่าดอนสูงๆอุตสาห์หาบเอาพวกพืชผักลงมาแลกปลาแห้งๆ จากชาวบ้านแถบริมทะเลขึ้นไปกินทั้งๆที่ต้องเสียเวลาเป็นวันๆ ในขณะที่กลางบ้านของเขาก็มีอาหารพวกพืชผัก เผือก มัน ฟักมะพร้าวฯลฯ อย่างอุดมสมบูรณ์ อีกทั้งอาหารเหล่านี้ยังเป็นของสดสามารถบำรุงร่างกายได้มากกว่าปลาแห้งๆและขึ้นราที่พวกเขาสู้อุตส่าห์ลงมาหามหิ้วขึ้นไปเก็บไว้กินเป็นไหนๆดังนั้น… ผู้ที่ไม่มีการข่มรสตัณหาจักต้องเป็นทาสของความทุกข์ และถอยหลังต่อการปฏิบัติธรรมเหตุนี้การข่มจิตด้วยเรื่องอาหารการกินจึงเหมาะมากเพราะจะมีการข่มได้ทุกวันการข่มจิตอยู่เสมอเป็นของคู่กับผ้ากาสาวพัสตร์เช่นกัน
โปรดทราบ!ว่ามันเป็นการยากยิ่งที่คนแพ้ลิ้นจะข่มตัณหาโดยพยายามเลือกกินแต่ผักจากจานอาหารที่เขาปรุงด้วยเนื้อและผักปนกันมาจงยึดเอาเกมกีฬาฝึกข่มจิตที่เป็นเครื่องชนะตนอันนี้เถิดการเลี้ยงพระในงานต่างๆข้าพเจ้าเคยเห็นเคยได้ยินเสียงเอ็ดตะโรเรียกเอาแต่อาหารเนื้อส่วนอาหารผักล้วนดูเหมือนว่าเป็นการยากที่จะถูกเลือกกับเขามิหนำซ้ำยังเหลือกลับไปอีกแมกระทั่งอาหารที่ปรุงระคนกันมาก็หายไปแต่ชิ้นเนื้อคงเหลือแต่ผักติดจานกลับไปและยิ่งไปกว่านั้นก็คือควรรู้ไว้ด้วยว่าบรรดาพ่อครัวแม่ครัวและเจ้าภาพเขารู้ตัวก่อนด้วยซ้ำไปจึงปรุงอาหารเนื้อสัตว์เอาไว้ให้มากกว่าอาหารผักหลายเท่านักทั้งนี้ก็เพราะตัณหาทั้งของฝ่ายแขกเหรื่อชาวบ้าน และฝ่ายบรรพชิตทั้งหลายร่วมมือกัน “แบ่งอิทธิพล”
ข้อที่ ๔. เป็นการฝึกในส่วน “สันโดษ”
สันโดษ คือความพอใจเฉพาะสิ่งที่มีอยู่ตามฐานะของตนโดยทั่วไปชีวิตของผู้ออกบวชย่อมดำรงอยู่ด้วยอาหารชั้นเลวทว่าข้าพเจ้าเคยเห็นบรรพชิตบางรูป เว้นไม่ยอมรับอาหารจากคนจนเพราะเห็นว่าเลวเกินไปคือเป็นเพียงผักหรือผลไม้ชั้นต่ำ และถึงแม้จะรับมาก็เพื่อทิ้งนี่เป็นตัวอย่างของผู้ที่ไม่เคยมีความสันโดษหรือถ่อมตนดังนั้น… การฝึกเป็นนักกินผักกินอาหารอย่างง่ายๆ จะแก้ได้หมด “สันโดษเป็นทรัพย์อย่างเอกของบรรพชิต”
ข้อที่ ๕.เป็นการฝึกในส่วน “จาคะ”
จาคะ คือการสละสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อความสงบหรือความพ้นทุกข์นักกินผักที่แท้จริงมีดวงจิตบริสุทธิ์ผ่องใสเกินกว่าที่จะมีใจนึกอยากในเรื่องจะบริโภคอาหารที่มีรสหลากหลายเพราะผักไม่ยั่วในการบริโภคมากไปกว่ากินเพื่ออย่าให้ตายซึ่งต่างไปจากเนื้อสัตว์ที่ยั่วให้ติดรสและมัวเมาอยู่เสมอ
ความอยากในรสที่เกินจำเป็นของชีวิตความหลงใหลในรสความหงุดหงิด เมื่อไม่มีเนื้อที่อร่อยมาเป็นอาหาร ฯลฯเรื่องเหล่านี้ข้าพเจ้ารับรองได้ว่า ไม่มีดวงจิตของนักกินผักเลยส่วนนักกินเนื้อนั้น ท่านจะทราบของท่านได้เองเป็นปัจจัตตังเช่นเดียวกับธรรมะอย่างอื่นๆ
ข้อที่ ๖. เป็นการฝึกในส่วน “ปัญญา”
ปัญญา คือความรู้เท่าทันดวงจิตที่กลับกลอก การใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นโทษของการยึดมั่นและให้ใจละวางความยึดมั่นในการกินอาหารแบบฝึกหัดที่ยากและเป็นก้าวที่ใหญ่ของการปฏิบัติธรรมเช่นนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าการฝึกบริโภคอาหารผัก ที่จะเป็นอารมณ์อันบังคับให้ท่านต้องใช้พิจารณาตัวเองอยู่เสมอทุกมื้อเพราะเนื้อทำให้หลงในรส ส่วนผักทำให้ยกใจขึ้นไปซึ่งเหมาะแก่สันดานของสัตว์ผู้มีกิเลสย้อมใจจนจับแน่นเป็นน้ำฝาดมาแต่เดิมปัญญาของท่านต้องรู้อยู่เสมอว่าไม่ใช่จะไปนิพพานได้เพราะกินผัก เป็นแต่การกินผักจะช่วยขัดเกลากิเลสทุกๆวัน
แท้จริงแล้วข้าพเจ้าไม่ได้มีความเห็นว่าฝ่ายที่จะช่วยขัดเกลาจิตใจต้องเป็นผักความจริงอาจจะถือว่าผักเป็นอาหารชั้นเลวหรือไม่ประณีตก็พอแล้วแต่เมื่อมาพิจารณาใคร่ครวญให้ดีแล้วมันมาตรงกับอาหารผัก เพราะจะทำอย่างไรเนื้อก็เป็นของชวนกินเพียงแต่ต้มเฉย ๆพอได้กลิ่นมันก็ยั่วตัณหาอยู่ดี!เพราะฉะนั้นฝ่ายที่จะปราบตัณหาจึงกลายเป็นเกียรติยศของผักไปอาหารผักเป็นอาหารที่ข่มตัณหาได้และมีแต่ความบริสุทธิ์จึงเหมาะสมสำหรับผู้ที่ระแวงภัย และตั้งอยู่ในความไม่ประมาทอยู่เสมอ
ผลดีในฝ่ายโลกอาหารผักมีคุณประโยชน์ต่อร่างกายยิ่งกว่าเนื้อสัตว์หรือไม่? เรื่องนี้วิทยาศาสตร์ในปัจจุบัน ก็บอกแก่เราชัดแจ้งอยู่แล้วว่าอาหารผักจะทำให้ผู้บริโภคมีกำลังแข็งแรงโรคน้อย ดวงจิตสงบ ช่วยให้ความกระหาย ในความอยากความโกรธ ความมัวเมา บรรเทาลงเป็นอันมาก



คัดลอกมาจากhttp://www.mindcyber.com/?p=384<O></O>

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เพิ่งมาอ่าน เป็นกระทู้ที่น่าติดตามมากเลยค่ะ

..............................................

 

ขอโทษนะครับ ผมลืมแนะนำตัวไปตอนแรก ผมชื่อโจนะครับ อายุ 14 ปี

ขอบคุณที่เบนซ์มากนะครับ ที่เอาเรื่องดี ๆ อย่างการไม่กินเนื้อสัตว์มาให้...แต่ ผมทำไม่ได้อะครับ ถ้ากินผัก แล้ว ท้องจะอืดมาก ถ้ากินผลไม้ จะท้องเสีย แต่ถ้ากินเนื้อสัตว์ไม่ว่าจะเนื้ออะไร ไม่เคยเป็นอะไรเลย(แต่ผมไม่ฆ่าสัตว์นะครับ เป็นคนรักสัตว์.โดยเฉพาะ งู)

 

เดี๋ยวจะมีสมาชิกใหม่มาอีก 1 คน อิอิ

 

:z2โห๊ะๆๆ..! *-* เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ ยินดีที่ได้รู้จักคับน้องโจโจ้บาออย55*-*!
ทานผักม่ายได้แบบนี้ฉงฉัยหมูเห็ดเป็นไก่แถวๆบ้านคงอพยพวิ่งหนี้เข้าป่ากันหมดแน่ๆเลยอะ ฮ่าๆ
มีรัยมาเล่ามาเม้าท์..กันมั้งอะคับน้องโจ ..พี่เหง๊าเหงาจะแย่อยู่แล้ว..พวกพี่หญ่ายยยยก็ม่ายกลับบ้านกันเลย...น้องโจโจ้มีอะรัยสนุกก็เม้ามาเลยนะก้าบ..*-*(kiss)

 

:z3ว่าแต่เราเป็นคนที่ไหนอะคับ(อย่าบอกนะว่าเป็นคนทุกที่) เหอะๆ ม่ายงั้น..งูตัวน้อยๆคงจะต้องแปรพระราชถานไปอยู่ในขวดยาดองเสียเป็นแน่แท้*-*(แซ่บหลายๆ)
ว่าแต่เราก็อายุม่ายค่อยต่างกันมากเลยนะคับห่างกันแค่ม่ายกี่ปี(จะบาปมั๊ยหว่า)*-*dencee

 

เห็นมีคนโพสถามกันว่าคนมีองค์พญานาค ลูกหลานพญานาค จะมีลักษณะอย่างไร
<!-- google_ad_section_end -->
1. เป็นผู้มั่นคงในพระรัตนตรัย
2. มีความสนใจ ใคร่รู้ในเรื่องพระนาคา
3.มักจะมีนิมิตต่างๆ มาเกี่ยวกับพญานาคฝันเห็นบ้าง นิมิตว่าได้รัตนมณีแก้วบ้าง (เพ็ชรพญานาค) การฝันเห็นอะไรทำนองนี้เป็นนิมิตเตือนให้เราเริ่มรู้ตัวว่าสายสัญญาเก่าเราเคยอยู่ภพภูมินี้แต่ต้องการมาเกิดเพื่อสร้างบารมีต่อในภพมนุษย์จึงมามีนิมิตให้เราเร่งทำบุญ ทาน ศีล ภาวนา
4.เวลาไปสถานที่ใดที่มีรูปปั้น รูปสักการะพญานาค จะรู้สึกรักและคุ้นเคย เช่นวัดวาอารามต่าง ๆ คำชะโนดเป็นต้น
5.ในช่วง 500 ปี นี้นับจากช่วงกึ่งพุทธกาล เหล่าพระนาคาได้รับหน้าที่ให้ดูแลพระศาสนา คนที่เคยเป็นลูกหลานที่มาเกิดเป็นมนุษย์นั้นจึงเหมือนมีความรู้สึกได้ว่ามีสายสัญญาเดิมของเหล่าพระนาคา

หมายเหตุ : ได้รับความรู้นี้จากท่านปู่พญาศรีสุทโธนาคราช

 

เรื่องจะเมาส์น่ะมีเยอะแยะครับ แต่..เป็นเรื่อง.......ไร้สาระน่ะครับ ผมเป็นคนจังหวัดชัยนาท ครับ ^___^

พูดถึงเรื่องงูดอง ไม่เคยกินอะครับ เคยกินแต่เหล้าขาวดองแมงป่องช้าง เขาบอกแก้อำมพาต ตาผมกินได้ 2 ปี....ตายเลย

 

:z17เหอะๆ..*-* ขอบจัย!!!
พี่ว่าโจเก็บไว้กินเองก็แย้วกานนะก้าบ..พี่ขอบาย55 (กลัวตาย..*-*!)
ว่าแต่โจลองชวนพี่วรุณบุตร..กะพี่สิงหนต์ดูดิเผื่อว่าพี่ๆเค้าจะขาเหล้า(ยาดอง)*-*
อะหน่า..พี่ๆเค้าคงจะม่ายปฏิเสธหรอก..สุรากินเป้นระยะๆ ฮ่าๆ!!!!*-*pity_pig

 

มารายงานตัวครับผม

 

ดีจ้า~ไม่ได้กลับบ้านตั่งหลายวัน ( ตั่งแต่โพสต์ข้อความสุดท้ายโน่นแหละ *=_=* ) คิดถึงจังเลย~

เมื่อไม่นานมานี้ มีอยู่คืนนึง ฝันว่าท่องเที่ยวไปเรื่อย คงจะไปไกลมากไปหน่อย ก็เลยโดนรังแก
พรก็ฝันของพรไปเรื่อยๆแหละ สนุกดีออก แต่บางทีก็เผ่นกลับมาแทบไม่ทัน ต้องเจ็บตัวกลับมา
ไปเยี่ยมชมสถานที่แห่งนึง เต็มไปด้วยภูเขาและหินผา ไม่ค่อยมีต้นไม้ ดูแล้วแห้งแล้งไม่เจริญตา
บรรยากาศก็มืดสลัว พรเห็นร่างทิพย์ของตนเป็นผู้หญิงสวย นุ่งชุดออกสีทองๆดูสว่าง
คือเห็นเหมือนมีแสงนวลสว่างห่อหุ้มตัวอยู่ แล้วเจ้าถิ่นก็ปรากฏกายออกมาขวางทางไว้ไม่ให้กลับ
อืม! นาคซึ่งมีเกล็ดสีดำ ก็สู้กันพักนึง พรมีพลังมากกว่าก็เอาชนะได้ไม่ยาก เขาเรียกพรว่า ผู้ใช้เวทย์
แต่มีปัญหาตรงที่เมื่อเขาแพ้ เขาก็ยังไม่ยอมให้พรกลับ ทั้งยังเรียกพรรคพวกให้ออกมาช่วยกันไล่ต้อน
นาคสีดำทั้งนั้นเลย ดูแล้วเหมือนภูตผีปีศาจมากกว่า พวกเขากรูเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง
นับได้ประมาณเจ็ดตน นาคดำตนที่มีอาวุโสมากกว่าพวกเป็นแกนนำ เขาชมว่าเรามีฤทธิ์มาก
เป็นผู้ใช้เวทย์ที่เป็นหญิง ซึ่งในเผ่าพันธุ์ของเขานั้นไม่มีผู้หญิงที่มีฤทธิ์มากเหมือนอย่างเรา
เขาก็เลยจะจับตัวเราเอาไว้เพื่อใช้เป็นรังไข่ให้กับตระกูลเขา ( จะให้เป็นแม่พันธุ์ !! หว๋าย~ )
เมื่อพวกเขากรูกันเข้ามาจับตัวพรไว้ พรก็ดิ้นรนสุดฤทธิ์สุดเดช กว่าจะหลุดออกมาได้ก็เหนื่อยแทบตาย
สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ใจเต้นเป็นตีกลอง ฝันร้ายจัง ทั้งๆที่ก่อนนอนก็สวดมนต์ไหว้พระแล้วนา
ผลก็คือเมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเช้า ก็พบว่าตนเองนั้นเจ็บไข้ได้ป่วย ทั้งที่เมื่อวานยังปกติดีอยู่
ก็ทำเอาไม่สบายอยู่หลายวันเลยเชียวล่ะ ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว เนี้ย~หายป่วยก็เอามาเล่าให้อ่านกัน

 

ความฝันที่พร น่ากลัวจัง...

มีเรื่องจะมาเล่าเกี่ยวกับ....สัตว์ปีก

ผมเป็นคนคนนึงที่...ไม่ค่อยชอบนก และ ไม่รู้ทำไมนกมันก็ไม่ค่อยชอบผม เมื่อไม่นานมานี้ หน้าบ้านผม(เป็นสวน) มันมีนกเหยี่ยว ตัวใหญ่มาจับนกตัวเล็ก ๆ กิน และ จังหวะนั้นผมออกไป ย้ายกระถางต้นไม้...ไอ้เหยี่ยวตัวนั้น....ผมคงเคยสร้างกรรมกับมันมา มันพุ่งเข้าหาผมทันที และด้วยความที่กลัว บวกกับ สัญชาติก็เลย เขวี้ยงกระถางต้นไม้ใส่มัน...มันหลบได้ ส่วนผมก็เสียกระถางต้นไม้สุดที่รักที่มีอายุ ประมาณ 30 ปีไปเพราะมัน

เรื่องที่ 2 ผมก็เป็นคนมีเมตตา ถึงจะไม่ค่อยชอบนก แต่วันนั้นผมเห็นนกเอี้ยง หล่นจากต้นไม้ เพื่อนผมมันก็จับมาแล้วจะหักคอ มันบอก"มันจะได้ไม่ทรมาร"ผมก็ไม่ยอม และ เอาไปให้พระอาจารย์ดู พระอาจารย์ท่านก็ให้ผมเอาไปให้ภารโรงเลี้ยงแต่ให้ป้อนข้าวป้อนน้ำมันก่อน นกเอี้ยงตัวนั้นก็ช่างแสนดี ผมป้อนข้าวมัน มันกัดนิ้วผมเป็นรอย ผมพยายามจะจับตัวมัน ยกขึ้น มันก็ใช้เล็บมันจิก เข้าเต็ม ๆ มือผมจนเลือดซิบ T__T แต่สุดท้ายก็ พามันไปให้ภารโรง...แต่ 2 วันต่อมามันก็ตาย (ความสูง ของรังที่ตกลงมาประมาณ 5 เมตรและมันยังเป็นนกเอี้ยง..ที่ยังบินไม่ได้)

 

ขอถามเรื่องการบูชาสมเด็จปูพญานาคด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะชาวนาคานาคีทุกท่าน คือเวไนยสัตว์ อยากทราบวิธีการบูชาเสด็จปู่นะคะ ต้องใช้อะไรบ้างค่ะ ถ้าเราไหว้พระสวดมนต์ทุกวันเราต้องทำที่บูชามั้ยค่ะ คือหนูพื้นที่จำกัดนะคะแต่ต้องการบูชาท่านดีๆนะคะ แล้วสวดมนต์บทไหนเพื่อแสดงการสักการะบ้างค่ะ ขอความกรุณาช่วยตอบด้วยค่ะ ขอบพระคุณทุกท่านที่เมตตาค่ะ;aa19;aa21;aa21

 

ปกติไม่ดื่มสุราเมรัยอยู่แล้วครับ แล้วยิ่งมียันต์เกราะเพชรอยู่ด้วย ศีล 2 ข้อที่ไม่ขาดเลย คือ ข้อ 2 และ 5 ต้องถืออย่างตั้งมั่น ส่วนข้อ 1 กับ 3 นี่ก็ถือเป็นปกติอยู่แล้ว จะมีก็แต่ ข้อ 4 ได้บ้าง ขาดบ้างครับ แฮะๆๆๆ เห็นเรียกพี่สิงหนๆ นี่ จะบอกว่า พี่สิงหนนี่แค่ 22 เองเด้อครับ ไม่น่าจะห่างกับพี่เบ๊นซ์ซักเท่าไหร่ ส่วนพี่อุ้ม พี่กฤศ พี่พรพรหม และพี่ๆ คนอื่นๆ นี่ เป็นอาวุโสประจำห้องครับ ฮ่าๆๆๆ

สำหรับ คนที่สงสัยเรื่องพญานาค ให้ลองสังเกตดูว่า คนทั่วไป ไม่ค่อยศรัทธา หรือเชื่อเรื่องพญานาคเท่าไหร่ แต่ถ้าคุณเชื่อมั่นว่ามีอยู่จริง ประกอบกับฝันด้วย อะไรด้วย คุณก็คือลูกหลานพญานาคนั่นแหละครับ ไม่ต้องไปกังวล ว่าตัวเองเป็นนาคอะไร วรรณะไหน เป็นลูก เป็นหลานใคร เพราะทั้งเผ่าพงศ์วงศ์วานเป็นญาติพี่น้องกันหมด อยู่ใกล้ใคร เขาก็จะมาสงเคราะห์เองครับ

เรื่องการบูชา เนื่องด้วยท่านเป็นเทพ หลัก วิธีการ แบบแผนพิธีย่อมมีอยู่บ้างตามธรรมเนียม แต่หากบูชาประจำวัน ใช้การปฏิบัติบูชาท่าน ไม่ว่าจะเป็นการสวดมนต์ การนั่งสมาธิ การทำจิตใจให้บริสุทธิ์ มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ในขณะจิตที่พึงระลึกได้ ตามแต่จริต และความชอบส่วนบุคคล ท่านจะปลื้มใจสุดๆครับ ยึดคำสอนพระพุทธเจ้าเป็นหลัก ดีชัวร์ คอนเฟิร์มครับ

ช่วงนี้ ต้องยอมรับว่า ปัญหามีมากเหลือคณา นับแต่ระดับประเทศ ลงมาจนถึงระดับตัวบุคคล ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นการทดสอบกำลังใจของชาวเราว่า จะอดทนในการทำความดีได้สักเพียงไร ช่วงนี้ถ้าใครเผลอตัวทำชั่วหล่ะก็ ต้องขอบอกว่า พลาดจริงๆ ช่วงนี้แหละ ต้องเร่งทำคะแนน บำเพ็ญเพียรกันสุดๆ ตามแต่ละแนวทางของบุคคล ยังไงก็อดทนเอาหน่อย อีกไม่นานปัญหาต่างๆ ก็จะคลี่คลาย ใน 2-3 ปีข้างหน้า (ฟังท่านมาอีกที) ฟ้าหลังฝนก็จะสดใสครับ

สำหรับท่านที่มีปัญหาเรื่องเงินๆ ทองๆ เช่นกระผมคนหนึ่ง ขอฝากคาถาเงินล้านของหลวงพ่อพระราชพรหมยานได้เมตตาสั่งสอนลูกศิษย์ โดยที่ท่านได้รับความเมตตามาอีกทีจากเบื้องบน ใครท่องบ่นคาถานี้ จะไม่ขาดสภาพคล่องทางการเงินครับ ท่องกันให้ขึ้นใจ ท่องซักวันละ 100 จบ ยิ่งท่องยิ่งคล่อง ตามนี้ครับ

"สัมปะจิตฉามิ
นาสังสิโม
พรหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะรายันติ
พรหมา จะ มหาเทวา อภิลาภา ภะวันตุ เม
มหาปุญโญ มหาลาโภ ภะวันตุ เม
มิเตพาหุหะติ
พุทธะมะอะอุ นะโมพุทธายะ วิระทะโย วิระโคนายัง
วิระหิงสา วิระทาสี วิระทาสา วิระอิตถิโย พุทธัสสะ
มานีมามะ พุทธัสสะ สวาโหม
สัมปะติจฉามิ
เพ็ง เพ็ง พา พา หา หา ฤา ฤา"

เน้นนะครับ สำหรับคาถานี้ ท่องไม่ยากเลย สั้นมากๆ จำให้ขึ้นใจ เวลาไปไหนมาไหน หรืออยู่ว่างๆ ก็ท่องไปด้วย จะเกิดสมาธิดีมาก บางครั้งบางที อยู่นิ่งๆ คาถาจะลื่นไหลไปเองเลยครับ เหมือนจะควบคุมไม่ได้ ผมลองท่องคาถาบทนี้มา ด้วยอาการที่คิดว่า มาลองกันซักตั้ง ปรากฏว่า ดีมากๆ เงินมีไม่มาก แต่ไม่ขาดมือครับ พอกินพอใช้ แล้วยังมีเหลือทำบุญอีกด้วย ท่องเยอะๆ เพราะปัจจุบันนี้ แก้วสารพัดนึก หรือเงินกระดาษนี่สำคัญมาก จะทำอะไรต้องมีเงิน ช่วยเสริมบารมีได้ดีครับ

โชคดีมีเงินเหลือใช้ เหลือเก็บกันทุกท่านนะครับ สาธุฯ (deejai)

 

ร่วมบุญทอดผ้าป่าถวายให้กับสำนักสงฆ์พุทธาวรารามบ้านโค้งสวรรค์ ตำบลโนนทัน อำเภอเมืองหนองบัวลำภู จังหวัด<WBR>หนองบัวลำภู ในวันที่ 6 ธันวามคม 2552 และร่วมทอดผ้าป่าสามัคคี สายบุญองค์พญานาคาธิบดีศรีสุทโธนาคราช และพญานาคีณีศรีปทุมมาเทวี (โดยลูกหลานองค์เจ้าปู่ศรีสุทโธนาคราช และเจ้าย่าศรีปทุมมาเทวี ) ประมาณเดือนมกราคม 2553 ถวายที่วัดอัมพวันวิทยาราม ต.เมืองเพีย อ.กุดจับ จ.อุดรธานี โดยนำปัจจัยที่ได้จากการถวายไปปูกระเบื้องและซ่อมแซมรอบพระวิหารหลวงปู่แก้วซึ่งเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ และเป็นสิ่งยึดเหนียวจิตใจชาวอำเภอกุดจับและชาวเมืองอุดรธานี

Email : pithak@live.com

 

อำนาจและพลานุภาพแห่งพรหมวิหารธรรม*-*

(good)อะนะ..จัดไปอย่าให้เสีย555*-*
โอม!!! เงินจงมา เงินจงมา*-*
ยังงัยเบนซ์ก้ยังอ่อนกว่าอยู่ดีอะคับพี่สิงหล...*-* เหอะๆ งานนี้ฆ่ากันให้ตายซะยังจะดีกว่าที่จะถูกเรียกว่าพี่...ยอมแพ้อยู่แค่คนเดียวก็น้องลูกหยีลุกสาวคนดีของพี่อุ้มนี่แหละ
ลดอายุลงมาสู้ด้วยม่ายไหว..*-*!
ช่วงนี้โลกทั้งโลกต่างอบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งการฆ่า..จิตใจของคนเราก็เริ่มจะถูกบีบคั้นให้กระทำกรรมที่เลวร้าย....ขอให้อดทนต่อแรงยั่วยุนะคับ..สติคือการระลึกได้..สัมปชัญญะคือการระลึกตัวทั่วพร้อม...สิ่งเหล่านี้จะคอยเป็นกำลังสำคัญให้ตัวเราดำรงค์อยู่ด้วยความรอบคอบและไม่ประมาท...อีกอย่างควรเจริญพรหมวิหารให้มากๆนะคับ
ด้วยองค์คุณแห่งความเมตตาจะนำพาให้เราพบเจอแต่สิ่งที่ดีงาม..แม้นเทพเทวดาก้เอ็นดูรักใคร่..สรรพชีวิตได้พบเห้นก็เกิดจิตโอนอ่อน...เพราะด้วยอำนาจแห่งพรหมวิหารที่เราตั้งใจเจริญอยู่เนืองๆ..จึงทำให้ผู้คนที่อยู่รอบๆข้างตัวเองรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้....อีกทั้งพรหมวิหารยังมีคุณวิเศษอีกอย่างคือ..ทำให้เราเข้าสู่สมาธิได้เร็วและง่ายขึ้นเพราะจิตมีแต่ความเมตตาเป็นที่ตั้ง..ความเร้าร้อนแห่งดวงจิตมีน้อย..จึงทำให้กำลังแห่งการรวมธาตุเป้นไปได้เร็วและนุ่มนวล...จิตจึงเข้าสู่กระแสแห่งความสงบได้ง่ายและทรงพลัง...*-*
ลองทำดูนะคับ..หากใครอยากทำตัวให้เป้นที่รักไม่ว่าจะเป็นเทวดาและสรรพสัตว์ทั้งหลาย
เรื่องนี้เบนซ์เอาหัวน้องลูกหยีเป็นประกัน..เอ๊ย!! ม่ายใช่เบนซ์เอาหัวแครอทเป็นประกัน*-*!
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่ทำแล้วประสบพบเจอด้วยตัวเบนซ์เอง...งานนี้หมอเบนซ์ฟันธง!!!!!!
ของดีเทค กะ นิค ม่ายต้อง ฮ่าๆ
***ปล*** พรหมวิหารเป็นสิ่งที่ประเสริฐ..เป้นของที่งามเลิศแม้องค์พระสัพพัญญูเจ้าพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธะยังทรงสรรญเสริญ...catt10

 

ไปด้วยๆๆ ใกล้ๆบ้านด้วยครับ

มีใครไปบ้างรายงานตัวด้วยเน้อ

แล้วพบกัน