ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ยังไม่ทันเจอหน้าเลย อย่าเพิ่งด่วนสรุป
เราเป็นคนมีกระแสเมตตาสูง ถ้าได้เจอหน้าก็คงเข้าใจ

แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าไม่ต้องมาใช้กสินหรือส่งไรลองผมหรอก เสียแรงเปล่าๆครับ
แหมพ่อคนจริง ใครจะกล้าแหย่เสือหลับ ...
ไม่มีหรอกจ๊ะกสิณ ส่องอะไร แค่ไปอ่านข้อความที่คุณโพสต์ไว้เท่านั้น
ป.ล.รู้ได้ไงว่ากสิณมาจากใคร ใช่เราแน่หรือ??? ในบอร์ดนี้ก็มีเพียบเลย

เพราะจะตายฟรี 555+
นพการมีคู่แข่งหัวเราะแล้ว แหมหัวเราะได้นักเลงมาก
ป.ล.นี่คือการขู่หรือเปล่า ไม่ต้องขู่ ธรรมดาก็ขี้กลัวอยู่แล้ว
แหมว่าจะให้พาไปฝึกกสิณที่สำนักพระราชพรหมญานซักหน่อย ชักเริ่มลังเล

 

กำลังอ่านกระทู้ กสิณอะไรฝึกง่ายสุดหนอ? อย่างเมามันนะ

 

ไฟนี้ จักร้อน มากกว่า กสิณไฟทั้งปวง
ผู้สำเร็จกสิณ ในธาตุทั้งสี่ ก็จักไม่อาจดับไฟนี้ได้ ไม่ว่ากรณีใดๆ
มีเพียงอำนาจบุญ(ที่มากพอ)เท่านั้น จึงจะดับไฟนี้ได้

จารุจันทร์ มีเชื้อแห่งไฟนี้ในกายอยู่แล้ว
จงเร่งฝึกขึ้นมาคุ้มครองกาย ธาตุ จิตวิญญานของตนเองเถิด อย่าได้ช้า

มีเหล่ามารในมิติกลุ่มหนึ่ง เขม้นมอง และตามหาที่ไปที่มาของหนูในอดีตภพอยู่
และอย่าได้หลงไปกับการชักนำ จากมนุษย์ และจิตวิญญาน ใดๆ

 

ขอบพระคุณ คุณหมอ suwi รวมทั้ง ท่านสุวิ2 เย็นจากจิตตัวใน เย็นซึ้งไปถึงจิตธาตุ

หนูงงมากค่ะ ว่าทำไมหนูเพิ่งมารู้เรื่องพวกนี้ แต่หนูก็จะสู้ต่อไป

อนุโมทนาบุญกับคุณหมอค่ะ

 

เมื่อนอนหลับตาไป นึกถึงไฟในดวงจิต นึกถึงท่านสุวิ2

ปรากฏร่างสีขาวออกจากกาย ไปนั่งสมาธิ หันหน้ามาทางเดียวกับที่เรานอน

พลันเกิดแสงสีส้ม ที่เปลือกตาสองข้างแล้วแผ่ขยายออกไป

กำหนดใช้จิตจับพลังงาน ด้วยจุดอุณาโลม

แสงสีส้มพุ่งเข้าหากันอย่าเร็วมาที่จุดอุณาโลม ด้านหน้า

เป็นจุดสีดำเรืองแสง แล้วแผ่สีส้ม เขียว นำ้เงิน แดง อย่างรวดเร็ว

ไฟเกือบจุดติด นาฬิกาปลุกดัง ...

ตอนนี้แสบหน้าผากมาก ตาเหมือนเป็นฝ้าสีขาว

 

(kiss)

 

น้ำอมฤต

หลังจากไปอ่านเรื่องความฝันของหมอสุวิ และสุวิ2 ก็เลยอยากเล่าบ้าง

ฝันไปว่าเป็นเทพธิดา ใส่ชุดสีทอง งดงาม แต่

ลอยอยู่บนเมฆบนสวรรค์ มีหม้อ(ใช้คำว่าหม้อได้ไหม มันสวยงามมาก)สีทองขนาดใหญ่

มีลวดลายแบบนาคพันอยู่

น้ำใสมีประกายสีรุ้ง และมีเหมือนละอองทอง ที่เปล่งแสงได้ และราวกลับมีชีวิต

เรากำลังจะเหาะขึ้นจากหม้อหรืออะไร หรือบ่อน้ำสีทอง แต่อยู่บนเมฆ

ปรากฏว่าโดนเชือกหรือแส้ หรืออะไรบางอย่างเป็นเส้นสีทองรัดตัวไว้

ปรากฏว่าตกลงไปข้างๆหม้อสีทองนั้น

เจ้านี่ช่างหาเรื่องนัก เค้ายุ่งกันไปหมด ยังคิดหนีอีก

แล้วเทวดาองค์นั้นก็โผล่มา ลอยอยู่ หนวดกระดิกเชียว

รัศมีสีแดง หน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดง(พี่แกคงโกรธมากจริง)

เราก็ร้องไห้ออกมา(แกล้งทำ)

เทวดาบอกว่า เจ้าไม่ต้องบีบน้ำตา จงทำงานต่อไป มีเจ้าคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้

แล้วก็ปรากฏ เหมือนแก้วหรือจอกอันเล็กๆ มากมายเป็นหมื่นๆใบ แต่ละใบมีประกายเหมือนเพชร แต่เป็นแก้วใส

เราก็เอากระบวยทองที่มีด้ามเป็นนาคสีทอง ตักน้ำนั่นใส่จอก ทีละใบ
(กี่ชาติจะเสร็จ)

เราถามท่านว่า น้ำอะไรเจ้าคะ กินได้มั้ย(ประจบ หาทางหนี)

เทวดาที่หายหน้าแดงแล้ว หน้าดำแทน และกลับทำตาหวานใส่เราซะงั้น

แล้วก็ยิ้มทั้งปากและตา (ในตอนนั้นรู้สึกว่าหน้าคุ้นมาก) และแส้ก็ไปอยู่ในมือ

ก็น้ำอมฤตน่ะซิ แม่เทพธิดาน้อย

ไม่ต้องกังวล หนึ่งในนั้น เป็นของเจ้า

หรือจะอาบทั้งตัวก็ได้

ป.ล.ก้มลงมองตัวเอง ผิวเรามีประกายเหมือนละอองทอง

และรอบตัวเราปรากฏฉัพรังสี สีรุ้ง

เลยคิดว่า น้ำนี่ เหมือนผิวเราเลย ชอบๆ สวยดี(คิดไปได้นะ)

ป.ล.เทวดาอะไร ตัวดำๆแดงๆ

เพิ่งมารู้ว่า ไม่ใช่เทวดาทีหลัง (สุดจะโง่)

 

คุณ jarujun ที่ผมบอกไว้"แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าไม่ต้องมาใช้กสินหรือส่งไรลองผมหรอก เสียแรงเปล่าๆครับ เพราะจะตายฟรี"
อันนี้คืออย่าส่งมาเลยเพราะผมไม่มีอะไรไปสู้รบด้วย จะทำให้ผมตายไปเปล่า แบบเสียแรงเปล่าอ่ะครับ

นพการมีคู่แข่งหัวเราะแล้ว แหมหัวเราะได้นักเลงมาก
ป.ล.นี่คือการขู่หรือเปล่า ไม่ต้องขู่ ธรรมดาก็ขี้กลัวอยู่แล้ว
แหมว่าจะให้พาไปฝึกกสิณที่สำนักพระราชพรหมญานซักหน่อย ชักเริ่มลังเล
อย่าเอาผมไปเทียบชั้นกับคุณนพการ เลยครับ มันคนละ level กัน ผม level 0 ความโหดต่างกันเย๊อะครับ อิอิ ถ้าเรื่องกสินอิญญาต้องปรึกษากับคุณนพการ เลยครับ และผมก็ไม่ได้ขู่ครับ ผมเป็นคนจิตใจดี๊ดีถึงหน้าตาจะโหดมากก็เถอะ เย็นมาก็เย็นไปครับ

 

งั้นไม่เกินวันที่ 3 มีนาคา นี้ จะไปหา GPRS ให้นะจ๊ะ

ป.ล.เค้ากลัว

ถ้า btme เลเวล 0 สงสัยจารุ เลเวลติดลบ เป็นทารกเพิ่งคลอด ร้องอุแว้ อุแว้

 

แหมๆถล่ม(ถ่อม)ตัวจริงแม่ ถ้ามีโอกาศไปจริงก็อยากให้คุณ jarujun ไปด้วยครับ
แบบว่ามีคนในพื้นที่ไปด้วยมันก็อุ่นใจอะนะ ถ้าว่าง ขอรับรองด้วยเกียรติของลูกเสือสำรองว่าไม่มีพิษมีภัยกับใครจ้า ถึงหน้าตาจะโหดแต่ก็ไม่ถึงขนาดพาไปวัดไปวาไม่ได้นะ 55

 

@หมอสุวิ แอบซุ่มอ่านอันใดคะ พออ่านเรื่องของหมอแล้ว กล้าเล่าอีกหลายเรื่องเลย
ป.ล.เพราะเรื่องหมอพิศดารกว่าเรื่องหนูเยอะเลย อิอิ

และหนุกหนานมาก นึกว่าคนเขียน ยี่สิบต้นๆ ที่แท้ เป็นปรมาจารย์นี่เอง อิอิ

ป.ล.สงสัยทำไมแม้ตัวเราชราภาพ แต่กายทิพย์ยังหนุ่มหรือสาวอยู่

 

ไปวัดไปวา เนี่ย ไปได้ตอนสายๆใช่มั้ย อิอิ

ตามนั้น เดี๋ยวผิดสัจจะวาจา

 

สิงหฺนั้น เริ่มทำตามที่ขรัวอินทร์บอก
ในจิตปรากฏสายใยสีขาว เป็นเส้นๆเรียวเล็ก ราวกับด้ายป่าน
สีของมันขาวสะอาด และเรืองแสงจางๆ
สายนั้นเริ่มจากบริเวณลิ้นปี่
แล่นขึ้นไปที่กลางอก ไล่กลับไปที่กลางสันจมูก
มาหยุดที่หว่างคิ้ว และไล่ออกไปที่กระหม่อม
จากนั้นสายใยสีขาว ที่ตอนแรกเหมือนควันจางๆ
ก็หนาแน่น ราวกับมันถักทอแน่นขึ้น เหมือนควันด้ายเป็นสายยาว
ไหลกลับลงมาจากกระหม่อม แต่คราวนี้ไหลไปทั่วร่าง
ฝ่ามือ ปลายนิ้วมือ
ไหลไปตามแนวกระดูกสันหลัง
ไหลลงไปที่ก้นกบ
ตามขาทั้งสอง
หัวเข่า ข้อเท้า
กระดูกขา ไล่ออกไปที่ปลายนิ้วเท้า
แล้วนิ้วมือนิ้วเท้า
ฝ่ามือฝ่าเท้า
ต่างก็สายพลังนี้ไหลเข้ามา
แล้วทุกสายก็มารวมกันอยู่ที่ช่วงท้อง
บริเวณลิ้นปี่
เกิดเป็นสายใยกลุ่มก้อน
หมุนวนตามเข็มนาฬิกา
ราวกับกงจักรที่หมุนเอง
สีนั้นเริ่มใสขึ้น ใสขึ้น
จนกลายเป็นดวงสีขาวใส แต่ตรงกลางขุ่น
สิงห์นั้นจิตจับอยู่ที่ดวงพลังงานนั้น

 

ราวกับตาที่สามของสิงห์จ้องจับไปที่กลุ่มก้อนสายใยพลังงาน
มองมันหมุน หนุนเนื่อง
ให้รู้สึกราวกับกายสั่นเทิ้มไม่หยุด
ขนในตัวลุกซู่
เกิดปิติ ราวกับโดนฝนพรมลงมา
น้ำตาไหลโดยมิรู้ตัว

...ภาษาบ้านๆ เรียก ปั่น หรือเปล่า (ขำๆนะจ๊ะ )

 

ขรัวอินทร์ ส่งจิตมาบอกสิงห์ว่า

จงถอนอารมณ์ออกมา อย่าได้ยินดียินร้าย

มันแค่เพียงต้นทาง ยังมีสิ่งที่ลูกต้องได้มากกว่า

จิตอันมีพลัง นั่นแค่สายใยแห่งพลังงาน

แต่ไม่ใช่ฤทธิ์ทางใจ

 

ลูกเอ๋ย จงมองจากมุมสูง มองพลังงานที่มันหมุน
มองไปรอบๆ
มองให้เห็น ทิศทางการหมุน
มองเป็นของถูกรู้ถูกดู ไม่ใช่ลูก
สายพลังงานนั้นมิใช่ตัวจิตของเรา
เมื่อนั้นจิตของเราจึงมีอำนาจเหนือมัน
และจะมีฤทธิ์ในที่สุด

 

หายไปหลายวันกว่าจะตามอ่านจนจบเฮ้ออออ

 

เหมือนสายใยนั้นจะหยุดหมุน
มันไม่เคลื่อนที่ การรับพลังงาน
การผันพลังงานก็หยุด

สิงห์เริ่มปั่น(ขอยืมศัพท์) สายใยพลังงานนั้นใหม่
แต่มันติดๆ ดับๆ ไหลไม่สม่ำเสมอ
เพราะจิตมัวไปภวงค์กับความอยาก
อยากให้รวมตัว อยากให้ไหลไปในทิศที่ตนต้องการ
บางทีสายใยก็ขาด บางทีสายใย ก็เป็นเส้นหนา เส้นบาง
ไม่ต่อเนื่อง ดวงสายใยพลังงาน ก็คลายตัวออก ไม่สว่างไสว
และลอยขึ้นไปอยู่จุดระหว่างคิ้วแทน

 

สิงห์นั้นสับสน แทบจะทรงสมาธิไม่อยู่
ความรู้สึกทางกายก็กลับมา รู้สึกถึงลมที่ต้องผิวกาย

ได้ยินเสียงขรัวอินทร์ว่า

ลูกเอ๋ย จงตามพ่อมา จงสิ้นสงสัย
จงศรัทธา จงละวางให้สิ้น
ไม่มีอดีต อนาคต มีแต่จิตดวงเดียว

 

ศิษย์พี่ใหญ่ นพการไปอยู่หนใด ไม่มาช่วยน้องอธิบายเล้ย
มันเหนื่อยนะเนี่ย

คุณนพพพพพพพพพ