ประสบการณ์ 2 ครั้งแรก ไปฝึกมโนมยิทธิที่บ้านสายลม

โมทนาหลายๆครับ กระทู้นี้สมควรที่คนต้องการจะฝึกใหม่ หรือฝึกใหม่ๆ ได้อ่านอย่างยิ่ง...

ทุกอย่างที่คุณ pasaway007<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_223496", true); </SCRIPT> ได้เล่านั้น เป็นการฝึกมโนมยิทธิตามขั้นตอนอย่างมีระเบียบครับ

 

ผมดีใจมากเลยนะครับที่มีคนสนใจกระทู้นี้กันมาก
และก็ต้องขอขอบคุณคุณWen Show มากๆเลยนะครับ
ผมนึกว่าไม่ใช่กระทู้ผมซะอีก ผมก็งงผมไม่ได้เอารูปใส่เข้าไปในกระทู้ซะหน่อย

งั้นขอเล่าต่อเลยนะครับ

จากนั้นครูก็ถามต่อว่าแล้วท่านอะใส่เสื้ออย่างไรแล้วมีอะไรตรงเสื้อบ้าง
อันนี้มีคนข้างๆผม ตอบออกมาว่า
เสื้อของท่านเป็นแก้วสว่างสวยมากๆเกินจะบรรยายเลยทีเดียว แล้วตรงเสื้อของท่านก็มีสายสังวาส(สังวาสพิมพ์ไงก็ไม่รู้อะครับเอาเป็นภาษาอ่านพอเข้าใจก็พอเนอะ ไม่ว่ากันน้า) 2 เส้นไขว้กันเป็นกากะบาท แล้วตรงกลางสังวาสที่ไขว้กันพอดี ก็มีอัญมีหรือเพรชรก็ไม่รู้นะครับผมจำไม่ได้ จะเป็นเหลี่ยมๆนะครับบางคนบอกว่า 3 เหลี่ยมบ้าง สี่เหลี่ยมบ้าง

จากนั้นครูก็ถามต่อว่าใบหน้าท่านหละเป็นอย่างไรหล่อไม้สวยไม้ จมูกท่านเป็นอย่างไร
อันนี้จิตผมตกลงมาที่หลังแต่คนข้างๆเขาบอกว่าจมูกท่านโด่งปากท่านยิ้มน้อยๆแบบมีเมตตา

ครูถามต่อว่าแล้วท่านมีชฏาไม้แล้วชฎาท่านเป็นอย่างไร
คนข้างผมก็ตอบว่าชฏาท่านแหลมเปรียบเลยบนยอดชฏาของท่านนั้นมีประกายแวบๆระยิบระยับสวยมากๆเลย

และในระหว่างที่ผมจิตตกนี้จิตผมก็มัวแต่ไปจับตรงที่เจ็บเข้าก็ไปไม่ได้ซะเพราะว่าผมนั่งมาซักเกือบ 1 ชั่วโมงได้แล้วนะครับแต่ผมรู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วจังยังมองพรุพทธเจ้ายังไม่เต็มองค์เลยเวลาผ่านไปชั่วโมงแล้วเหรอ

จากนั้นครูก็บอกให้พระพุทธเจ้าพาไปที่พระจุฬามณี
ครูถามนักเรียนว่าถึงยัง บางคนก็บอกว่าถึงแล้วบางคนก็ยังไม่ตอบแต่ซักพักก็บอกว่าถึงแล้ว
เพราะว่ากำลังจิตคนไม่เท่ากัน

(เมื่อวานครูบอกว่าบางคนครูสั่งให้เดินขึ้นบรรไดพระจุฬามณีไม่เดินอะเหาะขึ้นไปเลยจิตไปเร็วมาก ครูเลยสั่งให้คนนั้นลงมาให้เดินขึ้นไป ครูบอกว่าจิตคนนี้ดีแค่ครูบอกให้ไปพระจุฬามณีก็ไปถึงซะแล้ว บางคนจิตไปช้าหน่อย
อย่างเมื่อวานมีคนหนึ่งท่านบอกให้ไปกราบพระพุทธเจ้าทุกคนกราบเสร็จหมดแล้ว
แล้วครูก็บอกให้ขอพระพุทธเจ้าพาไปวิมานที่นิพพานทุกคนไปถึงวิมานแล้วนะครับ
เห็นวิมานของตัวเองแล้ว แต่คนข้างขวามือผมนี้ยังยังคลานไปกราบพระพุทธเจ้าอยู่
เลยพอไปกราบท่านได้ก็ไปเกาะขาท่านแน่นเลยไม่ยอมปล่อย
เขาบอกว่าผมเหนื่อยมากเลย ครูบอกเขาว่าจิตเขายังอ่อนอยู่แต่ผมว่าเขายังดีกว่าผมนะเมื่อวานจิตผมอะติดอยู่ตรงตาอย่างเดียวเลยไปไม่ได้ติดเนื้อมั่วแต่คิดว่าจะรับภาพทางตา ครูก็พยายามบอกผมว่าใช้จิตซิลูกอย่างใช้ตาถ้าเกิดเราตายกายเราเน่าตาเราก็เน่าจะเอาอะไรไปเห็น จิตต่างหากที่เป็นตัวรู้รู้จิตก็คือใจนั้นเอง)

จากนั้นครูก็บอกให้ไปหาเทวดาที่เฝ้าประตูพระจุฬามณีขอท่านเข้าไป
ส่วนผมยังปวดอยู่เลยจิตมันไปไม่ไหวแล้วนั้งไม่เป็นสุขเลยยังกะไฟรนขึ้นงั้นหละ
ผมก็เลยพึ่งนึกขึ้นมาได้ มีคนสอนผมว่าถ้ายังห่วงกายก็ไปไม่ได้หรอกไม่งั้นก่อน
ที่จะไปครูเขาคงไม่ให้เรามาคิดหรอกว่าคนเราเกิดมานั้นเป็นทุกข์ เกิดมาต้องตายทุกข์คนครูเขาต้องการให้เราคิดว่าร่างกายมันไม่เที่ยงเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป ท่านให้เราคิดไม่ให้ห่วงร่างกายมันถึงจะไปได้ผมเลยรวบรวมกำลังใจตายเป็นตายหละหว่า

นั่งนะมพะธะใหม่เอาจิตปักใว้ที่ลมหายใจเข้าออก
ถ้าเราเอาจิตไปปักไว้ที่ตรงที่เราเจ็บมันก็จะเจ็บเข้าไปใหญ่ก็เลยต้องหาที่ยึดเหนี่ยวของจิตใหม่ก็คือลมหายเจ้าเข้าออก พอจิตเรากำหนดลมหายใจเข้าออกจนไม่คิดถึงตรงที่เราเจ็บมันก็ไม่เจ็บนะครับเหมือนตอนนี้จิตกับกายแยกกัน เราทำตัวเป็นกลางเจ็บก็เจ็บซิเรื่องของแกจิตข้าสบายข้าไม่สนใจแกแล้วเป็นทาสแกมานานแล้วจะไม่ยอมเป็นทาสแกอีก

ผมคิดอย่างนี้เพราะผมเคยอ่านในหนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ตอนที่ท่านมีเวทนาหนักท่านก็ว่าเจ้าขัน 5 อย่างงี้

ผมก็เลยเอามาใช้บ้างได้ผลนะครับทำให้เรามีกำลังใจจะสู้กับมันสู้กับกิเลสท้าสู้มันได้
เราจะรู้สึกดีแต่บรรยายไม่ได้ ก็คงจะเหมือนเราแข่งบอลชนะแล้วเราก็ดีใจเพราะไม่แพ้อะไรประมาณนี้

พอจิตผมดีขึ้นผมก็ได้ยินเสียงครูบอกให้เชิญพ่อแม่ทุกภพทุกชาติของเราออกมา
ครูก็ถามว่ามายัง ผมอะยัง ยังสัมผัสอะไรไม่ได้ คนข้างผมบอกว่ามาแล้วมาเยอะมาก

ครูถามต่อว่าท่านเป็นอย่างไรท่านใส่ชุดอย่างไร ในขณะนี้ผมยังมืออยู่
พอคนข้างๆของผมบอกว่าพ่อแม่แต่หละท่านสวยมาก
พอผมได้ยินจิตก็คิดตามเอ้าไปได้อะเห็นเลยเห็นตามเข้า
คราวนี้ครูก็มาถามผมเพราะผมไม่ได้ตอบท่านเลยตั้งแต่ครูบอกให้เข้าไปในพระจุฬามณี

ครูเลยถามผมว่าเอ้าเห็นยังเห็นพ่อแม่เทวดาท่านยัง
ผมก็บอกว่าเห็นแล้วแต่ยังไม่ใช่มันมัวๆ
ท่านก็บอกว่าขอบารมีพระพุทธเจ้าลูกก็ให้ภาพที่ลูกเห็นเป็นความจริง และชัดเจนแจ่มใส่
ครูก็ถามต่อว่าชัดยังลูกผมก็บอกว่ายังครับ จากนั้นก็มีคนตรงข้ามผมพูดขึ้นว่า
พ่อแม่เทวดาท่านดีใจมากครูก็เลยหันไปถามว่างั้นก็แยกกายไปกราบท่านเลย
พอผมได้จิตผมก็เลยบอกให้กายทิพย์แยกกายไปกราบพ่อแม่เทวดาท่านบ้าง

พอกราบแค่นั้นหละจิตเกิดปีติขนลุกภาพที่มัวๆกับชัดขึ้นสว่างมาก
พอสว่างจิตก็เกิดมีปีติอีกสว่างเข้าไปอีกเลยหันไปดูพระพุทธเจ้าท่าน โอโหสว่างมั่กๆสวยมากๆไม่รู้จะบรรยายยังไงดีท่านเอ๋ย
อย่างให้ทุกท่านไปปฏิบัติกันจริงๆและขอให้ท่านเห็นอย่างผมแล้วจะทำให้เรารู้สึกมีกำลังใจในการทำความดีและรักษาศีลให้บริสุทธิ์ต่อไป

จากนั้นผมก็กราบท่านพ่อท่านแม่เทวดา
ขณะนั้นผมหละอย่ากร้องเลยขณะผมพิมพ์อยู่นี้จิตผมก็นึกถึงภาพเวลานั้นเลยนี้ผมขนลุกเลยนะเนี๊ยเวลาพิมพ์อยู่นี้
ขณะนั้นครูก็หันมาทางผมเพราะท่านเห็นผมยิ้มอย่างมีความสุขท่านก็ถามผมว่าท่านพ่อท่านแม่ท่านพูดอะไรกับเราบ้าง พอครูถามจิตผมก็ตกใจหน่อยหนึ่งภาพก็เลยมัวลงมาหน่อย

ครูก็ถามต่อท่านพูดอย่างไรแต่จิตผมไม่ได้ยิน
แต่คนข้างๆผมบอกว่าท่านดีใจที่ได้เห็นเรา
และอย่างให้เราไปหาท่านบ่อยๆ พอผมได้ยินจิตผมก็บอกว่าท่านก็อยากให้ผมมาหาท่านบ่อยๆ
กายที่ผมแยกไปบางกายก็โดนพ่อแม่กอดบ้าง ลูบหลังบ้าง จิตตอนนั้นเป็นสุขมาก

ครูก็พูดขึ้นว่าถ้าตายตอนนี้เสียดายชีวิตไม้
ผมหละตอบแบบไม่ต้องคิดเลย ไม่เสียดายเลย เพราะเวลาอยู่บนนั้นจิตสบาย เบาและเย็นแบบบรรยายไม่ถูกไม่ใช่เย็นแบบแอร์อะอืมยังไงดีอะ

เอางี้ทุกคนไปรองฝึกที่บ้านสายลมดูนะครับแต่ระหว่างนี้ผมอยากให้ทุกท่านพยายามถือศีล 5 ให้บริสุทธิ์เข้าไว้เพื่อเป็นพื้นฐานของกรรมฐานพอท่านไปนั่งจิตท่านจะแจ่มใสและภาพที่เห็นจะชัดเจนครับเพราะก่อนที่ผมจะไปบ้านสายลม สัก 3 อาทิตย์

ผมก็ทำอย่างงี้เพราะผมคิดว่าที่นั้นเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เราจะทำเล่นๆไม่ได้
ผมคิดว่าถ้าเราตั้งใจผมเชื่อว่าเบื้องบนท่านก็คงน่าจะเห็นใจเราสงเสริมเรา

จากนั้นครูก็พูดขึ้นว่าให้เราอุทิศบุญกุถศลที่เราฝึกมโนยิทธิได้สัมเร็จนี้ให้ท่าน
ครูก็บอกว่าบุญกุศลที่ลูกฝึกมโนยิทธิสำเร็จบุญกุศลนี้จะส่งผลให้ข้าพเจ้าเช่นไรก็ให้พ่อแม่เทวดาทุกๆท่านจงมีส่วนในบุญนี้ทุกประกาญเทอญ
พอพ่อแม่เทวดาท่านสาธุ กายของพอ่แม่เทวดาและตัวเราก็สว่างขึ้นกายเราเองก็ใสขึ้นนี้หละคือบุญพระกรรมฐาน

ที่หลวงพ่อบอกไว่ว่าวิญาณที่อยู่ในนรกขุมลึกๆเราอุทิศบุญกุศลที่เราถวายสังฆทานไปตักบาทถวายไปบางครั้งมันก็ไม่ถึงถ้าไม่มีโอกาสโมทนาเพราะกรรมมันหนาเขาไม่สามารถโมทนาได้
แต่บุญพระกรรมฐานนี้สามารถส่งถึงได้



จากนั้นครูก็บอกให้เราเอากายที่แยกเขามารวมกันจากนั้นก็เข้าไปหาพรุพทธเจ้าขอท่านพาไปวิมานที่นิพพาน
จากนั้นจิตผมก็ไปอยู่ที่นิพพาน ที่นิพพานในตอนนั้นกว้างมากๆเลยและสว่างสวยกว่าสวรรค์มากครับ นี้หละที่หลวงพ่อท่านบอกว่าถ้าไปสวรรค์ได้ก็ไม่อยากกับมามองโลกมนุษย์เลย พอไปพรมได้ก็ไม่อย่ากไปสวรรค์ พอไปนิพพานได้พรมก็ไม่อย่างไป

จากนั้นครูก็บอกว่าเห็นหลวงพ่อท่านไม้ บางคนก็บอกว่าเห็นแต่เห็นไม่เหมือนกัน
บางคนบอกว่าหลวงพ่อท่านใส่ชุดพระนิพพานแบบใส่เหมือนแก้วบ้าง

มาในชุดเหมือนตอนท่ายังเป็นพระอยู่บ้าง
ครูบอกว่าไม่เป็นไรหลวงพ่อท่านกลัวว่าเราจะท่านไม่ได้ก็เลยมาในแบบนี้ก่อนขอท่าน
บอกท่านว่าขอเห็นท่านในชุดนิพพาน คนที่เห็นท่านในชุดพระก็บอกว่าเปลี่ยนแล้วครับ ท่านสวยสว่าง

แล้วครูถามว่าท่านแต่งกายอย่างไร
อันนี้ผมไม่เห็นนะครับคนข้างๆบอกว่า รองเท้าท่านเป็นแก้วประกายใสสวยปลายรองเท้าท่านงอน จากนั้นครูก็ถามว่าเห็นวิมานหลวงพ่อไม้ นักเรียนก็ตอบว่าเห็น แล้วถามว่าวิมานเราหละอยู่ใน
คนตรงข้ามผมก็บอกว่า อยู่ข้างๆวิมานของหลวงพ่อครับ

ครูก็ถามว่าวิมานเราหรือวิมานหลวงพ่อใครใหญ่กว่า

คนตรงข้ามผมก็บอกว่า เออเดียวผมมาเล่าต่อนะครับแม่ผมให้ไปช่วยจัดร้านซะแล้วมาหยุดตรงจุดตื่นเต้นซะนี้ จะบอกก็ได้แต่อยากให้ตื่นเต้นกันก่อนอะครับให้เลือดของผู้อ่านสูบชีดกันบ้างนั่งหน้าคอมนานคงเมื่อย ผมไปก่อนนะครับขอให้ทุกท่านในเว็บพลังจิตจงมีความสุข ผู้ใดกำลังฝึกมโนยิทธิอยู่ก็ขอให้ได้ ด้วยเทอญสาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ

 

เมื่อวันที่ 1 เมษายนก็ไปมาค่ะ
ไปครั้งแรกเลย
ไปฝึกกับอาจารย์วิธีฝึกแบบเดียวกันทุกห้องเลยไม่ขอเล่าค่ะ
ตอนที่อาจารย์สอนก็มีความรู้สึกแบบที่อาจารย์บอก
ตอบถูกด้วยค่ะ คิดว่าน่าจะเห็นแต่ก็ยังสงสัย
เลยเห็นไม่ค่อยชัดด้วย

ตอนนั้นไม่ค่อยแน่ใจในการฝึก(ยังสงสัยอยู่แน่ๆเลยค่ะ)

พอกลับมาบ้านก็มาทบทวนดูนะคะ
คิดว่าตัวเราเองน่าจะไปได้แล้วแหละ
ติดที่ตาเนื้อมากเกินไป
เลยคิดว่าพยายามกำหนดจิตอยู่ค่ะ
หายใจเข้าออกก็ นะมะ พะธะ
ตลอดเลยค่ะ คิดว่าใจสงบนะคะ

ถ้ามีบุญก็คงจะได้ขึ้นไปบนสวรรค์อีกสักครั้ง
ฝึกที่บ้านไปก่อน

ตั้งใจจะไปต้นเดือน พ.ค. อีกค่ะ

คิดว่าคราวหน้าคงจะเห็นได้ชัดขึ้นค่ะ

ตอนกลับได้ซื้อหนังสือมาอ่านด้วยค่ะ
และก็ซื้อหนังสือแผ่เมตตาหรืออุทิศบุญกุศลเนี๊ยแหละ
จำชื่อไม่ได้ เอามาฝากเพื่อนๆด้วยค่ะ

แต่อ่านเรื่องพรหมวิหาร 4 แล้วรู้สึกว่า
จิตใจจะสงบมากๆเลยค่ะ
ช่วยในการตัดกิเลสได้มากๆ เลยค่ะ

 

คนข้างๆผมก็ตอบว่าวิมานของหลวงพ่อใหญ่กว่าของเรายังเล็กอยู่เลย ครูก็เลยบอกให้เราเอาวิมานของเราออกไปห่างจากวิมานของหลวงพ่อได้ไม้ คนข้างๆผมก็บอกว่าได้ครับ (จากนี้ผมจะใช้คำว่านักเรียนนะครับจะไม่เจาะจงว่าผมได้หรือใครได้เพื่อเป็นการไม่โอ้อวด)จากนั้นครูก็ถามว่ามีใครอยู่ข้างๆหลวงพ่อไม้ นักเรียนก็ตอบว่าเห็นครับ ครูถามว่าท่านเป็นใคร นักเรียนก็ตอบว่ารู้สึกว่าเป็นพระองค์ปฐมครับ ครูก็ว่าอย่าสงสัยสิลูกตอบเลยอย่างสงสัย แล้วท่านเป็นอย่างไรกายท่านใหญ่ไม้ นักเรียนก็บอกว่า กายท่านใหญ่และสว่างมากครับ จากนั้นครูก็บอกว่าให้ไปกราบท่านและถามท่านว่าถ้าขัน 5 ลูกดับลูกมานิพพานได้ไม้ นักเรียนก็บอกว่าได้ บางคนก็ยังไม่พูดอะไร จากนั้นครูก็บอกว่าขอท่านพาไปหาท่านปู่ท่านย่า(พระอินทร์ แม่ศรี) ครูถาม ถึงยังลูก นักเรียนถึงแล้วครับ ท่านปู่เป็นอย่างไรกายท่านเขียวเหมือนในรูปที่เราเห็นตามหนังสือตามวัดหรือเปล่า นักเรียนบอกว่าไม่ครับ แล้วขอท่านให้เราเห็นกายท่านเป็นสีเขียวได้ไม้ นักเรียนก็ตอบว่าได้ ครู ขอท่านให้เราเห็นกายท่านเป็นสีทองได้ไม้ นักเรียนก็ตอบว่าได้ครับ แล้วเห็นใครนั่งข้างๆท่านไม้ นักเรียน เห็นครับ ครู เป็นใค นักเรียนท่านย่าครับ ครูแล้วท่านสวยไม้ นักเรียน สวยครับ ครูแล้วท่านย่าตอนนี้ท่านใส่ชุดอะไร นักเรียนนางฟ้าครับ ครูถามท่านย่าสิ ท่านย่าเข้านิพพานยัง นักเรียน ท่านย่าบอกว่าเข้าแล้วครับ ครู งั้นขอท่านย่าขอให้ท่านย่าแสดงในชุดนิพพานได้ไม้ นักเรียน ได้ครับ ครู ท่านย่าเป็นอย่างไรลูกท่านย่ายังเป็นนางฟ้าอยู่หรือเปล่า นักเรียน ไม่แล้วครับ(อันนี้หลวงพ่อเคยบอกไว้ในหนังสือว่าตั้งแต่ชั้นพรหมขึ้นถึงนิพพานจะไม่มีนางฟ้า พอผมบอกว่าตั้งแต่ชั้นพรหมถึงนิพพานไม่มีนางฟ้าผมคิดว่า ต้องมีคนคิดแน่ว่าไม่อยากอยู่เลยพรหมนี้นิพพานด้วย เพราะไม่มีนางฟ้า แต่ก่อนผมก็คิดงี้แต่ตอนนี้ไม่แล้วเพราะอะไรอย่างงั้นเหรออันนี้ท่านต้องสัมผัสด้วยตัวเอง พยายามตัดขัน 5 ไว้และพยายามก่อนจะนอนเราก็นะมพะธะไปเรื่อยจนกว่าจะหลับ พอตื่นเช้าขึ้นมาเราก็คิดว่าร่างกายเราจะต้องตายแน่วันนี้เราจะอยู่เห็นพระอาทิตย์ตกดินหรือเปล่าคิดถึงความตายไปเรื่อยแล้วก็คิดว่าถ้าเราตายไปที่เราจะไปก็คือนิพพานเทวดาหรือพรหมเราไม่ต้องการเราขอไปนิพพานที่เดี่ยว)จากนั้นครูก็ถามว่า ถามท่านปู่ท่านย่าสิ เราเคยเกิดเป็นลูกท่านมาบ้างไม้ นักเรียน เคยครับ ครู เข้าไปกราบท่านปู่ท่ายย่าสิ นักเรียนครับยเข้าไปกราบท่านแล้ว จากนั้นครูก็สั่งให้นักเรียนทุกคนลืมตาขึ้น แล้วก็ถามนักเรียนคนโน้นคนนี้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับก็เป็นอันว่าจบการฝึกมโนยิทธิในวันที่ 2 เดือนหน้าผมว่าจะไปอีกแล้วผมจะมาเล่าต่อนะครับ

 

ผมไปฝึกนั่งวิปัสนาญาณ(สายสุขวิปัสสโก)ที่วัดบางซื่อ

วันนี้ผมจะมาเล่าถึงการฝึกสายสุกขวิปัสสโกที่วัดบางซื่อคือผมไปฝึกมา หลังจากที่ผมได้ไปฝึกมโนยิทธิที่บ้านสายลมมาผมก็ตั้งใจที่จะฝึกจิตให้มีสมาธิขึ้น พอผมกลับไปบ้านแม่ผมก็บอกว่ามีคนมาบอกแม่ว่า ที่วัดบางซื่อซึ่งวัดนี้อยู่ใกล้บ้านผม มีการสอนนั่งสมาธิ แม่ก็เลยมาบอกผม จากนั้นผมก็ไปหาลุงที่มาบอกแม่ผม เพราะลุงคนนี้เขาก็ฝึกอยู่เหมือนกัน ผมอยากให้ลุงช่วยพาผมไปถึงวัดนี้จะอยู่ใกล้บ้านผมแต่ผมไม่เคยไปมาก่อน ก็เลยอยากให้ลุงเข้าพาไป ก็รอลุงเข้าแต่งตัวซักพักหนึ่งลุงก็บอกว่าให้ไปรับน้องชายแกด้วย ลุงก็บอกว่าน้องชายของเข้ารู้อดีตชาติของตัวเองและก็ท้องเที่ยวได้แล้ว ผมก็เลยขับรถไปรับแก พอไปถึงวัดบางซื้อผมก็เห็นว่าวัดบางซื่อนี้พึ่งสร้าง และกำลังสร้างอุโบสถ ผมก็ดีใจเพราะผมก็อยากจะหาวัดที่กำลังสร้างโบสสร้างวิหารอยู่อยากจะทำบุญและก็ได้ทำบุญกับวัดที่ปฎิบัติธรรมด้วย จากนั้นผมก็เข้าไปไว้พระตรงหน้าพระพุทธรูปมีพระสารีริกธาตุด้วย และข้างพระพุทธรูปก็มีตูบริจาคสร้างกระเบื้อง ตอนนั้นเงินติดกระเป๋ามา 40 บาท ก็เลยหยอดตู้ไปหมดเลยด้วยความตั้งใจที่อยากจะทำ จากนั้นลุงก็พาเข้าไปในสถานที่ปฏิบัติธรรม ลุงก็พาไปกราบพระที่มาสอนกรรมฐานผมก็เข้าไปกราบท่าน ท่านก็ถามผมขึ้นมาว่า เคยบวชไม้ผมก็ตอบว่าเคยบวชครับ ท่านก็พูดขึ้นว่าแล้วนั่งกรรมฐานไม้ ผมก็ตอบว่าไม่ครับ ท่านก็บอกว่านั่งนี่ ผมก็ตอบว่านั่งครับแต่ตอนบวชไม่ได้นั่งครับ แต่พึ่งไปฝึกมโนยิทธิที่บ้านสายลมมาครับ ท่านก็ถามว่า เป็นไงบ้างถึงนิพพานไม้ ผมก็ตอบว่าถึงครับแต่จิตตกบ่อย ท่านก็ขำ จากนั้นท่านก็ให้หนังสือสวดมนต์เพื่อทำวัตรเย็น ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นแล้ว การสวดที่นี้สวดแปลด้วย พอทำวัตรเย็นเสร็จท่านก็บอกให้นั้งกรรมฐาน ท่านบอกว่าที่นี้ไม่มีการภาวนาใดๆไม่มีนะมะพะธะ พุทโธไม่มีใช้จิตอย่างเดียวผมก็งงในตอนแรกๆ แต่ก็ไม่ถามท่านให้ทำอไรก็ทำเพราะหลวงพ่อฤาษีลิงดำบอกว่า พยายามทำตัวให้โง่เอาไว้อย่าอวดฉลาด ผมก็เลยทำตามที่พระท่านสั่ง ท่านก็สั่งให้นั่งแล้วก็ให้ผมยกมือขึ้นผมก็ยอกมือข้างขาวขึ้นท่านบอกว่าให้ผมใช้นิ้วมากระทบกัน ผมก็ใช้นิ้วโป้กับนิ้วกลางมากระทบกันท่านบอกว่าให้เราเอาจิตไปเกาะตรงนิ้วที่เรากระทบกันแล้วก็ดูความรู้สึกไปเรื่อยๆ ผมก็ทำไปซักพักหนึ่งความรู้สึกแรกๆรู้สึกมีอะไรวิ่งมาที่นิ้วมือ ตรงที่นิ้วกระทบกันรู้สึกมันหนึบๆ จากนั้นผมก็ได้ยินพระท่านให้ผมยืนขึ้นแต่ค่อยๆยืนท่าแรกท่านให้คุกเข้าก่อน จากนั้นแล้วค่อยยืน แล้วท่านบอกว่าให้เราเอาความรู้สึกไปไว้ที่ฝ่าเท้าพระท่านบอกว่าห้ามขยับแต่ให้ปวดขนาดใหนมียุงมากัดก็ช่างปล่อยมันห้ามขยับ พอผมยืนไปสักระยะผมรู้สึกว่าที่ฝ่าเท้าเหมือนมีอะไรวิ้งอยู่ หลังตรงบนฝ่าเท่าก็เหมือนมีเข็มมาทิ้มทั่วไปหมด มันปวดมากเลยครับ จากนั้นผมก็ได้ยินพระท่านบอกให้ผมยอกมือขึ้นทำแบบเดิมคือเอานิ้วมากระทบกันและอ่านความรู้สึกตรงที่นิ้วกระทบกันพอทำไปสักระยะตรงตรงฝ่าเท้าก็หายเจ็บความเจ็บดับไปเลยแต่พอไปคิดถึงตรงฝ่าเท้าก็เจ็บอีก ผมก็เลยไม่คิดเอาจิตไปปักไว้ที่นิ้วมือ สักพักความเจ็บที่ฝ่าเท้าก็ดับไป (และในเวลานั้นผมก็เข้าใจอะไรอย่างหนึ่ง ว่าทำไมผมถึงจิตตกบ่อยๆเวลาฝึกมโนยิทธิ เพราะว่าเวลาผมเจ็บที่หลังจิตผมก็มากำหนดที่หลังพอเรากำหนดจิตไว้ที่หลัง ความรู้สึกไปปักที่หลังมันก็เจ็บเข้าไปเรื่อยๆ ผมคิดว่าถ้าเราไม่สนใจมันซะเราก็ไม่เจ็บทำจิตเป็นกลางคิดซะว่าร่างกายไม่ใช่ของเราแกเจ็บก็ช่างแกแล้วก็เอาจิตไปไว้ที่องภาวนานะมะพะธะ) แต่ที่นี้ไม่ได้ใช้องภาวนาก่อนฝึกท่านบอกว่าฝึกแบบนี้เจ็บเจียนตายผมก็เลยสงสัยว่าทำแบบนี้มันเป็นการทรมานกายหรือเปล่า อันนี้ผมเคยบอกที่หลังครับ พอผมเอาจิตไปไว้ที่นิ้วที่สัมผัสกันสักพักหนึ่งพระก็เดินมาหาผมแล้วก็เทศน์เกี่ยวกับการปฏิบัติ พอผมฟังไปเรื่อยๆผมก็ได้ยินท่านบอกว่าการฝึกแบบนี้เป็นการฝึกแบบสุกขวิปัสสโก พอผมฟังพระท่านพูดผมก็จำได้ว่า ในหนังสือหลวงพ่อท่านเขียนไว้ว่าการฝึกแบบสุกขวิปัสสโกไม่สามารถเห็น นรก สวรรค์ นิพพานได้คือไม่มีทิพจักขุญาน แต่ท่านบอกว่า สุกขวิปัสสโก ท่านแปลว่า บรรลุมีคผลได้อย่างแบบง่ายๆ แต่ความจริงมันไม่ง่าย ยากแบบสุกขวิปัสสโก การฝึกแบบนี้เป็นการทำจิตให้เป็นสมาธิเข้าถึงณานสมาบัติ แล้วก็ตัดกิเลส แต่ไม่สามารถเห็นผีเห็นนรกสวรรค์ได้ การการฝึกแบบนี้เห็รทุกข์ง่ายนะครับ เพราะอไร คุณลองคิดดูให้ยืนแบบไม่ขยับอะไรเลยคันก็ห้ามเกาลองคิดดูทุกข์ไม้ครับ แต่พระท่านบอกว่าการฝึกแบบนี้เป็นการฝึกการอดทนได้ดีทีเดียวเวลาเราใกล้จะตาย เกิดมีเวทนาหนักจิตเราก็จะแยกจิตกับกายออกเวทนาก็จะเบาลง ถึงไม่เบาเราก็สามารถทนต่อเวทนานั้นได้ถ้าเราฝึกอย่างจริงจัง ท่านว่าอย่างงี้ แล้วพรุ้งนี้ผมจะมาเล่าต่อนะครับตอนนี้ทุ่มหนึ่งแล้ว ขอให้ทุกคนในเว็บพลังจิตจงมีแต่ความสุขทุกคนนะครับ

 

คำแนะนำการฝึกมโนมยิทธิ

​

คำแนะนำการฝึกมโนมยิทธิ
โดย หลวงพ่อพระมหาวีระ ถาวโร(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

ต่อไปนี้จะขอแนะนำเนื่องในการเจริญมโนมยิทธิ คำว่า มโนมยิทธิ นี้เป็นกรรมฐานอย่างหนึ่งในกรรมฐาน 40 เพราะกรรมฐานที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้มี 40 แบบแล้วก็ 40 แบบถ้าแบ่งเป็นหมวดก็ 4 หมวดคือ<O</O
หมวดที่ 1 สุขวิปัสสโก<O</O
หมวดที่ 2 เตวิชโช<O</O
หมวดที่ 3 ฉฬภิญโญ<O</O
หมวดที่ 4 ปฏิสัมภิทัปปัตโต<O</O
หมวดที่ 1 ที่เรียกว่า สุกขวิปัสสโก ท่านแปลว่า บรรลุมรรคผลได้อย่างง่ายๆ แต่ความจริงแล้วไม่ง่าย ยากมากแบบ สุกขวิปัสสโกนี่เวลาเจริญสมาธิตามที่บรรดาญาติโยมพุทธบริษัททำอยู่ตามปกติ เป็นการทำจิตให้เป็นสมาธิเข้าถึงฌานสมาบัติ แล้วก็ตัดกิเลส ไม่สามารถจะเห็นผี เห็นนรก เห็นเทวดา เห็นสวรรค์ได้ คือไม่มีทิพจักขุญาณ<O</O
สำหรับ เตวิชโช นั้น มีความสามารถพิเศษอยู่ 2 อย่าง คือว่ามีทิพจักขุญาณด้วย สามารถระลึกชาติด้วย และก็<O</O
ฉฬภิญโญ(อภิญญาหก) แสดงฤทธิ์ได้ มีหูทิพย์ มีตาทิพย์<O</O
ปฏิสัมภิทัปปัตโต มีความสามารถคุมวิชชาสามและอภิญญาหก มีความฉลาดกว่า<O</O
หมวดที่พรุพุทธเจ้าทรงสอนไว้ไม่เหมือนกัน แต่วิธีปฏิบัติคล้ายคลึงกัน เอาในกรรมฐานทั้ง 40 มาแยกปฏิบัติเป็นหมวดหมู่<O</O
ทีนี้สำหรับการปฏิบัติ ถ้าจะถามว่าอย่างไหนเข้าถึงมรรคผลง่ายกว่ากัน ก็ต้องเป็นไปตามอัธนาศัยของบรรดาพุทธบริษัท<O</O
สำหรับสุกขวิปัสสโก พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้สำหรับผู้ที่การเรียบๆ ไม่ต้องการฤทธิ์เดช ทำแบบสบายๆ จิตใจไม่ชอบจุกจิก<O</O
สำหรับเตวิชโช นั้น พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้สำหรับคนที่อยากรู้อยากเห็น ถ้ามีสิ่งปิดบังลี้ลับอยู่ ทนไม่ไหว ต้องหาให้พบ ค้นให้เห็น<O</O
สำหรับ ฉฬภิญโญ นั้น สำหรับคนที่ต้องการมีฤทธิ์เดชพระพุทธเจ้าทรงสอนไว้<O</O
สำหรับปฏิสัมภิทาญาณ หรือ ปฏิสัมภิทัปปัตโต ท่านมีทั้งฤทธิ์ด้วย มีทั้งความเป็นทิพย์ของจิตด้วย มีความฉลาดด้วยสอนไว้เพื่อคนที่ต้องการรอบรู้ทุกอย่าง<O</O
ฉะนั้นการที่พระพุทธเจ้าทรงสอน จึงเป็นไปตามอัธยาศัยของคน<O</O
สำหรับวันนี้จะนำเอาคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าส่วนหนึ่งที่เรียกว่ามโนมยิทธิมาแนะนำแก่บรรดาท่านพุทธบริษัท<O</O
มโนมยิทธิ นี้คล้ายคลึงกับ เตวิชโช แต่ว่ามีกำลังสูงกว่า เป็นกรรมฐานเพื่อเตรียมตัวที่จะปฏิบัติเพื่อ อภิญญาหก ต่อไปข้างหน้า<O</O
สำหรับ เตวิชโช ก็ได้แก่ วิชชาสาม ก็มีทิพจักขุญาณ ซึ่งต่างกับ มโนมยิทธิ คือว่าท่านที่ได้ทิพจักขุญาณแล้วนั่งอยู่ตรงนี้สามารถเห็นเทวดาหรือพรหมได้ สามารถจะคุยได้ แต่ไปหาไม่ได้ สามารถจะเห็นสัตว์นรก เห็นเปรต เห็นอสุรกายได้ แต่ว่าไม่สามารถจะไปหากันได้ เห็นอย่างเดียว<O</O
สำหรับมโนยิทธิ ใช้กำลังของจิตเคลื่อนออกจากกายไปสวรรค์ก็ได้ ไปพรหมโลกก็ได้ ไปนิพพานก็ได้ ซึ่งกำลังสูงกว่า ทั้งนี้เพราะว่าถือเป็นส่วนหนึ่งของอภิญญาสมาบัติ<O</O
สำหรับประโยชน์ที่จะฝึกพระกรรมฐาน นอกจากที่บรรดาท่านพุทธบริษัทจะเข้าใจว่าการเจริญพระกรรมฐานนี้ต้องการสวรรค์ต้องการพรหมโลก ต้องการพระนิพพานอย่างเดียว ความจริงไม่ใช่อย่างนั้น มีประโยชน์ทั้งทางโลกและทางธรรม<O</O
ถ้าทุกท่านได้มโนมยิทธิแล้วก็ไปฝึกฝนให้คล่อง เมื่อฝึกฝนจนคล่องแล้ว นอกจากยกจิตขึ้นไปสู่ภพต่างๆ ก็ยังมีคุณสมบัติ 8 ประการ คือ<O</O
1.ทิพจักขุญาณ สามารถจะเห็นสิ่งของที่อยู่ในที่ลี้ลับได้ เห็นผีได้ เห็นเทวดาได้ เห็นนรกได้ เห็นสวรรค์ได้ ของที่เราเก็บไว้ในที่ลี้ลับหาไม่พบเราก็สามารถเอาจิตเข้าไปกำหนดรู้ได้ หรือว่าใครจะแอบแฝงอยู่ที่ไหนเราก็ทราบได้ ถ้าเราต้องการจะรู้ รวมความว่าไม่มีอะไรเป็นความลับสำหรับพวกที่มีทิพจักขุญาณ<O</O
และถ้าหากว่าจะใช้ทิพจักขุญาณนี้ประกอบอาชีพ ถ้าทิพจักขุญาณมีความเข้มข้นขึ้น เข้าถึงฌาน 4 และก็ได้ อตีตังสญาณ อนาคตตังสญาน มันจะได้ไปเอง ถ้าเราจะประกอบอาชีพเราก็สามารถจะรู้ได้ว่า อาชีพที่เราประกอบข้างหน้ามันขาดทุนหรือกำไรจะทำอะไรก็ได้<O</O
ถ้านักเรียนนักศึกษา ถ้ามีกำลังจิตเข้มข้นจริงๆ สามารถจะเดาข้อสอบ (ไม้ต้องเดาละดูเลย ดูข้อสอบเลย ก่อนครูจะเขียนน่ะ) อนาคตังสญาน จะสามารถรู้ข้อสอบที่ครูจะออกมาได้ ถ้าหากว่าจิตยังคล่องไม่ถึง มีความเข้มข้นไม่ถึงเวลาจะสอบถ้าตอบไม่ได้ตัดสินใจใช้กำลังสมาธิช่วยสัก 2 นาที คิดว่าจะตอบยังไงถึงจะถูก ขอให้ตัดสินใจไปตามนั้น มันตัดสินใจเองแล้วก็ถูกต้อง<O</O
อย่างนักเรียนนักศึกษาในกรุงเทพฯ ใช้มาหลายพันคนแล้ว เวลาเข้ามหาวิทาลัยเธอตอบไม่ได้เธอก็เดาอย่างนี้ แต่ไม่ใช่เดานะ เดาเฉยๆไม่ได้นะ ต้องใช้กำลังใจที่เขาเรียกว่าทำจิตเข้าไปถึงนิพพานก่อนและนั่งอยู่นั้น ขอพระพุทธเจ้าว่าจะตอบอย่างไร ตัดสินใจไปตามนั้น อย่าไปถามท่านไม่ได้นะ ถามท่านไม่บอกแต่ว่าจะรู้ด้วยกำลังของจิตที่เป็นทิพย์<O</O
แบบนี้เขาใช้กันเยอะแล้ว ถ้าจะถามว่าทำได้หรือ นี่มันสายไปแล้ว เขาทำได้มากแล้ว อันนี้เป็นประโยชน์ในทางโลก ใช้ได้กว่านี้<O</O
เมื่อกี้พูดถึงทิพจักขุญาน และก็ญาณที่ 2 ที่จะได้จากมโนมยิทธิก็คือ จูตูปปาตญาณ<O</O
จูตูปปาตญาณ ที่เขาบอกว่าจะรู้เห็นคนสัตว์ หรือว่าได้ยินชื่อคนหรือสัตว์ เราสามารถรู้ได้ทันทีว่าคนพวกนี้ก่อนเกิดมาจากไหน ถ้าเราว่าใครเขาตายเขาแจ้งว่าคนนั้นตาย สัตว์ตัวนี้ตายเราก็ทราบได้ว่าผู้ตายผู้นี้เวลานี้ไปอยู่ที่ไหน อันนี้เขาเรียกว่า จูตูปปาตญาน<O</O
แล้วก็ต่อมาเป็น ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ การระลึกชาติสามารถทบทวนชาติต่างๆ ที่เราเกิดมาได้ทั้งหมดว่าเราเคยเกิดมาแล้วกี่ชาติ แต่กี่ชาตินี่นับไม่ไหวนะ ว่าเคยเกิดมาแล้วกี่แสนชาติดีกว่า เคยเกิดเป็นอะไรมาบ้าง เราสามารถจะรู้<O></O>
แล้วก็ต่อไป เจโตปรยญาณ เจโตปริยญาณ เขาแปลว่า สามารถรู้อารมณ์จิตของบุคคลอื่น หมายความว่าคนที่นั่งอยู่ที่นี่ก็ดี ถ้าเราไม่มาดี เราสามารถจะรู้ได้ทันที<O</O
และต่อไป อตีตังสญาณ สามารถรู้เหตุการณ์ในอดีตของคนและสัตว์และสถานที่ได้ ว่าก่อนนั้นเขาทำอะไรมาหรือมีสภาพเป็นอย่างไร<O</O
อนาคตังสญาณ รู้เหตุการณ์ในอนาคต<O</O
ปัจจุปันนังสญาณ ญาณนี้สำคัญมาก รู้กฏของกรรมที่ทำให้คนมีความสุขหรือความทุกข์ เราก็ดี บุคคลอื่นก็ดี ซึ่งกำลัง มีความสุขอยู่เพราะผลความดีอะไรให้ผล ที่มีความทุกข์อยู่เพราะความชั่วอะไรให้ผลทำมาแล้วในอดีต ถ้าหากว่ารู้ญาณนี้ได้ความหนักใจความกลุ้มใจไม่มี<O</O
รวมความว่า มโนมยิทธิ นอกจากจะยกจิตไปสู่ภพต่างๆ แล้ว ยังมีคุณสมบัติอีก 8 ประการ และก็พระพุทธเจ้าตรัสไว้ใน อุทุมพริกสูตร เฉพาะอย่างยิ่งท่านกล่าวถึง วิชชาสามท่านบอกว่า<O</O
ท่านผู้ใดสามารถกระทำจิตไปสู่ภพต่างๆคือว่าไปสวรรค์ก็ได้ ไปพรหมก็ได้ ไปยรกเปรตอสุรกายได้ ชื่อว่าถึงแก่นของพระศาสนา<O</O
เมื่อบุคคลปฏิบัติกิจเข้าถึงแก่นของพระศาสนาแบบนี้ถ้าปฏิบัติด้านวิปัสสนาญาณ ท่านบอกว่า<O></O>
ถ้ามีบารมีแก่กล้า จะเป็นพระอรหันต์ภายใน 7 วัน<O></O>
ถ้าบารมีอย่างกลาง จะเป็นพระอรหันต์ภายใน 7 เดือน<O></O>
ถ้าบารมีอย่างอ่อน จะเป็นพระอรหันต์ภายใน 7 ปี<O></O>
คำว่า บารมี ก็หมายถึง กำลังใจ กำลังใจที่เราจะเอาจริงหรือไม่เอาจริง ถ้าเราใช้กำลังส่วนนี้ไปช่วยวิปัสสนาญาณ หรือนำวิปัสนาญาณมาใช้ก็จะเป็น พระโสดา สกิทาคา อนาคา อรหันต์<O></O>
และก็เป็นสิ่งที่น่าเสียดายที่มีกำลังพอแต่ไปใช้กำลังอย่างอื่นอยู่ ถ้ามุ่งต้องการความเป็นพระอริยเจ้าจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าต้องการพระโสดาบันและก็ อย่างช้าก็ไม่เกิน 1 เดือน ช้ามากเกิน แต่ว่าคนขี้เกียจก็เร็วมากเกินไป ใช่ไหม ถ้าขี้เกียจ 1 เดือนนี่ เร็วมากเกินไป ถ้าขยัน 1 เดือนช้าเกินไป เร็วมากเกินไป<O></O>
พระพุทธเจ้าไม่ได้หมายถึงว่าเป็นพระโสดาบัน ท่านพูดถึงอรหันต์เลย ถ้ามีความเข้มข้นในการปฏิบัติที่เรียกว่ามีบารมีแก่กล้า จะเป็นอรหันต์ภายใน 7 วัน<O></O>
ถ้ามีกำลังใจอย่างกลางที่เรียกว่า อุปบารมี คือกำลังใจ อย่างกลาง จะเป็นอรหันต์ภายใน 7 เดือน<O></O>
ถ้าขี้เกียจหน่อย แต่ว่าทำไม่เลิก ทำบ้างไม่ทำบ้างวันหนึ่งก็ไม่เว้นละ ทำมากทำน้อย นอนน้อยทำมากสลับกันไปอย่างนี้ไม่เกิน 7 ปี<O></O>
แต่ว่าก็มีเยอะเหมือนกัน ที่ได้ไปแล้วไม่ใช่ให้เป็นประโยชน์ ใช้เฉพาะกิจส่วนนี้ดีกว่า เพราะหายสงสัย<O></O>
ที่พระพุทธเจ้าสอนวิชานี้ไว้เป็นวิชาขั้นต้นของ อภิญญา ก็เพราะว่าพระพุทธเจ้าทรงเทศน์บอกว่า<O></O>
คนเราตายไปแล้วมีสภาพไม่สูญ ถ้าเราสร้างผลของความชั่ว ผลของความชั่วจะให้ผล คือไปนรก จากนรกก็มาเป็นเปรต จากเปรตแล้วก็อสุรกาย จากอสุรกายมาเป็นสัตว์เดรัจฉาน<O></O>
สัตว์เดรัจฉานนี่นานหน่อย ต้องเสวยบารมีมากฆ่าสัตว์กี่ตัว สัตว์ประเภทใดบ้าง ต้องเกิดเป็นสัตว์ประเภทนั้นเท่าชีวิตที่เราฆ่า ฆ่ายุงไปเท่าไร เอาแค่ยุงอย่างเดียวก็พอมั้ง<O></O>
หลังจากเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานแล้วก็มาเกิดเป็นมนุษย์ กรรมชั่วที่เราทำไว้จะให้ผลเพียงเศษ เช่น<O></O>
ทำปาณาติบาต ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต หรือทรมานสัตว์ เป็นปัจจัยให้คนมีอายุสั้น เพราะทำเขาไว้มาก หรือว่าป่วยไข้ไม่สบาย มีร่ายกายทุพพลภาพ สุดแท้แต่กฏแห่งกรรม<O></O>
กรรมของอทินนาทาน ลักขโมยยื้อแย้งทรัพย์สมบัติของบุคคลอื่น เป็นเหตุให้ทรัย์สินเสียหายจากไฟไหม้บ้าง ลมพัดบ้าง น้ำท่วมบ้าง ถูกโจรลักขโมยบ้าง<O></O>
กรรมของกาเมสุมิจฉาจารที่เราละเมิด เป็นเหตุให้คนในปกครองว่ายากสอนยาก คนที่มีลูกดื้อๆ จำให้ดีนะ เคยทำกรรมนี่มาแล้วจะให้พระท่านช่วยอย่างไร และ<O></O>
กรรมของมุสาวาท เราพูดจริงแต่ไม่มีใครอยากฟัง<O></O>
เศษของกรรมของการดื่มสุราเมรัย ทำให้เป็นโรคประสาท หรือโรคบ้า<O></O>
ทีนี้ถ้าอาการทั้ง 5 อย่างนี้เกิดขึ้น อย่าไปโทษใคร ถ้าเราได้ ยถากรรมมุตาญาณ เราก็ทราบ ว่ากรรมประเภทนี้ที่ทำให้เราลำบากเราทำไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ และก่อนที่จะได้รับเศษของกรรมเราได้รับโทษของกรรมใหญ่ที่ไหนบ้าง ลงนรกมากี่ขุม ท่องเที่ยวนรกแสนสบาย มีความสุขมีที่อยู่ที่อาศัย พญายมเอาอกเอาใจ ไม่ต้องการให้พ้นจากนรกนี้ดีมีวาสนาบารมีสูง<O></O>
ออกจากขุมใหญ่ ออกจากนรกบริวาร ผ่านยมโลกียนรกอีก 10 ขุม ออกจากยมโลกียนรกอีก 10 ขุม ผ่านเปรตอีก 12 ลำดับ จากเปรตมาผ่านอสุรกาย จากอสุรกายมาเป็นสัตว์เดรัจฉาน กว่าจะมาเป็นคนที่มีความอุดมสมบูรณ์มาก พระพุทธเจ้าตรัสแล้วหลายสิบองค์ อันนี้เป็นกฏของความชั่วที่เราพึงจะรู้ได้ด้วยกำลัง มโนมยิทธิ ที่ญาติโยมพุทธบริษัทปฏิบัติกัน<O></O>
ด้านของความดีที่เราจะพึงทราบจาก ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ เราจะทราบว่าเราเคยเป็นเทวดามาแล้วกี่ครั้ง เคยเกิดเป็นคนมาแล้วกี่ครั้ง เราจะทราบว่าเราเคยเกิดเป็นมนุษย์ชาติไหนมีความสุขที่สุด ชาติไหนต้องทุกข์ที่สุด อย่างนี้เราทราบได้<O></O>
ทีนี้ถ้าอยากจะทราบว่าบุญที่เราทำมาตั้งแต่ต้นจนถึงวันนี้ บุญประเภทนี้จะให้ผลเราขนาดไหน สมมุติว่าถ้าเราตายขณะนี้เราจะเป็นเทวดาหรือเป็นพรหมหรือจะไปนิพพาน เราพิสูจน์ได้เลย บุญทำวันนี้พิสูจน์วันนี้ได้ว่าบุญวันนี้จะส่งผลไปถึงไหน<O></O>
ถ้าถามว่าถ้าปุบปับตายจะมีวิมานอยู่ไหม ถ้าเคยทำบุญก่อสร้างเกี่ยวกับการสร้างวัดสร้างศาลา สร้างสารณประโยชน์ แม้แต่เขตสร้างโบสถ์ 1 หลัง เราทำบุญไป 1 บาท และทำด้วยความเต็มใจวิมานก็ปรากฏแล้ว คือว่าทำในทันทีวิมานก็ปรากฏทันที<O></O>
ที่กล้าพูดอย่างนี้ เพราะว่าทุกท่านหรือหลายๆท่านกำลังเจริญมโนมยิทธิ และก็หลายๆท่านที่ได้แล้วสามารถพิสูจน์ได้ทันที ก็มาตัดสินใจทำบุญไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ตามเถอะไม่สนใจ วันนี้หรือก่อนวันนี้ทำบุญเนื่องในการก่อสร้างสาธารณประโยชน์ วิมานจะปรากฏก่อน เราสามารถจะไปดูวิมานทันทีว่าวิมานเราอยู่ที่ไหน<O></O>
ทีนี้วิมานนี่อยู่ตามกำลังของบารมีหรือตามกำลังของบุญที่ทำ ถ้ากำลังบุญของท่านถึงขั้น กามาวจรสวรรค์ วิมานก็จะตั้งอยู่ที่สวรรค์ กำลังบุญของท่านอยู่ถึงขั้นพรหม วิมานจะตั้งอยู่ที่พรหม กำลังบุญความดีของท่านถึงขั้นนิพพาน วิมานก็อยู่ที่นิพพาน คอยอยู่แล้ว ตายเมื่อไหร่ถึงเมื่อนั้น อันนี้พูดถึงผลที่จะพึงได้<O></O>
ต่อไปอธิบายถึงวิธีปฏิบัติกรรมฐาน ที่บอกไว้ แล้ว 4 หมวด คือ สุกขวิปัสสโก เตวิชโช ฉฬภิญโญ ปฏิสัมภิทัปปัตโต อันนี้ใช้แนวสมาธิเหมือนกันแต่ใช้กำลังไม่เท่ากัน อันนี้ต้องระวังให้มากนะ กำลังขึ้นต้นไม่เท่ากัน ถ้าใช้กำลังขึ้นต้นผิดไม่มีผล<O></O>
สำหรับสุกขวิปัสสโก นี่ท่านเริ่มเจริญสมาธิเล็กน้อยควบคุมกับวิปัสสนาญาณ<O></O>
แต่ว่าศีลมีความสำคัญมาก ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์สมาธิไม่มีผล อย่างวันนี้ท่านฝึกมโนมยิทธิ หากว่าศีลของท่านไม่บริสุทธิ์มาก่อน หรือว่าท่านไม่แน่ใจในความบริสุทธิ์ของศีล เวลาสมาทานศีลก็ขอให้ตั้งใจสมาทานด้วยความเคารพจริงๆ ว่าเราจะเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ ถ้าหากว่าท่านไม่มั่นใจในศีลพอไปถึงพระจุฬามณี เขาไม่เปิดประตูให้เข้า อย่างนี้ครูผู้ฝึกเขาจับได้แน่<O></O>
ศีลดีพอสมควร แต่ไม่มั่นใจ คือศีลบกพร่อง ทางจุฬามณีเขาไม่เปิดประตูให้เด็จขาด ทำยังไงเขาก็ไม่ยอมให้เข้า ถ้าเราไม่สามารถจะผ่านจุฬามณีได้ก็ไปที่อื่นไม่ได้เหมือนกัน<O></O>
ถ้าหากว่าท่านผู้ใดไม่มั่นใจในศีลของท่านว่าที่ผ่านมาแล้วศีลจะดีพอไม้ เวลาสมาทานศีลก็จงคิดว่าเวลานี้เราเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่ว่านับตั้งแต่เวลาสมาทานไปจนกว่าจะไปจากที่นี้ศีล 5 เราไม่มีโอกาสจะขาด ใช่ไหม เราฆ่าใครเขาได้เล่า ลักขโมยใครเขานี้ไม่แน่นะ อย่าไปล้วงกระเป๋าเขานะ บอกว่าผมไม่ลักแต่ผมล้วงกระเป๋าเขาอย่างเดียว<O></O>
เป็นอันว่าทุกคนต้องถือศีลบริสุทธิ์ นี้เป็นพื้นฐานใหญ่<O></O>
แล้วเวลาทรงสมาธิ สำหรับสุกขวิปัสสโก ก็ใช้สมาธิเล็กน้อยเริ่มต้นควบกับวิปัสนาญาณ มโนมยิทธิจริงๆ เขาเริ่มต้นด้วยฌาน 4 แต่ว่าการเริ่มต้นด้วยฌาน 4 นี่ลำบาก จึงลดลงเหลือกำลังอุปจารสมาธิเท่าวิชชาสาม<O></O>
ฉะนั้นเวลาเริ่มต้นขอทุกท่านใช้กำลังสมาธิแค่อุปจารสมาธิถ้าถึงฌาณสมาบัติ กำลังสูงเกินไปเลยความเป็นทิพย์ ถ้าต่ำไปก็ไม่ถึงความเป็นทิพย์<O></O>
เหมือนกับกำแพงที่มีช่องน้อยๆอยู่ช่องหนึ่ง ถ้าเรามองตาสูงกว่าช่องเราก็มองไม่เห็น ต่ำกว่าช่องเราก็มองไม่เห็น เราต้องมองให้พอดีๆจึงเห็น<O></O>
สำหรับทิพจักขุญาณ ก็เหมือนกัน จิตจะเกิดเป็นทิพย์ตอนจิตเข้าสู่อุปจารสมาธิเท่านั้น ถ้าจิตเลยไปถึงฌานความเป็นทิพย์ก็ดับ ถ้าต่ำกว่าฌานความเป็นทิพย์ก็ดับ<O></O>
ถ้าจะถามว่า อุปจารสมาธิทำอารมณ์ขนาดไหน ก็ขอตอบแบบตรงไปตรงมาว่าใช้อารมณ์แบบปกติธรรมดา เวลาภาวนาอยู่ การภาวนานี้ต้องคู่กับลมหายใจเข้าออก เพราะว่าลมหายใจเข้าออกทำให้จิตเป็นสมาธิ ทำให้จิตมีกำลัง สมาธิ เขาแปลว่า ตั้งใจ <O></O>
สำหรับภาวนาใช้ภาวนาว่า นะ มะ พะ ธะ คำภาวนา นะ มะ พะ ธะ ทำให้กำลังจิตเป็นทิพย์ แต่ว่าคำภาวนาทำจิตนี่เป็นทิพย์มีหลายสิบแบบ ไม่เฉพาะแต่ นะ มะ พะ ธะ อย่างเดียวนะ<O></O>
แต่ว่าเลือกเอา นะ มะ พะ ธะ มาใช่ก็เพราะแบบอื่นถ้าเราสามารถจะรู้ได้ เห็นได้ ไปได้ ไปท่องเที่ยวในภพต่างๆได้ แต่คนข้างๆถามไม่ได้ ต้องจบกิจเรื่องนั้นแล้วกลับมาจึงมาคุยกับคนข้างๆได้<O></O>
สำหรับ นะมะพะธะ นี่ ขณะนี้เราไปพบอะไรที่ข้างบน หรือที่ไหนก็ตาม นรกก็ตาม สวรรค์ก็ตาม พรหมโลกก็ตาม คนข้างๆจะถามได้ทันทีแล้วจะตอบได้เลย ทางโน้นตอบมา ฝ่ายนี้ก็พูด พูดรู้เรื่องกันได้ตลอด<O></O>
แบบนี้หามา 23 ปี กว่าจะพบ และแบบอื่นๆเป็นของไม่ยาก แต่ว่าเป็นเรื่องสงสัยของคน ผู้ถามอยู่ข้างๆต้องการจะรู้ว่าพ่อฉันตายแม่ฉันตายไปอยู่ที่ไหน หลับตาปี๋อยู่นานลืมตามาก็บอก ทีนี้คนข้างๆอาจจะสงสัย หมอนี่อาจจะโกหกก็ได้<O></O>
สำหรับมโนมยิทธินี้ ปัจจุบัน นะมะพะธะ คนข้างๆจะถามได้ทันที และก็เราผู้ไม่รู้ ถ้าไปพบคนตาย จะต้องถามก่อนที่ท่านจะตายรูปร่างลักษณะเป็นอย่างไร แสดงให้ดูก่อน ขณะที่ป่วยลงเปลี่ยนแปลงไปแบบไหนแสดงให้ดูก่อน ร่างกายจะตายอาการแบบไหน ชี้ชัดว่าคนที่ถามเขารู้เวลานั้นเอาเฉพาะอาการที่รู้ เราก็จะบอกได้ตามปกติว่ามันชัดเจนดี เขามีโอกาสซัก ซักได้ทั้งที่ยังไม่ถอนจากฌานแบบนี้มีประโยชน์มาก<O></O>
ฉะนั้นเวลาปฏิบัติของบรรดาท่านพุทธบริษัททำอารมณ์ตามแบบปกติ ไม่ต้องทำจิตให้มันเครียดเป็นฌานอย่าลืมนะ ถ้าเป็นฌานไม่มีผล คือใช้คำภาวนาว่า นะมะพะธะ
[b-wai] <O</O</O</O</O</O

 

อยากไปฝึกบ้างที่ซอยสายลม .. สำหรับเดือนพฤษภาคม 2549 กำหนดสอนในวันไหนแน่ครับ..ใครทราบช่วยบอกด้วย

 

กำหนดการสอนมโนมยิทธิที่บ้านสายลม

วันที่ 6-7 พ.ค. 49
วันที่ 3-4 มิ.ย. 49
วันที่ 1-2 ก.ค. 49
วันที่ 5-6 ส.ค. 49
วันที่ 2-3 ก.ย. 49
วันที่ 30-1 ต.ค. 49
วันที่ 4-5 พ.ย. 49
วันที่ 2-3 ธ.ค. 49
วันที่ 30-31 ม.ค. 50
ไปให้ถึงที่บ้านสายลมไม่เกิน 10 โมงนะครับไปเตรียมตัว สิ่งที่ต้องเตรียมไปก็คงจะศีล 5 นะครับให้บริสุทธิ์เอาตั้งแต่วันนี้เลยพยายามครับ พอไปถึงก็ไปเตรียมจัดพานครูที่นั้นเขามีให้แล้วครับไปต้องไปหาซื้อครับ ดีครับไปฝึกกันเยอะๆนะครับ มีประสบการณ์อะไรก็มาโพสให้อ่านกันบ้างนะครับ

 

อยากไปจังครับ

ซักเดือนเถอะน่า T_T

 

อยากไปน่ะคับ แต่ติดโน้น ติดนี่ตลอด กะว่าจะไปเดือนหน้าไงใครว่าง ๆ ก็ชวน ๆ กันไปน่ะคับ

 

ขอเอาใจช่วย ต่อผู้มีศรัทธา และ ความตั้งใจจริง ขอให้ปฏิบัติแล้วได้ผลทุกท่าน

 

อยากไปด้วยจัง
ทุกวันนี้ทำเองไม่มีครูอ่ะ อยากไปจ๊ากเลย

 

(bb-flower คิดว่าเดือน พค นี้ก็จะไปเหมือนกันค่ะ

 

มีเรื่องเล่าให้ฟังครับอ่านดูนะ

ใครเคยไปแดนมหามงคลจ.กาญจนบุรีบ้างครับ
<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->ผมพึ่งกลับมาเมื่อวานนี้เองถ้าใครเคยไปแล้วจะอึ้งแน่ลองคิดดูแค่ผู้หญิงจะสามารถสร้างวิหารอะไรได้ตั้งหลายหลังขนาดนั้นและมีขนาดพื้นที่ปฏิบัติธรรมกว้างขวางมากมีคนได้ยินว่าถึงขนาดหลวงพ่อจรัญที่จ.สิงข์บุรีท่านถ่อมตัวเองว่าหลวงพ่อจรัญเปรียบเสมือนโรงเรียนอนุบาลส่วนพระแม่บงกชเปรียบเสมือนมหาวิทยาลัยเลยทีเดียวแดนมหามงคลนี้เป็นสถานที่แรกของโลกที่เป็นสถานที่ของอุบาสกและอุบาสิกาจัดตั้งขึ้นและวันๆหนึ่งจะมีผู้มาพำเพ็ญธรรมอย่างไม่ขาดสายพ่ออุบาสกที่อยู่กันประจำที่นั้นบางท่านบอกว่าพระแม่ตอนนี้ที่เป็นพระอริยเจ้าแล้วพระแม่ท่านเป็นผู้ปฏิบัติอย่างเคร่งครัดมากมีพ่ออุบาสกบอกว่าพระแม่ท่านเดินจงกรมตอนตี4แล้วไปหยุดเดินตอนบ่าย 4 โมงของวันใหม่เลยท่านลองคิดดูนี่เรื่องจริงน่ะพื้นที่ที่ท่านเดินจงกรมเป็นหลุมลึกลงไปเลยพ่อที่ปฏิบัติธรรมใกล้ชิดท่านก็ได้เล่าถึงอภิหารของแม่ในแดนธรรมว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งพระแม่จะต้องเครื่องไปประเทศอะไรผมก็ไม่ทราบพ่ออุบาสกไม่ได้บอกขณะนั้นที่สนามบินมีผู้ที่ศรัทธาในตัวของพระแม่ท่านมากก็มาล้อมพระแม่ขณะนั้นลูกๆสาวกของท่านก็ขึ้นเครื่องกันหมดแล้วเหลือแต่พระแม่ขณะนี้เครื่องก็เริ่มขยับออกแล้วพ่ออุบาสกบอกว่าพระแม่พยายามฝ่าวงล้อมออกมาพอฝ่าวงล้อมออกมาได้ พ่ออุบาสกก็บอกว่าเพียงเวิบเดียวพระแม่ก็เข้ามาในเครื่องบินผมก็ถามอีกว่ามีอภินิหารของพระแม่อีกไม้ พ่ออุบาสกก็เหมือนไม่อยากพูดผมก็ไม่ว่าอะไร แล้วผมก็บอกว่าผมอยากเจอพระแม่จังเลยอยากถามปัญหาธรรมกับท่านพ่ออุบาสกก็บอกว่า ก็มาเมื่อกี้ไงผมก็บอกว่ามาตอนไหนไม่เห็นเลยพ่ออุบาสกก็ตอบว่าก็ตอนที่เราเป็นประตูไม้ข้ามเกาะไงผมก็บอกว่าไม่เห็นพ่ออุบาสกก็ตอบว่าก็ไม่แปลกหลอกก็แม่เขามาแบบถอดกายมาบอกให้พ่อหยุดพูดได้แล้วพูดให้น้อยปฏิบัติให้มากพอพ่ออุบาสกพูดเสร็จผมหละขนลุกเลยพระแม่ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ครับตอนนี้ท่านลาพุทธภูมิแล้วผมอยากให้ทุกท่านลองไปดูท่านเป็นพระอรหันต์อืมผมก็สงสัยอยู่เรื่องหนึ่งผมก็เลยเดินไปถามพ่ออุบาสกว่าพระโพธิสัตว์เป็นผู้หญิงได้ด้วยเหรอพ่ออุบาสกก็ตอบว่าเป็นได้มันไม่เกี่ยวกันนี้ท่านมาเพื่อทำน่าที่ของท่านผมก็ถามต่อว่าพระแม่น่าจะเป็นผู้ชายผมอยากใกล้ชิดพระแม่บ้างท่านเป็นผู้หญิงผู้ชายก็เข้าใกล้ท่านมากไม่ได้(ที่แดนมหามงคลนี้อุบาสกกับอุบาสิกาแยกกันอยู่นะครับแต่เวลาร่วมปฏิบัติธรรมก็จะปฏิบัติด้วยกันแต่ไม่โดนตัวกันห่างกันเคารพต่อกันไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่เจอกันก็จะยกมือไหว้สาธุต่อกัน )แล้วพ่ออุบาสกก็ตอบว่าก็นั้นหละหน้าที่ของท่านท่านมาเพื่อเป็นผู้หญิงตอนแรกๆผมก็ไม่เข้าใจผมก็มาคิดดูน่าจะหมายความว่าอย่างงี้พระโพธิสัตว์ส่วนมากจะลงมาเป็นผู้ชายสะส่วนใหญ่ทำให้ผู้หญิงไม่สามารถเข้าไปใกล้ชิดปฏิบัติท่านได้ไปศึกษาธรรมแบบบ่อยๆก็ไม่ได้เท่าที่ควรเพราะท่านเป็นพระพระแม่ท่านเป็นผู้หญิงอาจจะลงมาเพื่อโปรดผู้หญิงด้วยกันหละมั้งผมคิดอย่างงี้นะและพ่ออุบาสกก็เล่าต่อว่าพระแม่ท่านสมัยเด็กๆท่านไปเล่นน้ำฝนที่กำลังตกอยู่แล้วพระแม่ท่านก็ยกมือขึ้นเล่นน้ำแล้วก็มีลูกแก้ว 3 ลูกหล่นลงมาที่มือของพระแม่แล้วท่านก็ไม่พูดต่อสถานที่นี้ดีมากครับอย่างครอบครัวผมไปพอกลับมาการงานเจริญรุ่งเรืองขึ้นลุงของผมอธิฐานขอให้ฝนตกลงมาที่สวนยางพาราหลังจากกลับมาจากการปฏิบัติธรรมฝนก็ตกที่สวนยางจริงๆอันนี้ท่านคงคิดว่าอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญงั้นเอางี้ขณะที่ผมปฏิบัติธรรมที่แดนมหามงคลก็ก็ช่วยพ่ออุบาสกแฟรงกี้ที่มาจากสิงค์โปเอาดินมาเทตรงถนนที่เป็นหลุมเพื่อให้ทางเดินสะดวกขึ้นผมได้ถูศาลาและสถานที่พักผ่อนของพ่ออุบาสกได้ช่วยล้างเท่าพระเณรจำนวน 130หรือ160ผมก็จำไม่ค่อยได้นะครับผมช่วยล้างเท้าพระเณรที่มาธุดงขึ้นเขากันที่แดนมหามงคลรู้สึกว่าบรรใดขึ้นเขาจะมีประมาณ 4000 กว่าขึ้นประมาณนี้เห็นมีแม่อุบาสิกาท่านบอกบนยอดเขามีวิหารที่สวยมาก มีพระธาตุ 4 ทิศด้วยต่อนะครับจากนั้นผมก็ช่วยแม่อุบาสิกายกอาหารเลี้ยงพระไปขนน้ำดื่มจากสะพานตรงข้ามจำนวน 200 หรือ400น้าอันนี้ผมจำไม่ค่อยได้อยู่ที่นั้นผมทำหลายอย่างมันสับสนจำนวนนะครับวันๆหนึ่งผมเดินไปมาไม่ต่ำกว่า 10กิโลแค่เดินมาจากเกาะพระจันทร์(คือชื่อสถานที่ผักขอพ่ออุบาสก)มาอีกเกาะหนึ่งของที่อยู่อาศัยของแม่อุบาสิกาขาไปก็ประมาณ 2 กิโล ไปกลับก็ 4 กิโลแล้ววันๆผมเดินไปมาไม่ต่ำกว่า 4 เที่ยวขนน้ำบ้างขนเสื่อบ้างเวลาผมทำอะไรพ่ออุบาสกท่านก็บอกให้ผมอธิฐานบารมีทุกครั้งผมก็ทำผมก็อธิฐานว่าขอให้บุญบารมีของลูกที่ได้ทำนี้ขอให้ลูกเข้าพระนิพพานในชาตินี้ด้วยเทอญหากลูกยังไม่สามารถเข้าพระนิพพานในชาตินี้ได้ขอให้ลูกทันพระศรีอารย์และลูกขอเป็นพระอรหันต์สาวกของท่านเข้าพระนิพานชาตินั้นด้วยเทอญผมอยู่ปฏิบัติธรรมที่นั้น 2 วันครับแต่ผมไปปฎิบัติธรรมครั้งนี้ไม่ใช่ไปครั้งแรกผมไปตั้งแต่ผมอายุได้ 14หรือ15 ปีตอนนี้ผม 18 แล้ว ผมไปที่นั้นบ่อยครับผมเป็นช่างทำผมผมก็ไปตัดผมให้พ่ออุบาสกด้วยพอตัดเสร็จพ่อก็ให้พรซะยาวเลยพระดีๆทั้งนั้นเวลากราบรับพรตอนนั้นผมหละขนลุกทั้งตัวเลยยังกะมีพลังอะไรสักอย่างมาสัมผัสกายเลยสถานที่ปฎิบัติธรรมนี้ท่านกินเจครับถือศีล 8 นุ่งขาวห่มขาวสถานที่นี้สะอาดมากไม่ว่าจะเข้าไปที่ไหนต้องล้างเท้าจานชามล้างเสร็จก็ต้องมาลวกน้ำร้อนจากนั้นก็มาเช็ดกับผ้าขาวขนาดแก้วดื่มน้ำทุกครั้งก็ต้องล้างแล้วก็มาลวกน้ำร้อนสถานที่นี้มีระเบียบมากมีอยู่ครั้งหนึ่งตอนนั้นผมไปครั้งแรกครับวันนั้นไปพบพระแม่พอดีบางคนมาบ่อยมาหลายปีแต่ไม่เคยพบพระแม่เลยก็มีนะครับตอนนั้นผมมาที่นี้ครั้งแรกก็เจอท่านผมหละปลื้มเลยเย็นวันนั้นหลังจากทำวัตรเย็นเสร็จพระแม่บอกให้ลูกแก้วทุกๆคนเดินจงกรมพระแม่ก็นำท่านก้าวเท้าธรรมดาทำไมท่านไปเร็วจัง ลูกๆที่ตามหลักแทบจะวิ่งตามกันเลยตอนนั้นผมไม่ทราบยังไม่เคยศึกษาเกี่ยวกับกสินต่างๆผมพึ่งจะมาศึกษาก็อีตอน 2 -3 ปีนี้เอง ผมคิดว่าที่พระแม่บงกชเดินเร็วท่านคงใช้วาโยกสินแน่ๆเลยก่อนที่ผมจะกลับพ่ออุบาสกท่านก็บอกว่าผมนะโชคดีมากพระแม่ท่านอธิฐานว่าขอให้ลูกๆของแม่มากรวมตัวกันที่นี้แล้วพ่อก็บอกว่าลูกๆของแม่อะนะมีหลายประเทศมากบางคนมาจาก ลังกา สิงค์โป จีน อีกเยอะแต่จำไม่ได้อย่างพ่อแฟรงกี้มาจากสิงค์โปพ่อแฟรงกี้ท่านเป็นคนขายข้าวหมูแดงที่สิงค์โปท่านก็มาอยู่กับพระแม่เลยพระแม่ขอไม่ให้กลับถ้าพ่อแฟรงกลับไปพ่อแฟรงจะอายุสั้นพ่อแฟรงตอนนี้ก็เปรียบเสมือนภรรโรงในโรงเรียนคอยกวาดดายหญ้า ซ่อมถนนพ่ออุบาสกช้างท่านบอกว่าพ่อแฟรงท่านฝึกตะบะส่วนพ่อช้างนี้ก็คือพ่ออุบาสกที่ท่านเล่าเรื่องต่างๆของพระแม่ให้ผมฟังที่ผมบรรยายเมื่อตอนต้นนั้นหละครับพ่อช่างท่านนอนน้อยครับวันหนึ่งนอน ประมาณ 4 ชั่วโมงท่านปักกลดอยู่ในป่าส่วนมากพออุบาสกจะนอนกันในที่พักพ่อช้างท่านไปปักกรดในป่าปลีกตัวออกมาท่านก็มาสอนวิปัสนาให้ผมผมหละเคารพพ่อช้างมากพอพ่อช้างพูดว่าพระแม่อธิฐานขอให้ลูกๆมารวมตัวกันผมหละปลื้มใจมากที่ผมก็ได้เคยเป็นลูกของพระแม่ด้วยพอกลับมาบ้านตอนนั้นผมอยู่บนรถลุงผมมารับผมไปปฎิบัติธรรมกับตาพอกลับตากับลุงก็พูดกันถึงฝนไม่ยอมตกลงมาเลยต้นยางพาราก็แย่เอาปีนี้มันแล้งจริงผมก็มองที่ท้องฟ้าแดนนี้ร้อนมากผมก็เลยอธิฐานขอบุญบารมีที่ลูกได้ปฏิบัติธรรมช่วยเหลือพระพุทธศาสนาและได้เป็นตัวแทนของแม่แดนธรรมต้อนรับพระสงฆ์ที่มาจากอุทัยธานีและได้ซ่อมทางถนนกับพ่อแฟรงกี้ถ้าบุญบารมีที่ลูกได้ทำนี้เป็นบุญที่มหาศาลก็ขอให้ฝนตกลงมาเท่ากับปริมาณที่ต้นยางพาราต้องการด้วยเทอญหากบุญบารมีที่ลูกทำไม่เพียงพอฝนก็อย่าตกลงมาเลยขณะนั้นท้องฟ้าสว่างมากร้อนมากผมก็เกิดอาการน้อยใจมากแต่พอกับรถข้ามเขตเมืองกาญมาได้เข้าเกตจังหวัดราชบุรีที่ผมอยู่ท้องฟ้าก็ครึ้มแต่ไม่มืดก้อนเมฆลูกสีดำก้อนใหญ่ก็เคลื่อนตัวมาผมหละขนลุกชันเลยยกมือไหว้ระลึกถึงพระแม่และบุญที่ผมทำไว้ฝนก็ตกลงมาอย่างหนักแต่ไม่มีลมพอถึงบ้านผมก็รีบวิ่งไปอาบน้ำแล้วเข้าห้องพระสวดมนต์เลยฝนตกได้ประมาณชั่วโมงหนึ่งได้ผมหละดีใจมากเกิดปีติขนลุกอยู่นานเลยทั้งที่ก่อนหน้านั้น 4-5นาทีก่อนไม่มีวี่แววที่ฝนจะตกลงมาเลยอยู่ดีๆท้องฟ้าก็มืดลงมาอันนี้ผมก็มาเล่าให้ฟังแล้วแต่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ใช่ปัญญาพิจารณาดูเอานะครับตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วผมก็ขอตัวอาบน้ำสวดมนต์ที่ผมได้ตั้งสัจจะจากพ่ออุบาสกเอาไว้จากนี้ผมก็ขอน้อมบุญที่ผมได้ปฏิบัติธรรมมาแล้วทำภพทุกชาติมาถึงชาติปัจจุบันนี้บุญกุศลที่ผมได้ทำจะส่งผลให้ผมมีความสุขความเจริญร่ำรวยมหาศาลเพียงใดผมก็ขอน้อมบุญให้เพื่อนชาวพลังจิตที่ใฝ่ปฏิบัติธรรมทุกคนจงมีส่วนในผลบุญนี้ด้วยเทอญสาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ
(bb-flower

 

ไปฝึกที่สายลมมาด้วย
ที่คุณครูมาสอนทื่เมกาด้วย
ขอบอกว่าดีมากๆค่ะ

ชมพูส่วนตัวแล้ว ชอบครูแตนมากๆค่ะ
แจ่มมากถ้าได้ฝึกกับครู
ดร ปริญญาเคยบอกว่า ฝึกกับครูแต่ละคนผลอาจจะแตกต่างกันตอนแรก
แต่ว่าไม่เป็นไรค่ะ

หลวงพ่อสพสันบอกให้ใช้จิตไป
ถ้าใครเคยฝึกแล้วปวดหัว เครียด
หลวงพ่อบอกว่าบังคับตาเนื้อค่ะ
หลวงพ่อบอกทำใจเบาๆ สบายๆ ห้ามเครียด

 

อ่านช้าไปหน่อย แต่ก้อยินดีด้วยนะครับที่เริ่มเห็นแล้ว

 

ร่วมอนุโมทนา ด้วยครับ แล้วก็ขอให้ทุกคนที่ไปได้ไปถึงนิพพานทุกคนนะครับ รวมทั้งผมด้วยละกัน ยังไม่เคยไปแต่สนใจมากๆ กะว่าต้นเดือนหน้าจะไปให้ได้แน่นอน เดือนที่ผมเกิดเลยมิถุนายน แต่ผมเกิด30มิ.ย.31 อายุแค่ 17แต่สนใจพุทธศาสนามากๆ แต่ก็ไม่รู้นะวัยรุ่นสมัยนี้ดูไม่ค่อยใส่ใจเรื่องพุทธศาสนาเท่าที่ควร สำหรับผมถึงไหนถึงกันพยายามฝึกหลายอย่าง รวมทั้งกสิณด้วย กะว่าจะฝึกมโนมยิทธิก่อน แล้วค่อยฝึกกสิณ แล้วค่อยไปฝึกถอดจิต แต่ลองเพ่งจุดกลางหว่างคิ้วแล้วอยู่ดีๆลืมตาปุ๊บ รู้สึกมึน เวียนหัวแบบโลกหมุน ไม่เข้าใจเลยว่าที่ฝึกเพ่งจุดปวดเสียวตึงที่หว่างคิ้วเราฝึกถูกหรือป่าว หรืออาจเป็นที่เพ่งมากเกินไปหรือป่าว ยังไม่เคยได้ถามใครเลย ยังไงผู้รู้ก็ช่วยชี้แนะด้วยนะครับ
สวัสดีครับ

 

อนุโมทนาให้กับทุกคนแล้วนะครับ ใครที่จะไปก็ขอให้ได้ไปดั่งที่คิดไว้นะครับ ใครที่ยังฝึกไม่ได้ก็อย่าท้อนะครับต้องมีสักวันที่ฝันจะเป็นจริง ถ้าตั้งใจ ยังไงก็ต้องฝึกได้สักวันแหล่ะครับ ผมเชื่ออย่างนั้น ยังไงก็ขอให้ฝึกกันได้นะครับทุกๆคนเลย งั้นวันนี้ขอตัวไปก่อนนะครับเริ่มง่วงแล้ว
บายครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

มโนฯ เชื่อยาก ควรมีอาจารย์อยู่ใกล้ตัว ตรวจพร้อมอาจารย์
ใช้ปัญญาตนดีที่สุดแต่ควรอยู่ใกล้ชิดอาจารย์เช่นกัน

 

อัพเดทครับ ที่ผมตอบไปขี้เกียจพิมพ์ครับ แต่เดี๋ยววันหลังเอารูปมาครับ
http://www.palungjit.org/board/showt...t=16898&page=7
<!-- / message -->