ประสบการณ์ ถอดกายทิพย์เต็มกำลังครั้งแรก, พบดินแดนความเร็วสูงในอีกมิติหนึ่ง

วันที่28กันยายน พุทธศักราช2551 เวลาประมาณ12.00ถึง12.30น. เราสามารถได้ยินเสียงได้เเล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งเเรกที่เสียงเเละภาพมาพร้อมกัน เร่มเเรกเห็นคุณปู่ที่เสียชีวิตไปเดินจากประตูห้องนอนเข้ามา
เห็นมือข้างขวาของข้าพเจ้าเป้นสีเงินวาวเหมือนโลหะ ดิฉันปลื้มปีติมากที่สามารถรับฟังเสียงหลวงพ่อเเละองค์สมเด็จพระประทีปเเก้วได้เสียงเเบบฉบับของพระราชพรหมยานเเว่วมาเเต่ไกลจากที่สูงกว่าเรามากๆเเต่เสียงนั้นกังวานเเละชัดเจน จำได้เเต่ข้อความสุดท้ายองค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้ารับสั่งให้ไปหาดาบดาบสน่ะคะเป็นภาพดิฉันนั่งในศาลาอันงดงามกว้างใหญ่มากมีหลังคาเเละระเบียงอันวิจิตรงดงาม เเล้วอีก2เดือนให้ทรงอารมณ์ให้ได้<o></o>
<o>
</o>

 

27 กรกฏาคม 2551 วันนี้เป็นวันอาทิตย์อีก ทุกครั้งที่เกิดนิมิตข้าพจ้าจะบันทึกไว้ทุกครั้ง ช่วงใกล้จะตื่นนอนอีกเหมือนเดิม เป็นราชกุมารโผล่หน้าห่างจากใบหน้าข้าพเจ้าเพียง1ศอก มีรัศมีสีครามออก กล้าวจุกมีรัดเกล้าสีทอง สายสังวาลย์คดอก นุ่งโจงกระเบน จากนั้นภาพมาปรากฏที่ราชวังในสมัยก่อนพุทธกาลของสมเด็จองค์ปัจจุบัน ข้าพเจ้าในสมัยนั้นได้เกิดเป็นนางสนมในวังมีหน้าที่เลี้ยงพระราชกุมารองค์นั้น ข้าพเจ้าได้นอนหลับในห้องวังเเบบไม้สักทอง ราชกุมารได้มาสะกิดเรียกให้ลุกตื่น เเล้วข้าพเจ้าก็รีบอุ้มพระราชกุมารออกจากประตูเมือง ลมพัดมาเเรงมากใบไม้ปลิวว่อน ชาวเมืองทั้งคนเเก่ คนหนุ่ม สาว บ้างลูกเล้กเด็กเเดง พากันวิ่ง เเย่งกันออกจากประตูเมืองซึ่งจะข้ามฐานธรณประตูเมืองยากมากเพราะคนจำนวนมากเเย่งวิ่งกันออก บ้างก็ล้ม บ้างก็ลุกเเล้ววิ่งหนี ข้าพเจ้าซึ่งเป็นนางสนมสมัยนั้นได้อุ้มพระราชกุมารก้าวข้ามผ่านธรณีประตูออกมาได้ เเต่ว่าเมื่อข้ามออกมาได้วิ่งออกมาเพียง20เมตร ก็ต้องตกใจเเบบเกิดมาไม่เคยพบอะไรที่น่ากลัวเเบบนั้น ด้านขวามือข้าพเจ้าเเละชาวเมืองเป็นนางยักษี ที่ตัวใหญ่กว่าภูเขาเลากา ลักษณะของนางยักษีเป็นผมหยิกหยองเท่าใบหู ใส่เกราะอกเเละผ้าถุงเกือบคร่อมเท้า เเขนเป็นเนื้อเยอะมาก อ้วนๆ ประดับด้วยทองพระกร นางยักษ์ได้มองมายังข้าพจ้าเเละพระราชกุมาร ซึ่งพระราชกุมารนั้นกอดข้าพเจ้าเเน่นมาก ข้าพเจ้าก้ยังตีความไม่ออกว่าเป็นเเม่กับลูกหรือว่าเป็นนางสนมทำหน้าที่เลี้ยง เพราะผูกพันกันมาก จากนั้นก็เป็นภาพรีกลับไปยังห้องที่ข้าพเจ้านอนตอนเริ่มอีก ราวกับว่าไม่ทราบว่าถูกนางยักษีจับกินไหม ถ้าใครได้มโนยิทธิช่วยตรวจให้ด้วยค่ะ

 

เคยมีคนในฝันบอกให้เดินตามไปที่ไหนสักแห่งจากที่ตอนแรกเรานอนอยู่บนเตียง


เดินไปสักพัก เค้าฉะหงนใจ บอกว่าให้กลับไปที่เตียงแล้วให้จิตหลุดออกมาเหมือนคนตาย



ทำให้จิตหลุดออกมาได้ สามารถเคลื่อนที่ได้แต่สับสนมาก ควบคุมไม่อยู่

 

กลัวกันจนเต็มที่..กลัวผีจนเต็มขั้น..(ขั้นหลุดลอย)

เกล้าฯเชื่อขอรับ...เชื่อแน่ๆ..ยิ่งกว่าแช่แป้ง.....มีจริงๆขอรับ..เรื่องถอดจิต..ถอดใจ...ผู้ไม่มีประสบการณ์...อาจลังเล..และเรรวน.สงสัย.ปั่นป่วนทางจิต..ยิ่งคิดยิ่งพิศวงให้..งงงวย...แต่เกล้าฯเชื่ออย่างหนึ่งขอรับ..ท่านที่เป็นสมาชิกพลังจิต...ส่วนใหญ่..จะมีความสามารถในด้านนี้ขอรับ..

วรรค....โดยความเคารพนะขอรับ....หลายท่าน..อาจไม่อยากเล่าประสบการณ์..เกล้าฯ.อ่านข้อความกระทู้ที่ตั้งแล้วรู้สึกถูกกิเลส....จึงอยากส่งเสริมกิเลสตัวเองสักหน่อย.........คือเกล้าฯเป็นคนกิเลสหนา..และชอบขี้อวด(แต่ไม่อวดขี้)..และเป็นคนขี้เล่น(แต่ไม่เล่นขี้)...และถ้อยคำต่อไปนี้...บางท่านอาจจะหาว่าขี้โม้..(แต่เกล้าฯก็ไม่ขอโม้ขี้...ขอรับ)

เกล้าฯมีภูมิความรู้..ความสามารถด้านนี้แค่หางอึ่งขอรับ...แต่เป็นหางอึ่งที่ขี้อวดคือเกิดกับเกล้าฯ...บ้างเป็นบางครั้ง(แต่ไม่ทุกครั้งขอรับ)...

แต่ขอนำเสนอบางครั้งที่ประทับใจขอรับ...ห้าสี่สามสองหนึ่งเริ่ม....

ครั้งหนึ่งเกล้าฯได้มีโอกาสไปวิเวกจิต..ในป่าช้า(บวช)...อยู่ในกุฏิโดดเดี่ยวในป่าช้า.ที่เรียงรายด้วยหลุมศพ..จะเรียกว่ากุฏิวัดใจก็ได้ขอรับเพราะห่างไกลคนสัญจร...

วรรค......ด้วยความที่เป็นพระใหม่ไม่เคยนอนป่าช้าท่ามกลางหลุมผี..เกล้าฯก็กลัวนะซิขอรับ...นอนไม่หลับ..สวดมนต์จนเหนื่อยอ่อน.ก็ยังนอนไม่หลับ.จิตมัน..ระวัง...ระแวง

.ก็เลยนอนตะแครงด้านขวา....กำหนดจิต.เพ่ง.ดูการยุบพองของ.ตัวเอง...เวลาเท่าไหร่ไม่ใส่ใจ..เอามือคลำดูหัวใจตัวเองว่าจะดูจังหวะการเต้นของหัวใจตัวเองสักหน่อย..ก็ไม่เจอไม่รู้มันไปเต้นที่ไหน...นี้หรือเปล่าขอรับ..ที่เขาพูดกันมาว่า...กลัวจนหัวใจหล่น..ไปเต้นอยู่บนหัวแม่เท้า.(กุฏิวัดใจจริงๆขอรับ)


เกล้าฯเลยตั้งสติ..ไว้ที่หน้าท้อง...ไม่ได้ตั้งใจถอดกายสักนิด..แต่กายอีกกายหนึ่งซิขอรับ...มันอยากย้ำราตรี.(เที่ยวเล่น)..มันเคลื่อนไหวพยายามดันกายเนื้อออกทาง..ด้านหลัง.....แต่ก็ออกไม่ได้...

วรรค...ขณะจิตมันกำลังทำอะไร..สติเกล้าฯรับรู้ความ..เป็นไปของจิตหมด...เพราะ..ขณะนั้น...กลัวผี..จนสติตื่น..ขอรับ...(ครั้งนี้มิใช่ครั้งแรกขอรับ..แต่เป็นครั้งที่แอบซุ่มดูจิตดูกาย...ชนิดมิให้พลาด..คลาดสายตา)

เมื่อออกไม่ได้...มันก็หาวิธีใหม่ขอรับและแล้ว...มันก็ทะยานออกทางกลางกระหม่อมขอรับ.(อันที่จริงออกทางด้านหัว.จะกลางกระหม่อมหรือไม่..ไม่แน่ใจ)

ออกไปจะไปเจออะไรหละขอรับในป่าช้า..นอกจากผี.....ไร้ญาติยืนร้องให้.....คนยิ่งกลัวผีอยู่ด้วย..ขนาดเป็นกายที่ถอดออกไปก็ยังไม่ลืม..สัญญาเดิม...ก็เลยตกใจจิตเข้าร่าง.....รีบผลุนผลัน...ลุกขึ้นสวดมนต์หนักเข้าไปอีกขอรับ....นี้แหละขอรับที่เกล้าฯเรียก..กลัวกันจนเต็มที่..กลัวผีจนเต็มขั้น..(ขั้นหลุดลอย)



.....ด้วยจิตคารวะ....

เกล้ากระผมปฐมฌาณ


ป.ล.:โดยความเคารพนะขอรับ....เกล้าฯ...ขอนอนยัน...ยืนยัน...กระโดดยัน..ตีลังกายัน...กระโจนโยนเขาลอย..และฟันศอก..พร้อมทั้งจระเข้ฟาดหางใส่ต้นกล้วย...ช่วยกล่าวย้ำอีกครั้งหนึ่งว่า...การถอดกาย..ถอดจิต..มิใช่สิ่งผิดวิสัย..สำหรับผู้บำเพ็ญ..ภาวนา..ขอรับ

(โดยความเคารพนะขอรับ...เป็นการประยุกต์ใช้ภาษา..ให้หลากหลาย...เพื่อรำลึกถึง..ศิลปะแม่ไม้.ยอดมวย.ของนายขนมต้ม..บรมครู)
คลิ๊กๆ.นิดๆ.(คิดๆหน่อย)..จะตื่นตาไม่น้อยถ้าหากคลิก

.http://palungjit.org/threads/%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%8D%E0%B8%A3%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%B0.221749/page-7

 

ปัจจัตตังครับ

 

ปลง จิตแข็งจิตอ่อนไม่รู้คืออะไร แต่เมื่อใดที่มีอะไรที่อธิบายไม่ได้เราต้องใช้ ศีล สมาธิ ปัญญา มาไตร่ตรอง อย่าให้จินตนาการครอบงำ หากฝึกสมาธิแล้วเห็นอะไรแปลกๆ อย่าไปยินดียินร้ายกับสิ่งเหล่านั้น เพราะนั่นเป็นเพียงจินตนาการ หรือสิ่งที่เราซุกซ่อนไว้ อาจเป็นความทรงจำฝังลึก ที่เรียกว่า Long term memmory ก็เป็นได้ พยายามต่อไปครับ เมื่อไหร่ที่เราสมาธิแล้วทุกสิ่งทุกอย่างว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นแม้สิ่งอื่นรอบตัวจะเกิดอะไรก็ตาม นั่นต่างหากคือความสงบ ดังเช่นพุทธองค์ที่สงบแม้ช้างนาฬาคีริงบ้าครั่งจะวิ่งตรงมาต่อพระพักต์ของพระองค์ การยินดีในอวิชชาจะทำให้เสื่อมนะครับ เพราะฉนั้นควรจะปลง การบริหารจิตเจริญปัญญาจะทำให้ไม่ฟุ้งซ่านครับ

 

ได้ความรู้มากมายเลยครับ ขอบคุณมาก ๆ ครับ

 

สุดยอดเลยครับ

 

อนุโมทนาสาธุ....ครับ โดยส่วนตัวเข้าใจว่าต้องใช้กำลังฌาน 4 ในการถอดกายทิพย์ ไม่ทราบว่าใช้กำลังฌานต่ำกว่า ฌาน 4 ได้หรือไม่ครับ....

 

กรุณาชี้ทางให้ผมหน่อยผมเพิ่งหัดนั่งสมาธิ ถ้าเป็นไปได้ แบบว่าเอาทางลัดหรือทางตรงที่ทำให้เข้าถึง สมาธิอะครับ

 

ผมมีครับคุณ sutanon ผมได้สมาธิเพราะวิธีนี้ ครับ

ลองหาสำนักที่เขา ฝึกด้วยวิธี ภาวนาแบบออกเสียงดังๆและเร็ว เป็นวิธีที่ทำให้จิตนิ่งได้ไว

มากครับ เมื่อจิตนิ่งแล้ว เขาจะให้เรานั่งสมาธิต่อ โดยไม่ต้องภาวนา อะไรเลย สมาธิจะเกิด

ไวมากครับผมใช้เวลาแค่ 2อาทิตย์ จากนั้น เราจะไม่ต้องมานั่งภาวนาแบบดังๆอีกเลยครับ

จะใช้วิธีนั่งสมาธิเหมือนวิธีปรกติ ทั่วไป แต่จิตจะรวมได้ไวและไม่ฟุ้งซ่านและเข้าสมาธิได้ไว

พูดง่ายๆเหมือนเป็นพื้นฐานในการฝึกสมาธิเบื้องต้น เหมาะสำหรับคนที่ใจร้อนอยากได้สมาธิ

ไวไวและฟุ้งซ่านหรือ ฝึกสมาธิมา นานแต่ไม่ได้ซักที วิธีนี้ไวมากครับ

แต่มีข้อแม้

1.. ห้ามฝึกด้วยตัวเองนะครับ ผลข้างเคียงเยอะเพราะช่วงฝึกแรกๆ บางคนมีองค์มาลงเฉย

เลย บางคน กระโดดเต้นแร้งเต้นกา พูดภาษาเหมือนร่างทรงก็มี ควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือน

ของขึ้น บางคนไม่เป็นอะไรเลยก็มีแต่ส่วนใหญ่จะมีอาการครับ แต่ฝึกไปสัก4.5/ วันมันจะไม่

เป็นครับ ฉะนั้นต้องมีครูบาอาจารย์ คอยดูแลขณะฝึก

2..ร่างกายต้องแข็งแรงเพราะใช้กำลังมากและขอบอกว่าเหนื่อยสุดๆ

วิธีนี้ผมคิดเอาเองว่าอย่างนี้ครับ เหตุที่จิตรวมได้ไวเพราะ ปรกติเราจะนั่งหลับตาภาวนาในใจ

โอกาศที่จิตจะเผลอออกจากคำภาวนา จึงง่าย แต่วิธีนี้ใช้การบริกรรมแบบดังและเร็วจิตจะไม่

มีโอกาศหลุดไปข้างนอกได้เลย น่าจะคล้ายกับพระทางธิเบต เขานิยมใช้กัน

ตอนสวดอยู่นั้นเหนือ่ยมาก ชนิดแทบขาดใจ แต่พอหยุด มันจะโล่งสบาย จิตนิ่งสามารถนั่ง

สมาธิต่อได้โดยไม่รู้สึกปวดหลังหรือเมื่อยขา

ลองหาดูนะครับ รับประกันไม่เกิน 1 เดือน ท่านจะได้เห็นสมาธิแน่ครับ

 

1000 km/hr บนพื้นทิพย์ปัจจุบัน แค่เห็น

 

เคยนอนแล้วฝันว่าลอยออกไปแล้วทะลุไปอีกที่นึง(แบบมีสตินะ)
ไปเจอหมอกสีขาวและคนนั่งสมาธิมีทั้งเด็ก-ผู้ใหญ่
เพ่งกสิณเป็นลูกแก้วแข่งกันใครทำได้ลูกเล็กลูกใหญ่
มีเด็กคนนึงทำได้โตกว่าใครเลย(เท่าลูกกอฟ)ผมเหมือนถูกแรงดึงบางอย่างให้เข้าไปในนั้นก็พลันตื่นเลย..งงมาก