ประสบการณ์เกี่ยวกับวัตถุมงคลของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ และหลวงปู่-หลวงพ่อ ทั่วประเทศไทยครับ

({) สวัสดีครับคุณ chattrg<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_9691324", true); </SCRIPT> วันนี้ก็คงเข้ามาเล่า อย่างต่อเนื่อง ถ้ามีประสบการณ์อะไร ก็ขอเชิญ นำมาเล่า สู่กันฟังนะครับ เดี๋ยวผม จะหมดเรื่องคุยครับ เพราะไม่มีใคร มาช่วยคั่น รายการ หรือ ใครพอมีอะไร เกี่ยวกับ ธรรมะก็ได้ มาเล่า สู่กันฟัง เผื่อใคร อาจมีปัญหา ชีวิต ก็จะได้ ช่วยกัน แนะนำ ในสิ่งดีๆ ให้ต่อกัน จะพูดเพราะ หรือไม่เพราะหรือไม่เพราะ ก็ไม่สำคัญ ๆ ที่ ความจริงใจ ต่อกันครับ ผมมีรูป ให้ชมกันด้วยครับ

 

สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน เช้านี้ก็จะได้นำรูปพระหลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ อ.นครชัยศรี จ.นครปฐม เมืองเจดีย์ใหญ่ หลวงพ่อ ก็เป็นพระโพธิสัตว์ อีกองค์หนึ่ง ที่ผมให้ความเคารพ แต่ก็ไม่ได้ สนิทอะไรกับท่าน คงไปกราบท่าน เป็นบางวาระเท่านั้น เพราะ วัดท่าน ห่างจากบ้านเดิม ผม ก็สัก ๑๐ ก.ม.ได้เปล่าไม่แน่ใจครับ ผมออกมานานแล้ว นครปฐม ผมเนรเทศตัวเอง ออกจากบ้าน ก็ พ.ศ. ๒๖ กว่า ปลายปี ขอเชิญชมภาพครับ

 

วันนี้ก็คงต่อด้วยรูปภาพ ต้นตาล หน้าสมเด็จองค์ปฐมมาถ่ายเมื่อวาน ตอนบ่าย ว่า ต้นตาลต้นนี้ เป็นประวัติ ศาสตร์หน้า หนึ่ง ของผมเลย ที่มีชีวิตรอดมาได้ จนถึงทุกวันนี้ครับ ที่ผมได้ตกลงมาจากต้นตาล ที่มือผมกำลังเอื้อม จับกาบตาล พอดี เป็นลม ก้เลยปล่อยมือลงมา มือก็เลย ลูดมากับลำต้นตาล ผมใส่เสื้อ ยึด แขนสั้น โดยที่เซี่ยนตาล ไม่ตำแม้แต่นิดเดียวครับ อัศจรรย์ แท้ๆ




และภาพ ที่ถ่ายมา ต้นตาลอยู่ใกล้ ติดกับ แท๊งน้ำ ของ วัดท่าซุง มากที่สุดครับ คนละฝั่งทาง เท่านั้นเอง ซึ่ง บริเวณนี้ มีศาลพระภูมิ ใหญ่ที่สุดในโลกครับ คือ เสาร์ ของศาล นี่น่าจะ ถึง ๓๐ กว่าต้น ศาลา ท้าวเวหล ที่ประชุม ของเทวดา ที่วัดท่าซุง ผมไม่ได้ ถ่ายมาให้ชมกันหรอกครับ ไม่ได้นึกถึง พระมณฑป พระศรีอริยเมตตรัย มณฑป สมเด็จองค์ปฐม มณฑปพระปางลีลา และหอไตรปิฎก และพระยืน ๓๐ ศอก ต้องขอโทษด้วยไม่ได้ นึกเลยไม่ได้ถ่ายให้ชมกับ ถ่ายแต่ต้นตาลครับ ที่ติดแท๊งน้ำ ก้ผลพลอยได้

 

เมื่อประมาณ กลางปี หรือ ปลายปี พ.ศ.๒๗ ไม่แน่ชัด คือตอนนั้ ผมช่วยพี่สมาน ซึ่งบวชเป็นพระในสมัยนั้น ขับรถดันป่าบ้าง ตัดต้นไม้บ้าง ฉีดยาหญ้าบ้าง ปลูกต้นไม้บ้าง แล้วแต่ว่ามีงานอะไรทำว่างั้นดีกว่าครับ ทำทุกอย่างนั่นแหละครับ ตอนพักกลางวัน หลังเพล นิดหน่อย พระและพักพวก ที่มาช่วย ต่างนอนกันพักเที่ยง ว่างั้นเถอะครับ ห่างจากต้นตาล ไม่เท่าไหร่ ช่วงนั้น ต้นไม้เยอะ และบริเวณนั้น มีจอมปลวก และต้นข่อย ต้นใหญ่ หลายต้น เป็นที่ร่มรื่นดี


เมื่อทุกคนนอน ไอ้ผม ก็จะปีนขึ้น ต้นตาล เอา ลูกตาลไปให้โรงครัว ของวัด ไปให้พระได้ขบฉันกัน เหลือก็คงไม่พ้น ฆราวาส ไอ้ที่กำลังขึ้นไป ก็คิดว่า หลวงพ่อฤาษี ท่านกว่าวไว้ว่า หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ เขตุภาษีเจริญ ธนบุรี ท่านสอนว่า ถ้าบวชเป็นพระ ถ้าจะเรียน ก็ตั้งใจเรียนตั้งไว้ ที่ เปรียญ ๙ ประโยค ถ้าเรียนไม่จบ อย่างน้อยก็ ไปได้เปรียญ ๑-๒-๓ ก็ยังดี ถ้าไม่ได้ อย่างน้อย ก็ นักธรรม ตรี โท หรือเอก ขั้นใด ขั้นหนึ่ง แน่นอน

 

ถ้าบวชเพื่อปฏิบัติธรรม ก็ตั้งใจไว้ที่ บวชเพื่อตัดกิเลส ให้เป็นสมุทประหาร ทำเพื่อความพ้นทุกข์ ดับไม่มีเชื้ออีกต่อไป คือ ตั้งใจไว้ที่ สุด คือความเป็นพระอรหันต์ ถึงไม่จบกิจเป็นพระอรหันต์ อย่างน้อย ก็คงได้เป็น พระโสดาบัน พระสกิทาคา พระอนาคามี หรือไม่ ได ฌาณโลกียก็ยังดี และผมมาคิด อีตรงนี้ สิครับ ถ้าตั้งใจ ขึ้นต้นไม้ ต้องตั้งไว้ ขึ้นให้ถึง ยอด นำผลมากินได้ เอ่อีตรงนี้ มันคิดฟุ้ง เหมือนกัน


ผมขึ้นไปได้ ครึ่งต้น พอดี ก็คิด ไม่ได้ ขึ้นต้นไม้มานานแล้ว ขาอ่อนหมด ทำท่าจะไปไม่ถึงยอดต้นตาลแน่เลยเรา ก็พยายามแข็งใจ กระดืบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขึ้นไปถึงยอดคอตาล เมื่อถึง คอตาลก็หยุดแป๊บหนึ่ง เอ่ทำไงดีหว่า จะเอื้อมมือ ขึ้นไปแบบใดดี หาช่องทางจะเหวี่ยงตัวเองขึ้นให้ได้ ระหว่างนั้น เริ่ม ตัวหวิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คล้ายๆจะเป็นลม มือไม้ อ่อนละโหยโลยแรง อย่างแรงกล้า ก็คิดในใจว่า กุไหวหรือเปล่า ทันใดนั้น ก็ หน้ามืดอีก เป็นทวีคูณ ก่อนที่ผม จะดับวูบลง ได้เห็นกายหลวงพ่อ ปรากฎขึ้น ที่ มาทาง มณฑป พระศรีอารย์ ตอนนั้น หลวงพ่อยังไม่ได้ สร้าง มณฑป พระปางลีลา หน้าพระ ๓๐ ศอก มันเป็นที่ว่าง

 

ผมพยายามเอื้อมมือ ไปที่กาบตาล จะขึ้นยอดตาลให้ได้ ปรากฎว่า หน้ามืด ดับวูบลงทันทันทีผมปล่อยมือลง ก่อนจะดับวูบลง เห็นหลวงพ่อเดินมาใกล้ ลิบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆผมก็สึกตัวเราๆ พร้อมนึก กูตายแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอถึงโคนต้นตาล รู้สึก เอ่กูยังไม่ตายหรือ หันซ้ายและขวาไม่เห็นใครเลย นอกจาก พวกพี่สมานกับ ฆราวาสหลายคน นอนเฉยเลย อีตรงที่หล่น มามีตอไม้แหลมเปี๊ยบดีนะไม่โดนสวนก้นอีกต่างหาก เดี๋ยวมาต่อครับ ทำธุระแป๊บ

 

สวัสดีครับ
ลพ ฤาษี
ตอนนั้นราวแี 2530
เพิ่งรู้จัก

มีพี่ให้ลูกแก้วแบบ เม็ดมะยม
แขวน ใส่คอ
ขับ มอเตอร์ไซค์
ชนรถเด๋งที่จอด

เหาะ ลอยข้ามรถเด๋งเลย
ตัว ไม่มีรอยอะไร ไม่เจ็บ

รีบลุกขึ้นมาขับรถต่อ
เพราะ กลัวถูกจับ ชนรถเขา....

ปรากฎว่า
ไม่้สียหายอะไร
รุ่งเช้า แกล้งไปสืบๆรถที่ถูกชน
ปรากฎว่า
เป็นรอยนิดเดียว
ไม่สังเกตุแทบไม่เห็น

ที่รู้

1 ผมขับรถมา ค่อนข้างเร็ว 80 ซึ่งสมัยนั้นถือว่าเร็วมาก
2 เกิดกลางคืน ไม่มีคน ลูกแก้วหล่นหาย กลับมาสวดมนต์ คาถาพระปัจเจก พบ ลูกแก้วอยู่ใต้หมอน
3 ทั้งที่เป็นย่านชุมชน ร้านกาแฟ แต่ ไม่มีคนออกมาดูเลย เลยรอดตัว

กราบ ลพ ครับ

 

นี่ก็คือ ควมอัศจรรย์ ของหลวงพ่อ ที่ท่านช่วยชีวิตผม การตกต้นตาล ใช่ว่า จะมีใครอดกันได้ง่ายๆนั้น คงเป็นเรื่องยากครับ และอีกประการสำคัญ ผมใส่พระ หลวงพ่อ ตลอด ส่วนใหญ่ที่ขาดไม่ได้ คือเหรียญ ท้าวเวสสุวัณ ปี ๒๑ ตอนนั้นน่าจะมี ใส่ไว้ในคอ ๕ องค์ เหรียญ เอกราราช เอกลาภ ปี ๒๐ และเหรียญวันเกิด รุ่น ๒ เลี่ยมเดิม จากวัด และพระอะไรอีกจำไม่ได้ รวมแล้ว ๕ องค์ ผมปรกติ จะใส่พระ ขี้นคอ คือ ๓ องค์ ๕ องค์ ๗ องค์ ๙ องค์ และ ๑๐ กว่าองค์สูงสุด ส่วนใหญ่ ก็ จะ ๕ องค์ไม่มาก ไม่น้อย พระที่ผมจะใส่ อย่างน้อยก็ ๔-๖ สร้อยคอทีเดียวไว้เปลี่ยนกัน คอไหน ใส่เบื่อ ก็จะเปลี่ยน สร้อยคอใหม่ ถ้าใส่แบบสบายๆ ก็จะใส่เป็นกรณีพิเศษ ครับแต่ที่ขาดไม่ได้เลย คือ พระท้าวเวสสุวัณ หรือเปลี่ยน พระคำข้าว พระหางหมาก ยังไง ก็อดไม่ได้คือ ท้าวเวสสุวัณ นี่ขาด ไม่ได้ เพราะ ท่านเป็นนายผี พูดภาษาชาวบ้านนะครับ ท่านเป็นท้าวมหาราช ดูแลทิศเหนือ

 

({) สวัสดีครับ chattrg; นี่แหละครับ ถ้ามีความเคารพในท่านและมีความเชื่อมั่นในท่าน เป็นแบบนี้จริงๆ แน่นอนครับ ของท่าน เป็นบ่อยๆ บางที หาไม่เจอหรอกครับ ไอ้ผมมันชอบ หลงๆลืมๆ ค้นไปเถอะ ไม่เจอ สามวัน สี่วัน ก็ไม่เจอ บางที ต้องบน สังฆทาน ว่าถ้าเจอ ขอให้ได้ ของอย่างๆนี้ๆมา บางทีไปค้น ปุ๊บ เจอปั้บ แบบนี้ น่าจะเป็นร้อยๆ


เที่ยวๆครับ และต้องรีบ ไปแก้ ถวายสังฆทานโดยเร็ว ไม่งั้น ถ้าเราไม่แก้ เจอดีแน่ คราวนี้ มากกว่าเดิมครับ บางที ก็ไม่รู้เหมือนกัน ท่านคง ให้เราไปถวาย สังฆทาน น่าจะ เทวดาหรือ พรหมที่ดูแลรักษาพระหลวงพ่อ ต้องการให้เรา ถวายสังฆทานให้ นี่ผมคิดเอาเองครับ ได้ผล บ่อยๆมากเลยครับ ท่านจะทำให้เราหาพระไม่เจอ พอบน สังฆทานปุ๊บ เจอ ปั๊บ นี่เป็นแบบนี้ครับ

 

เมื่อประมาณ กลางปี หรือ ปลายปี พ.ศ.๒๗ ไม่แน่ชัด คือตอนนั้ ผมช่วยพี่สมาน ซึ่งบวชเป็นพระในสมัยนั้น ขับรถดันป่าบ้าง ตัดต้นไม้บ้าง ฉีดยาหญ้าบ้าง ปลูกต้นไม้บ้าง แล้วแต่ว่ามีงานอะไรทำว่างั้นดีกว่าครับ ทำทุกอย่างนั่นแหละครับ ตอนพักกลางวัน หลังเพล นิดหน่อย พระและพักพวก ที่มาช่วย ต่างนอนกันพักเที่ยง ว่างั้นเถอะครับ ห่างจากต้นตาล ไม่เท่าไหร่ ช่วงนั้น ต้นไม้เยอะ และบริเวณนั้น มีจอมปลวก และต้นข่อย ต้นใหญ่ หลายต้น เป็นที่ร่มรื่นดี

สมานเล็ก หรือสมานใหญ่ครับ

 

({) สวัสครับ คุณ thongchat<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_9692235", true); </SCRIPT> ก็คงเป็นพี่สมานเล็ก และครับ เพราะว่า รู้กันคือ พี่สมานเล็ก เป็นคนเชียงราย มีหนึ่งเดียวเท่านั้น ที่หลวงพ่อ ตั้ง ชื่อให้เรียกว่า ด๊อกเตอร์ สมาน ในนาม ไม่มีใบประกาศณียบัตร คนนี้ รู้จักสนิทกันมากทีเดียว ในเวลานี้ ก็ยังไปมาหาสู่กัน และ พรุ่งนี้ ผ่าตัด กระดูกแตก เพราะ ไปช่วยทำ หลังคาวัดเก่า ตกลงมา กระดูกแตก ข้างใน ข้างนอก ไม่มีบาดแผล พอดี ระหว่างตกลงมา มีคนเป็นคน เพชรบูรณ์ มาเที่ยววัด จะไปช่วย บังเอิญ รื่นล้มก่อน แขนหัก ไม่ทันได้ช่วย พี่สมาน นี่จริงๆไม่อยากเล่า พอถามมาก็เลยตอบไป ตอนนี้ ก็นอน อยู่โรงพยาบาลอุทัยมา ตกอาทิตย์แล้วครับ


ส่วนสมานใหญ่ อยู่ อ.สาวชุก สุพรรณ ศึกไปนานนมเกเรแล้ว สมานเล็กนี้ แก่เป็นคนทำบุญมาตลอดครับ ที่หล่นไปเหยียบ ไม้พุบนหลังคา เลยหล่นลงมา ไม่ได้สติ อยู่พักหนึ่ง ผมไปเยี่ยม นางบาล บอกว่า ตอนไปใหม่ๆ ไม่ได้สติ พูดไม่รู้เรื่อง ถ้าอยากเยี่ยม ก็มาเยี่ยมได้เลย สมานใหญ่ บวชแค่ ๒ พรรษา ก็สึก ส่วนสมานเล็ก ๑๖ พรรษา จึงสึกครับ ข้อมูลแน่นไหมครับ และเวลานี้ก็ บ้านผมอยู่หัวต้นหมู่บ้านเดียวกัน พี่สมาน อยู้ท้ายหมู่บ้าน ใกล้แม่น้ำแสกกรัง

 

โลโก้ เจ้าสัว หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว ผมก็มีนะครับ เจ้าสัว หลวงปู่บุญ มี ๒ องค์ และพิมพ์ อื่นๆอีก หลายองค์ หลวงปูเพิ่มก็มีครับ ของชอบ ก้แบบนี้แหละครับ แซวเล่นนะครับ และก็มีจริงๆ ไม่ได้โม้ แท้ในวัด นอกวัด ไม่ใส่ใจ เขารพเสียอย่างจริงไหมครับ ก้หมดเรื่องกันไป ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

*******************
ดีใจ นานแล้วไม่ได้ยินหัวเราะแบบนี้

 

สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้เข้ามาแต่เช้าหน่อย เพราะสายๆจะไปทำธุระครับ วันนี้ มาคุยเรื่องอะไรดี เอาเรื่องนี้ก็แล้วกัน โจรกับใจ เอาใหม่ดีกว่า โขมยกับใจ




เรื่องมีอยู่ว่า สัก ๔ ปีที่แล้ว มีเซียนพระสายหลวงพ่อ อยู่คนหนึ่ง อยู่ห้างใหญ่ๆมาก เลย ไม่เอ่ยชื่อ ห้างดีกว่า ถ้าเอ่ยชื่อใครๆก็รู้จัก หมด เอาเป็นว่า นายคนนี้ โขมยพระผมไป กี่หนผมไม่ทราบ เพราะว่า มันมีการหายบ่อยๆ ตอนนั้นผมเอง เปิดแผง รับเช่าบูชาพระ อยู่วัดท่าซุง หน้าสวนไผ่ ผมมันประเภท หลงๆลืมๆบ่อยๆ แต่เวลาจำนี่ มันจำไปหลายวันเลยครับ ความจำเสื่อม เพราะ ความแก่แชลแก่ชรา นี่แสดงว่าความจำมันไม่เที่ยง ใช้ไหม และเมื่อมีคนมาเอาของเราไป มันก็เป็นทุกข์ พระหายไปไหนหว่า ทุกอย่างเราห้ามมันไม่ได้ มันจึงสลายไป หายไป คิดติตรองอยู่นาน คนนี้ๆมาอยู่ตรงนี้นี่หว่า แล้วมันหายไป และคนๆนี้มีอาการอย่างนี้ๆทำให้เราเห็นแต่ก็แค่สงสัย แต่พอมาเช็กพระ เอ่ ของกูหายไปจริงๆ นี่เป็นแบบนี้ ถ้าเรายังจับไม่ได้จริงๆ เรายังไม่โทษใคร ร้อยเปอร์เซ็น ถ้าคิดก็คิดในใจเท่านั้นครับ

 

เมื่อพระหาย พูดตรงๆเลยนะ ที่แรกก็โมโห จะแช่งชักหักกระดูก ให้พวกมันมีอันเป็นไป ตามนั้น ก้เลยชงักเพราะอะไร ถ้าเรา มีใจเป็นธรรม รักษา ความดีไว้ มันจะเป็นไปตามปากเรา และส่วนใหญ่ จะเห็นเร็วเสียด้วย ก้เลยไม่แช่ง ปล่อยไปตามกรรม ยังไงๆเขาได้รับแน่นอน บางที่เราต้องการเห็นเร็วๆ แต่ผลสุดท้าย ก็ปล่อยไปครับ แล้วมีอยู่อีกครั้งหนึ่ง ตอนนี้ คนที่ผมสงสัย ก็คิดในใจไว้เท่านั้น แหวนจักรพรรดิ์ ๔ เหลี่ยมหาย แหวนสี่เหลี่ยม ราคา ๑๖,๐๐๐ บาทจากวัด อารมย์ก็ขุ่นมัว พอควรครับ จะแช้งหรือก็เลยไม่แช่ง คราวนี้ไม่รู้เลยว่า ใครเอาไป เพราะว่า มันสงสัยหลายคน บางคน มาขอดูจะบูชาแต่ไม่เอา ไอ้ประเภทนี้เยอะ


ผมก้เลย เอาพระในคอ มีกี่องค์ มารวมกัน แล้ว ตั้ง นะโม อาราชธนา ต่อท้ายด้วย พระคาถา หลวงปู่ปาน อิทธิฤทธิ จบก็อธิฐานบอกพระว่า ขอให้ได้แหวน คืน มาจะถวายสังฆทานให้ ๑ ชุดๆละ ๑,๐๐๐ บาท จนกระทั่ง ผมลืมเหตุการณ์ นั้นไปเลย จนกระทั่ง เดือนกว่าๆ ผมก็ไปคุย กับคนๆนี้ ที่ลักโขมยของผมไป ที่คุยกัน มีคนอยู่ ๓ คนๆเอาเจ้าของบ้าน และผมๆก็บอกว่า เมื่อเดือนที่แล้ว แหวนผม หายแบบนี้ๆ ปรกติ ผมก็บอก หลายอย่างและวันนั้น ก็คุยกันถึงเรื่อง กรรมด้วยอะไร ประเภทเนี้ยครับ

 

หลังจาก คุยกันพอหอมปากหอมคอ แล้วก็ต่างแยกย้ายกันไป พอวันรุ่งขึ้น ประมาณ บ่ายหน่อยๆได้ คนที่ โขมยพระผมไป ได้เอาแหวนมาคืนผม พร้อมกับพูดว่า พี่ทรง มีคนเอาแหวนมาฝากผม บอกว่าให้เอาไปคืนพี่ บุญทรงให้ที เขาบอกแค่เนี้ย เขาบอก ไมรู้จักชื่อ ที่อยู่ เขาอ้างอย่างนั้นครับ นี่ผมคิดเลย เอ่อ เขาเอาของมาคืนเรา ถึงเขาไม่บอกชื่อเสียง เรียงนาม ผมก็เข้าใจทันที เขากลัวกรรมแล้ว เพราะเขาก้เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อมานาน ทั้งพ่อแม่เขา เข้าวัดมานานมาก อันนี้ และช่วงนั้นเขาเริ่มป่วยหนักด้วย เหตุหนึ่งครับ และเมื่อวานที่ผ่านมา ผมก็คุยเรื่องของกรรมด้วย ก่อนที่เขาจะนำแหวนมาคืนผมครับ


ผมก็คุย กับพี่สมานก็คุยกันพักหนึ่ง พี่สมานบอกดีนะ โจรกับใจว่ะ ดีจริงๆ หายาก เราต้อง สรรเสริญ เขานะผมบอกใช่ๆๆ ผมเองก็บนไว้ จนลืมไปแล้ว ผลที่สุดวันนั้น หรือรุ่งขึ้น ผมก็ไปถวายสังฆทานชุด ๑,๐๐๐ บาทตามสัญญาที่บนไว้ครับ นี่คือ ที่มาโจรกับใจ ได้ของคืน

ไม่ใช่วงค์นี้นะครับอีกวงค์หนึ่ง ผมเก็นไว้ ต่างหากครับ แต่ว่าเป็นแบบวงค์นี้ครับ ที่หายไปและได้คืนมาครับผม

 

ไปทำธุระต่อ ตอนเย็นๆ อาจจะเข้ามา ขอบคุณนะครับ ที่ติดตาม อานกันครับ และตอนต่อไป คงเป็นเรื่อง จับโจรได้ ลักพระ ผมถึง ๒-๓ ครั้ง และ ปลดพระองค์ปฐมรุ่น ๑ ในคอคนแก่ ชื่อ ป้าแมว พวกคณะ น้ายี สายวัดเก่า แล้วก็ เงิน ในคณะ สายวัดเก่า ศาลา ๑๒ ไร่ ปลอมตัวมาเป็น ผ้าขาว ในงานบวช ธุดงค์ เรื่องไม่ยาวเท่าไหร่ แต่เจ็บใจ ที่ไม่มีใครเป็นพยาน แต่มีแต่คนพูด นี่ถ้าผมไม่จับได้ เสร็จ มันคงได้เงินไปหลายแสนบาท ขนาดยังงั้น มันล่อไป ที่ทหารหาญๆ เขานับเงินได้ ๒๗,๐๐๐ กว่าบาทนะเนี่ยไว้ตอน เย็นจะเข้ามาเล่า เกี่ยวกับพระหลวงพ่อโดยตรงครับ ที่ได้คืนสวัสดีครับ

 

({) สวัสดีครับอาซือเจ๊ และพี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันก่อนยังไม่ได้ตอบ อาซือเจ๊ เมื่อวานไม่อยู่ ไปเยี่ยมแม่ ที่โรงบาลบ้านไร่ และไปให้การกับตำรวจ เรื่องที่ดิน กับมามืดครับ เมื่อคืน เรื่องที่ดิน นี้ ผมเองขายมา ตั้งปี ๕๐ เพื่อเอาเงินมา บูชาวัตถุมงคล ของหลวงพ่อ เดี๋ยวมีโอกาศจะเล่า ให้ฟัง ในห้อง วิทยาศาสตร์ เพราะว่า มันเกี่ยวเนื่อง ด้วยเจ้าคนนี้ เป็นคน ผมหยิก หน้าก้อ คอสั้น ฟันขาว ตรงตำราเป๊ะ ที่ทำให้ผม เอาที่ ๒๐ ไร่ทำสำนักสงฆ์ อาจารย์ ตั๊กม้อ มาอยู่ให้ ๒ พรรษา


แล้วท่านต้องไห้ว คนนี้ แล้วบอกว่า อาตมาไม่ต้องการ เป็นคนชั่ว อาตมา ต้องการเป็นคนดี แล้วท่านขึ้นไปอยู่หมู่บ้านตะเพินคี่ กี่พรรษาไม่ทราบครับ จริงไอ้หมอนี่เวลาท่านไม่อยู่ คือคนข้างๆไร่ ที่ผมเอ่ยมาตอนต้นมันลักโขมยของไปหมด และเบื่อหมา ที่ท่านเลี้ยงตายหมด ท่านจึงไหว้มัน และหนีไปอยู่ที่ตะเพิน ไม่งั้น ถ้าท่านอยู่ไอ้หมอนี่ คงตายไปเป็นผีแน่นอน เพราะว่า ท่านเป็นคนเก๊มาก่อน แค่นี้นะครับ เอาไว้เล่าละเอียดอีกทีในห้องวิทยาศาสตร์ครับ

 

สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ ก็คงเข้ามาเล่าต่อเป็นระยะๆไป จริงเรื่องมากมาย จะจำไม่ค่ยจะได้ ถ้าเขียนจริงๆ หนังสือเล่มใหญ่ๆนี่ ๕ เล่มคงไม่หมดแน่ครับ หมายถึง เรื่องละเอียดน่ะครับ มาเล่าต่อ ความเดิม ตอนที่แล้ว มาจบลงตอนที่ผมบอกไว้ว่า ไอ้โขมยตัวแสบ ลักโขมยพระผม ไปถึง ๓ ครั้ง ครั้งแรก ยังจับไม่ได้ ครั้ง ๒ เอาไม่ได้มันเล่นต่อหน้าเลยครับ สุดยอด โจรดีกว่า และต่อมา ผมไม่อยู่ ไป ธุระ แล้วไปนอนค้างคืน ที่วัด ญาณสังวราราม อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี กับมาก็พระหายอีก ๑ คอ ๕ หรือ ๖ องค์

 

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อปีก่อนน้ำท่วม ตอนนั้นเป็นงานวัดท่าซุง งานธุดงค์ ของวัด ที่ทางวัดจัดขึ้นทุกๆปี ถ้าจำปีผิดขออภัยนะครับ ผมคงเปิดบ้านรับเช่าแลกเปลี่ยน พระของหลวงพ่อเป็นปรกติ เหมือนทุกๆวัน แต่วันนี้ มีพระเข้าร้านของผมหลายองค์ด้วยกัน มีถึงน่าจะเกิน ๒๐ กว่าองค์ ด้วยกัน ต่างก็ต้องการ บูชาวัตถุมงคลของหลวงพ่อ แต่วันนั้น มีไอ้หมอนี่ เป็นคนเพรชบูรณ์ คือรู้ทีหลังว่า เป็นคนเพชรบูรณ์ ไม่เอ่ย อำเภอ และชื่อ จำไม่ได้ แต่ถ้าไปเปิดดูในคดีความคงจำชื่อได้ครับ ไอ้นี่ รูปหล่อ พูดจาอ่อนหวาน น่าเคารพมากครับ สามารถ พูด โน้มเน้า ให้ใครๆเชื่อถือได้อย่างสนิทใจเลยทีเดีวครับ ควรอ่านให้จบกันนะครับ เผื่อท่านทั้งหลายมาเจอแบบผมบ้าง จะได้ ช่วยตัวเองและคนอื่นๆได้นะครับ


เป็นเรื่องอุทาหรณ์อย่างดีครับ วันนั้นเมื่อพระ ออกไปหมดแล้ว ทีแรกผมว่า มันมากับพระเพราะท่านให้ช่วยกของ ต่างๆมันกูลีกูจอ แคล่วคล่องว่อ่งไว และท้ายสุด มันอยู่คนเดียว มันกับผมก็คุยกัน มันไถ่ถามผม ๆตอบไปจนหมดสิ้น ทุกๆเรื่องเกี่ยวกับวัตถุมงคลหลวงพ่อ มันคงเตรียมการมาอย่างดี มันอธิบายว่า เคยมาแล้ว ปีนั้นๆๆๆ มีป้าน้าอามัน มาบ่อยๆ มีพระหลวงพ่อมากมาย ถ้ามันจะเอามาให้บูชา จะให้อย่างไร ผมก็อธิบายให้มันฟัง รุ่นนี้ราคาเท่านี้ องค์นั้น ราคาอย่างนี้ รุ่นนี้ ไม่มีราคา อะไรเราก็อธิบายไป จนน้ำไหนไฟดับ เปล่าสุดท้ายไม่มีหรอกครับ ทั้งไม่ได้เช่า มันบอกมากับน้า แต่บวชธุดงค์ และมันมาถือผ้าขาว ศิล ๘ นุ่งขาวห่มขาวว่างั้นเถอะครับ