ถอดจิต ลอยในห้องนอนและได้ยินเสียงคนคุยกัน....วิญญาณหลายคน

การควบคุมกายทิพย์นั้น ต้องใช้สติควบคุมครับ หากเราปฏิบัติสติยังไม่เข้มแข็งพอก็จะยังควบคุมไม่ได้ อีกอย่างต้องอาศัยบุญบารมีด้วยเนื่องจากเวลาที่กายทิพย์ออกไปนั้นการที่จะผ่านไปสู่ภพภูมิต่างๆได้นั้นจะต้องอาศัยบุญบารมีทั้งของเก่าและของใหม่รวมกัน

ถ้าหากเป็นสภาวที่จิตยังไม่ละเอียดมากนัก ก็จะรู้เห็นสิ่งที่หยาบ เมื่อกายทิพย์ละเอียดขึ้นก็จะไปรู้เห็นสิ่งที่ละเอียด เมื่อมีสติเข้มแข็งแล้วก็จะสามารถกำหนดรู้ได้ในสภาวะที่ทั้งหยาบและละเอียดตามสภาวะของจิตที่ตนเองสั่งสมมาและฝึกฝนได้ในภพชาติปัจจุบัน

หากทำจนชำนาญแล้ว ก็สามารถควบคุมกายทิพย์ของตนเองได้ในสภาวะมีสติเต็มร้อย คือสภาวะลืมตา อย่างขับรถไปด้วย คุยกับพวกกายทิพย์ไปด้วยเป็นต้น ก็ทำได้สารพัดครับ

ยังไงหากใครทำได้แล้ว ก็ขอให้วางใจว่าเป็นแค่ปรากฏการณ์ชั่วคราวเท่านั้น ไม่งั้นจิตก็จะไปยึดติดแล้วจะทำให้การปฏิบัติจิตให้ก้าวหน้า เราต้องเป็นคนควบคุมการรู้เห็นให้ได้ด้วยตนเอง(หลังจากที่ระบบภพภูมิต่างๆเขายอมรับเราแล้ว) ถ้าไม่เข้าใจสภาวะเหล่านี้หรือควบคุมการรู้เห็นไม่ได้ ก็มีโอกาสที่จะตกเป็นเครื่องมือในการทำบารมีของพวกกายทิพย์บางพวก คือทำบารมีร่วมกันก็จริง แต่เขาเสวยอานิสงส์มากกว่า แต่เราเหนื่อยกว่ามาก เพราะเขาอาศัยที่เรามีกายเนื้อเป็นมนุษย์ แต่เขาไม่มี ครับ

สำหรัมผมเองไม่สามารถบอกวิธีเบื้องต้นสำหรับการถอดกายทิพย์ เพราะไม่ได้ฝึกการถอดกายทิพย์ แต่มันเป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด มันเป็นไปเอง จึงนำมาใช้ประโยชน์เท่าที่จะทำได้ครับ

 

ขอถามหน่อยคัฟ
ถ้าเวลาเราหัดถอดจิตใหม่ๆ
เราควรทำอย่างไรบ้างคัฟ
แล้วเผื่อถอดออกไปได้แล้วจะกลับเข้าร่างอย่างไร
ถ้ากลับเข้าร่างไม่ได้เราควรทำไงต่อคัฟ(good)

 

อยากฝึกการถอดจิตได้ ไม่ทราบจะกรุณาบอกได้หรือไม่ว่า ไปฝึกได้ที่ไหน ขอบคุณครับ

 

ป่าช้าดิงับ ถอดได้แน่

 

คิดว่าเป็นความใฝ่ฝันของทุกคน ที่สามารถจะถอดจิตออกจากร่างไปโน่นไปนี่ ได้ไปในที่ๆไม่เคยไป ไปอยู่ใกล้ๆคนห่างไกลที่เราเป็นห่วง ไปให้เห็นให้รู้กับตา ส่วนตัวเราเองก็ชื่นชอบเรื่องราวของการถอดจิตมาก เคยพยายามฝึกนั่งสมาธิหลายครั้ง แต่ไม่ประสบความสำเร็จ จึงขอรบกวนถามผู้รู้ว่า เวลานั่งสมาธินั้น เราต้องภาวนาต้องนึกถึงอะไร เพื่อยึดติดไม่ให้จิตว่อกแว่ก และต้องใช้เวลานานแค่ไหน กว่าจิตจะหลุดออกจากร่าง และที่บอกว่าอันตรายนั้น อันตรายอย่างไร

 

ในชีวิตประจำวันพยายาม สละทรัพย์ออกบ่อยๆ
อย่าให้มีอะไรผูกมัดมาก พยายามระลึกถึงความตาย

ว่าเราตายแบบโดนรถทับพุงแตก โดนคนรุมกระทืบตาย
โดนวางยาพิษ โดนยิงตาย แต่ไม่โกรธใคร ถือว่าขำๆ
หาวิธีตายแบบแปลกๆ แบบไม่รบกวนใคร ตายยังไงให้คนเก็บศพง่ายๆ

พยายามสวดมนต์ในใจบท ยาวๆ ให้คล่องๆซักบท <- ยิ่งยาวเท่าไหร่ยิ่งจำเรื่องราวได้มาก

พยายามจับภาพในความคิด โดนเฉพาะลองนึกว่าตัวเองเขียนหนังสืออยู่หน้ากระจก
แต่ไม่มองที่กระดาษ มองในกระจก ซ้อมกับกระจกจริงๆก็ได้
เอาตัวอักษรที่เราชอบเป็นคำๆ จับมันหมุดพลิกไปพลิกมาในความคิด
หรือจับภาพแสงสะท้อนในลูกแก้ว <- ทำอย่างนี้จะทำให้ภาพชัด

พยายามหัดศิลปะการต่อสู้ ยิ่งเก่งในชีวิตจริงได้เท่าไหร่ยิ่งดี <- เพราะส่วนใหญ่ออกมาจากร่างแล้วจะกลัว
แต่ถ้าเราเจ๋ง คนอื่นจะหลบเราวูบวาบแทน ประมาณว่ากร่างไว้ก่อน

พยายามจับลมหายใจ หายใจให้ช้าที่สุดแต่ยังสบายอยู่
หายใจให้ยาวที่สุด แต่ไม่จุกเสียด

โดนทั่วๆไปเวลาหลับ จิตจะหลุดออกมาเอง ทดสอบได้โดยอการเดินเล่นแถวๆบ้านก่อนก็ได้
อย่ากลัวอะไร อย่ากลัวตาย กร่างเอาไว้ก่อนในยุคแรกๆ
เดี๋ยวพอจับทางได้ค่อยเป็นคนน่ารักในภายหลัง

 

แนะนำอย่างยิ่ง ให้หัดมวยนะครับ
โดยเฉพาะมวยที่รำช้าๆ แต่เตะต่อยกระจุยกระจาย
ไปแถวๆสวนลุม เช้าๆ วันเสาร์อาทิตย์
ถ้าคุณมีจริตวิสัยที่จะได้หัดมาปางก่อน เชื่ออย่างยิ่งว่าคุณจะได้เรียน
ไม่ขอระบุยี่ห้อมวย เพราะคนเราชอบไม่เหมือนกัน

ส่วนใหญ่ ออกมาจากร่าง แล้วจะกลัว
ในกรณีที่ออกมาด้วยความบังเอิญ ก็ช่วยไม่ได้ ไม่มีอะไรแนะนำ
แต่ถ้าออกมาเอง ด้วยความสมัครใจ จะกลัวทำซากอะไรครับ

แรกๆผมก็กลัว ยอมรับเลย
ซักพักคิดได้ ว่าจะกลัวทำไม ใครหนีวิ่ง วิ่งไป กรูวิ่งสวน
ย้อนกลับไปอัดมันให้สมอยาก
ต่อจากนี้ จะไม่มีใครกล้าวิ่งไล่อีก เชื่อขนมกินได้
ผมเกาะบ่าเทวดา เหงื่อเทวดาแตกพลักเลย
ทำหน้าเหมือนจะรีบไปจุติ...

กร่างให้ถึงที่สุด แล้วเดี๋ยวขาใหญ่จะมาปราบเราเอง
แล้วเดี๋ยว เสียself บ่อยๆเข้า จะหายกร่างไปเอง

จริงๆนะ เค้าทำกันแบบนี้

ปีแรกๆเราอาจจะยังกร่างอยู่ หลังๆจะสุภาพขึ้นมาทีเดียวเชียว
เพราะถ้ากร่างมากๆ จะไม่มีคนคุยด้วย ถามอะไรก็ไม่ตอบ

และอย่าหวังว่าคนพวกนั้นจะรู้ไปทุกเรื่อง หรือ จะพูดความจริง
ฟังหูไว้หู... อย่าไปเชื่อเชียว

 

แล้วอย่ากลัวกลับเข้าร่างไม่ได้
ตั้งใจไว้เลยว่าออกมาแล้ว กรู...ม่ายกลับ
กรูมาพลีชีพโดยเฉพาะ

ในโลกของวิญญาณ จะมีคนเจ๋งกว่าเราเสมอ
แต่ส่วนใหญ่แล้วจะอยู่บนฟ้า ไม่ลงมาเพ่นพ่านแถวเราๆ นี้หรอก

ถ้าถอดออกมาได้แล้ว รู้ตัว ลองดูว่าวิญญาณเราพกตังค์มาบ้างป่าว
เพราะเวลาขึ้นรถจะต้องจ่ายตังค์ พนักงานจะมาแจ้งว่ามีค่าใช้จ่าย

ถ้ารวยมากในโลกวิญญาณ ให้จ่ายหนักๆ ทิปหนักๆ
แต่อย่าสงเดช บางคนจะหยิ่ง ถ้าเอาเงินฟาดหัวเค้า เค้าจะดูถูก...

ยังยืนยันว่าต้องเก่งมวย
บนภาคพื้นดิน คนที่พูดเสียงดังได้ คือคนที่กำปั้นแข็งเท่านั้น
ยิ่งกำปั้นแข็งเท่าไหร่ จะได้รับการต้อนรับอย่างวีระบุรุษ

ขอยืนยัน...

 

ใครหัด มโนมยิทธิ ตามระบบการฝึก
ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
อย่าทำตามผมนะครับ
วิสัยที่ผมทำ คือวิสัยของสัตว์ในอบายนะครับ

ระบบการฝึกของวัดท่าซุง คือ อาศัยบารมีครูบาอาจารย์
ดึงอาทิสมานกายไปที่ดาวดึงก่อน
แล้วพาวิปัสสนาบนนั้น แล้วเทส โดยการเข้าพระจุฬามณี
ถ้าเข้าได้แสดงว่าทรงอารมณ์ใจคล้ายพระอริยะเจ้า
จากนั้น จะไปไหนก็ตามแต่ใจ

แต่น้ำหน้าอย่างผม ไปที่ดาวดึงส์ ไม่ได้นะครับ
เค้าเหม็นขี้หน้าผม แต่ละคนทำหน้าเหมือนตูด...

วิธีของผม ไว้สำหรับท่านที่ฝึกมโนไม่สำเร็จ
เลยชวนมาเล่นวิชามาร...

 

คราวนี้พอคุณออกนอกพื้นที่ ด้วยความที่กร่างมากๆ
พวกนี้จะคอยจ้องตอนที่วิญญาณคุณไม่ออกจากร่าง
จะคอยตอดเล็กตอดน้อย...

จริงมั้ย ตอนคุณมีร่างกายคุณก็มองเค้าไม่เห็น เค้าก็เล่นทีเผลอ
ให้รับไปก่อน แบบเน้นๆ บางทีคิดอยากตายเลยที่เดียว
นี่คือค่าใช้จ่ายของวิถีแห่งความกร่าง...

คุณอาจจะโดนวิบากอยู่หลายปี
แต่ถ้าผ่านไปได้...จะกลายเป็นลูกพี่ใหญ่
คราวนี้ถึงคราว ข้าน้อย บงการบ้างหละ

เชื่อว่าคุ้มค่ากับการทุกข์ทรมาน

 

ยิ่งคุณพิสูจน์ให้เค้าเห็นได้ว่าในฐานะคนเดินดินคนนึง
กิน ปี้ ขี้ นอน ยังอึดเป็นแรดขนาดนี้
เวลาที่คุณตายไป เค้าจะยกให้คุณเป็นลูกพี่ใหญ่

เพราะผีทุกตัว ปราถนาจะได้เกิดเป็นคน
ทำบุญในพระพุทธศาสนาได้อย่างเต็มๆ

เค้าจะสวามิภักดิ์คุร เพราะเชื่อว่าเวลาเค้าเกิดบ้าง คุณจะดูแลเค้า
เพราะคุณพิสูจน์ ให้เค้าเห็นแล้วว่า คุณสามารถ
ไปที่ไหนก็จะมีคนต้อนรับ(โดยทั่วๆไป)

แต่ส่วนใหญ่ถูกผีมันไล่ยำเอามากกว่า...แหะๆ

อย่าไปยุ่งกับอากาศเทวดา พวกนี้บินได้ บินเกาะกลุ่ม
อยู่ห่างๆเอาไว้ พวกหมาหมู่ มันนึกว่ามันเทห์

 

ขอร่วมแจมด้วยครับ การหลับแล้วฝันเหมือนกับเราตกเหววืดขึ้นๆลงๆนั้นหมายถึงเคยได้ฌานได้สมาธิมาแล้วครับ (อาจได้จากชาติที่แล้วๆมา) แต่ด้วยยังเด็กอยู่พลังจิตจึงยังไม่คงที่ครับต้องฝึกเรื่อยๆพอโตขึ้นหน่อยจิตใจเริ่มหนักแน่นกว่าเดิมแล้วอาการนี้จะหายไปครับ









เชิญบูชาวัตถุพลังแสงทิพย์
http://palungjit.org//showthread.php?t=105421
เชิญร่วมสร้างองค์สมเด็จพระวิสุทธิพุทธรังษีบรมธรรมบิดา
http://palungjit.org//showthread.php?t=105420
อัตตนา โจทยัตตานัง
จงกล่าวโทษโจษความผิดตนเองเสมอ

 

อยากทำได้บ้างจังครับ

 

กายทิพย์รึเปล่าผมก็ไม่ทราบ แต่ผมก็เป็นอย่างคุณ บ่อยเหมือนกันชอบเป็นเวลาที่นอนตื่นใหม่ เวลานั่งสมาธิไม่เป็นอย่างนี้ บางที่พุงออกไปด้วยความเร็วสูงมาก ตอนนั้นไม่กล้าลืมตา ตอนนี้ก็ไม่กล้า ความรู้สึกไปไกลหลายกิโล

 

ผมนึกว่ากำลังจะไหลตาย ตกใจรีบดึงกลับดึงกลับทุกที มีทั้งตกลงไปเรื่อยๆ หรือเหมือนตัวกำลังค่อยๆ ลอยขึ้นไป บ้างครั้งเหมือนหัวถูกกระชากๆ ออกมา
ตกใจเลยลองถามแม่
แม่บอกคนโบราณว่าไว้ว่าเรากำลังจะตายแล้วไปเกิดใหม่เป็นคนอะ
วิญญาณออกทางหัว

ใครเคยได้ยินมาบ้างครับ

 

อาการคล้ายกันครับ

ผมนั่งสมาธิจนร่างกายล้า คิดอยากจะนอน จึงค่อยๆประครองจิตหวังหลับในสมาธิ ทันทีที่ลงนอนกำหนดรู้ไป ไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ รู้สึกว่าได้ยินเสียงลมกระพืดที่หูดังขึ้นเรื่อย แล้วร่างกายรู้สึกหวิวๆ ไม่นานความรู้สึกเหมือนตัวลอยขึ้นมา ประมารเมตรกว่า ตอนลอยนั้นเร็วมาก รู้สึกได้เลยครับ เหมือนร่างลอยด้วยความเร็วแหวกอากาศ ทุกอย่างมันเงียบ ผมมองเห็นทุกอย่างชัดเจน เห็นร่างตัวเองเห็นห้องเห็นว่าตัวเองลอยอยู่ แต่บังคับอะไรไม่ได้ รู้สึกกลัวไม่นานนักก็วูบกับเข้าร่างเดิม ก่อนที่จะลืมตาก็ได้ยินเสียงลมกระพือที่หูค่อยๆเบาลง แล้วหายไป หลังจากนั้นก็เกิดกับผมอีกสามถึงสี่ครั้งในช่วงกำลังหลับ แต่ได้แค่ร่างกายหวิวๆรู้ว่าจะออกจากร่าง ใจมันกลัวครับ เลยได้แค่นี้

 

ผมไม่เคยปฏิบัติคับ แต่เคยสังเกตุ ผมเวลาไม่สบายมักจะฝันเห็นผี ต่อมาผมตั้งใจว่าคราวหน้าถ้าเจอผีผมต้องอยู่ในความฝันแน่เลยจะชกผีและไม่กลัวมัน ทั้งที่รู้ว่าอยู่ในความฝันแล้วผีนั้นก็ทำรัยเราไม่ได้แต่ผมก็ยังกลัวนิดๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นในการควบคุมความฝันของผม คือรู้ว่ารู้อยู่ในฝัน ต่อมาผมจึงฝึกฝัน โดยก่อนนอนผมจะตั้งสติไว้ว่าเมื่อผมหลับและตื่นอีกครั้งผมจะไปตื่นอยู่ในฝัน วิธีนี้แนะนำเพื่อนไปเขาก็ทำได้ ใคจะลองดุก็ได้ อิอิ ฟังดูอาจงงนะ พออยู่ในฝันจริงๆผมยังไม่แน่ใจว่าฝันอยู่จริงหรือปล่าว ก็ลองหยิกตัวเองดูเหมือนในหนัง แต่ในฝันมันก็เจ็บอะแปลก - - พอติ่นขึ้นจึงจำได้ว่าฝันเมื่อคืน คืนต่อมาผมก็ลองอีกคราวนี้ผมจะต้องแยกตอนฝันกับความจริงให้ได้ ต่อมาผมจึงสังเกตุได้ว่าในโลกแห่งความจริงเราจะมองสิ่งรอบข้างชัดเป็นปรกติ แต่ในฝันมันจะครึมๆ ในโลกความจริงมันจะมีสติกว่า
ส่วนอาการที่ว่าจิตออกจากร่างนั้นผมก็เคยเป็น ผมเรียกอาการนี้ว่ากายหลับจิตตื่น ตอนเกิดอาการจิตออกจากร่างนี้ ผมนอนอยู่พอจิตลอยออกก็นึกว่าตัวเองตื่นแล้ว ก็เลยจะขยับร่างกาย แต่ขยับไม่ได้ มองหันไปเห็นแม่และพี่ชายนั่งดูทีวีอยู่นอกห้องจะเรียกแต่พุดไม่ออก ซึ่งตอนนั้นร่างผมยังนอนปิดตาอยู่ (มารู้ตอนตื่นสังเกตเอา) ผมจึงทำให้ตัวเองตื่น อันนี้ที่เค้าเรียกว่าดึงจิตกลับรึป่าว โดยใช้วิธีเดียวตอนที่ผมยังกลัวผี ให้ตัวเองตื่นโดย พยายามสบัดตัวเองแรงๆ (ในฝัน) 2-3 ครั้งก็ตื่นคับ เมื่อก่อนผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืนอะไร ได้แต่เอาไปโม้เพื่อนๆ ในทางวิทยาศาสตร์ว่าถ้าเราสามารถ บังคับให้จิตเราไปอยู่ในสถานะที่มองเห็นสิ่งต่างๆได้โดยใช้จิตคงเยี่ยมไปเลย ตอนนั้นอยู่ม.2 - -
แล้วตกลงมันแค่ฝันหรือจิตหลุดจากร่างว่าอะไรอะคับ

 

หลังจากได้เรียนวิชาเปิดโลกมา พบว่าตนเองมีความเปลี่ยนแปลงแปลกๆ สัมผัสคลื่นพลังในตัวคนได้ เวลาพูดกับใครแล้วทำใจสบายๆเหมือนตอนทำสมาธิจะรู้สึกถึงพลังในตัวเขา บางคนพูดไปหัวเราะไปแต่เรารู้สึกถึงคลื่นในตัวเขามันเหมือนน้ำที่กระเพื่อม สั่นเครือไม่นิ่ง เลยลองถามเขาดูว่า มีอะไรหรือเปล่า มีเรื่องไม่สบายใจใช่ไหม เขาก็แปลกใจว่าเรารูได้ไงแล้วก็ร้องไห้เหมือนว่าเราสัมผัสความทุกข์ของเขาได้ ไม่รู้เรียกว่าอะไรแต่ก็ใช้ช่วยคนได้หลายคนนะ

 

ใครรู้บอกที

หลังจากปฏิบัติธรรม รักษาศีล และนั่งสมาธิต่อเนืองรู้สึกว่ามีความเปลี่ยนแปลงแปลกๆเกิดขึ้น เช่นรับรู้คลื่นพลัง หรือความรู้สึกคนอื่นได้ รู้ว่ารู้สึกอะไร เคยนั่งรถผ่านจุดที่มีอุบัติเหตุ เรารู้สึกว่ามีเสียงร้องอย่างเจ็บปวด แล้วเราก็รู้สึกเจ็บเหมือนถูกฉีกไปด้วย มันคืออะไร

 

ว้าว O_O!

น่าสนจังเลยค่ะ... ตั้งแต่ศึกษาเรื่องนี้มา ก็มีข้อความของคุณนี่แหละ ที่สะกิดใจที่สุด ขอบคุณมากๆเลยนะคะ.. ^^ ที่บอกทางให้ ^^