ช่วยผมทีผมชอบสะใจคนที่โดนเวรกรรมตามสนอง

รู้ให้เยอะเห็นให้เยอะอะไรที่มันเยอะเกิน....มันก็เบื่อ

 

พัฒนาตัวเองเพื่อที่จะเป็นคนดีให้มากขึ้นน่ะผมไม่เบื่อหรอก

 

อั๊วะ มะ เห็ง จะเข้าใจ ลื้อเลย

การสะจาย คงอื่นที่โดนเวรกรรมตามสนอง มันมีอะไร ผิด นักเหรอ

เจ้าของกระทู้ พอจะอธิบาย โทษ ของมัน ให้อั๊วะฟังได้ไหม

จะได้เห็งเหกผง ว่า ทำไม ลื้อจะต้องไปแก้มันล้วย !?

 

เล่าปัง... ไม่ผิดครับแต่ผมต้องการจะแก้ไข

 

อ้าว

ลื้อ ไม่เห็น จิกสะจายคนอื่งโดนกรรมสนอง เป็นเหมือน เหล็กร้อน
พิจารณาโทษของมันไม่ได้ บอกว่าไม่มี

แบบนี้ ลื้อก็ย่อมจับแล้วก็ปล่อย ปล่อยแล้วก็จับ ไม่เอาสัจจความจริง

"คิด"เล่นเอาเถิกไปวันๆ มันจะแก้ได้ขากเหมือนการ เลิกจับเหล็กร้อง เหรอ

ถ้าไม่เห็นเป็นของร้อง

และ ต้องการจับๆปล่อยๆ อันนี้ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ อยากจะแก้จิตซะจาย แล้ว
หละอั๊วะว่า

อั๊วะว่า ลื้อ ต้องการ สายตา และ คำติชม เหมือน พวก เด็กแว๊นซ์ที่เข้า
มาซิ่งเพื่อให้ชาวบ้านให้พร ไปวันๆ อะเป่า

หนุ่มๆ สาวๆ ที่นี้ ก็เจ๋งดีนะ

โดยเฉพาะ สันโดษ .... รู้จัก สันโดษ บ้างไหมหละนี่

 

รู้จักสิ สันโดษ แล้วมันเกี่ยวอะไรยังไงกับพี่เค้า -*-

 

คุณก็ระลึกเอาไว้เนืองๆ ว่าตัวคุณเองก็มีกรรม เพียงแต่มันยังไม่ส่งผล
ถึงเวลากรรมส่งผล คุณก็จะเป็นแบบเดียวกับคนที่คุณสะใจใส่เขานั่นแหละนะ...

ตามระลึกไว้เนืองๆ แล้วมันจะคลายลงได้

 

ขอบคุณมากครับ อธิบายสั้นๆเข้าใจง่ายดี

 

แหะ แหะ

ลื้อก็อย่าเร็วไปสิ ต้องหักเว้นวรรค บรรทัด ที่อ่าน

สันโดษ คือ ชื่อ ธรรมอย่างหนึ่ง เป็นการรู้จักประมาณ อันเนื่องมาจาก
การ รู้จักคุณ และ โทษ ของสิ่งที่กระทำ

เช่น มี ปูอินเตอร์ แกถูกหวย ได้รับกรรมตามสนอง รวยเอาดื้อๆ เราก็ ซะจาย

หรือ อยู่ดีๆ ปูไม่อินเตอร์ รวยอยู่ดีๆ แต่กลับตกอับ ไม่มีเงิน เวรกรรมตามสนอง
ว่างั้นเหอะ เราก็ซะจายได้ เพราะว่า มันจะเป็นโอกาสของเขาที่จะได้พิจารณา
ทุกข์บ้าง หากพิจารณาทุกข์ดีๆ ก็อาจจะปฏิบัติธรรมกับเขาบ้าง โอกาสดีๆ มัน
ก็มีสำหรับเขาขึ้นมา มันก็สมควร ซะจายสุดๆ ( เพราะคุณเองก็ใฝ่ธรรม ใฝ่ผัฒนา )

เนี่ยะ ซะจายได้อยู่ ไม่ผิดอะไร เพียงแค่ รู้จักสันโดษ คือ พิจารณาไปทางคุณ
และ โทษ กับทุกเรื่องที่กระทบ ไม่ต้องแก้

แต่ถ้า

เราพิจารณาไปทางคุณไม่เป็น อีกทั้งพิจารณาไปทางโทษก็ไม่ได้ อันนี้
ก็ลำบากหน่อย ที่เราไปตัดสินตัวเองแบบนั้น ทั้งๆที่ จริงๆแล้ว ทุกคนสามารถ
พิจารณาคุณ และ โทษ ได้ด้วยตัวเองกันทุกคน ไม่เห็นจะต้องถามใคร

 

รอการสะใจอะไรอยู่หรือ?..เปล่า..

แก้ที่เหตุก่อน..คำแนะนำมีประโยชน์ถ้านำไปใช้​

ถามตัวเองว่าได้อะไรจาก"สะใจ"
แล้วสิ่งที่ได้นั้น??..ให้อะไรกับชีวิตและจิตวิญญานของเราบ้าง
ถ้ายังมีประโยชน์ต่อเรา ก้อรู้เอง ทำเองต่อไป ลองถามใจตัวเองดู

การสะใจเป็นเรื่องธรรมดาของจิตมนุษย์ที่มีความละเอียดไม่เท่ากันทุกคนเคยผ่านมาทั้งนั้น แต่ใครจมอยู่กับมันนานก้อ....เท่านั้นเอง

แต่ถ้ามองว่าแค่"สะใจ" แล้วจะเสียเวลาไปสะใจทำไม
เพียงแค่เค้าเคยสะใจเรา..เมื่อเราถูกเหยีบย่ำ
วันหนึ่งๆเราเลยมารอที่จะสะใจเขา วนเวียนไปเท่านั้นเอง
เกิด..ดับ..ไม่รู้จบ

 

เล่าปัง...สันโดษนี่ดีจริงๆเลยนะ

 

ก่อนอื่นต้อง อนุโมทนากับ คุณ จขกท ด้วยนะครับ ที่มองหาข้อเสียของตัวเอง แล้ว คิดแก้ไข เป้นสิ่งที่ดี ครับ อาการที่คุณเป็น เค้าก็เรียกว่า"อนุโมทนาบาป"นั่นแหละครับ ขนาดเวลาที่เราอนุโมทนาบุญ เราก็ยังได้รับอานิสงส์ ของ บุญ นั้นเลย แล้วเวลาที่เราเห็นคนทีต้อง รับผลกรรม เรารู้สึก สะใจ ยินดี เป็นสุข สักวันนึง เราก็ต้องได้รับผลของบาปเหมือนกัน ถ้าเราอยากมีความสุขก็จงคิดดี พูดดี ทำดี อย่าสนใจในจริยาของบุุคคลอื่น อย่าตำหนิกรรมของผู้อื่น ก่อนจะตำหนิ ซ้ำเติม คนอื่นย้อนดูความชั่ว ของตัวเองดูก่อน ดีกว่าไหม เรามีอะไรที่ต้องแก้ไข เราดีแล้วหรือ เรามีอะไรต้องแก้ไขไหม ถามตัวเองบ่อยๆ
ส่วนเหตุที่ทำให้เห็นเป็นนั้นก็เป็นเพราะสัญญาเดิม ที่เคยติดตัวมา และจิตวิญญาน ที่ไม่ดี เช่นเจ้ากรรมนายเวร มาบังคับกระแสจิต ให้เรา คิดผิด พูดผิด ทำผิด พอถึงวันที่เราต้องรับผลกรรม จิตวิญญาณเหล่านั้นก็นั่งสะใจเราอยู่เช่นกัน
ทางแก้ไข ก็คือ
- มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา คิดว่า คนทุกคนล้วนเดินตามกรรมของตนเอง ดูตัวเองมากๆ มีประโยชน์ ดีกว่านั่งเพ่งโทษคนอื่น
- รักคนอื่นให้มากๆใครที่เขาทำไม่ดี ก็ให้คิดไว้เลยว่า สักวันเขาต้องได้รับผลกรรม ให้เมตตาสงสารเขา
- ขอบารมีพระพุทธเจ้า ทรงเมตตาบังคับกระแสจิต ให้คิดดี พูดดี ทำดี บ่อยๆครับ
- เจริญกรรมฐานกองใด กองหนึ่ง ให้จิตมีกำลัง มีที่เกาะเป็นกุศล จิตจะได้ไม่แว่บ คิดเรื่องไม่ดี และเจริญสติครับ
- หมั่นอุิทิศบุญให้เทวดาประจำตัว และเจ้ากรรมนายเวรของเราบ่อยๆ
ยังไงก็ลองนำไปใช้ดูนะครับ เพราะผมเองก็ เคยมีนิสัยแบบนั้นเหมือน ยิ่งมโนกรรม คิดชั่ว นี่ก็นเป็นมาก่อน เยอะด้วยล่ะครับ

 

แผ่เมตาเช้าเย็นครับ แต่ดีนะครับ ที่เห็นตรงนี้แล้วอยากแก้ไข ผมก็มีไม่ดีหลายเรื่องก็แก้กันไป

 

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นค่ะ
เมื่อก่อนเคยเป็นค่ะเรื่องที่สะใจเวลาเห็นใครได้รับผลกรรม เดี๋่ยวนี้ไม่ค่อยเป็น ถ้าจะเป็นก็ไม่ถึงกับสะใจค่ะ แค่คิดว่ามันถูกต้องแล้วที่เค้าจะได้รับ

ทบทวนดูแล้ว คิดว่า เกิดจากความไม่ยึดสิ่งที่เค้าได้ทำ ปล่อยเค้าไป ไม่ได้ขอให้เค้าโดนกรรมสนองบ้าง เวลาถูกว่าร้าย ถูกชิงชัง ก็พยายามข่มใจเฉยๆ ช่างเค้าๆ เมื่อเค้าถูกกระทำบ้าง จึงได้แต่ อืม เหรอ อะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ ^ ^

 

ไอพวกกรรมตามสนอง ไม่กระทืบซ้ำก็บุญโขแล้ว ใครไปช่วยไอพวกนี้ระวังจะโดนไปกับเขาด้วยล่ะ