จะทราบได้อย่างไรว่าเป็นพระโพธิสัตว์

พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายไม่ได้มีป้ายบอก เพราะฉะนั้น ต้องพิจารณาโดยใช้หลักการ
คือ ดูที่อุปนิสัย หรือ สันดาน โดยภาพร่วมในปัจุบัน ดังนี้

1. ทานบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีอุปนิสัยในการแจกจ่ายแบ่งปันให้ทาน เอื้อเฟื้อผู้อื่นโดยธรรมหรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง ทานบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

2. ศีลบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีการรักษาศีล ตามโอกาสอันควรหรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง ศีลบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

3. เนกขัมมบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีการถือบวช หรือประพฤติพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์ เพื่อความสงัดออกจากกาม มีการปลีกวิเวก ชอบถือสันโดษ ไม่คลุกคลีในหมู่คณะอันเป็นเหตุทำจิตให้ฟุ้งซ่าน หรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง เนกขัมมบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

4. ปัญญาบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีการใช้หลักเหตุผลเพื่อพิจารณา ประกอบการตัดสินใจ ในกิจต่างๆโดยไม่ลุอำนาจแห่ง อคติ 4 (ความลำเอียง) เพื่อยังประโยชน์ตน และประโยชน์ผู้อื่นให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท อยู่โดยมากหรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง ปัญญาบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

5. วิริยะบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีความพยายามพากเพียรทำกุศลจิตให้เกิดขึ้น อยู่เนืองๆ เพียรรักษากุศลจิตที่เกิดขึ้นแล้วไม่ให้หมดไป เพียรละอกุศลจิตที่เกิดขึ้นแล้วให้หมดไป เพียรป้องกันรักษาไม่ให้อกุศลจิตเกิดขึ้นได้อีก ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง วิริยะบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

6. ขันติบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีความอดทน คือเป็นผู้มีความมั่นคง ไม่หวั่นไหว ต่อสภาวธรรม ที่มากระทบ ทางกาย และทางจิตใจ อยู่โดยมากหรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง ขันติบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

7. สัจจะบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีความจริงใจต่อตนเอง และผู้อื่น มีวาจาที่มั่นคงน่าเชื่อถือได้ ทั้งในที่ลับ และในที่แจ้ง เป็นผู้ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน ในหลักเหตุผล มีจุดหมายและปณิธานเป็นปริโยสาน ชัดเจน จนกว่าจะสำเร็จในกิจนั้นๆ อยู่โดยมากหรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง สัจจะบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

8. อธิษฐานบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีความปรารถนาแห่งใจ หรือตั้งปณิธานมุ่งหวังเพื่อจะกระทำความเพียร ในสิ่งใดๆแล้ว จึงกระทำสิ่งนั้นๆ อย่างเต็มความสามารถ เพื่อหวังผลความสำเร็จในกิจแห่งโพธิญาณนั้น อยู่โดยมากหรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง อธิษฐานบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

9. เมตตาบารมี ในปัจจุบัน ท่านมีความรัก ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข อันเกิดจากการกระทำของตน อยู่โดยมากหรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง เมตตาบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

10 . อุเบกขาบารมี ในปัจจุบัน ท่านเป็นผู้วางเฉยแบบคนผู้มีปัญญา ต่ออารมณ์ที่มากระทบทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มีอารมณ์ไม่โน้มเอียงไป ในกระแสโลกธรรม ๘ (ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทรา ทุกข์ ) และไม่ลุอำนาจ อคติ ๔ คือความลำเอียงเพราะ ( รัก โกรธ โง่ กลัว ) อยู่โดยมากหรือไม่ ? ถ้าเด่น และยิ่งกว่าบารมีธรรมข้ออื่นๆให้ถือว่า ชาตินี้ท่านมาสร้าง อุเบกขาบารมี (บำเพ็ญในเบื้องต้นเรียกว่า บารมี บำเพ็ญอย่างกลางเรียกว่า อุปปารมี บำเพ็ญอย่างสูงสุดเรียกว่า ปรมัตถปารมี )

นี่เป็นเพียงทัศนคติ ขั้นพื้นฐาน ที่เราพอสังเกตเห็นได้โดยทั่วไป หาใช่ความหมายในขั้น พิเศษพิศดารไม่ ที่เหลือคงเป็น อจิณไตย ในจิตท่านเอง กระมัง.

พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ทรงบำเพ็ญพระบารมีธรรม ก็เห็นจะมีนัยยะ ดังได้
รับประทานวิสัชชนามาแล้ว.........
เอวังก็มีด้วยประการ ฉะนี้.

เจริญในรสธรรม.

 

นักปฏิบัติที่แท้จริงจะต้องตั้งจิตอธิษฐานบารมีว่าปรารถนาสิ่งใดคือพระนิพพาน หรือพุทธภูมิคือสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า ซึ่งจะต้องเป็นโพธิสัตว์ก่อนเพื่อสั่งสมบารมีไปเรื่อยๆ พระสงฆ์หรือบุคคลทั่วไปที่พยายามสร้างบารมี สงเคราะห์ ช่วยเหลือบุคคลหรือสัตว์ทั้งหลาย ที่หลายท่านคิดว่าใช่ก็อาจจะยังไม่ใช่โพธิสัตว์ เป็นเพียงผู้ที่ปรารถนาจะเป็นโพธิสัตว์ การจะได้เป็นโพธิสัตว์ต้องสั่งสมบารมีไปเรื่อยๆก่อนหลายชาติจนกว่าจะถึงเวลาจึงจะถูกกำหนดให้ได้เป็น มิใช่ว่าทุกคนจะได้เป็น สิ่งสำคัญคือต้องเป็นหน่อเนื้อขององค์พรหมโลกตามที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฎกว่าพระพุุทธเจ้าทุกพระองค์เป็นพรหมบุตร การยกย่องบุคคลที่กระทำความดีว่าเปรียบเหมือนโพธิสัตว์เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องนัก โพธิสัตว์ที่แท้จริงมีบารมีมากและทำความดีมากมายหาที่สุดมิได้ ต้องหมั่นทำความดีไปเรื่อยๆอย่าท้อถอย ผู้ที่ได้เป็นโพธิสัตว์คือได้ถูกกำหนดให้เป็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อๆไปจะมีสัญลักษณ์ดอกบัวรองทั้งเวลา ยืน เดิน นั่ง นอน หากเป็นโพธิสัตว์ลงมาเกิดเพื่อสร้างบารมีเพิ่มก็จะมีสัญลักษณ์ดอกบัวติดตัวมาด้วยตั้งแต่เกิด ลักษณะดอกบัวแบบที่เห็นจากภาพเจ้าแม่กวนอิม เป็นต้น บางองค์จะมีดอกบัวหลายชั้นขึ้นอยู่กับบารมีของแต่ละท่าน ผู้ที่มีอภิญญา มีตาทิพย์สามารถจะมองเห็นได้ถ้าท่านเปิดให้ดู หลวงปู่มั่น ภูริทัตโตเคยปรารถนาพุทธภูมิแต่ท่านพิจารณาแล้วว่าต้องรออีกนาน แต่ภายหลังท่านได้อธิษฐานขอเปลี่ยนเป็นนิพพานไม่ขอกลับมาเกิดอีกจึงบรรลุธรรมขั้นสูง

 

ดูในหลวงดิ นั่นเเหละตัวอย่างโพธิสัตว์ ของชาวไทย

 

ตามความเข้าใจของผมนะ การที่เราจะรู้ว่าใครคนไหนเป็นพระโพธิสัตว์หรือไม่ บารมีมากน้อยแค่ไหน ผมว่าเราน่าจะต้องมีอินทรีย์บารมีอยู่ในระดับที่เท่ากันหรือมากกว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้นนะครับ ถึงจะพอประมาณได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าพิจารณาจากคำพระศาสดาที่ว่า...

ดูกรอานนท์ เพราะเหตุนั้นแหละ เธอทั้งหลายอย่าได้เป็นผู้ชอบประมาณในบุคคล
และอย่าได้ถือประมาณในบุคคล เพราะผู้ถือประมาณในบุคคลย่อมทำลายคุณวิเศษ
ของตน เราหรือผู้ที่เหมือนเราพึงถือประมาณในบุคคลได้ ฯ

ผมคิดว่าพระศาสดาให้พิจารณาแต่ตนครับ ไม่ควรพิจารณาผู้อื่น

 

สวากขาโต ภะ คะวะตาธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตังเวทิตัพโพ วิญญูหิติ

 

ขอบคุณสำหรับความรู้ใหม่ๆครับ