ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ไม่นานคงถึง 10000 โพสท์
;k01

 

วันหยุดยาว อากาศร้อนๆแบบนี้ ไม่ได้ออกไปไหน
ก็เลยทำ wallpaper มาฝากกันครับ
01
เปิดดูไฟล์ 562536

02
ที่ระลึก ทีมแพทย์แผนอนาคต 55
(ขาดตกท่านใดไป ขออภัยด้วยนะครับ)
เปิดดูไฟล์ 562537

03
เปิดดูไฟล์ 562538

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สุดใจเขากะลา


</TD></TR></TBODY></TABLE></B>

...โลกนี้คือละคร....
ขออนุโมทนากับอาจารย์นีโม่ และสมาชิกของเขากะลา 2 หลาย ๆ ท่าน ที่เข้าใจในกลไกของระบบ และไม่ยึดติดในบทบาทใด ๆ

เพราะไม่มีบทอะไร ที่น่ายึดมั่นถือมั่น เป็นสมมุติทั้งสิ้น

เมื่อใดที่ยังคงอยู่วนเวียนอยู่ใน วัฎฎะสงสาร ก็จะต้องแสดงบาทบาทต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด ในโรงละครแห่งสังสารวัฎนี้ หมุนเวียนเปลี่ยนไปในแต่ละบทบาท

ลองคิดดูเล่น ๆ ก็ได้ เกิดเป็นมนุษย์ ใน 1 ชาติ ก็ต้องแสดงมากมายหลายบทเหลือเกิน

แค่เกิดเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ก็มีตั้งหลายบทบาทมาตั้งแต่แรกเกิดมาเลยเชียว

รับบทแรกเป็น เด็ก เป็นลูกของพ่อแม่ แล้วรับบทเป็นพี่ของน้อง ตอนนี้รับบทเป็นสามี พออีกหน่อยรับบทเป็นพ่อ แล้วก็รับบทเป็นลุง เป็นปู่ เป็นอะไรต่อมิอะไร เรื่อยไป

ความอีรุงตุงนังมันมากกว่านั้น ในขณะเดียวกัน ขณะรับบทเป็นพ่อของลูกเรา ก็ยังต้องรับบทเป็นลูกของพ่อ แม่เรา และก็ยังรับบทเป็นสามีของภรรยา ในขณะเดียวกันก็รับบทเป็นปู่ของหลาน รับบทเป็นพี่ของน้อง รับบทเป็นหลานของปู่ เป็นลุงของหลาน อะไรมากมายเกินจะนับญาติ

ถ้าเราเกิดมาแล้วนับแสน ๆ ชาติ เราก็จะมีพ่อมาแล้ว นับแสน ๆ คน มีภรรยามาแล้วนับ แสน ๆ คน มีลูกมาแล้วแสน - สองแสนคน มีพี่น้อง มีหลาน มีปู่ย่าตา ยาย มาแล้วนับแสน ๆ คน เช่นกัน


แล้วเราต้องรับบทอย่างนี้มาแล้วหลายแสน หลายล้านครั้ง ไม่เบื่อกันบ้างหรือไร ?

มีทั้งดีใจ เสียใจ ผิดหว้ง สมหวัง มาแล้วจนนับครั้งไม่ถ้วน จนน้ำตาท่วมท้นจะกลายเป็นมหาสมุทรแล้ว ไม่เบื่อกันบ้างหรือไร?

นี่ยังไม่นับบทอื่น ๆ ที่ร่วมมาให้แบกอีกนะ บทลูกจ้างที่ต้องคอยทำงานให้เจ้านาย หรือเป็นบทเจ้านายที่ต้องคอยคุม คอยดุด่าว่ากล่าวลูกจ้าง บทคนใช้ที่ต้องเอาใจเจ้านาย บทคนค้าขายที่ต้องหวังกำไร บทคนทำมาหากินด้วยความทะยานอยาก บทคนหาเช้ากินค่ำประทังชีวิต บทคนมียศตำแหน่ง บทนายร้อย บทนายพัน บทนักการเมือง บทครู บทอาจารย์ อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด ก็ย่อมแตกต่างกันไปตามบทนั้น ๆ จึงมีบทบาทมากมายที่เกาะกุมรุมล้อมตัวเองเอาไว้

แล้วแต่ละบท ก็เล่นไม่เหมือนกัน บทพ่อก็เล่นแบบหนึ่ง บทสามีก็เล่นแบบหนึ่ง บทเจ้านายก็เล่นแบบหนึ่ง บทลูกน้องก็เล่นแบบหนึ่ง บทลุง บทปู่ก็เล่นแบบหนึ่ง อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด ก็ย่อมแตกต่างกันไปตามบทนั้น ๆ

คนที่แสดงบทเป็นอาจารย์ ก็ต้องเล่นบทลูกศิษย์พร้อม ๆ กันไปด้วย เมื่อเข้าไปหาอาจารย์ที่สอนมาก่อน และอาจารย์ของเรา ก็เล่นบทลูกศิษย์เมื่อไปหาอาจารย์ต่อ ๆ ไป แล้วบทไหนที่เป็นบทจริง ๆ ของเราล่ะ แล้วเราอยู่ตรงไหนล่ะ แล้วยังไงล่ะ?

มันอีรุงตุงนังกันไปหมด ถ้ายังไม่ว่างจากตัวตน จากสิ่งที่คิดว่าเป็นของตน จะไม่มีการหยุดพัก ไม่ว่าอิริยาบทไหน ที่ไหน เมื่อไร ในโลก... ดังที่ธรรมะได้กล่าวไว้

พอวิญญาณออกจากร่าง ก็เลิกสมมุติ เลิกเป็นสามี เลิกเป็นพ่อแม่ เลิกเป็นพี่น้อง ต้องไปวนเวียนใหม่ ในวงจรของเหตุปัจจัยที่สร้างไว้ในชาติที่ผ่านมา



ถ้ายังยึดติดในบทบาททุกบทบาท ถ้ายังคิดว่าเป็นอัตตาตัวตนของตนจริง ๆ จะไม่มีวันพบกับความสงบได้เลย เพราะทุกบทบาทมีแต่ความวุ่นวาย ความหนักอกหนักใจทั้งสิ้น หากมีตัวตนผู้รับผิดชอบในบทบาทนั้น ๆ จริง ๆ ย่อมเป็นของหนักทั้งสิ้น

แต่หากรู้จริง ๆ ว่า ทุกสิ่งเป็นธรรมชาติ ที่มันต้องหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปอย่างนี้ และมันไม่ได้เป็นตัวใครของใครจริง ๆ เป็นสิ่งสมมุติตามเหตุปัจจัยเท่านั้น

การที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิด ยังต้องรับบทต่าง ๆ เรื่อยไปนั้น ก็เพราะมีอุปทานว่ามีตัวเรา เป็นผู้เกิดอยู่ เป็นผู้มีตัวตนอยู่ และเราเป็นผู้ตายไปนั่นเอง

อุปทานว่ามีตัวเรา ก็จะยังอยู่แม้ว่าร่างกายมันจะนอนเหมือนท่อนไม้ใช้การไม่ได้ เห็นอย่างนั้นอยู่ก็ตาม แต่ถ้ายังมีความรู้สึกว่ามี ตัวเรา อยู่ อวิชชา คือความไม่รู้จริง มันก็จะดึงเอาดินน้ำลมไฟ มารวมกันอีกครั้ง มาเกิดเป็น ตัวเรา อีกครั้งในชาติต่อไปนั่นเอง

เราจับได้ว่า ไอ้ความหลงผิดไป อุปาทานว่ามี ตัวเราอยู่ นั่นแหละ คือปัญหาที่ต้องจัดการละ

ทำอย่างไร ? จึงจะทำให้ความยึดมั่นว่าเป็น ตัวเรา หายไป

เมื่อไม่มีความรู้สึกที่เป็นตัวเรา สิ่งที่เคยเป็น ของเรา จึงย่อมไม่มีไปด้วยโดยอัตโนมัติ

แต่ทุกวันนี้ บางท่านปฏิบัติจนมีความเข้าใจว่า นี่ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา แล้วปล่อยวางอัตตาตัวตนได้ ไม่ทุกข์กับตัวเราได้ในระดับหนึ่ง

แต่พอมองคนอื่น กลับเห็นว่ามี ตัวเขา มีตัวตนของเขาอยู่ มีสัตว์ บุคคล ตัวตน มีเรา มีเขาอยู่ ดังนั้นคนรอบข้างก็เลยมีอิทธิพลกับความรู้สึก ทำให้เราสุข เราทุกข์ได้

ถ้าเรารู้จริงว่า เราก็สมมุติ คนอื่น ๆ ก็สมมุติเช่นกัน

ถ้ารู้จริง ๆ ว่า เรามาแสดงบทบาทเหล่านี้ ในแต่ละชาติ ในโรงละครแต่ละโลกนั้น คนอื่น ๆ เขาก็มาแสดงบทบาทของเขาเช่นกัน ในแต่ละโรงละคร แต่ละชาตินั้น ๆ เช่นกัน แล้วอะไรคือของจริง?

ของจริงไม่มี .... ไม่มีตัวใครของใครทั้งสิ้น ทุกอย่างล้วนเป็นธรรมชาติ

ทุกสิ่งเป็นธรรมชาติที่ปรุงแต่งเข้าด้วยกัน ความมีอุปาทานว่าเป็น ตัวเรา เป็นผู้ดึงดูดดินน้ำลมไฟมารวมกันได้ไม่มีที่สิ้นสุด

อวิชชา คือความหลงว่ามีตัวเราอยู่ ตัวเรามีอยู่ ตัวเราเกิดมา นั่นเองคือปัญหาของการต้องมาเกิดอีก

เมื่อยังคิดว่ามี ตัวเรา อยู่เมื่อใด ก็ยังต้องเกิดอยู่ร่ำไปนั่นเอง

จุดสำคัญที่ต้องตีให้แตก ก็คือความรู้สึกที่เป็น ตัวเรา

เมื่อมีสติ อยู่กับปัจจุบันขณะ รู้ว่ามันกำลังเล่นละคร กำลังดำเนินไปในกลไกของธรรมชาติอย่างนั้นเอง ไม่มีอดีตจริง ไม่มีอนาคตจริง ๆ มีแต่ปัจจุบัน กำลังยืน เดิน นั่ง นอนอยู่ในตอนนี้ ในปัจจุบันขณะนี้ นั่นแหละ ตัวตน ก็จะไม่เกิดขึ้น

ธรรมะ จึงให้มีสติอยู่กับปัจจุบัน ที่เหลือก็แสดงตามบท ตามสมควรที่ขันธ์ห้ามันจะดำเนินไป

ดังนั้น เมื่อเข้าใจว่า เรากำลังมาแสดงตามบทบาทในแต่ละชาติที่ถูกผลักดันตามเหตุปัจจัยที่สร้างมา ด้วยความไม่รู้นั้น

ในชาติปัจจุบันก็เลยต้องมารับบทอย่าง นี้ อย่างนี้ ต้องทุกข์มากอย่างนี้ ต้องผิดหวัง สมหวังอย่างนี้ มันก็เป็นอย่างนั้นเองตามบท ถ้ามีความเข้าใจในบทบาทนั้น ในสิ่งที่ต้องเผชิญตามบทนั้น ๆ จะมีสติ ไม่หลงใหลไปในบทบาทต่าง ๆ ที่กำลังแสดงอยู่ และเริ่มไม่ยึดติดในบทที่ต้องแสดงนั้น

เพราะเดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนบทไปเรื่อย ๆ

นั่นคือเริ่มจะไม่มีตัวตน เป็นคนจริง ๆ เป็นเราจริง ๆ เริ่มเข้าใจในกลไกของขันธ์ห้า เริ่มจางคลายจากการยึดมั่นถือมั่นว่ามีตัวตน ของตน จึงเท่ากับมีการปล่อยวางได้ในระดับหนึ่ง ตามกลไกของธรรมชาติ

แล้วเมื่อมาเจอระบบ ที่ต้องทำงานช่วยเหลือมนุษย์โลก ที่ต้องเล่นตามบทอีกมากมาย ที่ต้องซ้อนเข้าไปในบทที่ต้องรับอยู่แล้วตามธรรมชาติ

ถ้ายังยึดของเดิมว่าเป็นเรา แล้วต้องมาแสดงบทใหม่ที่ซ้อนเข้าไปอีก ถ้าไม่รู้เท่าทัน ก็จะมีตัวเรา เพิ่มเป็น 2 เท่าทันที

มีอัตตาตัวตน เป็น 2 เท่า คือบทนักแสดงที่มีอยู่แล้วตามธรรมชาติที่ไปยึดว่าเป็นเรา และบทนักแสดงของระบบ ที่ทับซ้อนเพิ่มเข้าไปอีก

แล้วจะว่างจากอัตตาตัวตนได้อย่างไร? ถ้าไม่เข้าใจว่า ....

ไม่ว่าบทไหน ก็เป็นการแสดงทั้งสิ้น

จะแสดงแบบโปรแกรมเดี่ยว หรือแสดงแบบโปรแกรมคู่

ก็เป็นการแสดงทั้งสิ้น ไม่ได้มีตัวใคร ของใครอยู่ในนั้นเลย.

 

การสนทนากันระหว่าง
คุณ ธนวรรณ เกาะเรียนไชย กับพี่สุดใจ
ผ่าน MSN ​

เมื่อวันที่ 13 เมษายน 2552 (เวลาในประเทศไทย)​

ก่อนที่จะเป็นที่มาของ ​

การสร้างสถานปฏิบัติธรรมที่เขากะลา​

ในงบประมาณ 1 ล้านบาท​

ข้อความการสนทนาผ่าน msn​

สุดใจ says:​

<DIR>สวัสดีค่ะ นอนหรือยังคะ


</DIR>THANAWAN says:


<DIR>สวัสดีค่ะพี่ สุดใจ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>ดีจัง คุยด้วยหน่อยนะคะ


</DIR>THANAWAN says:


<DIR>เห็นเข้ามา ก็เลยทักทายค่ะ


</DIR>THANAWAN says:


<DIR>กำลังเขียนแบบอยู่ สงสัยบานปลาย เพราะเอาห้องนอนด้วยค่ะ

</DIR>THANAWAN says:


<DIR>๕๕๕


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>พี่สุดใจเพิ่งวางหูโทรศัพท์กับคุณ mead



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>อ๋อค่ะ


</DIR>THANAWAN says:

<DIR>ว่าไงบ้างคะ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>เล่ารายละเอียดให้ฟัง คุณ mead บอกว่ายินดีมากเลย ที่เขากะลาจะมีสถานปฏิบัติธรรมแล้ว จะช่วยเต็มที่


</DIR>สุดใจ says:

<DIR>ตอนนี้จะออกแบบให้ ถามว่ามีงบเท่าไร

</DIR>สุดใจ says:


<DIR>พี่สุดใจบอกว่า มีงบประมาณ 5 แสน


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>แต่ว่า ต้องมีห้องนอน 2 ห้อง ห้องน้ำ และห้องครัวด้วย


</DIR>สุดใจ says:

<DIR>อาคารเอนกประสงค์นี้เอาแบบเข้ากับธรรมชาติ ไม่ต้องไฮเทคมาก


</DIR>สุดใจ says:

<DIR>คุณ mead บอกว่า ถ้าบอกงบประมาณมา จะเขียนให้ได้ตามงบฯ



</DIR>สุดใจ says:

<DIR>และคุณ mead บอกว่า ห้าแสน พอที่จะสร้างได้



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ตอนนี้จะเพิ่มงบเป็น ๑ ล้านแล้วค่ะ บอกคุณมีดด้วย



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>จะเอาครัวใหญ่หน่อย


</DIR>THANAWAN says:


<DIR>เพราะว่าไว้รองรับเวลามีคนเยอะ จะได้นั่งทานข้าวในครัวมีหลังคา และโต๊ะอาหาร



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>พี่สุดใจว่าต่อเลยค่ะ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>คุณ mead บอกว่ามีวัสดุทนทาน และราคาถูก

</DIR>สุดใจ says:


<DIR>ซึ่งคุณชานน ผู้รับเหมาก่อสร้างแนะนำไว้ และไปสร้างหลายที่แล้ว

</DIR>สุดใจ says:


<DIR>บอกว่าวัสดุแบบนี้ ราคาถูก ทนทาน และอเมริกาก็ใช้ด้วย



</DIR>THANAWAN says:
<DIR>ค่ะ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>เมื่อก่อนคุณชานนบอกพี่สุดใจไว้ว่า วัสดุบางส่วนมีเหลือ จะบริจาคร่วมด้วย หากมีการก่อสร้าง


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>แต่ตอนนั้นยังไม่มีเงินสร้าง แต่บอกว่า ถ้าสร้างเมื่อไร ก็คงรบกวนให้ช่วยดูแบบ ให้ช่วยวางรากฐานให้ จะได้ไหม



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>คุณชานนบอกว่ายินดีอย่างมาก จะช่วยเต็มที่


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>สงสัยคราวนี้ได้ช่วยแน่ ๆ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>คุณวรรณอยากได้แบบไหน ส่งแปลนคร่าว ๆ มาได้เลย เดี๋ยวจะให้คุณ mead ออกแบบให้ตามนั้น



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>เขียนเกือบเสร็จแล้วค่ะ ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>มีห้องนอนไว้ให้พี่สุดใจ ๑ ห้องด้วยค่ะ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>บอกคุณ mead ไปว่า คุณวรรณจะกลับมาอยู่ประเทศไทย คุณ mead ว่า แปลกนะ พี่นักเขียน ก็ย้ายกลับจากอเมริกา มาอยู่เมืองไทยเป็นการถาวรแล้วตอนนี้


</DIR>THANAWAN says:


<DIR>สร้างกึ่งที่อยู่ กึ่งที่นั่งปฏิบัติด้วยค่ะ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>ดีค่ะ อนุโมทนา


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>พี่สุดใจคิดว่า ห้องนอนคุณวรรณ ควรจะมีห้องน้ำส่วนตัวภายในนั้นด้วย


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>จะได้สะดวก



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>อ้าวหรอคะพี่ นักเขียน อยู่ไม่ไกลจากวรรณเองค่ะ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>เห็นคุณ mead บอกว่าตอนนี้กลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว และกลับมาแบบถาวรด้วย



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ยินดีกับคุณนักเขียนด้วยค่ะ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>ก็บอกคุณ mead ไปแล้วว่า เราต้องการห้องนอน 2 ห้อง ห้องน้ำ ห้องครัวใหญ่หน่อย และที่เหลือให้เป็นห้องกว้าง ๆ ใช้เอนกประสงค์ คือนั่งสมาธิ ประชุม หรือทำกิจกรรมที่ต้องใช้บริเวณกว้าง ๆ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>คุณ mead บอกว่า ได้ ผมจะลงโครงสร้างสัก 2 - 3 แสน ที่เหลือจะเอามาตกแต่งภายในให้สวย แต่จะบีบให้อยู่ในงบ 500,000 บาท



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ให้งบ ๑ ล้านเลยค่ะ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>อนุโมทนาสาธุค่ะ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>จะได้บอกไปใหม่ คราวนี้คงได้อาคารเอนกประสงค์ที่ใหญ่ และเหมาะสมรับแขกแน่ ๆ


</DIR>THANAWAN says:


<DIR>อยากปูกระเบื้องด้วยค่ะ เพราะจะได้ทำความสะอาดง่ายๆ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>งบประมาณนี้ ได้แน่นอนค่ะ ติดแอร์ ทำเฟอร์นิเจอร์ได้สบาย ๆ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>และเพื่อน ๆ จะได้ไปอยู่ช่วยกันลงแรง ปลูกพืช

</DIR>สุดใจ says:


<DIR>เรามีคุณแตง จบเกษตรมา


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>ตอนนี้ ว่างงาน คือไม่อยากทำงานทางโลกแล้ว



</DIR>THANAWAN says:

<DIR>ได้เลยค่ะ ติดแอร์ด้วย วรรณมีเงินจ่ายค่าไฟ ค่าน้ำ


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>จะให้ไปช่วยปลูกต้นไม้ หรือทำแปลงเกษตร เอาไว้เลี้ยงเพื่อน ๆ สมาชิกที่ตกงาน แล้วไปทำกิจกรรมที่นั่น


</DIR>THANAWAN says:
<DIR>ค่ะ


</DIR>สุดใจ says:

<DIR>อาจารย์นีโม่ จะได้มีสำนักปฏิบัติ และสอนธรรมะเสียที

</DIR>สุดใจ says:


<DIR>สมาชิกท่านอื่น ๆ ที่เดินทางไป จะได้มีเวลาสนทนากันในอาคารเอนกประสงค์



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>คงต้องเป็นรูปแบบของการให้ธรรมะ ขยายระบบ ทำสมาธิ รักษาผู้ป่วย และเป็นที่จัดนิทรรศการได้ หากระบบต้องการให้เผยแพร่ข้อมูลออกไป สถานที่คงกว้างเพียงพอค่ะ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>จะแจ้งคุณ mead ว่ามีงบเพิ่มเติมเป็น 1 ล้านแล้ว จะได้เขียนแบบให้เหมาะสมกับจำนวนเงิน



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>ตอนนี้ คุณ mead กำลังประสานงานกับคุณหนุ่ย (คุณอลงกรณ์) ที่มาเชื่อมระบบที่วัดหลิงจิวซาน ซึ่งเป็นมัณฑนากร เป็นผู้ออกแบบตกแต่งภายใน และคุมการก่อสร้างด้วย เป็นสมาชิกเขากะลาท่านหนึ่ง



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ค่ะ


</DIR>สุดใจ says:



<DIR>เพื่อให้ช่วยกันออกแบบ และวางแปลนให้เหมาะสม ดูเด่น ดูดี และตกแต่งออกมาสวยงาม ซึ่งทั้งสองท่านนี้ คุ้นเคยกันมา 11 ปีแล้ว



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ค่ะ

</DIR>สุดใจ says:


<DIR>คุ้นเคยกันมา 11 ปี แต่คุณหนุ่ยเพิ่งจะมาเชื่อมระบบ เมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2552 นี่เอง ....

</DIR>สุดใจ says:


<DIR>แล้วถ้าผู้อื่นจะขอร่วมบริจาคเงินร่วมสร้างด้วยจะได้หรือไม่?



</DIR>สุดใจ says:


<DIR> เพราะมีหลายคนที่เคยถาม อยากหาเงินมาช่วยสร้างสถานปฏิบัติธรรมที่เขากะลา แต่ว่าเกินกำลัง เพราะต้องใช้เงินมาก



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>แต่เมื่อมีผู้ริเริ่ม มีทุนในโครงสร้างแล้ว จะขอบริจาคสมทบทุนด้วย



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>คุณวรรณว่าไงคะ

</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ยินดีค่ะ เพราะที่นี่เป็นมูลนิธิจสอ. เชิด ชื่นสำนวนค่ะ วรรณไม่คิดว่าเป็นที่ดินของวรรณ แต่ขออาศัยซุกหัวนอน เพราะวรรณยังไม่มีบ้านของตัวเองที่เมืองไทยค่ะ


</DIR>THANAWAN says:


<DIR>และมีที่ดินเหลืออีกหลายไร่ด้านหลัง ใครจะทำอะไร ก็ปรึกษากันได้เลยค่ะ



</DIR>สุดใจ says:



<DIR>เราเป็นครอบครัวเดียวกัน เราจะไปอยู่ด้วยกัน เพราะอีกหน่อย คุณวรรณก็ต้องเป็นผู้อาวุโส เพราะเด็กรุ่นใหม่ที่เข้ามา คุณวรรณก็ต้องเป็นที่ปรึกษาให้เขาเหล่านั้น



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>เป็นที่ส่วนรวมค่ะไม่ ได้เป็นของใครคนใดคนหนึ่ง


</DIR>สุดใจ says:


<DIR>ดีค่ะ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>จะได้ระดมสมองของสมาชิก มาช่วยกันคนละไม่ละมือ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>สนุกสนาน พร้อมทั้งทำเพื่อประโยชน์ท่านทั้งหลาย



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>อนุโมทนาค่ะ



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ถ้าความคิดเห็นตรงกัน ก็บริหารกันได้เลยค่ะ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>โดยในระยะแรก ก็คงมีผู้ที่ดำเนินการ เป็นผู้บริหารร่วมกันหลายท่าน </DIR><DIR>

สุดใจ says:



</DIR><DIR>และคิดว่า คงไม่มีความขัดแย้ง เพราะผ่านการ ละความยึดมั่นถือมั่นกันค่อนข้างเยอะแล้ว เหลือแต่ตัวกันทั้งนั้น



</DIR>สุดใจ says:

<DIR>ทุกวันนี้ พยายามแต่จะเอาตัวตนออกให้หมด



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>การที่จะไปอยากยึด อยากมี อยากเป็นเจ้าของ แทบจะไม่เหลือแล้ว



</DIR>สุดใจ says:



<DIR>เพียงแต่ ต้องทำไปเพื่อให้เป็นรูปแบบ เพื่อให้ยังประโยชน์ผู้อื่นเท่านั้น



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ค่ะ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>และผู้ที่ต้องดูแล แสตนบายอยู่ที่นั่น ก็คือแผนกพื้นที่



</DIR>THANAWAN says:


<DIR>ความอยากได้ หรือไม่อยากได้ ก็น้อยลงด้วยค่ะ



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>เพราะพวกเราอาจต้องเดินทางไปยังจุดต่าง ๆ ที่ระบบวางคนไว้ เพื่อไปให้ประโยชน์ยังจุดเหล่านั้น



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>และเรามีสำนักงานใหญ่ บริษัทต่างดาว อยู่ที่เขากะลา



</DIR>สุดใจ says:


<DIR>เป็นจุดศูนย์รวมของทุกสรรพศาสตร์



</DIR>THANAWAN says:



<DIR>เป็นบริษัทเลยนะคะ

.............

(ข้อความจบลงเพียงนี้ เพราะหลังจากนั้นเป็นการโทรศัพท์คุยกัน โดยคุณ Digital ต่อตรงมาจากอเมริกา เพื่อความชัดเจนในเนื้อหาของการสนทนา)


สรุปโดยรวม กำลังดำเนินการตามขั้นตอน ดังนี้

1. ขณะอยู่ในระหว่างปรับพื้นที่เขากะลา
2. คุณธนวรรณ วางแบบแผนผังคร่าว ๆ
3. คุณ mead กำลังอยู่ระหว่างการเขียนแบบ
4. ประชุมผู้เกี่ยวข้องร่วมกันในการวางแปลนโครงสร้าง

ก่อนเริ่มดำเนินการในขั้นตอนการก่อสร้างต่อไป


คุณ Digital ได้ส่งแผนผังภายในคร่าว ๆ มาให้พี่สุดใจ และคุณ mead เรียบร้อยแล้ว เพื่อเป็นแนวทางในการออกแบบสถานปฏิบัติธรรมที่เขากะลาต่อไป





</DIR>

 

คุณธนวรรณก็มีแนวโน้มว่าจะกลับเมืองไทย
พี่นักเขียนก็กลับเมืองไทยแล้ว

สงสัยว่าแม่บ้านจะเร่งเครื่องทำความสะอาดกันยกใหญ่

 

สวัสดีครับพี่สุดใจ


พอดีผมรู้จักกับครอบครับนี้ (รู้จักที่งานวิทยาศาสตร์ทางจิตเหมือนกันครับ) ผมได้คุยกับคุณแม่เขาที่งานอยู่นาน จนคุณแม่เขาให้เบอร์โทรที่บ้านของเขาให้กับผม


หลังจากนั้น ผมก็ได้โทรไปหาคุณแม่ และลูกชายเขา เกี่ยวกับเรื่องมนุษย์ต่างดาวที่ลูกชายเขาติดต่อได้นี่แหละครับ ครั้งล่าสุดที่ผมโทรไป ก็เมื่อประมาณปลายปีที่แล้วครับ

เรืองที่พี่สุดใจฟังเขามาผมก็ได้ยินเขาเล่าให้ผมฟังเหมือนกัน แต่ไม่ทราบว่าพี่สุดใจทราบหรือเปล่าว่า มนุษย์ต่างดาวเขาฟังอุปกรณ์ (ผมเข้าใจว่าเป็น วัตถุ) ในตัวลูกชายเขาด้วย แม่เขาเล่าว่า ตอนกินเข้าด้วยกันในครอบครัว ทุกคนจะได้ยินเสียง ปี๊บๆ ดังออกมาจากต้องลูกชายเขาด้วย



คือผมรู้จักชื่อของเขาหมดครับแต่ไม่อยากระบุชื่อของเขาในนี้ แต่บังเอิญ เมื่อสองเดือนก่อนผมดันทำกระเป๋าตังหาย ในนั้นมีเบอร์โทรศัพท์บ้านที่คุณแม่เขาให้ผมไว้ เลยทำให้ผมติดต่อกับครอบครัวของเขาไม่ได้อีก


ผมเลยอยากจะถามพี่สุดใจว่า พอจะมีเบอร์ติดต่อกับเขาไหม ตอนที่เขาให้เบอร์ผมเขาจดเบอร์ให้ผมใส่กระดาษด้วยตัวเขาเอง เป็นเบอร์บ้านที่นครสวรรค์ และเบอร์มือถือ


ถ้าพี่สุดใจมีเบอร์โทรศัพท์ หรือมีทางติดต่อกับเขา ช่วยหลังไมค์มาบอกกับผมทีได้ไหมครับ ผมกำลังมีเรื่องอยากจะคุยกับเขา ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องหลังไมค์ตอบผมหรอกครับ


ถ้าพี่สุดใจไม่แน่ใจว่าผมรู้จักเขาจริงหรือเปล่า เดี๋ยวผมจะหลังไมค์ไปบอกพี่ว่า แม่ และลูกชายเขาชื่ออะไร


ที่จริงแล้ว ลูกชายคนนี้ที่บอกว่าติดต่อกับมนุษย์ต่างดาวได้นั้น เขามีพี่ชายอีกคน มาตอนหลัง เห็นเขาบอกว่า ตอนนี้คนพี่ก็สามารถติดต่อมนุษย์ต่างดาวได้ด้วยเหมือนกัน

ขอบคุณพี่สุดใจล่วงหน้านะครับ




*****************************************





ที่ผ่านมาเท่าที่ผมได้โทรไปคุยกับคุณแม่ และลูกชายเขา ได้รับฟังเรื่องราวเกี่ยวกับ มนุษย์ต่างดาว ในหลายๆเรือ่ง รวมทั้งเรื่องโลกของเราที่มนุษย์ต่างดาวเขาบอกมา ก็ทำให้ผมตะลึงไปเหมือนกัน

จะจริงหรือเท็จผมไม่ทราบ แต่โดยส่วนตัวผมก็เชื่อเขามากกว่าไม่เชื่อครับ แต่ถ้าเป็นเรื่องจริง โลกเรามันเหมือนหนังวิทยาศาสตร์จริงๆครับ (ผมขอไม่ลงรายละเอียดนะครับ)

ส่วนเรืองภัยภิบัตที่ผมคุยกับแม่ของเขาในวันนั้น เท่าทีจำได้เป็นปลายปี 2549 (ถ้าจำไม่ผิด) เขาบอกว่าน้ำจะท่วมประเทศแทบทั้งหมดในอีกสองปี ขนาดแม่เขาจะซื้อที่ดินที่พระพุทธมณฑล ลูกเขายังห้ามไว้เลยว่าอย่าไปซื้อ ซึ่งก็เป็นปี 2551 ซึ่งปีนั้นก็เป็นปีที่แล้วนั่นเอง ที่ออกข่าวสตอร์มเซิจจะเขาที่ปากน้ำสมุทรปราการ และมีข่าวเข้าที่พม่าด้วย ผมเลยโทรไปหาเขาอีกครั้งเมื่อปีที่แล้ว(ก่อนกระเป๋าหาย) เขาบอกว่าภัยภิบัติมันเลื่อนไปแล้ว ก็อีกหลายปี


;hi2

 

สิ่งนี้จะมาเมื่อเราประมาท..
ชอเชิญทุกท่านรักษาศีล ๕
สวดมนต์ภาวนา สร้างสมาธิเพิ่มบุญบารมี
นะคะ นะคะ

rabbit_heart

 

เรียนเชิญสมาชิกชาวเขากะลาทุกท่านสวดมนต์และนั่งสมาธิเจริญภาวนา
และพบปะสังสรรค์ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ไทย

ที่ร้านกาแฟอินเฮาส์ หมู่บ้านเกร็ดแก้ว หลังเดอะมอลล์งามวงศ์วาน
(เดินออกประตูหลังข้างศาลพระภูมิ ร้านอยู่ทาวน์เฮาส์หลังสองขวามือ จอดรถได้ที่โฮมโปร)
วันอาทิตย์ที่ ๑๙ เมษายน ๒๕๕๒ เวลา ๑๔.๐๐ น.

หมายกำหนดการ

๑๑.๓๐ น. ร่วมรับประทานอาหารกลางวัน
๑๔.๐๐ น. ร่วมสวดมนต์
๑๔.๓๐ น. เจริญภาวนา ๑๕ นาที

ที่เหลือสนทนากันตามอัธยาศัย จะคุยกันจนหม่ำด้วยกันอีกมื้อก็ได้ค่ะ
แจ้งเพื่อทราบ
เรียนเชิญแทนพี่เทพ เพราะพี่เทพเดินทางอยู่ค่ะ

welcome3

 

สวัสดีปีใหม่ไทยๆ ด้วยคนงับ

ขอประเทศไทยฝ่าฟันสิ่งต่างๆไปได้ด้วยดี เร็ววันๆ สาธุ

 

ขอร่วมอนุโมทนาบุญ กับ คุณธนวรรณ เกาะเรียนไชย (คุณ Digital) ในการสร้างมหากุศล ด้วยการบริจาคทรัพย์ เพื่อเป็นทุนในการก่อสร้างสถานปฏิบัติธรรมในครั้งนี้ และในทุกๆครั้งที่ได้กระทำมาอย่างต่อเนื่องโดยตลอด ทั้งในประเทศและต่างประเทศ.........

 

เมื่อวันที่ 15 เมษายนที่ผ่านมา
ที่ตึกฝักข้าวโพดคุณแดนเดือนเดียวได้เดินทางมาหาคุณนีโม่
ทำให้วิปัสสนาจารย์รุ่นพี่ อาจารย์เม้าท์ไม่สามารถอยู่นิ่งๆ ได้
จึงได้เดินทางมาที่ฝักข้าวโพดด้วย
โดยไม่ทราบว่าคุณแดนเดือนเดียวอยู่ด้วย
...จึงเกิดพิธีต้อนรับวิปัสสนาจารย์รุ่นที่2 อาจารย์แดนเดือนเดียวอย่างเป็นทางการ

วิปัสสนาจารย์รุ่น 1

 

เมื่อวันที่ ๑๕ เมษายน ๒๕๕๒ ได้มีพิธีสรงน้ำพระพุทธรูปปางนาคปรก ที่อาคารฝักข้าวโพด ชั้น ๕ ห้องอาจารย์นีโม่ และในตอนเย็น ได้มีการรดน้ำดำหัวอาจารย์ป้าสุดใจ ทุกคนต่างได้รับพรมงคลจากอาจารย์ป้าสุดใจกันถ้วนหน้า ถือเป็นมหามงคลแก่ชีวิตในวันมหาสงกรานต์ปีนี้

 

พี่ไอย พี่แพท และ ณ. ก็มาร่วมงานแบบไม่ตั้งใจด้วยเหมือนกัน

 

ต่อจากนั้นก็เป็นพิธีการสรงน้ำพระพุทธรูปเพื่อเป็นสิริมงคล

 

ร่วมถ่ายรูปกับวิปัสสนาจารย์ทั้งสองท่าน
หลังจากนั้นคุณแดนเดือนเดียววิปัสสนาจารย์รุ่น 2
ขอตัวเดินทางไปทำธุระต่อ

 

จากนั้นก็ทำการรดน้ำดำหัวขอขมาขอพรผู้อาวุโส พี่สุดใจ

 

สงกรานต์ทั้งที มีน้ำแล้ว จะขาดแป้งได้ไง ขอซะหน่อย

 

เด็กเขากะลาทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส

 

อาหารเสบียงสำหรับตอนบ่ายพร้อม โดยมีอาจารย์นีโม่ และอาจารย์ป้า คอยเฝ้าดูแล

 

พี่แพทนั่งร้อยสร้อยประคำไปพราง
เกิดความรู้สึกว่าอยากได้สร้อยประคำเหลือเกิน
'จารโม่ จึงทำพิธีส่งมอบสร้อยประคำให้
เป็นสัญญาณบอกว่า "งานเข้าแน่" พี่แพท...หุหุ