ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

ดีใจเช่นกันครับที่ยังประโยน์ได้บ้างครับ ขอให้พบเจอสมเด็จฟ้าผ่าเร็วๆนะครับ ถ้าพบเจอคิดว่าราคาคงไม่แพงหรอกครับ เพราะผู้ที่รู้ว่าเป็นพระของหลวงปู่น้อยมากๆ เขาคงเล่นหาเป็นพระไม่รู้ที่ ขนาดไม่มีคนรู้ยังหาไม่เจอเลยครับ แต่เมื่อลงประวัติไปแบบนี้ต่อจากนี้ไปไม่แน่แล้วนะครับ ยิ่งหายากใหญ่เลยครับ ขอให้โชคดีครับ

 

ส่วนพระองค์นี้ก็เป็นอีกองค์หนึ่ง ที่ลูกศิษย์หลวงปู่กลุ่มอื่น ได้ขอหลวงปู่สร้างและได้ถวายหลวงปู่ไว้ส่วนหนึ่ง กลุ่มนี้ผมไม่รู้จัก เลยไม่ทราบจริงๆว่าใครสร้าง ไม่เคยเห็นเขาด้วยครับ แต่เขาได้นำมาทิ้งไว้ให้หลวงปู่จารลายเซ็นต์เป็นเดือน หลวงปู่เมื่อมีเวลาว่างก็ค่อยๆเซ็นต์ไป ด้านหลังมีลายเซ็นต์หลายหมึก บางวันหลวงปู่ใช้ดินสอ บางวันใช้ปากกาลูกลื่น บางวันท่านก็ใช้ปากกาเมจิก สีดำบ้าง น้ำเงินบ้าง สรุปว่าวันไหนหลวงปู่หยิบปากกาอะไรได้ก็เซ็นต์อย่างนั้น ส่วนตัวผมชอบเป็นปากกาเมจิกมากที่สุด เพราะลายเซ็นต์จะสวยชัดเจนดี เมื่อเสร็จแล้วศิษย์ท่านนั้นก็นำกลับไป และได้ถวายหลวงปู่ไว้ส่วนหนึ่ง หลวงปู่ได้เมตตามอบให้ผมมา ๑ องค์ แต่ด้านหลังเป็นจารดินสอ ตอนนั้นก็เห็นองค์ที่จารเมจิกอยู่ แต่หลวงปู่ให้มาแล้ว ผมก็ไม่กล้าบอกหลวงปู่ว่าขอเปลี่ยนครับ ศิษย์กลุ่มนี้เขาสร้างสวยเรียบร้อยดีนะ เมื่อได้มาก็ใส่กรอบเอาไว้เลย ไม่เคยสัมผัสถูกเลย เพิ่งจะสัมผัสเมื่อนำมาถ่ายภาพนี่แหละ ผมขอตั้งชื่อเองว่า สมเด็จโพธิ์ ๘ หลังลายเซ็นต์ก็แล้วกัน ใครทราบประวัติช่วยอนุเคาระห์ด้วยนะครับ

 

และแล้วก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ คุณเอกเจ้าของกระทู้อีกครั้งนะครับ เรื่องราวของหลวงปู่มีอีกมากมาย แต่ด้วยความที่คนเราต้องยึดคติว่า " ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี " ผมจึงต้องขอปิดกระทู้ตัวเอง เพราะมีความคิดว่า ได้ใช้พื้นที่มากจนเกินไปแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติมาพูดคุยแลกเปลี่ยน ขอบารมีหลวงปู่ให้ศิษย์ทุกท่าน มีแต่ความสุข ความเจริญนะครับ สวัสดีครับ

 

พี่คนตลาดพลูครับ ขอบคุณพี่มากครับ ที่นำข้อมูลและความรู้มาให้ครับ

แต่ผมก็ยังหวังว่า พี่คงจะไม่ไปไหนครับ อยากให้พี่มาให้ข้อมูลดีๆ

หรือ ถ้าพี่ไม่สะดวกใจเรื่องใดๆ ก็ขอมาให้คุยกันบ้างก็ยังดีครับ

ขอบคุณครับ

 

ถ้ามีบุญร่วมกันท่านสักวันท่านคงมาโปรด ครับพี่ ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆ กราบขอบพระคุณจากใจจริงครับ _/\_

 

เจตนาผมที่เปิดกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะอยากจะได้รู้จักพบปะคนที่ศรัทธาหลวงปู่โต๊ะ ซึ่งก็ทำให้ผมได้รู้จักพี่ๆน้องๆ ที่มาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน และดีใจมากครับที่ได้ พี่คนตลาดพลู ซึ่งเคยได้รับใช้หลวงปู่โต๊ะ น้อยคนครับที่ได้รับใช้และได้มาให้ความารู้กับคนรุ่นหลังอย่างพวกผม ขอขอบคุณพี่คนตลาดพลูครับด้วยใจ และผมเชื่อว่า พี่ๆน้องๆ ทุกคนในกระทู้นี้ยังอยากจะได้ฟังเรื่องราวดีๆ เกี่ยวกับหลวงปู่ให้พวกเราฟังอีกนะครับ

 

ขอบคุณเฮียคนตลาดพลูมากครับ ได้ความรู้อีกมากมายจากศิษย์ที่รับใช้ใกล้ชิดตัวจริง

ขอคารวะจากใจ

 

พี่ตลาดพลูครับคิดว่า ให้ความรู้น้องๆเถอะครับ อีกอย่างผมเป็นคนรุ่นหลังความรู้ที่มีก็มีแค่จากเน็ตกับหนังสือพระ ที่ได้จากเซียนตามหนังสือ จะหาคนที่รู้จริง แล้วเล่าให้ฟังถึงหลวงปู่น้อยมาก ที่พี่เล่าให้ฟังผมอ่านแล้วก็มีแต่เรื่องความเมตตาหลวงปู่ แวะมาเล่าต่อนะครับให้ผมได้รู้จักความเมตตาของหลวงปู่เพิ่มมาขึ้นนะครับ

 

ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ คงมาเยี่ยมพี่น้องเหล่าศิษย์หลวงปู่อยู่เสมอ แต่ถ้าพี่ๆน้องๆเรียนกับผมแบบนี้ เอาเป็นว่านานๆขอมาแจมกันซักครั้งก็แล้วกันนะครับ

 

ถ้ามีเวลา ก็แวะเข้ามาพี่ๆน้องๆในนี้ได้นะครับ มีมิตรภาพดีๆให้กันเสมอครัีบ

 

อบอุ่นมากจริงๆครับ

 

วันนี้ผมขอเล่าถึงเปลือกหอย เปลือกหอยนี้เดิมทีรุ่นพี่ของผม ที่ชื่อเฮียวีระชัยศิษย์ที่ใกล้ชิดหลวงปู่อย่างมากเป็นผู้เก็บรักษา ตอนน้ำท่วมใหญ่เมื่อเดือนตุลาปีที่แล้ว ผมก็ได้อพยพครอบครัวไปขอพึ่งพาอาศัยชั่วคราวที่บ้านเฮียที่นครปฐมเป็นเวลา ๒ อาทิตย์ ทำให้มีเวลาพูดคุยถึงเรื่องในอดีตมากมาย เมื่อได้คุยกันถึงเรื่องน้ำท่วม เฮียก็เล่าให้ฟังถึงเรื่องน้ำท่วมวัดประดู่ในอดีต และได้นำเปลือกหอยมาให้ผมชม ผมจึงเห็นว่าเป็นเรื่องมงคลที่พวกเราเหล่าศิษย์จะได้ทราบว่า ทำไมพระของหลวงปู่เนื้อแกร่งแช่น้ำไม่ละลายแต่อย่างใด ลองอ่านแล้วโปรดใช้วิจรณญานนะครับ ฟังกันสบายใจๆนะครับ เปลือกหอยชิ้นนี้ตอนที่เฮีนนำออกมาให้ชม สภาพถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีเยี่ยมจริงๆ ผมมองออกเลยครับว่า สภาพที่เฮียเขาเก็บรักษาแบบว่าเป็นของที่สำคัญจริงๆ เรื่องราวในอดีตเป็นแบบนี้ครับ
เฮียเล่าว่า เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๓ ได้เกิดอุทกภัยใหญ่ที่กรุงเทพมหานคร วัดประดู่ฉิมพลีก็โดนน้ำท่วมด้วยเหมือนกัน น้ำได้ท่วมกุฏิเหลืองที่อยู่ริมน้ำของหลวงปู่ถึงบันไดขั้นที่ ๓ เฮียวีระชัยและเพื่อนที่เป็นศิษย์พอรู้ข่าวน้ำท่วมก็ได้รีบไปกุฏิหลวงปู่ช่วยกันขนย้ายของจากห้องเก็บของชั้นล่างขึ้นบนกุฏิ เฮียวีระชัยเล่าว่า ของที่ขนขึ้นในวันนั้นมีพระกลีบบัวเล็กใหญ่ พระผงรูปเหมือนหลังเตารีด ใส่กะละมังเคลือบสีขาวอยู่หลายใบ แต่มีลังอยู่ใบหนึ่งมีกระสอบคลุมเอาไว้เฮียวีระชัยเห็นว่าไม่ใช่พระจึงขึ้นไปถามหลวงปู่ว่า หลวงปู่ครับลังที่ใส่ของเป็นก้อนๆจะเอาขึ้นมาด้วยรึเปล่าครับ หลวงปู่ก็ตอบว่า ลองยกขึ้นมาดูซิ เฮียวีระชัยก็ยกขึ้นมา พอหลวงปู่เห็นก็บอกว่า อ้อ เปลือกหอยที่นำมาสร้างพระ เฮียวีระชัยก็ถามหลวงปูว่า เปลือกหอยนี้หลวงปู่นำมาจากที่ใด หลวงปู่จึงเล่าว่า ท่านได้ให้ลูกศิษย์ที่อยู่กรมศิลปากรช่วยหาเปลือกหอยแบบนี้มาถวายท่าน ท่านก็นำเปลือกหอยมาบดให้เป็นผงปูนไว้สร้างพระ เฮียเล่าว่าหลวงปู่บอกอีกว่าหอยนี้อายุเป็นร้อยปีต้องใช้เปลือกหอยแบบนี้เนื้อถึงแกร่งโดนน้ำไม่ละลาย พอหลวงปู่กล่าวเสร็จก็ให้เฮียวีระชัยและลูกศิษย์ที่มาช่วยขนของอีกหลายคน ให้นำไปใส่ในถุงข้าวแล้วให้ไปจ้างเขาบด และให้ไปถวายวัดบวรไปทั้งหมด เฮียและเพื่อนที่ช่วยกันขนของในวันนั้นก็เลยขอหลวงปู่ไว้คนละชิ้น ที่เหลือก็นำไปบดตามหลวงปู่สั่ง ชิ้นของเฮียวีระชัยที่ผมจะถ่ายภาพมาให้ชมนี้แรกทีเดียวเปลือกหอยด้านหนึ่งไม่เรียบวางตั้งไว้สักการะไม่ได้ เฮียวีระชัยจึงว่าจ้างให้ช่างนำหินเจียร มาเจียรให้เรียบเพื่อให้ตั้งได้ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ได้นำไปขอเมตตาจากหลวงปู่จารลายมือให้และได้ขอตรายางจากพระวีระประทับตรายางของวัดไว้ด้วย จึงนับเป็นสุดยอดมวลสารอีกชิ้นหนึ่งของหลวงปู่ หลังจากที่เฮียเล่าประวัติให้ฟังแล้วก็มอบให้ผมเป็นผู้เก็บรักษาต่อแทน ผมซึ้งใจเฮียจนทุกวันนี้ ขอขอบคุณเฮียมา ณ ที่นี้ ที่ให้พวกเรามีโอกาสได้เห็นสุดยอดมวลสารของหลวงปู่ ที่สร้างพระจนเป็นที่กล่าวขานไม่รู้จบ หลวงปู่ของพวกเรานี่ละครับที่เป็นต้นตำหรับ " พระแช่น้ำมนต์ " อย่างแทัจริง

 

ทุกอย่างมีเหตุผล ทำไม ลป.ถึง กล้านำพระผงไปแช่น้ำมนต์ ...ขอบคุณข้อมูลดีๆ ครับ ^^ ว่างๆ เอามาเล่าอีกนะครับพี่คนตลาดพลู...

 

คนมาอ่านเยอะขึ้น อิอิอิ

 

เป็นบุญที่ได้เข้ามารับรู้คะพี่

สาธุ กราบหลวงปู่คะ
และหวัดดีพี่ๆทุกท่าน

 

กล่องใส่ข้าว ที่หลวงปู่โต๊ะท่านให้ คือเมื่อในอดีตในชุดสังฆทาน จะมีกล่องใส่ข้าวที่เป็นอลูมิเนียมแบบนี้อยู่ทุกถัง มีผู้ถวายชุดสังฆทานหลวงปู่มากๆ หลวงปู่จะเก็บเอาไว้พอได้จำนวนก็จะนำไปแจกให้พระ ให้เณรที่วัดใช้ และยังแบ่งออกไปแจกให้กับวัดที่ยากจน ตามต่างจังหวัด แต่กล่องใส่ข้าวหลวงปู่ท่านไม่ยอมแจกให้เณร เพราะเกรงว่าเณรจะแอบใส่ข้าวฉันในตอนเย็น ท่านจึงบอกว่าจะแจกให้กับนักเรียน พวกผมและเพื่อนในตอนนั้นก็เป็นนักเรียนอยู่ ท่านจึงบอกว่า มีกล่องใส่ข้าวหรือไม่ ถ้าใครไม่มีก็ให้หยิบไปคนละใบ ผมก็ได้หยิบมาใบหนึ่ง แถวบ้านเก่าที่ตลาดพลูก็มีร้านขายข้าวเหนียวมะม่วงอยู่ร้านหนึ่งที่อร่อย ถ้าวันใดผมมีสตางค์ผมก็จะซื้อข้าวเหนียว ใส่กล่องข้าวใบนี้ หรือบางครั้งสตางค์น้อยก็จะหุ้นกันกับเพื่อนซื้อข้าวเหนียวมะม่วงบ้าง ข้าวเหนียวทุเรียนบ้าง ใส่กล่องใส่ข้าวใบนี้ไปถวายหลวงปู่ เวลาที่หลวงปู่ท่านฉันเพลในวันเสาร์ อาทิตย์ ก็เก็บไว้เป็นที่ระลึกครับว่าครั้งหนึ่งหลวงปู่เคยฉันข้าวจากกล่องข้าวใบนี้ และเป็นกล่องที่หลวงปู่มอบให้ ก็เก็บไว้นานแล้ว ในกล่องผมยังใส่ผ้าดิบที่พี่แดงให้หลวงปู่เขียนยันต์ไว้ด้วย ผ้าดิบนั้นมีศิษย์แถวสำเพ็งนำมาถวายหลวงปู่ ๑ ม้วนใหญ่ๆ และวางไว้ที่กุฏิของหลวงปู่ที่วัดประดู่เลย สำหรับว่าถ้าใครอยากจะขอเมตตาหลวงปู่เขียนอักระยันต์ ก็ตัดเอามาใช้ได้ พี่แดงสมัยนั้นอายุน่าจะประมาณซัก ๔๐ กว่าๆ พี่แดงก็ตัดผ้ามาตีตารางก่อนแล้วจึงให้หลวงปู่เขียนให้ ผ้าผืนนี้เป็นผืนใหญ่ ผมวัดได้ ๖๐ x ๖๐ ซ.ม. กระดาษแก้วที่ห่อผ้ายันต์ก็เป็นกระดาษแก้วที่คลุมชุดสังฆทานบนกุฎิหลวงปู่ สีซีดจางหมดแล้วครับ ผมไม่ได้เปิดกล่องมาตั้งนาน ผมเห็นที่แรกตกใจกลัวสีจะเปื้อนซึมผ้า ยังโชคยังดีที่ไม่เป็นอะไร พี่แดงทำผ้ายันต์สวยมาก ตั้งใจทำ งานเรียบร้อย ผมจำได้ว่าทำแค่ ๕ ผืน ทำเฉพาะคนที่อยู่ในวันนั้น ในวันนั้นในกุฏิหลวงปู่มีแค่ผม พวกพี่ผม และพวกพี่แดง อยู่กันแค่ ๕ คน หลังจากหลวงปู่ท่านมรณภาพ ศิษย์ที่เคยมาเจอกันในตอนเย็น ก็กระจัดกระจาย หายไปจนหมด ในยุคนั้นก็ไม่มีโทรศัพท์ที่จะติดต่อกันได้ ส่วนตัวผมและเฮียวีระชัย อยากจะเจอพี่แดงมากๆ อีกครั้ง ถ้าพี่แดงยังอยู่ ผมต้องชวนพี่แดงมาบูรณะกุฏิหลวงปู่แน่นอน และเวลานี้ท่านคงอายุประมาณ ๗๐ กว่าๆ แล้วครับ ถ้ามีศิษย์ท่านใดทราบที่อยู่ของพี่แดง กรุณาแจ้งให้ผมทราบด้วยครับ และนี่ก็คือประวัติความเมตตาอีกครั้งหนึ่ง ที่หลวงปู่มีให้แก่เด็กๆนักเรียนครับ

 

ได้ทำบุญกับพระอริยสงฆ์ เป็นบุญโดยแท้ อนุโมทนาบุญด้วยครับพี่ ถึงจะนานแล้วก็น่าจะยังทัน ^^

 

อ่านบทความของคุณคนตลาดพลูแล้ว รู้สึกซาบซึ้งในความเมตตาของหลวงปู่เป็นอันมากครับ ขออนุโมทนาบุญกับคุณคนตลาดพลูด้วยนะครับ

 

ตุ๊กตาเล็กเกศาหลวงปู่

 

ขอบคุณครับพี่คนตลาดพลู ที่ทำให้รู้สึกถึงความเมตตาของหลวงปู่ ศรัทธาจากหัวใจครับ