กราบเรียน..ข้าพเจ้าเป็นพุทธภูมิใช่หรือไม่

วันนี้เพิ่งกลับจากไปฝึกมโนยิทธิอีกหนที่วัดท่าซุง
ตั้งใจจะไปทุกเดือนล่ะ เดือนละหน

วันนี้ หลวงพี่อาจินต์เป็นอาจารย์ฝึกให้
ก็แปลกที่ท่านถามเราบ่อย ในขณะฝึก

ฝึกเสร็จท่านก็ถามอีกเคยมาไหม
เราก็คิดว่า คงหมายถึงมาฝึกที่นี้ ไม่ใช่หมายถึงมาวัด
เราก็ตอบว่าเคยมา 2 3 หน

ถามต่อว่าเคยมาธุดงค์ไหม
(ที่วัดเขาจะมีฝึกมโนยิทธิเต็มกำลังปลายปี มีพักแบบธุดงค์สำหรับผู้มาฝึก)
เราเคยไปมาหน สองหน มั้งแต่ประมาณ 10 ปีก่อน

ก็เลยตอบไปว่าเคยครับ

ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ไปทำสังฆทานแล้วกลับบ้าน

ก็เป็นบูญอย่างยิ่ง ที่ได้ฝึกกับหลวงพี่
เพราะปกติก็มีอาจารย์ผู้หญิงเป็นผู้ฝึก

เพียงแต่ตอนฝึกเสร็จ
ปกติมีการกล่าวอุทิศผลบุญ และอธิษฐานให้นิพพานในชาตินี้

ไอ้เราพอถึงคำตรงนี้ มันหยุดไปโดยอัตโนมัติ
เพียงอธิษฐานว่าขอให้ถึงซึ่งพระนิพพาน แค่นั้น

 

เคยคิดอยู่เหมือนกันครับเกี่ยวกับคำอธิษฐานนี้ พอหลังๆก็อธิษฐานตามไปครับ เพราะผมคิดว่าตัวเองไม่ได้ต้องการจะลาเข้านิพพานชาตินี้ แค่ขอไปรู้เห็นหรือสัมผัสได้บ้าง ประมาณว่าขอถึงได้ แต่ยังไม่คิดจะไปอยู่ถาวรครับ เพราะสุดท้ายแล้วก่อนตายถ้าเรามั่นใจว่าอยากจะทำหน้าที่ต่อ ก็ไปนิพพานไม่ได้อยู่ดีครับ เพราะยังมีห่วงอยู่ครับ

 

จะเข้านิพพานได้
มันต้องตัดความห่วงตัวเรา ของเรา
ตัดความห่วงญาติพี่น้องลูกเมียเรา

แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะสิ
มันไม่ใช่แค่ญาติพี่น้องลูกเมียน่ะสิ มันเลยออกไปอีก

มันดันห่วงสัตว์โลกแบบไม่มีประมาณ สงสารเขาไปหมด
ครอบไปทั้งโลกนะ

 

ขอลาไปก่อนนะครับ

ว่าจะเลิกเล่นเวบสักพักใหญ่ๆ

บอกไม่ได้ว่านานแค่ไหน

ส่วนใครจะโพสต่อก็ได้ครับ เชิญตามสบายครับ

 

ภรรยาข้าพเจ้า ปกติจะปล่อยปลาทุกเดือน อย่างน้อย 1 เดือนละหน
บางเดือนก็2 หน บ้าง 3หนบ้าง ครั้งนึงก็หลายอยู่
ก็ไปปล่อยด้วยกัน แต่เขาจะเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ สั่งเอาปลานั่นกี่โล ปลานี่กี่โล

ครั้นเขาตายไป ไอ้เราก็รับหน้าที่ตรงนี้แทน
ตอนเขาอยู่ ไม่ได้สนใจว่า เขาสั่งยังไง

แต่ตอนนี้ก็ปล่อย มาหลายเดือนแล้ว อย่างน้อยเดือนละหน
ก็เลยคิดเอง สั่งแม่ค้าว่า เอา ปลาดุก 3 ปลาช่อน 2 ปลาไหล 1 กก.
แต่เวลาชั่ง มันไม่เป๊ะ บอกแม่ค้าว่าเกินได้ ไม่ต้องเอาออก ก็ครั้งนึง 800-900
บางครั้ง เกิน 1000 ก็มี

ปลาไหล นี่แพงแต่ก็ควรปล่อย เพราะโอกาสที่คนจะซื้อไปปล่อยน้อย
โดยมากเขาจะซื้อปลาไหลตัวเล็กๆ ที่ขังไว้สำหรับไปปล่อย
ตัวใหญ่ๆประเภท ทำอาหาร กก. 300 ค่อนข้างยากที่จะรอดชีวิต
เราปล่อย ก็ถือว่าได้ช่วยเขาไป

ปล่อยทุกครั้ง
ก็เห็นปลาบางตัวมันยังกับรู้ ว่ายมาผิวน้ำวนเวียนมองเราอยู่นั่นแหล่ะ

ล่าสุดเมื่อวันอาทิตย์นี่ ก็ไปปล่อยอีก ปล่อยไปทีละถุง
ปล่อยปลาช่อนไปก่อน ตามด้วยปลาดุก และปลาไหล
แต่ก็น่าแปลก มีปลาช่อนอยู่ตัวนึง น่าจะน้ำหนักประมาณเกือบกิโล

ทั้งๆที่ปล่อยไปเป็นชุดแรก มันก็ยังไม่ไปไหน
ว่ายมาผิวน้ำ อยู่ใกล้ขนาดมือเอื้อม มองเราอยู่นั่นแหล่ะ
ตัวอื่นๆมันก็ไปกันหมดแล้ว ปล่อยปลาไหลเป็นชุดสุดท้าย มันก็ยังไม่ไป

จนเราบอกว่าไปเถอะ มันก็ยังไม่ไปนะ ว่ายอยู่ใกล้ มองเราอยู่นั่นแหล่ะ
จนเราบอกว่าไปแล้วนะ และหันหลังกลับ ไม่กลับมามองดูมัน
มันคงจะไปตอนนั้นละมั้ง

ที่จริงก็มีแทบทุกครั้งนะ ที่ปลาบางตัวมันทำแบบนี้
แต่คราวนี้ ตัวนี้มันนานมากจนแปลกใจ
และเห็นสายตาที่มันมองดูเรา ยังกับมันรู้
หรือขอบใจเรา ที่ทำให้มันมีชีวิตรอดอยู่ต่อไป

ก็อธิษฐานทุกครั้งว่าเพื่อพระโพธิญาณในอนาคตกาลเบื้องหน้า

 

เรื่องแบบนี้ขออนุญาตตอบแบบกำปั้นทุบดินนะครับ
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าผมขอตอบแค่กระทู้แรก
ที่เจ้าของกระทู้สงสัยตัวเองว่าปรารถนาพุทธภูมิหรือเปล่า
คำตอบง่ายมากครับ "ตัวเราเองรู้ดีที่สุดครับ"
แต่ถ้าว่าจะสำเร็จเมื่อไหร่ ได้รับคำพยากรณ์หรือยังเรื่องนี้
มีเพียงพระพุทธเจ้าพระองค์เดียวที่ตอบได้ หรือยกเว้นเทพพรหม
ท่านปู่พระอินทร์ ท่านปู่ท้าวสหัสบดีพรหม สามารถบอกได้
แต่ถ้าให้แน่นอนก็ "พระพุทธเจ้า" พระองค์เดียวที่พยากรณ์ได้แม่นยำที่สุด
ส่วนครูบาอาจารย์ท่านทั้งหลายที่สำเร็จแล้วถึงแม้ว่าทราบ
ว่าบุคคลผู้นี้หรือท่านใดก็ตามจะได้เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตกาล
ถ้าไม่มีบุญวาสนาต่อกันท่านก็จะไม่บอก ถึงจะบอกท่านก็
บอกเพียงว่าจะได้สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า แต่ไม่ได้พยากรณ์ว่าองค์ที่เท่าไหร่

 

อย่างที่ท่านว่ามานั่นแหล่ะ

ตัวผมเองไม่สงสัยในตัวเองแล้วล่ะครับในตอนนี้

ขอบพระคุณครับ

 

อย่างที่บอกและครับอ่านกระทู้แรกอย่างเดียว
ไม่ได้ตามทุกกระทู้ อนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

รู้ด้วยตัวเองครับ แต่รู้โดยการนั่งสมาธิจนถึงขั้นกำหนดจิตตัวเองได้นะครับ ก็จะรู้คำอธิษฐานของตัวเองในอดีต

 

ที่เคยเล่าให้ฟัง เคยฝันตั้งแต่ภรรยายังมีชีวิตอยู่
ฝันว่าตายในเพศบรรพชิต กลางป่า พระด้วยกันเผาด้วยกองฟอน
เรื่องนี้เคยเล่าให้ภรรยาฟัง

หลังภรรยาเสียชีวิต ไปฝึกมโนยิทธิที่วัดท่าซุง
ครั้งหลัง ที่หลวงพี่อาจินต์เป็นครูฝึกเมื่อสักสามเดือนสี่เดือนก่อน

มีอยู่ตอนนึง หลวงพี่อาจินต์ บอกให้ไปดูสิ ชาตินี้เราจะตายอย่างไร
ก็เห็นเป็นตนเอง ตายในเพศบรรพชิตอีก

แต่คราวนี้ไม่ตายกลางป่าแบบที่เคยฝัน
แต่อยู่บนกูฎิไม้ ไม่เล็ก ไม่ใหญ่
ขนาดประมาณกุฏิไม้ ของหลวงปู่ปานที่วัดบางนมโค ก่อนที่จะรือ้ทำใหม่

ที่เห็น เป็นร่างกายเรา ในเพศบรรพชิต กำลังถูกพระด้วยกันหามลงโลงแก้ว

ภาพมันเป็นอย่างนั้น

 

ระหว่างบวชผ้าขาวก่อนเตรียมตัวบวชพระ ซึ่งเป็นการอุปสมบทหมู่นั้น พระพี่เลี้ยงท่านหนึ่งถามว่า พวกท่านมีใครบ้างไหมที่คิดจะบรรลุเป็นพระอรหันต์ในชั่วข้ามคืนนี้บ้างไหม ไม่ต้องรอให้ครบพรรษาดอก (พระที่บวชในพรรษาปีนั้นมีด้วยกันทั้งหมดประมาณ 39 รูป ออกไปจำพรรษาอยู่กระจายอยู่ตามวัดสาขา) เท่านั้นแหละ ผมรู้สึกขนลุก เพราะมันตรงกับใจของเราที่ต้องการเป็นพระอรหันต์ แต่เรารู้ว่าบุญบารมี อินทรีย์ของเรายังไม่แข็งแกร่งพอ จึงต้องรอไปก่อน กว่าจะลาสิกขาตัวถึงกระแสแห่งการปรารถนาพุทธภูมิเอาก็ตอนใกล้จะสึก (แต่ก็ยังไม่ได้ปรารถนา) มารู้เอาตอนลาสิกขามาได้สักปีสองปี

สรุป ผมว่าท่านน่ะใช่ ปรารถนาพุทธภูมิแน่นอน

 

เรื่องนี้ข้าพเจ้าก็เคยมีคำถามตั้งข้อสงสัยให้กับตัวเองมาก่อนหน้านี้เหมือนกัน เพราะก่อนหน้านี้เคยมีพระผู้ทรงคุณวิเศษท่านหนึ่งได้ทักบอกข้าพเจ้า

แต่ด้วยความที่นิสัยข้าพเจ้ามักเชื่อใจตนเองมากกว่าทุกวันนี้ก็เลยไม่ค่อยปักใจเชื่อพระที่ท่านทักมาเท่าไร เพราะตั้งแต่เกิดมาข้าพเจ้าไม่เคยเป็นหัวหน้าใคร แต่ก็ไม่ชอบเป็นลูกน้องใครเหมือนกัน มักคิดว่าการเป็นใหญ่ในตนเองนั่นแหละดีที่สุดแล้ว

แต่มีอยู่ครั้งนะที่ข้าพเจ้าลองตั้งจิตอธิษฐานเสี่ยงทายดู ข้าพเจ้าเคยตั้งจิตต่อ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และเทพเทวดาสิ่งศักดิ์ทุกพระองค์ว่า "หากปัจจุบันชาตินี้ข้าพเจ้าเป็นสาวกภูมิของพระพุทธเจ้าขอให้ข้าพเจ้ารู้สึกมีจิตใจหน่วงเหนี่ยวในพระนิพพานเป็นที่สุด ไม่อยากที่จะอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป หรือข้าพเจ้านึกอยากภาวนาว่า พระนิพพานๆๆ ก็ได้ แต่ถ้าข้าพเจ้าเคยปรารถนาในด้านโพธิญานมาก่อนในอดีต ขอให้ข้าพเจ้ามีจิตใจ ห่วงเมตตาต่อผู้อื่นที่ยังเวียนอยู่กัน และให้มีความรู้สึกอยากภาวนาคาถาเงินล้าน เพื่อที่จะได้สงเคราะห์ผู้อื่นได้สะดวกและเต็มกำลัง สิ่งใหนเป็นความจริงขอให้สิ่งนั้นปรากฏแก่จิตใจของข้าพเจ้าในบัดนี้ฉับพลันด้วยเถิด

อธิษฐานเสร็จข้าพเจ้าก็นั่งหลับตา ภาวนาอานาปานสติกำหนดรู้ลมหายใจอย่างมีสติใจ ใจหนึ่งก็คอยลุ้นผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นอย่างไร

ภาวนาไปได้สักพักปรากฏว่า "ข้าพเจ้านึกหาพระนิพพานไม่ออกเลย และคาถาเงินล้านหลวงพ่อฤาษีลิงดำก็โผล่มาในจิตเฉยเลย ภาวนาไปแบบเอิบอิ่มชุ่มๆใจสบายใจนะ ข้าพเจ้าก็เลย เห็นผลของการตั้งจิตอธิษฐานด้วยตัวเองมันแปลกดีจู่ๆคำภาวนาก็โผล่มาในใจ

แต่ด้วยความที่ข้าพเจ้ามีนิสัยขี้สงสัยเชื่อยาก สุดท้ายจนแล้วจนรอดทุกวันนี้ข้าพเจ้าก็ยังไม่เชื่ออยู่ดีว่าตนเป็นผู้ปรารถนามาแล้วหรือยัง

แต่ในใจตอนนี้คิดเสมอว่าเราจะภาวนาคาถาเงินล้านเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นให้มีความสุขต่อไป ส่วนวิธีการจะช่วยยังไงนั้นขออุ๊บไว้ละกันเพราะไม่ใช่ประเด็น อะนะ

เป็นก็ช่างไม่เป็นก็ช่างคิดช่วยผู้อื่นให้เป็นสุขเมื่อไหร่แล้วจิตใจเรามันก็เอิบอิ่มขึ้นมาเองแหละ...ฮ่า

 

พุทธภูมิ จะยิ่งมันส์ตอนสร้างบารมีนะ .. ^^

ไม่ชอบเหรอ .. ทำงานใหญ่ๆ ยากๆ อ่ะ ^^

 

ถ้าเป็นของจริงไม่อิงตำรา เมื่อถึงเวลากรรมจะจัดสรรให้เอง ไม่ต้องกังวล หรือกลัวจะไม่ได้บารมี

 

เกิดมานี้ท่านทั้งหลายเคยได้ยินประวัติพระบางรูปที่ยอมเปิดเผยประวัติตนเองอย่างหมดเปลือกไหม ท่านว่า"อาตมาไม่ได้อยากบวชเลยครอบครัวอาตมาก็เคยมี แต่สุดท้ายแล้วกรรมก็บันดาลให้อดีตครอบครัวพังลง จนในที่สุดอาตมาก็หนีการบวชไม่พ้นจนได้" นี่เรื่องแบบนี้ก็มีนะท่านทั้งหลาย

คนอยากบวชแทบตายไม่ได้บวช แต่คนที่อยากใช้ชีวิตอยู่ทางโลกกับครอบครัวไปจนตายกลับได้หย่าร้างกันแล้วได้บวช"

จริงๆเลยนะเจ้ากรรมเนี่ยะ...

 

ผมล่ะโคตร.... หวาดเสียวตัวเองเลยแบบนี้ล่ะ
แต่ผมว่า ผมเป็นผ้าขาวก็พอ ผมอยากเลี้ยงพระเลี้ยงคน อยากทำโน้นนี้

 

อันนี้ขอเล่าแถมนะ เป็นไม่เป็นก็ช่าง

ส่วนตัวตั้งแต่เกิดมานี่จะชอบมากๆที่สุดคือ ปล่อยปลา โดยเฉพาะปลาดุกที่ตลาดสดนะ ชอบปล่อยมากๆไม่รู้เป็นไร ชาตินี้รวมกันน่าจะถึง100ตัวได้ล่ะที่ช่วยมันไว้ แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้คิดถึงบารมงบารมีอะไรหรอกนะ ทำเพราะรู้สึกอยากช่วยมันเฉยๆ และก็ชอบเวลามันโผล่หัวมาขอบคุณเหนือน้ำ ซึ่งข้าพเจ้ามองดูแล้วว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์จริงๆนะ

 

ธรรมดาแล้วสัญชาตญาณของสัตว์หรือปลานี่เวลาเราไปอยู่ใกล้ๆมันนี่ แน่นอนว่าไม่มีตัวไหนอยากอยู่ใกล้เราแน่ๆเผ่นหมด

แต่แปลกตรงไอ้ปลาที่เราไปซื้อมันมาแล้วเอามันมาปล่อยนี่สิ ดูมันเชื่องกับเรายังไงชอบกล ว่ายวนไปวนมาใกล้ๆผงกหัวเหนือน้ำใกล้ๆหลายๆที ข้าพเจ้านี่เชื่อมันเลย นี่ขนาดมันเป็นปลานะเนี่ยะ มันยังรู้ได้เลยว่าใครใจบุญมีจิตเมตตาช่วยเหลือชีวิตมันไว้ ซึ้งมันจริงๆเลย เจ้าปลาดุกเอ๋ย

 

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน
ในขณะสร้างบารมีกับพระนางพิมพา
มีอยู่ชาตินึง เสวยชาติเป็นพระยาปลาดุก พระนางพิมพาเป็นนางปลาดุก

วัฏฏะสงสาร มันบันดาลให้เป็นไปได้ทั้งหมด
แม้กระทั่งเป็นนิตยโพธิสัตว์แล้ว
ดังนั้น บางชาติ ท่านอนิตยโพธิสัตว์ หรือกระทั่งแม้แต่นิตยโพธิสัตว์ บางท่าน
อาจจำได้หรือจำไม่ได้ว่า เคยปรารถนาพุทธภูมิมาก่อน

 

ข้าพเจ้าว่า จริงๆผู้ปรารถนาพุทธภูมิมีเยอะมากๆ
เพียงแต่บางท่านอาจยังไม่รู้สึกตัว หรือจำไม่ได้

เคยฟังมาว่า วันที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงยมกปาฎิหาริย์
เปิดโลกให้ นรก สวรรค์ มนุษย์โลก สัตว์เดรัจฉาน เห็นกันได้หมด
ว่ากันว่าในวันนั้น เหล่าสัตว์โลกจำนวนมาก เมื่อทรงเห็นพุทธบารมีของพระองค์
สัตว์โลกจำนวนมาก แม้กระทั่งมด เกิดความเลื่อมใส ปิติ อยากเป็นพระุทธเจ้าบ้าง

วันนั้นนั่นแหล่ะ ที่เปรียบเสมือนวันที่พระพุทธเจ้าทรงหว่านเมล็ดพันธ์ของหน่อพุทธางกูล สำหรับในกาลอนาคต
และเป็นประเพณีที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ทรงกระทำเช่นนั้น

ตัวเราอาจเป็นมดตัวน้อยตัวนึง ที่มีโอกาสเห็น พุทธบารมีของพระองค์ในวันัน้นก็ได้