เรื่อง ต้นโพธ์ที่อินเดีย

เรื่อง ต้นโพธ์ที่อินเดีย

คือ ตันโพธิ์ที่ว่านั้น ถ้าจริงต้องต้นโพธิ์วันนั้น แล้วก็พระแท่น พระแท่นที่นั่งใครเขา
ทำกันอย่างนั้นล่ะ ถ้าพระพุทธเจ้านั่งจริงๆละเจ็บตูดตายเลย ทำเป็นดอกทำเป็นดวง เป็นโลหะ (หัวเราะ) พระแท่นเวลานั้นใครไปหล่อให้พระพุทธเจ้าเล่า หญ้าคา ก็ทำโกหกทั้งนั้นแหละ แล้วยังไปเชื่อการโกหกกันอีก ไอ้เราไปก็เฉยๆ

แต่ไอ้แขกมันโกหกเก่งนะโยมนะ ถ้าโกหกต้องยกให้แขกนะ วิธีหลอกลวงมันหนึ่ง
ในตองอูนะ ไอ้ไทยบ้าๆบอๆ ก็ไปเชื่อส่งเดชนั่นละ ที่พระพุทธจ้าประสูติล่ะ ที่เนปาลน่ะ
ขุดดินลงไปลึกเท่านั้นน่ะ พื้นแผ่นดินเวลานั้นลึกเท่านั้น อ้าวไอ้เราก็เชื่อ เออ..ก็ดีเหมือนกัน ถ้ามันโกหกได้ผล มันก็ต้องพยายามโกหก ใช่ไหมเล่า พวกมันได้สตางค์น่ะ

"ผมยังนึก เอ้อ..ไอ้ไทยนี่ ที่สร้างวัดในประเทศไทยนี่ มันต้องสร้างวัดในเมืองแขก แขกไม่นับถือพระพุทธศาสนา ไอ้นี่ต้องถือเป็นโรคอุปาทาน ใช่ไหม"

คือไปเมืองแขก ถ้าแขกมาไหว้พระพุทธรูป เราก็ต้องดูก่อน ต้องถามก่อนว่าเป็นแขก
พุทธ หรือแขกฮินดู คือไอ้ศาสนาฮินดูมันพยายามทำลายพระพุทธศาสนา แต่มันทำลายไม่ลง มันก็ทำไง เอาลงหมดไม่ได้ มันต้องเอาสายอื่น ไอ้นักปราชญ์คนหนึ่งมันก็เขียนประวัติขึ้นมา บอกว่าพระพุทธเจ้าเป็นส่วนหนึ่งของพระนารายณ์ที่อวตารลงมา เขานับถือพระนารายณ์ มันมาไหว้พระพุทธรูป มันถือว่าไหว้พระนารายณ์ ต้องไปดูกันก่อน

ถ้าไปเมืองแขกเห็นมีหนุมาน ไอ้พวกเขาละ ต่างคนต่างถือกันคนละศาสนา ถ้าพวก
ธิเบตแน่นอน พวกธิเบตเคารพมาก แล้วเวลามันมาเจอะพระพุทธคยาละคืบมานะ ไม่เดินเรียกคืบ ลุกขึ้นนอนทาบ ตัวยืด เอาเท้าเลื่อนมาที่มือ ทาบเรื่อยมา เหมือนพวกทากน่ะ

พวกเราไปถึงที่พุทธคยา เห็นเขามีกระดานอยู่แผ่นหนึ่ง ของเขาน่ะ เขานั่งคืบนอนคืบบนกระดาน เป็นมันเลื่อม แล้วอีกพวกก็เดินตามกำแพง คืบตลอด

เราก็นึกในใจว่า ถ้ามันจะคืบแบบนี้น่ะ มานั่งทำวิปัสสนาสบายๆ ยังดีกว่าเลย แต่เป็นกำลังใจเขานึกว่าได้บุญ ถ้าบุญประเภทนั้นนะ มันจะไปแค่กามาวจรกับพรหม นี่แกไปได้ แกถือทางกายมากเกินไป คือไม่ถือทางใจ

(จากธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 164 เดือนพฤศจิกายน 2537 หน้า 26-27)