ใครเคยมีทุกข์เกี่ยวกับความรักบ้างครับ?

แบบว่าคนส่วนมากเขาจะนิยมเป็นกิ๊กเป็นเกิ๊ก หรือเป็นแฟนกันเนี่ยแล้วก็ไม่ค่อยรักกันจริงแล้วเลิกรากัน บ้างก็ไปรักใครชอบใครเขาก็ไม่รักไม่ชอบตอบบ้างอย่างนี้ แต่คนที่ปราถนาจะเป็นคู่บารมีเป็นเนื้อคู่กันนี่ไม่ค่อยมี เลยทำให้คนส่วนมากเป็นทุกข์กันมากเลยอยากทราบความคิดเห็นเกี่ยวกับคนที่มีความรักว่าเขา เป็นทุกข์หรือสุขอะไรยังไงบ้างขนาดไหนน่ะครับ แล้วคนที่ประพฤติพรหมจันทร์ร่วมกันเพื่อสร้างบารมีเป็นคู่กันน่ะมีหรือเปล่าครับ อยากฟังความคิดเห็นหน่อย

 

คุณจะไปประพฤติพรหมจรรย์เพื่อเป็นคู่ใครได้ไง ถ้าคุณเป็นคู่ใครมันก็หมายถึงทั้งคุณทั้งคู่คุณต้องไม่ประพฤติพรหมจรรย์
จริงๆแล้วเมียซักคนน่ะหาไม่ยากหรอก ไม่ต้องสร้างบุ_บารมีอะไรมากมายเลย บุ_นิดๆหน่อยๆก็ได้แล้ว การมีเมียหรือมีผัวไม่ได้ถือว่ามีบุ_ แต่ถ้าเมียสวยหรือผัวหล่ออะไรแบบนั้นก็ถือว่ามีบุ_นะ ( ถ้าแค่มีเฉยๆนี่ถือว่าไม่มี มีเมียเหมือนไม่มี ไม่ต้องมีบุ_ก็ได้ แต่ถ้ามีอะไรดีๆในตัวเค้าด้วยนี่ ถือว่ามีเมียดี แบบนี้มีเมียก็เหมือนมีสิ่งดีๆในชีวิต ก็ต้องทำบุ_ทำอะไรนิดๆหน่อยๆน่ะ )

ส่วนเรื่องที่คนเรามักไม่สมหวังในรักนั้น เป็นเพราะว่าเรามองเรื่องความรักเป็นเรื่องเล็ก มีก็ได้ไม่มีก็ได้ หรือต้องมีแต่เป็นใครก็ได้ไม่เจาะจงว่าต้องเป็นคนนี้ เรื่องที่เรามองเห็นว่าสำคั_กว่าเรื่องความรักนั้นมีอยู่หลายเรื่องเหลือเกิน ทั้งเรื่องการงาน เรื่องเรียน เรื่องที่บ้าน ฯลฯ และเมื่อเกิดสถานะการณ์ที่จะเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่างเรื่องอื่นๆที่กล่าวมานี้กับเรื่องความรัก เราจึงมักจะเลือกเรื่องอื่นๆก่อนเสมอ เรื่องความรักนั้นเรามักจะให้ความสำคั_น้อยที่สุดและจะคิดถึงเป็นเรื่องหลังสุด และด้วยสติปั__าของมนุษย์นั้นไม่สามารถทำให้ชีวิตตนเองประสพความสำเร็จในทุกๆเรื่องได้ เรื่องที่เราให้ความสำคั_น้อยที่สุดและคิดเป็นเรื่องหลังสุดนั้น เราจึงมักจะล้มเหลวเสมอ ดังนั้นจึงทำให้เรื่องความรักนั้นมักจะจบลงด้วยความล้มเหลวอยู่ตลอดเวลา นอกเสียจากว่าจะมีสติปั__าขนาดที่ว่าสามารถบริหารทุกๆเรื่องของชีวิตได้ ( นั่นหมายความว่าคุณต้องเข้าใจทุกเรื่องในชีวิต และมีอำนาจที่จะควบคุมทุกเรื่องในชีวิต ) หรือสามารถทำให้เรื่องความรักนั้นเป็นเรื่องที่สำคั_ในชีวิตได้เช่น หาคู่ครองที่ให้ความสำคั_กับความรักมากกว่าเรื่องอื่น หรือทำให้เรื่องความรักกลายเป็นเรื่องอื่น ( ทำให้เรื่องความรักกับเรื่องผลประโยชน์เป็นเรื่องเดียวกัน ) ซึ่งรายละเอียดอื่นๆก็ยังมีอีกเยอะ แต่หลักๆก็เป็นแบบนี้แหล่ะ ถ้าสงสัยอีกก็ถามได้ เรื่องนี้เราคงเก่งสุดแล้วมั้ง คิดว่าเรื่องนี้คงไม่มีมนุษย์บนโลกคนไหนเก่งกว่าเราอีกแล้วล่ะ เราคงเก่งสุดสุดแล้วเรื่องนี้ ( ก็เกิดมาเพื่อหาเมียนี่หว่า เหอะ เหอะ เหอะ )

 

การเดินพรหมจรรย์ หมายถึง การทำตัวให้เหนือจากอาสวะทั้งปวง หลุดจากความอาฆาตพยาบาทต่างๆนาๆ

ถ้าเราคิดจะเดินก็ลองทำได้เลย


ส่วนตัวผมเองก็ลองเดินพรหมจรรย์ มา สักพักแล้ว

บอกตรงๆว่ายังไม่เชื่อกำลังใจตัวเอง ไม่รู้จะทำได้นานแค่ไหน

เพราะงานต่อสู้กับกิเลส โดยเฉพาะเรี่องความต้องการทางเพศมันยาก

ถ้าไม่ยาก พระพุทธองค์คงไม่ทรงตรัสสรรเสริ_คนถือพรหมจรรย์หรอกครับ

"งานทวนกระแส " ชื่อก็บอกแล้ว ว่าหนักเพียงใด

 

เคยน่ะทุกข์เพราะความรักเจ็บใจดี เกลียดมากด้วย

ตอนนี้ทำใจเป็นกลางเอาไว้ ถ้าคบใครชอบใครทำใจเป็นกลาง เพื่อ ตอนเขาขอเลิกจะได้เฉยไม่ทุกข์ไม่ร้อน รักเขาเขาไม่รักก็หาใหม่ ดูที่ใจของเราพอ

 

เคยๆ...

เคยมี..บ่อยด้วย..และบางทีก็มหาทุกข์เลย.....ไอ้ตอนที่เป็นมหาทุกข์จะเล่าให้ฟัง ..(ความโง่ของตัวเอง) ==> เจอผู้ห_ิงคนนึงรู้จักกันไปดูหนังกินข้าวแค่ 2ครั้งเท่านั้น..กลับมาบ้านตอน นอน รู้สึกนอนไม่หลับ..พอหลับตาก็มีภาพผู้ห_ิงคนนี้ปรากฏ.แล้วรู้สึกจิตใจกระวนกระวาย..เครียดที่หัว.ซึงไม่เหมือนคนอื่นๆที่เคยคบมา..เป็นอย่างนี้จนทนไม่ไหว.และรู้สึกเหมือนไม่สบาย..ใจหนึ่งให้อยากเจอเขา..อีกใจหนึ่งไม่อยากยุ่งด้วย...เป็นอย่างนี้ทุกวัน พอได้โทรศัพท์คุยจะรู้สึกคลายตัว..พอเลิกคุยไปได้ซักพักรู้สึกเหมือนถูกบังคับอะไรซักอย่าง รู้สึกไม่สบาย..เครียด..กระสับกระสาย และมีอาการไม่อยากได้ผู้ห_ิงคนนี้..แต่เหมือนจิตใจถูกบังคับกระสับกระส่าย..จนไม่สบายมากประมาณ 10วันที่อาการหนักมากทำงานไม่ได้รู้สึกหนาวไปทั้งตัวและเหมือนกับร่างกายมานกระจายแตกกระสานซ่านเซ็น เป็นทุกข์ทรมานมาก......จนต้องไปหาครูบาอาจารย์โดยครูบาอาจารย์ก็อาบน้ำมนให้และบอกว่าให้ใช้สติดูอย่างเดียว...กว่าจะพ้นจากทุกข์เวทนามาได้..เล่นเอาหนัก....มาทราบทีหลังจากป้าว่าผู้ห_ิงคนนั้นเขาทำของมาใส่..เลยทำให้ทราบว่าอ๋อคนโดนของเสน่เป็นอาการอย่างนี้..(จะไม่เหมือนกับอกหักนะรู้สึกอาการโคม่ากว่าเยอะ)

 

***เต็มๆครับ ..... ก็ยังไงก็แสดงให้เขารู้ว่ารักเขาจริงไหม ...และรักพระธรรมจริงไหม ...อิอิ

พูดเล่นนะครับ .... คิดยังไม่ตกเลย ... ก็เอาเป็นว่า เรารักนายและธรรมะ แล้วกันครับ

 

ประวัติพระบุ_นาคเที่ยวกรรมฐาน

<font color=blue>พบคู่วาสนา</font>

...พอค่ำวันนั้นประมาณ ๗ ทุ่มก็จำวัด ฝันเห็นพระหลวงตาแก่ ๆ มาบอกว่า จงระวัง เณร มาอยู่ที่นี้ แล้วอีก ๔ วัน เณรจะเห็นคู่วาสนา แล้วเณรจะร้อน เพราะผู้ห_ิงคนนั้น ก็พอดีตื่นนอน ต่อนั้น อาตมาภาพก็ลุกขึ้นทำความเพียร เดินจงกรมไปตามเรื่อง อีก ๔ วันพอดี บิณฑบาตกลับมา เผอิ_ผู้ให_่บ้านคิ้วมาทำบุ_กับลูกสาวคนหนึ่งอายุ ๒๐ ปี พอมานั่งลงเท่านั้นมองเห็นหน้าห_ิงคนนั้นยังไม่ได้พูดอะไร เกิดประหม่าใจขึ้น ดูเหมือนรักก็ไม่ใช่ เกลียดก็ไม่เชิง ใจคอว้าเหว่จนรู้สึกว่า หายใจไม่รู้อิ่ม ใจคอก็ไม่หนักแน่นอย่างแต่ก่อน อาตมาภาพก็นั่งพิจารณาอยู่ จะเป็นนี้กระมัง ตรงความฝันของเราเมื่อวันที่แล้วมานี้ ว่าจะพบคู่วาสนา ต่อนั้นโยมผู้ให_่บ้านคนนั้นก็ถามหาบ้านเกิดเมืองเกิด ถามทั้งบิดามารดา แล้วแกก็ปรารภว่า ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ผมเห็นคุณเณรไปเที่ยวบิณฑบาตแต่วันมา ถึงทีแรกจนบัดนี้รู้สึกคิดรักคุณเณรคล้ายกับบุตรของตนจริง ๆ ดังนี้

ส่วนห_ิงหนุ่ม (หมายถึงรุ่นสาว) ลูกสาวคนนั้นพูดว่า

 

เคยมีความรักค่ะ

แต่...ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน (||) (||) (||)
เป็นรสชาติชีวิติดีค่ะ และตอนนี้ก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ถ้าใช่เดี๋ยวก็มาเอง(จิงม้า) (f) (f) (kiss)

 

ความรักก็มีค่ะ แต่ตอนนี้เริ่มจาง ๆ ไปแล้ว มันเป็นความเฉย ๆ คิดอย่างเพื่อนร่วมโลกเท่านั้น ไม่ได้ยึดติดอะไร..เพราะเราปฏิบัติมาก ๆ ขึ้นมันจะเป็นอัตโนมัติไปเลยว่าการอยู่คนเดียวดีกว่า แบกขันธ์ 5 ของตนเองให้ได้ตลอดรอดฝั่ง..จูงพ่อกับแม่ไปด้วย ตอนนนี้ชีวิตมีแต่พ่อแม่เป็นอันกับหนึ่ง ส่วนคนรักนั้นยังไม่ได้กำหนดลำดับไว้เลยว่าที่เท่าไร

 

เพลงประกอบกระทู้ อิอิ
[music]http://palungjit.org/attachments/a.3916/[/music]

 

เลือกเพลงได้เหมาะเหมงมากเลย...ฟังแล้วโดนใจดี[b-wai] คารวะ