ใครลดละการเข้าห้องนี้แล้วรู้สึก ว่าตัวเองสงบขึ้น... เอ้า ขอให้ยกมือขึ้น

ขำๆนะคะท่านผู้เจริญ ตอนนี้สภาวะจิตใจของข้าน้อยดีกว่าแต่ก่อนแล้วน้า เพราะเริ่มคิดได้ละว่า ใช้ชีวิตแบบรอคอยคู่มาตลอด ไม่เคยใช้ชีวิตโสดเลยสักครั้ง(ไม่ได้อ่อยน้าา 55อย่าpmมา ชั้นกลัว) จิตใจเลยได้เหมือนหลุดพ้นจากการรอ มาสนุกและฟินกับกิจกรรมที่ทำในทุกๆวัน แต่วันนี้แอบเหงาเพราะตัวเองอยากมีลูกอ่ะค่ะ ก้อต้องทำใจเนาะ

ส่วนการปฏิบัติ ไม่ได้นั่งสมาธิ เจริญภาวนาอะไรเลยค่ะ แหะๆ เลยไม่มีการบ้านให้ส่ง ^～^

รู้สึกว่าช่วงที่พักการเข้าห้องนี้ไป จิตใจข้าน้อยมีสมดุลมากขึ้น ไม่งงกับธรรมะแบบวกวนของท่านนิ ไม่เจอคำวิจารณ์แรงๆจากท่านนพ(อย่าเคืองนะป๋า จุ๊บๆ)

ไปโฟกัสที่การทำทานและแบ่งปันธรรมะ ก้อมีความสุขดีค่ะ

มีท่านใดอยากเสนออะไรมั้ยคะ รับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ แต่แอบกระซิบนะ ใครพอจะบอกได้บ้างว่าอดีตชาติข้าน้อยทำอะไรมา ถึงทุกข์เรื่องครอบครัวมากก ถ้าบอกได้ก้อถือว่าเป็นวิทยาทานนะคะ ถ้าบอกไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ

*@*

 

อยากระลึกชาติได้ ไม่ทำเองหละ

ไม่ได้ยากอะไร

เอาแบบ พระสังฆราชสกณมหาปรินายก ในพระบรมโกฏิ นั่นแหละ
ท่านให้อุบายฝึกหัดไว้ง่ายๆ

เริ่มจาก ท่าเบสิก คือ อานาปานสติ เป็น พื้นฐาน เหมือนหลวงจีนฝึกท่าม้า

ระหว่างวันที่ทำกิจอื่น หรือจิตสงบ จิตควรแก่การงาน ให้ ระลึกย้อนไปใน
อารมณ์ก่อนหน้านี้ เป็นอย่างไร ส่งผลต่อ จิตปัจจุบันอย่างไร

ทำบ่อยๆ ทำให้มากๆ พระสังฆราช กำชับเลยว่า จะระลึกชาติได้เป็น
จำนวนมากแน่นอน เป็นโกฏิเลย

แต่......


แต่ต้องบอกก่อนนะว่า พอฝึกได้จริงๆ จะเห็นเป็นภาพย้อนไปก็ดี เห็นเป็น
อารมณ์บัญญัติชื่อแซ่ ก็ดี จะมีลักษณะ "ร่อน" ไม่ติดจิต

คือจะเห็นนิมิตจำนวนมากว่าเป็นโน้นเป็นนี่ ใส่ชุดอย่างนั้นอย่างนี้ มีผิวพรรณ
อย่างนั้นอย่างนี้ มีชื่อเรียกอย่างนั้นอย่างนี้ แต่จะ รู้ผ่านๆ รู้โดยไม่หน่วง
ลงไปค้นคว้าต่อว่าเป็นอะไร ถ้ามีการเอะใจ อยากรู้มากกว่าที่เห็น ที่ระลึกได้
จะเริ่มกลายเป็น สังขารมาร มันมาหลอก

จะไม่ใช่ การฝึกระลึกชาติแล้ว แต่จะเป็นการ โดนมารหลอกว่าเป็นนั้นเป็นนี่
สัมพันธ์กับโน้นนั่นนี่

ไม่ได้เห็นอริยสัจจ4 ปฏิจสมุปบาทธรรม เป็นหลัก เป็นเกณฑ์ ตกจากกรรมฐาน

 

แหมท่านนิ ก้อบอกเลยจิฮับ พอดีว่าป๋มไม่ได้ไปกราบครูบาอาจารย์เลย บวกกับไม่กล้าถามด้วย

แต่มันอยากรู้จิงๆ แบบฟันธงอ่ะ มันจะได้เคลียร์ นี่หนูรู้สึกสดชื่นได้ไม่กี่วัน ก้อจะตกลงไปแย่อีกแล้ว

สงสารเด็กตาดำๆหน่อยจิฮับ

ขอบคุณฮับ!

 

ถ้าไปลองฝึก จริงๆ มี อานาปานสติ เป็น วิหารธรรม

และถ้ามีวาสนา ไม่กี่วันก็เริ่มเห็นแล้ว

เพียงแต่ ถ้าไม่มีครู ไม่มีพระกำกับ ก็ต้อง ฟังธรรม
เรื่อง วิตก3 เป็นทุนไว้ก่อน

วิตก3 มี กามวิตก พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก

กามวิตก นี่ กำหนดรู้ได้เยอะแล้ว จนเห็น จิตที่พ้นอำนาจกามวิตกได้แล้ว
และเห็น อุบายที่ตนใช้ ได้ผล เฉพาะตนแล้ว

ต่อไปเป็น พยาบาทวิตก ซึ่งในการระลึกชาติได้ จะมีภาพที่เป็นการปรากฏ
พร้อมการถือศาตราอาวุธ(ส่วนใหญ่) ถ้า พยาบาทวิตก กุมจิต จะเข้าใจผิด
จะดำริสร้างความคิดไปทาง เจ้ากรรมนายเวร เป็นต้น ซึ่งควรกำหนดรู้ว่า
เกิด พยาบาทวิตก แล้วสังเหตุการระลึกชาติ จะทะลุทะลวง ร่อน ได้จำนวนมากขึ้น

ถ้าเป็น วิหิงสาวิตก จะเป็นการตรึกไปเรื่อง ฐานันดร ฐานานุศักดิ์ การเป็นญาติ
การเป็นแม่ การเป็นลูก เป็นสามี เป็นภรรยา เหล่านี้คือ อาการ วิหิงสาวิตก มัน
กุมจิต ทำให้สำคัญไปว่า อยากมีนั่น มีนี่ ไปสถาณที่นั่น ที่นี้ เพื่อกลับไปยืน
ที่นั่นทีนี่ ....ถ้ากำหนดรู้ได้ ก็จะร่อนอีก แต่ร่อนจากจุดนี้แล้ว ส่วนใหญ่
จะ ว๊าบเป็นแสงขาวไปเลย เรียกว่า ร้อยล้านภาพในคราวเดียว

ทีนี้ต้องทำความเข้าใจว่า

หากฝึกอย่างถูกวิธี อำนาจวิปัสสนาจะทำให้ ถอยห่างจากโลกอีก เห็น
ความสุขอันเกิดจากความสงัด ไม่ใช่สภาวะเป็นตัวเป็นตน เป็นคน เป็นเรา
เป็นเขา

เพราะ อำนาจวิปัสสนา ในการระลึกชาติ เห็นปัจจัยไปเกิด จะเป็นเรื่อง
โน้มไปสู่ วิมุมติ สิ้นภพ สิ้นชาติ ไม่ใช่ อีรุงตุงนัง ไปกันใหญ่

 

บอกไปแล้ว

เน้นไปแล้วว่า ที่คุณ ฝึกได้ ก็มี เอาตรงนั้นมายกเลย

แล้วสมาทานอาจหาญ ให้ร่าเริง

กำหนดรู้ไปเลยว่า ตนภาวนาได้ผล ลำพังตน มาอย่างไร

ทุลักทุเล หัวหกก้นขวิดอย่างไร

แล้วผ่านไปได้ แม้นจะสะบักสะบอม นี่เพราะใคร ถ้าไม่ใช่เพราะตน ไม่ทิ้งธรรม

 

ถ้าเห็นภาพ หรือ ระลึกอารมณ์ ฐานะ มานะ แล้วกำหนดรู้ได้

เห็นมันแยกจากความเป็นตน ไม่ได้ยึดมั่นว่า ต้องอย่างนั้นแหละถึงจะเป็นตน

วางตน หรือ ส่งตนเพียรเผาได้

ก็ให้เอาอันนี้แหละ กลับไปถาม พระ ที่ คุณเคยถาม ท่านจะ สุขใจ
ยิ่งกว่า ภัตราหาร เครื่องคาวหวาน และบริวารทั้งหลาย เหล่านั้น

ปฏิบัติบูชาได้นี่ ทำให้ พระ ท่านมีธาตุขันธ์ กำลังจิต ที่จะอยู่ต่อได้หนึ่งกัป เลยนะ

 

ยกมือคับ...ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนเข้า

 

ผมรู้จากตัวเองทีละน้อยย้อนไปทีละน้อยวันที่แล้วทำอะไร สิบวันที่แล้วทำอะไร ปีที่แล้วทำอะไร เป็นกุศลหรืออกุศล ผมก็แค่หวังว่าอาจช่วยให้เห็นก่อนหน้าจะมาเกิดได้แต่ไม่รู้จริงไหมเพราะถ้าผมยังไม่รู้สิ่งอันใกล้และเข้าใจสิ่งที่กระทำลงไปอาจไร้สัมมาสติก็ดีถ้านึกไม่ออก ย้อนไปเกิน2ปี สิบปี ตอนเกิด ก่อนจะเกิด ก็ไม่น่าเป็นไปได้ ผมไม่มีอะไรจะบอกแต่แค่เล่าให้ฟัง

 

คุณ นวล ตอนนี้ที่คุณ ทำอะไรๆที่เป็นประโยชน์อย่างที่คุณทำอยู่นะ
ส่วนตัวเห็นด้วยครับ ถ้ามันดีแล้วและทำแล้วสบายใจเราก็ทำไปเหอะ
ถ้าคุณทำดีอย่างนี้อยู่แล้วยังไม่คนไปว่า คุณอีก ก็ปล่อยมันแก่ตายไปเหอะครับ
เพราะแม้คิดจะชม คนที่เค้าจะทำดี ยังคิดไม่เป็น
ก็ช่างหัวพระญาติมันเถอะครับคุณ นวล นี่ประเด็นแรกนะครับ


ประเด็นต่อมา พูดแล้วก็อย่าโกรธอย่างเคืองกันนะครับ
เมื่อก่อน ถ้าคุณ นวล ไปย้อนอ่านข้อความในอดีตของตัวเองนะครับ
คุณจะพบว่า คุณมักจะเข้ามาถามอะไรก่อน และพอมีคนแนะนำคุณ
นอกจาก คุณ นวล จะไม่ฟัง ยังมาย้อนมาสอนเค้าคืนอีก..จำได้ บ่..
หนักเข้า วันดีคืนดี ก็มาสอนธรรมะในระดับที่สูงๆ ทั้งๆที่ตัวเองยัง
เข้าไม่ถึง แมน บ่ แล้วความก็มาแตก กับเรื่องปัญหาที่ตัวเองได้พบเจอ
ทำให้ชาวโลก ได้รับรู้ว่า สิ่งที่คุณพูดนั้น มันไม่ใช่ผลการปฏิบัติที่
เกิดกับคุณจริงๆ ซึ่งมันควรจะนำมาใช้แก้ปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวคุณได้
จริงไหมครับ.

ในบุคคลที่แนะนำคุณ หนึ่งในนั้นก็มี กระผมด้วยนะครับ และจะบอกว่า
บอกคุณยาวมาก และหลายรอบๆมากๆ แต่คุณก็ยังมาเปรี้ยวคืน
มาย้อนคืน เป็นเหตุให้ กระผมเอาคืนบ้าง ประเด็นนี้เข้าใจนะครับ
จำเป็นต้องอธิบายครับ เพราะเด่วจะเข้าใจผิด ว่ากระผม อยู่ดีๆแล้วไปหาเรื่อง
คนอืนๆนะครับ คุณ ก็เข้าเวบนี้มานาน หลายๆคนที่เล่นเวบนี้มานาน
น่าจะรู้นิสัย กระผมดีนะครับ ว่ากระผมเป็นคนที่เข้ามาและออกตัวว่า
เป็นคนธรรมดานะครับ ไม่ได้บรรลุอะไร มาแนะเฉยๆตามประสบการณ์
และไม่เคยไปกล่าวหาเรื่องใครก่อนนะครับ มีแต่คอยเตือน คอยแนะ
แต่ก็จะโดน หาเรื่องก่อน เป็นที่มา ของการปะทะคารมย์
ตลอดจนลามไปถึงขั้น ท้าแสดงความสามารถ ของบุคคลที่
เข้ามาหาเรื่อง มายกตน อวดตนเองทั้งหลายแหล่ นั่นหละครับ
ประเด็นนี้เคลียร์นะครับ...

และหลังๆมาก่อนที่คุณ จะเริ่มทำดีบ้างอย่างนี้
คุณเริ่มที่จะเข้าใจอะไรๆได้ดีขึ้น คุณเริ่มเห็นผล
ที่ได้จากการปฏิบัติ จากการแนะนำต่างๆ
คุณจึงเริ่มแยกแยะอะไรๆได้ ด้วยตัวคุณเองจริงไหมครับ
และรู้ว่าตัวเอง ควรจะทำอะไรๆบ้างด้วยตัวเองจริงไหมครับ


สุดท้ายการที่จิตจะสงบหรือไม่สงบ ไม่ได้เกี่ยวกับการจะเข้าห้องนี้
หรือไม่นะครับ มันอยู่ที่ใจเราครับ ว่าใจเรา มันมี โทสะ โมหะ โลภะ
อย่างใดอย่างหนึ่ง ที่มันไปดึงเอา ลาภ ยศ สุข สรรเสริญอย่างใด
อย่างหนึ่งดึงเข้ามาจนกลายเป็นกิเลสหรือเปล่าตรงนี้ครับ
ถ้าจิตเรารู้เท่าทันตรงนี้จากการเจริญสติ
และไม่ไปปรุงตามกิเลสตรงนี้จากปัญญาทางธรรมที่เรามี
ซึ่งจะส่งผลให้จิตเรา รู้ละ รู้วาง คลายเรื่องพวกนี้ได้
ต่อไปมันก็จะสงบและว่างได้ของมันเองครับ ตรงนี้
ถึงจะเป็นการแก้ปัญหาที่ตรงจุดครับ
การหนีไม่ใช่การแก้ปัญหานะครับ
แต่เป็นนิสัยของจิตที่ขี้แพ้อย่างหนึ่งเท่านั้นเองครับ

แม้ว่าจะหนีเรื่องนี้ เด่วก็ไปเจอเรื่องอื่นๆอีก
จนกว่าจะตายนั่นหละครับ เพราะฉนั้นดูให้ตรงจุด
แก้ให้มันถูกจุดซะนะครับ

ปล.ที่ คุณ ทำๆอยู่ปัจจุบันนะดีแล้วครับ ทำไปเหอะ
อดีตมีหลายชาติถ้าเชื่อนะครับ จะเอาชาติไหนหละครับ
เป็นเรื่องที่รู้เองได้ด้วยตัวเองถ้าฝึกเอา และเป็นเรื่อง
ที่ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นครับ เรื่องเหตุที่ส่งผลให้เป็น
อย่างโน้นนี่นั้นในปัจจุบันไม่ใช่เรื่องที่ควรสนใจ
หากไม่ทราบได้ด้วยตัวเอง เพราะเป็นเรื่องต้องห้าม
พวกที่ชาติ ล่าสุดเป็นคนธรรพ์มาก่อน เดินง่องๆแง่งๆ
ใส่ฮูดเดินเล่น ชอบร้องรำทำเพลงในป่าเม็ดมะม่วง
ก็มักจะเกิดมาเจอแบบคุณทุกคนนั่นหละครับ
เรื่องธรรมดา เพราะอะไรรู้ไหมครับ
เพราะอยากจะรู้ อยากจะถามเรื่องเกี่ยว
กับพุทธศาสนามาก่อน แต่ใจตัวเอง
ไม่ได้ศรัทธาจริงๆ ประมาณว่าถามไปงั้นๆ
ถามแบบลองภูมิ ถามเฉยๆประมาณนี้หละครับ
ไม่มีอะไรหรอกเรื่องธรรมดา เพราะมันพิสูจน์จริงๆไม่ได้ครับ
และไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปสนใจด้วยครับ
พอเข้าใจที่พูดนะครับ(ฟังหูไว้หู)

 

ตรงที่ระบุว่า จะไปดู ตอนเกิด ก่อนจะเกิด ....ซึ่ง มีแนวโน้มจะเป็น
เรื่องการระลึกถึง ครรภ ครรมารดา อะไรทำนองนี้

ให้ถอยออกมาหน่อย ตรงที่ ความอาลัย อาวรณ์ใน อาทรของแม่

หรือจะ ระลึกความกตัญญู การรู้คุณ เน้นตรงการ รู้คุณ ของแม่ที่
มีศีล มีคุณความดีต่อเรา ....ตรงเนี่ยะ ให้ระลึกเห็นเป็นไปทาง
ปัจจัยการ แทนการตรึกว่าเป็น แม่ เป็นลูก จะข้าม วิหิงสาวิตก
แล้วจิตจะมีกำลัง ฌาณ มากขึ้น ตั้งมั่นไม่เข้าไปหาโลก ก็จะร่อน
ออก ไม่ใช่ สมาธิแบบเนื้อติดฟัน


ปล.สมาธิแบบเนื้อติดฟัน คือไปรู้ของเก่า แล้วติดรสชาติของเก่า

อ้อ อีกนิดหากไปลองยก พ้นจากรูป โน้มไปทางนาม ตรงนี้
อย่าไปหวือหวาควานหาอาการปิติ หรือ สุขเย็นใดๆ และก็
ไม่ต้องไปวิตก สภาวะถูกบีบอัด อย่าไปกลัว ข้ามให้ได้ มี "รู้" อยู่ไม่ตายหรอก

 

อันนี้ขอร่วมแจมด้วยนะคะคุณนวล....จริงๆ เราปฏิบัติให้เห็นอาการตามความเป็นจริงของจิตนะ ไม่ใช่ปฏิบัติเพื่อเอาสงบ

และก็ไอ้ตัวติดดี เพราะชั้นคือนักปฏิบัติชั้นเลยต้องเป็นคนดี อันนี้ก็เป็นอีกตัวที่เห็นติดกันเยอะ เพราะบางทีเราก็เผลอสร้างภาพการปฏิบัติว่าต้องอย่างนั้น อย่างนี้ ต้องสงบ ต้องดี ต้อง...แต่การปฏิบัติคือการทำใจให้เป็นปกติธรรมชาติ เพื่ออะไร... ก็เพื่อให้เห็นความเปลี่ยนแปลงของจิตใจตัวเอง ให้เห็นกระบวนการของใจ ให้เห็นว่าอะไรคือขยะที่เราต้องรู้ เมื่อเห็นขยะก็ต้องสาวไปให้เห็นถึงต้นตอ ไปแก้ที่ต้นเหตุ ที่รากของมัน ว่าเพราะอะไร ทำไมจึงแสดงออกมาอย่างนั้น

ส่วนตัวเห็นว่าเรื่องบางอย่างเราก็ตัดสินที่ผิวหน้าไม่ได้ เห็นเค้าพูดจากันแรงๆ หรือ ดูเหมือนร้อนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้างในเค้าจะร้อนตามไปด้วย ไม่งั้นครูบาอาจารย์ที่ท่านดุด่าลูกศิษย์ หรือกระทุ้งอัตตาตัวตนลูกศิษย์ก็คงเข้าข่ายไปด้วย ส่วนตัวเห็นว่าทุกคนที่ยังไม่พ้นก็ยังมีอัตตาตัวตนอย่างหนึ่งอย่างใดเป็นเรื่องปกติ สำคัญคือต้องเห็นว่ามันมีอยู่และยอมรับได้ว่าเราเป็นแบบนี้

สงบระงับจากกิเลสนั้นมีอยู่ แต่มาจากการเห็นอาการของจิตตามความจริง จนเกิดความเป็นกลาง เห็นอยู่ว่าฝั่งดีก็เท่านั้น ฝั่งไม่ดีก็เท่านั้น เพราะต้นเหตุ ตัวทุกข์จริง ก็อยู่ที่ตรงนี้ อยู่ที่จิตนั่นเอง ก็แค่รู้ให้ทัน โดยไม่ต้องไปดัดแปลง แทรกแซงจะดีกว่ามั้ย

แชร์กันขำๆ นะคะคุณนวล ^^

 

แหม แอบบงอลป่ะเนี่ย =_=

 

มือกดไลค์ ใจกดเลิฟ

 

หนูอยากรู้อ่าา. แงๆๆๆ *_*

 

ป๋า...

หนูไม่เปรี้ยวนะ จากการถือศีล5ของหนู หนูว่าหนูหอมอยู่นะ

 

ผัวเมียกันป่ะคะ เห็นเข้าข้างกันตลอด อุ๊บ! ขำๆนะคะ ^_^

 

คุณนิวรณ์ รูปหน้าโปรไฟล์นี่ตัวอะไรคะ 0_o

 

ส่วนตรง บัญญัติสิ่งที่ระลึดได้ จำนวนวัน ปี ตรงนั้นไม่ใช่ อรรถรส

อรรถรสที่เปนหนึ่งท่ามกลางจำนวนวันปี หรือสิ่ง จะเปน อารมณ์รำพึง ที่มันมีฉันทะ

ให้เหนอารมณ์รำพึงนั้น เปน อิทธิบาท ที่ฝึกเนืองๆ

เพื่อเอามาใช้ ตอนที่จิตมันไปติดเฉย ไม่มีการงาน

ให้รำพึงอารมณ์นี้ ก้จะเกิดการรื้อค้น เปนไปตามอำนาจ

จะสะดุด ก้ตอนไปเจอเนื้อติดฟัน มันจะตกจากจิตตั้งมั่น

พอจิตตั้งมั่นไม่มี วิปัสนูปกิเลส ก้ต้องจัดไปกิน ตามระเบียบ

ถ้าวิปัสสนูไม่เกิด ไม่สะดุดเนื้อติดฟัน จบการรื้อค้น
จิตจะราบเรียบเปนปรกติ

ให้ยกอีกทีว่า ไม่ใช่ทาง อย่าติดเฉย

 

เออ เมื่อคืนฝันว่าเนื้อติดฟัน แคะมันส์เลย

 

ปลาหมึกกล้วยแมว ฝรั่งถ่าย