อภินิหารพระพินิจอักษร(พระบรมราชชนกของร.1)

อภินิหารพระพินิจอักษรfficeffice" /><O></O>

เป็นธรรมดาของผู้เขียน เมื่อคุยกับผี จะเป็นผีระดับไหนก็ตาม ผีมีหลายระดับคือ นรก เปรต อสุรกาย สัมภเวสี ภูมิเทวดา อากาศเทวดา พรหม ทั้งหมดนี้เรายกยอดเรียกผีเหมือนกันหมด เพราะไม่สามารถเห็นเขาได้ตามปกติ เมื่อเขาต้องการให้เห็นเราจึงเห็น สำหรับท่านทองดีนี้ท่านบอกว่าท่านเป็นพรหมชั้นที่เจ็ด ผิดหรือถูกเป็นเรื่องของท่าน ท่านว่ามายังไงก็พูดไปตามนั้น<O></O>
เมื่อท่านจะกลับก็ได้ถามท่านว่า ท่านมาอย่างนี้ และขอร้องตามนี้ผู้เขียนไม่ขัดข้อง แต่อยากจะขอเหตุผลสักหน่อยว่า ถ้าท่านเป็นทองดีจริง ขออะไรสักอย่างหนึ่งที่ท่านจะบอกหรือแสดงก็ได้เป็นหลักฐานควรเชื่อถือได้<O></O>
ท่านถามว่า “ไม่ไว้ใจท่านหรือ” ก็เรียนท่านว่า “ไว้ใจ แต่ขอไว้เพื่อความมั่นใจ”<O></O>
ท่านบอกว่า “วันพรุ่งนี้บ้านทางโน้น (ท่านชี้ไปทางที่ท่านบอกว่าบ้านท่านเคยตั้งที่นั่น) เขาจะรื้อบ้าน เขาจะได้เงินกลม ถ้าเขาได้เงินกลมจริง ก็เป็นการยอมรับว่าผมคือ ทองดี จริง” อีกข้อหนึ่งที่ท่านบอก คือ “ต่อจากนี้ไปไม่เกิน ๑ เดือน ทองคำที่ตระกูลผมฝังไว้ใกล้พระอุโบสถจะเลื่อนเข้ามาใต้กุฏิที่คุณอยู่ จะมีเสียงดังจากทองเลื่อนมาได้ยินชัดเจนมาก ถ้ามีเสียงทองเลื่อนจริงก็เป็นเครื่องยอมรับว่าผมคือ ทองดี จริง”<O></O>
วันรุ่งขึ้นก็มีคนนำเงินกลมาให้ ๑๐ กว่าอัน ผู้ให้บอกว่า เจ้าของบ้านเขารื้อบ้านเขาขุดดินลงไปเพื่อเอาเรือนขึ้น เมื่อนำเสาขึ้นมาแล้ว พบเงินกลมหนึ่งไห เจ้าของให้นำมาถวาย เมื่อรับเงินกลม และฟังคำบอกเล่าก็นึกในใจว่า ท่านที่พบตอนกลางคืนคือ ท่านทองดี แน่ รู้สึกเคารพในความดีของท่าน และการได้เงินกลมเป็นการยอมรับถ้อยคำที่ท่านบอกเล่าไว้ทั้งหมดว่าเป็นความจริง<O></O>
ต่อมาอีกไม่ถึงครึ่งเดือน คืนวันนั้นมีคนมาร่วมเจริญกรรมฐานกันมากเต็มสถานที่ เมื่อทุกคนกำลังเจริญกรรมฐานก็ได้ยินเสียงครืดใต้ดิน ได้ยินถนัดมาก เสียงนั้นเลื่อนใกล้เข้ามา พอถึงกลางตึกเสียงก็เงียบ เมื่อเลิกกรรมฐานแล้วต่างคนต่างก็ไปดูสถานที่ที่เริ่มมีเสียงก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ พระท่านถามผู้เขียนว่าเสียงอะไรครับ ก็ไม่กล้าตอบท่าน เพียงแต่ยิ้มเฉย ๆ รุ่งเช้า นายดาบตระกูล เปาริก เธอออกไปดูอีก เห็นดินยุบลงนิดหน่อย แต่เป็นบริเวณกว้าง เธอเอาเหล็กแทงลงไป ปรากฏว่าจมเส้นเหล็กแล้วยังไม่ถึงก้นหลุม<O></O>
ทั้งหมดนี้จัดเป็นอภินิหารของท่านได้ ต่อมาเมื่อสร้างอาคารคือโรงพยาบาลแม่และเด็กแล้ว จึงสร้างรูปท่านตามที่เห็นภาพ ปรากฏว่าอภินิหารรูปของท่านก็คือ คนไข้ที่รักษาโรคมาจากที่อื่นแล้วไม่หายก็รักษาหายได้ ถ้าคนไข้คนไหนไปจุดธูปบูชาท่าน ขณะที่มารักษาคนไข้คนนั้นโรคหายเร็วมาก เป็นที่ยอมรับนับถือจากคนไข้เป็นอันมาก <O></O>
ปั้นรูปท่านมีปาฏิหาริย์<O></O>

เมื่อสร้างอาคารสถานที่แล้วก็คิดอยากจะสร้างรูปท่านไว้เป็นอนุสรณ์ ในฐานะที่ท่านเมตตามาถึงสถานที่นอน แต่ตอนที่จะทำใบหน้าท่านนี่สิ ทำอย่างไรถึงจะบอกช่างได้ถูก อันดับแรกนึกถึงรูปทางร่างกายก่อน นึกไม่ออกว่าจะบอกช่างว่าอย่างไรถูก พอดี คุณประดับวงศ์ นั่งอยู่ด้วย เมื่อบอกว่าท่านเป็นคนร่างเนื้อเต็ม คุณประดับวงศ์ก็บอกว่า หุ่น ร.๖ ใช่ไหม เท่านั้นเอง ก็นึกได้ ก็ให้ช่างปั้นเหมือนร่าง ร.๖ เพราะทรงท่านเหมือนร่าง ร.๖ จริง ๆ <O></O>
ต่อไปก็ด้านหน้า บอกช่างว่าเธออย่าฝืนมือก็แล้วกัน ถ้ามือจะปั้นรูปไหนให้ปั้นไปตามนั้น ต่อมาก็นึกถึงท่านขอให้ท่านช่วยให้ช่างทำให้คล้ายคลึงท่าน เมื่อช่างปั้นรูปหน้าท่านด้วยดินเหนียว เขามาบอกว่าให้ไปดูว่าจะเอาอย่างไร ก็นึกในใจว่า เราก็มองท่านไม่ใคร่ชัด จะเหมือนหรือไม่เหมือนก็ติยาก จึงนึกถึงท่าน ปรากฏว่าเห็นท่านมา<O></O>
ถามท่านว่า “รูปวงหน้าที่เขาปั้นมีตรงไหนที่ควรแก้ไข” ท่านบอกว่า “อย่างอื่นใช้ได้ แต่ต้องแก้ที่ผม เพราะทรงผมนั้นปกติผมเอาไว้ผมทรงดอกกระทุ่ม เวลานี้ช่างปั้นเขาทำดินข้างหูหนามากไป ให้ช่างเขาปาดลงมา” (ถามช่าง ช่างก็ยอมรับจริงตามนั้น)<O></O>
ในที่สุดก็ไปที่รูป ท่านก็ช่วยติ แต่ง จนเป็นที่พอใจของท่านช่างที่ปั้นรูปเป็นดินเหนียวก่อนมีขนาดเล็ก คือ คุณยุพดี จักษุรักษ์ (แอ๊) และช่างที่ปั้นรูปใหญ่ที่ประดิษฐานที่โรงพยาบาลทุกวันนี้ชื่อ นายช่างประเสริฐ แก้วมณี จบ ป.๔<O></O>
เรื่องของท่านก็ควรจบกันไว้เพียงเท่านี้ เพราะจะคุยกันไปก็นานจบ เพราะคุยกันตั้งแต่ ๒๒ นาฬิกาเศษ จนถึง ๐๕.๓๐ น. เรื่องคงมากพอดู ขอจบแต่เพียงเท่านี้<O></O>