หลวงพ่อแผ่เมตตาโปรดสัตว์ที่ภูกระดึง

ทั้งสององค์ก็มีกำลังขึ้นยอดเขาได้ และก็เดินไปอีกประมาณ ๔ กิโลเมตร ตัดทางตรง บอกเขาบอกว่า ถ้าทางตรงนี้จะพบ สระอโนดาต โกหกอีก
ถ้าถามว่า รู้หรือ ก็บอกว่า โกหกเหมือนกัน เดามันส่งเดชไป ก็เป็นความจริงประมาณ ๔ กิโลเมตร ก็เจอะสระอโนดาต สระเล็ก ๆ น้ำเต็มสระ ใสมาก เย็นมาก พวกที่นั่นบอก ที่นี่มีเต่า แกหาเต่า ถามว่า หาทำไมเต่า บอก เต่าที่นี่ไม่เหมือนที่อื่น คอมันเข้ากระดองไม่ได้ มันมีหาง แล้วก็ร้องเหมือนแมว หาไปหามา แกบอกว่า พบเต่าตัวหนึ่ง ตัวเล็ก ๆ จับขึ้นมา แกร้องเหมือนแมว ขึ้นมา ท่าทางแสดงความกลัว ก็ให้เขาวาง เอามือลูบ ๆ เลยบอก พูดดัง ๆ ว่า ผลบุญใดที่ฉันทำแล้ว ตั้งแต่ต้นจนกระทั่งถึงปัจจุบัน ถ้าผลบุญนี้จะพึงมีประโยชน์ความสุขกับฉันเพียงใด ขอเธอจงโมทนา และจงเป็นผู้มีความปลอดภัย มีความอุดมสมบูรณ์ อยู่ตลอดอายุขัยของเธอ ให้เธอมีความสุขตลอดไป
เธอแหงนหน้าดู ร้อง แม้ว ๆๆ เหมือนกับแมว เหมือนกับรู้เรื่อง และพอเดินไปสักประเดี๋ยวหนึ่ง เจ้าเต่าก็เดินตาม ไปไหนมันก็เดินตาม พอจะเดินออกจากที่นั่น มันเดินตาม บอก เต่า ไปไม่ได้ฉันจะไปไกล แกบอกวา จะไปส่ง แกร้อง แม้ว ๆๆ เหมือนแมว ก็เดาเอาว่า แกบอกจะไปส่ง บอก อย่าไปเลย เธอเดินช้า กลับที่เดิมก็แล้วกัน ก็เลยจับไว้ที่เดิม บอก ฉันลานะ อยู่ให้เป็นสุขนะ
หลังจากนั้นก็ค่ำ เป็นวันกลางเดือนสิบสองพอดี เห็นพระจันทร์ใกล้มาก แต่ว่าจีวรเริ่มเปียก น้ำค้างลง ยังไม่รู้ว่าจะนอนที่ไหน ไอ้ความโง่ ก่อนที่ไปไม่ได้ถามเขาว่า เขามันสูงขนาดไหน คิดว่าเป็นเขาธรรมดา ๆ ทีนี้มันสูงตั้ง ๑ กิโลเมตร ต้องเดินอย่างเก่ง คนเก่ง ๆ ต้องถึง ๕ ชั่วโมง พวกเราไป ๕ ชั่วโมงครึ่ง พอเดินไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะไป เสียงเต่าร้อง แม้ว ๆๆ ก็ตีความว่าให้เดินตรงไปทางด้านทิศเหนือ เดาภาษาเต่านะ ความจริงนี่ไมได้รู้นะ เดา เอาสัญญาณที่แกร้อง ก็คิดว่า ให้ไปทางด้านทิศเหนือ จะมีที่พัก
ก็บอก ทุกคนไปตรงทิศเหนือ ทางพระจันทร์ขึ้น เป็นทิศตะวันออก ไปสักครู่หนึ่ง ปรากฏว่า บนนั้นมีต้นหญ้ามันตาย เหมือนกับเดินบนฟูกดินนิ่ม มีกระต่ายตัวหนึ่งสูงประมาณแค่เข่า นั่งอยู่เฉย ๆ พวกพระ พวกชาวบ้าน ก็ล้อมเข้าไป ๆ จนกระทั่งขาติดกัน พอเข้าประชิดตัว ตะปบกระต่ายปั๊บ กระต่ายไม่ได้โดด หายไปในดิน เลยบอก พวกคุณทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ ถ้าทำแบบนี้ จะมีภัย เรามาเที่ยวกัน อย่าคิดทำร้ายคนอื่นเขา ควรจะมีเมตตาจิต
หลังจากนั้นต่อมา ก็ปรากฏว่า เดินไปอีก อาตมาก็เดินล้าหลังสององค์กับสมภารวัดหนองเขียด เดินล้าหลังแล้ว ไม่ไหวแล้ว น้ำค้างก็ตก จีวรก็เปียก คณะกลุ่มใหญ่เดินข้างหน้า ไปถึงก็หยุด ถามว่าทำไมจึงหยุด บอก งูใหญ่ ปรากฏว่า งูใหญ่เอาหางพันต้นไม้ ตัวขนาดเสาได้ หัวส่ายไปส่ายมาก และก็มีหงอน ก็เลยเข้าไปยืนใกล้ ๆ บอก พี่ชาย ขอบคุณนะ มีอะไรผิดไปบ้างก็ขออภัยด้วย เพราะคนพวกนี้เขาไม่รู้เรื่อง อันตรายก็ไม่มีกับกระต่าย เพราะเขาเป็นคนไม่รู้ ต้องขออภัยด้วย เพียงเท่านี้ เขาก็ปล่อยหางจากต้นไม้ เลื้อยหายไป
ที่มา http://praruttanatri.com/v1/special/books/anlen/story21.htm และรูปสระอโนดาตที่ภูกระดึงในปัจจุบัน