ส่งการบ้าน สันถวรรค๑. อินทสมานโคตตชาดก-๕. นกุลชาดก

<center>๒. สันถวรรค
</center><center>๑. อินทสมานโคตตชาดก
</center><center>ว่าด้วยการสมาคมกับสัตบุรุษ
</center> [๑๗๑] บุคคลไม่พึงทำความสนิทสนมกับบุรุษชั่วช้า ท่านผู้เป็นอริยะ รู้ประโยชน์
อยู่ ไม่พึงทำความสนิทสนมกับอนารยชน เพราะอนารยชนนั้น แม้อยู่
ร่วมกันเป็นเวลานาน ก็ย่อมทำบาปกรรม ดุจช้างผู้ทำลายล้างดาบสชื่อ
อินทสมานโคตร ฉะนั้น.
[๑๗๒] บุคคลพึงรู้บุคคลใดว่า ผู้นี้เช่นเดียวกับเรา โดยศีล ปัญญา และสุตะ
พึงทำไมตรีกับบุคคลนั้นนั่นแล เพราะการสมาคมกับสัตบุรุษนำมาซึ่ง
ความสุขแท้.
​

<center>

จบ อินทสมานโคตตชาดกที่ ๑.



<center>๒. สันถวชาดก
</center><center>ว่าด้วยความสนิทสนม
</center> [๑๗๓] สิ่งอื่นที่จะชั่วช้ายิ่งขึ้นไปกว่าความสนิทสนมเป็นไม่มี ความสนิทสนม
กับบุรุษเลวทราม เป็นความชั่วช้า เพราะไฟนี้เราให้อิ่มหนำแล้วด้วย
สัปปิและข้าวปายาส ยังไหม้บรรณศาลาที่เราทำได้ยากให้พินาศ.
[๑๗๔] สิ่งอื่นที่จะประเสริฐยิ่งไปกว่าความสนิทสนมเป็นไม่มี ความสนิทสนม
กับสัตบุรุษ เป็นความประเสริฐ สามามฤคีเลียปากราชสีห์ เสือโคร่ง
และเสือเหลืองได้ ก็เพราะความรักใคร่สนิทสนมกัน.
​

<center>

จบ สันถวชาดกที่ ๒.



<center>๓. สุสีมชาดก
</center><center>ว่าด้วยพระเจ้าสุสีมะ
</center> [๑๗๕] ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงพระนามว่าสุสีมะ ช้างประมาณ ๑๐๐ เชือกเศษนี้
ประดับด้วยข่ายทอง เป็นของพระองค์ พระองค์ทรงระลึกถึงการกระทำ
แห่งพระบิดา และพระอัยยกาของพระองค์อยู่เนืองๆ ตรัสว่า เราจะให้
ช้างเหล่านั้นแก่พราหมณ์เหล่าอื่น ดังนี้ เป็นความจริงหรือ พระเจ้าข้า?
[๑๗๖] ดูกรพ่อมาณพ ช้างประมาณ ๑๐๐ เชือกเศษนี้ประดับด้วยข่ายทอง ซึ่ง
เป็นของเรา เราระลึกถึงการกระทำแห่งพระบิดา และพระอัยยกาอยู่
เนืองๆ พูดว่า เราจะให้ช้างเหล่านั้นแก่พราหมณ์เหล่าอื่น ดังนี้ เป็น
ความจริง.
<center>จบ สุสีมชาดกที่๓.


</center>
<center>๔. คิชฌชาดก
</center><center>ว่าด้วยสายตาแร้ง
</center> [๑๗๗] เออก็ (เขากล่าวกันว่า) แร้งย่อมเห็นซากศพทั้งหลายได้ถึงร้อยโยชน์
เหตุไร ท่านมาถึงข่ายและบ่วงจึงไม่รู้เล่า?
[๑๗๘] ความเสื่อมจะมีในเวลาใด สัตว์ใกล้จะสิ้นชีวิตในเวลาใด ในเวลานั้น
ถึงจะมาใกล้ข่าย และบ่วงก็รู้ไม่ได้ ฯ
​

<center>

จบ คิชฌชาดกที่ ๔.


<center>๕. นกุลชาดก
</center><center>ว่าด้วยอย่าวางใจมิตร
</center> [๑๗๙] ดูกรพังพอน ท่านได้ทำมิตรภาพกับงูผู้เป็นศัตรูแล้ว ไฉนจึงยังนอน
แยกเขี้ยวอยู่อีกเล่า ภัยที่ไหนจะมาถึงแก่ท่านอีก?
[๑๘๐] บุคคลพึงระแวงในศัตรูไว้ แม้ในมิตรก็ไม่ควรวางใจ ภัยเกิดขึ้นแล้ว
จากมิตร ย่อมตัดมูลรากทั้งหลายเสีย.
​

<center>

จบ นกุลชาดกที่ ๕.


​

</center></pre>
</center></pre></center></pre>
</center></pre>

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.978939/[/MUSIC]



ขออนุโมทนาค่ะ..สาธุ..

 

<TABLE cellPadding=6 width=512><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ส่งการบ้าน 6.อุปสาฬหกชาดก-10.กกัณฏกชาดก

<center>๖. อุปสาฬหกชาดก
</center><center>ว่าด้วยคุณธรรมที่ไม่ตายไปจากโลก
</center> [๑๘๑] พราหมณ์ชื่อว่าอุปสาฬหกทั้งหลาย ถูกญาติทั้งหลายเผาเสียในประเทศนี้
ประมาณหมื่นสี่พันชาติแล้ว สถานที่อันใครๆ ไม่เคยตายแล้ว ย่อม
ไม่มีในโลก.
[๑๘๒] สัจจะ ๑ ธรรม ๑ อหิงสา ๑ สัญญมะ ๑ ทมะ ๑ มีอยู่ในบุคคลใด
พระอริยะทั้งหลายย่อมคบหาบุคคลนั้น คุณชาตินี้แลชื่อว่า ไม่ตายในโลก.
​

<center>

จบ อุปสาฬหกชาดกที่ ๖.


<center>๗. สมิทธิชาดก
</center><center>ว่าด้วยการไม่รู้เวลาตาย
</center> [๑๘๓] ดูกรภิกษุ ท่านยังไม่ทันได้บริโภคกามเลย มาเที่ยวภิกษาเสีย ท่าน
จะบริโภคกามเสียก่อนแล้วจึงเที่ยวภิกษาไม่ดีหรือ ดูกรภิกษุ ท่านจง
บริโภคกามเสียก่อนแล้วจึงเที่ยวภิกษาเถิด เวลาบริโภคกามอย่าล่วงเลย
ท่านไปเสียเลย.
[๑๘๔] เรารู้เวลาตายไม่ได้โดยแท้ เวลาตายยังปกปิดอยู่ หาปรากฏไม่ เพราะ
เหตุนั้น เราจึงไม่บริโภคกามแล้วเที่ยวภิกษา เวลากระทำสมณธรรมอย่าล่วงเลยเราไปเสีย.
</pre>​

<center>

จบ สมิทธิชาดกที่ ๗.


<center>๘. สกุณัคฆิชาดก
</center><center>ว่าด้วยเหยี่ยวนกเขา
</center> [๑๘๕] เหยี่ยวนกเขาบินโผลงด้วยกำลัง หมายใจว่า จะเฉี่ยวเอานกมูลไถ ซึ่ง
จับอยู่ที่ชายดงเพื่อหาเหยื่อ โดยฉับพลัน เพราะเหตุนั้น จึงถึงความตาย.
[๑๘๖] เรานั้น เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยอุบาย ยินดีแล้วในโคจรอันเนื่องมาแต่บิดา
เห็นอยู่ซึ่งประโยชน์ของตน จึงหลีกพ้นไปจากศัตรู ย่อมเบิกบานใจ.
<center>จบ สกุณัคฆิชาดกที่ ๘.
</center></pre>
<center>๙. อรกชาดก
</center><center>ว่าด้วยการแผ่เมตตา
</center> [๑๘๗] ผู้ใดแล ย่อมอนุเคราะห์สัตว์โลกทั้งปวง ด้วยจิตเมตตาหาประมาณ
มิได้ ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำ และเบื้องขวาง โดยประการทั้งปวง.
[๑๘๘] จิตเกื้อกูลหาประมาณมิได้ เป็นจิตบริบูรณ์อัน ผู้นั้นอบรมดีแล้ว
กรรมใด ที่เขาทำแล้วพอประมาณ กรรมนั้น จักไม่เหลืออยู่ในจิตนั้น.
​

<center>

จบ อรกชาดกที่ ๙.



<center>๑๐. กกัณฏกชาดก
</center><center>ว่าด้วยกิ้งก่าได้ทรัพย์
</center> [๑๘๙] กิ้งก่าบนปลายเสาระเนียดนี้ ย่อมไม่อ่อนน้อมเหมือนเมื่อวันก่อน ดูกร
มโหสถ ท่านจงรู้ว่า กิ้งก่ากระด้างเพราะเหตุไร?
[๑๙๐] กิ้งก่ามันได้ทรัพย์กึ่งมาสกซึ่งมันไม่เคยได้ จึงได้ดูหมิ่นพระเจ้าวิเทหราช
ผู้ครองเมืองมิถิลา.
<center>จบ กกัณฏกชาดกที่ ๑๐.
</center><center>จบ สันถวรรคที่ ๒.
</center></pre>​

</center></pre>
</center></pre>
</center></pre>

 

<TABLE cellPadding=6 width=500><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>



[*MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.983763/[/MUSIC]

 

ส่งการบ้านกัลยาณธรรมวรรค

<center>๓. กัลยาณธรรมวรรค
</center><center>๑. กัลยาณธรรมชาดก
</center><center>ผู้มีกัลยาณธรรม
</center> [๑๙๑] ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งชน กาลใด บุคคลได้ธรรมสมยาในโลกว่า
ผู้มีกัลยาณธรรม กาลนั้น นรชนผู้มีปัญญา ไม่พึงทำตนให้เสื่อมจาก
สมยานั้นเสีย สัตบุรุษทั้งหลายย่อมถือไว้ซึ่งธุระด้วยหิริและโอตตัปปะ.
[๑๙๒] ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งชน สมยาว่า ผู้มีกัลยาณธรรมในโลกนี้
มาถึงข้าพระพุทธเจ้าแล้วในวันนี้ ข้าพระพุทธเจ้าพิจารณาเห็นสมยาอัน
นั้น จึงได้บวชเสียในคราวนี้ ความพอใจในการบริโภคกามในโลกนี้
มิได้มีแก่ข้าพระพุทธเจ้าเลย.
<center>จบ กัลยาณธรรมชาดกที่ ๑.


<center>๒. ทัททรชาดก
</center><center>ราชสีห์กับสุนัขจิ้งจอก
</center> [๑๙๓] ข้าแต่คุณพ่อผู้ครอบงำมฤคชาติทั้งหลาย ใครหนอมีเสียงใหญ่โตจริง
ย่อมทำทัททรบรรพตให้บันลือสนั่นยิ่งนัก ราชสีห์ทั้งหลาย ย่อมไม่อาจ
บันลือโต้ตอบมันได้ นั่นเรียกว่า สัตว์อะไร?
[๑๙๔] ลูกเอ๋ย นั่นคือสุนัขจิ้งจอก เป็นสัตว์เลวทรามต่ำช้ากว่ามฤคชาติทั้งหลาย
มันหอนอยู่ ราชสีห์ทั้งหลายรังเกียจชาติของมัน จึงได้พากันนิ่งเฉยเสีย.
<center>จบ ทัททรชาดกที่ ๒.

<center>๓. มักกฏชาดก
</center><center>ว่าด้วยลิง
</center> [๑๙๕] คุณพ่อครับ มาณพนั่นมายืนพิงต้นตาลอยู่ อนึ่ง เรือนของเรานี้ก็มีอยู่
ถ้ากระไร เราจะให้เรือนแก่มาณพนั้น.
[๑๙๖] ลูกเอ๋ย เจ้าอย่าเรียกมันมาเลย มันเข้ามาแล้ว จะพึงประทุษร้ายเรือน
ของเรา หน้าของพราหมณ์ผู้มีศีลบริสุทธิ์ หาเป็นเช่นนี้ไม่.
<center>จบ มักกฏชาดกที่ ๓.

<center>๔. ทุพภิยมักกฏชาดก
</center><center>ว่าด้วยการคบคนชั่ว
</center> [๑๙๗] เราได้ให้น้ำเป็นอันมากแก่เจ้า ผู้ถูกความร้อนแผดเผา หิวกระหายอยู่
บัดนี้ เจ้าได้ดื่มน้ำแล้ว ยังหลอกล้อเปล่งเสียงว่า กิกิ อยู่ได้ การคบหา
กับคนชั่ว ไม่ประเสริฐเลย.
[๑๙๘] ท่านได้ยิน หรือได้เห็นมาบ้างหรือว่า ลิงตัวไหนชื่อว่า เป็นสัตว์มีศีล
เราจะถ่ายอุจจาระรดศีรษะท่านเดี๋ยวนี้แล้วจึงจะไป นี่เป็นธรรมดาของ
พวกเรา.
<center>จบ ทุพภิยมักกฏชาดกที่ ๔.

<center>๕. อาทิจจุปัฏฐานชาดก
</center><center>ว่าด้วยลิงไหว้พระอาทิตย์
</center> [๑๙๙] ได้ยินว่า ในบรรดาสัตว์ทั้งปวง สัตว์ผู้ตั้งมั่นอยู่ในศีลมีอยู่ ท่านจง
ดูลิงผู้ลามก ยืนไหว้พระอาทิตย์อยู่เถิด.
[๒๐๐] ท่านทั้งหลาย ไม่รู้จักปกติของมัน เพราะเหตุไม่รู้จึงได้พากันสรรเสริญ
ลิงตัวนี้มันเผาโรงไฟเสีย และทุบต่อยคณโฑน้ำเสียสองใบ.
<center>จบ อาทิจจุปัฏฐานชาดกที่ ๕.
</center></pre>
</center></pre>
</center></pre>


</center></pre>


</center></pre>
​

 

ส่งการบ้านกัลยาณธรรมวรรค27-176 - 180

<center>๖. กฬายมุฏฐิชาดก
</center><center>ว่าด้วยโลภมาก
</center> [๒๐๑ ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งชน ลิงผู้เที่ยวหาอาหารตามกิ่งไม้นี้ โง่
เขลายิ่งนัก ปัญญาของมันก็ไม่มี มันสาดถั่วทั้งกำเสียหมดสิ้น แล้ว
เที่ยวค้นหาถั่วเมล็ดเดียวที่ตกลงยังพื้นดิน.
[๒๐๒] ข้าแต่พระราชา พวกเราก็ดี ชนเหล่าอื่นที่โลภจัดก็ดี จะต้องละทิ้ง
ของมากเพราะของน้อย เปรียบเหมือนวานรเสื่อมจากถั่วทั้งหมด เพราะ
ถั่วเมล็ดเดียว ฉะนั้น.
</pre><center>๗. ตินทุกชาดก </center><center>ว่าด้วยอุบาย </center> [๒๐๓] มนุษย์ทั้งหลายมีมือถือแล่งธนู ถือดาบอันคมแล้ว พากันมาแวดล้อม พวกเราไว้โดยรอบ ด้วยอุบายอย่างไร พวกเราจึงจะรอดพ้นไปได้. [๒๐๔] ประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง จะพึงเกิดมีแก่มนุษย์ทั้งหลายผู้มีกิจมาก เป็นแน่ ยังมีเวลาพอที่จะเก็บเอาผลไม้มากินได้ ท่านทั้งหลาย จง พากันกินผลมะพลับเถิด. <center>จบ ตินทุกชาดกที่ ๗. </center>

</pre><center>๘. กัจฉปชาดก </center><center>ว่าด้วยเต่า </center> [๒๐๕] เราเกิดที่นี่ เติบโตที่นี่ เพราะเหตุนี้ เราจึงได้อาศัยอยู่ที่เปือกตม เปือกตมกลับทับถมเราให้ทุรพล ดูกรท่านภัคควะ เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้าจะขอกล่าวกะท่าน ขอท่านจงฟังคำของข้าพเจ้าเถิด. [๒๐๖] บุคคลได้รับความสุขในที่ใด จะเป็นในบ้าน หรือในป่าก็ตาม ที่นั้นเป็น ที่เกิด เป็นที่เติบโตของบุรุษผู้รู้จักเหตุผล บุคคลพึงเป็นอยู่ได้ในที่ใด ก็พึงไปที่นั้น ไม่พึงให้ที่อยู่ฆ่าตนเสีย. <center>จบ กัจฉปชาดกที่ ๘.

<center>๙. สตธรรมชาดก
</center><center>ว่าด้วยสตธรรมมาณพ
</center> [๒๐๗] อาหารที่เราบริโภค น้อยด้วย เป็นเดนด้วย อนึ่ง เขาให้แก่เราโดย
ยากเย็นเต็มที เราเป็นชาติพราหมณ์บริสุทธิ์ เพราะเหตุนั้น อาหารที่
เราบริโภคเข้าไปแล้วจึงกลับออกมาอีก.
[๒๐๘] ภิกษุใด ละทิ้งธรรมเสีย หาเลี้ยงชีพโดยไม่ชอบธรรม ภิกษุนั้น ก็ย่อม
ไม่เพลินด้วยลาภ แม้ที่ได้มาแล้ว เปรียบเหมือนสตธรรมมาณพ ฉะนั้น.
<center>จบ สตธรรมชาดกที่ ๙.


<center>๑๐. ทุทททชาดก
</center><center>ว่าด้วยคติของคนดีคนชั่ว
</center> [๒๐๙] เมื่อสัตบุรุษทั้งหลาย ให้สิ่งของที่ให้ยาก ทำกรรมที่ทำได้ยาก อสัตบุรุษ
ทั้งหลาย ย่อมทำตามไม่ได้ ธรรมของสัตบุรุษรู้ได้ยาก.
[๒๑๐] เพราะเหตุนั้น คติจากโลกนี้ของสัตบุรุษและอสัตบุรุษจึงต่างกัน
อสัตบุรุษย่อมไปสู่นรก สัตบุรุษย่อมมีสวรรค์เป็นที่ไป ณ เบื้องหน้า.
<center>จบ ทุทททชาดกที่ ๑๐.
</center><center>จบ กัลยาณธรรมวรรคที่ ๓.
</center></pre>
</center></pre>
</center>

</pre>

 

[*MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.984170/[/MUSIC]

 

[*MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.984127/[/MUSIC]


อนุโมทนาจ๊ะพี่วี

 

อสทิสวรรค...

<center>๔. อสทิสวรรค
</center><center>๑. อสทิสชาดก
</center><center>ว่าด้วยอสทิสกุมาร
</center> [๒๑๑] เจ้าชายพระนามว่าอสทิสกุมาร เป็นนักธนู มีกำลังมาก ยิงธนูให้ไป
ตกในที่ไกลๆ ได้ ยิงไม่ค่อยพลาด สามารถทำลายของกองใหญ่ๆ ได้.
[๒๑๒] พระองค์ทรงทำการรบให้ข้าศึกทั้งปวงหนีไป แต่มิได้เบียดเบียนใครๆ
เลย ทรงทำพระกนิฏฐภาดาให้มีความสวัสดีแล้ว ก็เข้าถึงความสำรวม.
<center>จบ อสทิสชาดกที่ ๑.

<center>๒. สังคามาวจรชาดก
</center><center>ว่าด้วยช้างเข้าสงคราม
</center> [๒๑๓] ดูกรกุญชร ท่านปรากฏว่า เป็นผู้เคยเข้าสู่สงคราม มีความแกล้วกล้า
มีกำลังมาก เข้ามาใกล้เขื่อนประตูแล้ว เหตุไรจึงถอยกลับเสียเล่า?
[๒๑๔] ดูกรกุญชร ท่านจงหักล้างลิ่มกลอน ถอนเสาระเนียด และทำลาย
เขื่อนทั้งหลายแล้ว เข้าประตูให้ได้โดยเร็วเถิด.
<center>จบ สังคามาวจรชาดกที่ ๒.

<center>๓. วาโลทกชาดก
</center><center>ว่าด้วยน้ำหาง
</center> [๒๑๕] (พระราชาตรัสถามว่า) ความเมาย่อมเกิดแก่ลาทั้งหลาย เพราะดื่มกิน
น้ำหาง มีรสน้อย เป็นน้ำเลว แต่ความเมาย่อมไม่เกิดแก่ม้าสินธพ
เพราะดื่มกินน้ำมีรสอร่อย ประณีต.
[๒๑๖] (พระโพธิสัตว์กราบทูลว่า) ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งชน สัตว์ผู้มี
ชาติอันเลวทราม ดื่มกินน้ำมีรสน้อย อันรสนั้นถูกต้องแล้ว ย่อมเมา
ส่วนสัตว์ผู้มีปกติทำธุระให้สำเร็จได้ เกิดในตระกูลสูง ดื่มกินรสอันเลิศ
แล้ว ก็ไม่เมา.
<center>จบ วาโลทกชาดกที่ ๓.

<center>๔. คิริทัตตชาดก
</center><center>ว่าด้วยการเอาอย่าง
</center> [๒๑๗] (พระโพธิสัตว์กราบทูลพระราชาว่า) ม้าชื่อปัณฑวะของพระเจ้าสามะ
ถูกนายควาญม้าชื่อคิริทัตต์ประทุษร้าย จึงละปกติเดิมของตน ศึกษา
เอาอย่างนายควาญม้านั่นเอง.
[๒๑๘] ถ้าบุรุษผู้บริบูรณ์ด้วยอาการอันงดงาม สมควรแก่ม้านั้น ตบแต่งร่าง
กายงดงาม จับจูงม้านั้นที่บังเหียนพาเวียนไปรอบๆ สนามม้าไซร้ ไม่ช้า
เท่าไร ม้านี้ก็จะละความเป็นกระจอกเสีย ศึกษาเอาอย่างบุรุษนั้นเทียว.
<center>จบ คิริทัตตชาดกที่ ๔.

<center>๕. อนภิรติชาดก
</center><center>ว่าด้วยจิตขุ่นมัว-ไม่ขุ่นมัว
</center> [๒๑๙] เมื่อน้ำขุ่นมัว ไม่ใส บุคคลย่อมไม่แลเห็นหอยกาบ หอยโข่ง กรวด
ทราย และฝูงปลา ฉันใด เมื่อจิตขุ่นมัว บุคคลก็ย่อมไม่เห็นประโยชน์
ตน และประโยชน์ผู้อื่น ฉันนั้น.
[๒๒๐] เมื่อน้ำไม่ขุ่นมัว ใสบริสุทธิ์ บุคคลย่อมแลเห็นหอยกาบ หอยโข่ง
กรวด ทราย และฝูงปลา ฉันใด เมื่อจิตไม่ขุ่นมัว บุคคลก็ย่อมเห็น
ประโยชน์ตน และประโยชน์ผู้อื่น ฉันนั้น.
<center>จบ อนภิรติชาดกที่ ๕.

:VO
</center></pre>
</center></pre>
</center></pre>
</center></pre>
</center></pre>

 

อสทิสวรรค๖-๑๐

<center>๖. ทธิวาหนชาดก
</center><center>ว่าด้วยพระเจ้าทธิวาหนะ
</center> [๒๒๑] (พระเจ้าทธิวาหนะตรัสถามว่า) แต่ก่อนมา มะม่วงต้นนี้บริบูรณ์ด้วยสี
กลิ่น และรส ได้รับการบำรุงอยู่เช่นเดิม เหตุไรจึงมีผลขื่นขมไปเล่า?
[๒๒๒] (พระโพธิสัตว์ทูลว่า) ข้าแต่พระเจ้าทธิวาหนะ มะม่วงของพระองค์
มีต้นสะเดาแวดล้อมอยู่ รากต่อรากเกี่ยวพันกัน กิ่งต่อกิ่งเกี่ยวประสาน
กัน เหตุที่อยู่ร่วมกันกับต้นสะเดาที่มีรสขม มะม่วงจึงมีผลขมไปด้วย.
<center>จบ ทธิวาหนชาดกที่ ๖.

<center>๗. จตุมัฏฐชาดก
</center><center>ผู้เลวทราม ๔ อย่าง
</center> [๒๒๓] ท่านทั้งสองพากันขึ้นไปบนค่าคบไม้อันสูง อยู่ในที่ลับแล้วปรึกษากัน
เชิญท่านลงมาปรึกษากันในที่ต่ำเถิด พระยาเนื้อจักได้ฟังบ้าง.
[๒๒๔] สุบรรณกับสุบรรณเขาปรึกษากัน เทวดากับเทวดาเขาพูดกันในเรื่องนี้
จะมีประโยชน์อะไรแก่สุนัขจิ้งจอกเลวทราม ๔ อย่าง (สรีระ ๑ ชาติ ๑
เสียง ๑ คุณ ๑) เล่า แน่ะสุนัขจิ้งจอกตัวชาติชั่ว เจ้าจงเข้าไปสู่
ปล่องเถิด.
<center>จบ จตุมัฏฐชาดกที่ ๗.
</center>
<center>๘. สีหโกตถุกชาดก
</center><center>ตัวเหมือนราชสีห์แต่เสียงไม่เหมือน
</center> [๒๒๕] ราชสีห์ตัวนั้น นิ้วก็นิ้วราชสีห์ เล็บก็เล็บราชสีห์ ยืนก็ยืนด้วยเท้าราชสีห์
มีอยู่ตัวเดียวในหมู่ราชสีห์ ย่อมบันลือด้วยเสียงอีกอย่างหนึ่ง.
[๒๒๖] ดูกรเจ้าเป็นบุตรแห่งราชสีห์ เจ้าอย่าบันลือเสียงอีกเลย จงมีเสียง
เบาๆ อยู่ในป่า เขาทั้งหลายพึงรู้จักเจ้าด้วยเสียงนั่นแหละ เพราะเสียง
ของเจ้า ไม่เหมือนกับเสียงราชสีห์ผู้เป็นบิดา.
<center>จบ สีหโกตถุกชาดกที่ ๘.

<center>๙. สีหจัมมชาดก
</center><center>ลาปลอมเป็นราชสีห์
</center> [๒๒๗] นี่ไม่ใช่เสียงบันลือของราชสีห์ ไม่ใช่เสียงบันลือของเสือโคร่ง ไม่
ใช่เสียงบันลือของเสือเหลือง ลาผู้ลามกคลุมตัวด้วยหนังราชสีห์บัน
ลือเสียง.
[๒๒๘] ลาเอาหนังราชสีห์คลุมตัว เที่ยวกินข้าวกล้านานมาแล้ว ร้องให้เขารู้
ว่า เป็นตัวลา ได้ประทุษร้ายตนเองแล้ว.
<center>จบ สีหจัมมชาดกที่ ๙.

<center>๑๐. สีลานิสังสชาดก
</center><center>ว่าด้วยอานิสงส์ศีล
</center> [๒๒๙] จงดูผลของศรัทธา ศีล และจาคะ นี้เถิด พระยานาคนิรมิตเพศเป็น
เรือ พาอุบาสกผู้มีศรัทธาไป.
[๒๓๐] บุคคลพึงสมาคมกับสัตบุรุษทั้งหลายเถิด พึงทำความสนิทสนมกับ
สัตบุรุษทั้งหลายเถิด ด้วยว่าช่างกัลบกถึงความสวัสดีได้ ก็เพราะการ
อยู่ร่วมกับสัตบุรุษทั้งหลาย.
<center>จบ สีลานิสังสชาดกที่ ๑๐.
</center><center>จบ อสทิสวรรคที่ ๔.

</center>
</center>
</center></center>

 

[*MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.984741/[/MUSIC]

 

<TABLE cellPadding=6 width=556><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
[*MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.984771/[/MUSIC]

 

รุหกวรรค27-191 - 195

<center>๕. รุหกวรรค
</center><center>๑. รุหกชาดก
</center> [๒๓๑] ดูกรพ่อรุหกะ สายธนูถึงขาดแล้วก็ยังต่อกันได้อีก ท่านจงคืนดีกันเสีย
กับภรรยาเก่าเถิด อย่าลุอำนาจแก่ความโกรธเลย.
[๒๓๒] เมื่อป่านยังมีอยู่ ช่างทำก็ยังมีอยู่ ข้าพระบาทจักกระทำสายอื่นใหม่ พอ
กันทีสำหรับสายเก่า.
<center>จบ รุหกชาดกที่ ๑.

<center>๒. สิริกาฬกัณณิชาดก
</center><center>ว่าด้วยสิริกับกาฬกรรณี
</center> [๒๓๓] หญิงที่มีรูปงาม ทั้งมีศีลาจารวัตร บุรุษไม่พึงปรารถนาหญิงนั้น ท่านเชื่อ
ไหม มโหสถ?
[๒๓๔] ข้าแต่มหาราชะ ข้าพระบาทเชื่อ บุรุษคงเป็นคนต่ำต้อย สิริกับกาฬกรรณี
ย่อมไม่สมกันเลยไม่ว่าในกาลไหนๆ.
<center>จบ สิริกาฬกัณณิชาดกที่ ๒.

<center>๓. จุลลปทุมชาดก
</center><center>ว่าด้วยการลงโทษหญิงชายทำชู้กัน
</center> [๒๓๕] หญิงคนนี้แหละ คือหญิงคนนั้น ถึงเราก็คือบุรุษคนนั้น ไม่ใช่คนอื่น
บุรุษคนนี้แหละที่หญิงคนนี้อ้างว่า เป็นผัวของเรามาตั้งแต่เป็นเด็ก ก็คือ
บุรุษที่ถูกตัดมือ หาใช่คนอื่นไม่ ขึ้นชื่อว่า หญิงทั้งหลายควรฆ่าเสียให้
หมดเลย ความสัตย์ไม่มีในหญิงทั้งหลาย.
[๒๓๖] ท่านทั้งหลายจงฆ่าบุรุษผู้ชั่วช้าลามกราวกับซากผี มักทำชู้กับภรรยาผู้อื่น
คนนี้ เสียด้วยสาก จงตัดหู ตัดจมูก ของหญิงผู้ทำร้ายผัวชั่วช้าลามกคนนี้
เสียทั้งเป็นๆ เถิด.
<center>จบ จุลลปทุมชาดกที่ ๓.

<center>๔. มณิโจรชาดก
</center><center>ว่าด้วยพระเจ้าอธรรมิกราช
</center> [๒๓๗] เทวดาทั้งหลาย (ผู้ดูแลรักษาชนผู้มีศีลและคอยกีดกันคนชั่ว) ย่อมไม่มี
อยู่ในโลกเป็นแน่ หรือเมื่อกิจเห็นปานนี้เกิดขึ้น ย่อมพากันไปค้างแรม
เสียเป็นแน่ อนึ่ง สมณพราหมณ์ทั้งหลายอันเขาสมมติว่า เป็นผู้รักษา
โลก ไม่มีอยู่ในโลกนี้เป็นแน่ เมื่อชนทุศีลทั้งหลายกระทำกรรมอันสาหัส
บุคคลผู้ห้ามปรามไม่มีอยู่เป็นแน่?
[๒๓๘] ในรัชสมัยของพระเจ้าอธรรมิกราช ฝนย่อมตกในเวลาอันไม่ควรจะตก
ในเวลาที่ควรจะตกก็ไม่ตก พระราชาผู้ไม่ตั้งอยู่ในธรรม ย่อมจุติจาก
ฐานะคือสวรรค์ พระราชาผู้ไม่ตั้งอยู่ในธรรมนั้น ใช่ว่าจะได้รับความ
ยากเข็ญด้วยเหตุมีประมาณเท่านั้นก็ไม่.
<center>จบ มณิโจรชาดกที่ ๔.
</center>
<center>๕. ปัพพตูปัตถรชาดก
</center><center>ว่าด้วยสระที่เชิงเขาลาด
</center> [๒๓๙] สระโบกขรณีอันเกษม เกิดอยู่ที่เชิงเขาลาด น่ารื่นรมย์ สุนัขจิ้งจอกรู้ว่า
สระนั้นอันราชสีห์รักษาอยู่ กล้าลงไปดื่มน้ำได้.
[๒๔๐] ข้าแต่มหาราชะ ถ้าสัตว์ทั้งหลายที่มีเท้า ย่อมพากันดื่มน้ำในแม่น้ำใหญ่
ไซร้ แม่น้ำจะกลายเป็นไม่ใช่แม่น้ำเพราะเหตุนั้นก็หาไม่ ถ้าบุคคลทั้ง
สองนั้น เป็นที่รักของพระองค์ไซร้ พระองค์ก็ทรงงดโทษเสีย.
<center>จบ ปัพพตูปัตถรชาดกที่ ๕.


</center></center>
</center>
</center>

 

รุหกวรรค27-196-200

<center>๖. วลาหกัสสชาดก
</center><center>ว่าด้วยความสวัสดี
</center> [๒๔๑] นรชนเหล่าใด ไม่ทำตามโอวาทอันพระพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว นรชน
เหล่านั้นจักต้องถึงความพินาศ เปรียบเหมือนพ่อค้าทั้งหลายถูกนางผีเสื้อ
หลอกลวงให้อยู่ในอำนาจ ฉะนั้น.
[๒๔๒] นรชนเหล่าใด ทำตามโอวาทอันพระพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว นรชน
เหล่านั้น จักถึงฝั่งสวัสดี ดุจพ่อค้าทั้งหลายทำตามถ้อยคำอันม้าวลาหก
กล่าวแล้ว ฉะนั้น.
<center>จบ วลาหกัสสชาดกที่ ๖.

<center>๗. มิตตามิตตชาดก
</center><center>อาการของผู้เป็นมิตรและมิใช่มิตร
</center> [๒๔๓] ศัตรูเห็นเข้าแล้วไม่ยิ้มแย้ม ไม่แสดงความยินดีตอบ สบตากันแล้ว
เบือนหน้าหนี ไม่แลดู ประพฤติตรงกันข้ามเสมอ.
[๒๔๔] อาการเหล่านี้ มีปรากฏอยู่ในศัตรู เป็นเครื่องให้บัณฑิตเห็น และได้ฟัง
แล้ว พึงรู้ได้ว่า เป็นศัตรู.
<center>จบ มิตตามิตตชาดกที่ ๗.

<center>๘. ราธชาดก
</center><center>ว่าด้วยเรื่องจริงเก่าไม่ดีไม่ควรพูด
</center> [๒๔๕] ลูกรัก พ่อกลับมาจากที่ค้างแรม กลับมาเดี๋ยวนี้เอง ไม่นานเท่าไรนัก
แม่ของเจ้าไม่ไปคบหาบุรุษอื่นดอกหรือ?
[๒๔๖] ธรรมดาบัณฑิต ไม่พูดวาจาที่ประกอบด้วยความจริง แต่ไม่ดี ขืนพูดไปจะ
ต้องนอนอยู่ ดุจนกแขกเต้าชื่อว่าโปฏฐปาทะถูกเผานอนจมอยู่ในเตาไฟ
ฉะนั้น.
<center>จบ ราธชาดกที่ ๘.
</center>
<center>๙. คหปติชาดก
</center><center>ว่าด้วยการทวงในเวลายังไม่ถึงกำหนด
</center> [๒๔๗] กรรมทั้งสองไม่ควรแก่เรา เราไม่ชอบใจ ก็หญิงคนนี้ลงไปในฉางข้าว
แล้วพูดว่า เรายังใช้หนี้ให้ไม่ได้.
[๒๔๘] ดูกรนายบ้าน เพราะเหตุนั้น เราจึงพูดกะท่าน ท่านมาทวงค่าเนื้อวัวแก่
ซูบผอม ซึ่งเราได้ทำสัญญาผลัดไว้ถึงสองเดือน ในคราวเมื่อชีวิตของ
เราน้อย ลำบากยากเข็ญ ในกาลยังไม่ทันถึงกำหนดสัญญา กรรมทั้งสอง
นั้น ไม่ถูกใจเราเสียเลย.
<center>จบ คหปติชาดกที่ ๙.

<center>๑๐. สาธุสีลชาดก
</center><center>ว่าด้วยเลือกเอาผู้มีศีล
</center> [๒๔๙] เราขอถามท่านพราหมณ์ว่า ๑. คนมีรูปงาม ๒. คนอายุมาก ๓. คน
มีชาติสูง ๔. คนมีศีลดี ๔ คนนั้น ท่านจะเลือกเอาคนไหน?
[๒๕๐] ประโยชน์ในร่างกายก็มีอยู่ ข้าพเจ้าขอทำความนอบน้อมแก่ท่านผู้เจริญวัย
ประโยชน์ในบุรุษผู้มีชีวิตดีก็มีอยู่ ศีลแล พวกเราชอบใจ.
<center>จบ สาธุสีลชาดกที่ ๑๐.
</center><center>จบ รุหกวรรคที่ ๕.


</center>
</center></center>
</center>

 

นตังทัฬหวรรค27-201-205

<center>๖. นตังทัฬหวรรค
</center><center>๑. พันธนาคารชาดก
</center><center>ว่าด้วยเครื่องผูก
</center> [๒๕๑] เครื่องผูกอันใด ที่ทำด้วยเหล็กก็ดี ทำด้วยไม้ก็ดี ทำด้วยหญ้าปล้องก็ดี
นักปราชญ์ไม่กล่าวเครื่องผูกนั้นว่า เป็นเครื่องผูกอันมั่นคง ความกำหนัด
ยินดีในแก้วมณีและกุณฑลก็ดี ความห่วงใยในบุตรและภรรยาก็ดี.
[๒๕๒] นักปราชญ์กล่าวเครื่องผูกนั้นว่า เป็นเครื่องผูกอันมั่นคง ทำให้สัตว์ตกต่ำ
หย่อน แก้ได้ยาก แม้เครื่องผูกนั้น นักปราชญ์ก็ตัดได้ ไม่มีความห่วงใย
ละกามสุข หลีกออกไปได้.
<center>จบ พันธนาคารชาดกที่ ๑.

<center>๒. เกฬิสีลชาดก
</center><center>ว่าด้วยปัญญาสำคัญกว่าร่างกาย
</center> [๒๕๓] หงส์ก็ดี นกกระเรียนก็ดี นกยูงก็ดี ช้างก็ดี ฟานก็ดี ย่อมกลัวราชสีห์
ทั้งนั้น จะถือเอาร่างกายเป็นประมาณไม่ได้ ฉันใด.
[๒๕๔] ในหมู่มนุษย์ ก็ฉันนั้น ถ้าแม้เด็กมีปัญญา ก็เป็นผู้ใหญ่ได้ คนโง่ถึง
ร่างกายจะใหญ่โต ก็เป็นผู้ใหญ่ไม่ได้.
<center>จบ เกฬิสีลชาดกที่ ๒.

<center>๓. ขันธปริตตชาดก
</center><center>ว่าด้วยพระปริตต์ป้องกันสัตว์ร้ายต่างๆ
</center> [๒๕๕] ขอไมตรีจิตของเราจงมีกับตระกูลพระยางูชื่อว่า วิรูปักขะ ขอไมตรีจิต
ของเราจงมีกับตระกูลพระยางูชื่อว่า เอราปถะ ขอไมตรีจิตของเราจงมี
กับตระกูลพระยางูชื่อว่า ฉัพยาปุตตะ (และ) ขอไมตรีจิตของเราจงมีกับ
ตระกูลพระยางูชื่อว่า กัณหาโคตมกะ ขอไมตรีจิตของเราจงมีกับสัตว์
ที่ไม่มีเท้า สัตว์ที่มี ๒ เท้า สัตว์ที่มี ๔ เท้า สัตว์ที่มีเท้ามากขอสัตว์ที่
ไม่มีเท้า สัตว์ที่มี ๒ เท้า สัตว์ที่มี ๔ เท้า สัตว์ที่มีเท้ามากอย่าได้
เบียดเบียนเราเลย ขอสัตว์ผู้ข้องอยู่ สัตว์ที่มีลมปราณ สัตว์ผู้เกิดแล้ว
หมดทั้งสิ้นด้วยกัน จงประสบพบแต่ความเจริญทั่วกัน ความทุกข์
อันชั่วช้า อย่าได้มาถึงสัตว์ผู้ใดผู้หนึ่งเลย.
[๒๕๖] พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีพระคุณหาประมาณมิได้ บรรดาสัตว์
เลื้อยคลาน คือ งู แมลงป่อง ตะขาบ แมลงมุม ตุ๊กแก และหนู
เป็นสัตว์ประมาณได้ เราได้ทำการรักษาตัวแล้ว ป้องกันตัวแล้ว ขอ
สัตว์ทั้งหลายจงพากันหลีกไป ข้าพเจ้านั่นขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระ-
ภาค ขอนอบน้อมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๗ พระองค์.
<center>จบ ขันธปริตตชาดกที่ ๓.
</center>
<center>๔. วีรกชาดก
</center><center>ว่าด้วยโทษการเอาอย่างผู้อื่น
</center> [๒๕๗] ข้าแต่ท่านวีรกะ ท่านเห็นนกที่ร้องเสียงเพราะ มีสีเสมอด้วยสร้อยคอ
แห่งนกยูง ตัวเป็นผัวของฉันชื่อว่า สวิฏฐกะบ้างไหม?
[๒๕๘] นกสวิฏฐกะ เมื่อทำตามภรรยาของปักษีตัวผู้เที่ยวไปได้ทั้งทางน้ำ และ
ทางบก บริโภคปลาสดเป็นนิจนั้น ถูกสาหร่ายพันคอตายเสียแล้ว.
<center>จบ วีรกชาดกที่ ๔.

<center>๕. คังเคยยชาดก
</center><center>ว่าด้วยผู้ชอบโอ้อวด
</center> [๒๕๙] ปลาชื่อคังเคยยะก็งาม และปลาชื่อยมุนาก็งาม แต่สัตว์ ๔ เท้า มีปริ-
มณฑลเพียงดังต้นไทร มีคอยาวหน่อยหนึ่ง ตัวนี้ ย่อมรุ่งเรืองยิ่งกว่า
ใครทั้งหมด.
[๒๖๐] ท่านไม่บอกเหตุที่เราถาม เราถามอย่างหนึ่ง ท่านบอกเสียอย่างหนึ่ง คน
สรรเสริญตนเองนี้ ไม่ชอบใจเราเลย.
<center>จบ คังเคยยชาดกที่ ๕.
</center>
</center></center>
</center>

 

นตังทัฬหวรรค27-206-210

<center>๖. กุรุงคมิคชาดก
</center><center>ว่าด้วยการร่วมมือกัน
</center> [๒๖๑] ดูกรเต่า เราขอเตือน ท่านจงกัดบ่วงอันมีเกลียวแข็งด้วยฟัน เราจัก
ทำอุบายไม่ให้นายพรานมาถึงเร็วได้.
[๒๖๒] เต่าก็ลงน้ำไป กวางก็เข้าป่าไป นกสตปัตตะไปถึงต้นไม้แล้ว ก็พาลูกๆ
ไปอยู่ในที่ห่างไกล.
<center>จบ กุรุงคมิคชาดกที่ ๖.

<center>๗. อัสสกชาดก
</center><center>ไม่รู้ของจริงเพราะมีสิ่งใหม่ๆ ปิดไว้
</center> [๒๖๓] ประเทศนี้ เราผู้มีความจงรัก ได้เที่ยวเล่นอยู่กับพระเจ้าอัสสกะ ผู้เป็น
พระสวามีที่รัก.

[๒๖๔] ความสุขและความทุกข์เก่า ถูกความสุขและความทุกข์ใหม่ปกปิดไว้
เพราะฉะนั้น หนอนจึงเป็นที่รักของเรายิ่งกว่าพระเจ้าอัสสกะอีก.
<center>จบ อัสสกชาดกที่ ๗.

<center>๘. สุงสุมารชาดก
</center><center>ว่าด้วยผู้มีปัญญาไม่สมกับตัว
</center> [๒๖๕] เราไม่ต้องการด้วยผลมะม่วง ผลหว้า และผลขนุนทั้งหลายที่ท่านเห็น
ฝั่งสมุทร มะเดื่อของเราต้นนี้ดีกว่า.
[๒๖๖] ร่างกายของท่านใหญ่โตก็จริง แต่ปัญญาหาสมควรแก่ร่างกายนั้นไม่ ดูกร
จระเข้ ท่านถูกเราลวงเสียแล้ว บัดนี้ ท่านจงไปตามสบายเถิด.
<center>จบ สุงสุมารชาดกที่ ๘.

<center>๙. กักกรชาดก
</center><center>ว่าด้วยผู้ฉลาดเอาตัวรอดได้
</center> [๒๖๗] ต้นหูกวางและสมอพิเภกทั้งหลายในป่า เราเคยเห็นแล้ว ต้นไม้เหล่านั้น
ย่อมเดินไปเหมือนกับท่านไม่ได้.
[๒๖๘] ไก่ตัวเก่าที่แหกกรงหนีมานี้ เป็นไก่ฉลาดในบ่วงขนสัตว์ ย่อมหลีกไป
และยังขันเย้ยเสียด้วย.
<center>จบ กักกรชาดกที่ ๙.

<center>๑๐. กันทคลกชาดก
</center><center>นกหัวขวานตายเพราะไม้แก่น
</center> [๒๖๙] ดูกรผู้เจริญ ต้นไม้ที่มีใบละเอียดมีหนามนี้เป็นต้นไม้อะไร เราเจาะเพียง
ครั้งเดียว ทำให้สมองศีรษะแตกได้?
[๒๗๐] นกหัวขวานตัวนี้ เมื่อเจาะหมู่ไม้อยู่ในป่า ได้เคยเที่ยวเจาะแต่ไม้แห้ง
ที่ไม่มีแก่น ภายหลังมาพบเอาต้นกฐินซึ่งมีกำเนิดเป็นไม้แก่นอันเป็นที่
ทำลายสมองศีรษะ.
<center>จบ กันทคลกชาดกที่ ๑๐.
</center><center>จบ นตังทัฬหวรรคที่ ๖.
</center>
</center>
</center>
</center>
</center>

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.985562/[/MUSIC]