วิธีการสังเกตว่าการปฏิบัติของเราได้ผลหรือไม่ได้ คือดูว่า กาย วาจา ใจ ของเราดีขึ้นหรือเปล่า ?

วิธีการสังเกตว่าการปฏิบัติของเราได้ผลหรือไม่ได้ คือดูว่า กาย วาจา ใจ ของเราดีขึ้นหรือเปล่า ? หลายคนเข้มงวดกับตัวเองเวลาปฏิบัติ แต่พออยู่ที่บ้านมักจะปล่อยไปตามอารมณ์ กระทบอะไรเป็นด่ากระจาย หรือว่าต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปได้อย่างใจของตนเอง ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ถ้าอยู่ในลักษณะอย่างนั้นขอให้รู้ว่า กำลังใจของเรายังหาดีไม่ได้

การปฏิบัติต้องมีพัฒนาทางกาย ทางวาจา ทางใจที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ กระทบกระทั่งกับผู้อื่นน้อยลง ไม่ใช่หาความมันในการนินทาชาวบ้าน ซอกแซกสอดรู้สอดเห็นทุกเรื่อง แล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ รู้เรื่องของเขาหมดทุกเรื่อง แต่หารู้ไม่ว่ากำลังโกยขยะเน่า ๆ มาถมตัวเอง เรื่องอื่นเป็นขยะทั้งนั้น ขยะในใจของตัวเองก็มากพอแล้ว โกยทิ้งแต่ละวันยังไม่มีปัญญาจะโกย แล้วยังไปโกยของคนอื่นมาถมตัวเองเพิ่มขึ้น ถ้าเป็นลักษณะอย่างนั้นก็แปลว่า นอกจากเราจะไม่ก้าวหน้าแล้ว ยังมีโอกาสถอยหลังไปเรื่อย ๆ เพราะกำลังใจถูกท่วมทับไปด้วยกิเลส โอกาสที่จะก้าวขึ้นไปข้างหน้าย่อมไม่มี
.....................................
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com