รำลึกถึงเมื่อเจอหลวงพ่อครั้งแรก

​

พ่อผู้ให้กำเนิดธรรมเป็นกายใจเป็นธรรม

คงจะแปลเป็นคำพูดออกยาก ที่จะกล่าวถึงความรู้สึกถึงพระมหาเถระองค์หนึ่ง
ซึ่งเป็นผู้ทรงพระคุณในพระศาสนา
จะแทนพระคุณชาตินี้ก็หาไม่หมดเพราะว่า ท่านเป็นผู้ให้กำเนิดธรรมมานุสติแบบอารมณ์ปักเลยเลยทีเดียว ทำให้เกิดอจลศรัทธาในพระพุทธศาสนา
ทั้งนี้เพราะไม่รู้ว่าจะประกาศความดีพระมหาเถระองค์นี้ได้ประการใด จึงต้องมาลงใว้ในที่นี้ 30 ตุลา ที่องค์ท่านเสด็จเข้าสู่พระนิพพาน
โดยที่เราไม่ทราบว่าท่านคือผู้ให้อย่างแท้จริง
เราได้แต่คิดไว้ว่าจะแทนคุณ ค่าคำสอนที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอน
แล้วตอนนี้ก็เป็นโอกาศดีที่จะทำเนื่องในความรู้สึกที่มีต่อพระ ผู้ที่ไม่ยึดอะไรเลยมีแต่ความกรุณา เมตตาต่อลูก หรือลูกศิษย์
พระราชพรหมยาน คือพระที่เคารพสูงสุดในชีวิตที่จะไม่มีพระสงฆ์องค์ใดมาแทนที่ในหัวใจได้อีกต่อไป เพราะถ้าไม่มีท่านจะไม่มีเราในวันนี้ผู้ที่รู้จักพระนิพพานเกิดศรัทธาปสาทะ ในพระพุทธศาสนา ทั้งเป็นพระที่มีคุณยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน ในตอนแรกเจอท่านที่ร้านขายของเล่นที่ตลาดจังหวัดตาก
สายตาเหลือบไปเห็นภาพใบใหญ่แขวนติดต้นเสาภายในร้าน
เราเหลือบไปเห็นจึงอ่าน ว่าพระราชพรหมยาน เอ๊ะ แปลกใจทำไมฤาษีลิงดำอยู่ด้วย เลยมองหน้าไปที่ภาพนั้นด้วยความเป็นเด็กรู้เท่าไม่ถึงการณ์ บอก พระอะไร ลิงดงลิงดำ ไม่สมกับพระ แล้วก็มองหน้าท่าน ปรากฏว่า ใบหน้าที่ท่านมองลงมา หายังเราในรูปภาพ ดูมีเมตตาจิต แล้วความรู้สึกได้พูดว่า มาสิลูกมาหาพ่อ เราก้เก้ๆกังๆ บอกในใจพระอะไรลิงดำไม่สมเป็นพระในใจไม่ชอบเสียอย่างเดียว เลยตามแม่ขึ้นรถมากลับบ้าน จากนั้น ก้ได้ยินแต่ชื่อไม่ทราบว่า



ท่านเป็นอย่างไร
มาวันหนึ่งก็เป็นวันที่ได้รับศรัทธาอย่างแรงกล้าในพระพุทธศาสนาเมื่อได้อ่านหนังสือหลายๆเล่มของท่านเหมือนว่าท่านได้มาสอนเอง แล้วในที่สุดก็มีจิตศรัทธาปสาทะในพระพุทธศาสนาถึงที่สุดแบบถอนไม่ออก นับได้ว่าพระองค์นี้คือพระผู้เป็นยิ่งกว่าพ่อโดยแท้
แม่ถึงให้กำเนิดกายเราออกมา เราเคารพ ให้ข้าวให้นม เรารักแต่หลวงพ่อนี่ ก็เปรียบเหมือนแม่ ท่านให้กำเนิดธรรม ให้เกิดขึ้นภายในใจ ให้ข้าวเลื้ยง มรดกธรรมอันสูงสุดคือกรรมฐาน 40 มหาสติปัฏฐานสูตร เข้าใจง่าย
และมหากรุณานี้ยังฝังในใจแห่งเรา ที่จะเทิดทูนหลวงพ่อด้วยบุพการีแม้ไม่เห็นก็เหมือนท่านอยู่ใกล้ๆ
พระพุทธเจ้าตรัสว่า ถ้าตถาคตปรินิพพานพระธรรมจะเป็นศาสดาของเธอ
หลวงพ่อก็บอกว่า ถ้าตราบใดที่ลูกยังรักษาปฏิปธาสาธารณะประโยชน์ รักษาอภิญญาสมาบัติตราบนั้นให้ชื่อว่าพ่อไม่ได้ไปไหนยังอยู่กับลูก ช่วยลูกทุกประการ เราก็เลยนึกว่าถ้ารักษาธรรมของหลวงพ่อท่านคงจะภูมิใจ แม้การปฏิบัติจะไม่บัง
เกิดผลดีเท่าที่ควรก็ตามคงเป็นเพราะกาลเวลายังมาไม่ถึง
แต่ถึงอย่างไร ครูในโลกนี้ของเรา ไม่มีครูคนใดที่จะมีเมตตาและยิ่งใหญ่เท่าหลวงพ่อไม่มีอีกแล้ว รอวันว่าสักวันหนึ่ง
เราจะไปนิพพานดังหลวงพ่อหวังให้ได้เพื่อให้หลวงพ่อได้ชื่นใจ

จาก ลูกผู้รักพ่อมาก

มนัสกตเวที พระพ่อนี้ใครจะเหมือน
คำสอนไม่ลบเลือน ยังแชเชือนจิตเรื่อยมา
พ่อจากพรากลุกแก้ว นิพพานแล้วใดจะหา
จึงน้อมใจบูชา 30ตุลาใจคำนึง
วันมรณะภาพ ลูกขอกราบให้ล่วงถึง
คำสอนยังตราตรึง ยังซาบซึ้งตรึงหทัย
กสิณอภิญญา โมทนาใจปราศรัย
ธรรมน้อมพร้อมหทัย พ่อมอบให้ด้วยใจจริง
จึงน้อมใจเคารพ ใจน้อมนพเคารพยิ่ง
บูชาด้วยทุกสิ่ง ตราบเท้าประวิงเข้าพระนิพพาน

​

โอ้ว่าวันเข้าพรรษา อาสาฬหบูชา แฮ
ลูกจึ่งรำลึกจินตการ เทิดไว้
รำลึกพ่อพรหมยาน จอมปราชญ์
มหาเถรฯทรงธรรมล้ำ เลิศด้วย ดวงใจ





ลูกจึ่งตั้งจิตคิดตั้ง โคลงสำคัญ
บ่งกตัญญุตาอัน มากล้น
รักพ่อรักในธรรม์ เทียบจิต
ดุจด้วยรักชีวิลูกนั้น แน่แท้ พ่อเอย


คุณพ่อพ่อเทียบด้วย มหาสุธาธาร
จะเปรียบเทียบเป็นการ ไป่สิ้น
รักพ่อพ่อรู้จินตการ ลูกศิษย์
พ่อของลูกผู้พิชิต ปลิดร้าย กิเลศมาร




ลูกรักพ่อพ่อโปรดรู้ เจตนา
จึ่งตั้งโคลงเป็นบูชา พ่อไว้
หวังจะกตัญญูตา มอบแด่ พระพ่อ
พระผู้เข้านิพพานแล้ว ลูกรัก พ่อปักใจ



บูชาพระราชพ่อ พรหมยาน
พระผู้สอนนิพพาน เพียบพร้อม
พระผู้ทรงกรรมฐาน สี่สิบ
พระผู้ทรงธรรมไว้ ไป่เว้น เลยวัน


ครูผู้ยิ่งใหญ่ด้วยพระ ศาสนา
พ่อผู้เป็นบูรพา เพียบพร้อม
พระผู้ทรงวิชา มหาปราชญ์
พระผู้ควรแก่ชาติ จะเทิดไท้ ยิ่งไอศูรย์





รักพ่อเปรียบเทียบด้วย ดวงหทัย
รักพ่อเปรียบเทียบคำอำไพ กล่าวอ้าง
รักพ่อเทียบสุลาลัย จนหมด
น้ำตาลูกหลั่งร้อย ถ้อยแม้น แทนคำ



ถึงตายเกิดใหม่ซ้ำ ไฉน สนองคุณ
คุณพ่อเลิศการุญ ปกเกล้า
พระธรรมต่างมาลากุล กลิ่นใกล้ หทัยมาล
คุณพ่อมหาศาล มอบลูกไว้ ในคำสอน





อีกครูอีกผู้พระคุณ เลิศหนัก
หลวงปู่ปานผูกรัก เลิศแล้ว
เป็นปฐมาจารย์ชัก สอนพ่อ
ลูกจะเทิดทูนไว้ เทิดเกล้า เกศี




ทั้งครูผู้ที่ไม่ได้ กล่าวมา
พระผู้สอนพระธรรมมา สถิตล้ำ
ลุกขอเทิดทูนครูอา จารย์พ่อ
พระผู้ทรงคุณล้ำ เลิศด้วย ดวงใจ






วันนี้ลูกจึ่งรำลึก บูชา
คุณพ่อเลิศล้ำฟ้า ปกเกล้า
ลูกจะปฏิบัติบูชา เพื่อพ่อ
ให้พ่อชื่นใจไว้ เพื่อพ้น บ่วงมาร















ดวงหทัยมุ่งกราบพ่อพระราช พรหมยาน
บูชาพ่อดุจปาน เปรียบฟ้า
ขอน้อมตั้งดวงมาล บูชาพ่อ
ตั้งดวงจิตมั่นแล้ว กราบด้วย ศรัทธา



เอาโคลงตั้งมั่นร้อย แทนมาลา
เอาคำอักษรบูชา เทิดไว้
เอาคำพร่ำพรรณณนา คุณพ่อ
สิ้นหมดอสงไขย กัปล์ไร้ คำประมาณ


คุณค่าแทนพร่ำน้ำ คุณคำ
อีกบทแห่งพระธรรม สั่งไว้
อีกปฏิปทาอัน ควรค่า ปฏิบัติ
ข้อปฏิบัติชัดแจ้ง แห่งพระ โพธิญาญ

ฤาเปรียบเทียบด้วยดินฟ้า มหาสมุทร
เกรงแผ่นดินจักทรุด ผ่อนม้วย
เปรียบเทียบด้วยคำบริสุทธิ์ กล่าวอ้าง เองนา
เอากตัญญูเทิดไท้ ให้แม้น แทนคำ



รสธรรมพระประทีปแก้ว นาถา
ดั่งเดชจักรพระนารยณ์พา ขว้างไว้
รสธรรมซาบ อาบใจ พระพ่อ
ดุจธรรมจักร ผลักไว้ ตัดแม้ กิเลศกรรม


เอนอ่อนโอ้คิดจิต อาดูร
องค์พระภควันต์นเรนศูรย์ ยอดฟ้า
สั่งพระนิพพานนุกูล ให้จิต
พ่างพาล่องนิพพานแก้วเลิศแม้น เมืองใด


จบโคลงปลงจิตตั้ง ปรารถนา
ขอข้าฯสำเร็จพระโพธิญาญพา สัตว์พ้น
ให้สำเร็จแก่สรรเพชญญุดา ญาญแก้ว
ขนสัตว์ข้ามนิพพานแล้ว เสร็จมาตร ปรารถนา

​