พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามพระนาคเสนว่าฤทธิ์หรือกรรมอะไรมีอำนาจมากกว่ากัน

อำนาจฤทธิ์และกรรม

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="85%" border=0>[FONT=Ms Sans Serif, Geneva, Helvetica, Arial][/FONT]

“ข้าแต่พระนาคเสน สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า“บรรดาภิกษุผู้เป็นสาวกของเรา มหาโมคคัลลาน์เป็นผู้เลิศในทางฤทธิ์”
แล้วมีปรากฏว่า พระมหาโมคคัลลาน์นั้นถูกพวกโจรทุบตีจนศรีษะแตก กระดูก เส้นเอ็น สมอง แหลกละเอียด เหมือนกับเมล็ดข้าวสาร แล้วพระมหาโมคคัลลาน์ก็ปรินิพพานด้วยเหตุนั้น ดังนี้
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า ถ้าพระโมคคัลลาน์เป็นผู้เลิศในทางฤทธิ์จริง ข้อที่ว่า “พวกโจรทุบตีแหลกละเอียดจนปรินิพพาน” นั้นถูก ข้อที่ว่า “พระโมคคัลลาน์ไม่สามารถกำจัด พวกโจรอันจักมีแก่ตนด้วยฤทธิ์ได้หรือ...ปัญหานี้เป็นอุภโตโกฏิ ควรแก้ไขให้สิ้นสงสัยเช่นกัน”
พระนาคเสนชี้แจงว่า
“ขอถวายพระพร ข้อที่ตรัสว่า “พระมหาโมคคัลลาน์เลิศกว่าภิกษุทั้งหลายผู้มีฤทธิ์” นั้นก็ถูก ข้อที่ว่า “พระโมคคัลลาน์ถูกโจรทุบตีถึงปรินิพพาน” นั้นก็ถูก แต้ข้อนั้นเป็นด้วย กรรม เข้ายึดถือ”
“ข้าแต่พระนาคเสน สิ่งทั้งสอง คือ วิสัยของผู้มีฤทธิ์ ๑ ผลของกรรม ๑ เป็นอจินไตร ใคร ๆ ไม่ควรคิดไม่ใช่หรือ ?”
“ขอถวายพระพร สิ่งที่ไม่ควรคิดทั้งสองอย่างนี้ อย่างหนึ่งมีกำลังมากกว่า ข้อนี้เปรียบเหมือนพระราชากับประชาชน พระราชาองค์เดียว ย่อมมีอำนาจครอบประชาชนฉันใด ผลของกรรมอันมีกำลังยิ่งกว่า ก็ครอบสิ่งทั้งปวงฉันนั้น กิริยาอย่างอื่นของผู้ยึดถือแล้ว ย่อมไม่ได้โอกาส
มีบุรุษคนหนึ่งกระทำผิดพระราชาอาชญาอย่างใดอย่างหนึ่งแล้ว ย่อมไม่มีใครช่วยได้มารดาบิดา พี่หญิงพี่ชาย มิตรสหาย ก็ช่วยไม่ได้ พระราชาต้องทรงลงโทษแก่ผู้นั้น ตามความผิดของเขาฉันใด ย่อมครอบงำฤทธิ์ได้ฉันนั้น
อีกประการหนึ่ง เมื่อไฟไหม้ป่าลุกลามมาใหญ่ ถึงตักน้ำไปดับตั้งพันโอ่ง ก็ไม่อาจดับได้ สู้ไฟป่านั้นไม่ได้ เพราะไฟป่ามีกำลังมากกว่าฉันใด ผลของกรรมก็มีกำลังมากกว่าฤทธิ์ได้ฉันนั้น
เพราะฉะนั้นแหละ มหาบพิตร พระมหาโมคคัลลาน์ผู้ที่กรรมเข้ายึดถือแล้ว จึงถูกพวกกโจรทุบตี ไม่สามารถกั้นกางได้ด้วยฤทธิ์” “สาธุ.....พระนาคเสน โยมรับว่าถูกต้องดีแล้ว
​

<TBODY></TBODY></TABLE>​

ที่มา มิลินทปัญหาฉบับวัดท่าซุง และ http://larnbuddhism.net/milintapanha/milin06_index.html