ผู้แนะ?...ผู้นำ!

<!--lead-->คนเราทุกคน ณ ขณะนี้ อยากเป็น ผู้นำ ทั้งนั้น แต่ทำไปทำมาแล้ว มองๆ ไปก็มีบางคนเป็นแค่ ผู้แนะ คือ แนะให้ทำแต่นำไม่เป็น นี่เขาเรียกขาดอยู่อย่างหนึ่ง คือ เก่งแต่ปาก

บางคนก็ทำเป็น มีผลงาน แต่พูดไม่เป็น และเชิญชวนชักชวนหรือถ่ายทอดไปสู่คนรุ่นต่อๆ ไปไม่ได้ ถ้าเป็นพระอรหันต์เรียกว่าเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า คือไม่สามารถจะเอาความรู้นั้นไปถ่ายทอดหรือชี้ชวน เชิญชวนให้เขาทำตามได้

แต่ทางที่จริงแล้วจะต้องมีความสมบูรณ์ทั้งสองฝ่าย เรื่องผู้ที่รู้นั้นมีเยอะแยะแล้ว เรียก ผู้แนะ

ในโลกนี้ มีผู้แนะ เยอะแยะแล้ว

ทั้งแนะแนว แนะแหน แหมเวียนหัว

ต้องอย่างนี้ ต้องอย่างนั้น ชี้กันนัว

แต่เจ้าตัว น่าขำ ทำไม่เป็น

อย่างนี้แนะไปแล้วเขาก็ไม่เชื่อ เขาบอก "มันทำไม่เป็น" ต้องสำรวจตัวเองนะ ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นพวก จุ้นจ้าน จัดจ้าน

ส่วน ผู้นำ ล่ะท่านทั้งหลาย

ส่วนผู้นำ ทำไป แต่ไร้ปาก

ผลงานมาก พวกพ้อง มองไม่เห็น

พวกเก่งทำ ทั้งผอง ต้องลำเค็ญ

พวกพูดเป็น ผลงาน บานตะไท

ผลที่สุดคนทำเก่ง ไม่เรียนการพูด ไม่เรียนการแนะแนว เขาเรียก ขาดวิชาครู ก็หันมาน้อยใจว่า เราทำดี เราทำเก่ง ทำไมคนไม่เห็นความดีของเรา มันขาดอยู่แล้ว จุดรวมอยู่ตรงไหน ต้องเป็นทั้ง ผู้แนะ ผู้นำ คือ

หากผู้แนะ ลงมือทำ นำเข้าด้วย

ผู้นำช่วย เอ่ยอ้า ปากปราศรัย

ในหนึ่งคน หนึ่งคำ หนึ่งทำไป

คือทำให้ เป็นหนึ่ง จึงพอดี

ต้องเอามารวมกัน หรือต้องมีในทุกคน ทั้งแนะ ทั้งนำ และเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ท่านผู้นั้นจะได้กลายเป็นแม่แบบ คือนำเป็นแม่แบบ

ส่วนวิชาหรือแนะเป็น แม่บท และเมื่อคนทั้งหลายเอาไปทำแล้ว ปรากฏเป็นตัวเขาเอง นั่นคือ ความสำเร็จ

เพราะฉะนั้น การที่ท่านทั้งหลายจะเป็น ผู้นำ และการที่ท่านทั้งหลายจะเชื่อใครนั้น จะต้องพิจารณาถึง ๒ ประการดังกล่าวมาแล้ว

นี่คือความสำเร็จในส่วนตัวและสังคม

*พระราชวิจิตรปฏิภาณ*


<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=150 align=left border=0><TBODY><TR><TD align=left><!-- << ย้อนหลัง --></TD></TR></TBODY></TABLE><!-- CENTER ZONE -->

 

หากผู้แนะ ลงมือทำ นำเข้าด้วย

ผู้นำช่วย เอ่ยอ้า ปากปราศรัย

ในหนึ่งคน หนึ่งคำ หนึ่งทำไป

คือทำให้ เป็นหนึ่ง จึงพอดี ....

ต้องเอามารวมกัน หรือต้องมีในทุกคน ทั้งแนะ ทั้งนำ
และเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ท่านผู้นั้นจะได้กลายเป็นแม่แบบ คือนำเป็นแม่แบบ

(||) (||) (||)