ขอถามเรื่องศีลข้อกาเมครับ

คือว่า ผมมีคำถามเกี่ยวกับศีลข้อนี้ครับ ว่าการทำผิดศีลข้อนี้เป็นอย่างไร แล้วสิ่งที่ต้องได้รับคืออะไร และควรปฏิบัติอย่างไร เมื่อศีลข้อนี้ผิดไปแล้ว

เช่น สมัยนี้เด็กวัยรุ่นมีความสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร สิ่งที่เขาจะต้องได้รับคืออะไร แล้ว กรรมที่เกิดจากการที่ทำไปนั้น คืออะไร แล้ว ถ้าทำลงไปแล้ว เราต้องรับผิดชอบหรือไม่ กับการกระทำในสิ่งที่เราได้ทำลงไปแล้ว อย่างต้องรับผิดชอบฝ่ายหญิง อย่างนี้ครับ

-- ขอความกรุณาผู้ที่ประพฤติธรรมชอบ ขอเมตตาตอบคำถามในสิ่งที่ผมเรียนภามด้วยเถิด เพื่อสร้างวคามกระจ่างในสิ่งที่ผมทำผิดศีลข้อนี้ลงไปครับ

 

การทำผิดศีลข้อนี้เป็นอย่างไร
- ละเมิดบุคคลในปกครองของผู้อื่น
แล้วสิ่งที่ต้องได้รับคืออะไร
- มีตั้งแต่เศษกรรมทำให้คนในปกครองไม่เชื่อฟัง หรือไปเกิดเป็นสัตว์ ไปจนถึงฉิมพลีนรก(นรกต้นงิ้ว)
พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า เจตนาหัง ภิกขเว กัมมัง วทามิ
แปลว่า ภิกษุทั้งหลาย เราขอบอกว่าเจตนานั่นแหละ เป็นตัวกรรม
และควรปฏิบัติอย่างไรเมื่อศีลข้อนี้ผิดไปแล้ว
- แก้ไขสิ่งที่ผิดไปเท่าที่ทำได้ ระวังอย่าให้เกิดขึ้นอีก และไม่เก็บมากังวลถึง
เช่น สมัยนี้เด็กวัยรุ่นมีความสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร สิ่งที่เขาจะต้องได้รับคืออะไร
- ถ้าทำเป็นวัตร เป็นอาจิณกรรม ก็นรกละจ้ะ แต่ก็ต้องแล้วแต่จังหวะการให้ผลของบุญด้วย เป็นอันว่าถึงวาระของกรรมนี้ส่งผลเมื่อไหร่ จะนำไปสู่นรก
แล้วกรรมที่เกิดจากการที่ทำไปนั้น คืออะไร
- กรรมก็คือการละเมิดในบุคคลใต้ปกครองผู้อื่น รุนแรงขึ้นไปตามลำดับการละเมิด ไม่มีช่องให้โกง รู้อยู่แก่ใจ
แล้วถ้าทำลงไปแล้ว เราต้องรับผิดชอบหรือไม่ กับการกระทำในสิ่งที่เราได้ทำลงไปแล้ว อย่างต้องรับผิดชอบฝ่ายหญิง อย่างนี้ครับ
- รับผิดชอบด้วยการแต่งงาน เลี้ยงดู และขอขมาผู้ปกครองของเขาด้วย

 

ส่วนตัวเอง ผมโดนปลูกฝังเรื่องบาปบุญคุณโทษมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อแม่ผมชอบพาเข้าวัดแล้วก็มักจะชี้ให้ดูรูปภาพนรกตามฝาผนังวัดว่าทำบาปต่างๆแล้วจะได้รับโทษอย่างไร ทำให้ผมกลัวมากจนจำฝังใจ

พอโตขึ้นมาเริ่มรู้เรื่องอะไรหน่อย ได้อ่านหนังสือธรรมะ ได้ปฏิบัติธรรม ได้เข้าวัดสมาทานศีลบ่อยๆ ก็ยิ่งตอกย้ำและทำให้เราเกิด หิริ โอตตัปปะ ความละอายและเกรงกลัวต่อบาปมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะศีลข้อ 3 นี้ อย่าว่าแต่การผิดลูกผิดเมียผู้อื่นเลยครับ แม้แต่จะไปมีอะไรกับใครผมก็ยังไม่กล้าเลย(เพราะเท่าที่ศึกษาเรื่องศีลข้อ 3 อย่างละเอียดจริงๆก็แทบจะไปมีอะไรกับใครไม่ได้เลย นอกจากหมั้นหรือแต่งงานแล้วน่ะครับ) ทั้งนี้เพราะผมกลัวบาปกรรมที่จะเกิดตามมา รวมถึงคิดในแง่มุมในปัจจุบันในลักษณะที่เอาใจเขามาใส่ใจเราทำให้รู้สึกละอายใจไม่กล้าทำผิดศีล เพราะกลัวคนอื่นจะเสียใจน่ะครับ

ปล.ผมคิดว่าเรื่องบาปบุญคุณโทษของการผิดศีลนี้ ประมาณ 90% คนก็คงจะทราบดีอยู่แล้ว เพราะทั้งสื่อ ทั้งการศึกษา รวมทั้งสถานที่ทางศาสนาต่างๆในประเทศไทย เช่น วัด ก็มีการเผยแผ่เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว ขึ้นอยู่ที่ว่าใครจะเชื่อหรือไม่ ใครจะศรัทธาในเรื่องนี้หรือไม่ มากกว่าน่ะครับ (แม้ข้อมูลจะน้อยแต่ถ้าคนศรัทธาเชื่อและนำไปปฏิบัติตามก็เกิดผลดี ตรงข้ามแม้ข้อมูลจะมีมากมายแต่ถ้าคนไม่มีศรัทธาไม่เชื่อถือหรือไม่ยอมนำไปปฏิบัติตามก็ไม่เกิดผลที่ดีหรือสำเร็จประโยชน์ขึ้นมาครับ)

 

แหม๋...ต้องนิยามว่าก่อนวัยอันควรเนียะมันคืออะไร

แต่สำหรับผม ของทุกอย่าง มีช่วงระยะเวลาที่เหมาะสมที่สุด สำหรับการเก็บเกี่ยว คิกๆๆๆ คุกๆๆๆ
เมื่อคุณเก็บเกี่ยวในเวลาที่สมเหตุสมผล ก็ขึ้นอยู่กับรสนิยมของคนนั้นๆ
บางท่านชอบแบบมะม่วงมัน บางท่านชอบมะม่วงเปรี้ยว
บางท่านชอบมะม่วงสุก บางท่านชอบมะม่วงที่หง่อมแล้ว(เอามาคั้นน้ำ)
จึงมีการเก็บเกี่ยวผลผลิต ในช่วงระยะเวลาที่แตกต่างกันออกไป

คราวนี้มาดู กาเมสุมิจฉาจาระ
ไม่ต้องไปถึงพ่อแม่ผู้ปกครองก็ได้ มาดูในแง่เพื่อนเลยก็ได้
ถ้ามันเป็นคนที่เราไม่เคยรู้จัก ไม่เคยสุงสิง ไม่เคยมีผลได้ผลเสียร่วมกัน
หรือกะว่า กรวดน้ำคว่ำขัน ชาตินี้ชาติไหนอย่างได้พบได้เจอ
มันจะไปเป็นผัวเป็นเมียกับใครที่ไหน เราเดือดร้อนมั้ย?...โอกาสแทบไม่มีเลย
แต่นี้เป็นเพื่อนเรา เป็นคนในหมู่คณะของเรา มีกิจกรรมร่วมกันมาก่อน และร่วมกันอยู่
และอาจจะร่วมกันอีกในอนาคต

คุณคิดว่า การมีผัวมีเมีย ของคนในหมู่เหล่าของคุณเนียะ ส่งผลกระทบต่อ กิจกรรมของหมู่เหล่าบ้างมะ?
ยิ่งใกล้ชิดสนิทสนมเท่าไหร่ ยิ่งมีโอกาสกระทบกระทั่งกันได้มากขึ้นเท่านั้น ช่ายม้า...

ศีล คือ ส่วนที่เราส่งไปตรวจการข้างหน้า ส่งไปตรวจสอบระบบที่อยู่เบื้องหลัง และ ยืนยันสถานะภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้

คุณไม่อยากล่วงเกินใคร เพราะ ไม่อยากมีกิจธุระ มากเกินจริง เมื่อเราไปละเมิดสิ่งที่เค้าห่วงแหน
ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้อยากหวงแหนหรอก แต่ด้วยจารีตประเพณีของหมู่เหล่า จึงต้องกล้ำกลืนฝืนทน จำทำเป็นว่าหวงแหน
เมื่อเห็นเค้าฝืดฝืนเป็นทุกข์เสียขนาดนั้น คุณจะไม่เหลือเผื่อใจ ตรวจการล่วงหน้าไปในอนาคต
ตรวจสอบข้อผิดพลาดไปในอดีต และยืนยันสถานะภาพในปัจจุบัน โดยเทียบ กับการไม่ล่วงละเมิดกันเชียวหรือ

เมื่อเราพบความผิดปรกติ เราก็ไม่ประสาทแด๊กหรอก ก็เห็นว่าเป็นเรื่องปรกติของโลก
โลกใบนี้ จักรวาลอันนี้ มีลักษณะพร่องอยู่เป็นนิจ เมื่อเห็นว่ามันบกพร่อง ก็คิดเสียว่ามันธรรมดา

ยกเว้นแต่ว่าคนในหมู่เหล่านั้นๆ คุณจำเป็นต้องมีความรับผิดรับชอบ ในผลการกระทำของหมู่เหล่านั้นๆ
คุณอาจจะเริ่มเห็นผลของความฝืดฝืน ทั้งๆที่มันจะไปเป็นผัวเป็นเมีย กับใคร กี่คน ที่ไหน อย่างไร ไม่ได้อยากยุ่งเล้ย....
จำต้องกล้ำกลืนว่าแคร์ ว่าหวงแหน ว่าต้องควบคุม ต้องระงับเหตุ มันทุกข์แท้โว้ย......

นี่แค่ในฐานะเพื่อนนะ แค่นี้ก็หนักหนาอยู่บ้างแล้ว
แล้วบิดามารดา ครูบาอาจารย์หละ คนที่ต้องแทบรับผิดชอบ ทุกการเคลื่อนไหวของคนในปกครองของเค้าหละ
จะทุกข์แค่ไหน

เราจะไม่เผื่อเหลือ เนื้อที่ของหัวใจ อุทิศความคิดไตร่ตรองช่วยเค้าซักหน่อยเหรอ...

ไม่มีอะไรชิงสุกก่อนห่ามหรอก คนเราก็ต้องอยากทานของสดๆ เนื้อมันหวานนนนนน มันละเมียดดดด
คุณทำถูกแล้ว... คุกๆๆๆ คิกๆๆๆ

 

ขอบคุณครับ สำหรับคำตอบที่สุดวิเศษ ผมจะไม่ละเมิดอีก