ของสงฆ์ต้องอปโลกน์ก่อนแจกทาน

#ของสงฆ์ต้องอปโลกน์ก่อนแจกทาน

“...พ่อไปปฏิบัติธรรมสมัยที่ครองฆราวาสอยู่นี่ วัดนั้นบ้างวัดนี้บ้าง ดูพระครูบาอาจารย์สมบูรณ์ด้วยธรรมด้วยวินัยหรือไม่ เราไปของเรานี่ถ้าไม่สมบูรณ์ด้วยธรรมด้วยวินัยเราก็ไม่อยู่ เราไม่ส่งเสริมพวกเปรตหรือพวกโจรปล้นศาสนา พระพุทธเจ้าก็บัญญัตินี่ พระถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ถือเป็นโจรปล้นศาสนา ผู้ที่เข้าไปอยู่ร่วมกันร่วมด้วยช่วยกันทำลายศาสนาร่วมกันเวลาตกนรกจึงจมด้วยกัน นรกขุมที่พ่อไปเที่ยว...คำแก้ว จะมีแต่พระกับอุบาสกอุบาสิกาใส่ชุดขาว หรือเป็นอุบาสกอุบาสิกาเหมือนพวกเรานี่ที่ตกนรกขุมนั้น ก็ร่วมด้วยช่วยกันนี่ทำลายศาสนา จะรู้ก็ตามไม่รู้ก็ตามยาพิษที่กินเข้าไปแล้วย่อมที่จะส่งผล ถ้าเราไม่ได้ไปเที่ยวไม่ได้ไปดูนรกขุมนั้นพ่อก็ไม่ลงนะ...คำแก้ว พ่อก็เห็นนี่จะแจ้งชัดแจ้งก็นั่งมองอยู่อย่างงี้ เทวดาพาไป นรกขุมนี้วิบากกรรมส่วนมากจะเป็นของพระกับอุบาสกอุบาสิกาผู้ที่ทุศีล พระทุศีล กับอุบาสกอุบาสิการ่วมด้วยช่วยกันในวัดวาอารามนั้น ๆ ย่อมที่จะตกนรกขุมนี้ นานอักโขจนประมาณไม่ได้ว่ากี่ปี เป็นพุทธันดรแผ่นดินสูงขึ้น ๑๖ กิโล หรือมากกว่านั้น หรือน้อยกว่านั้นก็แล้วแต่วิบากกรรมในการกระทำในวัดวาอารามนั้น ๆ เพราะอย่าลืมว่าเป็นของสงฆ์

เนี่ยถ้าไม่เข้มงวดกวดขันพวกเราจึงเป็นกรรมด้วยกัน ก็เหมือนลูกที่มานี่ทำไมพ่อจึงไม่ให้เอ่ยคำว่า “อิมานิ มะยัง ภันเต, ภิกขุสังฆัสสะ, โอโณชะยามะ, สาธุ โน ภันเต, ภิกขุสังโฆ” ทำไมพ่อจึงบังสุกุลปั๊บ บังสุกุลปั๊บเลย ในช่วงทำบุญช่วงเช้า เพราะความสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่องตัวนี้ที่เกิดแล้วเพราะเป็นของบังสุกุลบริสุทธิ์ผุดผ่องใครจะใช้ก็ใช้ไป ถ้าขึ้น “อิมานิ มะยัง ภันเต, ภิกขุสังฆัสสะ, โอโณชะยามะ, สาธุ โน ภันเต, ภิกขุสังโฆ” ถ้าเกิดว่าสงฆ์...สมมตินะลูกนะ ไม่มีคำอปโลกน์ล่ะ “ยัคเฆ ภันเต สังโฆ ชานาตุ, อะยัง ปะฐะมะภาโค เถรัสสะ ปาปุณาติ” ล่ะ ของไม่อปโลกน์ งั้นทำบุญนี่สมมติเราทำบุญให้คนตายปั๊บ เหมือนเมื่อวานนี้ปั๊บทำบุญให้คนตายปั๊บ “อิมานิ มะยัง ภันเต” ซัดขึ้นมาเลย “ภิกขุสังฆัสสะ, โอโณชะยามะ, สาธุ โน ภันเต, ภิกขุสังโฆ” ข้าแต่ภิกษุสงฆ์จงรับทราบ ข้าพเจ้าทั้งหลายขอน้อมถวาย มันไปกันใหญ่นะลูกนะนั่น

แล้ววิญญาณที่จะรับอยู่นี่ปั๊บ เขาก็จะเตรียมรับปั๊บ พอเตรียมรับปั๊บพระไม่อปโลกน์ไม่แจกทาน เขาจะรับได้ยังไง เพราะเขาเป็นเปรตเขากินของสงฆ์ได้ยังไง พ่อก็จะถามลูกทั่วโลกนี่แหละ (หัวเราะ) ธรรมวินัยมีอยู่นะลูก อย่างงั้นวัดวาอารามต่าง ๆ จึงทำลายศาสนา ไม่ดูเลย แล้วจะรับได้ไงมันมองไม่เห็นด้วยนี่ใช่ไหมล่ะ พระก็หูหนวกตาบอดไม่เห็นว่าวิญญาณเขารับหรือเปล่า หากแม้นมองไม่เห็นแต่ก็เห็นธรรมเห็นวินัยเป็นใหญ่สิใช่ไหมล่ะ แล้วพวกเปรตเขาจะรับได้ยังไง เขาเป็นเปรตนี่เราทำบุญให้เปรตนะ เป็นเปรตอยู่แล้วถ้าพระไม่แจกทานเขาจะรับได้ยังไง “ยัคเฆ ภันเต สังโฆ ชานาตุ, อะยัง ปะฐะมะภาโค เถรัสสะ ปาปุณาติ” ของสิ่งนี้เป็นของสงฆ์เราแจกแยก เอ้า...ของสิ่งนี้เป็นของพระเถรานุเถระชั้นผู้ใหญ่ รองลงมาเป็นครูบาอาจารย์ รองลงมาก็เป็นสามเณร ไล่จนถึงอุบาสกอุบาสิกา และสรรพสัตว์ทั้งหลาย บริโภคแล้วไม่มีพิษไม่มีภัย มีแต่ความสุขความสบายภายในกายเพราะเป็นของที่บริสุทธิ์ผุดผ่องแล้ว

อันนี้ไปไหนก็ปั๊บ บางทีมีพระรูปเดียวก็ “อิมานิ มะยัง ภันเต, ภิกขุสังฆัสสะ” เอ้า...แล้วก็จะรับได้ยังไง พระรูปเดียวก็นั่งอยู่นี่ พวกเปรตพวกวงศาคณาญาติที่เป็นวิญญาณ ที่ทำบุญให้เปรตนะนั่น แล้วเขาจะรับได้ยังไง จะกินได้ยังไงร้องไห้หิวก็กินไม่ได้นี่พูดถึงผลทานมันไม่ถึง นี่เราก็ความเมตตานะที่เรามอง ๆ ดูนี่ แล้วทำกันทำไม เอาสังฆทานนี้ได้บุญมากได้ผลานิสงส์มาก...ถูก ก็ไม่เข้าไปก้าวก่าย แต่ว่าเธอแจกทานนี่เธอจะแจกทานเป็นไหม ถ้าไม่แจกทานแล้วพวกผีหรือพวกเปรตทำบุญให้เปรตผีนะนั่นนะ แล้วเปรตจะรับได้ไงนั่นไม่มีการอปโลกน์ไม่มีการแจกทานอีกครั้งหนึ่งเพราะของนี้เป็นของสงฆ์ นี่ดูสินี่ของสงฆ์ “อิมานิ มะยัง ภันเต, ภิกขุสังฆัสสะ, โอโณชะยามะ, สาธุ โน ภันเต, ภิกขุสังโฆ” ของนี้เป็นของสงฆ์นะนี่ แล้วภิกษุไม่แจกทาน ของสงฆ์นี่วิญญาณหรือเปรตบริโภคได้เหรอ รับได้เหรอ “โมฆะ” หิวโหยต่อไปเพราะผลทานของตัวเองไม่มี งั้นเวลาเราเป็นฆราวาสญาติโยมเราไปวัดมองดูปั๊บไม่ทำตามธรรมตามวินัยพ่อไม่ไปนะ พ่อไปเพียงครั้งเดียวและพ่อจะไม่กินอาหารวัดนั้นเลย เพราะพ่อถือว่าอันนี้เป็นของสงฆ์อยู่ ช่วงเช้าหรือช่วงวันพระก็เอาล่ะ “อิมานิ มะยัง ภันเต” เอาล่ะมัคนายกซัดล่ะ “ภิกขุสังฆัสสะ, โอโณชะยามะ, สาธุ โน ภันเต, ภิกขุสังโฆ” ไล่กันไปล่ะ นั่นนะแล้วก็ถวายปั๊บพระก็รับปั๊บโดยไม่มีการอปโลกน์ ของสงฆ์นะน่ะ พวกเราก็เอาไปกินนี่ พอไปกินปั๊บอย่าลืมของสงฆ์นะลูกนะ ลูกจะกี่ภพกี่ชาติลูกกินของสงฆ์ (หัวเราะ) ลูกลองคิดดูนะอันตรายนะลูกนะ นี่ถ้าพูดถึงในหลักคำสอนของพระพุทธเจ้านี่ละเอียดนะ แต่ว่าถ้าว่าละเอียดมันก็ไม่ได้ละเอียดเท่าไหร่เพราะอยู่ในหนังสือในตำรา แต่ว่าพระไม่ศึกษาหาความรู้แค่นั้นเอง อย่างงั้นพวกลูกหลานมาปฏิบัติธรรมอย่างงี้จึงเป็นกรรมต่อเนื่องไม่มีวันที่จะจบสิ้น ถ้าไปเจออย่างงั้นปั๊บได้เรื่องนะ ส่วนมากก็ไปเจอย่างงั้นล่ะ...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๗ กรกฎาคม ๒๕๖๕