ก้าวแรก...เพื่อก้าวสุดท้าย

<!--lead-->

ต้นเดือนมิถุนายน เป็นการเปิดเทอมของปีการศึกษาใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัยทั่วประเทศ เป็นเดือนแห่งการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นักศึกษาเกือบทุกคนใฝ่ฝัน ในรั้วของมหาวิทยาลัยในเดือนนี้ก็สะพรั่งไปด้วยสีสัน เสียงเพลง ความรื่นรมย์ ความหวังและมิตรภาพใหม่ๆ ทั้งกับเพื่อนใหม่และพี่ๆ ที่กำลังจะผลิดอกออกผลให้นักศึกษาใหม่ได้ชื่นชม

สิ่งที่น่าอภิรมย์เหนืออื่นใดได้ คือ เสรีภาพของการเป็นนักศึกษา ผู้ที่ได้หลุดพ้นแล้วจากโซ่ตรวนของการจ้ำจี้จ้ำไชจากคุณครูในเรื่องความสะอาด วินัย และศีลธรรมอันดีงามของวัยรุ่น และกฎระเบียบที่เคร่งครัดของโรงเรียนมัธยม กลับสภาพกลายเป็นผู้ที่ประชาชนเดินดินนับถือว่าเป็นปัญญาชนของชาติ เป็นรางวัลสำหรับความวิริยะอุตสาหะที่นักศึกษาใหม่แต่ละคนได้รับหลังจากเวลาแห่งความคร่ำเคร่งทางวิชาการ อดตาหลับขับตานอนมานับเดือนนับปีที่ผ่านมา

กระนั้นเองมหาวิทยาลัยนั้นมิใช่สรวงสวรรค์ของคนหนุ่มสาว เส้นทางชีวิตนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยมิใช่โรยด้วยกลีบกุหลาบ สิ่งที่นักศึกษาแต่ละคนต้องเรียนรู้พร้อมๆ กับวิชาการในชุดวิชาทั้งหลาย คือ เสรีภาพในรั้วของมหาวิทยาลัยนั้น มิใช่ของที่ได้มาเปล่าๆ แต่นักศึกษาแต่ละคนต้องซื้อมาด้วยความรับผิดชอบ และความซื่อสัตย์ต่อตัวเอง

ชุดวิชาแต่ละวิชามีเนื้อหาสาระในตัวของมันเอง และการวัดผลที่เข้มงวด ซึ่งหากไม่จริงจังกับวิชาเหล่านี้ ผลลัพธ์ก็มักจะเป็นความเจ็บปวดเมื่อตนเปรียบเทียบเกรดที่ได้ของตนกับเพื่อนๆ หลายคนต้องหลั่งน้ำตา หลายคนผิดหวัง หรือบางคนถึงกับคิดสั้นก็มีมาแล้ว และเกิดขึ้นเสมอได้ทุกๆ ปี เมื่อผลการสอบของตนออกมาผิดคาด

ความสำเร็จในชีวิตของนักศึกษาก็มิได้มาจากผลการสอบแต่เพียงอย่างเดียว ใครที่คิดว่าการได้เหรียญทองเกียรตินิยมอันดับหนึ่งแล้วชีวิตของตนจะรุ่งโรจน์ในอนาคต ก็ถือว่าเข้าใจผิด ในรั้วของมหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยกิจกรรมที่หลากหลาย และมีคุณค่า หลายอย่างมีความสำคัญยิ่งกว่าการเรียนจากอาจารย์ในชั้นเรียนเสียอีก

ก้าวที่สำคัญที่สุดในรั้วมหาวิทยาลัย คือก้าวแรก ที่น้องใหม่แต่ละคนพึงตั้งปณิธานชีวิตของตนเองให้มั่นคงเสียก่อน เพราะนี่คือก้าวที่สำคัญที่สุด เพราะวันคืนของชีวิตนักศึกษานั้นผ่านไปรวดเร็วยิ่งนัก ตั้งหลักชีวิตของตนเองด้วยปณิธานที่แน่วแน่เสียแต่วันนี้ เพื่อให้แน่ใจว่าก้าวสุดท้ายของเราที่พ้นออกจากสถาบันนี้เป็นก้าวที่มั่นคงที่จะส่งชีวิตของเราไปสู่ความสำเร็จ

พระเมตฺตานนฺโท ภิกฺขุ


http://www.komchadluek.net/column/pra/2005/06/06/01.php