เรื่องเด่น นานาเรื่องราวหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

ส่วนอานุภาพของวัตถุมงคลรุ่นใหม่ของทางวัด หลวงพ่อเจ้าคุณท่านไม่เคยกล่าวถึงอานุภาพหลังพิธีเลย มีแต่ให้ศิษย์ไปลองบูชาให้เกิดผลกันเอง แต่เราๆก็พอเดากันได้ว่าจะมีอานุภาพหนักไปทางไหน สมดังคำที่ท่านเจ้าคุณนรรัตน์เคยกล่าวไว้ว่า "ของจริงนิ่งเป็นใบ้ ของพูดได้มิใช่ของจริง" เรื่องนี้ต้องขอยกเว้นหลวงพ่อฤาษีของเราเพราท่านเป็นพระอรหันต์อยู่เหนือเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว คิดดูเอาเถิดว่า หลวงพ่อท่านไว้ใจใครมากที่สุดที่ให้ดูแลวัดแทนท่าน ท่านมอบลูกแก้วจักรพรรดิ์ไว้ที่หลวงพ่อองค์ใดกัน ถือว่าหลวงพ่อเจ้าคุณอนันต์ท่านเป็นศิษย์เอกคงไม่ผิดอะไรนัก ที่บางคนไม่อยากบูชาวัตถุมงคลรุ่นใหม่จากทางวัดเพราะไม่มีการอธิบายถึงอานุภาพนั้น คงต้องคิดกลับกันใหม่นะครับ แล้วลองบูชาไปพกติดตัวดูแล้วจะรู้อานุภาพที่แท้จริง ดีซะกว่าให้คนอื่นมาพูดว่าเป็นอย่างนู้นอย่างนี้ แล้วไปพกติดตัวแล้วไม่ได้ผลอย่างที่เขาว่ากัน

 

พอเดาได้ว่า วัดไหน ผมคิดว่า หลวงพี่ ท่านคงไม่ต้องการแบบนั้น

แต่พวกลูกศิษย์ใกล้ชิด ตั้งใจทำให้มีราคาแพง คงเป็นเรื่องของเขา

ผมว่า พระ+วัตถุมงคล ของวัดท่าซุง ราคาไม่แพง แต่พุทธคุณ สุดยอด ....

ดังนั้น ไม่ต้องไปหาวัตถุมงคลที่อื่น บูชาที่วัดท่าซุง ได้ทำบุญกะลพ.ฤาษี ดีสุดๆๆ..

นี่แหละ ความเมตตา ของ ลพ.ฤาษี+ท่านเจ้าอาวาส ที่มีเมตตาต่อลูกหลาน นี่แหละ สุดยอดยิ่งกว่า จ้า

ปล. พอรู้มาบ้าง ว่า ต้นทุน ทำวัตถุมงคล น้อย แต่ขายซิ กำไร ไม่รู้กี่พัน-หมื่น% คนเขาถึงทำขายกันมากมาย...555

 

เห็นด้วยครับ สำหรับใครที่ไม่มีงบเยอะ สามารถบูชารุ่นใหม่ที่วัด ราคาเบากระเป๋า พุทธคุณครบหมด ได้ทำบุญกับทางวัดด้วย........





เรื่องคำพยากรณ์ ใครจะเป็นตัวแทนหลวงพ่อเมื่อท่านมรณภาพไปแล้ว

มีข่าวลือกันอยู่เสมอว่าบางท่านว่าผมพยากรณ์ว่า ใครจะเป็นตัวแทนผม
ในการรักษาวัดนี้ต่อไป ผมจะนำคำเอาคำพยากรณ์ แต่ไม่ใช่ผมพยากรณ์
ที่ท่านพยากรณ์ไว้ในวันบรรจุของในหลุมฝังนิมิต ว่าท่านที่จะแทนผมนั้น ก็ต้อง
เป็นท่านที่รู้จักว่าขันธ์ห้าเป็นโทษ และตัดอารมณ์ในด้านราคะ ตัดอารมณ์ในความ
โลภ ตัดอารมณ์ในความโกรธ ตัดอารมณ์ในความหลง และก็เป็นนักเสียสละ

ถ้าท่านจะแทนผมละก็ พระองค์ใดก็ตามนึกถึงดูใจของท่านไว้นะ ว่าท่านสา
มารถทำจริยาแบบนี้ได้ไหม เพราะว่าวันนั้นพระท่านพยากรณ์ไว้ว่าในระยะ เจ็ด
ปีแรกจะมีอะไรเกิดขึ้น คำว่ามีอะไรนี่เป็นด้านของความดี แต่ความดีส่วนนั้นจะต้อง
เริ่มต้นด้วย

1. เป็นคนที่มีความกตัญญูรู้คุณ ผมเองจะเป็นคนกตัญญูรู้คุณหรือไม่นั่นผมไม่ทราบ
แต่ทว่าผมไม่เคยตีเสมอ หลวงพ่อปานและผมก็มีความเคารพในหลวงพ่อปานอยู่ตลอด
เวลา เวลานี้หลวงพ่อปานตายไปนานแล้ว เวลาที่ผมจะเดินผ่านศาลาการเปรียญฝ่ายนี้ก็ดี
หรือเดินผ่านมณฑปก็ดี แม้จะขึ้นไปที่นั่งก็ดี ผมก็กราบภาพหลวงพ่อปานอยู่เสมอ ถึงแม้
ว่าจะไม่มีชีวิต ผมก็มีความรู้สึกอยู่เสมอว่า ท่านมีชิวิตสำหรับผม
และทุกสิ่งทุกอย่างเราก็ยังติดต่อกันได้ ความดีใดๆ ที่ผมได้มาได้จากหลวงพ่อ
ปาน การสร้างวัดสร้างวา การสร้างศรัทราของบรรดาท่านพุทธบริษัท อันนี้ผม
เลียนแบบมาจากหลวงพ่อปาน เพราะว่าหลวงพ่อปานท่านเป็นลูกศิษย์ของ
"หลวงพ่อสุ่น" คือว่าเป็นสัทธิวิหาริกของหลวงพ่อสุ่น เวลาที่ท่านจะไปทางใหน ท่านก็
กราบรูปพระพุทธเจ้าก่อน แล้วก็กราบหลวงพ่อสุ่น เวลาที่จะผ่านหน้าไปสำหรับรูป
หลวงพ่อสุ่น ท่านตั้งไว้ในที่บูชาท่านก็ต้องกราบก่อน
นี่เป็นอันว่าหลวงพ่อปานปฏิบัติแบบนี้ ผมก็ปฏิบัติแบบนั้น


และประการที่สอง หลวงพ่อปานท่านเป็นนักเสียสละ มีจิตเมตตาไม่คิดว่าใตร
สำหรับท่าน ย่อมไม่ถือกับบุคคลที่มานินทาว่าร้ายท่าน เขากล่าวโทษโจทท่าน
ด้วยประการใดก็ตาม หลวงพ่อปานไม่เคยถือโทษโกรธ
ถ้าอารมณ์อย่างนี้ผมก็พยายามปฏิบัติมาตามท่าน แต่จะได้ถึงท่านน่ะมันไม่ถึง ผมไม่ได้มี
ความดีเสมอหลวงพ่อปาน ท่านละได้มากผมอาจจะละได้น้อย คือว่าสิ่งใดที่ท่านได้ละได้
น้อย ผมอาจจะละไม่ค่อยจะได้เลย แต่ถึงกระไรก็ดีจริยานี้แม้แต่องค์สมเด็จพระชินสีห์
บรมศาสดาก็ทรงสรรเสริญว่า

"นิมิตตัง สาธุรูปานัง กตัญญูกตเวทิตา"

ทรงกล่าวว่า บุคคลใดรู้อุปการคุณที่บุคคลอื่นทำแล้วตอบสนองคุณท่าน เรากล่าว
ว่าบุคคลนั้นเป็นคนดี
เป็นอันว่าความดีในด้านกตัญญูกตเวทีของหลวงพ่อปานนี้ท่านมีมาก แต่ผมอาจจะมีไม่
ถึงท่าน แต่ถึงกระไรก็ดีเวลานี้ทุกวันและทุกคืน แม้ท่านมรณภาพไปแล้ว ผมเห็นภาพ
ท่านผมก็ไหว้ภาพ ผมไม่เห็นภาพผมก็นึกภาพท่านและผมก็ไหว้ของผมอยู่ทุกวัน
และกรรมใดที่หลวงพ่อปานแนะนำไว้อย่างหนึ่ง ไม่สะสมในทรัพย์สิน ผมก็ไม่สะสม
เพราะทำได้ไม่ดีเท่าท่าน คิดว่าท่านมีความดีประมาณหนึ่งล้าน ผมมีความดีประมาณหนึ่ง
บาทในความดีของท่าน จะถึงหรือไม่ถึงก็ไม่ทราบ



ประการที่สาม อาสนะใดที่หลวงพ่อปาน นั่งก็ดี นอนก็ดี สมัยที่ท่านมรณภาพแล้ว
ผมรื้อเตียงของท่านหมด ชาวบ้านถามผมว่ารื้อทำไม ผมเกรงว่าจะเผลอเข้าไปนอน
บนนั้นจัญไรมันจะกิน สถานที่นั่งที่ท่านนั่งผมก็ไม่ยอมนั่งทับ แม้แต่สถานที่ไม่ใช่อาสนะ
อาสนะของท่านผมเชิดไว้สูงเหนือศรีษะของผม เวลาผมนั่งรับแขก ผมก็เอาโต๊ะไปตั้ง
โต๊ะมันสูงเลยศรีษะ เอาอาสนะของท่านตั้งบนนั้นแล้วก็เอารูปของท่านตั้งบนนั้น ผมก็นั่ง
ข้างล่าง ที่ทำอยู่ที่ ศาลานวราช ก็มีการคล้ายคลึงกันแต่ว่าไม่มีโต๊ะนั่งและมีขาตั้ง


ประการที่สี่ กำลังใจในด้านการเจริญสมถกรรมฐาน วิปัสนากรรมฐาน ผมเชิดชู
ที่สุด ที่หลวงพ่อปานแนะนำอะไรมา ผมไม่เคยยอมทิ้ง
และประการที่ห้า คุณธรรมอันยิ่งที่บรรดาเพื่อนเขาปฎิบัติได้ เราก็พร้อมที่จะ
ปฎิบัติเสมอถึงแม้ว่าจะไม่ได้เท่าเขาก็พยายามทำตามเขา
ตัวอย่างเช่นการศึกษาในด้าน มโนยิทธิ เป็นต้น เพื่อนเขาได้ก่อนผมก็ได้ทีหลังก็เอาดีล่ะ
ผมไม่ยอมอายเพื่อน ถึงแม้ว่าจะทำไม่ทันเพื่อน ก็ไม่ยอมอาย ถ้าขืนอายเราไม่ทำ ต้อง
แสดงว่าเรามีความดีไม่พอ ไอ้เรื่องได้หรือไม่ได้นี่คุณธรรมประเภทนี้ใครเห็นกันไม่ได้
และเราแข่งขันอะไรก็แข่งขันได้ แต่แข่งบุญวาสนาบารมีนี่เราแข่งขันกันไม่ได้
เป็นอันว่าความดีใดๆ ที่หลวงพ่อปานสอนผมก็พยายามเก็บ เก็บเอามาใช้แต่เอามาไม่ได้
หมดหรอก จงอย่าคิดว่าปฎิปทาที่ผมทำอยู่นี่จะมีความดีคล้ายคลึงหลวงพ่อปาน นี่ยังไม่ถึง
ของท่านดีกว่านี้มาก แต่อาศัยบารมีของหลวงพ่อปานก็ดี บารมีของสมเด็จพระผู้มีพระ
ภาคเจ้าก็ดี ก็ยังส่งเสริมสงเคราะห์ผมให้ทำกิจการงานทุกอย่าง แม้แต่ไม่มีทุนก็ยังทำอยู่ได้
อย่างสร้างอาคารฝั่งนี้นี่ยังไม่มีทุนสักหนึ่งสตางค์ก็ลงมือทำ ฝั่งโน้นเราก็ยังเป็นหนี้สินเก่า
อยู่ถึงสองล้านเก้าแสนบาท เราก็ทำใหม่เป็นจำนวนเงินล้าน
ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะทำเพื่อบูชาพระรัตนตรัย ไม่ได้ทำเพื่อโอ้อวดและเอาดี จริยาอย่างนี้เป็นปฎิปทาของหลวง
พ่อปาน คือหลวงพ่อปานทำอะไรท่านไม่มีทุนและก็ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความดี
ของพระพุทธศาสนา ไม่ได้หวังว่าเป็นความดีของตน


นี่บรรดาท่านทั้งหลายที่คิดว่าท่านผู้ใดจะแทนผมต่อไปในภายหน้าก็ดูจริยาของท่านว่า
หนึ่ง มีความกตัญญูรู้คุณหรือเปล่า
ประการที่สอง มีความเคารพในสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม และพระอริยสงฆ์อย่างแท้จริงหรือไม่
ประการที่สาม กำลังใจที่ตัดในด้านราคะมีอยู่หรือเปล่า การทำลายโทสะมีอยู่หรือเปล่า
และการหลงในโมหะ เราตัดแล้วหรือเปล่า

และนอกจากนั้นเราต้องเป็นนักเสียสละใหญ่ และไม่ทำให้บุคคลต้องช้ำใจเพราะการ-
กระทำของเรา ไม่ลืมตนว่าเราบวชเข้ามาในพระพุทธศาสนา ทั้งนี้ก็หวังผลเพื่อความอยู่
เป็นสุขของเราและผู้อื่น นี่เป็นเครื่องวัดจิตใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านมโนมยิทธิ
พระที่จะสืบสภาวะต่อไปในเบื้องหน้าในเมื่อผมตายแล้วก็เหลือความเลวพระองค์
นั้นจะต้องทรง "ทิพจักขุญาณ"และจะต้องคล่องในมโนมยิทธิเป็นอย่างต่ำ ยิ่งไปกว่า
นั้นก็ไม่ต้องพูดกัน
เป็นอันว่าเป็นคนไม่ถอยหลังเข้าคลองหมายความว่าจะไม่ไปอบายภูมิ ความจริงผม
รู้ว่าใครจะเป็นผู้ปกครองต่อไปในภายภาคข้างหน้า เพราะอันดับแรกที่วัดนี้จะทรงความ
ดีในอันดับแรกไม่น้อยกว่า ๓ องค์ และทั้ง ๓ องค์นี้แหละจะรับภาระต่อไป
เหมือนกับผมรับภาระจากหลวงพ่อปาน หลังจากที่ท่านมรณภาพไปแล้ว

ฉะนั้น คนที่จะรับภาระต่อไปนั้นคือท่านที่ทรงความดีตามคติของพระพุทธศาสนา
ทรงยกย่อง ผมจะไม่แต่งไม่ตั้งไม่มอบหมายแต่งตั้งการงานเพื่อท่าน
ฉะนั้น ของท่านทั้งหลายที่มีบุคคลรวมกันว่าผมพยากรณ์ว่าคนนั้น ผมพยากรณ์ว่า
คนนั้นจะรับภาระต่อไป อันนั้นไม่ใช่หน้าที่ของผม ในเมื่อผมตายแล้วผมจะแต่งตั้งใคร
น่ะไม่ได้ก็เป็นเรื่องความดีเท่านั้นที่จะแต่งตั้งบรรดาท่านทั้งหลายให้ครองหน้าที่ คือรับ
ภาระในการเจริญศรัทธาของบรรดาท่านพุทธบริษัทต่อไป


( คัดลอกจากคำสอนก่อนเจริญพระกรรมฐานที่ ศาลานวราช เดือนกันยายน ๒๕๒๑ )


จากหนังสือ สนทนาธรรมเล่ม 10 หน้า 74-80 สามารถอ่านได้จาก E-book ของทางวัดครับ

 

ขอบคุณน้องเพชรมากนะคะ เพราะไม่เคยอ่านมาก่อนเลย

 

ถูกใจครับ ไม่ต้องไปเน้นเนื้อเงิน เนื้อทองคำอะไรกันมากมาย ชุบทองของเราก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน ราคาก็เพื่อสงเคราะห์กันจริงๆ ไม่ต้องอธิบายสรรพคุณ พุทธคุณกันให้มากมาย พระพุทธเจ้า มาทำ พระปัจเจกฯมาทำ พระอรหันต์มาทำ ฝากเทวดาพรหมดูแล หลวงปู่ปานหลวงพ่อฤาษีก็มา แล้วจะต้องโฆษณาอะไรให้เยิ่นเย้อ หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านก็กล่าวไว้ตั้งแต่สมัยท่านยังดำรงค์ขันธ์อยู่แล้ว ว่าพระท่านทำอะไรไว้ให้บ้าง พิเศษกว่านั้น ปลุกเสกในพระอุโบสถวัดท่าซุง สถานที่ซึ่งมีความศักดิ์สิทธิ์มาก เป็นที่เกิดแห่งพระอริยเจ้าองค์แล้วองค์เล่า จะหาที่ไหนอีกล่ะครับ อีกหน่อยจะมาบ่นเสียดายกัน เหรียญละ สิบบาท สิบห้าบาท ทำไมไม่เก็บไว้ อิอิ นี่เดี๋ยวองค์ปฐมรุ่น 5 ฐานก้นถ้วยหมดอีกก็จะมาบ่นเสียดายกันอีกครับ 55+

 

สวัสดียามดึกครับพี่วรรณชัย,ท่านพี่วุฒิ,คุณsupatach,คุณtaoreedman,คุณfive304,คุณThis_old_man,คุณpalmcc38,คุณyommatood, คุณizeberry , คุณtossa ,คุณช่างชิต,คุณjj85,คุณ6ThSense,น้องแพน, พี่รุ่ง, พี่กฤต, คุณเพชร,คุณชาตรี ช้างน้อย ,คุณออกพราน,คุณrung847,พี่chopper,คุณระงับ,คุณsylvenus,คุณรัก_ในหลวง ,คุณramo , คุณCobraa ,คุณนิช,คุณpowergen, คุณKRITVEE ,คุณบารมี10 คุณเมฆดำ ,คุณหมาอ้วน และศิษย์วัดท่าซุงผู้มีจิตใจดีงามทุกๆท่าน.(^__^)

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี -/\-


สวัสดีพี่วรรณ และลูกหลานหลวงพ่อทุกท่านครับ​

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/Events2015/DSC_0035_2.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/Events2015/DSC_0035_2.jpg" border="0" alt=" photo DSC_0035_2.jpg"/></a>

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/Events2015/DSC_0028.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/Events2015/DSC_0028.jpg" border="0" alt=" photo DSC_0028.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/Events2015/DSC_0033_1.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/Events2015/DSC_0033_1.jpg" border="0" alt=" photo DSC_0033_1.jpg"/></a>

ไปวัดท่าซุงแล้วก็อย่าพลาดไปหมุนระฆังหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์สะเดาะเคราะห์กันนะครับ

 

น้องอุทยัพลองเปิดกลับไปหน้าที่ลงมวลสารสมเด็จองค์ปฐมรุ่น 5 หน้า 193 แล้วอ่านดูอีกครั้ง พี่คิดว่าจะเข้าใจคำถามที่ถามโดยพี่ไม่ต้องตอบเลยครับ


อะไรเอามาทำแล้วปรามาสหรือไม่ปรามาสลองอ่านดูสิ่งที่ทางวัดนำมาเป็นชนวนดูครับ ถ้าที่วัดเราทำคือท่านต้องเห็นแล้วว่าสามารถทำได้ไม่เป็นการปรามาสครับ

 

เมื่อตอนที่วัดออกสมเด็จองค์ปฐมรุ่นเสาร์ 5 (รุ่น 4)เนื้อนวโลหะถูกร้านนอกวัดเก็บเอาหมดไม่มีเหลือออกมาให้เช่าจากวัดได้โดยตรงเลย เนื้อเงินส่วนใหญ่ก็เช่นกันแต่ยังพอมีเหลือออกมาให้ได้เช่ากันบ้างเพียงจำนวนนึง

พอมาถึงตอนสร้างรุ่น 5 ได้ยินพี่ที่ช่วยงานวัดเล่าให้ฟังว่าหลวงพี่เจ้าอาวาสท่านพูดเปรยออกมาว่ารุ่นนี้จะไม่ให้เสียทีเขาอีก....

ถึงแม้รุ่น 5 เนื้อเงินเนื้อนวโลหะจะถูกบูชาหมดอย่างรวดเร็วเพราะความต้องการมีมากแต่ไม่ได้ถูกครอบงำเหมือนรุ่นก่อนนั้น

คือข้ามมารุ่นเดียวท่านก็พยายามหาทางไม่ให้เกิดเหตุการณ์ให้เอาไปปั่นราคากันเหมือนเคย

ผมเชื่ออย่างเดียวว่าถ้าเราตั้งใจทำอะไร มันมีทางแก้ไขปัญหาเรื่องนั้นอยู่เสมอครับ อยู่ที่ว่าอยากทำหรือเปล่าเท่านั้น

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/Events2015/DSC_0014.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/Events2015/DSC_0014.jpg" border="0" alt=" photo DSC_0014.jpg"/></a>

 

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/Events2015/DSC_0027_1.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/Events2015/DSC_0027_1.jpg" border="0" alt=" photo DSC_0027_1.jpg"/></a>

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/wannachaiamulets/DSC06455.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/wannachaiamulets/DSC06455.jpg" border="0" alt=" photo DSC06455.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/wannachaiamulets/DSC06457.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/wannachaiamulets/DSC06457.jpg" border="0" alt=" photo DSC06457.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/wannachaiamulets/DSC06467.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/wannachaiamulets/DSC06467.jpg" border="0" alt=" photo DSC06467.jpg"/></a>

<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/wannachaiamulets/DSC06471.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/wannachaiamulets/DSC06471.jpg" border="0" alt=" photo DSC06471.jpg"/></a>
<a href="http://s1093.photobucket.com/user/wannachai007/media/wannachaiamulets/1-9.jpg.html" target="_blank"><img src="http://i1093.photobucket.com/albums/i434/wannachai007/wannachaiamulets/1-9.jpg" border="0" alt=" photo 1-9.jpg"/></a>

 

ประการที่สาม อาสนะใดที่หลวงพ่อปาน นั่งก็ดี นอนก็ดี สมัยที่ท่านมรณภาพแล้ว
ผมรื้อเตียงของท่านหมด ชาวบ้านถามผมว่ารื้อทำไม ผมเกรงว่าจะเผลอเข้าไปนอน
บนนั้นจัญไรมันจะกิน สถานที่นั่งที่ท่านนั่งผมก็ไม่ยอมนั่งทับ แม้แต่สถานที่ไม่ใช่อาสนะ
อาสนะของท่านผมเชิดไว้สูงเหนือศรีษะของผม เวลาผมนั่งรับแขก ผมก็เอาโต๊ะไปตั้ง
โต๊ะมันสูงเลยศรีษะ เอาอาสนะของท่านตั้งบนนั้นแล้วก็เอารูปของท่านตั้งบนนั้น ผมก็นั่ง
ข้างล่าง ที่ทำอยู่ที่ ศาลานวราช ก็มีการคล้ายคลึงกันแต่ว่าไม่มีโต๊ะนั่งและมีขาตั้ง


ข้อนี้เห็นได้ชัดเลยครับ ในวันที่ท่านเจ้าคุณฯ ท่านมารับสังฆทานที่บ้านซอยสายลม โต๊ะที่ท่านนั่งรับสังฆทาน .. จะไม่ใช่พื้นที่เดิม ที่หลวงพ่อท่านเคยนั่งรับสังฆทาน ซึ่งท่านเจ้าคุณฯ จะเขยิบเยื้องมาด้านหน้า ส่วนพื้นที่ที่หลวงพ่อเคยนั่งเทศน์ นั่งรับสังฆทาน ปัจจุบันจะเป็นที่ประดิษฐานรูปหล่อหลวงพ่อนั่งโซฟาแทน..

 

ได้อ่านและฟังประวัติที่มาของพระคาถาเงินล้าน ซึ่งมีคาถาพระปัจเจกโพธิ์ ที่หลวงพ่อปานได้รับมาจากครูผึ้ง (ฆราวาส) รวมอยู่ในคาถาเงินล้านด้วยมาตั้งนาน เพิ่งมีบุญได้เห็นหน้าตาครูผึ้งก็ครั้งนี้เอง ขอบคุณครับ

ประวัติหลวงพ่อปาน ตอน หลวงพ่อปานได้คาถาพระปัจเจกะโพธิ์โปรดสัตว์จากครูผึ้ง

พระคาถาพระปัจเจกะโพธิ์โปรดสัตว์นี้ หลวงพ่อปาน ได้เรียนมาจากครูผึ้ง จ.นครศรีธรรมราช (ท่านทำทานให้ขอทานครั้งละ ๑ บาท สมัยนั้นก๋วยเตี๋ยวข้าวแกงจานละห้าสตางค์เอง)
เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๒ หลวงพ่อปาน พร้อมด้วยคณะ ได้เดินทางไปทุกภาคของประเทศไทย ทิศเหนือได้ไปถึงเชียงตุงของพม่า ทิศตะวันออกไปสุดภาคอีสาน และได้ขออนุญาตข้ามเขต ไปในอินโดจีนของฝรั่งเศส ถึงประเทศญวน ทิศใต้ได้ไปถึงปีนังของอังกฤษ
พบท่านครูผึ้ง

เมื่อไปถึงนครศรีธรรมราช ในเย็นวันที่ได้ไปถึงนั่นเอง ขณะที่หลวงพ่อปานเข้าห้องจำวัดพักผ่อน โดยมีพระภิกษุอุปฐากกับทายก คอยเฝ้าอยู่หน้าห้องพักนั้น ประมาณเวลา ๑๗.๐๐ น. ได้มีท่านผู้มีอายุท่านหนึ่ง รูปร่างเพรียว ท่าทางสง่า ผิวขาว นุ่งห่มผ้าม่วงสีน้ำเงิน สวมเสื้อนอกราชปะแตน กระดุมห้าเม็ด ถุงเท้าขาว รองเท้าคัชชูสีเทา สวมหมวกสักหลาด ถือไม้เท้าเลี่ยมทอง ได้มาหาพระอุปัฏฐาก ถามว่า
"หลวงพ่อตื่นแล้วหรือยัง?"
ก็พอดีได้ยินเสียงหลวงพ่อพูดออกมาจากห้องว่า
"ไม่หลับหรอก แหมนอนคอยอยู่ คิดว่าผิดนัดเสียแล้ว"
แล้วหลวงพ่อก็เดินออกมาจากห้องพัก เมื่อนั่งลงแล้ว ผู้เฒ่าผู้มาหาพูดว่า
"ผมไม่ผิดนัดหรอกครับ เห็นว่าท่านเพิ่งมาถึงใหม่ๆ กำลังเหนื่อย และมีคนมาคอยต้อนรับกันมาก ก็เลยรอเวลาไว้ก่อน ตอนเย็นนี้คิดว่าว่างจึงเลือกเวลามา"
ขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่นั้น สร้างความสงสัยให้แก่คณะที่ได้ไปด้วยกันเป็นอันมาก เพราะไม่เคยเห็นว่าคนทั้งสองพบกันที่ไหนเลย ทำไมจึงพูดกันถึงเรื่องนัดหมาย ขณะที่คณะเกิดสงสัยนั่นเอง หลวงพ่อได้พูดว่า
"พวกเราสงสัยหรือ ? ไม่ต้องสงสัยอะไรอีกต่อไป โยมผู้เฒ่านี้ได้ทางใน ฉันพบกับโยมตั้งแต่เดินทางมาถึง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และได้นัดหมายกันไว้ว่า จะมาพบกันที่นี่ ต่อไปนี้พวกเราจะพ้นความยากจนแล้ว เพราะโยมผู้นี้มีของดี"
แล้วหลวงพ่อก็พูดกับผู้เฒ่านั้นว่า
“โยมมีของดี ก็เอาของดีออกมาอวดพวกนี้หน่อยซิ หรือมีอะไรขัดข้อง?
ท่านผู้เฒ่าได้บอกว่า ท่านชื่อผึ้ง อายุ ๙๙ ปี
ท่านครูผึ้งเล่าประวัติพระคาถา

(มองดูแล้วคนในคณะที่ไปกับหลวงพ่อ อายุ ๕๐ เศษ เหมือนจะแก่กว่าเท่าๆ กับท่าน) เมื่ออายุท่านได้ประมาณ ๕๐ ปี ได้มีพระธุดงค์เดินธุดงค์มารูปเดียว ท่านเห็นพระรูปนั้นแล้วรู้สึกเลื่อมใสมาก จึงได้นิมนต์ให้พักอยู่เพื่อบำเพ็ญกุศล ๔ วัน ได้ปฏิบัติท่านอย่างดีเท่าที่จะทำได้ ได้เรียนกรรมฐานจากท่าน ท่านได้สอนให้เป็นอย่างดี เมื่อจะกลับท่านพูดว่า
"โยมฉันจะลากลับ ต่อไปจะไม่ได้มีโอกาสผ่านมาอีก หากโยมอยากพบอาตมา ก็ขอให้จุดธูปอาราธนาพระ แล้วอาตมาจะมาพบทางใน"
แล้วท่านได้มอบพระคาถา พระปัจเจกะโพธิ์โปรดสัตว์บทนี้ให้ พร้อมทั้งอธิบายวิธีปฏิบัติ ท่านว่า
“ทำเพียงเท่านี้พอเลี้ยงตัวรอด เงินทองของใช้ไม่ขาดมือ ถ้าปฏิบัติเป็นกรรมฐานทำให้ถึงฌานแล้ว จะร่ำรวยเป็นเศรษฐี โยมเอาพระคาถาบทนี้ภาวนาเป็นกรรมฐานเถิดนะ ไม่เกิน ๒ ปี โยมจะร่ำรวยใหญ่ เงินทองจะหลั่งไหลมาเอง พระคาถาบทนี้ของปัจเจกะพุทธเจ้า ตระกูลอาตมาได้เรียนสืบต่อกันมาทุกคน ไม่มีใครจน อย่างจนก็พอเลี้ยงตัวรอด”
ให้หลวงพ่อปานเรียนพระคาถา

เมื่อพูดจบ ได้มอบพระคาถาให้หลวงพ่อเรียน แล้วบอกว่า”ได้โปรดอย่าปิดบังพระคาถาบทนี้เลย ขอได้กรุณาแจกเป็นธรรมทานด้วย” แล้วหลวงพ่อก็หลับตาเข้าสมาธิ ท่านครูผึ้งก็หลับตาเข้าสมาธิ ต่างคนต่างหลับตา ประมาณ ๕ นาที ก็ลืมตาขึ้นพร้อมกัน ต่างคนต่างยิ้ม เสียงท่านครูผึ้งพูดว่า "ผมดีใจด้วยที่ต่อไปเบื้องหน้า ท่านจะได้ศิษย์คู่ใจ" หลวงพ่อก็หัวเราะ
ตอบคำถามหลวงพ่อ

หลวงพ่อถามว่า ท่านอาจารย์ทำนานนักไหมจึงจะรู้ผล อาจารย์ตอบว่า ไม่นานครับ ประมาณเดือนแรกผ่านไปเริ่มรู้ผล ผลระยะแรกให้ผลในทางกินก่อน เช่นหุงข้าวตามธรรมดา คนกินในบ้านก็กินเท่าเดิม เพิ่มการใส่บาตร แต่ข้าวเหลือ ผมเคยได้ว่าคนหุง ทำไมหุงมากนัก เขาบอกว่าหุงเท่าเดิม ผมจึงสั่งให้ลด จนเหลือครึ่งจำนวนพอดี
เงินเริ่มเพิ่ม

เมื่ออาหารเริ่มลดความหมดเปลือง รายได้ก็เพิ่มขึ้นในระยะ ๑ปี ผ่านไปเรื่องการเงินเริ่มไหวตัว เงินในที่เก็บเริ่มเกินบัญชี เงินจากร้านค้ารับมานับว่าพอดี พอรุ่งขึ้นมาตรวจ เงินมากกว่าจำนวนทุกที ดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะทำอะไรเป็นเงินเป็นทองไปหมด เดี๋ยวนี้ผมทำอะไรไม่ไหว แต่ผมก็มีรายได้ทุกวัน ใครไปใครมา ขากลับคนนี้ให้บ้าง คนนั้นให้บ้าง คิดเฉลี่ยผมมีรายได้วันละประมาณเกือบร้อยบาท พระคาถาบทนี้ศักดิ์สิทธิ์มากครับ
ทำเป็นกรรมฐาน

หลวงพ่อได้ถามว่า ท่านอาจารย์ทำอย่างไร อาจารย์ตอบว่า ผมทำเป็นกรรมฐานเลยครับ ทำจนสว่าง หลับตาลง แล้วเกิดความสว่างขึ้น ได้เห็นพระพุทธรูปบ้าง พระสงฆ์บ้าง มีอยู่องค์หนึ่งครับจีวรสวยมาก ไม่เหมือนจีวรพระธรรมดา แล้วเริ่มเห็นเงิน คราวแรกๆ เป็นจำนวนน้อยๆ ต่อมาก็เห็นจำนวนมากตามลำดับ จนถึงกองใหญ่เหลือที่จะนับ ตอนนี้เองครับ เงินทองไหลมากันใหญ่ ทำอะไรนิดทำอะไรหน่อยก็ดีไปหมด คนอื่นเขาทำขาดทุน ผมลองไปบ้างก็มีกำไรดีเสียด้วย
ของเพิ่ม

มีเรื่องแปลกอีกครับ นอกจากเงินเพิ่มแล้ว ของก็เพิ่มอีกด้วย ข้าวของที่มีอยู่หรือหามาใหม่ มีบัญชีจดไว้ครบถ้วน ครั้นไปตรวจคราวใดของเกินบัญชีทุกที
เคล็ดลับ

หลวงพ่อถามว่า มีเคล็ดลับอะไรบ้างในการนำของเข้าออก และการเก็บเงินใช้เงิน
อาจารย์ตอบว่า มีครับ แหม ผมเกือบลืมบอก ดีแล้วครับ ถามดีมาก เรื่องนำข้าวของไม่ว่าเป็นอะไร จะเป็นของกิน ของใช้ ของขายก็ดี ผมทำน้ำมนต์ด้วยพระคาถาบทนี้ไว้ เมื่อนำข้าวของเข้าบ้าน ผมเอาใบพลู ๓ ใบ จุ่มน้ำมนต์พรมของนั้น ๓หน พรม ๑ หน ว่าพระคาถาหนึ่งจบ
การนำเงินเข้าเก็บและนำออกใช้

เมื่อนำเงินเข้าเก็บ และนำออกมาใช้ ให้ว่าพระคาถานี้ เท่ากับจำนวนที่สวดบูชาพระ เช่น ปกติสวด ๗ จบ เมื่อนำเงินเข้าเก็บก็ว่าพระคาถานี้ ๗ จบ เมื่อนำออกใช้ก็ว่า ๗ จบ แต่อย่านับเงินก่อนให้จับเงิน แล้วว่าพระคาถาครบจำนวน จึงนำเงินออกมานับนอกที่เก็บ
อานิสงส์พระคาถา

พระคาถา นอกจากจะให้ผลในเรื่องความเป็นอยู่อย่างมีความสุขสบาย เงินทองเหลือใช้สอย ของที่ต้องการปริมาณก็เพิ่มขึ้น ของที่ต้องการน้ำหนักก็เพิ่มน้ำหนัก ของกินของใช้ก็ไม่สิ้นเปลือง เมื่อผมได้ภาวนาเรื่อยไป จนได้สมาธิสูง เลยเห็นเหตุการณ์ของโลกอื่น ผมหมดสงสัยเรื่องโลกอื่นแล้วครับ
หลวงพ่อได้ศิษย์คนแรก

เมื่อได้เดินทางจากนครศรีธรรมราชไปแล้ว เป็นเวลา ๑ เดือน คณะชุดนั้นก็ได้เดินทางกลับถึงกรุงเทพฯ หลวงพ่อได้พักที่คณะ ๙ วัดสระเกศ พอรุ่งขึ้นมีศิษย์พากันเอาอาหารไปถวาย ขณะฉันอาหาร หลวงพ่อได้พูดกับท่านเจ้าคณะ ๙ ชื่อจีน ว่า
ผมไปปักษ์ใต้มา ได้พระคาถาดีมาบทหนึ่ง
ว่าแล้วท่านก็พูดถึงพระคาถา ตามที่ท่านครูผึ้งได้บอก เป็นที่น่าแปลกอยู่อย่างหนึ่ง คนที่ไปนั่งอยู่ที่นั่นด้วยกัน เกือบร้อยคนไม่มีใครสนใจ ต่างคนต่างฟังกันเฉย มีแต่นายประยงค์ ตั้งตรงจิตร เพียงคนเดียวเท่านั้น ที่ควักสมุดพกขึ้นมาจดพระคาถาทันที เมื่อเสร็จภัตรกิจแล้ว ต่างคนต่างกลับ นอกจากนายประยงค์ รอพบว่างคนก็เข้าไป กราบหลวงพ่อขอเรียนพระคาถา หลวงพ่อหัวเราะชอบใจแล้วว่า
เอออ้ายลูกหัวปี เอาเถอะพ่อให้อีก ๒ ปีลูกเอ๋ย เอ็งจะรวยใหญ่ ไปทำเป็นกรรมฐานเลยนะลูกนะ
แล้วต่อมาประมาณ ๒ ปีเศษ นายประยงค์เล่าให้หลวงพ่อเล็ก เจ้าอาวาสวัดบางนมโคฟัง มีอาการเหมือนท่านครูผึ้งทุกประการ ท่านเล่าว่า
เมื่อก่อนทำพระคาถานี้ ผมยากจน ขายของก็ยาก เดือนไหนมีกำไรถึง ๒๐๐ บาท เดี๋ยวนี้สบายแล้วครับ หลวงพ่อจะเอาเท่าไร ผมถวายทั้งนั้นขอให้บอกมาเถอะ หลวงพ่อออกปากผมไม่หนักใจเลย หลวงพ่อเรียกเอาเงิน ดูเหมือนผมยิ่งได้มากขึ้นแปลกครับ
นี่เป็นถ้อยคำของนายประยงค์ ศิษย์คนแรกในการเรียนพระคาถาพระปัจเจกะโพธิ์ โปรดสัตว์ของหลวงพ่อปาน ซึ่งเรียนมาจากท่านพระครูผึ้งดังกล่าว
อภินิหารพระคาถาและเงินงอก

นายประยงค์เล่าว่า เรื่องอาหารรับประทาน ไม่เปลืองเหมือนเมื่อท่านครูผึ้งเล่า ยังเล่าต่อไปอีกว่า
เรื่องยาไทยที่ห้างก็แปลก เมื่อทำยาเสร็จแล้วก็ได้ลงบัญชีไว้ครบ ครั้นเมื่อขายไปครบตามจำนวนเงิน ก็ได้ตามจำนวนบัญชี แต่ยานั้นยังเหลืออีก ในตอนแรกผมคิดว่าเจ้าหน้าที่นับไม่ถ้วน ต่อมาผมตรวจเอง ก็เป็นอย่างนั้นเสมอ
นายห้างเล่าต่อว่า
ปกติขายยาได้เงินมาแล้ว นำเข้าธนาคารทุกวัน เมื่อเบิกเงินเพื่อใช้จ่าย ผมยังไม่ยอมนับเงินนั้น และไม่ใช้ในวันนั้น ผมเอาเข้าที่เก็บก่อนหนึ่งคืนตามวิธี พอรุ่งขึ้นออกตามวิธี ตามที่ได้สังเกตและจำได้ เงินหนึ่งหมื่น เมื่อเก็บแล้วคืนหนึ่ง เมื่อเอาออกมานับในวันรุ่งขึ้น จะได้เกินกว่าหนึ่งพันเสมอ นี่ก็เป็นอภินิหารอีกอย่างหนึ่ง ยังเป็นเมตตามหานิยมในตัวอีกด้วย ผมสบายใจแล้วครับ เงินก็มีใช้ บุญก็ได้ทำอย่างชนิดไม่ต้องอั้นเลย
นายประยงค์บอกว่า
ผมสู้คุณย่าผมไม่ได้ ท่านเป็นผู้ภาวนาพระคาถานี้วันยังค่ำ เว้นไว้แต่เมื่อมีผู้ไปคุยกับท่านเท่านั้น ท่านภาวนา ไม่ว่าท่านจะยืน เดิน นั่ง นอน ท่านไม่ยอมให้ว่างเลยครับ ผลที่ได้หรือครับ เซฟที่อยู่หน้าที่บูชา ๓ เซฟ เป็นเซฟเปล่าทั้งสิ้น วันหนึ่งท่านเรียกพวกเราไปหา ท่านให้ไขเซฟดู ปรากฏว่าเต็มไปด้วยธนบัตรใบละร้อย เมื่อถามท่าน ท่านเล่าให้ฟังว่า
เงินมาเอง มาด้วยอำนาจพระคาถานี้
เราถามท่านว่ารู้ได้อย่างไร ท่านบอกว่า
เมื่อคืนนี้ย่ากำลังภาวนาพระคาถานี้อยู่ เกิดอาการสบายเคลิ้มไปอย่างไม่รู้ตัวสักครู่ พอรู้สึกตัวเห็นแสงสว่าง พุ่งเป็นลำเข้าไปในเซฟ มีเสียงบอกว่า "เงินมา เงินเข้าเซฟ ทำใจให้สบายไว้" ย่าเลยทำใจให้สบาย คุมสมาธิไว้ครู่หนึ่ง ต่อไปแสงนั้นก็หายไป ย่าก็เลยหลับไปเท่านี้แหละลูก พระคาถานี้ท่านดีจริงๆ อย่าทิ้งนะลูก พวกเอ็งเอาเงินไป จะทำอะไรก็ทำเถิด แต่อย่าลืมทำบุญด้วยนะ ทำมากเท่าไรยิ่งดี

 

น้อมกราบสมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ปาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

สวัสดีวันศุกร์พี่วรรณ พี่ปู และทุกๆท่านครับ

​

 

ถ้าตั้งใจรับก็รับได้อยู่แล้วครับ





รับยันต์ที่บริษัท

ผู้ถาม : กราบเรียนหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง เมื่องานเป่ายันต์เกราะเพชรคราวที่แล้ว ลูกไม่มีโอกาสไปที่วัด ก็เลยนั่งทำงานที่บริษัทไป ใจก็น้อมนึกถึงองค์สมเด็จฯ นึกถึงบารมีหลวงพ่อว่าให้เป่าไปถึงบริษัทด้วย ทุกครั้งที่เคยผ่านมามีอาการของลูกจะดีขึ้น ซู่ซ่าขนลุก แต่คราวนี้เฉย ไม่ทราบว่าหลวงพ่อจะถืออุเบกขาตอนนั้นหรือเปล่าคะ ?

หลวงพ่อ : เดี๊ยวก่อน ! เขาบอกให้เป่าไปที่บริษัท ก็ติดป้ายหมดสิ ก็ต้องไปขอที่ป้ายนะ (หัวเราะ) แต่ความจริงเป่ายันต์เกราะเพชรนะ ท่านบอกว่า ถ้าตั้งใจจริงๆ อยู่ที่ไหน ก็ได้เหมือนกันหมด ถ้าตั้งใจไว้เพื่อรับ แต่บังเอิญเวลาเป่ากำลังทำงานอยู่เผลอไป รับได้เลย

ผู้ถาม : คือความจริงแกอาจจะได้ แต่เห็นว่าไม่ซู่ซ่า ก็นึกว่าไม่ได้รับ

หลวงพ่อ : ซู่ซ่าจนชิน ชินเกินไปก็เลยไม่มีความรู้สึก จริงๆนะ ความจริงเป็นอย่างนั้น คือของเก่าเขามีแล้วนี่ สัมผัสใหม่มันก็ไม่มีอาการเกิดขึ้น

เป่ายันต์จิตฟุ้งซ่าน

ผู้ถาม : เป่ายันต์เกราะเพชรทุกครั้งที่ผมไป รู้สึกว่าขณะที่ภาวนาผมมีอารมณ์เฉยๆแป๊บเดียว จิตใจก็ฟุ้งซ่าน ในขณะที่หลวงพ่อเริ่มทำพิธี ข่มอย่างไร ทำอย่างไรก็จับอารมณ์สมาธิไม่อยู่ ไม่ทราบว่าในขณะนั้นองค์สมเด็จท่านจะสงเคราะห์ เป่ายันต์เกราะเพชรให้หรือเปล่า เพราะว่าจิตฟุ้งซ่านเอาไม่อยู่เลยครับ ?

หลวงพ่อ : ไม่เป็นไร ท่านทำ เป็นแต่เพียงว่าตั้งใจรับ แต่จิตของเราจะคุมให้ดิ่งไม่ได้แน่ เพราะคนทำไร่ทำไถนา ไม่ชินต่อการเจริญกรรมฐาน ใช่ไหม คือไม่มีความจำเป็น เขาถือว่า เอาจิตยอมรับเท่านั้นเอง ไปหรือไม่ไปก็ตาม หรือว่าอยู่ที่บ้านก็ตาม ได้รับ นั่นท่านส่งให้นี่ ไม่ใช่เราไปหยิบ หมายความว่า ตั้งใจยอมรับ ใช้ได้แล้ว


(จากหลวงพ่อตอบปัญหา ธัมมวิโมกข์ พฤษภาคม 2548)

 

แวะมาทักทายช่วงเย็นค่ะ พระคำข้าวองค์นี้อาวันให้ชื่อว่า "พิมพ์หน้าซ้อน"

 

น้องแพนมีพระพิมพ์สวยๆเยอะเลยครับ