ถามเกี่ยวกับศีล 5 ข้อ 2 - 3 ครับ

ข้อ 2
ผมอาศัยอยู่กับครอบครอบครัวหลายคน
ของกินของใช้ส่วนใหญ่ ผมมักหยิบมาโดยไม่ได้รับอนุญาติ (ซึ่งทำเป็นประจำทุกวัน)
แล้วก็ดูหนังออนไลน์ + ฟังเพลง ซึ่งทำเป็นงานอดิเรกไปแล้ว (3-4ปีแล้ว)
ถือว่าผิดศีลไหมครับ (ถ้าผิดมีหนทางแก้ปล่าวครับ)

ข้อ 3
ข้อนี้ผิดประจำครับ ผมใช้อินเตอร์เน็ตเป็นประจำมักเห็นภาพ 18+ บ่อยครับ
แล้วจิตก็คิดอกุศลตลอดเลยครับ อยากทำให้จิตไม่คิดฟุ้งซ่านเวลาเห็นภาพครับ
พอดีอยากรักษาศีล 5 แบบเคร่งครัด (ข้ออื่นได้หมด ยกเว้น 2 ข้อนี้)
ขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

ไม่ต้องคิดมากหรอก ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร

 

ถ้ารักษาศีลไปด้วย ศีลจะไม่ขาดหรอครับ (ศีลข้อ 2 ผมทำทุกวันเลย)

 

ข้อ2ของฟรี หรือของส่วนรวม ถ้าเราใช้ ก็ต้องดูความถูกต้องและเหมาะสมครับ ว่าเราใช้แบบเอาเปรียบใครคนอื่นหรือไม่ ถ้าเราไม่มีเจตนาเอารัดเอาเปรียบใคร ใช้ตามสมควรแก่ตน เราไม่ผิดครับ

ข้อ3 ดูแล้วสามารถระงับจิตตนเองได้ ควบคุมจิตตนเองไม่ให้ฟุ้งซ่านได้ ก็ไม่เป็นไรครับ หรือถ้าอยากดูเพื่อฝึกการควบคุมจิตตนเองว่าตนเองจะฝึกควบคุมจิตตนเองไปด้วยขณะดูก็ดีครับ เพราะยิ่งคุณดูมากๆจากที่เคยฟินมากๆ ก็อาจเบื่อและปล่อยวางได้ด้วยครับ เพราะการเสพทางตาก็เป็นการเสพ อย่างหนึ่ง ไม่ต่างจาก หุจมูกลิ้นกายใจ หรอกครับ ควรฝึกระงับจิตไปด้วย จะดีครับ ถ้าอยากจะดู

 

ข้อ 2 ศีลอทินนา ถ้าไปเอาของคนอื่น โดยเขาไม่ยินยอม ไม่ยินดี ก็ทำให้เจ้าของเขาเป็นทุกข์ไม่พอใจ ศีลก็จะขาด ที่นี้ กรณีที่ จขกท ยกมานั้นเป็นคนกันเอง ถ้าเขารู้ว่าเราใช้ แล้วไม่ว่าอะไร เขาไม่เดือดร้อน ก็ไม่เป็นอะไร ไม่ผิดไม่บาป

ข้อ 3 กาเม คือความคิดที่อยากจะเสพราคะกับบุคคลผู้มีเจ้าของหรือมีผู้ปกครองที่หวงแหน ถึงจะผิดกาเม พวกเวบโป๊ว คนเหล่านั้นยินดีในการโชวอยู่แล้ว จึงไม่ผิดศีล แต่เมื่อใดก็ตามที่เรามีความคิด ( แม้จะแค่คิด ) ที่อยากจะเสพ หรือหากได้เสพก็คงดี ต่อบุคคลที่มีครอบครัว มีลูก มีสามีภริยา หรือพ่อแม่หวง ก็ถือว่าจิตอกุศล ผิดกาเมแล้ว นอกนั้น กรณีที่ไม่ผิดกาเม แต่ความพอใจในราคะมากเกินไป ก็อาจจะนำจิตสุดท้ายเราลงสู่ภพภูมิที่ต่ำได้ ควรจะมีขอบเขตบนศีลธรรมครับ

 

ศีล5นั้นต้องมีเจตนาเป็นหลักในการกระทำเช่นการลักทรัพย์ต้องมีเจตนาในการเอาทรัพย์ของผู้อื่นมาเป็นของตนเค้าเรียกว่าลักทรัพย์แต่ถ้าทรัพย์นั้นใครก็เอามาใช้ได้ไม่ใช่ทรัพย์ของผู้อื่นเพราะเจตนาเจ้าของทรัพย์ก็ตั้งใจเอามาให้ใช้ร่วมกันอยู่แล้วยังงี้ไม่เรียกว่าลักทรัพย์ส่วนกาเมนั้นต้องเจตนาไปผิดลูกเมียผู้อื่นมีรึเปล่าถ้าไม่มีก็ไม่ผิดศีลส่วนจิตนาการต่างๆมันต้องฟุ้งซ่านอชู่แล้วสำหรับปุถุชนที่ยังไม่ละกามเป็นธรรมชาติแต่ผู้ที่ละกามแล้วไม่ใช่เค้าผิดธรรมชาตินะแต่เพราะเค้ารู้แจ้งเห็นจริงจึงหมดกามไม่ใช่แค่ละแต่กามมันหมดไปเองจากการรู้แจ้งเห็นจริงความกำหนัดก็จะไม่เกิดกับเค้าอีกเลยต่อให้ทั้งดูทั้งฟังก็เฉยๆไม่มีอะไรครับ ศีลเป็นพื้นฐานเปรียบดังสร้างบ้านศีลคือพื้นล่างส่วนสมาธิคือชั้นสองหากชั้นล่างไม่มีชั้นสองก็ไม่มีส่วนปัญญาคือหลังคาฝาผนังเมื่อมีครบบ้านหลังนี้ก็สมบูรณ์ไม่ว่าแดดจะร้อนคนในบ้านก็เย็นสบายไม่ว่าฝนจะตกลมจะแรงแค่ไหนคนในบ้านก็ปลอดภัยแต่ถ้าองค์ประกอบไม่ครบหรือไม่สมบูรณ์คนในบ้านจะปลอดภัยใหมก็คิดดูเองนะครับ สาธุ

 

ศีล เป็นธรรมเพื่อควบคุมความประพฤติชั่วทางกาย สำหรับฆาราวาสมี 5 ข้อ
การผิดศีล คือการ กระทำในข้อห้ามทั้ง 5 ข้อลงไปแล้วโดยเจตนา ไม่ว่าจะข้อใดข้อหนึ่งก็ตาม
ถ้าเพียงแต่คิดว่าจะทำแต่สุดท้ายแล้วยังไม่ได้ทำ ถือว่ายังไม่ผิดศีล แต่ใจด่างพร้อยเศร้า
หมอง สุ่มเสี่ยงต่อการลงมือทำผิดศีลให้ขาดในภายหลังจนได้

การดูว่าได้กระทำผิดศีลแล้วหรือยัง ต้องดูที่เจตนาของการกระทำ และข้อกำหนดตายตัวที่
พระพุทธเจ้าท่านได้กำหนดขอบเขตของศีลธรรมแต่ละข้อไว้แล้ว การคิดละเอียดละออ
ลึกลับซับซ้อนเกินไป อาจทำให้เราวิตกกังวลเกินเหตุ อย่างเช่นเราเดินไปเหยียบสัตว์ตัว
เล็กๆตายโดยไม่รู้ตัวเลย อย่างนี้ไม่ถือว่าเราได้กระทำผิดศีล ข้อที่ 1 แม้แต่นิดเลย

เจตนา เป็นตัวกำหนดของการผิดศีลหรือไม่

ลงมือกระทำ เป็นตัวบ่งบอกถึงศีลข้อนั้นได้ขาดลงแล้ว


เจตนาทำผิดศีล แต่ยังไม่ได้ลงมือกระทำ เช่น อยากตบยุง แต่ยังไม่ได้ตบ ถือว่ายังไม่ผิด
ศีล แต่ใจเศร้าหมองไปด้วยอกุศลกรรม ถือว่าไม่ดี

ไม่มีเจตนาทำผิดศีล แต่ได้ลงมือกระทำแล้ว เช่น เดินไปเหยียบมดตาย โดยไม่รู้ตัวเลย
ถือว่า ต้องดูเป็นกรณีไป ว่าเกี่ยวข้องกับกฏของกรรมที่มาให้ผลหรือเปล่า (ข้อนี้แหละที่
ทำให้เกิดการกังวลหม่นหมองของใจ สำหรับผู้ที่มักวิตกกังวลคิดมากเกินไป จนบางคนถึง
กับออกมาบอกว่า ห้ามกินเนื้อสัตว์ เพราะถือว่าเป็นการส่งเสริมการฆ่าสัตว์ จนลืมมองถึง
เรื่องกฏของกรรมแต่ละชีวิตไป ข้อนี้ต้องศึกษากันให้ละเอียดๆอีกที ว่าขอบเขตการผิดศีล
ธรรม พระพุทธเจ้าท่านกำหนดไว้ถึงไหน อย่างไร ถึงจะเรียกว่าได้กระทำผิดศีลแล้ว

เจตนาทำผิดศีล และได้ลงมือกระทำแล้ว ถือว่า ผิด 100%

ต้องศึกษารายละเอียดให้ดีครับ พอรู้ขอบเขตแล้ว ก็จะมีความกังวลน้อยลง สบายใจมาก
ขึ้น ยังไงเราไม่ล่วงเกินขอบเขตที่พระพุทธเจ้ากำหนดไว้เป็นดีที่สุดครับ

 

ข้อเขียนของท่านดีมากครับจะไขข้อข้องใจที่ว่าการเหยียบมดตายนั้นถือผิดศีลใหม?ขอตอบว่าไม่ผิดเหตุเพราะการขาดเจตนาคือมองไม่เห็นมดเมืีอก้าวเดินแล้วไปเหยียบเข้ามดตายเราไปยังที่ไหนๆแล้วยังไม่รู้เลยว่าได้ปาณาติบาตฆ่ามดแล้วจนมดมาถามว่าเธอเหยียบฉันตายทำไมฉันทำอะไรให้เธอโกรธแค้นถึงต้องเหยียบฉันตาย เราก็จะตอบว่าฉันเปล่าฉันไปเหยียบเธอตอนไหนฉันไม่รู้เลยฉันไม่เคยคิดจะฆ่าใครและเธอก็ไม่เคยทำร้ายฉันแล้วฉันจะฆ่าเธอด้วยเหตุใด แต่พอย้อขไปดูจึงเห็นว่าได้เหยียบมดตายจริงๆจึงได้ยกมือขึ้นพนมแล้วก้มลงกราบมดและกล่าวว่าท่านมดครับเราขอขมาท่านที่เดินเหยียบท่านจนตายเรามองไม่เห็นท่านจริงเรามิได้มีเจตนาฆ่าาท่านและมิได้มีความโกรธเกลียดอาฆาตท่านจนต้องลงมือฆ่าท่านขอท่านได้โปรดเมตตาอโหสิกรรมให้เราด้วยเถอะเราจะอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลที่ได้สั่งสมมาให้ท่านท่านจะได้ไปจุติยังภพภูมิที่สูงๆยิ่งขึ้นไปส่วนกรรมที่เราได้ก่อกับท่านเราจะขอชดใช้ตามวิบากกรรมที่ทำขอท่านได้โปรดอโหสิกรรมแก่เราอย่าได้มีจิตอาฆาตแค้นเคืองเพื่อท่านจะได้มีจิตที่ผ่องใสเพื่อไปจุติยังภพภูมิที่สูงๆยิ่งๆขึ้นไป มดตัวนั้นเมื่อได้ฟังและเข้าใจจึงอโหสิกรรมให้แล้วไปจุติด้วยจิตที่ปลอดโปร่งไม่เคียดแค้นจึงไปจุติยังภพภูมิตามกรรมที่มี ส่วนเรานั้นเมื่อรู้แล้วจึงต้องรับผลกรรมที่ก่อแต่เป็นเศษกรรมที่ต้องชดใช้ก็แค่เจ็บมือไปหาหมอหมอบอกเส้นพลิกเจ็บมือ2-3วันก็หายเลิกรากันไปนี่แหละถึงจะไม่เจตนาแต่ผลกรรมก็สนองแต่ก็เป็นเศษกรรมเท่านั้นไม่หนักหนาสาหัสสากรรจเพราะขาดเจตนาในการกระทำ สาธุ

 

เรื่องละเมิดลิขสิทธิ์พยายามหลีกเลื่องครับ ถ้าทำบ่อยๆ จะทำให้ค้าขายขาดทุนได้ครับ

 

ในข้อ 2 วันหลังจะหยิบของคนอื่นมาใช้ หรือจะกินของคนอื่น ก็ควรบอกก่อน เพราะถือว่า เป็นเรื่องของมารยาท ยังไม่ต้องพูดเรื่องศีลในข้อนี้หรอก พูดแค่เรื่องมารยาทก็พอแล้ว
ถ้าอยู่หลายคน ต้องปรับตัวให้เหมาะสม เพื่อไม่ให้เกิดความลำบากแก่ตนเองและผู้อื่น
ของแบบนี้ ใช้หลักสากลก็พอแล้ว
ถ้าทำไม่ได้ ก็อยู่คนเดียวดีกว่า

ในข้อ 3 ถ้ายังไม่ได้เข้าสู่ศีล 8 ก็ดูไปเถอะ คลายเครียด
ไม่ได้ไปโรคจิตใครก็โอเค แล้ว

ศีล 5 ดูหนัง ฟังเพลงได้ ไม่มีปัญหาครับ
แต่เวลาไปเที่ยวกับเพื่อน คือไม่ดื่มแค่นั้นเอง

ศีล 5 ง่ายครับ ทำไปเลยครับ ทำได้แน่นอน ผ่านฉลุย

 

เพิ่มเติมในข้อ 2 นิดครับ
ถ้าเราเป็นคนมีมารยาทดี ก็จะเป็นคนมีเสน่ห์แบบไม่รู้ตัวครับ
คนรอบข้างจะชอบครับ
ถ้ามารยาทไม่ดี เขาก็ไม่ค่อยชอบเท่าไร
ของแบบนี้ เขาไม่พูดแต่คิดในใจครับ
อยากให้คนชื่นชมเราในใจแบบไหน ก็เลือกเอาครับ

อย่างอยู่กันหลายคน
กินข้าวไม่เก็บไม่ล้าง ทิ้งขยะสกปรก
ดูเหมือนไม่มีใครว่าอะไรก็จริง แต่รับรองว่ามีคิดในใจแน่ ๆ ครับ
ของแบบนี้ ดูเป็นเรื่องผิวเผินแต่จริง ๆ เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ลึกซึ้งครับ

คือเสน่ห์จากภายใน ที่มาจากนิสัย การกระทำนั้น เสน่ห์ภายนอก อย่างเช่นการแต่งตัว หน้าตา หรืออะไรนี่ เทียบไม่ติดครับ

คืออยากคบคนยาว ๆ ดูที่ศีลครับ ศีลเราดี ศีลเขาดี ก็คบกันได้ยาว
ศีลเราดี ศีลเราหอม กลิ่นหอมเราฟุ้งขจรไปไกลครับ

ถึงได้มีคำว่า ศีล คือเครื่องอาภรณ์อันประเสริฐ ไงครับ
คือ ถ้าศีลสวยแล้ว แต่งตัวสวย โก้ หรู ยังไง ก็เทียบไม่ติดครับ
ศีล จึงเป็นเครื่องอาภรณ์อันประเสริฐด้วยประการเช่นนี้
คือเป็นเครื่องนุ่งห่มที่สวยกว่า เครื่องนุ่งห่ม ใด ๆ ที่พึงจะมีได้ในโลกนี้

 

พระพุทธเจ้ายกย่องเรื่องศีลมากครับ สำหรับคนธรรมดา
นายมาถูกทางแล้วครับ

 

ใช่ครับท่าน

 

ข้อสาม กามวิตก มั่งครับ

ผมฟังหลวงพ่อปราโมช เล่าอ่ะครับ

ถ้าท่านมาทางสายทางดูจิต ข้อสี่ จะขาดง่ายกว่าเพื่อนเลยครับ
ถ้าท่านได้พบป่ะผู้คนมากมาย

ขอโมทนาบุญกับท่านด้วยครับ
ที่ปรารถนาในการรักษาศีลครับ