ทุกข์ใจมากค่ะเพราะกรรมอะไรเหรอคะ

รู้สึกว่าชีวิตตัวเองกรรมเยอะ เกิดมาเพื่อชดใช้ บางครั้งนึกน้อยเนื้อต่ำใจ
ดิฉันเป็นลูกคนเดียว เกิดมาในครอบครัวที่แตกแยก ทำให้ดิฉันต้องอยู่กับแม่ แต่ก็ยังติดต่อและดูแลคุณพ่อห่างๆ ดิฉันเป็นเด็กหัวอ่อน ไม่ทันคน ไม่สู้คน ซื่อๆ ชีวิตในวัยเด็กจนจบมัธยม ดิฉันจึงมักโดนเพื่อนแกล้ง โดนรังแกอยู่บ่อยครั้ง โดนเกลียดทั้งที่เพื่อนบางคนไม่เคยคบไม่เคยคุยด้วยซ้ำ โดนนินทาว่าร้าย ชีวิตมหาวิทยาลัย ดิฉันจึงปลีกตัว ตัดขาดจากสังคมเก่าๆ แต่ไม่วายโดนเพื่อนใหม่ๆ อีกหลายคน หลอกใช้ หลอกกิน เพราะเห็นฉันซื่อ หลอกง่าย พอใจแล้วก็ด่าสาดเสียเทเสีย ทั้งที่ดิฉันช่วยเหลือเขามาตลอด ด่าแรงแค่ไหนดิฉันก็ไม่เคยตอบโต้พวกเขาเลย จนดิฉันนึกท้อใจ เพราะดิฉันเองทำแต่ความดี เข้าวัดทำบุญ ถือศีลกินเจ กตัญญูต่อบุพการี ที่สำคัญ ทั้งชีวิตของฉัน ช่วยเหลือ ให้ที่พักพิง สัตว์จรจัดมาโดยตลอด ดิฉันทำเพราะรักและสงสารสัตว์เหล่านี้ แต่เหตุใดชีวิตของดิฉันถึงเจอแต่เรื่องราวที่แย่ๆมาโดยตลอด ดิฉันทำกรรมอะไรไว้เหรอคะ ชีวิตของดิฉันจะมีโอกาสพบเจอสิ่งที่ดีๆบ้างไหมคะ บางครั้งดิฉันก็นึกท้อและเหนื่อยใจมากๆ

 

ได้เจอสิ่งดีๆแน่นอนครับ แต่มันแค่ยังไม่ถึงเวลา
อย่าไปคิดว่า เราทำบุญทำทาน เพื่อหวังให้ตัวเองได้สบาย
การคิดอย่างนั้น เมื่อชีวิตยังไม่สบาย ก็ยิ่งทำให้เป็นทุกข์หนัก
อดทนเท่านั้น และถ้าอยากทุกข์ลดลง ก็ต้องรู้จักปล่อยวางให้มากขึ้นครับ

 

สั้นๆนะครับ กรรมเก่า กฏแห่งกรรม ครับ

แนะนำว่า ทำความดี ไม่ต้องไปอายใคร

เราสร้างบุญ กุศลกรรม ความดี ถึงเวลากรรมดี กุศลกรรมให้ผล ก็ย่อมได้รับผลของกรรมครับ

ทาน ศีล ภาวนา ช่วยได้ครับ

 

แนะนำ ภาวนา คาถาเงินล้าน วัดท่าซุง แล้วจะดีขึ้นครับ จขกท อย่างน้อย ภาวนาให้ได้ 108 จบ ติดต่อกันทุกวัน 2 เดือนขึ้นไปเห็นผลครับ

.

 

ทุกอย่างมีเหตุมีผล ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

 

ขอบพระคุณพี่ๆทุกคนค่ะะ จะตั้งใจทำบุญและทำความดีต่อไปค่ะ

 

อย่าพึ่งท้อใจในการทำความดีคะ มีคนอีกมากมายชีวิตแย่กว่าคุนอีกคะ คุนยังโชคดีมีคุนแม่ที่รักคุณ ส่งเสียให้คุณเรียนจนจบ ชีวิตพี่วัยเด็กก็ลำบากยิ่งกว่าคุณอีกคะ ครอบครัวแตกแยก อยู่กะคุณแม่เหมือนกันคะ แต่ชีวิตพี่อาภัพกว่า แม่ดันมาเสียตอนพี่อายุ9ขวบ พี่เลยต้องมาอยู่กะครอบครัวใหม่คุณพ่อ มีแม่เลี้ยงใจร้ายเหมือนดาวพระศุกร์เป๊ะ555 พ่อส่งจนเรียนจบม.6 มหาลัยพี่ส่งตัวเองเรียนเองคะ ทำงานด้วยเรียนด้วยจนจบ แต่น้องโชคดีกว่าพี่อีก มีคุณแม่ส่งเรียนจนจบมหาลัย ลำบากตรงไหนคะ เราต้องพยายามคิดในแง่ดีไว้นะคะ มองโลกในแง่บวก ชีวิตเราจะโชคดีแน่นอน น้องบอกเจอเพื่อนไม่ดี พี่ก็เคยโดน โดนเพื่อนไม่ดีเหมือนกัน แต่เพื่อนดีๆก็มี เราก็คิดว่าเป็นประสบการชีวิต จะได้ดูคนเป็น คนไหนควรคบคนไหนควรห่าง เพราะเราขาดความอบอุ่น เราเลยอยากมีเพื่อน อยากได้การยอมรับ อยากได้ความรักมาเติมเต็มสิ่งที่ขาด พอเราเคยผ่านเรื่องแย่ๆมา น้องจะแข็มแข็ง ต่อไปจะเจอแต่เรื่องดีๆเหมือนพี่ อิอิ ทำดีไว้นะคะ เวลากรรมดีมันส่งผล จะสุขจนเบื่อเหมือนพี่ อิอิ

 

สัจธรรม คือความจริงที่เป็นสิ่งไม่ตาย เราทำกรรมอย่างไรไว้จะดีหรือชั่วก็ต้องเป็นผู้รับผล
ของกรรมนั้น นี่คือสัจธรรมความจริงที่ใครก็หนีไม่พ้น

เอาอย่างนี้สิ เมื่อเหตุ คือการทำกรรมชั่วผล ตอนนี้เราถึงเป็นทุกข์ งั้นเราก็เปลี่ยนตนเองซะ
ใหม่สิ ว่าขึ้นชื่อว่ากรรมชั่วทุกอย่างเราจะไม่ทำมันอีก ขึ้นชื่อว่ากรรมดีทุกอย่างเราจะพยาม
ทำให้ได้มากที่สุด ขึ้นชื่ออารมณ์ผ่องใสเกาะบุญกุศลเราจะนึกถึงเป็นประจำ 1.เราจะหัดให้
ทาน 2.หัดรักษาศีล 3.หัดทำสมาธิ 4.หัดใช้ปัญญา เราจะไม่สนใจอดีต เราจะไม่ใส่ใจ
อนาคต เราจะทำความดีอยู่กับปัจจุบัน เพราะปัจจุบันก็คืออดีตของอนาคต ถ้าเราทำปัจจุบัน
ดีที่สุดแล้ว เรื่องอนาคตเราก็ไม่ต้องเป็นกังวล ลองค่อยๆหัดคิดหัดพิจารณาเอานะครับ ทุก
คนมีกรรมเป็นของตนเองหมด ทุกคนมีทุกข์หมด ทุกคนมีปัญหาหมด เหลือแต่ว่าใครเข้าใจ
ความจริงได้มากกว่ากันเท่านั้น ใครเข้าใจความจริงคือสัจธรรมได้น้อยความทุกข์ใจมักจะ
มาก ใครเข้าใจความจริงคือสัจธรรมได้มากความทุกข์ใจมักจะน้อย สองสิ่งนี้ผกผันกันเป็น
สัจธรรมอยู่เสมอมาและจะเสมอไป

 

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ทุกชีวิตที่เกิดมาแต่ละคนก็เจอปัญหาแตกต่างกันไป สุขคนละอย่าง...ทุกข์คนละอย่าง อย่าไปคิดเลยค่ะว่าไปทำกรรมไรมา เหนื่อยหาคำตอบ เคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อท่านหนึ่ง ท่านบอกว่า ทำความดี คือได้ชดใช้กรรม ถือว่าเป็นบุญ เป็นกำไรแล้ว
เพราะฉะนั้น สู้ ๆค่ะ หมั่นสร้างและสะสมความดี สักวันต้องถึงวันที่เราปรารถนา แน่นอน

 

น้อง rommy00 สู้ๆๆนะคะ

 

เป็นผม ดีใจ กฏแห่งกรรม ใช้กรรมเก่า หมดกรรมกันไปก็ทางใครทางมัน ^^

วางกำลังใจ ทำใจให้สบายครับ

 

อย่าคิดฆ่าตัวตายนะ มันจะหนักกว่าเดิม

กรรมจากชาติก่อนที่คุณเคยแอบทำอะไรลับหลังบางอย่าง บอกแค่นี้ละกัน

แนะนำให้ถวายพระพุทธรูปในวันเกิดตัวเองทุกๆปี กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร

(เคสพิเศษไปขอพรพระแม่อุมาให้ท่านคุ้มครอง)

 

ทุกข์กายไม่เท่าไหร่ น่าจะทุกข์ใจมากกว่า ยังไงก็อย่าละทิ้งการสวดมนต์ภาวนานะคะ
ลองเข้าไปอ่านกระทู้ธรรมะสั้นๆฯในห้องอภิญญาค่ะ อาจจะได้คำตอบอะไรบางอย่าง
ยกตัวอย่าง
“การภาวนา นอกจากให้ผลทางจิตใจแล้ว ความเอ็นดู เมตตาสงสาร
คนอื่นก็เกิดขึ้น ที่เราโกรธเกลียดพยาบาทก็หายไป เห็นโทษก็สงสาร
เขา มีธรรมะในใจ ความอิจฉาพยาบาทเบียดเบียนก็ไม่เกิดขึ้น
อยู่หมู่คณะใดก็ไม่เกิดขึ้น”
(หลวงปู่จันทร์โสม กิตติกาโม วัดป่าจันทรังสี จ.อุดรธานี)

"อุปสรรคเป็นสัญลักษณ์ประการหนึ่ง ที่ช่วยผลักดันคนธรรมดาให้เป็นมหาบุรุษได้"
(หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล อำเภอเมือง จังหวัด หนองบัวลำภู)

"อารมณ์ภายนอกต่าง ๆ ที่เราเก็บมายึดถือไว้ ก็เปรียบเหมือนเราเอาหาบของหนัก ๆ มาไว้บนบ่า
ถ้าเราปลดปล่อยเสียได้ก็เท่ากับเราวางหาบนั้นลงบนพื้น ตัวเราก็จะเบาสบาย
เราจะกระโดดขึ้นหรือกระโดดลงก็ได้ เพราะมันไม่มีของหนักมาถ่วงตัวไว้"
(ท่านพ่อลี ธัมมธโร วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ)

"การยอมโง่ในสายตาคนอื่น
แต่เพื่อความสบายใจของเรา
และไม่กระทบกระเทือนกันนั้น
เป็นอุบายที่ฉลาดของเรา
รู้หลบรู้หลีก รู้ผ่อนสั้นยาว
อย่างนี้เป็นทางของคนดี
และนักปราชญ์ชมเชย"
(หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

ขอให้สู้ๆนะคะ และอย่าลืม! เวลาทำบุญให้อธิษฐานขอให้ได้พบแต่ความดี ปราศจาคความทุกข์ฯ

 

หนทางของผู้ให้ เมื่อเกิดมาแล้วก็จะได้พบเจอบททดสอบกำลังใจทั้งสิ้น ที่ผ่านมานั้นไม่ใช่กรรมแต่เป็นเครื่องทดสอบความแข็งแกร่งในจิตใจว่าการได้พบเจอสิ่งเลวร้ายต่างๆ นั้น ท่านทำกำลังใจให้ทรงไว้ได้หรือเปล่า ทุกข์จากการถูกบีบคั้นทางจิตใจท่านได้หาทางออกได้หรือไม่ หากท่านมีปณิธานที่จะช่วยเหลือสรรพสัตว์อย่างแท้จริง ท่านก็ต้องเข้าไปคลุกคลีกับกิเลสตัณหาอุปทานของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ต้องได้พบเจอซ้ำๆ จนกว่ากำลังใจที่ท่านมีนี้จะทรงตัว ไม่สั่นคลอนไปกับสิ่งลวงตาทั้งหลาย

ระยะทางที่เดินผ่าน จะได้เห็นทุกข์ภัยต่างๆ มากมาย ท่านจะเอาตัวรอดจากภัยต่างๆ เหล่านี้ได้ เพียงไม่หลงเข้าไปยึดอัตตา ยกจิตออกมาจากความดีทั้งหลายที่ได้กระทำไปแล้ว เมตตาจิตเป็นสิ่งที่ดี เป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญ แต่ก็ไม่ควรเข้าไปยึดไว้ว่าตนเองดี มองผ่านเรื่องดีชั่วไป มุ่งไปในปลายทางที่ตนเองตั้งปณิธานเอาไว้ เสมือนไร้ตัวตนของผู้กระทำ หมายถึงทำด้วยความว่างเปล่าปราศจากตัวตน จิตก็จะไม่หมองเศร้า ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต มีแต่ปัจจุบันขณะ

 

ขอบคุณมากนะคะ ได้บอร์ดนี้ช่วยให้สบายใจและปล่อยวางขึ้นเยอะ
จริงๆมีบ้างที่น้อยใจแต่ไม่เคยคิดฆ่าตัวตายค่ะ เพราะต้องมีชีวิตอยู่เพื่อตอบแทนพระคุณพ่อแม่ และมีความสุขกับการช่วยเหลือสัตว์จรจัดไร้ที่พึ่งค่ะ คนที่หากินกับความซื่อของเรา เราจะปล่อยเค้าไป ไม่อาฆาตเค้า ถือว่าชดใช้กรรมเก่าให้เค้าไป ไม่อยากให้เป็นบ่วงกรรมที่ต้องมาชดใช้กันไม่มีวันจบ ..เพียงแค่อยากพบกัลยาณมิตรเท่านั้นเองค่ะ..

 

ปัญหาหลายๆ อย่างนี้ ใกล้เคียงกับผมเลยครับ ..
สำหรับผม หลังจากเริ่มเข้าพึ่งทางธรรม ผมยังใช้เวลาอีกสิบกว่าปีจนเกือบยี่สิบปี จึงจะดีขึ้น
ก็ประมาณว่าต้องทำชดเชยช่วงเวลาต้นชีวิตตอนนั้นอีกหมดเลยอีกเท่าตัวก็ว่าได้

วิธีของผมอาจจะไม่ใช่วิธีที่ได้ผลเร็วนัก แต่ขอแชร์ดังนี้
- ช่วงแรก ทำบุญหนักครับ โอนเงินเข้าวัดป่ากรรมฐานทุกเดือน (ทำมาจนตราบทุกวันนี้)
และก็ส่งเงินให้ที่บ้านด้วย
ทำแบบนี้มาหลายปีเป็นสิบปี แต่อาจจะดีขึ้นแต่ยังเห็นผลไม่ชัดนัก
(ไม่มีการสวดมนตร์ นักในแต่ละวัน)
- ช่วงสอง ทำเพิ่มอีกสองอย่างคือ การใส่บาตรทุกวัน. + สวดมนตร์ทุกวัน
อันนี้ทำช่วงหลัง ชีวิตก็เริ่มดีขึ้น เริ่มออกจากวงจรไม่ดี

* ที่สำคัญอย่าลืมอธิษฐานด้วย ว่าอยากมีปัญญามาก เป็นที่คนชื่นชอบ
และรู้ทันก่อนจะถูกเอาเปรียบ และแก้ปัญหาได้ .. อื่นๆตามที่คุณต้องการ

- อันนี้พิเศษ คือ ร่วมบุญตามกาล มีทอดกฐิน สร้างพระ สร้างองค์เจดีย์

บ้านผมมีพี่น้องหลายคน แต่ก็ยังมีบางคนอยู่ในวงจร แห่งทุกข์นี้

บางทีเราไม่จำเป็นต้องไปรู้หรอกว่าเหตุกรรมมันเกิดจากอะไร
บางทีกรรมมันมีเหตุต้นมาแต่ชาติที่แล้ว แล้วชาติปัจจุบัน
คนใกล้ตัวก็ก่อมันให้กับเรา แต่เหตุต้นคือเราอาจไปทำมาไว้แต่ชาติก่อน

ดังนั้น ดังที่พระท่านว่า ถ้าจะแก้ ให้แก้ที่ตัวเรา (ไม่จำเป็นต้องไปโทษหรือแก้ที่ที่คนอื่น)
แล้วเดี๋ยวหากบุญเริ่มมีกำลัง ชีวิตเราจะดีขึ้นเอง (แต่ไม่เกี่ยวกับรวยล้นฟ้านะ)

 

สบายขึ้นบ้างก็ดีแล้ว สาธุ ความทุกข์มันเป็นของสาธารณะ ที่ใครก็ไม่ต้องการ

ไม่ต่างจาก ขยะเน่าหรือขี้ ใฉนเรายังอยากจะเก็บมันไว้อีก

 

ขอเพิ่มข้อสังเกตให้อีกนิดครับ

ถ้าสามารถทรงอารมณ์ความสุขที่เต็มไปด้วยบุญอันสว่างไสวได้ตลอด
ซึ่งมันจะเปร่งออกมาที่ใบหน้าและบุคคลิกด้วย
บางคนจากที่ปกติผมเพ้าดูยุ่งๆ แต่งตัวก็โทรมๆ
ก็กลับดูดีมีสง่าราศีขึ้นมาได้

หากทำได้อย่างนี้ จะยากที่จะมีคนเข้ามาทำอะไรคุณได้

สิ่งที่เป็นปัจจัยที่จะทำให้ได้นี้ อันว่าบุญไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นมาได้เอง จะต้องกระทำมัน
- ตั้งแต่การทำทาน ใส่บาตร ถวายสังฆทาน
- และข่วยขวายในการในงาน ทำตนให้เป็นประโยชน์
- การตั้งใจดำรงมั่นในศีล
- การสวดมนตร์ภาวนา แผ่เมตตา ตอบแทนกตัญญู

จะต้องประกอบด้วยเหตุเหล่านี้ จนสร้างกำลังการทรงอารมณ์แห่งบุญ มีความอิ่มในสุขตลอดเวลา
และยังชำระจิตใจเช่นความคิดไม่ดีต่างๆ ออกไปไม่ให้มากวนใจได้อีกด้วย

ถ้าถึงขั้นนี้ ผมรับประกันเลยว่า จะไม่มีใครทำอะไรคุณได้!

 

เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคครับ

คิดเสียว่าเป็นการฝึกบารมีอย่างหนึ่ง ชีวิตของคนมีหลายเหตุหลายปัจจัย ก็เพราะตัณหา

สิ่งเหล่านั้นจะทำให้เรียนรู้สัจธรรมทั้งภายนอกภายในได้มากขึ้น

 

ท้อได้ แต่อย่าถอย นะ
มันเป็นธรรมดา กรรมมันเกิด มันดับ เป็นธรรมดา
เพราะ การเกิดเป็นทุกข์
ความยึดมั่นถือมั่นเป็นทุกข์
ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีคะ