ประสบการณ์มโนมยิทธิ กรรม และเรื่องยุ่งๆของผม

อิจฉาพวกพี่ๆน้องๆที่ฝึกมโนได้จัง ได้เห็นบ้านใหม่ตัวเองกันด้วย ผมคงต้องรีบขวนขวายให้หมากขึ้นซะแล้ว ขี้เกียจแบบนี้นรกถามหาผมแน่ๆ ปล ถ้าสงเคราะหได้ก็ดูให้ผมหน่อยว่าหลุมไหนแล้วครับบ้านผม555

 

[FONT=&quot]อนุโมทนาบุญน้องเฟมกับคุณ arron_chris [/FONT][FONT=&quot][FONT=&quot]ครับ[/FONT]ไม่ต้องเครียดนะครับสบายๆ ของผมจริงๆแล้วมโนมยิทธินี่เป็นอย่างที่หลวงพ่อท่านเรียกว่าอย่างอ่อน เพราะไม่เห็นอะไรเลย แต่รู้ทางจิตอย่างเดียว คนปกติเค้าเรียกว่าลางสังหรณ์น่ะครับ แต่ถ้าเป็นกฏแห่งกรรมแล้วละก็หลีกไม่พ้นครับ เพราะที่เห็นนี่ท่านผบ.ทบ.แฟนผมเองครับที่เค้าเห็นอยู่คนเดียว ช่วงนี้ก็เน้นวิหารทานเป็นปกติแล้วก็วิปัสนาญาณ ระลึกถึงความไม่เที่ยง การ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ความทุกข์ที่ได้เจออยู่ทุกวัน ระลึกถึงพระนิพพาน ระลึกถึงพระพุทธองค์กับหลวงพ่อฤาษีแค่นี้ละครับ อ้อ!น้องเฟมครับสำหรับความรู้สึกของพี่นี่บารมีของน้องสำหรับของสาวกภูมินี่น่าจะเป็น[/FONT][FONT=&quot][FONT=&quot]ปรมัตถบารมีหรือบารมีขั้นปลายแล้วนะครับ แต่ถ้าเป็นบารมีของพุทธภูมินี่น่าจะเป็นขั้นต้น แต่ถ้าลาพุทธภูมิชาตินี้ละก้อ เข้านิพพานชาตินี้แน่นอนครับ[/FONT][/FONT]

[FONT=&quot]


การเทียบบารมี[/FONT]
​

[FONT=&quot]
สำหรับท่านที่มีบารมีเป็นปรมัตถบารมี บางทีจะเห็นว่าเรายังบกพร่องในความดีอยู่มาก ศีลก็บกพร่อง สมาธิก็ไม่ทรงตัว ปัญญาก็ไม่แน่นอนนัก ไอ้อย่างนี้มันก็ไม่แน่นอน เพราะคนที่จะไปนิพพานจริงๆ มันอยู่แค่หัวเลี้ยวหัวต่อ อาศัยความเคยชิน อาศัยการฝึกไปบ้าง มากบ้างน้อยบ้าง ทำผิดบ้าง ทำถูกบ้าง แต่ว่าอารมณ์ชินของอารมณ์ดีอยู่อย่างหนึ่ง [/FONT][FONT=&quot]นั้นคือไม่ต้องการเกิด[/FONT][FONT=&quot] มีความรู้สึกตามความเป็นจริงว่าการเกิดขึ้นมามันเต็มไปด้วยความทุกข์ ความเกิดอย่างนี้จะไม่มีกับเราอีก เราจะมีความเกิดชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย วันหนึ่งถ้าคิดอย่างนี้สัก 2 นาที คิดทุกวัน อารมณ์นี้มันจะชิน [/FONT][FONT=&quot]ความว่าชินคือฌาน[/FONT][FONT=&quot] ฌานก็คือชิน[/FONT]

[FONT=&quot]ในเมื่ออารมณ์ความคิดจนชินเกิดขึ้น แต่มันก็ไม่มากนัก เห็นทุกข์วันละ 2-3 นาที นอกจากนั้นก็เผลอเห็นสุข หรือเมื่อมีการงานเข้ามาคั่น เขาไม่ได้นึกถึงตัวทุกข์ ก็จะหาว่าเขาเลวไม่ได้ ต่อเมื่อเวลาที่ใกล้จะตายขึ้นมาจริงๆ มันป่วยไข้ไม่สบาย การป่วยไข้ไม่สบายมันบังคับจิตให้เห็นว่าร่างการมันเป็นทุกข์ ว่าคนป่วยไม่มีส่วนไหนของร่างการเป็นสุข แม้แต่ลมก็มีการขัดข้องอยู่เสมอ ก็เห็นว่าการเกิดมันไม่ดีแบบนี้ ร่างกายก็ป่วย อารมณ์ก็ขัดข้อง อาศัยที่จิตคิดจนชินว่า ร่างกายเกิดเป็นของไม่ดี เป็นทุกข์อย่างนี้เราไม่ต้องการมัน อารมณ์นี้ก็จะเกิด ถ้าเป็นฆราวาสอารมณ์นี้จะหนักแน่นในวันนั้นแล้วก็ตายวันนั้น มันอาจจะมาตอนก่อนๆ มันอาจจะอ่อนไปหน่อย[/FONT]

[FONT=&quot]ถ้าจิตคิดจริงๆ ว่าการเกิดเป็นของไม่ดี มันเป็นทุกข์อย่างนี้ เราไม่ต้องการมัน อีกจิตวางเฉย เข้าขั้น สังขารุเปกขาญาณ เป็นวิปัสสนาญาณตัวสุดท้าย สังขารุเปกขาญาณนี่ญาติโยมฟังแล้วเข้าใจด้วยนะ สังขารุเปกขาญาณ หมายความว่าวางเฉยในร่างกาย ร่างกายคนอื่นไม่สำคัญ สำคัญร่างกายเรา เรามีความรู้สึกว่าร่างกายเรานี่มันไม่ดีจริงๆ เวลานี้เราปวดที่โน่นบ้าง เสียดที่นี่บ้าง ขัดที่โน่นบ้าง ยอกที่นี่บ้าง มันมีความหิวโหยบ้าง หมดแรงบ้าง จิตใจเพลียไปบ้าง สรุปแล้วร่างกายทั้งร่างกายไม่มีอะไรดี ถ้าความรู้สึกว่าร่างกายไม่ดีเกิดขึ้นในวันนั้น แล้วความจริงใจก็เกิดขึ้นว่าเราไม่ต้องการร่างกายอย่างนี้อีก จิตก็จะเข้าถึงการวางเฉย ไม่ต้องการอีก มันจะตายก็เชิญตาย เราจะเชิญมันตายหรือไม่เชิญมันตายมันก็ตาย ใช่ไหม ในเมื่อมันจะตายแต่เราไม่หนักใจในความตาย เราถือว่ามันตายเมื่อไร เราก็ไปนิพพานเมื่อนั้น แต่ว่าเวลานั้นจะนึกถึงหรือไม่นึกถึงนิพพานก็ไม่สำคัญ ถ้านึกว่าเราไม่ต้องการร่างกายอย่างนี้อีก อารมณ์พระอรหันต์มีแค่นี้นะ วันนั้นท่านจะเป็นพระอรหันต์ จิตใจจะวางเฉยในร่างกายเห็นร่างกายของเราเราก็เฉย ไม่ต้องการมันอีก เห็นร่างกายคนอื่นเราก็เฉย อย่างนี้เขาเรียก สังขารุเปกขาญาณ ถ้าตายเมื่อไรก็ไปนิพพานทันที นี่ว่าถึงพวกปรมัตถบารมีนะ[/FONT]

[FONT=&quot]จากหนังสือ บารมี ๑๐ หน้า ๑๐๓-๑๐๗ โดย...พระราชพรหมยาน(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)[/FONT]

 

คุณ softkid9

ไปกราบหลวงพ่อมาแล้วค่ะ

ขอขอบคุณมากๆนะค่ะ ที่ช่วยโปรดแนะนำ บอกกล่าว

ขอบคุณมากๆคะ

ปล. แต่ยังไม่ได้เริ่มฝึกหรือเรียนเกี่ยวกับมโนยิทธิเลยค่ะ

ต้องพยายามมากกว่านี้แล้วซิเรา

 

อนุโมทนาบุญและยินดีที่คุณ konomiko ได้ไปกราบหลวงพ่อวิชัยท่านนะครับ ถึงตอนนี้จะยังไม่มีโอกาสได้ฝึก แต่เดี๋ยวก็มีจังหวะเองครับ ต้องดูเวลาที่ท่านว่างและไม่ติดกิจนิมนต์และคุณ konomiko ว่างตรงกัน นัดท่านก่อนนะครับ ผมโทรหาท่านก่อนน่ะครับส่วนมากไปเจอท่านทุกครั้งเลย เรียนขอคำแนะนำเรื่องธรรมะท่านได้ตลอดครับ

 

“[FONT=&quot]เค้าจะได้อะไรถ้าเค้าทำแบบนี้ทุกวัน เค้าจะไม่ได้อะไรเลย ไม่ได้รวยขึ้น ไม่ได้ออกทีวี ไม่มีใครรู้จัก ไม่ได้มีชื่อเสียงที่มากขึ้น เพราะสิ่งที่เค้าได้ ได้แค่ความรู้สึก ได้เห็นความสุข ได้เข้าใจ ได้ความรัก ได้ในสิ่งที่เงินซื้อไม่ได้ ได้โลกที่สวยงามกว่าเดิม ในชีวิตคุณ อะไรคือสิ่งที่คุณต้องการมากที่สุด[/FONT]”

​

Unsung Hero [FONT=&quot]โฆษณาของบริษัทไทยประกันชีวิตปี 57 ผมดูทีไรก็รู้สึกมีความสุขและซาบซึ้งดีจัง ดูปีไหนก็ซึ้งปีนั้นทุกทีสิน่า ไม่รู้เค้าจ้างบริษัทไหนทำโฆษณาแฮะ สุดยอดจริงๆ รู้สึกว่าได้รางวัลของคนทำหนังโฆษณาเกือบทุกปีเลยครับ [/FONT] [FONT=&quot]แต่ปกติแนวที่เค้าต้องการที่จะสื่อก็คือ สิ่งที่เราคาดไม่ถึงมักจะอยู่ใกล้ตัวเราเสมอ และอาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา แต่ปีนี้มาแปลก เพราะมันสื่อถึงความสุขในการที่เราพร้อมที่จะสละหรือเป็นผู้ให้เสมอ(แต่ต้องไม่เดือดร้อนตัวเราและครอบครัวนะก๊าบ)
[/FONT]

[FONT=&quot]ซึ่งถ้านับเนื่องในกรรมฐาน 40 กองแล้วก็นับเข้าจาคานุสสติกรรมฐาน หรือการระลึกถึงการให้ทานเป็นปกติ เวลาดูโฆษณาเรื่องนี้แล้วรู้สึกเหมือนดูตัวเราเองเลยครับ คือถ้าเจออะไรที่เป็นบุญกุศลก็ทำหมดละครับ บางทีเจอลุงอายุมากซักหน่อย เดินเข้ามาขอเงิน ไอ้เราก็ไวพอกันรีบควักให้เลย ยี่สิบสามสิบก็ให้แกไปกินข้าวน่ะครับ ให้แบบไม่คิดอะไรมาก เพราะหลวงพ่อท่านก็บอกแล้วว่าถ้าเจอขอทานให้รีบให้ก่อนเค้าขอเลย กี่บาทก็ได้ให้เค้าไปเถอะ ถ้าเราให้โดยไม่หวังผลตอบแทน ผลบุญจะมาตอบแทนในแบบลาภลอยครับ ไอ้ที่คนเค้าบอกว่าการให้เงินขอทานเป็นการไปสนับสนุนพวกค้ามนุษย์ ผมว่าเราซึ่งเป็นลูกหลานหลวงพ่ออย่าไปคิดมากเลยครับ เดี๋ยวเราก็ตาย ทั้งคนให้และคนรับก็ต้องตายเหมือนกัน จะอย่างไรก็ตาม สิ่งแรกที่เราปฏิเสธไม่ได้ก็คือคนเราต้องกินข้าว เราให้เค้าไป อย่างแรกก็คือเค้ามีข้าวกินแล้ว แค่นี้ก็พอแล้วครับ อย่าไปเครียดกับมันมาก [/FONT][FONT=&quot][FONT=&quot]การที่เราจะทำความดีนั้น ไม่ได้ยากเกินกว่าที่ความสามารถของเราจะกระทำเลยครับ เคยเห็นมั๊ยครับ แค่เราเบรคชะลอรถให้คนข้ามถนน สายตาที่เค้าขอบคุณเราและผงกหัวให้ แค่นี้เราก็อิ่มข้างในหัวใจแล้ว[/FONT] ทุกวันนี้เราประคองใจเราให้อยู่ในสังคมนี้ได้อย่างปกติสุขก็พอแล้วครับ[/FONT]

​

[FONT=&quot]เมื่อสัก 2-3 ปีก่อน ผมเคยดูข่าว มีน้องผู้ชายอยู่คนนึง ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าจะเป็นจังหวัดชลบุรีน่ะครับ น้องคนนี้เวลาเจอน้องหมาน้องแมวที่ตายอยู่กลางถนนมั่ง ริมถนนมั่ง น้องผู้ชายคนนี้เค้าจะนำไปฝังที่ข้างทางเป็นประจำเลย ตอนที่นักข่าวสัมภาษณ์ว่า ทำแล้วได้อะไร ถ้าจำไม่ผิดนะครับ แก่แล้วชักจะเลือนๆเหมือนกัน รู้สึกว่าน้องเค้าตอบว่า[/FONT][FONT=&quot]<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]-->[FONT=&quot] “[/FONT]<!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->ถึงแม้ผมจะไม่ได้อะไร ผมก็อยากจะทำครับ[/FONT][FONT=&quot]<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]-->[FONT=&quot]”[/FONT]<!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> น้องแมนมั่กๆเลยครับ แหมเด็กรุ่นใหม่สมัยนี้ พวกที่เริ่มเข้าวัยรุ่นตอนปลายๆสามสิบอย่างผมนี่ประมาทไม่ได้เลยนะเนี๊ยะ เพราะก่อนที่ผมจะดูข่าวน้องผู้ชายจิตอาสาคนนี้ ผมก็ทำแบบน้องเค้าเช่นเดียวกัน เวลาเจอน้องหมาน้องแมวที่ตายกลางถนน แล้วก็ไม่เละเทะจนเกินไปนะครับ ผมจะจอดรถชิดขอบทางด้านซ้ายมือ แล้วก็เปิดไฟฉุกเฉินทิ้งไว้(เพื่อความไม่ประมาทครับ เดี๋ยวคันอื่นจะมาเสยตูดเอา) ถ้าเป็นจุดที่ถนนค่อนข้างจะอันตรายก็ต้องปลงและวางใจกลางๆละครับ แล้วผมก็เอาถุงก๊อบแก๊บมาใส่มือ กันมือเปื้อน แล้วก็อุ้มร่างของน้องหมาน้องแมวไปไว้ข้างทางที่เป็นพงหญ้าหรือพื้นดินน่ะครับ คือเราจะฝังหรือ ก็ไม่ได้เตรียมจอบไว้ประจำรถซะด้วย เอาแบบสะดวกเราว่าละกัน แล้วก็ตั้งจิตระลึกถึง อำนาจคุณพระรัตนตรัย โปรดนำส่งบุญของตัวกระผมให้กับดวงจิตของน้องหมาน้องแมวที่ตาย เพื่อให้ดวงวิญญาณเค้าพอได้บุญบ้างน่ะครับ คือช่วยทั้งทางโลกและทางธรรมไปพร้อมกัน เพราะผมทำบุญ ผมก็เป็นคนมีบุญ ฉะนั้นผมก็สามารถอุทิศให้ใครก็ได้

เหมือนที่หลวงพ่อฤาษีท่านเมตตากล่าวไว้ว่า บุญที่เราได้กระทำไว้ 30 ปี ก็ไม่หายไปไหน สามารถอุทิศให้ใครก็ได้ เพราะเวลาที่เรามีความจำเป็นเร่งด่วนอุทิศบุญให้ดวงวิญญาณที่น่าสงสารบางดวง จะรอให้ไปทำบุญอุทิศให้ มันไม่ทันกันนะครับ ฝากไว้ให้เป็นข้อคิดข้อธรรมะ เพราะการที่เราสงเคราะห์ผู้อื่นไม่ว่าจะเป็น คน สัตว์ หรือดวงวิญญาณก็ตาม บุญเราไม่ได้หายไปไหน แต่กลับเพิ่มมากขึ้นและรอเราอยู่บนสวรรค์ครับ[/FONT]


[FONT=&quot]หลวงพ่อท่านสอนว่าผลของการให้เป็นการตัดความตระหนี่ ตัดความโลภ ท่านสอนให้ คิดนึกถึงทานที่ให้แล้ว ไว้เสมอๆ และทำความปลื้มใจในการให้และคิดไว้อีกเช่นเดียวกันว่าเราพร้อม[/FONT][FONT=&quot]ที่จะให้ทานตามกำลังศรัทธาทุกโอกาสที่มีคนมาขอ[/FONT] [FONT=&quot]เพราะเราต้องการทำลายโลภะให้สิ้นไป เพื่อผลใหญ่ที่จะพึงได้[/FONT] [FONT=&quot]คือพระนิพพานในกาลต่อไปนั้นเอง[/FONT]

​

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->

 

​

ฮ้า วันนี้วันอาทิตย์อุณหภูมิบ้านผมแถวเชียงใหม่ – ลำพูนนี่ประมาณ 40 องศา กำลังดีเลยครับ ถ้ายืนตากแดดนานๆมีสิทธิ์หลับกลางอากาศได้ง่ายๆเลย ช่วงนี้มีข่าวคนตายเพราะอากาศร้อน เท่าที่รู้นี่ก็ซัก 2-3 รายแล้วนะเนี๊ยะ ในหลายๆประเทศ คลื่นอากาศร้อน (Heat Wave) นี่ถึงขั้นช็อคตายดื้อๆกันไปเลย โอ้ว บ้านเมืองเราร้อนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี๊ยะ

​

วันนี้บ่นเรื่องโลกร้อนขึ้นและบ้านเราก็ร้อนขึ้นไปด้วย (แต่ถ้าบรรยากาศคุกรุ่นในบ้านนี่ตัวใครตัวมันละก๊าบ) บ้านเรานี่นอกจากตัดไม้ทำลายป่ากันแล้ว เวลาหน่วยงานของรัฐตัดต้นไม้ในพื้นเขตรับผิดชอบของตัวเอง เช่นต้นไม้ปลูกไว้ริมทาง แล้วกิ่งไม้ไประสายไฟ ท่านก็ตัดเลย ถ้าแค่ตัดกิ่งก็พอเข้าใจละครับ แต่ถ้าตัดทั้งต้นเลยนี่ เห็นต่างประเทศเค้าตัดต้นไม้ของเค้ากี่ต้น เค้าก็ปลูกใหม่ในจำนวนเท่ากัน หรือไม่งั้นก็ขุดล้อมต้นไม้เอาไปปลูกที่อื่น บ้านเราน่าจะเอาตัวอย่างนะครับ แถวไหนที่มีต้นไม้มากๆ หรือมีไม้ยืนต้นใหญ่ๆ เห็นสีเขียวแล้วชื่นใจจังเลย แล้วการปลูกต้นไม้ไว้ในบริเวณบ้าน จะช่วยลดอุณหภูมิได้อีก 1-3 องศา ทำให้ลดการใช้พลังงานและมีอากาศสดชื่นด้วย ผมยังมีความคิดอยู่เลยว่าถ้าได้มรดกจากเจ้าคุณพ่อหรือถูกล็อตเตอรี่ ผมจะซื้อที่ดินอีกซักแปลงแล้วปลูกต้นไม้ให้เยอะๆเลยครับ อยากเพิ่มพื้นที่สีเขียวให้กับโลกเรา เหลืออากาศดีๆไว้ให้กับลูกหลานของพวกเราในอนาคต

​

แต่อย่างไรก็ตาม กฎของไตรลักษณ์ที่ยังคงเป็นสัจธรรม ทุกสิ่งในโลกล้วนไม่เที่ยง เมื่อ 100 ปีก่อนก็ไม่มีตัวเรา หลังจากนี้อีก 100 ปีก็ไม่มีตัวเราอยู่เช่นกัน สิ่งใดก็ตามที่เป็นการปฏิบัติเพื่อสะสมทุนรอนเพื่อไปให้ถึงพระนิพพานแล้ว สิ่งนั้นผมจะพยายามทำและปฏิบัติต่อไป ตั้งใจไว้ที่พระนิพพาน ถ้าเกิดตอนตาย กำลังใจยังไม่พอ ขาดเหลืออีกนิดหน่อย ผมจะไปต่อบนสวรรค์ ปฏิบัติต่อตรงไปเลยครับ ข้างบนนั้นไม่มีอากาศร้อน อากาศหนาว ไม่ต้องทำมาหากิน ไม่ต้องมีครอบครัวให้กลุ้ม ไม่ต้องมีอารมณ์มากระทบใจให้เกิดความทุกข์

​

ลูกรัก........
พ่อรักลูกทุกคน พ่อจำลูกของพ่อได้ทั้งหมด พ่อรู้ว่าเราตามกันมานานแสนนาน พ่อรู้จักผมทุกเส้นของลูก พ่อรู้นิสัยของลูกทุกคน พ่อเตรียมทุกสิ่งไว้พร้อมเพื่อจะพาลูกของพ่อกลับบ้าน พ่อรู้จักเส้นทางกลับบ้านดีและพ่อเตรียมเส้นทางไว้แล้ว เพียงแต่...สังขารของพ่อมันไม่อาจจะทรงตัวอยู่ได้จนถึงลูกคนสุดท้าย แต่พ่อก็เตรียมทุกอย่างไว้ให้ลูกหมดแล้ว ระหว่างที่ลูกยังไม่ถึงเวลาที่จะกลับบ้านหากลูกคิดถึงกายสังขารของพ่อก็ไปหาพ่อ พ่อจะนอนรอลูกอยู่ที่วัดท่าซุง ธรรมใดที่องค์สมเด็จให้พ่อไว้พ่อให้ลูกหมดแล้ว ปฏิปทาใดที่ชอบและไม่เหลือวิสัยขอลูกจงทำ อีกไม่นานเราคงได้พบกันบนพระนิพพาน พ่อรักลูกทุกคนเสมอกัน

 

“ที่เราต้องทนทุกข์ก็เพราะว่าวิบากกรรมในอดีตชาติ เคยทำเขามา จึงต้องมารับกรรมที่ตนเองเคยทำไว้ ความทุกข์ที่ได้รับเป็นเพียงการใช้หนี้กรรมแค่ดอกเบี้ย ส่วนเงินต้นยังไม่ได้ใช้เลย”

ลูกศิษย์บันทึก เล่ม 1

(คณะศิษย์น้อมถวายบูชาพระคุณเนื่องในงานสมโภชสมณศักดิ์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน)
18 มีนาคม 2533 หน้า 198

“หลวงพ่อครับ หลวงพ่อจะตัดตอนหยุดเก็บลูกศิษย์แค่ไหนครับ” ศ.ดร.ปริญญา นุตาลัย

“ฉันจะเก็บของฉันไปจนหมด ฉันเก็บลูกศิษย์ของฉันครบแน่” หลวงพ่อ
​

ลูกศิษย์บันทึก เล่ม 1

(คณะศิษย์น้อมถวายบูชาพระคุณเนื่องในงานสมโภชสมณศักดิ์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน)
18 มีนาคม 2533 หน้า 333


​

 

​

วันนี้มีเรื่องแปลกๆมาเล่าให้ญาติธรรมได้รับทราบกันครับ ต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องของแฟนผมเอง (ท่านผบ.ทบ.) ด้วยวันนี้พอดีผมนัดลูกค้าไว้ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ก็เลยขับรถไปกับท่านผบ.ทบ.กันสองคน วันนี้ผมนึกยังไงก็ไม่ทราบ เกิดความสงสัย เลยถามแฟนผมว่า ปกติเวลาไปที่พระนิพพาน ที่แรกที่ไปถึงคือที่ไหน วิมานของพระพุทธองค์หรือหลวงพ่อฤาษี แฟนผมตอบว่าปกติแล้วมักจะเป็นวิมานของหลวงพ่อซะมากกว่า แต่พอพูดถึงตอนนี้แฟนผมเค้าบอกว่าตอนนี้เห็นวิมานหลังหนึ่ง มีพระพุทธรูปหลวงพ่อเงินไหลมาตั้งอยู่หน้าวิมาน ซึ่งปกติหลวงพ่อเงินไหลมาจะอยู่ที่วัดท่าซุง พอผมถามว่าเป็นลักษณะแท่งทึบหรือเป็นเหมือนคน แฟนผมบอกว่าเปลี่ยนเป็นพระวิสุทธิเทพแล้ว ทรงเครื่องทรงเป็นเพชรทั้งหมด ผิวกายก็เป็นเพชรใส ผมก็เลยบอกให้แฟนผมขอบารมีพระพุทธองค์ทูลถามพระนามของพระองค์ท่าน แฟนผมบอกว่ามีตัวอักษรในกรอบสี่เหลี่ยมปรากฏขึ้น คำว่า“มังคละ” ผมถามว่าอะไรนะ
สุมังคละรึเปล่า แฟนผมตอบว่ามีคำว่า “สุ” ปรากฏขึ้น กลายเป็นคำว่า“สุมังคละ” และองค์สมเด็จท่านตรัสว่า“เวลานึกถึงฉันให้นึกถึงหลวงพ่อเงินไหลมา” แปลกใจมาก แฟนผมยังคิดว่าอุปทานรึเปล่า เพราะผมจำได้ว่ามีพระพุทธเจ้าในอดีต จากปกิณกะของพระพุทธเจ้า พระไตรปิฎกอรรถกถา เล่ม ๗๓ หน้า ๗๓๖ ทรงพระนามว่า“มังคละ” และ“สุมังคละ” ทั้งสองพระองค์ ปกติแฟนผมเค้าเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือต่างกับผมมาก เห็นว่าเป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจก็เลยมาเล่าสู่กันฟังครับ

​

 

สวัสดีครับพี่softkid9

ผมตามอ่านกระทู้ของพี่มาซักระยะหนึ่งแล้ว การได้อ่านประสบการณ์ เรื่องเล่า และ เรื่องยุ่งๆของพี่มันทำให้ผมรู้สึกเพลิดเพลินไม่ใช่น้อยเลยครับ หลังจากที่ผมอ่านเรื่องเล่าของพี่เกี่ยวกับวิมานบนพระนิพพาน และได้อ่านคำสอนของหลวงพ่อที่พี่ยกมาในเรื่องนั้น มันทำให้ผมเองนึกถึงสมัยก่อนเหมือนกันครับ

เมื่อก่อนตอนสักประมาณม.6 (ตอนนี้กำลังขึ้นปี3ก๊าบ) ผมมีความสนใจในคำสอนขององค์สมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าที่หลวงพ่อนำมาถ่ายทอดเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้ผมเคยฝึกปฎิบัติสายหลวงปู่มั่น และ พระป่า-ธรรมยุติกนิกาย มาก่อน แต่ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยถูกจริตนัก รู้สึกว่ามันยากเสียนี่กระไร แต่พอเมื่อผมเจอหลวงพ่อของเราเข้า ผมกลับรู้สึกว่าพระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระบรมสุคตนั้นไม่ได้ยากเย็นเท่าใดนัก ที่จะยากคือการควบคุมตัวเองให้เป็นไปตามครรลองของพระองค์ (ก็อย่างว่าแหละครับ เราเคยชินกับวิถีแบบนี้มานานเสียเหลือเกิน เหมือนสนิมมันเกาะบนตะปู เกาะมานานแสนนาน กี่อสงไขย กี่กัปกี่กลัป์แล้วก็ไม่ทราบได้ มันจึงต้องใช้เวลาในการขัดออก) จนในที่สุดผมก็ได้ไปฝึกมโนมยิทธิที่บ้านซอยสายลม ถ้าจำไม่ผิดผมไปประมาณ1-2ครั้งครับ ในการฝึกภาพที่เห็นค่อนข้างแจ่มใสมาก สิ่งที่ทำให้ผมใจชื้นที่สุดในช่วงเวลานั้น คือ การที่ครูฝึกได้ให้ผมทูลถามพระว่า ผมจะได้เข้าถึงพระนิพพานชาตินี้เลยหรือไม่ คำตอบที่ได้รับกลับมา คือ พระองค์ทรงแย้มพระโอษฐ์ แล้วใช้พระหัตถ์ลูบหัวผมเบาๆ

หลังจากผ่านการฝึกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมเองดันโง่และเลว ที่เกิดความสงสัยในคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระทรงธรรม์ ทำไปทำมา ศีลไม่บริสุทธิ์ จนทำให้ผมต้องทิ้งมโนมยิทธิไปโดยปริยาย

กว่าจะได้กลับมาอีกทีก็เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้เองครับ ผ่านการสวดมนต์ไหว้พระ อย่างเดียวก่อน และ เริ่มโหยหาคำสอนของหลวงพ่อ และแน่นอนว่าผมอยากจะกลับไปฝึกมโนมยิทธิอีกครั้ง แต่ผมคงยังไม่มีความดีมากพอ หรืออาจจะเป็นบุญกรรมแต่เก่าก่อน ทำให้ผมยังทรงศีลให้บริสุทธ์และสม่ำเสมอพอที่จะกลับไปฝึกมโนมยิทธิอีกได้

อ้อ..ตอนที่ผมฝึกนั้น และ ก่อนที่จะละทิ้งวิชชานี้ไป ผมมักจะขึ้นไปไหว้พระที่พระจุฬามุณี และ มักจะต่อที่วิมานขององค์สมเด็จองค์ปัจจุบัน และ วิมานของหลวงพ่อ และ ไปที่วิมานของตัวเอง เห็นคำบรรยายที่พี่นำมาบรรยาย มันทำให้ผมนึกถึงวิมานของตัวเอง ในขณะนั้น และแน่นอนว่าวิมานบนพระนิพานนั้นมันสบายมาก ไม่หนาว ไม่ร้อน มีความสบาย นึกอยากจะนั่งก็มีตั่งมารองรับ นึกจะนอนก็นอน นึกเห็นพระพุทธรูปก็จะมีพระพุทธรูปโผล่มาโดยอัตโนมัติ แต่ทว่า ตอนนี้วิมานคงจะหายไปแล้วกระมังครับ :'(

 

​

อนุโมทนากับน้องอุทยัพครับ ยินดีมากครับที่มีพี่ๆน้องๆลูกศิษย์ของหลวงพ่อมาคุยมาสนทนาธรรมกัน
เมื่อก่อนผมก็เป็นเหมือนที่น้องรู้สึกนั้นแหละครับ รู้สึกว่าธรรมะเป็นสิ่งที่ดีแต่เป็นของยาก ยิ่งถ้ากล่าวถึงพระนิพพานแล้ว ตัวผมรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ไกลตัวมาก ถึงแม้จะอยากปฏิบัติจนถึงพระนิพพาน ก็ได้แต่อธิฐานเวลาทำบุญให้เข้าถึงพระนิพพานในภายภาคหน้าเป็นประจำ จนมาพบกับคำสอนของหลวงพ่อท่าน ถึงจะเริ่มมีความฉลาดขึ้นมาบ้าง ทุกวันนี้เวลาทำบุญก็เปลี่ยนใหม่เป็นขอให้บรรลุนิพพานในเร็ววัน นึกอย่างนี้เป็นประจำครับ เพราะตัวเราทำตามใจกิเลสมานานแสนนานแล้ว ก็ต้องเคาะสนิมกันนานหน่อย

สิ่งที่น้องทำมานั้นถือว่าดีแล้วครับ แต่ด้วยเรามีกรรมไม่เหมือนกัน แต่สิ่งที่น้องได้ทูลถามองค์สมเด็จท่านแล้วพระองค์ท่านทรงเมตตาแย้มพระโอษฐ์ แล้วใช้พระหัตถ์ลูบหัวถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีครับ ปฏิบัติต่อไปเถอะ พี่มีความรู้สึกว่าพวกเราน่าจะได้ไปเจอกันข้างบนแน่นอน ศีล 5 นั้นต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่าพี่ก็ยังเว้าๆแหว่งๆเป็นประจำ ยังเห็นสาวๆขาวๆหมวยๆว่าสวยอยู่นี่แสดงว่าพี่ยังมีความเลวอยู่เป็นปกติครับ แต่ก็พยายามอยู่ มโนมยิทธิของน้องนั้นยังดีกว่าของพี่เยอะนะพี่ว่า ในความรู้สึกเข้าใจว่าน้องอุทยัพมีของเก่ามาดี พยายามต่อไปเถอะครับ ฝึกให้เป็นปกติเพื่อให้เห็นความเป็นจริงของธรรมชาติของทุกภพภูมิ พี่และท่านผบ.ทบ.จะเป็นกำลังใจให้ เพราะมโนมยิทธิของพี่นั้นเป็นแค่ความรู้สึกไม่เห็นอะไร แต่ประสบการณ์ต่างๆที่นำมาเล่าสู่กันฟังนั้น เป็นของท่านผบ.ทบ.ล้วนๆครับ ทุกวันนี้พี่ก็ทำบุญทุกอย่าง ทั้งทาน ศีล ภาวนา จะขาดๆเกินๆบ้างก็ช่างมัน ตั้งใจไว้ที่พระนิพพานลูกเดียว ถ้ากำลังใจไม่พอตอนจะตาย ขาดเหลือนิดหน่อยก็ไปต่อบนสวรรค์ก็ได้ครับ จะเลิกโง่หลงในชาติภพซะที

​

หลวงพ่อท่านเคยเมตตาเล่าว่า ผู้ใดก็ตามที่ปรารถนาพระนิพพาน จะมีวิมานปรากฏที่พระนิพพานทันที แต่วิมานจะยังไม่สวยสดงดงามแจ่มใสนะครับ เพราะเรายังไม่ใช่พระอรหันต์ ยังไม่มีสิทธิ์มาอยู่ และถ้าเราทำบุญหรือปฏิบัติสมาธิด้วยก็จะมีวิมานอีกที่ที่สวรรค์หรือพรหมตามกำลังบุญและฌานสมาธิ แต่ถ้าตัวเจ้าของวิมานตัดกิเลสได้หมดบรรลุอรหันต์ เราก็จะมีสิทธิ์ไปอยู่ที่วิมานที่พระนิพพานครับ และวิมานที่สวรรค์หรือพรหมก็จะหายไป เพราะเจ้าตัวเข้านิพพานไปแล้วนั้นเอง !อะๆท่านใดที่มีความเห็นแย้งผมต้องไปกราบเรียนหลวงพ่อท่านเอาเองนะครับ เพราะผมนำมาจากคำสอนของหลวงพ่อท่าน ผมอ่านหนังสือของหลวงพ่อท่านมาเยอะพอสมควรครับ แต่ยังเอาดีไม่ได้เลยซักกะอย่าง ฉะนั้นโปรดอย่าเพิ่งเชื่อผมเต็ม 100 % นะครับ ลองไปปฏิบัติดูก่อนแล้วค่อยเชื่อนะก๊าบ

​

 

​

 

ผมยังเลวอยู่มากจริงๆครับ ออกตัวไว้ก่อนด้วยว่าผมไม่ใช่ผู้ชายปกติทั่วไป กล่าวคือ รสนิยมทางเพศอาจจะไม่ตรงกับสังคมนัก (ผมว่าเราต่างหันมีความยากลำบากและความเครียดพอๆกัน)

นี่ก็เลยกำหนดการฝึกมโนมยิทธิที่บ้านซอยสายลมแล้ว (โดยปกติจะมีสอนทุกๆเสาร์-อาทิตย์ต้นเดือน) ผมคงต้องรอต้นเดือนหน้าเพื่อที่จะรื้อฟื้นวิชชานี้กลับมาอีกครั้ง ถ้ากำลังใจของผมไม่มลายไปเสียก่อน

ปล.ฝากสวัสดีท่านผบ.ทบ.ของพี่ด้วยครับ และ หากท่านจะเมตตา ผมอยากให้ท่านดูภูมิหลังของผมให้สักหน่อยครับ หากไม่เกินวิสัย ขอบพระคุณครับ

 

ไม่เป็นไรครับน้องอุทยัพ เรื่องทางเพศนี่ผมมองเป็นเรื่องธรรมดา ธรรมชาตินะครับ อย่าไปคิดอะไรมาก ถ้าเราเอาใจไปผูกติดกับเรื่องนี้จะทำให้เรามีความทุกข์ใจเสียเปล่าๆ มันเป็นเรื่องกฎแห่งกรรมครับ ถ้าต้องการทราบจริงๆ เดี๋ยวส่งมาทางPMก็ได้ครับ และสิ่งที่น้องจะไปรื้อฟื้นการฝึกมโนมยิทธินั้นพี่และท่านผบ.ทบ.ขออนุโมทนาด้วยและขอเป็นกำลังใจให้ครับ

​

 

ผมได้ส่งข้อมูลที่อยากจะทราบไปทางPM แล้วครับพี่ ขอบคุณครับ

 

กราบขอบคุณพี่softkid9 มากๆครับ ที่ให้ความช่วยเหลือผม แหม่ ผมรู้สึกว่าชีวิตนี้20ปีที่ผ่านมา มีอะไรต่อมิอะไรมากมาย เคยเกือบตายและเกือบตาบอดเพราะเจ้ากรรมนายเวรมาแล้วด้วย สงสัยจะเข้าตำราของหลวงพ่อ หากมีทุกขเวทนาต่างๆประเดประดังเข้ามาเยอะๆ แสดงว่าเค้าต้องการให้เราใช้เค้าให้หมดในชาตินี้ และ ชาตินี้อาจจะเป็นชาติสุดท้าย ไว้ว่างๆผมจะมาเล่าให้พี่และทุกๆท่านฟังครับผม

 

อนุโมทนาครับ ถ้าว่างรอฟังเรื่องของน้องอยู่นะครับ

 

ประสบการณ์ที่ผมจะขอเล่าไว้ ณ ที่นี้ ผมรู้สึกว่าผมโดนอะไรมามากพอสมควร แต่ก่อนที่จะเล่าให้ทุกๆท่านฟังนั้น ผมอยากจะขอพูดเรื่องของวันนี้เสียก่อนครับ เมื่อวานผมบอกพี่softkid9 ว่าวันนี้ผมจะไปทำสังฆทานที่บ้านซอยสายลม พอตั้งใจว่าจะทำบุญ ทำสังฆทานนั้น เมื่อสักเวลาตีหนึ่งกว่าๆ ผมรู้สึกปวดท้อง ปวดท้องหน่วงๆอย่างมาก และ มีอาการท้องเสีย ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ผมถ่ายท้องไป8ครั้งแล้ว ไปหาหมอมาแล้วครับ หมอบอกว่าเป็นลำไส้อักเสบ ผมนึกเสียดายที่ไม่ได้ไปทำสังฆทานที่บ้านซอยสายลม เพราะหากต้องการจะทำอีกครั้งหนึ่งต้องรอถึงวันที่31 พฤษภาคม นี้เลยทีเดียว ตอนผมถ่ายท้องครั้งแรก มันให้ความรู้สึกเหมือนผมกำลังจะตาย ทำไปทำมาผมก็เลยได้ถือโอกาสซ้อมตายไปด้วยในตัว ด้วยการนึกถึงคุณพระศรีรัตนตรัย และ ที่สำคัญคือการนึกถึงหลวงพ่อ จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ มันทำให้ผมนึกย้อนไปถึงตอนที่หลวงพ่อท่านตายชั่วคราว เมื่อปีพ.ศ.2523 ถ้าจำไม่ผิดครั้งนั้นท่านก็อยู่ในห้องน้ำเฉกเช่นเดียวกับผม นี่ก็ลากสังขารมาบ่นๆให้พี่softkid9และพี่ๆน้องๆทุกคนฟังกันครับ แหะๆ

 

ประสบการณ์ที่ผมจะเล่าให้ฟังนั้นคือ การป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับกระจกตาของผม ชื่อทางการแพทย์คือ keratokonus หรือ โรคกระจกตาบาง ที่ผมมารู้ว่าตัวเองป่วยเป็นโรคนี้เพราะมีอยู่วันหนึ่งผมได้ไปวัดสายตา เพื่อจะตัดแว่นสายตาอันใหม่ แต่ปรากฎว่าเครื่องที่วัดสายตาด้วยระบบคอมพิวเตอร์ไม่สามารถอ่านค่าสายตาข้างซ้ายของผมได้ ตอนแรกๆผมก็มิได้เอะใจ แต่พอลองไปวัดค่าสายตาจากที่อื่นๆ รวมถึงที่โรงพยาบาลจักษุรัตนิน ก็ปรากฎว่าผมไม่สามารถวัดค่าสายตาได้อีกเช่นกัน วิธีการรักษาโรคนี้มีอยู่2วิธีครับ คือ
1)การผ่าตัดเปลี่ยนกระจกตา ซึ่งต้องรอนาน และ ไม่มีใครที่ไหนสามารถยืนยันได้ว่า การเปลี่ยนกระจกตามันจะทำให้สายตาของผมกลับมาเป็นปรกติ อาจจะใช้ได้บ้าง หรือ อาจจะบอดสนิทไปเลยก็ได้
2)การใส่คอนแทคเลนส์ที่สั่งตัดเป็นพิเศษ เพื่อพยุงกระตา ราคาเกือบหมื่น แต่ผมสั่งตัดมาก็ใส่ไม่ได้อีกอยู่ดี เป็นเพราะผมมีประสาทมีไวกับสิ่งเร้าหรือสิ่งแปลกปลอมเป็นอย่างมาก จนทำให้ผมไม่สามารถใส่คอนแทคเลนส์ได้เลย เหมือนโยนเงินหมื่นลงในแม่น้ำเลยใช่ไหมล่ะครับ

ส่วนสาเหตุที่ผมเป็นโรคนี้ เป็นเพราะ เจ้ากรรมนายเวรท่านหนึ่งของผม ซึ่งผมมารับรู้ทีหลังหลังจากการไปหาหมอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จากอาอี๋(ที่มีความชำนาญในการนั่งทางในและคอยช่วยเหลือผม ญาติๆ และ คนระแวกบ้านของเธอเสมอมา) ว่ามีผู้ชายท่านหนึ่งตามจองล้างจองพลาญผม เพราะ ในอดีตชาติ ที่ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ซึ่งในช่วงระยะเวลานั้นมนุษย์ยังไม่มีเครื่องนุ่งห่มร่างกายเลย เป็นแต่เพียงผ้าเตี่ยวเท่านั้น ผมได้นำคบไฟไปจี้ตาของเขาทั้งสองข้าง ทำให้ตาของเขาบอดสนิทแทบจะทันทีและมีความทรมานสูงมาก เขาจึงตามจองล้างจองพลาญผมเสมอมา กล่าวคือ ในทุกๆชาติที่ผมเกิด ผมต้องประสบอุบัติเหตุอะไรสักอย่างหนึ่ง ทำให้ผมตาบอด และ ในที่สุดก็ฆ่าตัวตายมาอยู่ทุกชาติที่เกิด ดังนั้นแล้วเมื่อผมรู้เช่นนี้ ผมจึงเร่งสร้างบุญบารมี ทั้งทางการบริจาคสร้างพระ และ วิหารทาน รวมถึงการสวดมนต์และเจริญพระกรรมฐาน และ อุทิศบุญกุศลเหล่านี้ให้เขาเสมอ จนวันหนึ่ง หลังจากที่ผมสอบเสร็จ ผมกับแม่ก็รีบบึ่งรถไปหาอาอี๋ ให้อาอี๋ช่วยติดต่อกับเขา และเมื่อเขาสามารถติดต่อสื่อสารกับผมได้ ผมเห็นความเกรี้ยวกราด ความอาฆาต และ ความโกรธของเขาที่รุนแรงมาก จนผมถามท่านว่า บุญที่ได้อุทิศไปให้นั้น เขาได้รับหรือไม่ เขาตอบว่าก็ได้อยู่ ด้วยท่าทีที่อ่อนลง และ ผมก็ขออโหสิกรรมกับเขา จนในที่สุดเขาก็อโหสิกรรมให้ผม จากนั้นผมจึงบอกท่านว่าให้มาร่วมสร้างบารมีกับผม เมื่อถึงเวลานั้น บุญกุศลจะได้นำพาท่านไปสู่ภพภูมิที่ดีขึ้นได้

 

อนุโมทนาบุญกับน้องอุทยัพครับ อื้อหือ! พวกเราแต่ละคนนี่ก็โดนกันมามิใช่น้อยเลยนะครับเนี๊ยะ เวลาจะทำบุญหรือปฏิบัติทาน ศีล ภาวนา ก็มักจะมีมารมาผจญทั้งกิเลสมารบ้าง ขันธมารหรือสังขารบ้าง ก็เป็นปกติธรรมดาครับ เอาใจช่วยให้น้องและญาติธรรมทุกท่านถึงที่สุดแห่งเมืองแก้วพระนิพพานนะครับ สาธุ

อ้อ! ปล.น้องอุทยัพมีชื่อเล่นมั๊ยครับ จะได้เรียกง่ายๆ

 

ผมชื่อกฤษณ์ครับ ดูท่าทางจะเรียกยากกว่าเดิม 55555