จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

​

​

;aa43Patcharawan

พี่จุ๋ม ...ลูกสุนทรภู่ ... แวะมาพร้อม กับบทกลอนอันไพเราะ เชิงธรรมะมาฝากพวกเราด้วย ​

เพื่อความสมบูรณ์ขยายธรรมจากบทกลอน ก็จะขอนำภาพประกอบบทกลอนบทนี้ มาลงให้อีกครั้งนึงค่ะ ​

....ทีนี้ ทั้งภาพและบทกวี นี้จะซาบซึ้งเข้าไปในจิตเลยค่ะ...​

 

​

@แมงมุม.com

พวกเราคงเคยเห็นแมงมุมกับใยแมงมุมกันบ้างแล้ว
เห็นไหม แมงมุมเป็นตัวสร้างใยขึ้นมาเอง ไม่มีใครมาสร้างให้
เห็นไหม พอสร้างเสร็จก็เข้าไปอยู่เอง ยึดเอง เหมือนเป็นรังหรือบ้านตนเอง
ตนยึดเองไม่เท่าไหร่ แต่จะตามยึดแมลงเล็กๆ หรือสิ่งแปลกปลอมที่หลงเข้าไปด้วย


เห็นไหม จิตคนเราก็เช่นเดียวกัน
เที่ยวตามยึดธรรมารมณ์ อารมณ์ต่างๆ หรือเจตสิกตนเอง
เข้าไปยึดแล้ว บางคนก็ไม่รู้ตัว นักภาวนาอาจรู้เท่าทัน(บ้าง)
แต่ก็ยังอกมาจากจุดตรงนั้นกัน ไม่ได้ เพราะเหตุใดหน๋อ

ธรรมารมณ์หรืออารมณ์จิตนั้น มาจากไหน ถ้าไม่ใช่จิตของเราเอง
โดยเฉพาะ คนที่ตกไปอยู่ในโลกแห่งความคิดของตนเอง พร้อมปรุงแต่งทันที
คิดแล้ว ปรุงแล้ว เกิดเป็นความรู้สึกนึกคิดทันที
เมื่อพวกเรามีความรู้สึกและนึกคิดกันแล้ว คราวนี้แหล่ะ คำว่า สุขหรือทุกข์นั้น
จึงบังเกิดขึ้นภายในจิตของผู้นั้นทันที
ด้วยเหตุนี้ ที่คนส่วนใหญ่เป็นทุกข์ เพราะคิดปรุงแต่ง

แต่ถ้าผู้ใดตามสิ่งเหล่านี้ หรือรู้ไม่ทันสิ่งเหล่านี้ เราก็จะกลายเป็นธรรมารมณ์หรืออารมณ์นั้นๆทันที

เมื่อเกิดธรรมารมณ์ อารมณ์หรือความรู้สึกนึกคิดใดๆแล้ว แต่ถ้าหากเราเผลอไปยึด เผลอหลงตามมัน
สิ่งที่จะเกิดขึ้นอันดับต่อมาก็คือ สุขทุกข์ พอใจไม่พอใจ ยินดียินร้าย ความรัก ความเกลียดชัง พบาบาท เป็นต้น
กรรมดีหรือไม่ดีก็เริ่มก่อตัวขึ้นกันตรงนี้แล้ว
ดูให้ดีๆนะ กรรมภายใน คือมโนกรรม หรือกรรมมาจากจิตใจของคนเรา จะเกิดมากกว่ากรรมภายนอก
หรือกรรมที่มาจากคำพูดและการกระทำเสียอีก

กฎหมายจะหยาบกว่าศีลธรรม
เพราะกฎหมายไม่มีผลต่อความคิดนึกของคน แต่จะเอาโทษเฉพาะ คำพูดและการกระทำเท่านั้น
สำหรับเรื่องศีลธรรม แค่คิดก็ผิดแล้ว เห็นไหม มันต่างกันมากเลย
มาถึงตรงนี้กันแล้ว ถึงอยากเตือนพวกเราว่า มโนกรรมอย่างเดียว นำพาเราไปเกิดตาย ตายเกิดนับไม่ถ้วน
แค่เกิดชาติเดียว ยังทุกข์ ยังรู้สึกเป็นทุกข์ ไม่พอกันอีกหรือ ???

ภูทยานฌาน

 

โมทนาสาธุ
ตากับยาย ขอภาพประกอบธรรมาทานด้วยครับ สาธุ...
นี่ก็คือ ปลายทางแห่งมนุษย์เราๆท่านๆ นี่แค่ปลายทางเองนะ มิใช่ สิ้นสุด
สิ้นสุดปลายทางคือ ความตาย เพราะความตายนั้น เป็นสมบัติของทุกคน
ยามเป็นหนุ่มเป็นสาว อย่าหลงรูป หลงนามตนมากนัก รีบภาวนา
จิตใจเราจึงจะปล่อยวางได้ ไปตามสติปัญญาของตน​

ตากับยาย

รอตอนเราแก่ก่อน แล้วค่อยทำภาวนา
จะเอากันแบบนั้นหรือ?
เพราะป่านนั้น อาจจะตายก่อนแก่ หมดโอกาสภาวนา ก็เป็นได้

หลวงพ่อจรัญฯ แห่งวัดอัมพวัน เคยกล่าวไว้ว่า...
ทำภาวนาตอนแก่ หรือตอนเจ็บออดๆแอดๆ
แทนที่เราจะได้บุญกลับไป แต่ได้ความเจ็บปวดไปแทน

ทำภาวนา ที่เรากำลังเป็นหนุ่ม เป็นสาว หรือขณะที่เราแข็งแรงๆกันอยู่นี่แหล่ะดี
แก่แล้ว เดี๋ยวจะเดินจงกรมไม่ไหม นั่งสมาธิก็ไม่ได้นาน
แต่ความจริงการภาวนา แนวจิตเกาะพระนี่ก็สดวกที่สุดในยุคนี้
เมื่อก่อน ข้าพเจ้าก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยเช่นเดียวกับเราๆท่านๆนี้
จะบวชทั้งที นึกว่าจะต้องไปบวชเป็นพระ เป็นชี หรือบวชเนกขัมมะกันที่วัดเพียงอย่างเดียว
นึกว่าจะต้อทำนู้นนี่ก่อน ค่อยเข้าถึงภาวนา เปลือกเยอะเหลือเกิน ตายก่อนทำไง
ข้าพเจ้าก็เป็นคนที่เรียบง่าย พิธีไม่ต้อง แต่บางคนบอกว่าพบยาก หรืออยากพบบ่อยก็มิทราบ
แต่ไม่เป็นไร อย่าไปดูกายใจของผู้อื่น เสียเวลามรรคผลตนเสียเปล่า
แต่หันกลับมาดูที่จิตตน โดยเฉพาะอารมณ์ใจของตนเอง ตามทันไหม
อย่าไปคิดเปลี่ยนผู้อื่นหรือสิ่งอื่นๆ เพราะมันเป็นไปไม่ได้
เห็นมีแต่จิตตนเองเท่านั้น ที่พอจะเปลี่ยนแปลงได้บ้าง
และสิ่งที่จะพอเปลี่ยนแปลงตนเองได้นั้น ก็คือ กรรมฐาน หรือมรรค เจริญให้มาก
เพราะกิเลสมันพัฒนาทุกวันนาที ทุกชาติอยู่แล้ว พอเรามีสติปัญญาเข้ามาหน่อยเดียว
แหม๊ จะหวังนิพพาน หวังได้นะ ไม่ผิดหรอก
แต่จะไปถึงหรือไม่ อาจถึงชาตินี้หรือชาติไหนๆ ก็อยู่ที่ตนเอง เท่านั้น

ภููทยานฌาน

 

​

คนทางโลก
กำลังทำอะไรกันอยู่หรือ?

กำลังจะโกง
กำลังอิจฉา
กำลังนินทา ด่าว่าร้าย
กำลังโกรธ พยาบาท
กำลังตกหลุมรัก
กำลังเกลียดชัง
หรือกำลังวิ่งตามสิ่งกระทบจิตตน
กำลังหลงรูปนาม โดยเฉพาะอารมณ์ต่างๆเรานั้น

สิ่งทั้งหลาย ทั้งปวง ยกมาแค่ตัวอย่าง ที่พวกเราพยายามทำกันอยู่นั้น
มันเป็นเพียงธรรมสมมุติแทบทั้งสิ้น
ที่เราคิดว่าเป็นเรา เป็นของเรานั้น สุดท้ายแล้ว มันก็ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา อยู่ดี

ไม่ว่าอารมณ์สุข-ทุกข์ ดีใจ-เสียใจ หรืออารมณ์ใดๆก็ตาม พวกเราอย่าไปเอา
เมื่อมีสติพยายามเฝ้าตามดู ตามรู้ ด้วยใจเป็นกลาง
เมื่อเราขยันตามดู ตามรู้ หรือรู้เท่าทันสิ่งกระทบจิตบ่อยๆ หรือทำอย่างต่อเนื่อง
อาจคงจะมีเข้าสักวันนึง ที่เรามีสติปัญญาหรือปัญญาญาณ ออกมาจากคราบมนุษย์
ออกมาจากธรรมารมณ์ หรือสังขารขันธ์ของตนเองได้

ภูทยานฌาน

 

​

วันนี้ วันศุกร์ ...วันหยุด อ.ภู (ภูทยานฌาน)...
มีธรรมะสดๆ มาฝากทุกท่าน หน้ากระทู้ ...
ด้วยภารกิจทางโลก ที่ไม่มีเวลามาลงกระทู้ด้วยตนเอง ...
ท่านก็ขอ ฝากความระลึกถึงมาด้วยค่ะ...
"วันนี้ คืนนี้ ธรรมะมามาก เพราะวันหยุดพอดี
ขอให้ทุกท่านละบาป ทำภาวนา ทำจิตผ่องใสอยู่เสมอๆ สาธุ..."
;aa18​

 

​

ขณะนี้พวกเราอยู่ที่ หน้า 777 (kiss)7777Likes

Have a nice weekend everyone...hp_day
​

 

ขอขอบคุณ คุณภูและคุณแนท ที่นำธรรมมะจากแมงมุมน้อยมาแสดง เขย่าจิตเด็กของข้าพเจ้าให้รีบพาแมงมุมน้อยเข้านอน กำชับไว้ว่าจะหลับช้าหลับเร็วเจ้าจงหลับ หลับแล้วหลับลับ เอ้ย หลับเลยอย่าได้ตื่นขึ้นมาชักใยดักจับสิ่งใดๆต่อไปอีก นะจ๊ะๆ

 

chearrchearrchearrchearrchearrchearrchearr

 

จริงหรือไม่...
ลองค้นหาความจริง ด้วยสติปัญญาของตนดู​

 

...ผู้ที่ถูกลาภสักการะ...

...ความมีชื่อเสียงครอบงำย่ำยีจิต...

...เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงอบายภูมิ...

"...ผู้ไม่ประมาท...เพ่งพินิจจิตตนอยู่เสมอ...

...ย่อมบรรลุบรมสุข...ความทุกข์ ย่อมครอบงำ...

...ผู้ที่ตั้งอยู่ในความประมาท"...

...โอวาสธรรมของหลวงพ่อปาน โสนันโท วัดบางนมโค...

...น้อมกราบพระธรรมของหลวงพ่อ เพื่อปฏิบัติตามเจ้าค่ะกราบ กราบ กราบ.

 

สาธุค่ะ ขออนุโมทนาค่ะ ใช่เลยค่ะ เพราะเรียนมามาก หรือเรียนมาน้อยไปเกี่ยวกันในทางธรรม เพราะผู้เรียนรู้ใจตนเองเท่านนั้นจึงถือว่าเป็นผู้ฉลาด เพราะคนที่โกรธแล้วก็เหมือนกันหมด คือขาดสติและขาดปัญญา เพราะตอนโกรธทั้งสติ ทั้งปัญญาก็มาไม่ได้ จึงทุกข์พอๆกัน ทั้งคนเรียนมากและเรียนน้อย...สาธุค่ะ

 

อู้ยยย พี่แนทจ๋า ^^ช่างสรรหา เจ้าหมาน้อย น่ารักอ่ะ ตล๊ก ตลก เออ!! แต่เจ้าจะรู้มั๊ยนะ เจ้าได้สร้างบุญแล้ว ทำให้คนเห็นเจ้าแล้วยิ้มออก ^^ ส่งบุญให้เจ้านะ ^^

 

​

 

จิตหลุดพ้น​

จิตหลุดพ้น หรือ จิตอิสระนั้น หมายถึง จิตนั้นเป็นอิสระจาก ธาตุ๔ ขันธ์๕

การปฏิบัติธรรม เราต้องดูที่จิตเราเท่านั้น

ใครจะว่าโง่ ก็ช่าง

ขอให้เห็นจิตตัวเอง ก็ถือว่า ฉลาดแล้ว

ธรรมทั้ง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์นั้น อยู่ที่จิตเราเท่านั้นเอง

ที่สุดของธรรมอยู่เหนือ คำบรรยายทั้งปวง

ถ้าผู้ใดเข้าถึง สภาวะนี้ได้แล้ว...

เกิดมาก็ไม่เสียชาติเกิด ภาวนาก็ไม่เสียชื่อ...

พระอาจารย์เยื้อน ขันติพโล
(พระพิศาลศาสนกิจ เจ้าคณะจังหวัดสุรินทร์ )

สาธุธรรมเจ้าค่ะ.... ลูกขอนอบน้อมกราบ พระพุทธ พระธรรม และ พระอริยสงฆ์ พ่อแม่ครูอาจารย์​

หลวงพ่อเยื้อน ด้วยเศียรเกล้า เจ้าค่ะ กราบ กราบ กราบ....​

 

(พระธรรมคำสอนของหลวงปู่ฝากไว้)

...จงเห็นยาวยิ่งกว่าสั้น...และเห็นสั้นยิ่งกว่ายาว...

...คือ รักยาวให้ให้บั่น...เวรย่อมระงับด้วยการไม่มีเวร...

...รักสั้นให้ต่อ...จงรักษามิตรภาพซึ่งกันและกั ...การแตกมิตรเป็นการตัด...อย่าไป

เห็นสั้นคิดสั้น...ต้องรักษาไมตรีซึ่งกันและกันตลอดไป.....

...พระธรรมคำสั่งสอนของหลวงปู่ทอง (พระธรรมมังคลาจารย์ วิ.)...

น้อมกราบหลวงปู่ทอง และน้อมกราบพระธรรมเจ้าค่ะกราบๆๆๆ.

 

"ญาติโยมทั้งหลาย อาตมาต้องขอโยมไว้ในเรื่องหนึ่ง คือ เรื่องความโกรธ

ความอิจฉาริษยาใครนี่ ไม่ดีหรอก เพราะมันเป็นเหตุให้เกิดผลชั่ว ๕ ประการ คือ.....

๑. ทำให้เกิดแตกแยกสามัคคี

๒. เป็นอุปสรรคในการประสานงานที่ดี

๓. เป็นเครื่องทำลายขวัญกำลังใจต่อการประสานงาน

๔. เป็นการสร้างศัตรูให้ตนเอง

๕. เป็นการบั่นทอน ให้เพื่อนร่วมงานหมดกำลังใจ ไม่มีความจริงใจต่อเพื่อนร่วมงาน"

...พระธรรมคำสั่งสอนของหลวงพ่อจรัญ พระธรรมสิงหบุราจารย์...

...น้อมกราบนมัสการหลวงพ่อจรัญ และน้อมกราบพระธรรมเจ้าค่ะกราบๆๆๆ.

 

คำสอนสมเด็จองค์ปฐม

อากาศร้อน จิตจงอย่าร้อนไปกับอากาศ
แม้มีเรื่องกระทบกระทั่งใจจากเหตุการณ์ต่างๆ ก็พึงวางอารมณ์จิตให้เยือกเย็น
อย่าแก้โลก อย่าไปแก้คน ให้แก้อารมณ์จิตของตนเอง
เพราะเราตั้งใจจักไปพระนิพพาน ก็จงปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้ ค่อยๆ ฝึกไปให้พิจารณาตามหลักของความเป็นจริง
โลกนี้ที่สุดไม่มีอะไรเหลือ คน-สัตว์-วัตถุธาตุ ตายเหมือนกันหมด
แม้ร่างกายที่จิตเราอาศัยอยู่ก็เช่นกัน เพราะฉะนั้นพึงเร่งมรรคทางจิตให้มาก
เพื่อจักให้ถึงผลของการที่จักไม่ต้องกลับมาเกิดอีก
จิตใครที่ไหนอื่นก็ไม่สำคัญ สำคัญที่จิตของตน ใครจักเป็นอย่างไรก็เรื่องของเขา
สุดแล้วแต่กฎของกรรมจักทำให้เป็นไป อย่าไปขวางกรรมของเขา ปล่อยวาง ไม่รับ ​

แผ่เมตตาจิตให้มาก แล้วเหตุการณ์ทุกอย่างจักคลี่คลายไปเอง

ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น
รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน

Cr. FB Buddhasattha​

 

กาย จิต สติ...

ภาระหน้าที่ทางโลก เป็นของ กายหยาบ
ภาระหน้าที่ทางธรรม เป็นหน้าที่ของกายละเอียด นั่นก็คือ จิต

นั่นก็หมายความว่า จะต้องมุ่งหน้าพัฒนาจิตใจของตนให้สูงยิ่งๆขึ้นไป
อย่างเช่น กำลังนำจิตมาเจริญมรรค หรือปฎิบัติธรรมกันอยู่นี้ ก็นับว่าดีมาก
แต่อย่าหยุดเพียงเท่านี้ ตราบใดที่เรายังมีขันธ์ ๕ หรือมีชีวิตอยู่
ประมาทมิได้เลย พวกเราจะต้องเจริญมรรคให้ดียิ่งๆขึ้นไปอีก

การปฎิบัติธรรม พยายามอย่าอยาก เพราะความอยากดีมากเกินไปนั้น
เดี๋ยวจะกลายเป็นความโลภ คือกิเลสอันละเอียดที่เรามองเห็นได้ยาก

การปฎิบัติธรรม พยายามทำตามหลัก มัชฌิมาปฏิปทา
ผู้ปฎิบัติจะเดินทางสายกลาง ในพระพุทธศาสนาด้วย
นั่นก็คือ ไม่ลำบากเกินไป และ ไม่สบายจนเกินไป

ว่าไปตามกำลังใจแห่งตนก็แล้วกัน ระหว่างปฎิบัติคอยสังเกตจิตตนให้ดี
คือเน้นจิตสบายไว้ก่อน เมื่อลงมือปฎิบัติไปแล้ว ผลจะออกมาเป็นยังไง
ก็ให้จิตใจเรามันโล่ง มันโปรง มันใสดี หรือมีความสงบสุขดี แสดงว่าถูกทาง
แต่ถ้าผลลัพธ์ออกมาตรงกันข้าม แทนที่จะได้บุญกุศล ได้ความสุข ได้ความสบายใจ
นั่นแสดงว่า ผิดทางหรือผิดพลาดแล้ว ให้เลิกทำชั่วคราวก่อน
รอไว้อารมณ์ของเราให้ดีๆก่อน แล้วค่อยมาว่ากันใหม่ ทำใจลุ่มๆ

โดยเฉพาะการปฎิบัติธรรม สติ ต้องอยู่ตรงกลางระหว่างคำว่า ศรัทธาและปัญญา
หรือระหว่างอารมณ์และเหตุผล

ธรรมารมณ์ หรือความนึกคิดปรุงแต่งเปรียบดั่งน้ำไหล
สมาธิ เปรียบดั่งน้ำนิ่ง
แต่ สติ เปรียบดั่งน้ำนิ่งไหลลึก

นัยยะหรือความหมายของคำว่า ทางสายกลาง ในพระพุทธศาสนานั้น
ก็หมายความว่า ตัวสติของผู้ปฎิบัติ นั่นเอง
สติ จะเป็นตัวสมดุลย์ทุกอย่างให้กับผู้ปฎิบัติเอง

เพราะฉะนั้น คำว่า สติ นั้น จึงมีความสำคัญกับผู้ปฎิบัติมาก
โดยเฉพาะ ผู้ปฎิบัติใหม่
สมาธิหรือปัญญาจะเกิดขึ้นมิได้เลย ถ้าเราขยันเผลอสติกันอยู่
ยิ่งไปกว่านั้น คำว่า ปัญญาญาณ หรือ วิปัสสนาญาณ ก็ยิ่งไปกันใหญ่
เพราะ สุดท้ายต้องมาจบกันที่ คำว่า บรรลุธรรม เลิกพูดเลย
มรรคผลจบกัน โดยเฉพาะ คำว่า นิพพาน ลืมไปได้เลย

เอาให้ดี เริ่มต้นให้ดี ปูพื้นให้ดี ตอกเสาเข็มให้ดี อย่างอื่นจึงจะดีตามได้
อนุบาลยังไม่ผ่านเลย แล้วจะขึ้นป.๑ กันได้อย่างไร มหาลัยก็เลิกพูดถึง
แค่สติยังหาดีไม่ดี สมาธิก็ไม่แน่น ปัญญาก็หลวม แล้วจิตใจหล่ะ จะไปทิศทางไหน
ตำรามีเต็มไปหมด สำนักวิปัสสนากรรมฐานขึ้นเหมือนดอกเห็ด
แต่ทำไมหาดีกันไม่ ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับตำราหรือสถานที่เลย
แท้ที่จริงแล้ว มันอยู่ที่ตัวสติของผู้ปฎิบัติเอง
แล้วจะไปหาจิตตนพบเจอตอนไหน ไหนสมาธิหรือความสงบ? ไหนปัญญา?

อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ ที่พร่ำอยู่เนี๊ย อยากให้พวกเราได้ดี ปฎิบัติให้จริง
อย่าเก่งแต่ปาก เวลาปฎิบัติ เก็บความลังเล เก็บความสงสัยของตนไว้ก่อน
ฝากธนาคารก็ยิ่งดี ยังไม่ทันปฎิบัติเลย พกความสงสัยนำหน้าเลย อย่างนี้หาดียาก
มีแต่แต่อยากดีเฉยๆ พอเอาจริงกลับไม่ได้เรื่อง
รู้แล้วว่าทุกคน หรือผู้ปฎิบัติใหม่ย่อมมีความสงสัยเป็นธรรมดา
จิตไม่รู้ก็ไม่ต่างกับเด็กเล็ก แต่ก็ต้องเริ่มต้นคำว่าเล็กก่อนจึงค่อยโตกันทีหลัง
ธรรมชาติแห่งจิตของคนเรานั้นก็คือ อยากรู้ อยากเห็นเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ควรลงมือปฏิบัติก่อน แล้วจึงค่อยสงสัย จะดีกว่ามั้ย?
จบ...

ภูทยานฌาน

 

​

หลวงพ่อฤๅษี ตอบปัญหาธรรม

เรื่อง ภาวนา...ปนเป


ผู้ถาม : กราบเท้านมัสการหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง ขณะนี้ลูกใช้คาถาเงินล้านของหลวงพ่อผสมปนเปกันไป จนกระทั่งไม่แน่ใจเสียแล้ว กล่าวคือคาถาก็ว่าเต็มบท อานาปาก็จัก พิจารณาขันธ์ ๕ ก็คิด นิพพานก็จะไป ทำไปทำมาเดี๋ยวนี้ชักขลุกขลักเสียแล้ว ก็เลยเริ่มต้นแบบเดิมอีก ก็อยากกราบเรียนถามหลวงพ่อว่า อันนี้เป็นเพราะอารมณ์ของจิตของลูกฟุ้งซ่านไปหรือเปล่า และจะแก้ไขอย่างไรครับ ?

หลวงพ่อ : ใช้เวลาซิ เวลาไหนจะใช้อะไร แต่ว่าอานาปานุสสติต้องใช้ประกอบเสมอไปนะ ทุกอย่างจะทำอะไรก็ตาม ต้องขึ้นต้นด้วยอานาปานุสสติ กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก ว่าช้า ๆ สบาย ๆ อักขระชัดเจน