พระอริยะบุคคลดูอย่างไร และรู้ได้อย่างไร ว่าใครเป็นพระอริยะบุคคล?

ไม่ต้องไปจ้องดูหรอว่าใครเป็นพระอริยะหรือไม่อริยะ จ้องดูจิตเรานีี่แหละ ดูกายสังขารความเป็นไป เกิดขึ้นตั้งอยู่และสลายไป เมื่อเช้ากินข้าว เมื่อเที่ยงกินข้าว เมื่อเย็นกินข้าว ตอนเช้าถ่ายออกหมด กี่ัวันแล้ว กี่ปีแล้ว กี่ภพ กี่ชาติ แล้วที่เป็นเช่นนี้ หากท่านดูตัวเองจนทะลุปรุโปร่งแล้ว ท่านมองแค่ผ่านพระรูปใดท่านจะรู้ทันที ว่าใครคืออริยะ ใครคืออริยะปลอม จิตที่สั่งสมอบรมแล้วจะสัมผัสได้ ท่านจะเกิดปิติ ขนลุกซู่ บางครั้งน้ำตาไหลโดยไม่รู้สาเหตุเลยก็ได้ อนุโมทนาครับ

 

อืม........ดีๆ

 

พระภิกษุ ต้องออกบิณฑบาตร แม้พระพุทธองค์ท่านยังออกบิณฑบาตร

ยกเว้นมีเหตุอันควร เช่น เจ็บป่วย ชรา หรือ มีกิจนิมนต์ ฝนตก

หรืออื่นๆที่มีเหตุอันควร

เหตุใด สาวกของพระองค์ถึงไม่ดำเนินตามพระพุทธองค์

แสดงถึงความไม่เคารพในพระพุทธองค์

การบิณฑบาตรถือเป็นข้อวัตรปฏิบัติ อย่างหนึ่ง ของพระภิกษุสงฆ์

ถ้าอย่างนั้นจะมีบาตรไว้ทำไม? อย่างอื่นคงไม่ต้องอธิบาย

 

ดูจาก อาการ สำรวม กาย วาจา ใจ ได้ไม๊เนี่ย !!!

แล้วอาการของอรหันต์ อย่างเช่น ตะโกน ใส่ ญาติ โยม พ่นบุหรี่ใส่ ญาติโยม สำลัก กัน เป็น เบือ ....

แบบนี้ ถือว่า เป็นจริตเดิม แต่มิได้เป็นการยึดติด ได้ หรือ ไม่?
(แต่ ทำไม พระพุทธเจ้า บัญญัติ ไว้ ซึ่ง มารยาท ของภิกษุสงฆ์ ต้องดำรงไว้ หรือว่า ข้อนี้ ปัจจุบันได้ยกเลิกไปแล้วอะ !!!)

 

อืม ....น่าคิดๆ

 

แล้ว พระที่ ไม่ ตะโกน ไม่พ่นบุหรี่ใส่ นี่ เป็นพระอรหันต์ ไหม

อิอิ

บ้างก็ว่า พระอรหันต์ ปุถุชน ธรรมดา ดู อริยะบุคคุล ไม่เห็น ไม่ต้องไปดูไปหา หรอก


แต่พอเจอพระ ตะโกน พระพ่นบูหรี่ กลับไปตัดสิน ว่าไม่ใช่พระอรหันต์ ซะงั้น คนเรา

 

ว่าแต่ สงสัย

พระป่า อะไร ไม่บิณทบาตร

อยากรู้จริงๆ พระป่า ไม่ได้บิณทบาตร ฉันอะไร

อิอิ


พระป่า ขึ้นชื่อว่าพระป่า


พระป่า นะ ขนาดฝนตกก็ออก บิณทบาตร

ไม่บิณ ก็ไม่มีอะไรฉัน



หรือบางแห่งนะ พระรูปไหน ไม่บิณทบาตร ไม่มีเหตุ แต่ถึงเวลามาฉัน นี่ โดนไล่ออกเก็บของออกจากจากสำนักกันเลยละ

หึๆ

 

คำว่า "พระอริยบุคคล"นั้น หากจะนับลำดับชั้นตั้งแต่ชั้นแรกขึ้นไปแล้ว ก็ดูกันไม่ยากขอรับ สำหรับตามความรู้ของข้าพเจ้าแล้ว จะเริ่มที่

๑.ชั้น มรรคผล ซึ่งในทางตำราปรากฏ เรียกว่า "โสดาบันปัตติมรรค ,โสดาบันปัตติผล"
๒.ชั้น โสดาบัน
๓.ชั้น สกทาคามี
๔.ชั้น อนาคามี
๕.ชั้น อรหันต์
๖.ชั้น ปรินิพพาน
๗. ตอนนี้ข้าพเจ้ายังไม่ทราบชื่อแน่ชัด และไม่อยากจะเรียนแบบพวกหนังเทพเจ้าจีน

ทุกลำดับชั้น ที่สามารถรู้ได้ ก็คือ ฉัพพรรณรังสี ตั้งแต่ชั้นแรก ก็จะเริ่มปรากฏ ฉัพพรรณรังสี ซึ่งอาจจะสามารถมองเห็นได้เฉพาะที่ ศีรษะ ก่อน หรือ อาจจะมีแสงเรื่อๆ มองเห็นได้ไม่ชัดเจนนักรอบร่างกายก็เป็นได้ ถ้าชั้นที่ ๒ ขึ้นไป ฉัพพรรณรังสีก็จะเข้มขึ้น สว่างขึ้น จนถึงชั้นที่ ๗. ก็จะเริ่มมีดอกบัวรองรับ ทั้งเล็กทั้งใหญ่เลยขอรับ(หมายถึงดอกบัวขอรับ)

 

อืม ...นั่นนะสิ

 

อืม..........แบบนี้ก็มีด้วย

 

อืม........มีอีกมั้ย หรือมีแค่นี้

 

พุทธเจ้าก็ไม่อยู่แล้วก็ได้แต่เฝ้าดูเอาตามหน้าหนังสือพิมพ์

 

ท่านใดดูอย่างไร.....ใคร่ควรรู้
ฉันพิจดู.....อนุสาสนีปาฎิหาริย์
ท่านแสดง.....อาเทสนียะ ตามกาล
ปาฎิหาริย์สองอย่้างนี้.....ฉันดื่มแล้วจำเริญใจ!

 

พระอริยะบุคคลดูอย่างไร และรู้ได้อย่างไร ว่าใครเป็นพระอริยะบุคคล?

คงเป็นเรื่องยากนะครับ โดยเฉพาะพระอริยะเจ้าเบื้องต้น แต่คิดว่าน่าจะดูได้แบบอ้อมๆ
จากหลายๆข้อประกอบกัน

ดูประวัติการปฏิบัติอันยาวนานของท่าน
ดูครูอาจารย์และลูกศิษย์ของท่าน เช่นอาจารย์ท่านประกบการปฏิบัติมากไหม ศิษย์แต่ละท่านเมื่อนำไปปฏิบัติทำให้ถึงความเจริญไหม โดยเฉพาะศิษย์ที่ท่านประกบ ไม่ใช่ประเภทพวกที่สักแต่อยู่ใกล้แต่ไม่เอา

นำคำสอนท่านนั้นไปปฏิบัติแล้วเราเห็นผลถึงความเจริญเป็นลำดับไหม คำสอนนี้ความเก่งจะไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กันว่าท่านเป็นพระอริยะขั้นใด พระอริยะประเภทใด สายสาวกหรืพุทธภูมิด้วย รวมถึงผู้รับนั้นรับมาและเข้าใจได้แค่ไหน ทำได้แค่ไหน ดังนั้นผู้ที่จะดูต้องใช้ปัญญาตัวเองพิจารณา

ถ้าไม่มีจักษุญาณก็ดูด้วยใจ ก็เหมือนใช้คอมมอนเซ้นส์ ไม่ใช่ซิกเซ้นส์นะ ดูคำสอนทั้งเรื่องทางโลกและทางธรรม กริยา การปฏิบัติตัว ซึ่งทั้งสามอย่างนี้สามารถmakeได้หมด และcopyได้หมด และทำได้เนียนมาก ต้องใช้คอมมอนเซ้นส์ดูเป็นเวลานาน ถ้าได้พบปะพูดคุยบ่อยก็จะทำให้รู้ได้ง่ายขึ้น ดังนั้นวิธินี้จะขึ้นอยู่กับผู้ดูมาก
เพราะอริยะเจ้ามันเรื่องใจล้วนๆ ถ้าไม้รู้ใจเราก่อน จะไปรู้ใจผู้อื่นย่อมยาก กริยาเปลือกนอกนั้นเป็นมายาทังนั้น ถ้าแยกไม่ออกอันไหนใจ อันไหนธรรมดาของขันธ์ ก็คงยากที่จะประเมิณถูก

ถ้าเป็นพระอริยะเจ้า คิดว่าท่านน่าจะทรงอารมณ์สังขารุเปกขาญาณเป็นส่วนใหญ่ คือไม่ยินดียินร้ายเป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่สามารถทำได้ตลอดเวลา ขึ้นอยู่กับอันดับขั้นอริยะเจ้า สัมปชัญญะ และกิเลสที่ยังคงเหลืออยู่

ผู้ดูปฏิบัติให้เป็นอริยะเจ้าด้วยตัวเอง เพราะจะตรวจสอบศีล กิเลส สังโยชน์ผู้อื่นนั้น
ตัวเองต้องเข้าถึงและแยกให้ออกโดยเฉพาะเรื่องสังโยชน์ ว่าการเทียบสังโยชน์โดยใช้ความคิดของเรา สัญญามั่นหมาย พิจารารณาทบทวนว่า เราพยายามรักษาศีลนะ เคารพศรัทธาพระรัตนตรัย ไม่ยึดติดร่างกายหรือธาตุทั้งหมด ซึ่งมันต่างกับละสังโยชน์โดยใจ
ใจที่ละได้ และทรงไว้นั่นแหละเป็นเหมือนใจเหมือนธรรมไว้เทียบเคียงธรรมผู้อื่น แต่ดูได้แค่ไม่เกินกับที่เราเข้าถึง

และรู้ได้อย่างไร ว่าใครเป็นพระอริยะบุคคล?

หลายๆท่านเขาก็รู้กันหมด รู้จากเหตุผลทางอ้อมตามที่บอก รู้จริงๆเป็นวงกว้างไม่ใช่รู้เฉพาะกลุ่ม รู้กันนานแล้ว
บางที่ก็รู้ด้วยส่วนใหญ่60-80% ท่านมาจากสายพุทธภูมิ (สอนคนหมู่มาก มีพระและฆราวาสเป็นศิษย์มาก เก่งสถาปัตยกรรมการสร้างวัด ออกแบบเองได้ มีอภิญญา เป็นต้น)

 

แบ่งได้ แต่ไปตั้งเป้าจะเป็นแบบนั้นแบบนี้ไม่ได้
ธรรมชาติ จะจัดสรรให้ตามจริง (จิตมิอาจ บิดเบือน ด้วย การปรุงแต่งจากสมอง ได้ไม่)

 

แล้ว ท่าน มิซูโอ๊ะ เป้น ฉันใด? ภาษาไทยไม่คล่อง เจอบาลีเข้าไปอีก
(ก่อน พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธ์ พระองค์ก้อกำชับแล้ว กำชับอีก ให้ห่างจากสตรีเพศ ให้มาก) ไฉน จึงเข้าใกล้เช่นนี้ หละนี่

ฝ่ายโต้บอก การหลุดพ้น นั้นหลุดที่จิต ขันธ์5 จะเป็นเช้นไร ไม่สำคัญ ... เป็นจริงเช้นนั้น ฤา? ใคร่ สงสัย เชื่อพระพุทธเจ้า ดี หรือ เชื่อ การตีฟาม ของ สงฆ์ยุคใหม่ ดี หละ นี่ !!!

 

อืม.......มาแปลก

 

อืม........แลดูดี

 

อืม.......เป็นคุ้งเป็นแควเลย

 

กาย วาจา ใจ
ของท่านแสดงออกคงเส้น คงวา
เป็นปกติ ไม่เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย

กรณียกเว้น เมื่อเวลาท่านต้องการสอนผู้อื่นอาจมีการใช้กุศโลบาย
เพื่อประโยชน์ ในการอบรมสั่งสอน!!!คับผ๋ม