รู้สึกเบื่อชีวิตเหมือนอยู่ไปวันๆอยากระบาย

พอเรื่้มอายุมากขึ้น ก็จะมีเพื่อนน้อยลง เพราะมีครอบครัวเป็นหลัก ชีวิตส่วนตัวที่จะไปไหนมาไหนก็น้อยลง

อดีตที่แสนหวาน สดชื่น เมื่อวัยรุ่น วัยเรียน เป็นเหมือนอดีตที่ฝังใจ พออายุมากขึ้นจะทำอะไรแบบวัยรุ่นก็ไม่ได้ ความรักแบบเดิม ๆ ก็ไม่มี จนทุกวันนี้เวลาชีวิตคู่ผ่านไป ความรักดูจืดชืดไปหมด ไม่เหมือนก่อน เป็นแบบนี้กันทุกคนล่ะครับ

 

อารมณ์ของเรามันก็เปลี่ยนไปมา ขึ้นๆลงๆ ฟุ้งซ่านไปเรื่อย จิตไม่อยู่นิ่งวิ่งไปมาเหมือนที่คุณlinda 2009 แนะนำว่าต้องฝึกจิต ดูจิต ให้อยู่กับที่ เข้าไปอ่านเรื่องจิตเกาะพระตามที่แนะนำแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆ ถ้าระลึกได้ตลอดก็รู้สึกสงบ นิ่งมากขึ้น

เรื่องการให้ก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง เชื่อว่าถ้าเราฝึกเป็นผู้ให้อยู่ตลอดทุกข์คงน้อยลง จะพยายามไม่อยากได้อยากมีอยากเป็นอะไรทั้งสิ้น ถ้าละได้ก็คงจะเบาลงเรื่อยๆ

ขอบคุณ คุณ 9TRONG ที่นำเรื่อง ทาน ศีล ภาวนา มาให้ทบทวน

ที่เรายังเบื่อ ทุกข์ ก็เพราะยังมี กิเลส ตัณหา อุปทาน ที่ต้องขัดเกลา ฝึกปฎิบัติอีกเยอะเลย

 

คนที่มีความรู้
คนที่มีความสามารถ
คนที่มีศักยภาพ

แต่ถ้า..
อยู่แบบสบายๆ วันๆไม่ได้ทำอะไรที่จะทำให้ตนเองเกิดความภาคภูมิใจ
ไม่มีปัญหามาให้คิด ให้แก้ปัญหา

สักวัน..
ไม่ว่าใคร ก็มีสิทธิเป็นแบบท่านเจ้าของกระทู้ค่ะ

มันเป็นความต้องการอย่างหนึ่งของมนุษย์
ที่เพียบพร้อมทุกอย่างแล้วแบบท่าน
ดังนั้น หากท่านสามารถหาเวลามาทำกิจกรรมเพื่อสังคม
ทำกิจกรรมเพื่อสาธารณะประโยชน์
ได้ออกแรง ได้คิด ได้ใช้จ่ายทรัพย์
ได้ใช้เวลาอย่างมีคุณค่าเพื่อผู้อื่น

ได้รับการยอมรับนับถือจากสังคม
ทั้งในระดับเดียวกัน สังคมระดับต่ำกว่า หรือสังคมระดับสูงกว่า
ไปไหนมีคนกุลึกุจอต้อนรับ แสดงความดีอกดีใจที่ได้พบท่าน
ท่านก็จะมีความสุขขึ้นมาอีกระดับค่ะ

เหมือนว่า
หน้าบ้านเรา มีหมาตัวหนึ่ง
ยืนรอเราทุกวัน รอกินขนมจากเรา
เราจะมีความสุขในการรีบตื่นแต่เช้า
มีความสุขในการไปหาขนม
มีความสุขในการให้ขนม
มีความสุขที่เห็นหมากินขนมอย่างอร่อย
และกระดิกหางให้เรา

 

ลำดับขั้นความต้องการของมาสโลว์ - วิกิพีเดีย

ท่านเจ้าของกระทู้ลองทบทวนทฎษฎีของมาสโลว์ ดูนะคะ

 

หากเราสุขมากจนเกินไป ชีวิตเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง มันก็น่าเบื่อเหมือนกันสุดท้ายความทุกข์ก็ตามมา

 

เฮ้อ!!!ชีวิต..เบื่ออยู่บ่อยๆค่ะ
แต่เมื่อความเบื่อจางรู้ตัวรู้สติ..ชีวิตก็ต้องไปต่อค่ะ
..ว่าไปตอนนี้ก็มีอาการเบื่อๆ เลยหาอะไรอ่านไปเพลินๆในพลังจิตค่ะ ^^

 

เพราะคุณยังไม่รู้จักตัวเอง ทุกคนล้วนแต่ถูกกฏเกณฑ์ในสังคมโลก
คอยกำหนดให้มีอัตตา ยึดในสมมติต่างๆเพื่อดำรงค์ตนในบทบาทนี้
ตั้งแต่เกิดจนตาย คุณเองก็เป็นแบบเดียวกับที่พระพุทธเจ้าเคยเป็น
คือเบื่อหน่ายทางโลก จะผ่านไปกี่ยุคกี่สมัยมนุษย์ก็เพียรพยายาม
สร้างสังคมแต่มันเป็นสิ่งสมมติ ใครยึดติดในโลกสมมติมากก็จะแยก
ไม่ออกระหว่างความจริงและสิ่งสมมติ เพราะไม่อยากตกอยู่ภายใต้
ชีวิตที่ตกทุกข์ได้ยาก ต้องการความสุข จึงแบ่งระดับชนชั้นอำนาจ
แบ่งที่อยู่ เพื่อให้ไม่เกิดความเลื่อมล้ำ โดยอาศัยกติกามาใช้บังคับ
จึงมีคนที่ทำได้และทำไม่ได้ เกิดเป็นชนชั้น เกิดเป็นความดีความชั่ว
เกิดศาสนาเพื่อยึดเหนี่ยวจิตใจที่มนุษย์บอบช้ำจากระบบสังคม

กลัวไม่มีจะกิน กลัวตายอย่างโดดเดี่ยว กลัวไม่มีลูกหลาน กลัวเจ็บ
กลัวตาย และอีกสารพัดปัญหาจากระบบสังคมสมมติ จนเกิดอาการ
เบื่อหน่ายหาทางออกให้ชีวิตไม่ได้ บางคนคิดสั้น บางคนวิกลจริต
บางคนออกบวช

แต่คนหมู่มากไม่ได้มีความคิดที่จะละสิ่งสมมติจึงหลงทางหลงไปกับ
สิ่งเหล่านั้น ถือว่าตนเองเหนือกว่าปุถุชนไม่ลำบากหาความสุขป้อน
ตัวเองได้เรื่อยๆจึงยึดเอาว่าตนเองชนะ ไม่รู้จักความจริง เมื่อเสียใจ
ก็จะเสียใจอย่างสุดโต่งเมื่อสุขก็จะสุขอย่างสุดโต่ง เพราะอยู่แต่ใน
โลกสมมติ

แต่เมื่อคนส่วนหนึ่งที่เริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้นตามวัย ตามวุฒิภาวะ ตาม
การศึกษาเล่าเรียน ผ่านทุกช่วงที่เห็นไตรลักษณ์อยู่ตลอดเวลา จะมี
ความรู้สึกเบื่อหน่ายในสิ่งสมมติ ทั้งเงินทองฐานะความเป็นอยู่ความสุข
ที่ได้จากการครอบครอง เมื่อพบความจริงว่าเราไม่ใช่เจ้าของ ความเบื่อ
หน่ายก็ยิ่งมากขึ้่น แต่เราไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าอาการเหล่านี้นี่แหละคือ จุดเริ่มต้น
ของการหาหนทางที่จะแสวงหาความจริงของการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้

 

ก็มีเบื่อบ้างแต่ชีวิตก็มีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะ อนุโมทนาครับ

 

เป็นเหมือนกันแหละ แล้วก็ดีขึ้นเมื่อมีพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์เป็นสรณะ(หมั่นสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนทุกคืน)แล้วจะกลับมาเป็นอีกเมื่อเราขี้เกียจสวดมนต์ อันนี้ประสบการณ์ส่วนตัวนะจ๊ะ:VO

 

สร้างฌานสมาบัติ แล้วจะเจอสุขกว่านี้อีก (หาอ่านเอาเวปนี้มีเยอะ) ถ้าอยากสุขกว่านี้ เป็นพระอรหันต์

 

มาเปลี่ยนกันมั้ยชีวิตแบบนั้นเราไม่เคยพบเจอทุกวันนี้คือต้องอดทนเพื่อเลี้ยงชีพ

 

อย่างแรกเลยควรนั่งสมาธิ ให้มีสติก่อน คุณรู้ไหมมีอะไรมากมายในโลกที่ยังไม่รู้ ค้นหาสิครับอยากไปไหนอยากทำอะไรก็ทำ ท่องเที่ยวหาที่ธรรมชาติสูดอากาศเข้าปอดให้เยอะๆ สร้างความสุขให้กับตัวเองบ้าง คุณจะรู้ว่ามีอะไรอีกเยอะมากที่คุณต้องค้นหาและเรียนรู้ไม่รู้จักเบื่อ ออกไปเปิดโลกกว้างๆครับ

 

ถึงเวลา เก็บเสบียงไว้โลกหน้า ได้แล้ว

 

ให้กำลังใจให้ค่ะ ทำบ้านให้เป็นวัดได้ค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจหากใจคิดไม่ได้ จะไปวัดหรือไปที่ไหนในโลกก็ยังคงคิดไม่ได้ค่ะ มีคนมากมายที่เดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวพองเดี๋ยวยุบ ถ้าเตือนตนว่ามันเก็เป็นแบบนี้แหละชีวิต ไม่ต้องไปคิดปีชงดวงตก แค่เข้าใจและยอมรับแค่นั้น หากแต่สะสมบุญไว้ให้สม่ำเสมอเพราะไม่มีใครรู้เราจะตายวันไหนค่ะ