ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

พิมผิดคับท่านเสียนานแล้วคับพอดีผมค้นเจอรบกวนด้วยครับ อีกรูปครับ

 

บรรยากาศพระอุโบสถเมื่อเปิดประตูเข้าไปเห็นครั้งแรก ภายใน โอ่อ่า ให้รู้สึกอบอุ่นด้วยบรรยากาศของศิลปะการตกแต่งด้วยไม้สัก พบพระประธานองค์ใหญ่เด่นสวยสง่างามสีทองอร่าม มีรูปหล่อหลวงปู่อยู่ ๑ องค์ และขนาบด้วยพระบรมฉายาลักษณ์ของล้นเกล้าองค์พระประมุขของชาติซ้ายขวา จึงเป็นที่ตื่นตาตื่นใจของผมซึ่งเป็นคนไทยยิ่ง จึงไม่แปลกใจว่าแล้วชาวต่างชาติลูกศิษย์หลวงปู่ ๒ คนนี้ จะตื่นเต้นขนาดไหนที่ในชีวิตนี้ ได้มีโอกาสสัมผัส และถ่ายภาพเพื่อไปอวดเพื่อนๆที่บ้านเมืองของเขา ชนิดแบบที่ใกล้ชิดและส่วนตัวได้ขนาดนี้ และเขาเห็นภาพที่องค์พระประมุขของเราเคารพรักนับถือหลวงปู่อย่างยิ่ง เขาบอกว่าเขาเห็นภาพแบบนี้ ยิ่งเพิ่มศรัทธาหลวงปู่แบบชนิดสุดหัวใจเลยทีเดียว พอผมเข้าไปสักพักท่านเจ้าอาวาสก็มาหาคณะของเราที่อุโบสถ ผมก็แนะนำว่านี้คือเจ้าอาวาสที่นี่ลูกศิษย์ของหลวงปู่โต๊ะ ทั้งสองคนก็ก้มกราบพระอาจารย์อย่างนอบน้อม

 

มาติดตามอ่านอย่างใกล้ชิดครับเฮียกิม

 

ผมขอเข้ามาแบบแว็ปๆก็แล้วกันนะครับ เพราะพิมพ์ทีลูกน้องก็เรียกออกไปดูงานทีครับ 555

 

อดอ่านต่อเนื่องเลยครับ
ผมก็แว่บจากประชุม ออกมาอ่าน 5555+

 

เมื่อแนะนำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมก็ได้เรียนถามประวัติต่างๆกับท่านเจ้าอาวาส ศิษย์ต่างชาติของหลวงปู่ทั้ง ๒ ก็กระตือรือล้นที่จะขอรับรู้เรื่องราวด้วย เหมือนกับว่าอยากได้ยินได้เห็นด้วยตากับหูตัวเอง จึงขอให้ภรรยาผมช่วยแปลให้ฟังด้วย พระอาจารย์ก็ยิ้มๆ แล้วถามผมว่าเขาพูดจีนแต้จิ๋วได้ไหม อาจารย์ก็สามารถพูดจีนแต้จิ๋วได้ ผมก็เรียนพระอาจารย์ว่า เขาพูดไม่เป็นครับคนฮ่องกงพูดภาษากวางตุ้ง ถ้าพูดได้ดีเลยมีคนพูดเป็นตั้ง ๔ รวมพระอาจารย์ด้วย และจะได้เล่าให้ฟังแบบลึกๆได้ เขาพูดเป็นแค่ คำว่า " กากี่นั้ง " คนกันเอง เขาบอกว่าเขาหมายถึงว่า อยากขอร่วมเป็นศิษย์หลวงปู่กับคนไทยด้วยคน ผมก็ได้ถามท่านเจ้าอาวาสเพิ่มว่า พระอาจารย์ครับในอดีตสมัยที่หลวงปู่ท่านยังไม่มรณภาพ และมาปฏิบัติธรรม ที่นี่ไม่มีโบสถ์หรือครับ พระอาจารย์เล่าว่า ยังไม่มีแต่หลวงปู่ท่านก็คิดที่จะสร้างโบสถ์ แต่จะทำเป็นโบสถ์ไม้แบบเรียบง่ายขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้สร้างก็มรณภาพลงเสียก่อน ผมก็ถามต่อว่าแล้วโบสถ์หลังนี้สร้างขึ้นเมื่อใด พระอาจารย์ว่า โบสถ์หลังนี้เริ่มสร้างขึ้นมาเมื่อ ปี พ.ศ. ๒๕๓๓ และสร้างเสร็จเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๕ ผมก็ถามต่ออีกว่า พระอาจารย์ผมเห็นภายในโบสถ์ภายในก็ตกแต่งเป็นไม้แบบเรียบง่าย จะให้เป็นไปตามจุดประสงค์ของหลวงปู่ในอดีตหรือเปล่าครับ พระอาจารย์ก็ตอบว่า ใช่แล้ว เมื่อแปลให้ศิษย์ต่างชาติได้ฟัง เขาทั้งสองก็พยักหน้า แล้วพนมมือไหว้แบบยกขึ้นยกลงหลายครั้งที่องค์รูปหล่อหลวงปู่ และพระอาจารย์ด้วยเหมือนจะขอบคุณที่ได้รับรู้เรื่องราวดีๆแบบนี้ เขาและเพื่อนจึงขออนุญาตพระอาจารย์ถ่ายภาพ ขณะที่เขาก้มลงกราบพระพุทธ และกราบองค์หลวงปู่ ผมก็ปลีกตัวให้เขาตามสบาย ก็หลบมุมมาถ่ายภาพเพื่อมาฝาก ที่ผมเคยติดค้างในเว็ปเรานี้ครับ

 

ภาพบางภาพมีเงาสะท้อนกระจก ขอประทานโทษด้วยเพราะสุดความสามารถจริงๆ

 

แผ่นพระราชดำหริถึงหลวงปู่ ผู้้ซึ่งเป็นพระอาจารย์ที่ผมเคารพบานใหญ่สลักข้อความลงไปในกระจก ขนาดสูงผมกะประมาณ ๒ เมตร ขนาบอยู่ ซ้ายขวาของมุมพระอุโบสถภายในด้านหน้า ถ้ายืนหลังหลังให้องค์พระประธาน แผ่นซ้ายมือจะเป็นพระราชดำหริถึงหลวงปู่ขององค์สมเด็จพระบรมราชินินาถ ส่วนขวามือจะเป็นพระราชดำหริเทศนาถึงหลวงปู่ ขององค์สมเด็จพระสังฆราช สมเด็จญาณสังวร วัดบวร

 

เมื่อชมพระอุโบสถเสร็จเรียบร้อย ก็เป็นเวลาประมาณบ่ายโมง ผมก็ถามคุณชุงว่า หิวหรือเปล่า เพราะระหว่างทางผมก็ซื้อซาลาเปาที่เซเว่นติดมาด้วย เผื่อกินอาหารกลางวันกันที่บนเขาแบบง่ายๆ คุณชุงบอกไม่หิวกลัวจะเสียเวลาอันมีค่า ขอมีเวลาที่นี่ให้มากที่สุด ในวันนั้นพระอาจารย์เมตตาแก่คณะศิษย์ทุกท่านมากได้นำพาไปชมสถานที่ต่างๆ พระอาจารย์แจ้งว่า อาจารย์มีเวลาถึงแค่บ่าย ๓ โมง จากนั้นพระอาจารย์จะต้องไปประชุมที่ อำเภอดำเนินสะดวก พระอาจารย์บอกว่าไป ไปชมที่ถ้ำสิงโตทองก่อน แล้วจึงเดินพานำทางไปครับ

 

จากนั้นพระอาจารย์ก็ตีระฆัง เหมือนกับว่าให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้รับรู้ถึงการมากราบไหว้พระในถ้ำสิงโตทอง พระอาจารย์เล่าว่าในสมัยที่หลวงปู่มาที่นี่ครั้งแรกเลย จะนั่งปฏิบัติธรรมที่ถ้ำสิงโตทองนี้ ต่อมาก็ขึ้นไปปฏิบัติธรรมบนเขาที่ถ้ำแก้ว พระอาจารย์ชี้ให้ดูหินที่ปากทางเข้าถ้ำแล้วเล่าว่า สังเกตุไหมว่าทำไมหินบางส่วนลื่นๆเหมือนถูกสัมผัสมานานจนหินลื่น ทั้งๆที่อยู่ด้านบนไม่มีคนมาสัมผัสเหมือนหินด้านล่าง คำถามนี้อาจารย์เคยถามหลวงปู่ หลวงปู่ตอบให้อาจารย์ฟังว่า เป็นการสัมผัสของเจ้าที่ในถ้ำนี้ ที่เมื่อเวลาเข้าออกก็สัมผัสโดน ก็เป็นเรื่องแปลกอีกเรื่องหนึ่งที่ได้รับรู้เกี่ยวกับหลวงปู่ที่วัดถ้ำสิงโตทอง จึงถ่ายภาพมาฝากดูกันครับ

 

ผมได้ถ่ายภาพที่ติดค้างคือภาพของหินที่มีลักษณะคล้ายสิงโต เป็นที่มาของชื่อถ้ำสิงโตทอง หินศักดิ์สิทธิ์ก้อนนี้ถูกปิดทองจนเหลืองอร่าม โดยศิษย์ที่มาขอโชคขอลาภแล้วบังเกิดผล จึงมาปิดทองถวายและนำผ้าแพรมามัดจนแน่นไปหมด ก็ดูแล้วขลังดี คณะคุณชุงก็ถ่ายเก็บภาพเป็นที่ระลึกไว้เยอะแยะชนิดทุกซอกทุกมุม และขออนุญาตถ่ายภาพคู่กับพระอาจารย์เป็นสิริมงคลด้วย พระอาจารย์เล่าว่า " มีศิษย์มากราบหลวงปู่ที่วัดถ้ำสิงโตทองเยอะขึ้น และภายในถ้ำสิงโตทองมีการปรับปรุงใหม่ให้เรียบร้อยขึ้น มีผู้ถวายพระประธานองค์ใหญ่ จึงกำลังสร้างฐานพระขึ้นมา "

 

เมื่อชมถ้ำสิงโตทองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะชึ้นเขาไปกราบองค์หลวงปู่ พระอาจารย์ก็เมตตาเดินนำพาไป ระหว่างทางผมเจอกรงเลี้ยงสัตว์ มองไกลๆคิดว่าหมีจึงถามพระอาจารย์ว่า พระอาจารย์นั้นกรงเลี้ยงหมีหรือครับ พระอาจารย์เคยบอกผมว่าเคยมีกรงหมี พระอาจารย์ตอบว่าใช่ในอดีตเคยมี แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว นั่นคือกรงเลี้ยงหมูป่า ผมก็ถามว่าดุไหมครับ พระอาจารย์บอกเชื่องมาก ผมก็เดินไปดู ก็เพิ่งรู้ได้ความรู้ใหม่ว่า ลูกหมูป่าเชื่องๆเวลาที่มันเจอคน จะแกว่งหางกระดิกหางเหมือนหมาเชื่องๆที่เราเลี้ยงเลยครับ พระอาจารย์ว่ามีคนมาถวายไว้ ๔ ตัว เพราะเชื่องน่ารัก จึงมีใครก็ไม่รู้โขมยไปตัวหนึ่ง ผมก็บอกกับพระอาจารย์ว่า อาจารย์ครับทีหมาวัดไม่มีคนโขมยเลยนะครับอาจารย์ ที่วัดเยอะเลย ก็สร้างรอยยิ้มให้กับพระอาจารย์กับคณะได้เล็กๆ

 

เมื่อผ่านกรงหมูป่ามาแล้วพระอาจารย์ก็นำขึ้นเขา พระอาจารย์สุขภาพแข็งแรงมากครับ ขึ้นสบายๆไม่เหนื่อยเลยสักนิดเดียว กลุ่มผมและศิษย์ฮ่องกงทั้งที่อายุอ่อนกว่าพระอาจารย์ หอบเลยครับต้องพักกลางทาง แสดงว่าทั้งหมดอ่อนการออกกำลังกายจริงๆ เมื่อขึ้นไปถึงแล้วพระอาจารย์ก็ให้ศิษย์ฮ่องกงตีระฆัง พระอาจารย์บอกว่าระฆังใบนี้เป็นระฆังเก่าสมัยหลวงปู่แล้ว เสียงกังวาลเพราะมาก ศิษย์ฮ่องกงก็ตี ๓ ครั้ง และถ่ายภาพไว้เป็นสิริมงคลกันตลอดบรรยากาศที่เขาพบเห็น ผมก็เลยได้โอกาสถามต่อว่า พระอาจารย์ครับผมเคยเห็นรูปใบหนึ่งสมัยหลวงปู่มีกลองใบใหญ่อยู่หน้าถ้ำ ตอนที่บูรณะรื้อกุฏิผมเจอใบหนึ่งผุพังแล้วไม่ทราบว่าเป็นใบที่เห็นในรูปหรือเปล่าครับ พระอาจารย์จึงว่า อ๋อ..ใบที่ผุนั้นไม่ใช่ ใบที่เห็นในรูปยังอยู่ อาจารย์นำไปตั้งไว้ที่ในโรงครัว ก็ดีใจที่กลองใบประวัติศาสตร์ของวัดถ้ำยังรักษาอยู่นะครับ ไชโย

 

จากนั้นผมก็จุดธูปให้เขากราบองค์พระพุทธรูปในถ้ำพร้อมกันทุกคน และรูปหล่อของหลวงปู่ กราบขอขมาหากมีสิ่งใดล่วงเกินและรบกวนท่านเทวดาที่รักษาถ้ำนี้ และขอพรหลวงปู่ขอให้ฟันฝ่าอุปสรรคในชีวิตให้ได้ทุกอย่าง และก็ถึงมุมที่ผมอยากจะไปสำรวจถ่ายภาพที่สุด ก็คือทางขึ้นที่หลวงปู่ปีนขึ้นไปปฏิบัติธรรมเมื่อในอดีตคือมุมนี้ครับ พรอาจารย์เมตตาเล่าว่าแต่ก่อนหลวงปู่อยู่ด้านบน ผมเห็นทางขึ้นแล้วไม่กล้าปีนเพราะชันเหมือนกัน และมีพระพุทธอยู่ด้านล่างด้วย หลวงปู่เราแข็งแรงนะครับที่ปีนขึ้นไปได้ ผมบอกพระอาจารย์ว่า พระอาจารย์ครับขออนุญาตขอกุญแจเปิดประตูด้านบน เพื่อไปทางลัดดีกว่าครับ

 

จากนั้นผมก็ปีนสำรวจกับมิสเตอร์ชุง พระอาจารย์เล่าว่าเมื่อหลวงปู่อยู่บนนั้นพอพรรษามากขึ้นก็ลงมาอยู่ด้านล่าง ข้างบนที่เคยเป็นบ่อน้ำซับธรรมชาติ ก็มีการก่อกั้นเป็นที่เก็บน้ำและต่อท่อลงให้หลวงปู่ไว้ใช้ด้านล่าง ผมก็อธิบายกับมิสเตอร์ชุงว่า ที่คุณเห็นหลวงปู่มีผู้คนเคารพศรัทธาแบบนี้ ผมไม่รู้จะใช้ศัพท์อธิบายให้เขาฟังอย่างไรในภาษาอังกฤษกับคำว่า พระเถรชั้นผู้ใหญ่ ที่มีสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นราช ก็อธิบายกันแบบบ้านๆเลยว่า เป็นพระสงฆ์ที่ยิ่งใหญ่เขาก็เข้าใจ หลวงปู่น่าจะสุขสบายใช่มั๊ย แต่ไม่ใช่เลย หลวงปู่ท่านชอบความสงบ สมถะ คุณเห็นบ้านของหลวงปู่ไหม เรียบง่าย ไม่มีเครื่องอำนวยสะดวกแต่อย่างใด ท่านทำเป็นตัวอย่างให้เห็น สอนให้รู้จักสมุทัยที่ท่านสอนใน ดีวีดี คือการรู้จักคำว่าพอ (ตอนที่มาบ้านผมเขาขอ ดีวีดี ไป ๑ แผ่น) เขาก็พอจะเข้าใจและกราบที่ปฏิบัติธรรมของหลวงปู่ตรงนั้น

 

จากนั้นก็ปีนลงมา ถ่ายภาพห้องของหลวงปู่ด้านล่าง ยังคงเห็นร่องรอยเมื่อในอดีตอยู่ครับ ทั้งอ่างล้างหน้า และท่อน้ำที่ต่อลงมาจากแอ่งเก็บน้ำด้านบน

 

ผมบอกว่าคุณชุงอยากเฮงๆ กลับไปงานเยอะหรือเปล่า ผมใช้คำว่า GOOD JOB เขาบอกว่าอยากเป็นมงคลแบบนั้นมาก ผมจึงสอนเขาว่า ลูกศิษย์หลวงปู่เมื่อมาบ้านของพระอาจารย์ต้องทำแบบนี้ทุกครั้ง จึงขอไม้กวาดและผ้าจากหลวงตาวุฒิ ให้เขาทำเป็นมงคลครับ เขาดีใจมากที่ชีวิตนี้มีโอกาสได้รับใช้หลวงปู่แม้ท่านจะมรณะภาพไปแล้ว พระอาจารย์ก็ยืนยิ้มอยู่ด้วย ผมถามพระอาจารย์ว่า เคยมีชาวต่างชาติมาทำแบบนี้หรือเปล่า พระอาจารย์บอกไม่มี ผมจึงบอกกับเขาว่า มิสเตอร์ชุงคุณเป็นคนฮ่องกงคนแรกของวัดถ้ำสิงโตทอง ที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดหลวงปู่ขนาดนี้ และได้กวาดได้ถูกุฏิของหลวงปู่โต๊ะพระอาจารย์ของคุณ คุณเก็บความทรงจำในครั้งนี้ไว้ คุณกลับไประลึกบุญไว้ ในชีวิตคุณจะไม่มีลืม ในวันที่คุณได้ทำให้หลวงปู่แบบนี้เลย

 

จากนั้นพระอาจารย์จึงพาลงมาชมในถ้ำแก้ว แล้วเล่าว่า เมื่อก่อนในสมัยหลวงปู่ยังไม่มรณภาพ ตรงที่ตั้งพระพุทธชินราช จะเป็นเนินดินสูงประมาณ ๒ เมตร บางตำแหน่งก็ ๓ เมตร ไล่ระดับกันลงมา และจะมีแอ่งน้ำที่หลวงปู่ไว้ใช้ตรงข้างๆ หลังองค์พระพุทธชินราช และองค์พระพุทธชินราชก็ตั้งประดิษฐานไว้บนเนินดิน ด้วยที่พื้นไม่เป็นระดับเท่ากัน ในอดีตจึงปูหินอ่อนในถ้ำแก้วไม่สุดไปจนถึงองค์พระ จนมาถึงยุคพระอาจารย์จึงได้ทำการรื้อกองดินออก เพื่อปรับระดับให้เสมอกัน เพื่อที่ในอนาคตท่านอยากจะปูหินอ่อนต่อไปให้เรียบร้อย องค์พระพุทธชินราชก็ได้สร้างฐานขึ้นมาใหม่ ดินก็นำออกไปถมนอกถ้ำ ตรงพื้นที่แถวหน้ากุฏิของหลวงปู่ และแถวๆซุ้มระฆัง พระอาจารย์ชี้ให้ไปชมอีกว่า หลังองค์พระพุทธชินราชก็มีถ้ำอีก ทะลุกันได้ หลวงปู่ก็เคยไปนั่งปฏิบัติธรรมข้างในนั้น และพาไปชม คุณชุงก็เปิดไฟฉายจากโทรศัพท์จะเข้าไปดู ด้านในมืดมากและอากาศเย็น ผมบอกว่าคุณชุงดูแค่ปากถ้ำดีกว่า มืดแบบนี้กลัวโดนงูกัด

 

ด้วยความที่ประทับใจในความเมตตาของท่านพระครูภาวนาโชติคุณ หรือพระอาจารย์กุ้ยไฮ้ คุณชุงจึงบอกผมว่าอยากจะขอถวายปัจจัยพระอาจารย์ตรงนี้เลย จึงได้เห็นภาพความศรัทธาของคุณชุงที่ได้ทำบุญด้วยความปิติยิ่ง

 

จากนั้นคุณชุงจึงให้เพื่อนเขา ถ่ายภาพที่เขายืนคู่กับบรรากาศของกุฏิเป็นที่ระลึก ก่อนที่ขึ้นบนยอดสูงสุดของเขา