เปิดตำนานหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ภาค 2

สวัสดีครับ สบายดีครับ

 

พี่ครับ พี่ยังจะเด็กกว่านี้อีกเหอครับ 555+

 

สวัสดียามค่ำครับ^^

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

ผมได้นำเอานิทานคติสอนใจดีๆมาให้ทุกท่านอ่านกัน...เรื่องสุขจากการให้

ครอบครัวหนึ่งอยู่ในกรุงเทพฯมีฐานะดี ช่วงวันหยุดวันหนึ่งพ่อบ้านชวนแม่บ้านและลูกเล็กๆชายหญิงสองคนไปพักผ่อนริมทะเลต่างจังหวัดแบบไปเช้าเย็นกลับ แม่บ้านจึงเตรียมอาหาร เครื่องดื่มพร้อมทั้งพลาสติกและเสื่อใส่รถพร้อมเสร็จสรรพ กะว่าจะไปทานอาหารกลางวันตามร่มไม้ริมทะเล ได้เวลาก็ออกเดินทางกัน เที่ยงวันเศษๆก็แวะลงข้างทางเพื่อทานอาหารกัน แม้จะยังไม่ถึงชายทะเลแต่ก็มีต้นไม้ที่มีร่มเงาหนาทึบ มีเด็กในหมู่บ้านใกล้ๆวิ่งเล่นอยู่หลายคน ดูอายุไล่เลี่ยกับลูกของตน ทั้งพ่อบ้านแม่บ้านต่างก็ขนอาหารและสิ่งของลง ปูเสื่อผืนใหญ่สองผืน ปูผ้าพลาสติกทับจัดอาหารวางแล้วเรียกลูกๆมาทานอาหารด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย ตอนที่ทานกันอยู่นั้น เด็กๆที่วิ่งเล่นด้วยกันอยู่ก็มายืนดูอยู่ห่างๆด้วยเห็นเป็นคนแปลกหน้า นั่งรถสวย แต่งตัวสวย ลูกเขาก็หน้าตาดีไม่มอมแมมเหมือนพวกตัว ทานกันอิ่มแล้วแต่อาหารยังเหลืออีกมาก ขนมและผลไม้หมดไปไม่มาก แม่บ้านเตรียมเก็บรวบรวมไปใส่รถ พ่อบ้านจึงบอกว่า“นี่คุณ ของพวกนี้เราอย่าเอากลับไปเลย แจกเด็กๆแถวนี้ดีกว่า บ้านเราหากินเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เด็กพวกนี้ดูท่าทางจะยังไม่กินข้าวกลางวันกัน ให้ทานไปเถอะนะ”แม่บ้านเห็นด้วยจึงกวักมือเรียกเด็กๆที่อยู่ห่างๆมารับของแจก ทีแรกเด็กๆไม่กล้าเข้ามาใกล้ จนพ่อบ้านเดินไปจูงมือมา จึงตามกันมาทั้งหมด ทั้งพ่อบ้านแม่บ้านและลูกๆต่างหยิบขนมหยิบผลไม้ส่งให้แล้วบอกให้กินเลย เด็กเหล่านั้นจึงกินขนมกินผลไม้ที่ไม่เคยเห็นเพราะไม่มีขายในหมู่บ้าน ทุกคนกินกันอย่างเอร็ดอร่อยตามประสาเด็กที่ได้ลิ้มรสของแปลกๆทำให้พ่อบ้านแม่บ้านมองดูด้วยความเอ็นดูลูกๆก็สนุกที่ได้แจกของเด็กๆด้วยกัน เมื่อแจกหมดแล้วเด็กๆเหล่านั้นก็เดินจากไปพร้อมกับกินขนมและผลไม้ไปด้วย“นี่คุณ วันนี้ฉันมีความสุขใจอย่างบอกไม่ถูก” แม่บ้านเอ่ยกับพ่อบ้าน “ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าการที่เราให้ของแก่คนอื่นนี่มันจะมีความสุขใจเช่นนี้ ฉันโตมาในกรุงอยู่กับครอบครัวที่มั่งมี แต่ไม่เคยเห็นใครกินขนมกินผลไม้อย่างเอร็ดอร่อยอย่างมีความสุขเช่นเด็กเหล่านี้เลย วันหลังท่าจะต้องหาของมาแจกเด็กเหล่านี้อีก” พ่อบ้านฟังแล้วก็ไม่ได้เสริมความอะไร ได้แต่ยิ้มๆพยักหน้ารับเท่านั้น.
เรื่องนี้สื่อความได้ว่าการให้นั้นถ้าทำด้วยใจที่บริสุทธิ์ ด้วยความเสียสละจริงๆย่อมทำให้เกิดความสุขอย่างลึกซึ้ง ซึ่งไม่อาจหาได้จากการอื่น ไม่อาจรับสืบทอดได้จากผู้อื่น นอกจากจะทำได้ด้วยตัวเอง ผู้ที่เคยให้อะไรแก่ใครๆด้วยจิตใจเช่นนั้นมาแล้ว ย่อมรู้ดีแก่ใจว่าตนได้รับผลตอบแทนเป็นความสุขใจอย่างไร ส่วนคนที่ไม่เคยให้อะไรแก่ใคร หรือให้ด้วยจิตใจหวังผลตอบแทนเป็นผลประโยชน์จะไม่มีวันได้รับความรู้สึกเช่นว่านี้เลย
ความจริง…สุขเกิดจากการให้นั้นหาได้ไม่ยาก อยู่ไม่ไกลตัวเราเลย เราสามารถหามาสัมผัสได้ด้วยการให้อย่างเสียสละด้วยจิตใจที่ปล่อยวาง ไม่หวังผลตอบแทนจากผู้รับและให้สิ่งเป็นคุณประโยชน์แก่ผู้รับ บางทีการให้อาหารจานเดียวแก่ผู้หิวโหยยังจะทำให้เกิดความสุขใจได้มากกว่าให้ของขวัญสวยหรู ราคาแพงแก่เจ้านายเพื่อหวังผลบางอย่างด้วยซ้ำไป.

 

ให้ด้วยความบริสุทธิ์ นั้นมีความสุขที่สุดครับ

ไม่ต้องเติมแต่งหรือสร้างภายลักษณ์แต่อย่างไร

ขอบคุณ อ.แก้วสว่างที่ได้นำบทความดีๆมาให้อ่านกันครับ ^^

 

สวัสดีครับพี่โต้ง

อากาศทางโน้นเป็นอย่างไรบ้างครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

 

สวัสดีครับ
อากาศเย็นสบายดีครับ

 

"ความจริง…สุขเกิดจากการให้นั้นหาได้ไม่ยาก อยู่ไม่ไกลตัวเราเลย เราสามารถหามาสัมผัสได้ด้วยการให้อย่างเสียสละด้วยจิตใจที่ปล่อยวาง ไม่หวังผลตอบแทนจากผู้รับและให้สิ่งเป็นคุณประโยชน์แก่ผู้รับ บางทีการให้อาหารจานเดียวแก่ผู้หิวโหยยังจะทำให้เกิดความสุขใจได้มากกว่าให้ของขวัญสวยหรู ราคาแพงแก่เจ้านายเพื่อหวังผลบางอย่างด้วยซ้ำไป"

ครับการให้คือความสุขใจที่แฝงอยู่ในจิตใจส่วนลึกของเราเมื่อเราเห็นคุณค่าของมัน

 

ท้ายสุดกับปัญหาที่เคยได้ยินมาว่า หลวงปู่ทิมไม่เคยสร้างพระผงที่มีวรรณะสีขาว ผมเลยอยากให้พิจารณาระหว่างพระ 2 องค์ที่นำมาให้ชมว่ามีส่วนคล้ายหรือต่างกันอย่างไร ซึ่งพระสมเด็จแลกปูนตอบข้อสงสัยได้อย่างชัดเจนว่าในอดีต หลวงปู่ทิมท่านเคยสร้างพระด้วยมวลสารที่ออกวรรณะสีขาวเช่นกัน เปรียบเทียบและพิจารณาดูนะครับ ระหว่างพระที่อยู่ในตำนาน 1 องค์กับพระที่ได้รับแจกมาอีก 1 องค์ ว่ามีลักษณะใกล้เคียงกันหรือไม่ เพียงใด สุดแท้แต่ดุลยพินิจของแต่ละบุคคลครับ



ผมเชื่ออย่างแน่ชัดเลยครับว่าพระของหลวงปู่ทิมที่สร้างกันในวัดต้องสร้างด้วยวรรณะเนื้อขาว จากการเปรียบเทียบซึ่งดูลักษณะน่าจะทำมาจากเนื้อดินสอพองเป็นหลัก

 

ขอเผยแพร่คำสอนของสมเด็จพุฒาจารย์โตหน่อยนะครับ

คำสอนสมเด็จพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี)

ลูกเอ๋ย....ยามที่พ่อแม่ของเจ้ามีอายุมากขึ้น...
ย่อมมีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน..
ความแข็งแรงของร่างกายที่เคยมีก็ลดลง...
ใจน้อย โกรธง่าย ความจำก็เสื่อม ขี้หลงขี้ลืม...
จิตใจก็หมดความสดชื่น...

ถึงแม้พวกเจ้าจะคอยเอาใจใส่ดูแลใกล้ชิดสักเพียงใดก็ตาม
ก็ไม่อาจช่วยให้พ่อแม่ของเจ้ามีความสุขได้เต็มที่...
เพราะพวกเจ้าทุกคนต่างก็มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ...

เจ้าช่วยท่านให้ได้รับความสุขเพียงการให้กินอยู่หลับนอน
อันเป็นความสุขทางกายเท่านั้น...
แต่จิตใจของท่านหาได้ร่าเริงสดชื่นผ่องใสไม่...

.....เจ้าจงจำไว้ว่า.....
การให้ความสุขแก่พ่อแม่อย่างแท้จริงก็คือ....
การให้ธรรมะ...ด้วยการสอนหลักธรรมง่ายๆ
ให้พ่อแม่ของเจ้า...พาท่านไปทำบุญทำทาน...

สอนท่านให้รู้จักการปฏิบัติบูชา...
สวดมนต์...ภาวนา...แผ่เมตตา
ธรรมะจะอยู่ในจิตใจของพ่อแม่เจ้าทุกภพทุกชาติ...
ถือว่าเป็นการทดแทนพระคุณที่สูงสุด...
เจ้าจงจำไว้นะลูกเอ๋ย....ฯ

~ธรรมโอสถ...คำสอนของสมเด็จพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์

 

กราบหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ คุณตาสายแก้วสว่าง
กราบสวัสดี อาจารย์แก้วสว่าง น้าต๋อย และพี่ๆน้องๆทุกท่านครับ
มารายตัวตอนดึกๆครับ

 

สวัสดียามดึก นอนดึกระวังสุขภาพกันนะครับ เมื่อวานฝนตกแถวบ้านน้ำท่วมด้วยครับ

 

สวัสดีครับพี่รัก น้าต๋อย และทุกท่าน
กราบหลวงปู่รับวันอาทิตย์วันพักผ่อนครับ

 

รายงานตัววันพระและคืนวันเสาร์ ก่อนไปนอนครับ น้อมกราบหลวงปู่ทิม อิสริโก ลุงสาย แก้วสว่าง สวัสดีอาจารย์แก้วสว่าง น้าต๋อย พี่รักรังสิต พี่โต้งชลบุรี พี่ทหารเก่า พี่apichet และสมาชิกผู้ศรัทธาในหลวงปู่ทิมทุกคนนะครับ ตื่นเช้าวันรุ่งขึ้นขอให้ทุกๆท่านมีความสุขกับวันอาทิตย์ที่สดใสกับครอบครัวและคนที่รักนะครับ

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

ในบางครั้ง เราเดินหน้า เหมือนตาบอด
หาที่สอด เท้าวาง ตรงหว่างไหน
มีทางเดียว จะก้าวล้ำ ต้องคลำไป
ทางเดินใหญ่ ข้างหน้า ยัง..ท้าเราเดิน
การมองโลก ในแง่ดี เป็นที่ตั้ง
ก่อเกิดหวัง ความสุข ให้ทุกข์หาย
อุปสรรค ใดใด ไม่กล้ำกลาย
สิ่งชั่วร้าย กลายร่าง กลับทางดี
ถ้าตัวเรา ก้าวช้า ลงกว่านี้
สติมี มากมาย ไปสั่งสอน
จะทำการ สิ่งใด ให้สังวร
จงตั้งก่อน สติมา ก่อนหน้าเดิน...

 

กราบนมัสการหลวงปู่ทิม และสวัสดี อ.แก้วสว่าง และทุกๆท่านครับ

 

กราบหลวงปู่ทิม
สวัสดีตอนเช้า อ.แก้วสว่าง, น้าต๋อย, คุณเมืองโบราณ, คุณรักรังสิต และทุกๆท่านครับ

 

สวัสดีทุกท่านครับ ธรรมมะยามเช้า อ่านแล้วสบายใจดี ขออนุโมทนาบุญนะครับ

 

กราบหลวงปู่ทิม กราบอ.สายแก้วสว่าง
สวัสดี พี่รักรังสิตและพี่ๆ เพื่อนๆ ในกระทู้ทุกๆท่าน
ผมชั่งใจอยู่นานที่จะนำเรื่องประสบการณ์ พระเนื้อขาว มาเล่าเรื่องมีอยู่ว่า
ผมได้รับพระเนื้อขาวจากพี่รัก รังสิต ในวันที่29ธค.55 และหลังจากนั้นได้นำไปแบ่งปันกันตามศรัทธา
เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ผมได้นำพระเนื้อขาวและลูกอมแบบไม่มีห่วงให้กับหลานไปใช้ เขาแขวนเดี่ยวครับ วันเกิดเหตุคือ เขาตั้งวงกินเหล้า 5 คนเหล้าหมดไป
2 ขวด ก็แยกย้ายกันกลับ หลานกลับพร้อมกับเพื่อนๆรวม 4 คน เดินทางกลับจากเชียงใหม่ จะ ไปลำปางช่วงก่อนถึงด่านยาเสพติด ลำพูน
เวลาเกิดเหตุประมาณ ตี2 คนขับน่าจะหลับในหรือว่า เลี้ยวรถหลุดโค้งไม่แน่ใจ หลานผม นั่งด้านซ้ายของคนขับ เป็นช่วงรถตีโค้งด้านขวา เป็นโค้งกว้าง ๆ
เหตุที่เกิดคือ ประตูรถด้านซ้ายด้านที่หลานผมนั่งปิดไม่แน่น น่าจะมาจากการเมา หลานเขาพอขึ้นรถก็หลับ ไม่คาดเข็มขัดนิรภัย พอรถเข้าโค้งตรงที่เกิดเหตุ คนขับซึ่งคาดว่าจะหลับหลับใน หรือว่าหลุดโค้ง
ก็เลยเกิดเหตุ คือ1.ประตูรถด้านหลานผมเปิดออก ตัวหลานผมหลุดไปนอกรถ ตกไปบนถนน กลิ้งลงไปไหล่ทางลงไปอยู่ในร่องน้ำ 2.รถไถลไปกระแทกขอบฟุตบาต
หลังรถหยุดสนิท เพื่อนๆลงมาตามหาหลานผมว่า หายไปไหน ตัวหลานผมค่อยๆคลานขึ้นมาจากร่องน้ำ เนื้อตัวมีแต่รอยถลอก อีก3คนก็เคล็ดขัดยอกกันไป คนละนิดละหน่อย
จากการนั่งสันนิฐานเรื่องความเร็วของรถในช่วงเข้าโค้ง น่าจะมาเร็วมาก ถึงขนาดทำให้ประตูที่ปิดไม่แน่น เปิดออกได้ และทำให้คนที่นั่งหลับอยู่หลุดออกไปนอกรถได้ครับ

จบ ครับ ตอนนี้ผมแกล้งขอพระเนื้อขาวคืนจากเขา เขาหัวเราะอย่างเดียวไม่พูดสักคำ

 

สวัสดีครับอ.แก้วสว่างขอขอบคุณคติธรรมสอนใจในเช้านี้