แนวทางที่ผมฝึกแล้วเห็นผล

ผมเริ่มสนใจปฏิบัติจริงจังด้วยวิธี แอบเก็บเล็กผสมน้อยในกระทู้ต่างๆครับ

เริ่มสังเกตุเปรียบเทียบว่าสมาธิเราเป็นยังไง จริตแบบไหน พอเริ่มรู้ภูมิตัวเองก็อ่านบ้างถามบ้างโดยเทความรู้เก่าทิ้งก่อน คนนั้นว่างั้น คนนี้ว่างี้ เรายังไม่ได้ไม่รู้ก็ฟังหูไว้หู ไม่ค้านใครคิดว่าเรายังไม่รู้ เหมือนต่อจิ๊กซอ เราพอรู้ต้นแบบ และตัวต่อเรายังมีไม่ครบ เราต้องเรียงที่เรามีอยู่ให้ตรงแบบก่อน แล้วไปเทียบมองของคนอื่นว่าตรงกับเราไหม ถ้าใช่ก็หยิบมาต่อถ้าไม่ก็เทียบต่อ แล้วถึงที่สุดเราจะได้ในรูปแบบของเราเอง ตอนนี้ผมมาถูกทางของผมแล้วเริ่มมองเห็นอดีตชาติบ้างแล้ว ก็เลยอยากแชร์ให้คนอื่นพอเห็นแนวครับ

 

ลองเล่าต่อนะคะ น่าสนใจมากค่ะ

 

ตอนแรกผมเข้ามาใน ห้องอภิญญา xp โดยบังเอิญ หลังจากผมเลิกเล่นกระทู้ธรรมเพราะเคยเป็นหมาเฝ้าวัด(จ้องจับผิดคนอื่นที่ไม่ตรงคำสอนของพระพุทธเจ้าหรือพวกวิชานิพพานหากิน) วันหนึ่งผมนั่งสมาธิแล้วรู้สึกว่านั่งได้นานจังสุขดีนะ ผมเลยกับมาหาเว็บธรรมะ แต่จำเว็บไม่ได้นึกว่าเว็บนี้เข้าแล้วไม่ได้เลยสมัครใหม่แต่ชื่อเดิม เลยรู้ว่าผิดเว็บ ผมมองหาห้องเกี่ยวกับสมาธิก็เลยเข้ามาในห้องนี้ พยายามหาข้อมูลกับตัวเอง อ่านไปอ่านมา ก็เลยรู้ว่า"อ้ออภิญญา"
ตอนแรกก็อ่านเฉยๆ ตอนหลังสนใจเลยถามตัวเองว่า (อันนี้สำคัญมาก)
จะฝึกเพราะอะไร? ฝึกเพราะเป็นคนจริตอยากรู้อยากเห็น
อยากรู้อยากเห็นเพื่ออะไร? เพื่อให้หายสงสัยเจริญศรัทธาให้ยิ่งขึ้น
แล้วจะได้อะไร? ได้ความเบื่อหน่ายชาติภพ
มั่นใจหร่อว่าจะไม่หลง? มั่นใจว่าไม่หลงเพราะเคยทุกข์กับการหลงอัตตา(เมียทิ้ง กรูผิดตรงไหน?)พอเข้าใจธรรมของพระพุทธเจ้าซึ้งพอจนหายจากความประสาทกินอยู่หลายปี ตั้งใจมานานแล้วว่าชาตินี้ขอเป็นชาติสุดท้าย

เพราะว่า ถ้าอยากแบบไม่มีเหตุผล อยากโดยไม่หวังนิพพาน ย้อมไม่มีปัญญายับยั้งความหลงยังพอใจใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส จะหลงติดง่ายมาก
อันนี้จุดเริ่มต้นของผมครับ

 

พอผมพิจารณาแล้วว่าฝึกได้ผมก็หาอ่านสังเกตุเทียบว่า สมาธิผมเป็นยังไง อยู่ขั้นไหนแล้ว ติดขัดอะไร ตอนนั้นสงสัยเรื่องอาการเสียวหว่างคิ้ว และ อาการตกฌาน ก็ลองพิมพ์ถาม เก็บข้อมูลทดลอง สังเกตุกรรมฐานกองไหนถูกกับจริต ของผมได้อานาปานสติกรรมฐาน ส่วน อสุภะ กับ กายานุ ที่คุณ poppyrose แนะนำนั้นผมเอาไว้แต่งอารมณ์ ได้ผลดีครับแต่หนักไปทางอสุภะครับเพราะผมชอบวาดรูปมีจริตอารมณ์ศิลปะชอบของสวย พอเทียบฌานเป็นก็จะไปได้เร็วครับ ทีนี้ผมได้อ่านโพส ของคุณ naskas เรื่อง ปฐมนิเทศการปฏิบัติแบบมโนมยิทธิ - กระดานสนทนาวัดท่าขนุน ตรงข้อความว่า ตอนภาพปรากฏนี่เสียคนอีกเยอะเลย เพราะว่าทันทีที่ภาพปรากฏอยู่ตรงหน้า ความที่อยากรู้เห็นอย่างชัดเจน เราจะใช้สายตาเพ่งเอา อย่าลืมว่ามโนมยิทธิเป็นการส่งใจออก ปกติการส่งใจออกนอก เป็นสาเหตุของทุกข์อย่างแน่นอน แต่มโนมยิทธิไม่สร้างทุกข์ให้ในช่วงนั้น เพราะว่าเป็นการส่งออกด้วยการควบคุมของสมาธิ ไม่ใช่ส่งออกไปฟุ้งซ่านแบบไม่มีกำลังสมาธิควบคุม ถ้าหากว่าส่งออกแบบฟุ้งซ่านนั้น จะเป็นต้นเหตุของทุกข์ที่เรียกว่า สมุทัย

เมื่อจิตส่งออกไปถึงที่นั้น จะรู้เห็นสิ่งนั้น แต่ทันทีที่เราเห็น เราใช้สายตาเพ่งเพราะต้องการให้ชัดขึ้น การนึกถึงตา คือนึกถึงตัวเอง เป็นการดึงกำลังใจกลับมา ในเมื่อใจพ้นจากตรงนั้น ภาพที่เห็นจะหายไป ฉะนั้น..ทันทีที่เราเพ่ง ภาพจะหายทันที แล้วเราก็จะมากลุ้มใจว่า เอ๊ะ..! ทำไมเมื่อกี้เห็น แต่ตอนนี้หายไปแล้ว

ผมก็ปิ๊งเลย ถึงบางอ้อเลยครับ ลองทำตามดู โดยไม่เผลอเพ่งที่ตาครับ รูปที่เห็นเลยชัดครับเพราะใจนิ่งใสไม่ขุ่นมัว

 

หลังจากถึงบางอ้อครับ
เื่มื่อคืนเห็นภาพนิ่ง
๑.ลักษณะยืนข้างบ้านมองข้ามรั้วไปเห็นตุ่มใส่น้ำ
๒.ลักษณะนั่งดูรูปเด็กในอัลบั้ม
๓.ได้ยินคนเรียกทายกชัดมาก(เสียงอยู่ในหูซ้าย)
เมื่อตอนบ่ายเห็นภาพนิ่ง
ลักษณะแหงนมองยอดโบสถ์

 

เสียงเรียกทางหูด้านซ้าย.เป็นระดับสัมพะเวสีนะครับ.

 

ทำไมต้องเห็นในสมาธิด้วย เกี่ยวกับการระลึกชาติหรือ จิตเดินทางไปสวรรค์-นรก
ไปพบคนนั้นคนนี้ สิ่งนั้นเป็นจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมว่ามันจะทำให้หลงได้นะครับทำไมไม่เกิดลักษณะได้ยินเสียงขณะที่เราลืมตาหรือทำอะไรต่างๆ หรือมีญาณมาครอบร่างคนที่เราไม่รู้จักมาบอก..ขอโทษด้วยที่ต้องถามแบบนี้ ผมไม่เข้าใจอะไรหลายอย่างเกี่ยวกับการปฎิบัติในรูปแบบนี้

 

ผมก็ไม่รู้ครับถึงลอง เพื่อพิจารณาต่ออีกทีครับ
แต่ที่ผมรู้สึกได้ตอนที่เห็น คือ เมื่อเวลาสมาธิมีกำลังพอ เห็นสัญญาเก่าได้ครับเป็น นึกเห็นชาติเก่าครับ

 

ขอบคุณครับ คิดแล้วน่าจะใช่ครับ เพราะ ทายก แปลว่า ผู้ให้ทาน

 

ถ้าเราลืมตา ทำอะไรต่างๆ อยู่ในสังคมปกติ แล้วเห็นภาพสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นจริงๆ อยู่ตรงหน้า ได้ยินเสียงสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นจริงๆ อยู่ตรงหน้า มันจะลำบากในการใช้ชีวิตมากว่าไหมครับ? แล้วถ้าเผลอแยกไม่ออก ระหว่างความจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้า กับ นิมิต เผลอออกอาการอะไรไป คนรอบข้างเขาจะไม่คิดว่าเราบ้า เอาเหรอครับ?

 

ใช่ครับผมเจอคำแล้วคิดไม่ทัน คิดไม่ออก

 

เราถึงต้องฝึกจิตและสติไงครับ สองสิ่งนี่แหละที่น่าจะช่วยได้
เรื่องนิมิตนั้นมีทั้งจริงทั้งหลอก ครูผมเตือนนักหนากับนิมิตว่าอย่าไปจริงจังมาก

 

เรื่องการเห็นสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น
บางคนเห็นบ่อยมากๆ จะทำให้ลำบากมาก เวลาไปบางสถานที่ เพราะพวกเขาจะเข้ามาหาตลอด เพื่อขอบุญ หรือบางทีก็อ้อนวอน เพื่อให้เราสื่อสารไปยังญาติพี่น้องของเขา ครับ

 

ประมาณเซ็นเลยว่างั้น อิๆๆๆๆๆ
บางครั้งที่เกิดมาก็อาจจะมีหน้าที่แบบนั้นก็ได้ครับ แต่ยิ่งให้พลัง บารมีก็ยิ่งเยอะ บางทีก้รู้สึกได้ว่าแผ่ที ไปเพียบเลย
แต่ยังไงก็อย่าลืมเอาอุเบกขานำนะครับ อย่าเอาเมตตานำ ไม่งั้นจะมาในแนวพระโพธิสัตย์ไป(เขียนถูกไหมหว่า )

 

ถ้าช่วยได้ก็อยากช่วยนะครับแบบนั้น แต่ประมาทไม่ได้เลย จากแทนที่จะได้บุญกับจะพากันทัวร์นรก ถ้าเขาว่าเราบ้า 555+

 

ช่วยแบบมีอุเบกขานำนะครับ และไม่ต้องนำจิตคนอื่นมาคิดนะครับ สนที่จิตเรานี่แหละ

 

ผมเริ่มสนใจปฏิบัติจริงจังด้วยวิธี แอบเก็บเล็กผสมน้อยในกระทู้ต่างๆครับ

+++ ควรคัดเลือกให้ดี ๆ นะครับ เพราะมันมีแค่ 2 เรื่องเท่านั้นไม่เกินนี้ไปได้ คือ ตั้งจิตมั่น กับตั้งสติมั่น ส่วนจะเอาไปตั้งตรงไหน อันนี้แล้วแต่ชอบ และอันนี้แหละคือ ถูกจริตตัวจริง ผมเคยพลาดไปกับการตั้งจิตมั่นอยู่หลายปี กว่าจะกลับมาเป็นตั้งสติมั่นได้ แทบแย่

พอเริ่มรู้ภูมิตัวเองก็อ่านบ้างถามบ้างโดยเทความรู้เก่าทิ้งก่อน

+++ ถ้วยชาเปล่า สามารถรับชาใหม่ได้

ตอนนี้ผมมาถูกทางของผมแล้วเริ่มมองเห็นอดีตชาติบ้างแล้ว ก็เลยอยากแชร์ให้คนอื่นพอเห็นแนวครับ

+++ เรียนขันธ์ให้จบก่อนนะครับ แล้วค่อยกลับมาใช้ขันธ์ภายหลัง ไม่งั้นมีโอกาสหลงขันธ์ได้มาก อันนี้เป็นสัญญาขันธ์

ตั้งใจมานานแล้วว่าชาตินี้ขอเป็นชาติสุดท้าย

+++ ก็ต้องใช้ วิธีเรียน ของมหาสติปัฏฐาน 4 ผ่านมาทาง บทเรียน ของขันธ์ 5 โดยใช้วิญญาณขันธ์ (ของขันธ์ 5) เป็นผู้เรียน ซึ่งจะตรงกับ ตัวดู หรือ ใจในอายตนะ 6

+++ ต้องระวัง ตัวดู นี้ให้มาก เพราะตัวดูนี้เป็นผู้ใช้จิต เป็นผู้กำหนดจิตทั้งหมด เป็นผู้รู้ ที่ครูบาอาจารย์บางท่านกล่าวว่า ต้องวางผู้รู้ทิ้งไปด้วย หรือบางท่านก็ใช้คำศัพท์ว่า ใจนั้นต้องวางลงไปด้วย ตัวนี้แหละที่รู้และเห็นทุกอย่าง ยกเว้นตัวมันเอง มีแต่ สติ ที่ทรงตัวได้เท่านั้น จึงจะเห็นตัวดูนี้ได้

สังเกตุกรรมฐานกองไหนถูกกับจริต ของผมได้อานาปานสติกรรมฐาน

+++ ในยามที่ ดู ลมอยู่ ให้สังเกตุอาการ ดู ประกอบไปด้วย จะช่วยให้เข้าใจได้เร็วขึ้น

หลังจากถึงบางอ้อครับ
เื่มื่อคืนเห็นภาพนิ่ง
๑.ลักษณะยืนข้างบ้านมองข้ามรั้วไปเห็นตุ่มใส่น้ำ
๒.ลักษณะนั่งดูรูปเด็กในอัลบั้ม
๓.ได้ยินคนเรียกทายกชัดมาก(เสียงอยู่ในหูซ้าย)
เมื่อตอนบ่ายเห็นภาพนิ่ง
ลักษณะแหงนมองยอดโบสถ์

+++ นี่คือตัวดู ดูสัญญา+สังขารขันธ์ จิตอื่นใช้ วจีจิตตะสังขารขันธ์ ติดต่อเข้ามาในจิตตะสังขารขันธ์ ของคุณ เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องของการใช้ ขันธ์ ให้เป็นประโยชน์ ของมันมีอยู่ ก็ใช้มันได้ แต่อย่าไปหลงมันเท่านั้นเอง

+++ พระพุทธเจ้า สอนไม่ให้หลงขันธ์ สอนและวางวิธีให้ออกหลุดพ้นจากขันธ์ ให้เรียนรู้ขันธ์ตามความเป็นจริง แต่ พระองค์ไม่ได้ห้ามเรื่องการใช้ขันธ์ ส่วนผู้ที่จะใช้ขันธ์ไปแสดงอะไรต่าง ๆ นั้น ควรเรียนรู้ขันธ์ให้ละเอียดชัดเจนเสียก่อน และเวลาที่จะใช้มันนั้น ควรพิจารณาในอัตราเสี่ยง ที่ผู้อื่นจะมีโอกาสหลงขันธ์เอาไว้ด้วย นะครับ

 

ขอบพระคุณ(ทีี่ใช้คำนี้เพราะมาจากใจอนุโมทนาบุญด้วย)เป็นการแนะนำเตือนสติที่มีคุณมีประโยชน์ยกขึ้นเทียบว่าเป็นการติเพื่อให้เกิดมรรคเกิดผลของครูบาอาจารย์ได้ ควรแล้วที่ติเป็นแบบอย่างด้วยเหตุและผล

ถ้าผมยังปฏิบัติแล้วมีกำลังรู้ต่อไปเรื่อยจนมากเกินวิสัยฆารวาสก็คงต้องบวชเพื่อไม่ให้เป็นปารมาสกับคนอื่น ตอนนี้ยังอ่อนกำลังอยู่ ก็ยังอยู่แบบฆารวาสไปก่อน

 

เรื่องนี้ตัดสินใจอยุ่นานว่าควรเขียนดีไหม เพราะค่อนข้างเสี่ยงพอดู
คือในส่วนของทางที่พวกผมทำอยู่คือเมื่อฝึกถึงจุดๆหนึ่งแล้ว หากไม่บวช เราก็จะขึ้นไปขอท่านพ่อเจริญอิทธิบาท4 เป็นผู้สอนธรรม เพื่อสืบทอดพระศาสนาต่อไป และอาจจะต้องถือศีลอย่างน้อยก็ศีล8 ครับ

 

มีบางคนบอกให้เดินวิปัสสนา เเต่ถ้าไม่มีศีล สมาธิเเล้วปัญญาจะเกิดได้ไหม บางคนบอกให้คนอื่นเลิกสมถกรรมฐานไปวิปัสนาเเทน เเต่ตัวเองกลับนั่งสมาธิเเละใช้ญาณอยู่ เเบบนี้ก็ทำให้คนอื่นเขวได้ ตามปกติมโนยิทธิหลวงพ่อท่านสอนทั้งสมถกรรมฐานเเละวิปัสสณาญาณควบเเล้ว เเต่บางคนหลบหลู่ท่าน บอกว่ามโนยิทธิส่งจิตออกนอก เก่งกว่าครูบาอาจารย์จริงๆ เค้าบอกดิฉันว่า ไปดูจิตในกิจวัตรประจำวันเเทน เเบบไม่ให้เพ่ง