เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

สวัสดีครับคุณทิพย์
รบกวนจองหมูทองแดงเนื้อผงเพิ่ม 1 ตัวครับ

 

ว่าจะไม่เล่า แต่เห็นคุณจองเพิ่ม ก็เล่าหน่อยละกัน

เมื่อวาน มีนายทหารท่านหนึ่ง นัดรับพระฯกับผมที่เซ็นทรัลบางนา
ท่านฯไม่ได้อยู่แถวนี้ดอกครับ แต่เนื่องจากมีการผลัดเปลี่ยนกำลังพล ชุดหน่วยรบพิเศษ เป็นชุดที่เข้าไปบู๊จริงๆ

เป็นชุดเล็กๆแค่ xxx กองร้อย (รายละเอียดบอกมากกว่านี้ไม่ได้ เป็นความลับทางราชการ และเพื่อความปลอดภัย)

ผมทำหนังสืออนุเคราะห์ไปxxxชุด ลงชื่อพี่นิ่มและสมาชิกเวปพลังจิต
โดยระบุวัตถุประสงค์ไปว่า



ซึ่ง เสธ. ท่านฯนี้ ก็เคยได้รับพระฯจากท่านพระอาจารย์พิจารณ์ไปบ้างแล้ว (และโดนลูกน้องแย่งต่อไปอีก)
พระอาจารย์พิจารณ์ ท่านฯย้ำกับนายทหารชุดนี้ ว่า "ของคณะฯนี้ลองได้"

ก็หวังว่า เหล่าทหารที่ปฏิบัติหน้าที่เพื่อชาติ โดยทิ้งความสุขสบายไว้เบื้องหลัง จะปฏิบัติหน้าที่โดยลุล่วง สำเร็จภารกิจหลัก เดินทางกลับบ้านโดยปลอดภัยทั้งกองร้อย

ขออวยชัยให้พรกันนะครับ

..................................................

วันอังคาร ที่30 ตุลาคม ศกนี้
มีหนุ่มท่านหนึ่ง เอาพระฯพี่นิ่มไปยิง แต่ไม่ออก จะหาซื้อหาเช่าเพิ่มก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้จักเวปฯ เลยจะเดินทางมาขอเอากับผมดื้อๆ...

ใครอยากเห็นหน้าคนยิง ก็รอหน่อย จะเอาจากผมฟรี ก็ต้องเสียค่าหน้าม้านิดนึง....

............................................

รองนายก อบต. ที่ปักธงชัย (เรื่องนี้เคยเล่าแล้ว) โทรฯหาพี่นิ่มอีก
พระฯชุดที่ถวายหลวงปู่ห้วย จากเดิมที่ราคาองค์ละ 2,000 บาท ตอนนี้ขึ้นเป็น 5,000 บาท แล้วครับ

..............................................

ได้ฝีมือพี่ไพรัช ช่วยจัดทำซองแจกเจ้าหน้าที่ทหาร ใครเห็นแล้วจะชอบ สวยมาก

เป็นหมูทองแดง ที่เคยมีประสพการณ์จากเหล่านาวิกโยธินไปก่อนหน้านี้แล้ว และชุดปิดตา"เจริญพร" ที่พี่นิ่มมั่นใจสุดๆ

หนังสือขอบคุณจากทางกองทัพฯ จะตามมาภายหลัง
ขอขอบคุณเพื่อนสมาชิกทุกท่านที่มีส่วนร่วมแสดงความห่วงใยเจ้าหน้าที่ของเราทุกคนครับ

 

เชิงตะกอน


เรื่อง : ย้อนรอยอดีตเล็กๆ น้อยๆ

ตอน : ผมเขียนเพราะดู หน้ากระทู้มันเหงาๆ

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาเห็นหน้ากระทู้ดูเหงาๆ รู้สึกวังเวงนิดๆ จึงเขียนในหน้าที่ ๒๔๔ ไปสามเรื่อง หวังจะกระตุ้นสมาชิกให้กลับมากระปรี้กระเปร่าเหมือนเคย

สองวันมานี้ก็เหมือนกันเห็นมีแต่แฟนประจำ ก็ทำให้คิดว่าอาจจะต้องหนีผีหนีของขลังหรือห่างไปสักพัก เผื่อว่าจะมีสมาชิกชอบอย่างอื่น เช้าวันนี้พอเห็น

หน้ากระทู้ดูจะเหมือนไม่เคลื่อนไหวเลยเข้ามานั่งคิดดูว่าจะเปลี่ยนแนวเขียนไปทางไหนดี พิมพ์มาถึงตรงนี้ก็ต้องนั่งมองหน้าจออยู่นานก่อนตัดสินใจ เอา

เรื่องวิถีชาวบ้านน่าจะดีเพราะบางคนที่เป็นสมาชิกที่เป็นหนุ่มเป็นสาว(แก่..ไม่เกี่ยว)อาจจะเคยรู้หรือรู้ก็น้อยคน ผมจะเอาเฉพาะช่วงที่ผมเป็นเด็กจนถึง

ตอนเป็นวัยรุ่นมาเล่าให้อ่านกันแก้เหงา...

เรื่องแรก : การลงแขกเกี่ยวข้าว เคยเล่าไปแล้วว่าสมัยก่อนนั้นจะมีการจ้างคนเกี่ยวข้าว และการจ้างในยุคนั้นจะใช้การจ้างแบบนับฟ่อนข้าว ซึ่งมีขนาด

ประมาณ ๑ ฟ่อนเมื่อนวดแล้วจะได้ข้าวเปลือกประมาณ ๑ ถังกว่าๆหรือ ๑ สัดกว่าๆ แต่จะมีปัญหาที่นาบางแปลงต้องใช้วิธีลงแขกโดยเกิดจาก ๒ กรณี

กรณีที่ ๑ ข้าวบางมาก หรือข้าวพันกันยุ่งมาก คนรับจ้างไม่อยากรับจ้างเพราะวันหนึ่งๆ จะเกี่ยวได้น้อย กรณีที่ ๒ คือนาแปลงที่ใหญ่มากและข้าวเริ่มกรอบ

ขืนจ้างคนเกี่ยวธรรมดาจะเกี่ยวไม่ทัน เพราะข้าวจะหักคอรวง เมื่อมีปัญหาอย่างนี้ เจ้าของนาจะประกาศหรือขอให้คนมาช่วยกันลงแขกเกี่ยวข้าว ก็ใช้วิธี

บอกแบบส่งข่าวกันต่อๆไป พอวันรุ่งขึ้นจะมีคนเป็นจำนวนมากมาช่วยกันเกี่ยวข้าว เจ้าของนาก็จะเอาผ้าขาวม้าทำเป็นธงปักไว้สูงๆเป็นที่รู้กันว่าเป็นการลง

แขกเกี่ยวข้าวโดยส่วนมากจะเสร็จภายในวันเดียว เจ้าของนาก็จะเตรียมอาหารคาวหวานเอาไว้เลี้ยงแขกที่มาช่วย รวมทั้งของมึนเมามีเหล้าขาวกับน้ำตาล

เมาฯ ซึ่งนาที่มีการเกี่ยวข้าวแบบนี้ผมชอบมากคือ จะทำให้ผมได้อานิสงส์จากการลงแขกเกี่ยวข้าวคือได้กินของดีๆ ที่เขาเอามาเลี้ยงแขกและเผื่อแผ่มาถึง

ผม กับนาแบบนี้จะมีข้าวตกจำนวนมาก เมื่อเขาเกี่ยวและเก็บข้าวเข้าบ้านแล้วผมก็จะไปเก็บข้าวตก เอามาใช้เท้านวดแล้วใส่กระสอบเก็บไว้ เมื่อถึงเวลาก็

เอาไปให้โรงสีเขาสีให้ จะได้ไม่ต้องซื้อข้าวสารกินฯ

เรื่องที่ผมได้มาอีกก็คือ ในช่วงบ่ายๆ ตอนที่ข้าวในนาใกล้จะเสร็จแล้ว ทางเจ้าของนาก็เริ่มแจกเหล้าแจกปลาเค็มปลายำไปตามจุดต่างๆ พอเหล้าเข้าปาก

ได้สักพักก็จะได้ยินเสียงร้องรำทำเพลงกัน เริ่มมีเสียงหยอกเย้า หรือเริ่มเล่าอดีตกันจากผู้สูงอายุ เอาเรื่องตอนที่พวกเขายังเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วมีการ

จีบกันด้วยเพลงเรือหรือเพลงเกี่ยว ก็เป็นบุญหูของเด็กอย่างผมหรือพวกๆรุ่นพี่ผม ส่วนใหญ่ก็จะร้องกันเล็กๆ น้อยหรือเอาความหลังมาเล่าย้อนอดีตกัน จะ

เป็นการร้องแบบสองง่ามสองงาคือไม่ลามกมากนัก เอาเบาๆ เช่น เพลงเกี่ยว...เกี่ยวเถอะนะแม่เกี่ยว...คนละเคียวสองเคียวเดี๋ยวเดียวก็เสร็จ...นาน้องนั้น

เป็นนาดีต้นข้าวดำปี๋แถมหวีมาเสร็จ...(อย่างนี้ก็จะโดนฝ่ายหญิงย้อนถามมาว่า..ได้เห็นแล้วเรอะ...ยกมือไหว้หรือเปล่า) ที่ปลายนาน้องมีหนองน้ำพี่อยาก

จะดำกลัวเอวจะเคล็ดฯลฯ หรือเป็นเรื่องร้องชมกับข้าวที่เจ้าภาพเอามาเลี้ยง เช่น กับข้าวเขามีมากมาย...ทั้งต้มยำปลากรายและพะโล้ไข่เป็ดฯลฯ หรืบางที

ก็เป็นเรื่องเกี้ยวพาราสีกัน ผู้ชายก็ร้องทำนองอยากให้ผู้หญิงตกลงปลงใจด้วย เหน็บแนมว่าเดี๋ยวแก่จะหาผัวไม่ได้ ผมจำที่ป้าผู้หญิงคนหนึ่งแกแก้ผู้ชายได้

ท่อนหนึ่งคือ...ลูกผัวอยู่หัวบันได...เลิกผ้านั่งเยี่ยวประเดี๋ยวก็ได้ ฯลฯ ผมชอบแบบขำๆดี เลยจำแม่น...

ได้ฟังเรื่องเล่าสมัยที่คนแก่เหล่านั้นยังเป็นหนุ่มเป็นสาวกันอยู่มากมาย ร้องเพลงเกี่ยวกันบ้าง...เล่าสู่กันฟังบ้าง...หอบข้าวกันไป...มัดฟ่อนข้าวกันไป..

ถ้าใครนึกภาพตามผมเขียนคงเสียดายนะว่า...ไม่มีภาพอย่างนั้นให้เห็นอีกแล้ว...ภาพคนชุมนุมกันด้วยความรัก...ทำงานเพื่อช่วยเหลือ..ปลดเปลื้องทุกข์

ให้กันและกัน...สามัคคีกลมเกลียวกันจริงๆ นี่แหละวิถีชีวิตของคนโบราณที่เด็กๆ เดี๋ยวนี้พูดถึงหรือกล่าวถึงอย่างเหยียดๆ มีเรื่องเล่าในวงเกี่ยวข้าวอีกเรื่อง

หนึ่งคือ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเรื่องมีอยู่ว่า มีพ่อเพลงแม่เพลงที่เคยร้องเพลงเรือจีบกันมา แต่ว่ามีบ้านห่างกัน คืนวันหนึ่งเดือนหงายๆ เรือแม่เพลงกับเรือ

พ่อเพลงมาเจอกัน ก็ร้องเพลงแก้กันเกี้ยวกัน ผลัดกันร้องผลัดกันแก้ ฝ่ายแม่เพลงก็ร้องมาทำนองว่าฝ่ายชายรักไม่จริงไม่เห็นไปหา หรือว่ามีเมียแล้ว ฝ่าย

ชายก็แก้ว่ายังไม่มี ฝ่ายหญิงก็ร้องแก้ว่าถ้าไม่มีก็ขอให้ไปดูที่บ้านได้ไหม ร้องมาถึงตอนนี้เรือทั้งสองฝ่ายก็ผ่านหน้าวัดพอดี เรือฝ่ายพ่อเพลงก็ร้องตอบมา

ว่าอย่าไปเลยบ้านพี่ไม่ดีหรอกและบอกว่า.."บ้านของพี่น่ะมีสี่เสา เอาผ้าขาวดาดหลังคา ตื่นขึ้นเช้าเอาน้ำมะพร้าวล้างหน้า ถ้าขืนไปกับพี่จะไม่มีวันกลับ

มา" พอร้องจบเรือของคณะพ่อเพลงผู้ชาย...ก็กลายเป็นโลงศพพายเข้าเชิงตะกอนวัดนั้นไป...เป็นเพราะฝ่ายหญิงไม่รู้ว่าฝ่ายชายน่ะตายไปแล้ว.....?!!

เชิงตะกอนสมัยก่อนไม่ทำหลังคาถาวร ใช้ผ้าขาวดาดไว้...ย้อนขึ้นไปตั้งชื่อเรื่องแล้วกลับลงมาเพื่อจบ ก็หลบไม่พ้นผีอยู่ดี...ขอบคุณมากครับ

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าครับคุณพ่อประดู่09

ทำให้ย้อนนึกถึงตอนเด็ก ๆ ผมเองก็โชคดีที่ได้มีโอกาสสัมผัสบรรยากาศการลงแขกเกี่ยวข้าวด้วย

เคยเริ่มตั้งแต่ดำนา ช่วงที่รอข้าวออกรวงก็ได้จับปลาในนาข้าวอีก จนเกี่ยวข้าวและตีข้าว (เรียกอย่างนี้ถูกหรือปล่าวครับ)

แต่ปัจจุบันนี้กลับไปบ้านทีไร เห็นแต่รถไถหรือไม่ก็รถเกี่ยวข้าว ควายสักตัวยังหาไม่เห็น.....

ปลาก็ไม่มี

 

ได้รับกระดานชนวน และหัวแหวนแล้วครับ

 

มดดำน้อย
Step&Time
Kajit
อนันตภพ x 2

4 ท่านนี้ ผมยังค้างหัวแหวนอยู่ พร้อมกระดานชนวนฯ ตั้งใจจะรอหมูทองแดง แต่รอไม่ไหว
เวลาค้างอะไรใครแล้วใจไม่สุข ถ้าวันนี้แพ็คเก็จทัน ก็จะจัดส่งให้วันนี้เลยครับ เข้าเนื้อนิดหน่อย ถือว่า เลี้ยงกาแฟมิตรภาพกัน

อ้อ.... มีบางท่านในกลุ่มนี้ ที่สามารถมารับเองได้ เพราะเคยๆกันแล้ว ก็พยายามรีบติดต่อมาหน่อยนะครับ จะได้ประหยัดผมได้มากเลย...

................................................................

เมื่อวันก่อน ผมได้รับรูปวาดก็อปปี้ภาพหนึ่งมา ผมไม่ทันสังเกตว่าใต้ภาพมีชื่อระบุ แต่เกิดกระแดะปาก ก็เอ่ยว่ารูปนี้เสกแล้ว....

เจ้าของรูปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บอกหนุ่มทิพย์มีสัมผัส ...(จริงๆแล้วมีแต่ตัณหา สัมผัสไม่มี) แล้วก็ให้อะไรต่ออะไรมาเยอะเลย... ผมก็ดันทักถูกซะอีก แบบนี้เรียก sexsenses

ในกระทู้นี้ ที่มั่นใจที่สุดว่าควรจะถามใคร... แต่หากเพื่อนสมาชิกท่านใดใจดี มีข้อมูลที่เชื่อถือได้ หรืออ้างอิงได โปรดอย่าได้เก็บงำนะครับ ถือว่าแลกข้อมูลเพื่อเป็นประวัติให้ลูกหลานได้สืบข้อมูลเล่าเรียน

คำถามง่ายๆ .......

พระมหาเถรคันฉ่อง กับ สมเด็จพระพนรัตน์ วัดป่าแก้ว เป็นองค์เดียวกันหรือไม่?

(รอดูกระทู้จะเริ่มร้อนเมื่อไหร่)

 

ในครั้งแผ่นดินพระนเรศวรก่อนที่จะทรงสถาปนาสมเด็จพระพนรัตน์(พระมหาเถรคันฉ่อง)นั้น ก็มีตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชอยู่ก่อนแล้ว แต่ด้วยทรงปรารถนาจะถวายความเคารพอย่างสูงสุดในองค์สมเด็จพระพนรัตน์(พระอาจารย์) จึงได้ทรงสถาปนาพระองค์ท่านขึ้นเป็นพระสังฆราชอีกพระองค์หนึ่ง ให้เป็นผู้ปกครองสงฆ์ทางฝ่ายเหนือทั้งหมด(ส่วนพระสังฆราชเดิมนั้นทรงให้ปกครองสงฆ์ทางฝ่ายใต้) ซึ่งตำแหน่งนี้สถาปนาให้อยู่ที่วัดพระศรีมหาธาตุตามพระราชประเพณี แต่สมเด็จพระพนรัตน์ประสงค์ที่จะประทับ ณ วัดเจ้าพระยาไท ต่อมาเรียกชื่อว่า วัดป่าแก้ว หรือวัดใหญ่ชัยมงคลในปัจจุบัน เนื่องจากพระองค์เป็นพระอรัญวาสี(วัดป่า) มีความชอบในการอยู่อย่างสงบนอกเมือง <--- ตามข้อมูลนี้คิดว่า เป็นองค์เดียวกันนะครับ

 

อ้างอิงจากไหนครับ แล้วสังฆราชฝ่ายใต้ เป็นใครครับ
แล้วใครอยู่วัดป่าแก้ว ในขณะที่อีกองค์อยู่วัดพระศรีมหาธาตุ แล้ววัดพระยาไท อีก

สำคัญที่อ้างอิงจากไหนครับ ?

 

ขออนุโมทนาสาธุการดังๆ ช่วยชีวิต..ให้รอดปลอดภัยนับเป็นกุศลมหาศาลครับผม

 

ผมไปลองค้นข้อมูลดู น่าจะเป็นคนละรูปกันครับ ขอตัดตอนมาให้อ่านนะครับ

ที่มา : พระอัจฉริยะภาพด้านการศาสนา
ของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช (แสดงกระทู้ - พระอัจฉริยะภาพด้านการศาสนาของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช &bull; ลานธรรมจักร)

ซึ่งอ้างอิงที่มาของบทความข้างต้นตามรายละเอียดด้านล่างครับ
(ที่มา : สมเด็จพระนเรศวรมหาราช วัดใหญ่ชัยมงคล, เพิ่มศักดิ์ วรรยางกูร เรียบเรียง,
อัมรินทร์พรินติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน), พิมพ์ครั้งที่ ๑, ๒๕๔๘)

 

ประกาศอิสระภาพ ปีฉลู สัปตศก
จากนั้นเดินทางกลับพระนครศรีอยุธยา
(วันเวลา คงต้องขอพี่ศนิวาร เข้ามาช่วยระบุเป็น พ.ศ. ให้)

พระมหาธรรมราชากับพระนเรศวร โปรดให้พระมหาเถรคันฉ่อง อยู่ ณ วัดมหาธาตุ พระราชทานสัปทนกันชิงคานหามคนหาม จันหันนิจภัตร เครื่องสมณบริขารต่างๆ

ญาติโยมพระมหาเถรคันฉ่องนั้น อยู่ตำบลบ้านหลังวัดนก
(หนังสือ พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา / ฉบับหมอบรัดเล)

หลังเสร็จศึกยุทธหัตถี กลับถึงพระนครฯ
เอานายทัพนายกองจำเรือนตรุ จะสำเร็จโทษ

ครั้ง ณ วันอาทิตย์ เดือนเจ็ด แรมสิบห้าคำ ปีเถาะ
พระสมเด็จพระพนรัตน์ วัดป่าแก้ว และพระราชาคณะยี่สิบห้ารูป เข้ามาถวายพระพร
(หนังสือ พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา / ฉบับหมอบรัดเล)


................................

ช่วงที่พระนเรศวรแต่งตั้งพระมหาเถรให้จำพรรษาที่วัดมหาธาตุ ท่านฯก็เดินทางจับศึกตลอด
เป็นไปได้หรือไม่ว่า พระมหาเถรฯจะหนีวัดและชุมชนคนมอญที่เดินทางมาด้วยกัน ข้ามไปอยู่วัดป่าแก้ว จะมิเป็นการขัดกระแสรับสั่งหรือ?

จะจำพรรษาแค่ 1-2 ปี ก็ย้ายวัดแล้ว ด้วยเหตุใด?

.............................................

จากหนังสือ 100 ชื่อลือนาม ของ ชูชาติ-วุฒชาติ ชุ่มสนิท (ครู-อาจารย์-ศิลปินดีเด่นประจำจังหวัดสงขลา-และนักประวัติศาสตร์)
พ.ศ.2127
เมื่อเทครัวมอญติดตามพระนเรศวรมายังกรุงศรีอยุธยา มหาเถรคันฉ่อง ยังได้ช่วยกับพระยาเกียรติพระยาราม ตั้งชุมชนอยู่บริเวณวัดขุนแสน ใกล้วังจันทร์เกษมของสมเด็จพระนเรศวร และบ้านหลังวัดนก ขณะที่ตัวพระมหาเถณไปจำพรรษาที่วัดมหาธาตุ ได้เลื่อนขึ้นเป็นสมเด็จพระอริยวงศญาณปริยัติวราสังฆราชาธิบดี ศรีสมณุตมาปรินายก ติปฏกธราจารย์ฯ หนึ่งในสองของพระสังฆราชฝ่ายคามวาสี

แต่ทั้งนี้ สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพตั้งข้อสงสัยว่า เป็นไปได้ว่าผู้เขียนพงศาวดารอาจจะเข้าใจผิดไป พระมหาเถรคันฉ่องน่าจะได้เป็น"พระสังฆราชา" แห่งกรุงศรีอยุธยา ไม่ใช่ "พระสังฆราช"

พระสังฆราชเป็นพระประมุขของสงฆ์ ส่วนพระสังฆราชาคือพระผู้ใหญ่ระดับพระราชาคณะในปัจจุบันนั้นเอง

........................................

ใครมีแผนที่ระบุพิกัดวัดบ้างครับ?

 

ขอบคุณครับ
เรื่องความคิดเห็น ต้องเปิดกว้างครับ

แต่เรื่องข้อมูลต้องอ้างอิงได้แบบนี้ครับ ขอบคุณอีกครั้ง

.......................

พระมหาเถรฯ เป็นพระมอญ ถ้าจะได้แต่งตั้งเป็นพระสังฆราชฯ ปกครองพระไทย(อโยธยา) ก็แปลกๆอยู่ เพราะจะไปปลดพระสมเด็จฯองค์เก่าด้วยเรื่องอะไร

ส่วนที่คุณkaan ให้ความเห็นว่า เป็นสมเด็จฯปกครองฝ่ายเหนือ ก็ต้องคิดเพิ่มเติม
ว่าในขณะนั้น หัวเมืองฝ่ายเหนือ ยังมิได้เป็นของอยุธยา สูงขึ้นไปก็คงไม่ไกลกว่าเมืองพิษณุโลกนักดอกครับ เพราะเมืองเชียงใหม่ ยังคงเป็นของหงษาวดี

 

มีเพิ่มเติม (รอพี่ศนิวาร อยู่นะเนี้ยะ)

ลุศักราช ๙๐๖ ปีมะโรง ฉศก

เกิดการกบฏ พระพนรัตน์ ณ วัดป่าแก้ว ให้ฤกษ์ศึก กับพระศรีศิลป์ จึงต้องโทษพระอาญาถึงหัวขาด (ฤกษ์กบฏ วันเสาร์ เดือน๘ ขึ้นค่ำหนึ่ง)

หลังเหตุการณ์สงบ จึงน่าจะมีการแต่งตั้งองค์ใหม่ แต่ฉายาเดียวกัน (นับได้กี่ปี? ก่อนหลังเสร็จศึกยุทธหัตถี/ ประมาณ 10 ปี?)

 

พี่นิ่มกำลังประชุมทางโทรศัพท์กับผมและพี่ไพรัช
ถามผมว่า "เพื่อนสมาชิกรอได้ไหม... มีคิวเสกยาวไปถึงเดือนหน้า ยังไม่อยากเอาออกมาตอนนี้ ไม่อยากให้หนุ่มทิพย์เสียชื่อ ต้องเอาให้เชียว"

...................

ระหว่างประชุมกันอยู่ พี่นิ่มเล่าให้พี่ไพรัชฟังว่า มีเหรียญเก่า ได้นำไปทดสอบ ปรากฎว่ายิงไม่ออก ก็เล่าให้พี่ไพรัชฟัง แนะนำให้พี่ไพรัชเก็บให้ดี

พี่นิ่มเล่าว่า ในบรรดาเหรียญทั้งหมด เห็นกับตาลองกับมือ มีสองเหรียญ เป็นเหรียญที่เล่า และเหรียญหลวงพ่อพรหม วัดขนอนเหนือ ที่อยู่ปืนจริงๆ

พี่นิ่มเล่าว่า เมื่อได้เหรียญมา ก็จุดธูป16ดอก ขอทดสอบพุทธคุณ ยิงใส่เหรียญไม่ออก ก็ยิงขึ้นฟ้าออก...

พี่ไพรัชก็เลยถือโอกาส ขอพี่นิ่มไว้อย่าง พี่นิ่มรีบรับปาก
"ครั้งหน้าถ้ายิงอะไร ขออย่ายิงขึ้นฟ้า...."

ผมก็อมยิ้ม เพราะเรื่องยิงขึ้นฟ้าผมเห็นบ่อย แต่ไปเตือนเค้าไม่ได้ เพราะเค้าถือปืน!
ถ้าไม่ให้ยิงขึ้นฟ้า ก็กลัวจะยิงเข้าพุงคนเตือน

ยิงขึ้นฟ้ามันอันตรายกับชาวบ้านไม่รู้อิโหน่อิเหน่

.............................................................

 

ถึงคุณหนุ่มทิพย์ และพี่นิ่ม

ผมรอได้ครับไม่มีปัญหา

 

อ้อ.... เหรียญที่พี่นิ่มยิงไม่ออก ราคาตอนนี้ถึงหลักหมื่นแล้ว
แต่องค์ที่เสกนี้ เคยมาเสกเหรียญนอกบ้าน ราคายังไม่แพง แล้วจะแนะนำให้เช่าหาเก็บไว้เป็นที่ระฤกกัน โปรดติดตาม.....

 

ผมสะเพร่า ที่ไม่ได้จดวันที่ เลยขอลงเป็นข้อมูลไว้ก่อน ว่าเดือนนี้ พี่นิ่มไปฝากพระฯขอบารมีรูปไหนบ้าง (ฝากอธิฐานจิตเสกเดี่ยว องค์ละ 3 วัน เว้นอยู่สามรูป ที่ไปเช้าเย็นกลับ)

1-3 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อนิคม วัดทุ่งยายดำ ฉะเชิงเทรา

4-6 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อสิน วัดระหารใหญ่ ระยอง

7-9 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อนิวัตร วัดคมบาง จันทบุรี

9-11 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อภา วัดตาขัน ระยอง

12-15 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อขวัญ วัดนามะตูม ชลบุรี

17 ตุลาคม 2555
-หลวงปู่แผน วัดหนองติม สระแก้ว

18 ตุลาคม 2555
-หลวงปู่ผาด วัดบ้านกรวด บุรีรัมย์

20-22 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อสุนทร วัดหนองสะเดา สระบุรี

23 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อเกิด วัดโพธิ์แทน นครนายก

24-26 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อห้วย วัดหลวงสุมังคลาราม ศรีษะเกศ

27 ตุลาคม 2555
-หลวงพ่อจันทร์ วัดป่าหนองยาง นครราชศรีมา

วันที่ 20 ตุลาคม 2555
พี่นิ่มนำพระฯเข้าพิธีอธิฐานจิตหมู่(พระเกจิสำคัญมาหลายรูป)
ที่วัดประสิทธิเวช จ.นครนายก (http://news.swu.ac.th/show_newsdetail.asp?ID=17906)

วันที่อาจผิดพลาด จะทบทวนแก้ไขภายหลังครับ ขอลงบันทึกไว้ก่อน<O</O

 

ผมเข้าไปอ่านข้อมูลที่ลิงค์มาให้แล้ว มีการอ้างนามของอาจารย์ประวัติศาสตร์ให้ด้วย ก็ขอขอบคุณ

แต่บางยุคสมัย นักเขียนหรือนักประวัติศาสตร์ ก็ต้องเขียนตามที่ท่านผู้นำอยากให้เขียน
ยุคสมัยที่เด็กรุ่นใหม่ไม่เคยเห็นท่านผู้นำฯ ก็ให้นึกถึงนายทหารในเรื่อง"โหมโรง"เถิด

ข้อมูลที่เป็นประโยชน์นี้ ผมตอบแทนเป็นพระเครื่องสมเด็จพระพนรัตน์หรือพระเครื่องมหาเถรฯ(หรือเปล่าก็ไม่รู้..นี่หละที่อยากได้ข้อมูล)

เพื่อนสมาชิกท่านใดมีข้อมูลเห็นแย้งหรือสนับสนุน ก็ขอร่วมสนุกกันนะครับ สำคัญที่ต้องอ้างอิงได้ ผมเหลือแจกอีก2องค์

คุณmoodam อย่าลืมทวงผมนะครับ

......................


.

 

ไม่ได้เข้ามาหลายวันพี่หนุ่มทิพย์พากลับไปศึกษาประวัติศาสตร์กันละ พี่หนุ่มทิพย์พอมีข้อมูลของพระที่ได้มามั่งมั้ยครับ เพราะหากเป็นจริงพระคงมีอายุเก่าแก่มาก หรืออาจจะถึงสามสี่ร้อยปีเลยหรือป่าวครับ ไว้ไปหาข้อมูลมาเล่นมั่งจะเอาพระ

 

เป็นพระฯใหม่ครับ นายทหารผู้ใหญ่ให้มา เค้าสร้างไว้แจกทหาร

ช่วงนี้เนื้อหอม...ได้ของฟรีบ่อย

ไว้หมดประโยชน์เมื่อไหร เนื้อก็เหม็น เป็นอนิจัง


.