เคยรู้สึกไหมว่าทำไมเราจึงรู้สึกผูกพันกับ .......

อ่านของทุกคนแล้วรู้สึกดีค่ะ อนุโมทนาบุญกับทุกท่าน อยากรู้จังเลยว่าเมื่อชาติก่อนเคยเป็นอะไร เคยทำกรรมอะไรไว้บ้าง แต่ตัวเองก็รู้สึกผูกพันกับวัด กับพระพุทธรูปค่ะ อยากไปแต่วัด ชอบไปนั่งมองพระพุทธรูปในโบสถ์แล้วเกิดปีติทุกครั้งที่ได้มองพระพักตร์ขององค์ท่าน แล้วก็รู้สึกเกิดมาในชาตินี้แล้วโชคดีที่ตัวเองชอบทำบุญทำทาน ชอบสวดมนต์ นั่งสมาธิมาตั้งแต่เด็ก คงเคยมีจิตผูกพันมาในชาติก่อน แล้วก็ชอบบ้านทรงไทยแบบโบราณด้วยค่ะ ไปเห็นที่ไหนแล้วรู้สึกมีความสุขอยากมีบ้านทรงไทยแบบนั้นเป็นของตัวเองจัง

 

โอนไปแล้วครับจาก 1131697 ไปยัง2092051263 200 บาทครับ

 

โมทนาครับท่าน
ไม่ได้เข่ามาอ่านอีกเลยหลังจากที่โพสไป ต้องขออภัยด้วยครับ

ที่ท่านคาดเดานั้น ไม่ทราบว่ามาจากอดีตชาติของผมหรือไม่ครับ
ช่วงสมัยเด็ก ๆ ผมมักจะเผลอไปมองบ่อย ๆครับ
ยังจำได้ว่า ผมยืนตรง นิ่ง มองจนให้เห็นเส้นขอบวงกลมนั้น ๆ
ไม่มีความคิดใด ๆ นอกจากความรู้สึกว่า ความอบอุ่นจากตรงนี้
ช่างคล้ายคลึง กับความรักที่ได้มาจากบุพการีของเราซะเหลือเกิน
ทุกวันนี้ ยิ่งผมอยู่ ก็ยิ่งสวนกระแสโลกครับ เสมือนว่า มันไม่ใช่
มันไม่ใช่ที่ ที่จิตเราผูกพันมา จะอยู่อย่างปลอดภัยก็ต้องอาศัยสติ
แต่ก็นับว่าเป็นโชคดีแก่เราจริง ๆ ที่มี บุญ ได้มาพบ ธรรม
อย่างน้อยได้เพียรสร้าง เพื่อจุดมุ่งหมายในชีวิตที่ควรยิ่งแล้ว

ความพลัดพรากที่มาจากความผูกพันนี่ ช่างทุกข์เหลือเกินนะครับ

ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่งขึ้นไป สาธุครับ

 

ก็อย่าไปผูก ไปพัน สิครับ หรือ ผูกและพันแบบหลวมๆ เอาปัญญา คือ
ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา มาขัดมันไว้หน่อย มันก็ทุกข์น้อย

ตอนเด็กๆ ผมก็เคยนะ จ้องดวงอาทิตย์ ในตอนนั้นมีรู้จักหร้อก กสง กสิน จ้องนานจนดวงอาทิตย์เป็นสีดำ ตอนนั้นคิดว่า ได้พลังแล้วโว้ย! มีตาทิพย์

เคยฝึกกสิน น้ำ ไฟ และ แสงสว่าง แต่ทำได้ไม่นาน ขี้เกียจ เลย จับลมหายใจดีกว่า เพราะอย่างหลังนี้ ขี้เกียจไม่ได้ ขืนไม่ทำ ก็ไม่หายใจ ตายแน่นอน 555

 

เวลาที่อยากทำบุญไปวัดนี่ แสดงว่าอยู่ในช่วงบุญมาสนอง ดังนั้นเมื่อใดที่เกิดความรู้สึกแบบนี้ รีบทำบุญเล้ย จะเป็นการต่อยอดบุญขึ้นๆไปอีก บาปกรรมก็จะมาสนองช้า เพราะมีบุญทั้งเก่าและใหม่มาขวางหน้าไว้

 

ชอบอะไรที่เป็นไทยๆดูหรูหราอลังกาลทองๆแบบโบราณหรือโทนเข้มๆขลังๆ ชอบเรียนประวัติศาสตร์สังคม ชอบศึกษาเมืองโบราณใน บางทีรู้สึกอยากอยู่ในวังโบราณหรือหมู่บ้านตลาดแบบโบราณ

 

กว่าคนเราจะเกิดมาต้องผ่านหลายภพหลายชาติ ขอเล่าบ้างนะคะเมื่อตอนไปที่ประเทศลาวมีความรู้สึกว่าคุ้นเคยมากๆเหมือนเคยอยู่อาศัยมานานโดยเฉพาะบริเวณพระธาตุหลวงพอได้ไปแล้วอบอุ่นใจมากๆเหมือนได้กลับบ้าน และอีกที่หนึ่งหนองหารและเกาะดอนสวรรค์ ในความรู้สึกคือตอนที่เข้าไปในเกาะเหมือนมีคนจำนวนมากๆอาศัยอยู่บนเกาะ ทั้งๆมีพระไม่กี่รูปที่แวะมาที่เกาะนี้ รู้สึกอุ่นใจที่ได้แวะมาที่เกาะนี้เป็นครั้งที่สอง ส่วนบริเวณหนองหารไม่รู้เพราะอะไรทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็นแต่ชอบน้ำอยากอยู่ใกล้ๆหนองหารค่ะ

 

เราเองเท่าที่จำได้ก็เริ่มจากตอนอายุ๑๖ต้องเข้าโรงเรียนแห่งใหม่ไปเจอเพื่อนในห้องรู้สึกเหมือนเคยเจอเคยรู้จักเหมือนเคยเห็นหน้ามานานแล้ว แม้กระทั่งกับคนต่างชาติ และหากรู้สึกคุ้นๆกับใครก็มักจะได้มีเหตุการณ์ให้ได้เกี่ยวข้องกันในช่วงเวลาหนึ่งๆทั้งดีและไม่ดี แต่ถ้าสถานที่ๆผูกพันธ์ยังไม่เคย จะมีก็แต่บ้านซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนแปลงแล้ว แต่เวลาฝันเห็นทีไรมักจะเป็นบ้านแบบเดิมทุกทีเลยจริงๆ

 

สงสัยจะหัวโบราณด้วยแน่เลย อุอุ

ตอนเรียนม. ปลายผมอยากจะไปทำงานศิลปากรนะ ไปดูแลอุทยานประวัติศาสตร์ประมาณนี้ แต่เอ็นท์ไม่ติด เพราะฉลาดเกินไป เลยมาทำงานเกี่ยวกับท่องเที่ยวแทนจนทุกวันนี้ แต่ก่อนเวลาไปเที่ยวตามสถานที่โบราณก็จะมองหา
ของศักดิ์สิทธิ์ มองตามพื้นเผื่อเจอสักอันไว้เหาะเหินเดินอากาศ ทุกวันนี้นึกได้ว่าถ้าเกิดไปหยิบมา โดนตามมาทวงแน่เลย 555

 

ว่าถึงเกาะดอนสวรรค์ ผมได้ดูแค่รูปนะ มีความรู้สึกคล้ายๆที่ คำชโนด ที่นั่นเค้าเป็นเมืองนาคใช่ไม๊ แต่ดอนสวรรค์นี่น่าจะเป็นเมืองลับแลประมาณนั้น นี่รู้สึกเอานะครับไม่ได้มีญาณทิพย์อะไร น่าจะรักษาไว้เป็นเกาะส่วนรวม ให้คนไทยไปพักผ่อน ถือศีล

เวลาไปไหว้พระธาตุ หรือ เข้าใกล้พระอริยะสงฆ์ ส่วนใหญ่จะมีความรู้สึกคล้ายกันคือ ความสงบ สบาย อย่าทำบุญ ไม่อยากทำบาป นั่นเพราะเวลาคนที่ไปนั้น ส่วนใหญ่ จิตเค้าเป็นกุศล พอมาหลายๆคนเข้า ก็เกิดเป็นแดนกุศลขึ้นมา ทีนี้พอใครมาบริเวณนี้ก็รุสึกสบายใจ ไม่อยากออกไปไหน

 

ประมวลภาพ​

ถวายรูปเหมือนพระอัครสาวก พระโมคคัลลานะ และ พระสารีบุตร<O</O​

เพื่อประดิษฐานในพระอุโบสถ ณ.วัดเขาถ้ำประทุน ต.ตาคลี อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์<O</O​

เมื่อวันเสาร์ที่ 29 กันยายน พ.ศ.2555 เวลา 10.30 น.<O</O​

คณะคุณดิถากุล เปลี่ยนสุนทร พร้อม ครอบครัว พร้อมด้วย กลุ่มบัวผลิหน่อ ร่วมกันบริจาคทรัพย์ถวายรูปเหมือนพระอัครสาวก พระโมคคัลลานะ และ พระสารีบุตร ณ.วัดเขาถ้ำประทุน ต.ตาคลี อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์<O</O​

เพื่อประดิษฐานในพระอุโบสถ เรียบร้อยแล้ว<O</O​

สมาชิกและญาติธรรม กลุ่มบัวผลิหน่อ ได้รวบรวมปัจจัย มอบต่อให้คุณดิถากุล จำนวน 3,000 บาท <O</O​

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่าน มา ณ.โอกาสนี้ ด้วยครับ <O</O​

พร้อมกันนี้ ทางคณะคุณดิถากุล ได้ทำการซ่อมแซม ระบบไฟฟ้า ภายในวัดให้แสงสว่าง อย่างทั่วถึง <O</O​

แต่ยังไม่เรียบร้อยดี โอกาสหน้าจะไปจัดทำให้สำเร็จ<O</O​

ซึ่งโอกาสบุญต่อไปครั้งหน้า คงมีโอกาสสร้างกุฏิสงฆ์ ถวายพระสงฆ์ในวัดเขาถ้ำประทุน ต่อไปครับ
<?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><v:shape style="WIDTH: 242.25pt; HEIGHT: 186.75pt" id=Picture_x0020_8 alt="" type="#_x0000_t75" o:spid="_x0000_i1025"><v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\jiradech\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg" o:href="cid:image078.jpg@01CD9FD5.79A80F80"></v:imagedata></v:shape><O</O​

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com</o:lock>

 

อิอิ ของผมสมัยเด็กๆแม่เล่าว่า ผ่านวัดที่ไหนยกมือไหว้ทุกวัด นั่งรถวันอยู่ไกลโพ้นก็ไหว้ นึกแล้วก็ขำตัวเองดี

 

ไม่น่าขำเลยครับ นี่แหละแสดงว่าเรานับถือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยใจจริง แสดงความเคารพได้ไม่ต้องอายใคร เป็นทางสู่พระโสดาบันนะครับ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลย เป็นของดี ทำต่อไป

มีอยู่ครั้งนึง (เคยอ่านเจอ ถ้าผิดไปก็กราบขออภัย) หลวงปู่โต วัดระฆัง ท่านเดินไปเจอเณรถือหนังสือพระธรรมยืนอยู่ ท่านเดินไปถึงก็ก้มลงกราบเลย ใครเห็นก็ว่าพระผู้ใหญ่ทำไมกราบเณร ท่านว่า ท่านไม่ได้กราบเณร ท่านกราบ พระธรรม (ก็หนังสือที่เณรถืออยู่นั่นไงหล่ะ)

เมื่อเวลาท่านเดินไปเจอหมานอนขวางทางอยู่ ท่านก็ขออภัย ที่ต้องข้ามหมาไป บางทีท่านเดินลุยน้ำหลบไปทางอื่นเลย ท่านบอกว่า หมาที่นอนอยู่นี่อาจจะเป็นพระโพธิสัตว์ก็ได้

 

เราผูกพันกับของเก่า ๆ ค่ะ ... วัดเก่า วังเก่า ปราสาทหิน อะไรเทือก ๆ นี้ ถ้าได้ไปแล้วอยู่ได้ทั้งวันโดยไม่รู้สึกเบื่อเลย มันเย็น ๆ อยู่ในใจบอกไม่ถูก

 

ส่วนตัวผมรู้สึกผูกพันธ์กับจังหวัดพิษณุโลก กับสมเด็จพระนเรศวรมากครับไม่รู้ทำไม
ผมเกิดและโตที่กรุงเทพไม่มีญาติและไม่เคยไปเที่ยวที่นั่น แต่สมัยจะเรียนมหาลัยดันสอบติดที่นั่นเลยต้องไป พอไปถึงแล้วเหมือนกลับบ้านคุ้นเคยกับทุกวัดที่นั่นเหมือนเคยอยู่มาก่อน ที่สำคัญเวลาเห็นพระบรมรูปสมเด็จท่านทีไรรู้สึกน้ำตาจะไหลทุกคราไป ยามไปสักการะพระพุทธชินราชจะรู้สึกขนลุกและสงบแบบบอกไม่ถูก ชอบไปนั่งเล่นในโบสถ์ทุกอาทิตย์ สงบกว่าทุกที่ที่อยู่มา ทุกวันนี้กลับมาอยู่กรุงเทพแต่ก็ยังฝันถึงอยู่บ่อยๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ที่จ.น่านก็เป็น แต่ความรู้สึกไม่ชัดเท่าพิษณุโลก

 

ผม รู้สึกผูกพันธ์กับประเทศญี่ปุ่น วัฒนธรรมและขนบธรรมเนียมประเพณีญี่ปุ่น และท้องทุ่งแบบชนบทของญี่ปุ่นมากเลยครับ จนตอนนี้คิดอยากจะไปตั้งรกรากที่ประเทศญี่ปุ่นละครับ

 

อ่านแล้วขนแขนสแตนอัพเลยค่ะ
เรานี่ก็ผูกพันเหมือนกัน แต่ผูกพันกับหนี้ค่ะ
ผูกมา 8-9 ปีแล้วไม่หลุดสักที เบื่อจังว๊อย!

 

มนุษย์ยังไม่ได้บรรลุอรหันต์ ยังไม่ไปนิพพาน ด้วยสัญญาเดิมที่มีมานับพันชาติ หมื่นชาติ แสนชาติ ล้านชาติ จนนับประมาณมิได้ ในโลกนี้เราอาจเคยอยู่ มาแล้วไม่ว่าชาติใดชาติหนึ่งก็ได้ ที่มีความผูกพันน่าจะเกิดจากแรงอธิษฐาน ขอให้ได้กลับมา จึงมีความรู้สึกผูกพัน

 

รู้สึกผูกพันธ์กับองค์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชค่ะ รู้สึกรักท่านมาก ถึงขนาดเคยพูดไว้ว่า ถ้าจะตายก็ขอให้ได้ตายอยู่ใกล้ๆ กับอนุเสาวรีย์และแผ่นดินของพระองค์

 

ตั้งใจหาเงินมาใช้หนี้ เด๋วก็หลุดครับ 555