การใช้ชีวิตบั้นปลายกับการบวช

รบกวนสอบถามครับ

ใครที่อยากจะบวชตลอดชีวิตในบั้นปลายบ้างครับ แล้วรู้สึกอย่างไรครับว่าเราจะไปบวชตลอดชีวิตไหวหรือเปล่า ช่วยแชร์ประสบการณ์ด้วยครับ

อยากรู้ว่าท่านคิดอย่างไร รู้สึกอย่างไรที่จะทำแบบนั้น ละครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนฝูง หน้าที่การงาน แล้วไปใช้ชีวิตที่เหลือให้กับพุทธศาสนา เปลี่ยนแปลงการอยู่การกิน ชีวิตประจำวันหมดสิ้น ที่แน่ๆ ชีวิตร่างกายของเราจะไม่ใช่ของเราอีกแล้ว ทุกขณะต้องทำกิจของพุทธศาสนา ทำจิตใจ และร่างกายกิริยา ให้สมกับที่คนอื่นไหว้บูชา

ท่านจะมีวิธี แนวทาง การละเพศฆราวาส และความคิดอย่างไรครับ ช่วยบรรยายการละตรงนี้ด้วยครับ

 

เป็นคำถามที่น่าสนใจค่ะ...
แต่ก็อยากถามว่า ... ถ้าเราอยู่ไม่ถึงชีวิตบั้นปลายล่ะ งั้นก็ไม่ได้บวชละซี
แล้วจะทำไงดี ... ข้อนี้ฝากให้ทุกคนที่อยากบวช แต่มีแต่คำว่า "แต่"...
เอาไปคิดกันเล่นๆนะคะ ส่วนที่ เจ้าของกระทู้ถาม ก็อยากได้ความเห็นเหมือนกันค่ะ

 

เข้ามารอคำตอบเหมือนกันครับ

 

วิธีที่จะมีความสุขที่สุด ในทางเดินสายธรรมะ...

อย่าคิดที่จะเอาผ้าเหลืองห่มตัว เพื่อชำระใจ
ชำระใจให้สะอาด ก่อนห่มผ้าเหลือง

 

ชีวิตบั้นปลาย กายมันก็ชักแก่ และเจ็บป่วยมากขึ้นเป็นธรรมดา ดังนั้นย่อมเกิดขันธมารในการปฏิบัติ จึงควรเริ่มคิดปฏิบัติ ณ ปัจจุบันนะครับ และเพื่อความไม่ประมาทในชีวิตด้วย
อณาคตจะเป็นอย่างไร ใครจะรู้แน่ๆได้

 

ถ้าดิฉันเป็นผู้ชาย ป่านนี้ไม่มาเล่นเน็ตแล้วค่ะ..(ขอเป็นผู้หญิงชาตินี้ชาติสุดท้าย สาธุ)..
โลกวุ่นวายจริงหนอ..ดูตัวเองรอบ ดูจิตรอบ ด้วยสติปัญญา โดยสม่ำเสมอ..แบบนี้ดีที่สุด

..แกคิดถึงข้า ข้าก็คิดถึงแก
แกไม่คิดถึงข้า ข้าก็ยังคิดถึงแก..

กราบนมัสการครูบาอาจารย์..

 

อย่าประมาท เราจะตายวันไหนก็ไม่รู้ รีบทำอย่างมีสติ ทำให้ดีที่สุดเพื่อครอบครัว โดยที่ถ้าครอบครัวไม่มีเราให้เขาอยู่ได้...ทำใจไปเรื่อยๆ เพราะทุกอย่างล้วนไม่แน่ จงทำอย่างตั้งใจโดย โลกกับธรรม ต้องไปด้วยกัน เอาใจนั่นแหละเข้าวัด โดยไม่ต้องไปวัดกับใคร จิตเจตนาเป็นที่ตั้ง พึงเพียรรักษา ศีล ห้า เป็นเบื้องต้น ให้เป็นอธิศีลก่อนเถิด แล้วค่อย ๆ ดูไปว่าเราไหวมั๊ย นี่แค่ ห้า ประตู ... ห้า ข้อห้าม ที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ให้..ทุกคืนก่อนนอนสวดมนต์ไหว้พระ..เสร็จแล้วนั่งพิจารณา ว่า ศีลทั้ง ห้าข้อ ที่เราพึงสังวร สำรวม ไม่มีข้อใดล่วงละเมิด..
....ถ้าคิดว่าเราไหว ครอบครัวไม่เดือดร้อน ..ก็ไปต่ออีกขั้น ให้ทุกๆ วันพระ พึงเพียรพยายามรักษา ศีล แปด ให้บริบูรณ์ ให้เป็นอธิศีล อย่างบริบูรณ์ อานิสงส์ที่ได้ย่อมเห็น

คิดไว้เสมอว่าเราตายแน่...มีความเคารพในพระรัตนตรัยเป็นที่สุด....โดยมีพระนิพพาน เป็นที่หมาย...ถ้ามีสมาธิดีไม่หลงทาง....ตัดความมีตัวตนได้....จบ...(พูดง่ายจริงๆ)...ทาน...ศีล...ภาวนา....ต้องมาครบ....รับรองพบ ของจริง ตอนนี้ก็สร้างทางไปก่อน....เป้าหมายต้องกำหนดเอาไว้....ช้า หรือ เร็ว อยู่ที่บุญวาสนา ....โมทนาบุญด้วยทุก ๆ ประการ

 

ถาม : วาระของบุญที่จะเข้ามาให้บวช ให้บรรลุมรรคผล ขึ้นอยู่กับอะไร ?
ตอบ : ขึ้นอยู่กับบุญบารมีเก่าที่สร้างมารวมกับของใหม่ที่เราทำอยู่ในปัจจุบัน เหมือนอย่างกับเราเทน้ำใส่ขวด ...ของเก่าอาจจะมีครึ่งขวด เราก็เติมน้ำใหม่ไปเรื่อย ๆ พอเต็มขวดก็ได้วาระนั้นพอดี

ถ้าหากว่าก่อนหน้าจะเต็มขวด แม้จะขาดอยู่แค่นิดหนึ่ง แต่ทำอย่างไรก็เข้าไม่ถึง ต้องรอไว้ให้อีกนิดหนึ่งเต็มพอดีก่อน เพราะฉะนั้น..ต้องทั้งของเก่ากับของใหม่รวมกัน

ถาม : ของใหม่จะทำมากเท่าไร ถ้าวาระเดิมไม่ส่งก็ไม่ได้ใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ใช่..จังหวะเวลาจะพอดี ก็ต้องอาศัยของเก่ามาช่วยด้วย

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕


เหตุใดกำลังใจลดลง เมื่ออายุมากขึ้น ?
<hr style="font-family: verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif; font-size: 20px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; color: rgb(153, 128, 73); background-color: rgb(153, 128, 73); " size="1">ถาม : ตอนเด็ก ๆ เคยนึกว่า ถ้าเราตั้งใจ ไม่ว่าเรื่องอะไรนี้เราทำได้แน่ ๆ แต่พอโตมาทำไมกำลังใจส่วนนี้ลดลง ?
ตอบ : อันดับแรก กิเลส ตัณหา อุปาทาน อกุศลกรรม พอกมากขึ้น ตามเวลาและอายุ
อันดับต่อไป พอมีครอบครัวแล้ว จิตใจที่เคยมุ่งมั่นก็ลดลง เพราะมัวแต่ไปให้ความสนใจกับครอบครัวอยู่ เช่น คนที่เคยมีเรื่องตีกับคนอื่นเขาเป็นประจำ ถึงเวลาเป็นต้องออกหน้านำพวก พอมีลูกมีเมียแล้วก็ไม่โผล่ไปให้เห็นเลย


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕

 

รบกวนสอบถามครับ
- ครับ

ใครที่อยากจะบวชตลอดชีวิตในบั้นปลายบ้างครับ แล้วรู้สึกอย่างไรครับว่าเราจะไปบวชตลอดชีวิตไหวหรือเปล่า ช่วยแชร์ประสบการณ์ด้วยครับ
- อยากบวชนะครับ แต่คิดว่าจะบวชหรือไม่บวชก็ไม่สำคัญแล้วสำหรับผมตอนนี้
แต่แน่นอนว่าบวชแล้วสบายกว่า (ในแง่ของการรักษาศีลสมาธิปัญญา)

อยากรู้ว่าท่านคิดอย่างไร รู้สึกอย่างไรที่จะทำแบบนั้น ละครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนฝูง หน้าที่การงาน แล้วไปใช้ชีวิตที่เหลือให้กับพุทธศาสนา เปลี่ยนแปลงการอยู่การกิน ชีวิตประจำวันหมดสิ้น ที่แน่ๆ ชีวิตร่างกายของเราจะไม่ใช่ของเราอีกแล้ว ทุกขณะต้องทำกิจของพุทธศาสนา ทำจิตใจ และร่างกายกิริยา ให้สมกับที่คนอื่นไหว้บูชา
- ผมก็เคยบวชช่วงสั้นๆมาแล้วนะ ก็รู้สึกเฉยๆ เป็นพระจะลำบากก็มีบ้าง
แต่ผมคิดว่าแค่ไม่ชิน เป็นพระที่ดีต้องคุมจิตตลอดเวลา เพื่อรักษาพระธรรมวินัย
ส่วนเรื่องการละทิ้งครอบครัว ผมคิดอีกแบบ ถ้าเราเป็นพระเป็นปูชนียบุคคล
เวลาแนะนำธรรมะใครจะง่ายกว่าเป็นฆาราวาสเสียอีก
ถ้าจะบวชเป็นพระจริงๆ ผมต้องหาเงินให้ครอบครัวใช้จ่ายสบายๆสักยี่สิบสามสิบล้านครับ

ท่านจะมีวิธี แนวทาง การละเพศฆราวาส และความคิดอย่างไรครับ ช่วยบรรยายการละตรงนี้ด้วยครับ
- ลองบวชใจดูก่อนสิครับ ศีล ๕ กรรมบถ ๑๐ รักษาได้บ้างหรือยัง
นิวรณ์๕ ระงับได้ดั่งใจนึกมั้ยเมื่อต้องการ จรณะ ๑๕ เคยรักษามั้ย
การละมันมันอยู่ที่ใจ แต่เราอย่าเพิ่งไปถึงกับละสิ
เพราะการละ มันใช้กำลังใจสูง เอาแค่เสียสละก่อนว่าทำได้มั้ย
จริงๆแล้ว บททดสอบมันมีเยอะนะครับ
อย่างเวลาให้ทาน ให้เต็มที่หรือเปล่า
รักษาศีล มีข้ออ้างหรือเปล่า
ภาวนาทำบ้างมั้ย

พระอริยเจ้ามีเพียงแค่พระอรหันต์เท่านั้นที่ต้องบวช นอกนั้นใช้ชีวิตเพศฆาราวาสได้
ถ้ายังไม่พร้อม เป็นพระโสดาบันในเครื่องแบบฆาราวาสก็ได้ ไม่มีใครห้าม

 

ใจคุณมันหมดความเป็นผู้หญิงแล้ว (ในกระทู้นี้นะ)
................ พ่อเดียวกันเลย

นะโมโพธิสัตโต พรหมปัญโญ
นะโมโพธิสัตโต พรหมปัญโญ
นะโมโพธิสัตโต พรหมปัญโญ

เอ้า .. เอามาฝาก ทุกคนค่ะ

http://palungjit.org/threads/เกิดมาไม่บวชใจ-จะได้อะไรในการเกิด.352138/

ศึกษาไปก่อนก็ได้นะคะ ส่วนจะบวชไม่บวชเลือกเองเน้อค่ะ

 

ผมอายุ44ยากบวชตลอดชีวิต เหลือเวลาอีก2ปีกว่าลูกเรียนจบก็บวชได้ ผมชอบชีวิตนักบวชเป็นเส้นทางแห่งการเกื้อหนุนให้บรรลุธรรมอย่างยิ่ง เป็นสัมมาอาขีพที่ดีที่สุดพระองค์จึงเลือกที่จะดำเนินชีวิตอย่างนี้ เพราะเราจะมีเวลาปฎิบัติเยอะครับ ไม่ต้องกังวนกับการหาเลี้ยงชีพแบบฆราวาส ผมไม่รู้ใครคิดอย่างไร เพศบรรพชิตเป็นเพศที่ประเสริฐที่สุดถ้ามองเห็นและปฎิบัติได้

ส่วนเรื่อง พ่อแม่ลูกเมียก็ดูความพร้อมพอสมควร ถ้าไม่ลำบากนักก็ไม่น่าหว่ง แต่คงไม่ต้องถึงให้เขาสบายกันมากนักหรอกเอาพอดีๆ ชีวิตจะเอาอะไรมากมายนัก ส่วนลูกส่งให้เขาจบมีปัญญาหาเลี้ยงตัวเองได้ก้น่าจะโอเคแล้วล่ะครับ อะไรจะมาดีเท่าปัญญาทรัพย์

แต่ของแบบนี้มันไม่ได้หมายความว่าสะสมมาอย่างเดียวหรอกครับ มันอยู่ที่เราคิดพิจารณาห็นประโยชน์จริงหรือเปล่า กลัวลำบากมั้ย เพราะวินัยเยอะมากๆ ยิ่งมีข้อปฎิบัติมากๆก็ยิ่งทำให้เราระมัดระวังกิเลสได้เยอะโอกาสบรรลุธรรมนั้นย่อมมีแน่นอนครับ